Lögberg - 28.07.1927, Qupperneq 7

LÖGBERG, FIMTUDAGINN 28. JÚLÍ, 1927.
Bls. 7.
43. Kirkjuþing.
Framh. frá bls. 3.
Ungmennastarf.
Fyrir hönd nefndar í því máli lagði séra G. Guttormsson
fram þessa skýrslu:
Nefndin í ungmennafélagsmálinu leggur til:
1. AS þingiS votti Fyrsta lát. söfnuði og presti hans þakklæti
fyrir hiS ánægjulega og uppbyggilega ungmennamót, sem haldiS var
í Winnipeg siSastliSinn vetur.
2. Nefndin telur æskilegt aS annaS slíkt ungmennamót verSi
haldiS á næsta ári einhversstaSar nálægt miSbiki íslenzku bygöanna,
þar sem líkindi eru til aS þaS verSi f jölsótt.
3. AS prestunum séra B. B. Jónssyni, séra R. Marteinssyni og
séra Jónasi A. SigurSssyni sé faliS aS hafa máliS meS höndum.
G. Guttormsson.
Valdimar J. Eylands.
Andrcw Danielson.
Kolbeinn Scemundsson.
Samþykt var að taka nefndarálitið fyrir lið fyrir lið. —
Fyrsti liður samþyktur. Um annan lið urðu nokkurar umræð-
ur. — Var nú komið að fundarslitatíma og mælti forseti svo
fyrir, að frekari íhuganir um þetta mál yrðu að bíða þar til
síðar á þingi. Var þá sunginn sálmur og fundi síðan frestað
þar til kl. 8 e. h.
Klukkan 6—7 e. h. fór fram ánægjulegt og rausnarlegt
samsæti í fundarsal kirkjunnar. Stýrði því prestur Fyrsta
lút. safnaðar, Dr. B. B. Jónsson. Ræðu flutti Dr. B. J. Brand-
son, formaður safnaðarins. Fyrir boðið og ræðu formannsins
þakkaði, fyrir þingsins hönd, forseti kirkjufélagsins, séra
Kristinn K. Ólafson. Á meðan setið var að borðum söng Mrs.
S. K. Hall afbragðsfagra sóló og var heimt fram aftur. Próf.
S. K. Hall lék á pínó.
TÍUNDI FUNIDUR—kl. 8 e. h. sama dag.
Fundur'inn hófst með bænargjörð, er séra Valdimar J. Ey-
lands stýrði. — Ekkert nafnakall. Fundurinn var trúmála-
fundur þingsins. Umræðuefnið var Bænarlífið og efling þess.
Málshefjandi var séra Carl J. Olson. Flutti hann efnisríkt
og skörulegt erindi. Urðu fjörugar umræður um málið og
tóku ýmsir til máls. Voru ræður miðaðar við fimm mínútna
lengd, samkvæmt samþykt. Stóð fundurinn yfir þar til kl.
10.10 e. h. Var það einróma álit manna, að hann hefði verið
mjög góður og uppbyggilegur. Samkvæmt fyrirmælum for-
seta, var fundi slitið með því, að séra N. S. Thorlaksson flutti
bæn, sunginn sálmur og Faðir-vor lesið sameiginlega af öllum.
Lýsti forseti að síðustu hinni postullegu blessun.
Prestsvígsla.
Sunnudaginn þ. 26. júní, var í Fyrstu lút. kirkju við kvöld-
guðsþjónustu, er var mjög fjölmienn, vígður til prests guðfræð-
is-kandídat Kolbeinn Sæmundsson, frá hinum lúterska presta-
skóla í Seattle, Wash. Vígslu lýsti séra Sigurður ólafsson, en
vígsluna framkvæmdi forseti kirkjufélagsins, með aðstoð ann-
ara presta er viðstaddir voru. Pré(jikun við þetta tækifæri
flutti forseti, en guðsþjónustunni stýrði prestur Fyrsta lút.
safnaðar, Dr. B. B. Jónsson. ISöngflokkur safnaðarins hafði
mjög vandað til sérstakra söngva og var guðsþjónustan öll
frábærlega áhrifamikil og ánægjuleg.
EDLEFTI FUNDUR—kl., 9. f.h. 27. júní.
Fundurinn hófst með bænagjörð, er séra Sigurður ólafsson
stýrði.
Við nafnakalll voru fjarverandi: séra S. S.Christophers-
son, séra Haraldur Sigmar, Gunnar Bardal, Th. Thordarson,
Mrs. C. P. Paulson, A. E. Johnson, Sigmar Bjarnason, Bjarni
Loptsson, Thór Guðmundsson og Andrew Danielsson.
Gjörðabók 8., 9. og 10. fundar les'in og samþykt.
Séra Jónas A. Sigurðsson mintist á listaverk það, er Emil
Walters hefir gefið Jóns iBjarnasonar skóla. Lagði hann til,
að þingið þakki hina höfðinglegu gjöf. Tillöguna studdi séra
G. Guttormsson og var hún samþykt í e. hlj.,
Tekið var fyrir, á ný, áttunda mál á dagskrá:
Ungmennastarf.
Byrjað var þar, sem málinu var áður kom’ið, er var við
annan lið nefndarálits. Klemens Jónasson gjörði þá tillögu,
er sér.a Jóhann Bjarnason studdi, að í staðinn fyrir orðin:
“á næsta ári”, komi orðin: “í nálægri framtíð”. Breytingar-
tillaga nvar samþ og svo liðurinn sjálfur, með áorðinni breyt-
ingu síðan samþyktur. Um þriðja lið urðu allmiklar umræður.
Dr. B. B. Jónsson gjörði þá breytingartillögu, að 1 st^ð þeirra
þriggja presta, er nefdir eru, komi þrír ungir menn. Breyt-
ingartillagan var studd af séra R. Martéinssyni. Breytingar-
tillagan var feld. En með því allir prestarnir, er tilnefndir
voru, höfðu af ýmsum ástæðum skorast undan að vera í nefnd-
inni, gjörði J. J. Swanson þá tillögu, að málinu sé frestað til
næsta kirkjuþings. Tillöguna studdi Olgeir Frederickson.
Tillagan var rædd allmikið, en síðan feld. Þá gjörði Skafti
Sigvaldason tillögu, er studd var af séra R. Marteinssyni, að
fela þetta framkvæmdarnefnd kirkjufélagsins. Var það sam-
þykt. Nefndarálitið að því búnu, með áorðnum breytingum,
síðan samþykt.
Þá las forseti umsóknarbréf frá séra Kolbeini Sæmunds-
,syni um inntöku sem þjónandi prestur í kirkjufél. Var sam-
þykt að vísa þessu til nefndar, er áður hafðiVerið sett í tilefni
af umsókn séra Carls J,. Olsons.
Þá var tekið fyrir níunda mál á dagskrá:
Útgáfumál.
Fyrir hönd nefndar lagði Klem. Jónasson fram þetta
nfendarálit:
Skýrsla útgáfunefndar á kirkjuþingi 1927.
1. Nefndin leggur til að Sameiningin sé gefin út í sama formi og
áður, sömu stærö og sama verði.
2. Þingið metur og þakkar ritstjórunum fyrir vel unnið verk á
árinu, og ráðleggur þinginu að endurkjósa þá.
3. Sameiningin er ómissandi þáttur í heimatrúboðsstarfi voru og
ætti því að vera á hverju einasta isl. heimili að minsta kosti í söfnuð-
um -kirkjufélagsins. _
4. Að gjörðabók sé prétúuð eins og áður í Lögbergi og svo gef-
in út í sérstöku riti og seld með sama verði og áður.
5. Að framkvæmdarnefnd sé falið að gefa út sunnudagsskóla-
bók Ljósgeisla og önnur hjálparrit fyrir sunnudagsskóla eftir því
sem þörf krefur og hún sér sér fært.
6. Að núverandi ráðsmaður, herra Finríur Johnson sé endurkos-
inn.
Á kirkjuþingi í Winnipeg, 27. júní 1927.
Kl. Jónasson.
John J. Vopni.
Joseph Einarsson.
Fyrsti liður samþ. Annar liður sömuleiðis með því, að
allir stóðu á fætur. Þriðji liður samþ. Fjórði liður sömul.
Fimti liður sömul. Sjötti liður sömul. Nefndarálitið síðan í
heild sinni samþykt.
Þá var tekið fyrir tíunda mál á dagskrá:
Fjármál.
Fyrir hönd fjármálanefndar lagði Árni Eggertsson fram
þetta nefndarálit:
Fjármálanefndin leyfir sér að leggja til:
1. Að kirkjufélagssjóði sé ætlaðir $600.00.
2. Nefndin leggur til að úr kirkjufélagssjóði séu borgaðir $322.00
til National Lutheran Council.
3. Að samskotin við kvöldmessuna í Fyrstu lút. kirkju í Wpg. þ.
26. júní þ. á. gangi i kirkjufélagssjóð,
Að peningar þeir, sem nú eru í líknarsjóði National Lutheran
Council gangi þangað í gegnum kirkjufélagssjóð.
4. Að kirkjufélagið borgi $1,200.00 upp í kaup íslenska trúboðans
í Japan.
5. Nefndin er samþykk tillögu nefndarinnar í heimatrúboðsmál-
inu, að borga til Hallgrímssafnaðar í Seattle $300.00. Nefndin bendir
á að nauðsynlegt sé að safn sem mestu fé til heimatrúboðs; nemi sú
upphæð ekki minna en $1,200.00.
6. Ennfremur leggur nefndin til að féhirði sé falið að taka á
móti gjöfum frá einstaklingum eða félögum,, sem varið sé til ferða-
kostnaðar erindreka vors á alþjóðaþing lúterskra manna í Kaup-
mannahöfn árið 1929.
Á kirkjuþingi í Winnipeg, 25. júní 1927.
Thorsteinn Swainson.
Valdimar J. Eylands.
Arni Eggertsson.
John J. Vopni
A. E- Johnson.
Samþykt var að taka nefndarálitið fyrir lið fyrir lið. —
Fyrsti liður samþyktur. Um annan lið urðu nokkurar umræð-
ur, en var síðan samþ. Þriðji og fjórði liður samþyktir. Um
fimta lið urðu talsverðar umræður. Var liðurinn svo samþykt.
ur. Sjötti liður samþ. Nefndarálitið síðan í heild sinni sam-
þykt.
Þá lagði séra Sig. Ólafsson fram þetta enfndarálit
Herra forseti:—
Þar sem að séra Kolbeinn Simundsson er ný-útskrifaður af við-
urkendum lúterskur prestaskóla og vígðist nú á þessu kirkjuþingi aí
forseta félags vors, með aðstoð presta þess, þá leggur nefndin til að
beiðni hans um inntöku í kirkjufélagið sé veitt, og árnum við honum
allrar Guðs blessunar, um heið og við gleðjumst yfir því, að kirkju-
félagið með honum eignast nýjan starfsmann.
N. S. Thorlaksson
Sig. ólafsson.
Asbjörn StUrlaugsson.
Var það samþykt í e. hlj. með því að> allir stóðu á fætur.
Þá var tekið fyrir tólfta mál á dagskrá:
Efling sönglistar við kirkjustarfið.
Fyrir hönd þingnefndar lagði séra G. Guttormsson fram
þetta nefndarálit:
Nefndin sem skipuð var til að íhuga málið um efling sönglistar
í sambandi við kirkjustarfið, leggur til:—
1. Að framkvæmdarnefndinni sé falið að útvega tvær ritgjörðir
um kirkjusöng, sem birtar skuli í Samieiningunni á næsta ári.
2. Að framkvæmdarnefndin útvegi, ef hægt er, hæfa menn, helzt
í Winnipeg, til að veiía safnaðasöngflokkum aðstoð og leiðbeiningu
viðvíkjandi útvegun á hæfum lögum eða söngtextum eða öðru því
sem lýtur að kirkjusöng. f
Á kirkjuþingi i Winnipeg 25. júli 1927.
G. Guttormsson.
N. S- Thorlaksson.
H. Sigmar..—
S. Sigurdson.
J. H. Hannesson.
Samþykt var að taka nefndaráltið fyrir lið fyrir lið. —
Fyrsti liður samþyktur. Annar liður var ræddur allmikið og
um kirkjusöng alment. Var liðurinn svo samþyktur. Nefnd-
aráltið síðan í heild sinni samþykt.
Þá var tekið fyrir þrettánda mál á dagskrá
Bindindismál.
Fyrir hönd þingnefndar í því
Bjarnason fram þetta nefndarálit
máli, lagði séra Jóhann
Alit þingnefndar í bindindismálinu.
Nefndin leyfir sér að leggja fram svohljóðandi tillögur í þessu
máli:
1. Kirkjuþingið kannast við áfengisbölið sem eina hina stærstu
og verstu plágu manniífsins ,og ráðleggur öllu fólki, mjög eindregið
að sneyða hjá allri nautn áfengis.
2. Þingið skorar á at kristið fólk, að temja sér persónulega al-
gjört bindindi. Það telur öllu góðu fólki skylt, að gefa gott dæmi í
þessu efni, og að styðja að framgangi bindindismálsin* á allan mögu-
legan og leyfilegan hátt.
3. Þingrð lítur með hrygð á þann veruleik, er nú virðist eiga sér
stað í því efni, hve örðugt er að sporna við neyzlu áfengra drykkja.
Það leyfir sér að vona, að í þessu efni komi breyting á hugsunarhátt
manna, og að framtíðin, helzt sem allra fyrst, megi fagna þeirri stund,
að algjört vinbann verði lögeitt í Canada frá hafi tii hafs.
4. Þingið skorar á alla, er hafa með höndum uppeldi og mentun
barna og unglinga, að gjöra sitt ítrasta til að koma inn hjá þeim óbeit
á áfengi og innræta þeim algjört bindindi.
Á kirkjuþingi í Winnipeg 24. júní 1927.
Jóhann Bjarnason.
Olgcir Frederickson.
Mrs. Bjórg Kristjánson.
Var nefndarálitið borið upp í einu lagi, samkvæmt tillögu
Klemens Jónassonar, er studd var af mörgum. Nefndaráltið
var samþykt í e. hlj,
iSéra Carl J. Olson lagði fram lauslega þýðing af nefndar-
áliti í bindindismálinu, er samkvæmt ráðstöfun nefndar sé
ætlast til að komi út í enskum blöðum. Var það samþykt.
Forseti skýrði frá, að ungur námsmaður, Egill H. Fáfnis,
sé ákveðinní í að fara að lesa guðfræði. Spurði um hvað
kirkjuþing vildi gjöra í því efni, að styrkja hann eitthvað fjár-
hagslega til náms. Einnig var minst á annan efnilegan náms-
mann, Sveinbjörn ólafsson, er hefir í hyggju að gjörast prest-
ur. Var samþykt, að féla framkvæmdarnefnd alla afgreiðslu
í hvorutveggja þessu efni.
Þá lagði séra G. Guttormsson fram þessa tillögu til þings-
ályktunar
Kirkjuþingið tjáir Fyrsta lúterska söfnuði hugheilar þakkir fyrir
ágætar viðtökur og kristilega alúð og rausn, sem gestir þingsins hafa
enn á ný notið hjá söfnuðinum, og árnar prestinum og safnaðarfólk-
inu ríkulegrar blessunar Drottins á komandi tíð.
Var þetta samþykt í e. hlj. með því að allir stóðu á fætur.
Séra Rúnólfur Marteinsson mintist á beiðni, er til sín
hefði komið um úrvalssálma íslenzka, til þýðingar í ensk-
lúterskt sálmasafn. Samþykt var, að fela þetta þeim prestun-
um, séra R. Martéinssyni, séra J. A. Sigurðssyni og séra N. S.
Thorlákssyni.
Þá lagði Dr. B. B. Jónsson fram þessa tillögu til þings-
ályktunar
í tilefni af sextíu ára afmælis-hátíð þeirra, sem í hönd fer um alt
Canada-veldi, lætur þingið í Ijós ánægju yfir þvi, að stjórnarvöld
landsins og fylkjanna hafa viðurkent yfirráð og handleiðslu almátt-
ugs Guðs með þvi, að skora á kirkjur landsins að halda á tsunnudag-
inn 3ja júlí lofgerðar-guðsþjónustu um land alt, og þingið skorar á
söfnuði sína í Canada að minnast hátíðarhaldsins með sérstakri guðs-
þjónustu þann dag.
Var þingsályktanin samþykt í e. hlj.
hátt, sálnaflakks - kenningunni
gömlu. En að G. Á., sem segist
hafa kynt sér trúarbrögð Búddha,
skuli villast svo herfilega í með-
höndlun kenninga hans, það er
mér lítt skiljanlegt.
Það sem G. Á. segir um sundur-
lyndi meðal Búddhatrúarmanna á
Indlandi fyrir daga Kanishka
konungs, er tók'við ríkjum árið
78 e. Kr. og ríkti fram á aðra öld,
varðar ekki mjög miklu. Hitt
skiftir miklu meira máli, að af-
bragðs fræðimenn, eins og dr. T.
W. Rhys Davids og dr. Edmund
Davison Soer, telja alveg víst, að
rit Búddha hafi verið komin í
letur fimtíu árum eftir dauða
hans. Svo það er algjörlega sann-
að hvað kenning hans hafði með-
freðis frá hans hendi, og að boð-
skapur hans, að trúargrundvelli
tíl, er í engu svipaður kenningu
Krists. Sömulieðis er það og mik-
ilvægt atriði, að stefnurnar Hin-
ayana og Mahayana, í Búddha-
trúnni, skilja ekki að fullu og öllu
fyrri en eftir allsherjarþing
Búddhatrúarmanna, það er Kan-
ishka konungur gekst fyrir um
árið 100 e. Kr. En Hinayana-
flokkurinn tók upp þær kenning-
ar, er mest hafa líkst kenningum
Nýja Testamentisins um Krist.
Átti Búddha að hafa verið svo
fullkominn, að hann var syndlaus
með öllu, átti og að hafa verið
fæddur af meyju, fullur vísdóms
og svo máttugur, að hann gat
gjört kraftaverk. Þessa kenningu
hafði Mahayana flokkurinn ekki.
Er þá nokkurn veginn víst, að þær
kenningar Búddhatrúarmanna, er
mest líkjast kristindómi, geta ekki
verið eldri en í fyrsta lagi frá
annari öld e. Kr. Þetta er merki-
legt, því það slær vopnin úr hönd-
um þeirra manna, sem eru sí og æ
að basla við, að láta kristna trú
og kenning vera eftirstæling af
Búddhatrú og annað ekki. Sést
þá glögt, að þeir, sem slíku halda
fram, eru engir fræðimenn, held-
ur öllu fremur fáfróðir gasprar-
ar, sem eru að fást við það, sem
þeir ekki kunna nein tök á. —
Hitt kemur ekki þessu máli beint
við, þó Mahayana flokkurinn í
Japan, á tólftu og þrettándu öld,
tæki upp kenningar og siði, er
mjög líkjast kristinni trú. Það
atriði er undir rannsókn menta-
manna þar eystra, eins og eg mun
áður hafa bent á.
Hálfkynleg og þó spaugileg um
leið er sú glíma, sem G. Á. sýnist
langa til að fara í út af framþró-
unarkenning þeirri, sem nefnd
er“samsara”. Eg hafði minst á
þá höfuðkenningu Búddha, sem
er um fallvaltleik allra hluta.
Gizkaði þá G. Á. á, að með þessu
væri átt við kenninguna um “sam-
sara”. Áleit hann það mjög rangt,
því orðið væri heimspekilegt, en
ætti ekki við í trúfræði. Svaraði
eg því, að við þá kenning hefði egl
ekki átt, því eg hefði hennar ekki j
orðið var, né orðsins “samsara”,
annarstaðar en í heimspekiskenn-
ingum, sem skýrt er frá í Sans-
krít bókmentum. Nú vill þó G. Á.
endilega, að dr. Soper, sem eg!
hafði þetta eftir, með fallvalt-
lejkakenningu Búddha, hafi hlot-
ið ag eiga við kenninguna um
“samsara”, þar sem hann talar
um “philosophy of change”, eða
“heimspeki breytingarinnar,” sem
Búddha kendi á Indlandi um 500
árum fyrir Krist. Og nú sýnist
sem G. Á. álíti það. ekki lengur
hróplega rangt, ef dr. Soper hefði
átt við “samsara”, er hann talar
Im þessa breytingar heimspeki,
heldur nokkurn veginn rétt og
sjálfsagt. Út af þessu fer eg
elcki í bardaga. Mér er rétt sama
hvort G. Á. álítur breytiþróunar-
kenning vorra tíma og “samara”
eitt og hið sama eða sitt hvað.
Sennilega er það breytiþróunar-
berserkurinn í G. Á., sem kemur
honum til að vera svona spentur
fyrir þessu sérstaka atriði.
Mjög einkennilegt er það, hvað
G. Á. gjörir sér mikið far um að
verja Búddhatrúna fyrir þeirri
ásökun, að hún hafi stælt kristna
trú. Ekki vill hann þó beint
neita því, að hún sé sumstaðar nú
orðin svipuð kristindómi, eins og
dr. Soper fullyrðir um sumar
deildir Búddhatrúarmanna í Jap-
an, en neitar að það stafi af
kristnum áhrifum. En dr. Soper
hefir það fram yfir G. A., að hann
er fæddur í Japan og, að eg hygg,
uppalinn þar, auk þess sem hann
er sqrfræðingur í trúarbragða-
sögu, sem G. Á. er auðvitað ekki.
Mundu þá sumir ætla, að leikur-
inn yrði ærið ójafn, þá er G. Á.
vill fara að glíma við dr. Soper.
Annars er rétt í þessu sambandi
að minnast á hin gáfulegu um-
mæli G. Á. um dr. Soper. Þau
ummæli eru á þessa leið:
“Séra Jóhann ber mikið fyrir
sig skoðanir eins manns, prófess-
ors Sopers. Eg get vel trúað því,
að hann sé fróður maður um þessi
efni; en annað mál er það, hvort
alstaðar má treysta dómgreind
hans. Sumir menn eru svo gerð-
ir, að ef þeir taka sér fyrir hend-
ur að halda einhverju fram, þá
gera þeir það með kappi, og
verða glámskygnir á sannanir, án
þess þeim detti í hug að fara vís-
vitnadi með rangt mál.”
Þannig hljóða orð vísinda-
mannsins. Sjálfsagt er það góðra
gjalda vert, að dr. Soper sleppur
við að vera erkibófi, sem fer með
vísvitandi ósannindi, en er að
eins borið á brýn, að hann “sæki
mál sitt með kappi“ og sé“ glám-
skygn á sannanir.”
Nú vill svo til, að dr. Soper
hefir í æðimörg ár verið pró-
fessor í trúarbragðasögu í “North-
western University” í Evanston,
111. Háskóli sá er svo stór og
voldugur, að hann undirbýr unga
menn og fólk af öllu tæki undir
nálega allar lífsstöður. Hefir t.
d. blaðamannaskóladeild, er fáir
háskólar enn hafa. Tala skóla-
pilta á hverju ári á sjötta þúsund,
eða ef til vill hærri nú orðið.
Prófessorar og kennarar voru þar
taldir fyrir nokkrum árum að vera
hálft fimta hundrað. Er háskóli
þessi álitinn einn með hinum allra
fullkomnustu háskólum í Banda-
ríkjunum.
Er það þá sennileg tilgáta hjá
G. Á., að dr. Soper sé maður
“glámskygn á sannanir”, en busli
áfram með kappgirni við starf
sitt? Eru nokkurar líkur til, að
forstöðumenn háskólans hefðu lát-
ið slíkan mann, og það í mörg ár
samfleytt, kenna þar vandasama
fræðigrein? Gæti ekki skeð, að
G. Á., sem sýnist skilja það vel,
að menn sæki stundum mál af
kappi, án þess að hafa sannanir.
þurfi að athuga sína eigin sjónf
Fróðlegt væri, að dr. Soper og G.
Á. hefðu verið prófaðir á sama
stað og tíma, af sérfróðum mönn-
um, hvað réttum augum hvor um
sig gæti litið á trúarbrögð Búd-
dha. Kæmi þá vafalaust í Ijós,
hvorum væri hættara við að vera
“glámsskygn á sannanir” og úr
hvors auga að bjálkinn þyrfti að
vera dreginn.
Dr. Soper er nú, að því er eg
bezt veit, skólastjóri í College þar
j suður frá. Eitthvert álit hafa
| þeir á honum, sem fengu hann til
j að taka að sér það embætti. Senni-
j lega hafa einhverjir þar syðra,
þegar rætt var um mann í skóla-
stjóra embættið, verið svo “glám-
j skygnir” að mæla með honum. Var
þá skaði, að G. Á. var ekki til
staðar, að bæta sínum einkenni-
legu meðmælum þar við.
Það virðist sem G. Á. hafi orð-
:ð ergilegur út af því, að eg mint-
ist á “fáfengilega baráttu” i sam-
bandi við skrif hans. Rétt lýsing
er það þó á þessum hamförum
hans gegn mér. Umsögn mín um
trúarbrögð Búddha var hárrétt.
Að eins eitt orð var ónákvæmt, en
raskaði þó meiningu tiltölulega
lítið Athugasemd við það hefði
eg tekið með þökkum. Það nægði
G. Á. engan veginn. Hóp af að-
finningum þarf hann að koma
með. Og þó þær styðjist ekki við
rétt rök, heldur eingöngu við tals-
vert af misskilningi og nokkuð af
lítihfjörlegum flækjum, þá finst
honum auðsjáanlega, að hann sé
að vinna þarna þarft verk. En
frá hvaða sjónarmiði hann lítur
á þetta verk sitt sem nauðsynlegt
starf, skal esg láta ósagt. Að
vera eltur á rendum með stað-
lausum aðfinningum, er ekki mjög
ánægjulegt. Það hefir G. Á. ver-
ið að gjöra. Ásakanir hans í
minn garð hafa allar verið út í
hött. Og þó að vandinn að verja
sig sé ekki mikill, í þannig lag-
aðri baráttu, þá er það samt leið-
inlegt, að þurfa að standa í
svona stímabraki, þegar maður
hefir ekkert til saka unnið ar.nað
en það, að hafa skrifað meira eða
minna fróðlega grein um efni,
sem oft var búið að rangfæra og
ýmsir skrumarar höfðu oft notað
sem veiðibrellu til að leiða fólk í
villu og út á glapstigu. Með því
að segja satt og rétt frá um
Búddhatrúna skemdi eg auðvitað
það verk. Það er ekki eins auð-
velt á eftir, eins og áður, að telja
fólki trú um, að Búddha hafi ver-
'ið miklu merkilegri fræðari en
Kristur, né heldur láta fóik trúa
því i blindni, að boðskapur Jesú
sé ekkert annað en lítilfjörlegt
bergmál af kenningum Konfúsí-
usar, Zór.asters, Búddha og ann-
ara fræðara í fornöld. Svo, sé
eg í nokkurri sök, þá er það í
þeirri einu sök, að eg hefi í bili
eitthvað aflagað þann boðskap.t
sem er að reyna að ná sér betur
á strik hiá oss íslendingum nú, en
nokkuru sinni fyr, að alt í sam-
bandi við kristna trú sé gjörsam-
lega óáreiðanlegt; ritningin sé
fengin að láni hjá Persum og öðr-
um fornþjóðum og að Kristur
hafi verið ófullkominn maður og
ekkert meir, er stuðst hafi við
kenningar annara fyrri fræðara,
en ekki verið þess umkominn að
hafa nokkuð nýtilegt frá eigin
brjósti í boðskap sínum. Senni-
lega vill G. Á. ekki kannast við að
vera í flokki þeirra manna, er
vilja sundra öllum kristindómi og
setja heiðindóm 1 staðinn. Verð-
ur þá samt þetta aðfinningabrask
hans lítt sk'iljanlegt, því. rök-
semdir hans eru einhverjar þær
aumustu, er eg minnist að hafa
séð. Þurfi nú G. Á. endilega að
halda áfram þessari staðlausu á-
reitni, þá er honum það velkomið
fyrir mér. Það er alls ekki ó-
mögulegt, að eg verði svo viljug-
ur að svara honum enn á ný og
leiðrétta skilning hans eitthvað
betur. — En þá, sem lesa greinar
þessar, ættum við sjálfsagt báð-
'ir, G. Á. og eg, að biðja afsökunar
á því, hvað langt mál við skrif-
um. Þar er þó G. Á. í þyngri sök.
Hann hóf þessar deilur með mörg-
um, langorðum og flóknum ásök-
unum. Og þó að sakargiftirnar
væru allar gripar úr lausu lofti
og væru ósannar með öllu, þá var
ekki hægt að hnekkja þeim, nema
með því að taka þær fyrir nokkuð
rækilega. Raunar hefi eg slept
sumum minniháttar ákærunum,
mest þess vegna, að lengja ekki
þetta mál fram úr öllu hófi. Býst
eg svo við að láta hér staðar
num'ið um sinn, eða þar til G. Á.
fitjar upp á nýjum ákærum, eða
fer á ný að endurtaka eitthvað af
þeim aðfinningum, sem hann hef-
ir verið að braska með í þessum
makalassu skrifum sínum.
Árborg, þ. 14. júlí 1927.
Jóhann Bjarnason.
Aðfinningar G. A.
^Niðurl. frá 3. bls.)
they may assemble. Karma Simp-
ly ceases to function in this
case.”
Á íslenzku hljóðar þetta þannig:
“1 hvert skifti sem einhver
deyr og enn hefir þrá eða girnd
íhjarta sínu (í búddhiskum skiln-
ingi) þá er alveg víst, að annað
upplag af skandhas safnast sam-
an og myndar annan éinstakling,
sem verður að taka upp hlutverk-
ið þar sem fyrirrennari hans
skildi við það. Þannig heldur
það áfram frá einum einstakling
til annars, þar til að síðustu, að
flokkur sá, er þeir heyrðu til,
endar að fullu og öllu þegar sá
ke*nur fram, er tekst að deyða
alla þrá, verður að Arhat (þ. e.
að helgum manni) og kemst til
Nirvana. Líkamlega getur hann
lifað svo árum skiftir, en er lík-
aminn deyr, dettur “skandhas”
hans í sundur og það er ekkert
sem krefst að annað upplag af
“.skandhas” safnist saman aftur,
því það er ekkert eftir sem það
getur safnast saman um. í þessu
tilfelli hættir “karma” ’jblátt á-
fram að vinna.”
Hér er þá í suttu máli sú sálna-
flakkskenning, er Búddha hafði
í boðskap sjnum. Því þó hann
néitaði tilveru sálarinnar, þá hélt
Nýtt Þrek og Styrkur fyrir
Þá, Sem Veiklaðir Eru.
í 35 ár hefir Nuga-Tone verið
hin mesta blessun fynir miljónir
manna og kvenna, sem hafa haft
b'ilaða heilsu og hafa ver'ið að
tapa kröftum og þreki. Það hef-
ir veitt þeim heilsubót, þrek og
anægju og gert þá eins og að nýj-
um manneskjum. Meðal, sem svo
ágætlega hefir reynst óg það
svona lengi, á það sannarlega
skilið, að þeir, sem lasnir eru, og
veiklaðir, hafi trú á því og reyni
það.
Ef þú ert að megrast og tapa
þér finst
ilí
kröftum og áhuga og
að þú sért að tapa heiísunni og
að lífsfjörið sé að fjara út, þá
ættir þú að reyna Nuga-Tone og
vita, hvað það getur gert fyrir
þig. Þeir, sem búa það til, eru
svo vissir um ágæti þess, að þeir
leggja það fyrir alla lyfsala, að
skila aftur peningunum, ef með-
aij'ið reynist þér ekki fyllilega
A 1 M fl 1T A 1 A M L 1 , 1. A f 'X • u Uv 1 —r . t
ha„„ samt, á Þe„„a ei„k,„„,,eea ah|t|I,'NStToV„l5'
'Doni Mi ss cJke
C}ood Ohings
DREWRYS
STANDARD
TAGER
-hefir fengið viðurkenningu og haldið
henni i fimtíu ár.
The DfiEWRYS Limited
establlshed 1377
Wlnnlpeg, Phone 57 221
-<v-