Lögberg - 09.02.1928, Síða 7

LÖGBERG, FIMTUDAGINN 9. FEBRtJAR 1928.
Bla. 7.
Norðurljós
— Aurora Borealis -
Eftir Jón Eyþórsson..
Furðu fáir íslenzkir rithöfund-
ar hafa þreytt þá málraun, að lýsa
«1 hlítar norðurljósum í óbundnu
máli. Er annað tveggja, að það
þyki sem að bera í bakkafullan
lækinn að lýsa fyrirbrigði, sem
svo er hversdagslegt á landi hér,
eða þá að flestir hafa fundið, hve
aflvana orðin verða samanborin
við þessa vafurloga himinsins.
Tíðræddara hefir ljóðskáldun-
um orðið um norðurljósin, sem von
er að. Allir kunna vísu Sigurðar
Breiðfjörðs: v
Norður loga ljósin há,
lofts um boga dregin.
Himinvogum iða á,
af vindflogum slegin.
Hún er ekki mjög skáldleg, en hún
hefir óefað átt sinn þátt í því, að
viðhalda þeirri hugmynd, að norð-
urljósin bærðust fyrir vindi. Þetta
er þó misskilningur, sem síðar
mun sýnt fram á.
Grímur Thomsen lætur norður-
ljósin vera jóreyk undan hófum
hins áttfætta fáks óðins, er hann
fer á kostum eftir vetrarbrautinni
eg treður tungla krapa.
Gullfögur og sönn er lýsing
Hannesar Hafsteins í kvæðinu
Landsýn:
Hafið var síbreitt af hrynjandi
.fossum,
oimininn kvikur af norðljósa
blossum.
^Jograndi kögrar af litglæstu'
, ^ IJósi
■yftust og sviftust á blásala hvel.
omdrandi straumar frá ókunn-
um ósi
olguðu, geystust og hurfu
1 himindjúpt haustnætur þel.
En þróttmest er hrifningin í
norðurljósakvæði Einars Bene-
diktssonar:
Veit duptsins son nokkra dýrð-
legri sýn,
en drotnanna hásal í rafurloga?
Sjá grundu og vog undir gull-
hvelfdum boga!
Hver getur nú unað við spil og
vin?
Sjálf moldin er hrein eins og mær
við lín;
mókar í haustsins visnu rósum.
Hvert sandkorn í loftsins litum
skín,
og lækirnir kyssast í silfur-
ósum.
Við útheimsins skaut er alt eld-
ur og skraut
af iðandi norðurljósum.
Erá sjöunda himni að Ránar
rönd
stíga röðlarnir dans fynr opnum
tjöldum,
en Ijóshafsins öldu.r með fjúk-
andi földum
falla og ólga við skuggaströnd.
Það er eins og leikið sé huldri
hönd.
hringspil með giltrandi sprotum
og baugum. —
Nú mænir aTt dauðlegt á lifsins
lönd
frá lokuðum brautum, frá myrk-
um haugum,
og hrímklettar stara við bljóðan
mar
til himins með krystalsaugum.
Hið djúpskygna skáld kveður upp
úr með það, að norðurljós séu
"rafurlogar”. Er það merkilegt
vegna þess, að sú skýring á upp-
runa norðurljósa er nú vísinda-
lega staðfest. En um þær mundir,
sem kvæðið var ort, voru vfst ekki
margir, sem gerðu sér grein fyrir
uppruna norðurljósanna.
En ættum vér að lýsa norður-
ljósum fyrir einhverjum, sem ald-
rei hefði þau augum litið, mundu
þessar ljóðrænu lýsingar ekki
nægja. Vér snúum oss þá að lýs-
ingum í óbundnu máli.
Elzta lýsingin, sem til mun vera
í norrænum bómentum, er í Kon-
ungsskuggsjá. Er hún rituð í
Noregi laust eftir 1200. — Sonur
spyr föður sinn, hvað það muni
vera, er Grænlendingar kalli norð-
urljós. Segist faðirinn ekki vera
um þá hluti fróðastur, “og hefi eg
þá menn fundið iðulega , er lang-
ar stundir hafa á Grænlandi ver-
ið. og þykjast' þeir þar eigi sann-
fróðir um vera, hvað það er„ En
þó er svo um þann hlut, sem um
Er matarlistin slæm?
S^uS*^ SThjáft
verT íj þá^h^fði fg
Inn> matarlvsHn^ osn*að við verk-
og nýt góðrar eg sef vel
ur að öflu leítrwdar’„OK mér líð‘
Þúsundir mann*etuiY
síðustu 35 dána og hvenna hafa,
?egja. Sumir vo’rn SfTU sö?,u að
ir og máttfarnir a taH»aveiklað-
af meltingarleysí 0Um,r „ Wáðust
gasi í maganum u/írm*gaveikl.
°,ífr?rt. .*
domum, og feneu bót ™ie ri sJuk-
Nuga-Tone gaf beim 8,ín.na-
una og þrekið. Lét þeim^fin^611^"
að þeir væru aftur ungir 0S
þa angða. Nuna-Tone verhur r.!*
gera hið sama fyrir bie nn„ að
þarftu ekki að borga fyrir í,^
£'oslð at,yrgðina. sem prentuð er
bx™1^11? í hverri flösku. Fáðu
rdrag. 8ku fra iyfsaJanum strax
flesta aðra þá, sem menn vita eigi
til sanns, að vitrir menn færa í
ætlan og getur og geta slíks um,
sem þeim þykir þá vera vænlegast
og sannlegast. En þessi verður
náttúra og skipun á norðurljósi,
að það er æ þess ljósara er sjálf
er nóttin myrkvari, og sýnist það
jafnan um nætur en aldrei um
daga og oftast í niðamyrkrum en
sjaldan í tunglsskini; en það er
svo tilsýndum, sem maður sjái
mikinn loga langa leið af miklum
eldi. Þar skýtur af í loft upp að
sjá hvössum oddum, misjöfnum
að hæð og mjög ókyrrum, og verða
ýmsir hærri og bragðar þetta ljós
alt tilsýndum svo sem svipandi
logi. En meðan þessir geislar eru
hæstir og bjartastir, þá stendur
þar svo mikið ljós af, að þeir menn
er úti verða staddir, þá mega þeir
vel fara leiðar sinnar svo og að
veiðiskap, ef þeir þurfa. Svo og
ef menn sitja í húsum inni og er
skjár yfir, þá er svo ljóst, að hver
maður kennir annan, sá sem inni
er staddur. En svo er þetta ljós
brigðilegt, að það þykir stundum
vera dökkvara, svo sem þar gjósi
upp svartur reykur á milli eða
þykkur myrkvi, og er þá því lík-
ast, að ljósið kæfist í þeim reyk
sem það sé búið að slokkna. Og
sem það kóf tekur að þynna, þá
tekur það ljós annað sinn að birt-
ast, og það kann að verða stundum
að mönnum sýnist svo sem þar
skjóti af stórum gneistum, svo
sem af sindrandi járni því, er
nýtekið verður úr afli. En þá er
nóttin líður og dagur nálgast, þá
tekur þetta ljós að lægjast, og er
þá sem það hverfi alt í þann tíma
er dagur birtist.”
Þannig hljóðar hin látlausa og
sannfróða lýsing Konungs skugg-
sjár. En mjög er það undarlegt,
að höfundur hennar (þ. e. faðir-
inn) talar aðeins um norður’jós á
Grænlandi eftir annara sögusögn.
Er Konungsskuggsjá þó rituð
norðarlega 1 Noregi, þar sem norð-
urljós eru algeng; höfundur auk
þess athugull mjög og stórlærður
í náttúrufræði á sínum tíma.
Þá hefir Jónas Hallgrímsson
lýst norðurljósum — en því mið-
ur á dönsku. Af því að þátturinn
mun ekki hafa verið þýddur á ís-
lenzku fyr, þykir mér ekki fjarri
að birta hann hér í heild sinni
eftir; Landfræðisögu Þ. Thorodd-
sens; en þar er hann prentaður á
frummálinu (IV. B. bls. 280-82)..
“Kvöldið var yndisfagurt, blæja
logn og alheiður himinn. Lestin
okkar var komin norður á Gríms-
tunguheiðí, og sáum við þaðan
hilla undir gnípurnar á fjallgörð-
um þeim, sem kvíslast norður úr
héiðasléttunum, alt í sjó fram.
Fja'llgarðar þessir eru allmiklu
hærri heldur, en heiðarnar um
miðbik landsins, og milli þeirra
liggja dalir þeir og flatlendi, sem
bygð eru; en heiðarnar eru aðeins
notaðar sem bithagi fyrir fé og
hesta, sem rekið er “á fjall” að
vorinu. — Bláhvít þoka lá í dala-
drögunum, en hún náði ekki svo
hátt sem við vorum staddir. tJt-
sýnin var opin norður yfir fjalla-
klasann, þar sem gnípurnar
gnæfa í fjarska upp úr þokuhaf-
inu, eins og séiðandi töframynd.
Fegurst var þessi sýn, meðan birt-
unni var að bregða og kvöldbjarm-
inn háði baráttu við náttkomuna.
Eftir að sólin var horfin af há-
sléttunni, þar sem við vorum
staddir, glóðu þessir fjallatindar
í kveldbjarmanum. En smám sam-
an færðist rökkrið upp eftir þeim,
og þeir slokknuðu sem kyndlar
hver af öðrum og gnæfðu þá sem
svartir klettar í þokuhafinu, unz
þeir runnu saman í dökka óskýra
heild. Máninn var lágt á lofti,
fölur og drungalegur. lagði daufa
skímu af honum í gegn um þoku-
móðuna, og gerði hún fjallasýnina
aðeins enn þá óskýrari. En þetta
stóð ekki á löngu. Þegar alnátt-
að var orðið, var eins og stjðrnu-
skinið glæddist. Hlutir, sem í
námunda voru, tóku aftur að verða
greinilegri. Stafaði þetta að
nokkru leyti frá sjálfri jörðinni;
náttfallið hafði breyzt í hvíta
héluhúð við næturkuldann og
glitraði nú í stjörnuskininu. Um
kl„ 11 komu í ljós tvær bjartar
rákir á norðurloftinu. Það var
fyrsti boðberi um norðurljósin. —
I Fyrst í stað mintu þessar rákir á
[ bleikföl blikifböndu, en smám sam-
an risu fleiri lýsandi bylgjur, sem
! svifu hraðfara í ýmsar áttir. Og
5 skömmu síðar varð hreyfing þeirra
| hægari, og björt ljósþykni mynd-
| aðist í norðvesturátt um 10t—14
bogastig frá Norðurstjörnunni.
j Síðan greiddist hún í sundur um
! miðbikið, og varð af lýsandi baug-
ur, sem sendi geislatungur í allar
áttir, svipaðar helgibjarma þeim,
er stundum sjást um ásjónur dýr-
linganna, á gömlum tréskurðar-
myndum — svo kyrrar voru geisla-
tungur þessar. Eg mintist þess,
að hafa séð eitthvað svipað, sem
átti að vera norðurljós, í gamalli
danskri myndabók; en þá fanst
mér það hlægilegt, því að eg trúði
því ekki, að þau litu nokkru sinni
þannig út í raun og veru. Þessi
sýn varaði og að eins skamma
stund. Brátt myndaðist hin al-
genga flögrandi bylgjuhreyfing.
Ljósblikið breiddist skyndilega út
eins og kveikt væri á eldfimri loft-
tegund, og mestalt norðurloftið
varð sem í bjðrtu báli. — Oft hefi
eg séð magnaðri norðurljós, eú
fegurri minnist eg þeirra varla.
Hinar síkviku bylgjur í öllum lit-
brigðum græna, eldgula og rauða
ljóssins geystust um himininn á
alla vegu. Aðalhreyfingin kvísl-
aðist þó út frá þeim stað, þar sem
eg fyrst sá hringinn, og virtist
mér móta ofurlítið fyrir honum
innan um allar þessar hvíldarlausu
hreyfingar. En af því að sam-
ferðamenn mínir gátu ekki fallist
á það, þótt eg vekti athygli þeirra,
sak eg ekki fullyrða það. Má
vera, að ímyndunin hafi leitt mig
í gönur. Að hálftíma liðnum tók
þessi loftsýn að förlast, litskraut-
ið fölnaði, hreyfingarnar urðu
hægari, og skinið varð dauft með
köflum eða hvarf með öllu. — í
þann mund var máninn kominn
hærra á loft og skin hans skærara,
svo að norðurljósanna gætti síð-
ur. Alla nóttina sáust þau þó öðr-
um þræði. Loks slokknuðu þau
fyrir dagsbirtunni. En ekki skal
eg fortaka, að þau hafi ekki einn-
ig verið á loftinu eftir þann tíma
sem ljósbleik og þunn ský; var
mér nær að halda það. Annars
er vert að geta þess, að næsta
kvöld breyttist veðrið snögglega.
Vindurinn hljóp í norðvestur, —
fyrst með hellirigningu og síðan
með kulda og fjúki. Hélzt sú veðr-
átta með fáum upprofum í marg-
ar vikur og breytti þannig svip-
Iega sumri í vetur fyrir öllum í-
búum Norðurlands.”
Þessi lýsing Jónasar á auðsjá-
anlega við það gervi norðurljósa,
sem nefnd hefir verið “norður-
ljósahjálmur.”
Eg get ekki stilt mig um að taka
hér upp nokkrar línur úr annari
lýsingu á norðurljósahjálmi eftir
Norðmanninn Sophus Trombolt.
Eftir að hafa snildarlega lýst
flögrandi norðurljósum með ýms-
um blæbrigðum, segir hann: —
“Þá birtist undrursamleg sýn. Um
alt loftið kvislast geislatungur,
sem allar hverfa að einum depli
(segulskautinu) og mynda voldug-
an Ijóshjálm yfir allt himin-
hvolfið, svo fagran, að engin orð
megna að lýsa og enginn pensill
að mála. Alt það litaskraut, sem
til er í hinu sjöþætta litrófi regn-
bogans, hefir mælt sér mót, til
þess að skreyta þennan dýrðlega
geislahjálm. Þar getur að líta
grænan lit sem smaragð, rauðan
sem rúhín og bláan sem safír. Á
einu leitinu leika glógrænir logar
lausum hala; á öðrum rísa vold-
ugar geislasúlur, er renna sem
stoðir undir hina háglæstu hvelf-
ingu. Og þarna er eins og him-
ininn sé tjaldaður hárauðu hýja-
líni, en að tjaldabaki lýsir af drif-
hvítum geislatungum. Það er
norðurljósahjálmurinn. —
Fegurri sýn fær mannlegt auga
aldrei litið; sá sem ekki hefir séð
hana eigin augum, getur ekki gert
sér nokkra hugmynd um þennan
töfrandi sjónleik, sem engin lýs-
ing er samboðin.”
Hjálmurinn er efalaust feg-
ursta, en sjaldgæfasta gervi norð-
urljósa. Oftast líta þau út sem
þunnir faldar (kögrar), er virðast
hanga .beint niður og sviftast í ó-
tal hlykkjum um loftið. Stund-
um sjást þau sem bogi á norður-
loftinu, stundum sem geislastaf-
ir, er geysast beint upp á háloftið,
og stundum að eins sem óreglu-
bundin ljósflögur.
Norðurljósin sjást tíðast á mjóu
helti, sem liggur umhverfis norð-
urskaut og segulskaut jarðar. Mið-
depill hringsins er í Norðvestur-
Grænlandi, því nær miðja vegu
milli segulskautsins og norður-
skautsins. Liggur beltið frá Finn-
mörku í Noregi um sunnanvert Is-
land, suðurodda Grænlands, Norð-
ur-Canada, Alaska og síðan með
norðurströnd Síberíu til Finn-
merkur.
Sunnan og norðan við þetta belti
verða norðurljósin sjaldgæfari, en
þau geta einnig sézt á allsuðlæg-
um stöðum, t. d. Mið- og Suður-
Evrópu; i hita'beltinu sjást þau
aldrei.
Um suðurhálfu jarðar er einnig
suðurljósabelti af sama tagi, en
það er lítt rannsakað.
(Meira).
Merk fornritaútgáfa.
Vér skýrðum frá því í vor, að
fyrir forgöngu Jóns Ásbjörnsson-
ar hæstaréttarlðgmanns, hefðu
nokkrir menn hér í bæ bundist
samtökum um að efna til nýrrar,
vandaðrar útgáfu á íslenzkum
fornritum og væri ráðgert að
byrja á sögunum. Nefnd manna
hefir verið kosin til þess að ann-
ast framkvæmdir í málinu: Jón
Ásbjörnsson, Matthías Þórðarson
þjóðminjavörður, ólafur Lárusson
prófessor, Pétur Halldórsson bók-
sali og Tryggvi Þórhallsson for-
sætisráðherra. Hefir nefndin nú
sent út ávarp, þar sem hún eggjar
menn að styrkja fyrirtækið með
fjárframlögum, og fer það hér á
eftir:
Nokkrir menn í Reykjavík hafa
bundist samtökum um að efna til
nýrrar útgáfu íslenzkra fornrita
og kosið oss, sem undir ritum, í
nefnd til þess að undirbúa málið.
Til útgáfu þessarar á að vanda
eftir föngum. Fyrir hverju riti
verður saminn inngangur, er skýri
stöðu, þess í bókmentunum, heim-
ildargildi þess og listargildi og
ýmislegt annað, sem lesendum má
verða til leiðbeiningar. Einstök
atriði verða jafnóðum skýrð neð-
anmáls: vísur, torskilin orð, og
orðatiltæki, fornir siðir og menn-
ing; athugasemdir verða gerðar
um söguleg sannindi og tímatal,
vísað í aðrar heimildir til saman-
burðar o. s. frv. Hverri sögu
munu fylgja fleiri eða færri
landabréf eftir þörfum, til skýr-
ingar helztu viðburðum, enn frem-
ur ættartölu-töflur og myndir af
sögustöðum, fornum gripum og
húsum.
Ritin verða gefin út í jafnstór-
um bindum, h. u. b. 30 arkir hvert,
í heldur stóru 8 blaða broti. Sér-
stök alúð verður lðgð við að velja
góðan pappír og svipfallegt letur.
Svo er til ætlast, að 2 fyrstu bind-
in komi út vorið 1930, en síðan 1
eða 2 bindi árlega. Fyrst verða
gefnar út íslendingasögur, Sturl-
unga og Eddurnar, og þá Kon-
ungasögur, Fornaldarsögur o. s.
frv. Mun nánari áætlun um það
birtast síðar. trtgáfu ritanna
verður skift milli ýmissa fræði-
manna, en svo hefir til talast, að
Sigurður prófessor Nordal hefði
aðalumsjón með útgáfunni, og er-
um vér þess fullvissir, að hún sé
þar í ágætum hðndum.
Það mun varla geta orkað tví-
mælis, að þörf sé á blíkri útgáfu,
enda hefir verið vakið máls á
þeirri þörf úr ýmsum áttum. Það
þarf ekki að skera utan af því, að
fornritin hafa jafnan verið dýr-
asta eign Islendinga, á þeim er|
reist menning vor heima fyrir og
orðstír vor út á við. Það er átak-
anlegasti vottur íslenzkrar fátækt-
ar, sem til er, að vér skulum ekki
eiga sæmilega útgáfu þeirra
allra og alls enga af sumum. Það
er ekki vansalaust fyrir þjóð vora,
að vönduðustu útgáfur þeirra
skuli vera erlendar. Ekkert get-
ur verið ofgert, sem stuðla má að
því, að þjóðin leggi meiri rækt
við þau, lesi þau með meiri alúð
og betri skilningi. Slík útgáfa
sem þessi, er smám saman yrði í
eigu allra fræðimanna, er íslenzk-
ar bókmentiri standa erlendis,
myndi og betur en nokkurar for-
tölur brenna inn í hug þeirra
eignarrétt íslendinga á þessum
ritum. En oss er að vonum sárt
um ásælni annara þjóða í því efni.
Svo er til ætlast, að útgáfufyr-
irtæki þetta eigi sig sjálft. Til
samtaka vorra hefir verið stofn-
að með frjálsum framlögum, og
hafa þegar fengist loforð um c.
8,000 kr. Er tilætlun vor sú, að
afla fyrst i stað með samskotum
nægjanlegs fjár til að gefa út a.
m. k. tvö bindi skuldlaust, og því
að eins að það takist, verður ráð-
ist í fyrirtækið. En útgáfukostn-
aðinn áætlum vér 12—15 þúsund
kr. á hvert bindi. öllu andvirði
seldra bóka verður varið til þess
að halda útgáfunni áfram.
Til þess að unt verði að hafa
útgáfuna svo ódýra, að hún geti
orðið almennings eign, munum
vér leita styrks úr ríkissjóði, en
þó ekki fyr en safnast hafa með
frjálsum samskotum a. m. k. 25
þús. krónur.
Að síðustu, þegar lokið er út-
gáfu merkustu fornrita vorra, og
allur kostnaður greiddur, verður
afgangurinn lagður í sérstakan
sjóð. Þeim sjóði verður síðan
varið til þess að endurnýja útgáf-
una o. s. frv., til þess að gefa út
mestu merkisrit síðari alda með
sama hætti.
Trtgáfa þessi á að verða metn-
aðarmál fyrir oss íslendinga. Til
þess að standa straum af henni,
þarf allmikið fé, er fást verður
með almennum samskotum. Er
það mikilsvert, að sem flestir
styrki þau og sem ríflegast. Fyr-
ir því heitum vér hér með á lið-
sinni yðar til þessa máls.
Samskotunum veitum vér und-
irritaðir viðtöku, hver í sínu lagi
og svörum spurningum um útgáf-
una, ef þess er óskað.”
—Vörður.
Islenzkur þjóðbúningur,
karimanna.
heitir bæklingur, sem nýkominn
er áj markaðinn, eftir Tryggva
Magnússon listamann.
Eins og nafnið bendir til, ræðir
bæklingur þessi um íslenzkan
þjóðbúning, búning þann, sem feð-
ur vorir klæddust á sðguöldinni.
Á síðari öldum hafa íslenzkir
karlar klætt sig að hætti annara
Evrópumanna. Hafa þeir elt tízk-
una, án þess að gefa því gætur,
hvers konar búningur væri hent-
ugastur á landi hér. — Ullin hfir
verið seld óunnin út úr landinu.
Erlendar þjóðir hafa unnið úr
henni dúka og klæðnað, er íslend-
ingar hafa svo keypt dýrum dóm-
um.
TVyggvj Mágnússon listamað-
ur, höfundur þessa bæklings, hef-
ir gerst forgöngumaður að því, að
íslendingar tækju upp fornbún-
inginn, þó með nokkrum smávægi-
legum breytinugm. Hafa nokkr-
ir ungir menn í Reykjavík tekið
búning þennan upp sem hátíða-
búning, og bendir margt til þess,
að almennur áhugi sé að verða
fyrir því um land alty að búning-
ur þessi verði gerður að þjóðbún-
ingi. Er það engum vafa undir-
orpið, að fátt mundi setja jafn-
þjóðlegan blæ á Alþingishátíðina
1930, eins og það, ef almenningur
mætti þar í íslenzkum búningum.
Hugmynd forgöngumannanna er
ekki eingöngu sú, að koma hér upp
hátíðabúningi, heldur og hvers-
dagsbúning.
En rétt er að láta höfund bækl-
ingsins hafa orðið um stund.—
Hann segir á bls. 11:
“Hugmyndin með þvi að taka
upp þjóðbúning er ekki aðallega
sú, að breyta til um búning og fá
sér fallegri föt og vera þjóðlegur
o. s. frv. og eftn síður það, að setja
sig að neinu leyti á það menning-
arstig, sem forfeður vorir stóðu á
á sðguöldinni. En vér getum tek-
ið þá oss til fyrirmyndar, miðað
við þeirra tíma. Aðalatriðið í
þessari hugmynd er það, að fá
hentugri og ódýrari klæðnað, en
við notum nú (auðvitað spillir
það engu, þó hann sé líka fall-
egri), og ekki sízt það, að því verði
komið við að nota meira íslenzka
dúka til klæða, því það væri bein-
línis þjóðþrifamál, og vér gætum
í því efni verið meira sjálfum oss
nógir framvegis en hingað til. ls-
lenzku dúkarnir eru, að minsta
kosti, í föt með þessu sniði, eitt
hið álitlegasta og haldbezta efni,
sem völ er á. En hvort sem notað
væri í klæði þessi íslenzkt efni eða
útlent, þá verða þau, jafnvönduð,
miklum mun ódýrari, og ekki ein-
ungis það, heldur er hægt að nota
þau betur. út.”
Á öðrum stað segir hann, að
búningurinn geti orðið svo dýr og
ódýr, sem menn vilja.
í bæklingnum er nákvæm lýs-
ing á búningnum, og allmikið af
myndum. Er auðvelt að sníða og
sauma búninginn, ef menn hafa
bæklinginn við hendina.
Frágangur bæklingsins er ágæt-
ur, myndirnar eru fallegar, skýr-
ar og greinilegar, eins og vænta
mátti, þar sem Tryggvi hefir gert
þæf úr garði.
Menn þurfa að fá sér bækling
þennan sem fyrst, því að enginn
vafi er á því, að eftirspurnin eft-
ir hbnum verður mikil.—Island.
Frá Islandi.
Reykjavík, 7. janúar.
“Skuggsjá” heitir leikur, sem
Leikfélag Reykjavíkur sýnir um
þessar mundir. Höfundurinn er
Sutton Vane. Var 1 fyrra sýndur
hér leikur hans “Á útleið” og þótti
mjög frumlegur og sérstæður. Má
svipað segja um þennan leik og
fjallar hann um samband þessa
heims og annars. Aðalefnið er för
nokkurra persóna inn í jarðlífið,
gegnum það og aftur yfirum til
sama staðar. Er brugðið upp
myndum úr lífi þeirra. Og er leik-
EPS
Meðalið undraverða, sem maður and-
ar að sér til að lækna vetrar
| Kvef og Hósta
\j/ )\ Handhægt meðal, töflur vafðar i silf-
£ j urpappír. Hættuminni og áhrifa-
J meiri en meðalablanda.
urinn skörp ádeila á sumar stétt-
ir manna, eigi sízt á dómara og
heimshyggjumanna ýmissa stétta.
Enda verður árangurinn af jarð-
vistinni enginn og að því er virð-
ist verri en engin fyrir suma. —
Virðist leikurinn óskynsamlega
bygður en einstakar < sýningar
hans góðar og er hann afgbrigði-
lega vel settur á leiksvið. Um
meðferð hlutverka verður ekki
dæmt bér. Hún mun hafa tekist
misjafnlega, en sum hlutverkin
eru þó talin vera prýðilega leikin.
Hallbjörn Halldórsson lætur af
ritstjórn Alþýðublaðsins nú um
áramótin, «n við tekur Haraldur
Guðmundsson alþm.. Hallbjörn
tekur við forstöðu Alþýðuprent-
smiðjunnar. Þá hefir og Kristján
Albertsson látið af ritstjórn, en
við tekur Árni Jónsson frá Múla.
Enn hefir heyrst, að Jóni Bjðrns-
syni hafi verið sagt upp starfi við
Morgunblaðið.
Kristsmynd kvað páfinn ætla að
ge)fa hinni nýreistu Landakots-
kirkju. Er hún gerð úr sedrus-
viði og eftir spænskan ljstamann,
Campanya frá Barcelona.
Sigurður Kristjánsson bóksali
hefir nú um áramótin selt Her-
bert M. Sigmundssyni framkæmd-
arstjóra bókaverzlun sína og for-
lag, hús og lóð. Verzlunin verð-
ur rekin áfram undir nafni Sig-
urðar.
“Helsingjar” heitir ljóðabók ný-
komin út, eftir Stefán frá Hvíta-
dal.
SENT TIL ÞÍN t DAG
BEZTU A AFÖLLUM
TEGUNDIR B I A SORTUM
Ef þér þarfnist, getum vér sent pöntun yðar sama klukkutím-
ann og vér fáum hana.
DRUMHELLER — SAUNDERS CREEK
— SOURIS — FOOTHILLS — McLEOD RIVER —
KOPPERS COKE — POCAHONTAS
Kaupið Kolin Ykkar frá Gömlum, Areiðanlegum Viðskifta-
mönnum. — Tuttugu og Fimm Ára Þekking Um Það,
Hvernig Eigi að Senda Ykkur Hina Réttu
Sort af Kolum
D. D.W00D & S0NS
Tals.: 87 308 ROSS and ARLINGTON STREETS
INNKÖLLUNAR-MENN LÖGBERGS
Amaranth, Man........
Akra, N. Dakota ....
Árborg, Man..........
Arnes, Man...........
Baldur, Man..........
Bantry, N.Dakota .. ..
Beckville, Man.......
Bellingham, Wash. .. .
Belmont, Man.........
Bifröst, Man.........
Blaine, Wash.........
Bredenbury, Sask.....
Brown, Man...........
Cavalier, N. Dakota ..
Churchbridge, Sask. ..
Cypress River, Man. ..
DoIIy Bay, Man.......
Edinburg, N. Dakota ..
Elfros, Sask............
Foam Lake, Sask. .. .
Framnes, Man.........
GarSar, N. Dakota .. .,
Gardena, N. Dakota ..
Gerald, Sask.........
Geysir, Man..........
Gimli, Man...........
Glenboro, Man........
Glenora, Man.........
Hallson, N. Dakota ..
Hayland, Man.........*.
Hecla, Man...........
Hensel, N. Dakota .. .,
Hnausa, Man..........
Hove, Man............
Howardville, Man. ..
Húsavík, Man.........
Ivanhoe, Minn. ....
Kristnes, Sask.......
I-angruth, Man.......
Leslie, Sask.........
Lundar, Man..........
Lögberg, Sask........
Marshall, Minn.......
Markerville, Alta. ..
Maryhill, Man........
Minneota, Minn. .. .
Mountain, N. Dakota .
Mozart, Sask.........
Narrows, Man.........
Nes. Man.............
Oak Point, Man. .. .
Oakview, Man.........
Otto, Man............
Pembina, N. Dakota ..
Point Roberts, Wash.
Red Deer, Alta.......
Reykjavík, Man.......
Riverton, Man........
Seattle Wash.........
Selkirk, Man.........
Siglunes, Man........
Silver Bay, Man......
Svold, N. Dakota ....
Swan River, Man. ..
Tahtallon, Sask......
Upham, N. Dakota ..
Vancouver, B. C. .. .
Víðir, Man...........
Vogar, Man...........
Westbourne, Man. .. ,
Winnipeg, Man........
Winnipeg Beach. Man
Winnipegosis, Man. ..
Wynyard, Sask........
.......B. G. Kjartanson.
.. .. B. S. Thorvardson.
.... Tryggvi Ingjaldson.
.......F. Finnbogason.
...........O. Anderson.
........Sigurður Jónsson.
.......B. G. Kjartansou.
. .. Thorgeir Símonarson.
...........O. Anderson
.... Tryggvi Ingjaldson.
. .. Thorgeir Símonarson.
..............S. Loptson
...........T. J. Gíslason.
.. .. B. S. Thorvardson.
..............S. Loptson.
.... Olgeir Frederickson.
.......Ólafur Thorlacius.
.... Jónas S. Bergmann.
Goodmundson, Mrs. J. H.
.. Guðmundur Johnson.
.... Tryggvi Ingjaldson.
.... Jónas S. Bergmann.
.......Sigurður Jónsson.
..............C. Paulson.
. .. Tryggvi Ingjaldsson,
...........F. O. Lyngdal
.... Olgeir Fredrickson.
.... .. .. O. Anderson,
.. .. Col. Paul Johnson.
..........Kr. Pjetursson.
.. .. Gunnar Tómasson.
......Joseph Einarson.
.......F. Finnbogason.
...........A. J. Skagfeld.
.......Th. Thorarinsson.
. .. ,.......G. Sölvason.
................B. Jones.
..........Gunnar Laxdal.
.......John Valdimarson.
.. . ’. .. .. Jón Ólafson.
...........S. Einarson.
.............S. Loptson.
.................B. Jones.
...........O. Sigurdson.
..........S. Einarson.
.................B. Jones.
.......Col. Paul Johnson.
...........H. B. Grímson.
...........Kr Pjetursson.
...........F. Finnbogason.
..........A. J. Skagfeld.
.........Ólafur Thorlacius.
.............S. Einarson.
...........G. V. Leifur.
..........S. J. Mýrdal.
...........O. Sigurdson.
...........Árni Paulson.
.......Th. Thorarinsson.
...........J. J. Mýrdal.
. • • .......G. Sölvason.
...........Kr. Pjetursson.
.......Ólafur Thorlacius.
.......B. S. Thorvardson.
.............J. A. Vopni.
..............C. Paulson.
........Sigurður Jónsson
...........A. Frederickson.
.. .. Tryggvi Ingialdsson.
..........Guðm. Jónsson.
.. .. .. Jón Valdimarsson
.. .. Olgeir Frederickson.
.............G. Sölvason.
. .. Finnbogi Hjálmarsson.
...........G. Christianson.