Lögberg - 09.12.1926, Blaðsíða 3

LÖGKEkG FIMTUQAGINN,
9. DESEMBER 1926.
Bls. S.
H5HSlsasísBSZ5Z52S2SZSHSaszSHS2SHS2SZ5BSBSE5eSa5H5eSHSaSE5E5ZSH52SHSHSBSHSSSHSBSHSHSa5HSHSZSHSHSH5aSH5aSBSHSHSaSH5HSa5ESHSES2SasaSHSES25H5a5H5S5aSHSH5HSÍ5aSHSHn5BiVT<ÆaSE5Z
Sértsök deild í blaðinu
SOLSKIN
Fyrir börn og unglinga
|!ESESHSBSÍ!S2S2SHSÍL5SSBS2S2SHSZSHS2SHSHSH52S25a5asH5asH5Hsa5H5a5asE5asasasEsasasHsasH5asH5asH5asHsasHsasa5HSHsa5H5asasasa5asa5HsasasasasH5asasasasasasa5H5asasasHsasasasasa5as'i
Ástríður og Björg.
NiSurl.
Björg settist með djúpum hugarhræring-
um inn í svefnhús sitt og lauk ekki við hin vana-
legu kvöldverk sín. Þó að hún væri nú búin að
velja hið góða hlutskifti, var hiin samt ekki vel
ánægð, en ekki var hún þó neitt efablandin um
hvað hún ætti að gjöia. Undir hattatíma kom
Málmfríður inn til hennar og færði henni bréf,
sem hún sagði að hefði komið samstundis með
pósti. En er hún sá að móðir sín var í geðs-
hræringum vildi hún ekki trufla hana og gekk
þegar út aftur. Björg opnaði bréfið er hún ætl-
aði að væri frá syni sínum. En hversu bilt varð
henni ekki, þegar hún sá að það var frá Ástríði
Snjólfsdóttur frá Móum. Hún ætlaði naumast
að trúa eigin augum. Hún las nú bréfið. Það
var vinsamlegt og auðmjúkt. Ástríður játaði
í því ungdóm sinn og brek við hana og beiddi
hana fyrirgefningar á því. Hún minti hana
á það, að forsjónin hefði bætt henni skaðann, en
fyrir nokkru svift sig þeirri stoð, er hún að vísu
hefði átt, en — aldrei með réttu. Hún bað hana
ennfremur að meina ekki börnum þeirra að ná
saman, þar eð það væri vilji sjálfra þeirra, og
bréfið endaði hún með þessum orÖum:
“Eg veit ekki hvort þú elskaðir Svein heit.
lengri eða skemri tíma, en það get eg sagt þér
að hann elskaði þig ávalt og það meira en mig,
nema einungis það augabragð er hann sleit sig
frá þér fyrir fult og alt. Þó að hann væri mér
góður, iþá vissi eg þetta alla tíð, en hann birti
mér það aldrei með orðum fyrr en á dauðadegi.
Hann sagðist vilja að eg vissi það áður en við
mættumst hinum megin. Hann bað mig að fvr-
irgefa sér og ásaka sig ekki fyrir þetta. Eg
gjörði það að vísu aldrei, en eg hafði ætíð horn
í síðu þinni* þó að eg þráfaldlega hafi fundið
að það var ástæÖulaust og rangt. Þetta hefir
beiskjað mér alt hjúskaparlíf mitt, en þó hefði
enginn hlutur getað komið mér til að birta þér
iþetta nema velferð og farsæld sonar míns,
því að þótt þú aldrei getir fyrirgefið mér, þá
getur þú ef til vill fyrirgefið Sveini heitnum,
sem að undanteknum fáeinum efablendnisdög-
um var þér trúr til dauðans.” Bréf þetta opn-
aði allar hinar viðkvæmustu tilfinningai í
hjarta Bjargar, sem jafnast var hæglynd. Hún
grét heitum tárum og þegar Málmfríður, sem
svaf í sama herbergi og móðir hennar, kom inn,
tók hún hana í fang sér og sagði með tárvotum
augum.”
“Á eg þá ein saman að vera köld? — Nei!
hamingjan forði mér frá því. Þú ert hlýðin
dóttir. Eg skipa þér að eiga — Egil á Móum.”
Málmfríður kiptist við í fangi hennar. Hún
vonaði varla að móðir sín lofaði sér að vera
óbundinni, en þetta hafði henni aldrei dottið í
hug. Hún var svo hrærð að hún gat ekki þakk-,
að henni. En elsku og gleðitár kvísluðust í
lækjum niður um kinnar liennar og þeirra
mæðgnanna beggja. pg hver vill neita því, að
það sé hið æðsta stig sælunnar? Hvaða sæla er
líka stærri en að neyta hinna ljúffengu ávaxta
^jnnar eigin dygðar, annaðhvort þegar hun
endurgeldst, eins og átti sér stað um Málmfríði,
eða þegar hún sigrar hefnigirni eða aðra lesti
eins og hjá Björgu. x
Daginn eftir fór prestur og fekk hann ekki
konunnar. En Björg skrifaði bréf, sem kom til
Ástríðar, áður en tveir mánuðir voru liðnir.
Breytti það svo skapferli hennar, að hún lék við
hvern sinn fingur og Egill hætti við að fara.
Ari síðar brá Björg búi og flutti til fornra
átthaga sinna, því að tengdasonur hennar lækn-
irinn var þá kominn í það læknisumdæmi. 1 för
með henni var Málmfríður, sem mánuði síðar
ætlaði að giftast Agli. í brúðkaupi þeirra
fundust þær fyrst aftur Björg og Astríður og
sættust þá heilum sáttum. Ástríður ætlaði að
bregða búi og vera hjá syni sínum, en veizlu-
■kvöldið háttaði hún að vanda og fór aldrei á
fætur framar, heldur lést eftir þrjár vikur án
þess að hana dreymdi um að dóttir sín mundi
eftir sex ar eignast son Bjargar. Björg varð
fjörgömul og bjó meðal barna sinna glöð og á-
nægð.
Tímarnir breytast stöðugt. Afkomendur
þessara gömlu andstæðinga lifðu saman í friði
og eindrægni og var ávalt mikill kærleiki pg
frændsemi góð í jæiin ættlegg, sem ekki er út-
dauður enn. —
Hjarðfugl.
1 Suður-Ameríku er fugl, er nefnist “jaka-
iniki.” Hann er af trönu->kyni og gæddur þeim
eiginleika að geta gætt bæði sauða og fugla.
Eins og kunnugt er gæta hundar sauða, án
þess nokkur sé með þeim, en fugl þessi rekur
flokka sína eða hjarðir í haga, gætir þeirra fyr-
ir vargi, safnar þeim með nákvæmni saman að.
kveldi og rekur heim og má því kalJast næsta
furðuleg skepna. 1
Hinir innfæddu hjarðeigendur í Venezuela
og brezku Guiana. nota þessa fugla. Þeir eiga
því að venjast að horfa á eftir fugli þessum.
fara með hjörð sína eða fuglahóp, að morgni
þangað sem dýrin ganga sér að fæðu yfif dag-
inn og þeir vita að hann skilar þeim heilu og
höldnu heim að kveldi.
Gerist nokkurt óargadýr svo áræðið að
sækja aÖ hjörðinni. er fuglinn þar til taks og
ræðst á óvininn og lætur hann óspart kenna á
nefi sínu og vængjum. þar til sá flýr hið bráð-
asta við engan orÖstír. Sagt er að enginn
hundur jafnist á við jakamikann. I rökkrinu
rekur hann fénað sinn heim. Hann villist aldr-
ei hversu langt sem farið er og er vegvísi hans
viðbrugðið. Þegar heim kemur. sezt hann upp
í tré eða á skýli nærri skepnum þeim sem hann
gætir og húkir þar reiðubúinn til starfans árla
næsta morgun.
Hann er tryggur og fylgispakur og lætur
gleðilátum, þegar hann fylgir húsbónda sínum
og öll vináttumerlci geldur hann í margfaldri
mynt. R. K. G. S. þýddi.
Svangir gestir.
Þetta kvæði er þanjiig til orðið, að einn dag
í fyrra vetur, er eg kom heim til frú Guðrúnar,
ekkju Þorsteins Erlingssonar, segir hún mér
frá þessu, er kvæðið skýrir frá. Um leið gat
hún þess, að hún hafi þá eftir nokkra daga lofað
að segja dálitlum flokk barna eitthvað um dýr-
in —og brýna fyrir þeim<miiSkunnsemi við þau.
— “En,” bætti hún við, “gaman væri að segja
þeim það í kvæði, þau mundu muna þaÖ best. ”
Hann hoppaði glaður um húsþakið mitt
og hirti þau korn, er eg stráði,
og vorljóðið inndæla söng hann þar sitt,
þann söng, er af hjarta eg þráði.
Með brauðmolum kvæðið eg þakkaði þitt,
sem þíðum og sólskini ispáði.
En svo komu fleiri,, sá flokkur varð stór,
minn fögnuður stækkaði lí’ka.
Já, börn mfn, sá vísir til mikils var mjór,
sem mig gjörði sæla og ríka.
Er hlýnaði í veðrinu, hópurinn fór,
eg harmaði gestina slíka.
En haustið kom aftur með hörku og snjó,
svo hver og eirin vorgestur flúði,
og skammlífur maðkur í moldinni dó,
en mjöllin að blómfræjum hlúði.
Eri sólskríkjan alein sat eftir með ró,
á ástríki mannanna trúði.
Eg stráði á borðiÖ, sem breitt hafði mjöll
með bláhvíta líndúknum sínum,
og hrópaði: “Kom iþú nú hjörðin mín öll,
með hungruðu vinunum þínum.”
Mér reyndist samt óþörf sú ræða og köll.
Þeir rötuðu að molunum sínum.
Einn ómar í minninu söngurinn sá
sem sæla frá umliðnum dogum,
sem barst til rrnín snjóþakta borðinu frá,
með blíðróma, hei'llandi lögum.
Ó, það voru ókunnug þrastahjón smá,
er þeim stýrðu hljómbylgjuslögum.
ó, síðbúnu þrestir, þið sunguð um tréð,
er sviftst hafði laufinu fínu,
og sólskríkju fjöldanum flæktust þið með,
sem flögraði að brauðinu sínu.
Þið dvölduð þajm vetur og glödduð mitt geð
sem gestir hjá borðinri mínu.
Þeir hugprúðir snæddu úr hendinni á mér,
en hurfu á vorbjörtum degi,
er þráin og ástin í burtu þá ber,
um bláloftin finria þeir vegi,
því hreiður að byggja í borginni hér,
eg bjóst við þeir þyrðu það eigi.
Nei, sólskríkju-foringiim ferðinni réð,
með flokkinn að heiðinni lagði,
en fallegu þrestimir fylgdust ei með.
og fáir og daprir í bragði
þeir svifu yfir garðinn og settust á tréð.
Nú söng hún þar ein, en hanri þagði.
Eg sá hann var veikur, hún valdi’ honum skjól
und vorblóma lágvö'xnum runni.
Þar vininn sinn kæra a ormum hún ól,
því alt vildi ’ún gjöra’, er hún kunni.
Og liarm sínum breytti ’ún í sumar og sól
og söng fyrir þann, er hún unni.
Svo var það einn morgun, eg vaknaði seint,
en vindurinn þaut yfir stráin,
að leið mína að runninum lagði eg beint. —
Hann lá þar á jörðinni dáirin.
Erá sorg minni ekki eg get ykkur greint.
eg grét, er eg jarÖaði náinn.
Og enn koma fuglar -og finna hér hlé
0g fagna, ef boðinn er greiði,
og hópa sig saman og syngja á tré,
þar sorgin mín tárfe.ldi’ un,d meiði.
Eg ávalt að haustinu síðast þar sé
sóley á þrastarins leiði.
+ + +
Og nú hefi’ eg sagt ykkur söguna þá,
um söngfugla hópana mína,
sem koma í hópum og fara mér frá,
er finna þeir sólina iSkína.
Og nú vil eg, börnin mín. benda ’ ykkur á
að bjarga ’inum veika og styðja,
og sýna þeim líknsemd, er minna sín má
og málsins er vamað að biðja.
Ó, sigaðu ei hundunum hjarðirnar á,
er hópinn þú rekur úr túnum.
Ó. mundu eftir ullimii mjúkhlýju þá
og mjólkinni úr blessuðum kúnum.
Ef áttu að góðvini hest eða hund,
og hafi ’ún kisa á þér mætur,
þá munu þau allmarga stytta þér stund
og stöðva þín tár, ef þú grætur.
Og vittu, að fuglanna faÖir sá er,
sem föður þinn gaf þér og móður.
og mundu, að áuga hans ávalt þig sér,
i ef, ertu ekki skepnunum góður.
Og ver því á kærleikans framkvæmdir fús,
það farsæld og unaðsemd léði.
því hafir þú auðsýnda miskunnsemd mús. t
þú munt af því uppskera gleði.
* * *
Ágætt fékst þú efni mér
enn í bóta-klasa;
möttulk'læðið klipt er hér.
Hver vill eiga vasa?
Ólína Aridrésdóttir.
Ferill steinolíadropans.
Enskur ferðamaður, sem nýlega kom til
ateinolíunámanna í Suður-Persíu. 'lýsti því í
neÖanskráÖri smágrein, hvernig steinolían flyzt
lengst neðan úr iðrum jarðar til sölustaðanna í
Lundúna, og kallar liann greinina “feril stein-
ölíudropa.” Námahéraðið er kallað Nafta-
slétta, og flytjast þaðan fimm miljónir smálesta
af olíu á ári hverju.
“Ógerlegt væri vað lýsa öllu, sem sjá má á
Nafta-sléttunni, án þess að lesandinn ruglaðist
í því. en menn geta ef til vill gert sér nokkum
veginn greinilega hugmynd um höfuSatriði
námarekstrarins og olíuflutninganna, ef þeir
reyna að fylgja ferli eins steinolíudropa.
Þessi dropi hefir legið í besta næði árum sam-
an, — við þurfum ekki að brjóta neilann um.
hve lengi hann hefir legið, — tveim til þrem
þúsund fetum fyrir neÖan yfirborð jarðar. í
holóttri klöpp. sem kölluð er Asmarí-kalksteinn.
en svo kemur a'lt í einu að því. að dropi þessi
og félagar hans, sem þama hafast við, verða
fyrir skyndilegu ónæði af höggum uppi yfir sér.
Það er hávaðinn af jarðnöfrunum, sem koma
langa vegu ofan úr dagsljósi um torfarin jarð-
lög. Mánuðum saman færist þessi hávaði nær
og nær, þangað til hamarinn brýzt gegnum
bergið niður í fylgsni olíunnar. Þá kemst alt
á tjá og tundur í þessum undirdjúpum. Gasið.
sem þama hefir legið og lengi þjappað að olí-
unni, leysist nú loks úr læðingi, og olían veit
ekki af sér, fyrr en hún þeytist með gasinu upp
nafarraufina í óstöðvanda straumi. Ekki fær
olían þó að sjá dagsins ljós. þegar hún kemur
loksins upp á yfir.borðið, heldur þeytist hun
eftir pípum yfir flötinn. sem liggur milli nám-
unnar og dælustöðvarinnar. Þar sogast hún
upp í dælur, áður en hún hefir jafnað sig eftir
fynsta sprettinn, og er þeytt um pípur yfir holt
og hæðir, þangað til hún kemur í dálítið dal-
verpi og þaðan streymir hún niður á jafnsléttu.
Þaðari rennur hún um 150 (enskra) mílna veg í
pípum fram til Abadan. En til þess að hún
hægi ekki alt of mikið á sér. er henni lypt upp
með dælu hér og iþar, en við það eykst renslis-
hraðinn. Stöðvar eru fram með pípunum, og
ekki nema hálfrar stundar gangur á milli þeirra.
Þar eru menn á verði, til þess að vera til taks,
ef pípumar springa, og hafa þeir tæki til þess
að beina olíustraumnum í nýjar pípur, ef ein-
hver bilar. Að lokum kemst olían alla leið til
Abadan, og þar fær hún ef til vill aÖ% hvílast um
stund í stórri þró. En ekki er þó lengi‘ ‘ til setu
boðið”. því að áður en varir. er henni dælt út í
olíuskip eða inri í hreinsunarhús og gengur þar
í gegnum margs konar hreinsunarvélar. Skilst
hún þá að, og fer soriirn eða “fóturinn” í einn
stað en olíudropinin í annan. Síðan er olíu-
dropanum dælt út í olíuskip, sem heldur út
Persaflóa, yfir Rauðahaf, gegnum Súez-skurð,
um Miðjarðarhaf og alla leið til Llandarcy í
Wales. Þar kemst olíudropinn í blikkbrúsa og
æfivlok hans verða ef til vill þau. að hann
sundrast í Ford-vél á götum Lundúnaborgar.
Svo lítið legst þá að lokum fyrir olíudropa. sem
setið hefir, ef til vill öldum saman, í ríki sínu
undir rótum Persíuhæða.”
“Sveigjugler.“
Vísindamenn hafa áram saman leitast við
að finna efip. sem nota mætti í istaðinn fyrir
gler, en væri að því leyti betra, að það þyldi
sveigju og brotnaði án þess að molna eða fara í
flísar. Árið 1920 virtist þetta ætla að lánast,
en við nánari athugun kom það í Ijós, að hin
riýja glertegund þoldi ekki kulda. — Nú hafa
tveir austurrískir vísindamenn fundið upp nýja
glertegund. sem kalla mætti “sveigju-gler” á
íslenzku; það er kallað “flexible glass” eða
“organic glass” á ensku og virðist hafa marga
kosti um fram venjulegt gler. Uppfyndinga-
mennirnir heita Ur. Fritz Pollak og Dr. Kurt
Ripper. og eru báðir kunnir vísindamenn. Þeir
hafa selt enskum manni einfcaleyfi til að búa til
þetta nýja gler. og mun það koma á markað í
sumr eða baust. — 1 útlendum tímaritum hefir
oft verið minst á þetta sveigju-gler, og er mikið
látið af kostum þess. Það er litlaust og til
muna gagnsærra og skærara en annað gler.
Það þolir mikla sveigju og er óstökkt. brotnar
eins og seigur viður. án þess að úr því molni og
er slétt í sárið; það springur ekki og er áferð-
arslétt sem anriað gler, stenst hita. kulda og
loft eins og venjulegt rúðugler. og herslu þess
má tafcmarka að vild. Auðvelt er að höggva
eða bora göt á það, og sverfa má það eins og
málm og fága brúnir þess að vild. Það er og
auðlitað. Verð þess mun verða svipað eins og
á öðru gleri. og verður bæði selt í rúðum og
fljótandi. Það mun vera heldur léttara í sér en
annað gler. — Talið er að “sveigju-gler” verÖi
einkum hentugt í bifreiðaglugga og í þök á
vermireitum og gróÖurhúsum. Ennfremur má
Professional Cards
DR» B. J. BRANDSON
»16-320 Medlcal Arts Bldff.
Cor. Graham og Kennedy Sta.
Phone: 21 834.
Offlce tlrnar: 1_J
Helmili: 77« Victor St.
Phone: 27 122
Winnipeg, Manitoba.
COLCLEUGH & Co!
Vér Ieggjum sérstaka therxlu «. aB
eelja me8ul eftir forskriftum lsekna.
Hin beztu lyf, sem hœgt er a8 fi, eru
notuC eingröngu. Pegar þér kómlC
meB forskriftlna til vor, meglC þér
vera viss um, aC f& rétt þaC sem
lœknirinn tekur til.
Notre I)ame and Sherbrooke
Phones: 87 659 — 87 650
Vér seljum Giftingaleyfisbréf
DR O. BJORNSON
216-320 Medical Arta Bld*
Cor. Graham ok Kennedy Sts.
Phones: 21 834
Office timar: 2—3.
Helmill: 764 Victor St.
Phone: 27 58'6
Winnipegr, Manltoba.
DR. B. H. OLSON
210-220 Medlcal Arts BId«.
Cor. Graham og Kennedy Sts.
Pane: 21834
Office Hours: 3—6
Heimill: 921 Sherburne St.
Winnipeg, Manltoba.
DR. J. STEFANSSON
216-220 Medical Arts Bldg
Cor. Graham og Kennedy 8t«.
Phoie: 21 834
Stundar augna, eyrna nef og
kverka sjúkdöma.—Br aB hhta
kl. 10-12 f.h. or 1-5 e. h.
Heimili: 373 River Ave.
riails. 42 691
DR. A. BLONDAL
Modical Arts Bldg.
Btundar sérstaklega Kvenna og
Barna sjúkdðma.
Er aC hltta frá kl. 10-12 f. h.
og 3—5 e. h.
Office Phone: 22 206
Heimill: 80« Vlctor 8t.
Slmi: 28 180
Dr. Kr. J. Austmann,
Wynyard, Sask.
DR. J. OLSON
Tannlæknir
216-220 Medloal Arts Bldg.
Cor. Graham og Kennedy Ste.
Phone: 21 834
Heimilis Tals.: 38 626
DR. G. J. SNÆDAL
Tannlæknlr
614 Somerset Block
Cor. Portage Ave og Donald St.
Talslmi: 28 889
Giftinga- og Jarðarfara-
Blóm
með litlum fyrirvara
BIRCH Blómsali
593 Portage Ave. Tals.: 30 720
St. John: 2, Ring 3
A. S. BARDAL
848 Sberbrooke St.
Selur llkkistur og annast um ðt-
farir. Aliur útbúnaður s& bezti.
Enn fremur seíur hann allskonar
minnísvarða og legsteina.
Skrifstofu tals. 86 607
Heimilis Tals.: 58 302
THOMAS H. JOHNSON
H. A. BERGMAN
ísl. lögfræðLngar.
Skrifstofa: Room 811 McArthur
Bullding, Portage Ave.
P. O. Box 165«
Phones: 26 849 og 26 840
W. J. Lindal. J. H. Lindal
B. Stefansson.
fslenzkir lögfræðlngar.
356 Main St. Tals.: 24 963
356 Maln St. Tals.: A-496S'
Pelr hafa einnlg skrifstefur a®
Lundar, Rlverton, Glmli og Plney
og eru þar að hltta & eftlrfyld-
and ttmum:
Lundar: annan hvern miðvikudaf
Riverton: Eyrsta fimtudag.
Glmll: Fyrsta miCvikudag.
Piney: friðja föstudag
1 hverjum m&nuðl.
A. G. EGGERTSSON
fal. lögfræð ingur
Hefir rétt tll að flytja m&l b«61
I Manltoba og Saskatchewan.
Skrifstofa: Wynyard, Saak.
Athygli!
Komifi með næstu lyfjaávísun-
ina yfiar til vor. Þaulæfðir sér-
fræfiingar annast um alla lyf ja-
samsetningu.
INGRAM’S DRUG STORE
249 Notre Dame Ave.
Gagnvart Grace kirkjunni.
A. G. JOHNSON
907 Confederation I.lfe BUg
WINNIPEG
Annast um fasteipnr manna.
Tekur að sér að ávaxta sparifé
fólks. Selur eldsábyrgð og báf-
reifia ábyrgfiir. Skriflegum fyr-
irspurnum svarafi samstundii.
Skrifstofusími: 24 263
Helmosimi 33 328
J. J. SWANSON & CO. I
LiIMITlID I
R e n t a 1 s
Insurance
RealEstate
Mortgages
600 Paris Building, Winnipeg
Pohaes: 26 349—26 340
STEFAN SOLVASON
TEIACHER
of
PIANO
1256 Do&nlnlon St. Phone 29 833
Emil Johnson
SERVIOK KL.EOTRIO
Rafmaonj Contracting — Atti-
kj/ni rafmagandhöld teld oo vld
þau oert — Bo *«I Moffat oo
McClary Eldavélar oo hefi þmr
til sýnia d verkstœOi tninu.
524 SARGENT AVK.
(gamla Johneon’a byggingln vlð
Young Street, Wlnnlpeg)
Verkst.: 31 507 HeLma.: 27 286
Verkst. Tals.:
28 383
Heinia TaJta.i
29 384
G. L. STEPHENSON
PHJMBER
AUskonar rafmagnsfthöld, svo
straujám, vtra, allar tegundtr af
glömun og aiflvaka (batterlee)
VKRKSTOFA: 676 HOME 8T.
TaJs. 24 153
NewLyceum Ptioto Studio
Kristín Bjarnason eig.
290 Portage Ave, Winnipeg
Næst við Lyceum leikhúsið.
lslenzka bakaríið
Selur heztn vörur fyrir lægata
verð. Pantanlr a/grelddar bæM
fljótt og veL FJöJbreyt* úrral
Hrein og llpnr vtðskiftl.
Bjamason Bakingr Co.
676 8ARGKNT Ave. Wlnnlpeg
Phone: 34 298
smíða úr því margskonar skartgripi og skrant
á kvenfatnað. einnig mnnnstyfcki, lindarpenna-
sfcöft o. fl. þess háttar. — Enn er ótalinn sá
kostur þess, að hinir bláu geislar sólarljóssins
fara í gegnrim það, og þess vegna er það hent-
ngt í sjúkrabyrgi, þar sem sjúklingar eiga að
njóta sólbaða. — Almanak Þjóðyinafélagsins.