Lögberg - 14.06.1928, Síða 2

Bla. 2
LöGKKRG, FIMTUDAGINN 14. JÚNÍ 1928.
>POOOOO»ftOOOO»
SOLSKIN
Fyrir börn og unglinga
* -jopooðooooooooc ...............w^ieftftftftaaoaaaoooooooooooooooogoooooooooooooooooooooooooooocoo*^
FUGLAKVAK.
Nú stendur sá tími yfir, að við höfum mikið að
gjöra. Við erum að líta eftir heimili fyrir börnin
okkar, ungana, sem þið kallið. Við notum hvert
tækifæri, sem við getum, að finna heimili fyrir þá,
rúm eða hreiður undir húsþökum, þar sem óvinir
okkar, kettirnir, geta ekki náð til okkar. Kettir eru
okkar mestu óvinir, því þeim dugar ekki að lífláta
okkur, heldur hafa þeir ánægju af að kvelja okkur,
fara með okkur til kettlinga sinna og láta þá kvelja
úr okkur lífið.
Við spyrjum: því er þessu svona varið; við sem
gerum engum mein? — Góðu drengir, við höfum
orðið þess varir, að þið eruð að leita eftir hreiðrun-
um okkar og hafið gaman af að brjóta þau niður.
Hafið þið hugsað um það, hvað mikinn sársauka það
hefir aukið okkur, þá við höfum komið að hreiðri
okkar og það hefir alt verið brótið niður og ungarn-
ir, bðrnin okkar, limlest á jörðu niðri. Hvernig
mundi þinni móður líka verða við, ef hún kæmi að
vöggu barnsins síns og hún væri brotin og barnið
limlest á gólfinu?
Góðu drengir, sá sami guð skapaði ungana okk-
ar; sá sami guð skapaði ástina í brjósti smáfugla og
og i brjósti móður ykkar.
Góðu drengir. Afleiðing fylgir orsök hverri.
Það eru óumflýjanleg lög.
Llátið iþessa orsök aldrei fá rúm í huga ykkar.
Þá þurfið þið ekki að óttast þær hræðilegu afleið-
ingar.
Góð lexía fyrir sunnudagsskólakennara að inn-
ræta börnum miskunnsemi við málleysingja, ekki
síður en menn.
ívar Jónasson.
ins litast um eftir einhverjum bletti á jöríinni, þar
sem sorg og gremja niðurbrýtur ekki gleði þína; og
svo má fara, að þú hartnær örvæntir og hugsir, að
þér sé eigi unt að finna frið og ró, fyr en í gröf-
inni. En þá skaltu spyrja sjálfan þig: “hvar er eyj-
an góða, bezta landið í heiminum?” Þú sérð hana
nú að vísu ekki uppdregna á neinu landabréfi, og
kemst ekki heldur út í hana á neinu hafskipi; en
eigi að síður er vegurinn þangað beinn og sléttur,
og auðfarinn. Jafnvel þó að þú sért sjúkur, þá
getur þú samt hæglega komist út þangað, og færð
,þá aftur heilsu þína, glaðværð og fjör, því að loftið
þar er svo heilnæmt, og vatnið í uppsprettunum svo
styrkjandi. Og jafnvel þó að þú sért fátækur, þá
hamlar það þér ekki heldur frá að komast út í eyj-
una; og þar getur þú þá líka eignast óvenjuleg auð-
æfi í gulli og gersemum.
Því í djúpi þíns eigin ólganda brjósts liggur
þessi eyja — Hjarta þitt, Auðmýkt heitir meykon-
ungurinn, en dætur hennar Elska og Von. Hugrekki
heitir hershöfðingin, sem hvarveta varnar, og ávalt
sigrar sorg og mæðu, sem eru fornir f jandmenn eyj-
arinnar. Hingað skalt þú þá aftur hverfa — þvi
að þú áttir þar áður heima á sæludögum æsku þinn-
ar — og þú skalt með órjúfanlegri trygð og hollustu
gjörast að nýju þegn drotningarinnar i eyjunni. Þá
munu dætur hennar veita þér ailar þær unaðsemdir,
sem gjörðu þig sælan meðan þú varst ungur, en sem
síðan hafa að eins hvarflað jrfir sálu þína, eins og
flögrandi draumsjónir; og hershöfðinginn mun með
ósigrandi afli hrinda frá þér öllu heimsböli, sem
sækja kann að þér. — Smárit dr. P. P.
SKYNSEMIN.
SANNFÆRINGAR-FESTA.
Stephen Girard Í1750—1831) kaupmaðurinn og
fjármálamaðurinn stórauðugi í Philadelphia, var
enginn trúmaður, og sýndi trúarskoðunum annara
litla nærgætni; en hann kunni að meta drenglyndi!
og sýndi það stundum á einkennilegan hátt.
Einn laugardag skipaði hann verzlunarþjóni
sínum að koma aftur daginn eftir til að afferma
skip, sem nýkomið var. Það lá ekkert á því, en hann
hafði tekið það í sig, að afgreiða skipið eins fljótt og
unt væri.
Einn verzlunarþjónanna var mjög ákveðinn trú-
maður, og hann svaraði husbónda sínum: “Eg hefi
ekki lagt það í vanda minn, að vinna ónauðsynja-
verk á sunnudögum, og eg get ekki komið.”
Girard varð stein-hissa; hann var því óvanur,
að honum væri sýnd óhlýðni, og hann var ekki á því
að þola það. Hann sagði því manninum unga, að ef
hann vildi ekki hlýðnast fyrirskipunum sínum, gæti
hann farið úr vistinni.
Maðurinn fór. Þrjár vikur var hann á ferð
fram og aftur um borgina að leita s«r atvinnu. Móð-
ir hans var sár-fátæk, og hann fór að velta því fyrir
sér, hvort það hefði nú verið nauðsynlegt að fórna
svo miklu fyrir sannfæring sína.
Þegar harðast svarf að honum, fékk hann skila-
boð frá bankastjóra þar í borginni þess efnis, að
honum stæði til boða gjaldkerastaða við bankann,
sem hann veitti forstöðu. Hann þá boðið með þökk-
um, og varð ekki lítið hissa, þegar honum var sagt
nokkru síðar, að Stephan Girard hefði útvegað hon-
um stöðuna. Bankastjórinn hafði spurt Girard að
því, hvort hann gæti bent sér á góðan mann fyrir
gjaldkera, og hann hafði eftir nokkra umhugsun til-
nefnt hinn fyrra þjón sinn. Bankastjóra kom það á
óvart, að hann skyldi mæla með manni, sem hann
hafði sjálfur fyrir skemstu rekið úr vistinni.
“Eg rak hann” — svaraði Girard—, “af því hann
vildi ekki vinna á sunnudegi. En manni, sem vill
missa góða stöðu vegna sannfæringar sinnar, er þér
óhætt að trúa fyrir peningum þínum.”
—“Sam.”
?•' i ______
----r--"<
BEZTA LANDIÐ í HEIMINUM.
Úti í reginhafi er eyja ein lítil, inndæl og
um búin. Himinn er þar heiður og fagur árið
kring. Dalir eru djúpir og dældóttir, grundir s
ar og grösugar, akrar fagrir og frjósamir; al
þakið ágætustu aldinum og ylmandi blómum. I
eru þar hátignarleg, og fela í skauti sínu ógrj
írulls og gersema. Aldrei kemur þar vetur, svc
eplatrén og vínviðurinn eru sífrjóf; aldrei ríður
þrUma, er grandi eik í skógi, eða ávexti á akri.
bhða náttúra ríkir á eyjunni með móðurlegri
semi, hvervetna veitandi, en aldrei eyðandi; 0g f:
býður hinum sælu eyjabúum í ríkulegum ’mæli
sem getur gjört þeim Iífið ánægjusamt; enda nj
sérhver sá, sem á heima á þessari eyju, ævara
f anæ8ju. íbúar þessaa sannkallaða Enj
lands hafa svo mikið frelsi,, að ekkert land á hn
inum hefir nokkurn tíma þekt annað eins- og spi
Þv. hvorki fyrir þeim ofríki hinna voldugu, né
und hinna aumu. Og þó ræður meykonungur e
y ir eyjunn. með tveim dætrum dáfríðum; og h
vald. Þær „„ svo ’50fd ”
að þær gætu, þvert á móti vilja allra keisara og k
unga, farið frjalst og tafarlaust yfir öll lönd jarí
oTZ’<rZUn?,S Þau’ €f að Þær væru €kki svo spa
þær hlfT VT ^ næ?ja Þau ?æði- s
þær h3fa he.ma hjá sjálfum sér, 0g me
e,n»k„ alla fánýl. 5e8<emd „„ tign En f
" . ” e,", Þa;eri5 «™ velJnenr, a5 hann hafi
ett. eða megnað að raska með herskildi friði eTi
heZ'fð •'‘Wr 'lka yfir he"ni « wrnar to£
herahofðmgí, dtbúinn íuðleE„m hertýanm
™ °e 'eilar fri8ar- hennm er ,id
.arnað að koma i„„ , ^ land frel>isins og ^
ar /‘I, r ■°f‘,k0ma a’ frrir Mr' srshnmaður! ,
Z , ' aS M munt lei,a hér að örugeu h,
tt f,nna ekk,; þu m„nt mitt j >tonn]. og >t6r>.é
Skynsemin er alt eins opinberun guðs, eins og
ritningin; hún er fyrsta meðalið, hið almennasta og
eðlilegasta, sem guð hefir opinberað mönnum með
veru sína og vilja, sem hann vill kenna þeim með
dygð og guðsótta, til þess að gjöra þá hæfilega fyrir
þá sælu, sem hann hefir ætlað þeimí bæði í þessu
lífi og hinu ókomna. Ef vér hefðum ekki skyn-
semina til þess að leiðbeina oss, gætum vér ekki
þekt sannleika frá villu, rétt frá röngu, dygð frá
lesti, rödd guðs frá rödd lýginnar; ekki gætt tignar
vorrar og yfirburða yfir hin óæðri dýr jarðarinnar;
án hennar gætum vér ekki þekt, skilið, eða fært oss
í nyt nokkra opinberan guðs, hve æskileg og ómiss-
andi sem hún væri fyrir oss, og aldrei orðið vissir
í trú vorri af lifandi sannfæringu hjartans. Án
skynseminnar hlypum vér eftir sérhverju villuljósi,
og værum leiksoppur í hendi sérhvers svikara, villu-
manns og hneykslara. í stuttu máli: hún er ljós,
hún er auga sálarinnar; og hvað dapurt, sljóft og
glýjufult, sem augað kann að vera, er þó miklu betra
að hafa það, en að vera með ðllu sjónlaus.
Ef þú vilt, æskumður, sneiða hjá hinum hættu-
legu ógöngum villunnar og hjátúarinnar, ef þú vilt
komast áfram leið þína í lífinu óhultur og öruggur,
þá skaltu meta skynsemina, eins og aðalágæti
mannsins, og láta þér ant um að gæta þeirrar tign-
ar, sem hún veitir þér. Þú skalt óhikað hafna öllu,
sem stríðir á móti því, er skynsamleg íhugun álítur
satt og rétt, hversu álitlegt, sem það kann að vera
að öðru leyti. Þú skalt torthyggja alt, sem þú ann-
aðhvort ekki getur gjört þér neina hugmynd um,
eða þá ekki nema einhverja óskýra hugmynd, svo að
þú verður að byggja alt á óljósri tilfinningu, á þínu
eigin eða annara áliti, á reikulum hugmyndum í-
myndunarinnar. Þú skalt tortryggja alt, sem ekki
þolir að láta skoða sig og rannsaka hlutdrægnis-
laust og með köldu blóði; alt, sem felur sig í myrkri
óskiljanlegrar ráðgátu. En um fram alt, þá vertu
tortrygginn í þeim efnum, þar er menn vilja gjöra
skynsemina sjálfa tortryggilega fyrir þér, og fá þig
til að fara ekki eftir ráðum hennar. Sé það eitt-
hvað, í raun og veru skynseminni ofvaxið, sem menn
eru að gylla fyrir þér, þá kemur það þér alls ekk.
við, og þú þarft ekki, og átt ekki, eins og skynsamur
maður, neitt að skifta þér af því. En ef það er nyt-
samlegur og áríðandi sannleikur, sem um er að
gjöra, þá hljóta menn að geta rannsakað hann, fund-
ið ástæður fyrir honum og skilið hann að minsta
kosti að nokkru leyti. Þú skalt fylgja sérhverjum
ljósgeisla á vegi sannleikans, svo lengi sem þú getur
gjört sjálfum þér grein fyrir hverju því fótmáli, sem
þú gengur á honum, að minsta kosti getur komist
þangað aftur, hvaðan þú gekst út; en hættu þér
aldrei út í það myrkviðri, þar sem þú við hvert fót-
mál fjarlægist meir og meir réttum vegi, og lendir
loks í endalausum ógöngum. Lítill sannleiki, sem
þú skilur vel, og sem skynsemin segir þér, að sé
veruleg sannindi, er miklu meira verður, og getur
betur leiðbeint þér, en nokkur leyndardómsfull
speki, sem þú getur ekki fundið vit né skilning í, og
þar sem þú þá verður að láta skynsemina ráfa eins
og í myrkri. Leitaðu hins rétta, þá getur þú haldið
tign þinni óskertri, og villuljós hjátrúarinnar skal
aldrei blekkja þig.—Smár. dr. P. P.
VAKNA, BARN!—
Vakna, barn! Til verka kveður
vorið, sem að alla gleður,
vekur, lífgar, svalar, seður,
sviftir vetrar hörmum braut,
klæðir svejt í sumarskraut.
Nú er úti inndælt veður,
allir fuglar kvaka,
yfir tjörnum álftir vængjum blaka.
Líttu upp til hárra hlíða,
horfðu út á sæinn víða,
sjáðu engið, fjallið fríða,
fossa, vötn og gróin tún,
loftið gyllir geislarún.
Finst þér ekki flestalt prýða
fósturjörðu þína?
Sumargull í sólarljósi skína.
Gaman er að vaka og vinna,
verkin þörf af hendi inna,
vel að lýð og landi hlynna,
leiða prýði yfir sveit,
margan kalinn rækta reit.
iReyndu gæfugull að spinna
úr gæðum lands og sjóar.
Iðnir finna yndisstundir nógar.
Páll Jónsson.
LYKLARNIR.
Eyvindur er maður nefndur. Hann hafði átt
illa æfi í uppvextinum og verið á sífeldum hrakn-
ingi bæ frá bæ fram yfir fermingaraldur. Nú var
hann kominn yfir tvítugt, en átti þó ekkert til, nema
eitt flókatrippi.
Oft vr hann að brjóta heilnn um, hvað hann
ætti að gera til að verða maður með mönnum. Og
loks kom honum snjallræði til hugar. Hann seldi
flókartrippið sitt og keypti eintóma lykla fyrir and-
virðið.
Svo lagði hann land undir fót og fór dagfari og
náttfari, þangað til að hann kom að Hálsi til Jóns
ríka. Hann var kallaður Jón ríki, af því að hann var
svo ríkur, að hann visi ekki aura sinna tal. Hann
hafði verið ekkjumaður í nokkur ár, en Ólöf dóttir
hans var innanhúss hjá honum og skamtaði fólk-
inu. Hún var mesta myndarstúlka.
Jæja, þá er að segja frá því, að Eyvindur drap
á dyr. Jón ríki kom sjálfur til dyra og spurði gest-
inn að heiti. Eyvindur sagði til sín og bað að lofa
sér að vera um nóttina, því að dagur var að kvöldi
kominn. Jón ríki tók honum fremur fálega, en bauð
honum að ganga í bæinn og vísaði honum á rúmbæli
við baðstofudyrnar. Þar átti hann að sitja um
kvöldið og sofa um nóttina. Enginn talaði orð við
hann, en það sem hann fékk til kvöldverðar, var bæði
ilt og lítið.
Þegar leið að háttatíma, stóð Eyvindur upp af
rúmbælinu og bað Jón ríka að tala við sig fáein orð
undir fjögur augu. Jón ríki fór með hann út í
skemmu og spurði, hvað hann vildi sér.
“Mig langar til að biðja þig bónar,’ sagði Ey-
vindur.
Jón ríki fór að greiða skeggið á sér með fingr-
unum og kipti upp fótunum á víxl, eins og hann
stæði á logandi glóð. “Eg geri ekki nokkurs manns
bón,” urgaði í honum. “Þú ætlar víst að biðja mig
að lána þér peninga. Jú, eg kannast við þetta
kvabb. Nei, og aftur nei, og sussu nei! Eg læt þig
ekki fá einn einasta grænan eyri.”
“Ekki ætlaði eg nú að fara að snikja út úr þér
peninga. En það var nokkuð annað.” Eyvindur
skimaði í allar áttir, eins og hann væri hræddur
um, að einhver kynni að standa á hleri. “Eg var
hálfgert að hugsa um að biðja þig að geyma þessa
lykla fyrir mig í nótt.” Og nú dró Eyvindur stóra
lyklakippu upp úr öðrum buxnavasanum.
“Nú, það er svona!” sagði Jón ríki. Hann þreif
lyklakippuna af Eyvindi, brá henni snöggvast upp
að augum sér og lét hana síðan ofan í stóra kistu,
sem var 1 skemmunni.
“Það er nú skömm að vera að níðast á góðsemi
þinni,” sagði Eyvindur. “En eg var hálfvegis að
hugsa—”
Hann komst ekki lengra, því að Jóri ríki greip
fram í fyrir honum og klappaði honum á öxlina:
“Að níðast á góðsemi minni! Eg vil ekki heyra
þetta. Ef það er nokkuð, sem eg get gert þér til
þægðar, þá er það guðvelkomið. Þú getur fengið
svo mikla peninga hjá mér, sem þú vilt. Það er gott
að eiga skuld sína hjá kónginum. En hvernig læt
eg? Þú hefir ayðvitað sand af peningum. Og þó
ertu; gangandi, svona langa leið! Varð hesturinn
þinn haltur, eða strauk hann frá þér. Nú, það kem-
ur í sama stað niður. Eg á sjö reiðhesta. Þeir hafa
staðið við stallinn í vetur, enda allir í dágóðum
holdum. Þú mátt velja þér hvern þeirra, sem þér
geðjast bezt að. Mig munar ekkert um, að láta reið-
týgin fylgja með.”
“Ekki ætla eg nú að fara að ágirnast hestana
þína. Eg var hálfvegis að hugsa um, að biðja þig
að geyma fyrir mig þessa lykla líka.” Og nú dró
Eyvindur aðra enn þá stærri lyklakyppu upp úr
hinum buxnavasanum.
Ólöf dóttir Jóns ríka hafði enga hugmynd um
það, sem gerðist úti í skemmunni. Henni varð þvi
bylt við, þegar faðir hennar kom inn í baðstofuna
með ógnarlegu írafári og æddi fram og aftur um
gólfið.
“Hvað ertu að hugsa, stúlka?” tautaði hann.
“Láttu ekki nokkurn lifandi mann sjá þig í þessuní
görmum. Farðu undir eins í sparifötin þín og dúk-
aðu borðið í gestastofunni fyrir mig sjálfan og unga
manninn, sem sat á rúmbælinu þarna áðan. Ey-
vindur heitir hann. Sá er ekki á flæðiskeri staddur.”
“Og hvað á eg að bera á borð?” spurði ólöf.
Hú vissi ekki hvaðan á sig stóð veðrið.
Jón ríki var ekki seinn til svars. “Hugsaðu þér
að sýslumaðurinn, læknirinn eða presturinn væru
komnir að ’heimsækja mig, og ag þeir sætu allir til
borðs með mér. Þú átt að koma með samskonar
mat handa okkur Eyvindi, og þó heldur betri, ef unt
væri, því að það skaltu vita, að Eyvindur á fleiri
lykla en við allir til samans.!”
“Nú þykir mér vera komið annað hljóð í strokk-
inn,” sagði Ólöf gletnislega: “Áðan sagðir þú mér
að gefa honum eitt þunnildi og tólgarmola við, og
hálfan ask af grasagraut með undanrenning út á,
en nú á ekkert að vera nógu gott handa honum.”
“Æ, minstu ekki á það! Og gerðu nú eins og
eg segi þér. Það verður ef til vill í fyrsta og síð-
asta sinni, sem eg verð fyrir þeim heiðri, að hýsa
slíkan gest.”
Jón ríki hafði engan tíma til þess að deila
lengur við dóttur sína. Hann þurfti að flýta sér
fram í gestastofuna, til að tala við Eyvind.
Niðurl. næst.
Professional Cards
DR. B. J. BRANDSON
216-220 Medlcal Arta Bldg.
Oor. Graham og Kennedy Sts.
PHONE: 21 834
Offlce tlmar: 2—3
Phone: 27 122
Wlnnlpeg, Manitobe.
COLCLEUGH & CO.
Vér leggjum sérstaka iherxlu á. atS
aelja meBul eftir forskriftum Uelcna.
Hln heztu lyf, itm hœgt er a8 f4, eru
notuB eingröngru. J>egar þér kómlB
mefi forskrlftlna til vor, megriB þér
vera vlss um, aC fá. rétt þaC sem
læknirinn tekur tfl.
Nðtre Damo and Sherbrooke
Phones: 87 669 — 87 650
Vér seljum Giftingaleyfisbréí
DR O. BJORNSON
216-220 Medical Arts Bldgr.
Cor. Gnaiham og Kennedy Sta.
PHONE: 21 834
Ofíioe timar: 2—3.
Heimlil: 764 Victor St.
Phone: 27 686
Winnipegr, Manitoba.
DR. B. H. OLSON
919-220 Medical Arts IUdg
Cor. Graham og Kennedy 8ta.
Phone: 2J 8S4
Office Hours: 8—6
Heimlll: 921 Sherbume 8t.
Winnlpeg:, Manitoba.
DR. J. STEFANSSON
218-220 Medical Arts Uldg
Cor. Graham og Kennedy Bts.
Phole: 21 834
Stundar augrna, eyrna nef og
kverka sjúkdöma.—Er aö hiiota
kl. 10-12 f.h. og 2-5 e.h.
Heimili: 373 River Ave.
11311«. 42 691
DR. A. BLONDAL
Medical Arts Bldg.
Stundar sérstaklega Kvenna og
Barna sjúkddma.
Br aö hltta frft kl. 10-12 f. h.
og 3—5 e. h.
Offloe Phone: 22 208
Helmlll: 80'í Vlctor St.
Slmi: 28 180
Dr. Kr. J. Austmann,
Wynyard, Sask.
DR. J. OLSON
Tannlæknlr
218-220 Medical Arts Bld*.
Cor. Graham og Kennedy Sta.
Phone: 21 834
Heimllls Tais.: 88 688
DR. G. J. SNÆDAL
Tannl.-cknir
814 Somerset Block
Oor. Portage Ave og Donald 8t.
Talslmi: 28 889
Dr. S. J. Jóhannesson
stundar almennar
lœkningar
532 Sharburn St. Tals. 30 877
G. !W. MAGNUSSON
Nuddlæknir.
609 Maryland Street
OÞriðja hús norðan við Sarg.)
Prone: 88 072
Viðtalstími: kl. 10—11 f. h.
og kl. 3—5 e. h.
Dr. C. MUNSON, L. D. S.
Dentist
66 Stobart Bldg.
290 Portage Ave. Winnipeg
Phone 25 258
Fer til Gimli og Riverton. —
Veitið því eftirtekt í bæjar-
fréttunum.
FowlerQptical^
I F(fwLER n BFTTER I
294 CARLTON ST.
NEXT TO FREE PRESS
ANDERSON, GREENE & CO., LTD.
námaséríræðingar
Meðlimir I Winnipeg Stock Ex-
change. öll viðsklfti afgreidd fljðtt
og vel.
Lindsay Bldg. 226 Notre Dame Wpg.
Löaailt af stjóm Manitoha-fylkis.
Sími: 22 164. Finnið oss 1 sam-
bandl við námuviðskifti yðar
THOMAS H. JOHNSON
H. A. BERGMAN
iaL lögfræðlngar.
Skrifstofa: Room 811 McArthmr
Building, Portage Ave.
P.O. Box 1656
Phones: 26 849 og 26 840
LINDAL, BUHR & STEFÁNSON
lslcnzklr iögfræSlngar.
356 Maiu St. Tals.: 24 968
peir hafa elnnig skrifatofur að
Lundar, Riverton, Glmli og Plnoy
og eru þar að hitta á eftlrfylgj-
andl tlmum:
Lundar: Fyrsta miðvikudag,
Riverton: Fyrsta fimtudag,
Gimli: Fyreta miðvikudag,
Pineiy: priðja fðstudag
I hverjum mánuði
J. Rapar Johnson,
B.A., LL.B., LL.M. (Harv.)
íslenzkur lögmaður.
704 Mining Exchange Bldg.
356 Main St.
Winnipeg, Manitoba.
Símar:
Skrifst. 21 033. Heima 29 014
JOSEPH T. THORSON
ísl. lögfræðingur
Scarth, Guild & Thorson,
Skrifstofa: 308 Great West
Permanent Building
Main St. south of Portage.
Phone 22 768
G. S. THORVALDSON,
B.A., LL.B.
Lögfræðingur
709 Electric Chambers
Talsími: 87 371
Residence Office
Phone 24 206 Phone 24 107
E. G. BALDWINSON, LL.B.
Barrister
905 Confederation Life Bldg.
Winnipeg.
A. C. JOHNSON
907 Confedenration IJIe BUg
WINNIPKG
Annast um fasteignlr manna. Tetc-
ur að sér að ávaxta egparlfé fölka.
Selur eldsábyrgð og bifrelða ábyrgð-
ir. ®trlflegum fyrirspurnum svarað
eamstundls.
Skrifstofuslmi: 24 263
Heimasfml: 38 383
J. J. SWANSON & CO.
LIMITED
R e n t a 1 a
Insurance
R e a1 Estate
Mortgagea
600 PARIS BLDG., WINNPSG.
Phones: 26 349—26 340
£mil Johnson
SKKVIOK EI.KOTRIO
Rafmaans Contractina — Allskyns
rafmaansdhöld seld oq viO þau p«rl
— Ea sel Moffat og CcClarv elda-
vélar og hefi þvrr til sýnis d verh-
stœSi minu.
524 8ARGENT AVK.
(gamla Johnson's byggingin rt8
Young Street, Winnlpeg)
Vorkst.: 31 507 Heima:27 888
A. S. BARDAL
848 Sherbrooke 8t-
Selur likklstur og annaet um tlt-
farlr. Allur úthúnaður «á b«ML
Ennfremur selur hann «11«k«mar
minnisvarða og legsteina.
Skrtfstofu balB. 86 607
Heimllis Tals.: 58 801
Dr. C. H. VR0MAN
Tannlæknir
505 Boyd Building Phone 24 171
WINNIPEG.
SIMPS0N TRANSFER
Verzla með egg-á-dag hænsnaföBur.
Annast einnlg um allar tegundlr
flutninga.
647 Sargent Ave. Simi 27 240
Holmes Bros. Transfer Co.
Baggage and Furniture Moving
Phone 30 449
668 Alverstone St., Winmpeg
ViðskiftiLlendinga óskað.
Giftinga- og Jarðarfara-
Blóm
með Utlum fyrtrvara
BIRCH Blómsali
593 Portnge Ave. Tals.: 30 710
St. John: 2, Rlng 2
I
/