Lögberg - 08.03.1928, Blaðsíða 3

LÖGBERG, FIMTUDAGINN 8. MARZ 1928.
• Bls. 3.
Fékk nýrnaveiki upp
ur skarlatssótt.
Kona í Nova Scotia Mælir Sterk-
lega með Dodd’s Kidney Pills.
Mrs. E. Young Tók Út Miklar
Kvalir í Nýrunum.
Halifax, NJS., 5. marz (einka-
skeyti)—
“Eg get með góðri samvizku
mælt með Dodd’s Kidney Pills
við alla t>á, sem þjáðir eru af
nýrnaveiki,” segir Mrs. E. Young,
að 101 Barrington stræti. Þegar
eg var fjórtán ára gömul stúlka,
fékk eg skarlatssótt. Upp úr
henni fékk eg nýrnaveiki. Eg
leið miklar kvalir. Læknishjálp
kom að engu haldi. Eg gat ekki
gengið. Nábúi okkar sagði: “Þvi
ekki að reyna Dodd’s Kidney
Pills?” 'i Fósturforeldrar mínir
útveguðu mér þær og eg tók úr
þremur öskjum. Mér batnaði og
eg hefi ekki íundið til veikinnar
síðan. Alíir, sem hafa veik nýru,
ættu að nota Dodd’s Kidney Pills.
Eg mæli ávalt með þeim við þa,
sem hafa bakverk, sem orsakast
af veikum nýrum.”
Það er ástæðulaust að þjast aí
nýrnaveiki, þar sem Dodd’s Kid-
ney Pills fást hjá öllum lyfsölum
og hjá The Dodd’s Medicine Co.,
Ltd., Toronto 2.
Ferð til Minnesota.
Eftir G. J. Oleson.
(Niðurl.)
Við litum inn á skrifstofu Min-
neota Mascot, sem Gunnar B
Björnsson hefir gefið út nú um
fjórðung aldar. Gunnar er nú
fluttur frá Minneota og seztur að
í St. Paul; hefir hann virðulegt
stjórnarembætti, er í skattanefnd
ríkisins (Tax Gommission), en
blaðið á hann enn og prentsmiðj-
una, og gefur út; eru synir hans
stjórnendur blaðsins nú og ferst
vel úr hendi. Gunnar skrifar
stöku sinnum ritstjórnargreinar,
en að öðru leyti starfrækja þeir
bræður útgáfuna. Er Hjálmar
ritstjórinn kornungur, en hæfur
Injög; hefir hann hina prúð-
mannlegustu framkomu og ein-
kennilega gáfulegt höfuð; er auð-
séð að í þeim kolli býr nokkuð. —
Valdimar, sá hinn sami sem vann
mælskusamkepnina í St. Paul fyr-
ir nokkrum árum, stundar nú
nám, en Björn er á skrifstofunni
með Hjálmari. Allir eru þeir
bræður fallegir og gæfulegir
drengir. — Mascot hefir alla tíð
verið eitt allra myndarlegasta
smábæjarblað, sem hægt er að
finna um þvert og endilangt þetta
land, og það heldur enn sama
strikinu. — Á skrifstofunni kynt-
umst við líka Mr. Kristni John-
son, sem um langt skeið hefir
starfað við’ blaðið, og mun eiga
einhvern hluta í því, rnjög liðleg-
ur og alýðlegur maður.
Séra G. Guttormsson sáum við
að eins í svip; hann var í Minne-
apolis þegar við komum suður, var
því messufall þennan sunnudag,
sem við áttum þar viðdvöl. Séra
Guttormur unir hag sínum vel og
íslendingar allir þar syðra hafa
á honum miklar mætui-.
Þá góðu og skemtilegu drengi,
Bjarna Jones og Pétur Jökul, hefði
eg haft gaman af að sjá, en því
gátum við ekki komið við. Einn-
hefði eg haft gaman af kynnast
manni, sem svo vel skrifaði í blöð-
in á fyrri árum, en sem nú hefir
hefir hengt upp hörpu sína eða
Þá leikur á hana í einrúmi, en eg
á við hr. G. A. Dalman; en það
írat ekki látið sig gerast.
Nú kvaddi eg Stefaníu móður-
systur mína (sem enn lá veik í
ruminu) og mann hennar og svo
alla kunningjana, sem við náðum
í. en síðast þá Anderson bræður.
Að forníslenzkum höfðingjasið
leysti Sigurður okkur út með gjöf-
um; gerði hann ekkert endaslept
við °kkur, sá góði drengur. Tók-
Járnefni er Nauðsynlegt Fölu
og Taugaveikluðu Fólki.
^^rnefni, sem tekið er úr skepn-
m, er sama eðlis og það, sem
áui-?1?nnmuin °£ hefir undraverð
jjf™ á heilsufar hans. T. d. eyð-
Pfð Þreytuverkjum, leti og hug-
ysi, gerir hörundið áferðarfall-
inn °g i'tfagurt; eykur matarlyst-
tau og úætir meltinguna; styrkir
breVnar og veitir manni meira
0B ’ yeitir endurnærandi svefn
betHenr heiisona að öllu leyti
líða vef sterkari og iætur manni
ev?fUi?a",I'one hefir þessi efni og
u þau tekin með mestu ná-
æmni úr heilbrigðum skepnum.
^essi efni samlagast blóðinu mik-
o betur heldur en önnur járn-
?In!> sem notuð eru. Nuga-Tóne
netir hka í sér phosphorus, sem
er alveg nauðsynlegt fyrir heil-
ann og taugarnar og önnur efni,
sem nauðsynleg eru til viðhalds
goðri heilsu og styrkja hana. Ef
heilsan er slæm og þú ert tauga-
slappur og þér líður ekki vel, þá
faðu Nuga-Tone og reyndu það í
nokkra daga, og efjiú ekki sérð og
Dnnur mikinn mismun á sjálfum
Per til hins betra, þá skilaðu af-
ganginum og fáðu aftur peninga
Þma hjá lyfasalanum.
um við hattinn ofan I virðingar-
skyni við Minneota þorp, þegar
við keyrðum af stað og báðum því
allrar blessunar í komandi tíð.
Seinni hluta dagsins keyrði
Halldór frændi með okkur til
Montevideo, sem er um 40 mílur
norður; þar býr Kristjana dóttir
Sigbjörns, gift Sigurði Gunn-
laugssyni. Hafa þau átt þar heim-
ili nokur ár, eða síðan þau hættu
búskapnum að Clarkfield. Veðrið
var inndælt og vegurinn eins og
fjöl. Sigbjörn, þó gamall sé, slóst
í för með okkur og varð ekki meint
af. — Montevideo er allstór og
myndarlegur bær, er sumt af hon-
um bygt í dalverpi, en nokkur
hluti hans uppi á hæðarbráninni.
Kristjana frænka er lík systr-
um sínum, hin myndarlegasta
kona, og hin mesta búkona. Hún
var ein heima af sínu fólki; Sig-
urður var úti í bygð og sáum við
hann aldrei í ferðinni; börnin sum
eiu orðin fullorðin og komin að
heiman, en sum voru á sk'la.
Dóttir hennar elzta, Grace, hefir
um átta ára skeið kent við æðri
Mentastofnun í Minneapolis, sá eg
hana árið 1919, er hún kom til
Glenboro með röður sínum; hún
er nú gift, en heldur samt áfram
kenslustarfinu. önnur dóttir
Kristjönu dvelur á ítalíu, er hún
sönghæf með afbrigðum og hefir
vakið mikla athygli, og er alment
talið, að hún muni vinna sér mik-
inn orðstír á sviði sönglistarinn-
ar, ef henni endist aldur. Um
hana var skrifað ítarlega í Lög-
bergi á síðastliðnu hausti og skýrt
frá hlutverki sem hún þá var ný-
búin að leysa af hendi, afar vanda-
sömu, henni til mikils sóma. —
Alls eiga þau hjón sex börn.
Þegar heim kom frá Montevi-
deo, fór eg að heimsækja þá einu
systurina, sem eg hafði nú enn
ekki séð; það er yngsta dóttir Sig-
björns, Margrét ISigurbjörg (Mrs.
Anton 0. Kompelien), gift norsk-
um manni og býr þar í nágrenn-
inu við föður sinn. Reka þau ekki
búskapinn í stórum stíl, en líður
vel og eru ánægð með sitt hlut-
skifti. Hún tók á móti okkur með
opnum örmum; hafði eg sérstaka
ánægju af að kynnast henni, því
hún er svo bjartsýn og andinn svo
frjáls. Þau hjón eiga sex börn,
og leggja þau um fram alt alla
rækt við það að koma börnunum
til manns, sem kostur er. Eru
tvær elztu dætur þeirra mjög
sönghæfar og söngelskar, sú elzta
Marjorie Kompelien, hefir nú um
skeið verið í St. -Olaf söngflokkn-
um í Northfield, Minn., sem hefir
mikinn orðstír fengið í Banda-
ríkjunum. Ferðaðist hún með
flokknum um stórborgir Banda-
ríkjanna frá hafi til hafs s. 1. ár.
Og síðan við vorum á ferðinni
syðra, er hún orðin sólóisti söng-
flokksins og er flokkurinn nú sem
stendur í leiðangri um Austur-
og Mið-Suðurríkin; fékk eg ný-
skeð bréf frá henni, er hún þá
stödd í Grand Rapids, Mich., og
lætur hún vel yfir leiðangrinum.
—Önnur dóttir þeirra er við nám
á miðskóla í Montevideo, og er
sagt, að hún einnig hafi merkilega
söngrödd. — Við kvöddum þau
Kompelien hjónin og þökkuðum
alúðarviðtökur og óskuðum þeim
allra heilla.
Um kvöldið á vökunni brugðum
við okkur yfir að Högnastöðum
til að kveðja Jóhann og Guðnýju.
Höfðum við lofað þeim að koma
aftur áður en við færum. Áttum
við þar hina hlýjustu og ánægju-
legustu stund um kvðldið, sem
við minnnumst lengi; við skröf-
uðum og drukkum kaffi, og héld-
um svo heim, þegar langt var lið-
ið á vöku.
Um morguninn (föstudagsmorg-
un) vorum við árla á fótum, því
nú skyldi heim halda; var alt
heimafólkið komið á fætur á und-
an okkur. Við kvöddum og þökk-
uðum, en gátum ekki þakkað eins
og skyldi, því þarna höfðum við
lifað eins og kongar og var alt
gert til þess að gera okkur sem á-
nægjulegastar stundirnar. — Crr
garði leysti Sigbjörn okkur báða
með gjöfum; munum við lengi
geyma það til minja um þessa
skemtiför.
Árni Josephson kom á tilteknum
tíma og dóttir hans Lena, sem
slóst í ’förina norður. Lögðum
við á stað er því nær albjart var
orðið, hugfangnir, glaðir og
hryggir í senn, með blessunar-
óskir yfir heimilið, sem svo vel
hafði farið með okkur, og bygð-
ina, sem svo alúðlega breiddi
faðminn á móti okkur. Við héld
um til Madison, drukkuin kaffi
hjá dætrum Árna, héldum svo
I norður þjóðveginn No. 6 og bar
lítið til tíðinda annað en það, að
Árni vildi vera að smástanza og
fá sér kaffi og ost (ost-sandwich-
es), en osturinn var óvíða til í
matsöluhúsunum. Komumst við
til Fargo, er farið, var að skyggja
og héldum þaðan vestur á bóginn
til Valley City og gistum þar um
nóttina; leið okkur að öllu leyti
vel. Árni vakti okkur snemma um
morguninn og lögðum við af stað
áður birti, sáum við því aldrei
Valley City í dagsbirtu, þótti okk-
ur það skaði, því bærinn stendur
í djúpum dal, sem sagður er undra
fagur. — Við héldum vestur veg-
inn, sem leið lá til Jamestown, en
áður en við náðum þangað, kom
ólag á vélina, sem þó ekki tafði
ferðina að neinu ráði, en við ótt-
uðumst að af mundi verra stafa,
svo við fórum til vélameistara þar
og báðum hann að gera við vél-
ina á meðan við snæddum morg-
unverð. iStóð' ekki á löngu, að
bíllinn væri til og við lðgðum af
stað; en brátt kom í ljós, að ekki
hafði maðurinn komist fyrir mein-
semdina, svo við snerum aftur og
sögðum “betur má ef duga skal”.
Var hann nú ekki lengi að finna
hvað að var og laga það. Á með-
an vjð töfðumst þarna, sendi eg
skeyti heim; héldu allir, er frétt-
ist um skeytið frá Jamestown, að
við mundum vera komin á vitfirr-
ingahælið þar, en það reyndist nú
á annan veg. — Veðrið um nóttina
og morguninn var guðdómlegt,
hreinviðri og blíða og blakti ekki
hár á höfði, og voru menn alstað-
ar að plægja, en það leyndi sér
ekki er á daginn leið, að við vor-
um að sækja mót norðrinu, þvi
veðrið fór kólnandi, og þegar við
komum að landamerkjalínunni, er
aðskilur ríkin, var ekki lengur
plógþítt, og norðanátt var orðin
bitur. Á tollhúsinu var engin
viðstaða. Bandaríkjamegin voru
þeir fegnir að losast við okkur, en
Canada megin var enginn sérstak-
legur fögnuður að fá okkur aftur
á sveit okkar. Vegurinn versnaði
strax eftir að við komum af möl-
borna veginum sunnan landamær-
anna, því rignt hafði mikið, og
versnaði eftir því sem lengra dró
inn í Canada. Alt var líka frosið
og óþjált.
Við lögðum upp frá Crystal City
er skyggja tók, komust norður hjá
Glenora, mistum þá allan vind-
inn úr einni gjörðinni, stóðum því
uppi vindlausir í kolniðamyrkri,
og ljóslausir, því Johnson gleymdi
luktinni suður í Minnesota; samt
þæfðum við nú í myrkrinu og
kuldanum, og kuldinn var bitur,
en komum gjörðinni á endum í
lag og héldum á stað; þunglega
sóttist okkur þó róðurinn, því veg-
irnir voru eins og istórgrýti og
svo fraus vatnið í bílnum, en það
gat-eg fljótlega þítt og haldið á-
fram og til Baldur, en þaðan
voru 14 mílur heim.
Lögðum við nú alt kapp á að
komast heim sem fyrst, en vegur-
inn var ekki greiðfær, því versti
spottinn af allri leiðinni var frá
Baldur til Glenboro. Við símuð-
um frá Crystal City, að við mund-
um verða komin heim kl. 6 e.m.,
en hún var orðin 9, er við náðum
heim til Árna Jóesphssonar, og
var þar veizlu slegið upp á móti
okkur. Árni hafði lagt svo fyrir,
að beztu alifuglunum yrði slátr-
að og þeir matreiddir. Skipaði
Árni mér að sækja fólk mitt, til
þess að hjálpa til að gera fuglun-
um skil og öðru góðgæti, og dugði
ekki annað en hlýða honum.
Alt var í bezta lagi er heim kom,
fagnaði eg öllu í senn, að hafa
farið, haft svona skemtileg* og
góða samfylgd, skemtilega og upp-
byggilega viðdvöl, og nú að vera
kominn heim heill á húfi og finna
alt eins og það átti að vera. En
það mátti lítið tæpara standa,
Canada andaði kalt á móti okkur,
því nú var fyrir alvöru að kólna
og veturinn að ganga í garð.
Við sátum veizluna hjá Árna
í bezta yfirlæti fram um miðja
nótt. Fáa eiga þau hjón sína
líka að risnu og höfðingsskap, og
þekkingu á því að láta gestum
sínum líða sem bezt. Nú voru
hjónin og heimafólkið kvatt og
gestrisni þökkuð og Árna góð sam-
fylgd. Fylgdi eg Johnson heim
t’l hans og vorum við léttir í lund
eftir ferðina, og bundum við
fastmælum, ef alt færi skaplega,
að verða samferða til íslands
árið 1930.
Og nú fó reg heim, heim, heim!
* * *
Bygð íslendinga 1 Minnesota er
óefað í fremstu röð íslenzkra
bygða vestan hafs; er hún ein
elzta bygðin, og sú bygð hefir
verið nánu menningarsambandi
För sérgœðingsins.
Á sólskinstímum æskunnar dreymir margan mann
um mikilleik þess valds, sem í framtíð krýnir hann;
leitar því úr átthögum yfir fjöll og dali,
þótt illhleypur slíkar þær margoft sálu kali.
Honum fanst alt heima svo ömurlegt og autt,
af öllu sönnu lífi svo gersamlega snautt.
Hans æska og fjör gat lengur ei unað við þau kjör,
sem aðeins hæfðu þrælum, er væru’ á grafarför.
Hann skildi því við átthagann og æsku sinnar spor,
og öruggur tók skrefin á braut, með dug og þor.
— Var of-stór fyrir ráðin, sem reynsla’ og móðir gaf,
og ræddi’ um slíkt með léttúð—flæktur í heimskutraf.
Leiðin hans lá fyrst eftir förnum, breiðum veg,
þars fram með stóðu hallir; sú dýrð var furðuleg,
svo honumdvaldist ofmjög við glaum og glys og skraut.
en gætti síður hins, hvernig tíminn leið á braut.
Hann lenti næst í skógum með skugga og allskyns feikn,
sem skráðu á stofna trjánna hin furðulegust teikn.
En honum gramdist tálmun og töfra kyngivald,
þó táður og þyrnum rifinn hann komst með ekkert gjald.
Þá skógur loks var genginn stóð hann eyðimörku á,
þar augum vart má trúa; því hyllingar þau sjá.
Efans vald er máttugt, nú uggir hann hverja sýn
frá endurrisi sólar þar til mánasilfrið skín.
Svo tóku við urðir, svo örðug gjörðist leið,
hann einnig mætti nokkrum, sem sorfnir voru af neyð
og hjálpar beiddust, uppgefnir leiðum lífsins á.
Hann leit ei við en stjakaði nokkrum þeirra frá.
iLoks kom hann að giljum, sem ginu myrk og há,
þars ginnhvítir fossar sér steyptu brúnum frá,
og efst upp undir tindinum hófst hrika-kletta breið,
en hæzt bar ríkissetrið, er lengi hafði’ hann þreyð.
Hversu lengi tók að klifa, eg get hér ekki greint,
því gátur þessa mannlífs, þær ráða margir seint,
en um síðir fann hann veldið, þess vald og okurmátt,
frá vestri alt það náði að morgunsólar átt.
Nú leit hann fyrst til baka á gjörvöll gengin spor,
hvert gagn hann hefði unnið—þá hafði’ hann siglt
úr skor —
Og leiðin hún var aðeins hans eigin hvata hlaup,
og ánægjan að síðustu bara drukkið staup.
Frá vöggunni til grafarinnar árum hafði hann eytt
í endalausa baráttu að sigra — ekki neitt.
Já, lífið það var harmleikur heimskunnar við tál,
sem háð var til þess aðeins að kvelja líf og sálí
Hve feginn vildi’ hanni gefa sinn auð og okurvald,
með öllu skrauti’ og prjáli, sem hangir um konungsfald,
að mætti’ hann heima standa við móður sinnar kné,
og mæli litlum skifta um bræðra’ og systra vé.
Að mætti’ hann létta sorgir og sólskin flytja þeim,
sumar tæta’ úr vetri, er kólga fylti geim,
sjálfs sín hvötum stilla svo> hóf að hugsun hver
að hálfu væri s m æ 1 i n gjans, er þunga dagsins ber.
Meðan vegir voru ekki mölborn-j
ir, var jafnan illfært í rigninga- i
tíð, og er enn, þar sem ekki er möl-1
borið; en nú eru allir aðalvegir,!
þvert og endilangt um bygðina, j
afar breiðir og vel gerðir; eru j
menn haldnir á brautum viðast |
hvar ársins hring til þess að j
hirða veginn, hefir Minnesota rík-1
ið fengið mikið frægðarorð fyrir
sitt mikla og aðdáanlega vega-
kerfi, sem á tiltölulega fáum ár-
um hefir verið afrekað; og stend-
ur það einna fremst í tölu rikja
Bandarikja sambandsins á þessu
sviði, eru þó flest ríkin farin að
leggja mikla við vegagerðir, sem
er óhjákvæmilegt á þessari bif-
reiðaöld.
Minnesota íslendingar eru ekki
eftirbátar íslendinga á öðrum
stöðum með gestrisnis anda, er
hann auðvitað viðast einkenni Is-
lendinga, sérstaklega í sveitum og
smærri bæjum; og engin íslenzk
bygð hygg eg eigi eins margt stór-
menni á ýmsum sviðum í hlut-
föllum við fólksfjöllda, eins og
íslenzka bygðin í Minnesota (það
er vestan hafs), og það er sann-
arlega álitlegur hópur, sem æðra
námsskeið hefir stundað af ekki
fjölmennari hópi en íslendingum
þar syðra, og eftirsókn eftir
mentun og andlegri menningu, er
óefað meiri meðaí íslendinga þar
syðra, heldur en á sér stað alment
meðal fólks vors hér norðar.
landamæranna.
Félagar mínir og eg sendum
okkar hjartans þakklæti til allra,
sem greiddu veg okkar og sýndu
okkur alúð, og það voru allir, sem
við kyntumst. Við óskum ykkur
farsældar, árs og friðar og ósk-
um bygðinni ykkar allrar bless-
unar og frama í framtíðinni.
Megi hún halda áfram að vera
um langan aldur ljós íslenzkrar
menningar, íslandi til sóma og
hinu nýja fósturlandi ykkar, Ban-
daríkjunum, til gagns og bless-
unar.
* # #
Vegurinn til gæfu nær að vöggu sérhvers manns,
er varðaður móður ráðum um lendur heimaranns.
Tak því eigi veginn, sem: bendir burt í geim,
því brotsjóar mannlífsins sigla ei skipum heim.
Egill H. Fáfnis.
við umheiminn. Ágætismenn og
atorkumenn margir voru það, sem
fluttu til Monnesota, enda voru
það flest Austfirðingar; margir
að vísu komu með nokkur efni,
miðað við efnahag íslenzkra vest-
urfara, og hafa Minnesota íslend-
ingar máske verið jafn-efnaðast-
ir allra vestur-íslenzkra nýlendu-
manna; en feikna erfiðleika áttu
þeir við að stríða framan af ár-
um; sértsaklega var ill yfirferð-
in í bleytutíð, því jarðvegurinn er
svo gljúpur og límkendur, og
feikna afreksverk hafa margir
þeirra unnið. Bygðin er fögur og
björguleg og mannvirki mikil hjá
bændum, bæði hvað húsakynni
snertir, uppþurkun á landi, sem
er óhjákvæmilegt víða, og er í
sambandi við það afar kostnaður,
eru skurðir grafnir um landið og
pípur lagðar, sem flytja vatnið
burt af ökrunum.
Eftirmáli.—Ýmsar villur hafa
slæðst inn í þessa kafla, allskon-
ar. Skaðlegust er villan í blað-
inu 26. jan., þar sem getur um
læknirinn á Akureyri; er hann
nefndur Finnur Jónsson, en á að
vera Jón Finnsson; þannig var
það áreiðanlega í handritinu, en
prentararnir hafa snúið því við,
því þeir eru svo vanir við Finn
Jónsson. Einnig þar sem vitnað
er í landnámssöguna, sem segir
frá, að iS. S. Hofteig hafi komið til
Minnesota 1879; leiðrétting á
þessari villu stóð í síðasta árs
Almanaki, sem mér var ekki kunn-
ugt um, er eg skrifaði greinina.
j Bið eg hlutaðeigandi velvirðingar
lyfsölum
á þessu. — Einnig í Lögb. 9. feb.,
er Sigurður Anderson nefndur S.
O. Anderson, á að vera S. A.
Anderson. í b'.aðinu 23. feb. er
ekkja K. S. Askdal nefnd Sólvör,
á að vera Salvör; og máske ýmis-
legt fleira.
Ort til
Mr. og Mrs. Þórður Bjamason,
Selkirk, Man.
(Flutt í silfurbrúðkaupi þeirra
7. febr. 1928.)
Ykkur, silfurbrúðhjón blíð
beztu heillaóskir færum;
ykkur styðji alla tíð
eilíf drottins verndin fríð,
hreki sérhvert harmastríð,
hans þið vefjist armi skærum.
Ykkur, silfurbrúðhjón blíð,
beztu heillaóskir færum.
Fjórðungs aldar farið skeið
fe’.st hér nú að ykkar baki.
Þið hafið kannað þyrnileið,
en þýðum stefnt að lífsins meið,
brotist gegn um böl og neyð,
björgum lyft með Grettis taki.
Fjórðungs aldar farið skeið
felst hér nú að ykkar baki.
Þið hafið stundað dygða dáð
drengskap með og gæfu hlotið.
Fögru kærleiksfræi sáð,
fátækra á götu ^tráð,
gjöfum býtt með gleði og náð,
guðs miskunnar ætíð notið.
Þið hafið stundað dygð og dáð,
drengskap eflt og virðing hlotið.
Lifið svo í lukku og frið,
langa sæludaga hljótið!
öll við biðjum alheims smið
ykkur veita styrk og lið
ófarið um æfisvið,
aðstoð hans og hjálpar njótið.
Lifið svo með lukku og frið,
lífsins sæludaga hljótið.
Margrét J. Sigurðsson.
Nýjasti kj örkaupastaðurinn í Winnipeg
—Hugmynd vor með Bargain Basement, er að hafa á boðstól-
um góðar og ábyggilegar vörur fyrir lægsta verð.
— (1) Með þetta fyrir augum, er sölukostnaður, flutnings-
kostnaður og allur annar kostnaður, gerður eins lítill og
mögulegt er. Engar útsendingar, engar C.O.D. pantanir,
engar símapantanir. Engum vörum skift. Engar póst-
pantanir.
— (i2) Mest of þessum vörum er tekið úr söludeildum vor-
um í búðinni.
Með þessu er átt við, að hér eru engir afgangar eða úr-
gangsvörur á boðstólum. Vér spörum viðskiftavinum vor-
um mikla peningá.
—Með því að koma daglega í Bargain Basement, sparið þér
yður hér mikið fé.
VINNU-SKYRTUR
handa karlmönnum og drengjum.
Mikill sparnaður. Hyggielgt að koma snemma að morgn
inum, það er vor ráðlegging.
Biáar karlmanna khaki Chambray skyrtur
Áfastur kragi. Stærðir 16, 16% og 17....
49c
....
KARLM. CHAMBRAY VINNU-SKYRTUR
Rúmgóðar;
Að eins bláar. Gott efni, áfastur kragi.
tvöfaldir saumar. Stærð 14% til 17..
KARLM. SKYRTUR ÚR DOMET
FLANNEL
Khaki eða gráar; rúmgóðar, gerðar úr
sterku efni; mjög vel gengið frá saum-
um; áfastir kragar, hneptar
Stærðir 14% til 17 ... JJ)1.ZU
. 75c
Tveir hneptir vasar.
STERKAR SKÓLASK. DRENGJA
Gráar, ýmsar gerðir. Hneptar ermar;
áfastur kragi. Þola vel misjafna með-
ferð. /»q
Stærðir 121/2 til 14 ...........0»/C
KARLM. KHAKI VINNU-SKYRTUR
Sérstaklega haldgott efni; vel rúmgóðar; mjög vel gengið frá
öllum saumum. Áfastur kragi, sem má færa út.. qq
Stærðir 14% til 17 .......... OI/C
KARLM. STERKAR SKYRTUR,
gráar eða khaki.
Blönduð ull og bómull. Áfastir krag-
ar; vel saumaðar og víðar.
Stærðir Uy til 17 .........
98c
FALLEGIR HÚSKJÓLAR
fyrir konur og stúlkur
Aðeins $2.95
Gerðir úr ull, Jerseys og
ljómandi nýmóðins fataefni.
í einu eða tvennu lagi. Hent-
ugir stúlkum og eldri kon-
um. Ljósir, brúnir og fleiri
litir. Stærðir 16 til 44.
SENDIBRÉFA EFNI.
10c
Alveg sérstaklega lágt verð
18 sendibréfa efni, með
samstæðum umslögum í fall-
egum öskjum. Sumar ark-
irnar eru gljápappír, sumar
hafa fallega borða á röðun-
um. Litir hvítir, bláleitir,
rauðleitir, o. s. frv.
KARL. SKÓR, HÁIR og
LÁGIR,
$2.95
Fallegir skór, úr svötru og
brúnu leðri. Ekta leðursól-
ar. Sumir með Goodyear-
bryddum sólum og togleður
hælum. Allar stærðir.
HÚSSKÓR FYRIR KONUR
85c.
Gerðir úr bómullar Broad-
cloth. Margir litir, bláleit-
ir, rauðleitir, 1 jósleitir, iog
grænleitir o.s.frv. Litlir,
meðallagi og stórir.