Lögberg - 08.11.1928, Qupperneq 5

LÖGBERG, FIMTUDAGINN S- NÓVEMBER 1928.
Bls. 5
I meir en þriðjung aldar hafa
Ðodd’s Kidney Pills verið viður-
kendar rétta meðalið við bak-
verk, gigt, þvagteppu og mörgum
fleiri sjúkdómum. Fást hjá öll-
um lyfsölum, fyrir 50c. askjan
eða 6 öskjur fyrir $2.50, eða beint
frá The Dodds Medicine Co., Ltd.
Toronto, ef borgun fylgir.
rækt, t. d. silfur - tóu rækt (Silver
Fox farming). Þeta hefir tekist
S'vo vel, að félög og einstaklingar
hafa víða tekið þetta fyrir sig.
Það virðist, að þessi atvinnugrein
eigi mikla framtíð, því nú er far-
ið að gera tilraunir með að rækta
ýms önnur dýþ, og tekst þetta
vel. — Vilji menn setja sig inn í
þetta og læra þessa atvinnu, er
enginn efi á því, að þeir hafa
drjúga peninga upp úr því. Loð-
skinn hækka alt af í verði. Stór-
bretaland og Bandaríkin kaupa
langmest af loðskinnum sínum
frá Canada. Fylkið, sem mest
framleiðir af loðskinnum, er
Manitoba. —
Upplýsingar um dýrarækt fást
á stjórnarskrifstofum; skal snúa
sér til Department of Agricultuer
í þessu sambandi, hvort heldur
skrifað er til Ottawa eða Winni-
peg.
kanna ýmsa staði í norðurhluta
fylkisins á þessu sumri. Eiga
þessir sérfræðingar svo að benda
fólki á þá staði, sem þeim finst
muni vera líklegir til að geyma
málma — og það í svo ríkum
mæli, að vert ’sé að leggja fram
peninga til frekari könnunar.
Ontario og British Columbia
framleiða nú meira af málmi held-
ur en nokkur önnur fylki, en þess
verður ekki langt að bíða', að Que-
bec og jafnvel Manitoba, fari
einnig að framleiða mikið af
málmi.
í Sudbury héraðinu í Ontario,
er framjeit meira af “nickel”, en
nokkurs staðar annars staðar í
heimi. Nemur þessi framleiðsla
um $30,000,000 á -ári. Cobait-
héraðið hefir ákaflega auðug-
ar silfurnámur. 1 Temiskaming-
héraðinu, og þá sérstakega í
kring um Kiriand Lake, hafa fund-
ist mjög auðugar gullnámur.
í Manitoba hefir gull fundist
víða austan við Winnipegvatn.
Eru mörg félög að kanna það
landsvæði og láta vinna námur,
sem þar hafa fundist. Central
Manitblba Minels Ifélagið er nú
þegar farið að taka gull úr námum
sínum. í norðurhluta fylkisins,
í Flin Flon héraðinu, hafa fund-
ost koparnámur svo auðugar, að
naumast munu aðrar eins hafa
fundist áður. Á nú að fara að
vinna þessar námur, þegar bú-
ið að leggja járnbraut, sem tengir
Flin-Flon héraðið við Hudson Bay
brautina. Ef námurekstur held-
ur áfram í austurhluta fylkisins,
eins og verið hefir þessi síðustu
ár, þá verður ekki langt þess að
bíða, að járnbraut verði lögð
norður með Winnipegvatni að
austan.
Þegar maður aðgætir, að þetta
er alt rétt að byrja, að mjðg lítið
af þessu landflæmi, sem virðist
víðast hvar hafa málma að geyma,
hefir verið kannað, hlýtur maður
að komast að þeirri niðurstöðu,
að hér séu mörg góð tækifæri fyr-
t ir unga, dugandi menn að leita
sér fjár. Ný námafélög eru alt
af að taka til starfa og þúsundir
manna hafa nú atvinnu við nám-
ur eða vinnu, sem að námarekstri
lýtur. Þetta hlýtur alt af að
aukast, því ^nn eru stór auðæfi
ófundin.
Þeir, sem vildu kynna sér þetta
betur, geta fengið allar nauðsyn-
legar upplýsingar með því að
skrifa til Department of Mines,
Ottawa, og biðja um skýrslur þær
sem þeir helzt vildu sjá. Landmæl-
ingamenn stjórnarinnar kanna
stór héruð á ári hverju og semja
nákvæma skýrslu yfir starf sitt.
Þessar skýrslur, eða útdrættir úr
þeim, er u svo sendar þeim, sem
um þær biðja.
Ontario og Manitoba stjórn-
irnar hafa einnig námuskrifstof-
ur — Department of Mines. Með
því að skrifa til Department of
Mines, Toronto, Ontario, mun sá,
sem vill, geta fengíð uppiýsingar
viðvíkjandi námum í Ontario. —
Skrifstofa Manito-ba stjórnarinn-
ar er í Winnipeg, og verður því
þangað að senda beiðni um upp-
lýsingar viðvíkjandi námum i
Manitobafylki.
Þessi tækifæri, að fá áreiðan-
legar upplýsingar, ættu menn að
nota sér.
En það eru fleiri auðæfi en
málmar í Nofður Canada. Hér
er framleitt meira af loðskinnum,
en í nokkru öðru landi. Árið 1920
fengu veiðimenn í Canada yfir
21 miljón dala fyrir loðskinn sem
seld voru. Winnipeg er nú að
verða mesti loðskinna markaður
hér í álfu. 1 mörg undanfarin ár
hafa ýmsir gefið sig við dýra-
Frá Gimli.
Það skeður ekki á hverjum degi,
að maður sitji vanalega þveginn,
greiddur og skoðaður í spegi, í
skárstu fötunum sínum, horfi stöð-
ugt á brúðurina 78 ára gamla og
brúðgumann 88 ára gamlan, sitj-
andi á brúðarbekknum á 60 ára
brúðkaupsafmæli þeirra. — En
þetta gjörðum við hér á Betel fyr-
ir mánuði síðan, þann 7. október.
— Brúðhjónin sátu í öndvegi, í
nokkurs konar æðri bekk. Hún,
brúðurin, eins og fögur rós á
haustdegi, en hann, brúðguminn,
eins og þreytt og hugró hetja,
sem sigrað hefir, nýkomin úr síð-
asta bardaganum. Hún var í ó-
sköp fallegum kjól, með^ rós á
höfðinu, sem eg veit ekkert hvað
kallað er. ( Minti búningur hennar
mig á að fegurðartilfinning henn-
ar var ekki dáin enn, þó æsku-
blóminn væri horfinn. Hann,
brúðguminn, sat þar við hlið henn-
ar í skrautlausum sparifötum, sem
að mintu mig á, að hin þunga
alvara lífsins var ekki með öllu
horfin en, þó árin væru orðin nógu
mörg til að sanna máltækið, að
“tvisvar verður gamall maður
barn.
Þessi heiðurshjón heita: Hjálm-
ar Hjálmarsson og Jófríður Jós-
efsdóttir, bæði ættuð af Breiða-
firði, gefin saman í hjónaband 9.
október 1868 í Helgafellskirkju í
Snæfellnesssýslu af séra Eiríki
Kuld í Stykkiahólmi.
Heima á íslandi bjuggu þau
hjón búi sínu, góðu búi. En eft-
ir að hingað kom til Ameríku,
hefir hann fengist mest við. smíð-
ar, á meðan hann vann. — Síðan
þau hjón komu hingað til veru á
Betel, eru nú 8 ár. Núna fyrir
mánuði síðan komu hingað þrjú
börn þeirra hjóna, Mr. Hjálmar
Hjálmarsson, með konu sinni, og
tvær systur hans giftar, til þess
á rausnarlegan hátt, hvað alúð,
gleði og veitingar snerti, að
minnast þessa demantsbrúðkaups.
—Eins og gengur, var drukkið og
borðað, sungið og spiiað á hljóð-
færi, og ræður haldnar af þeim,
sem andinn kom yfir. Tóku allir
viðstaddir giaðir og ánægðir í
hendina á gömlu brúðhjónunum,
og láskuðu þeim hjartanlega til
hamingju.
Gömlu hjónin langaði hálft í
hvoru til, að vinir þeirra, bæði
hér í Ameríku og ekki síður þeir
heima á íslandi, vissu um þetta
atvik, og skemtilega tilhald hér á
Betel, í tilefni af því, og héldu
jafnvel að. sonur þeirra, Hjálmar,
mundi biðja annan hvorn ritstjór-
anna íslenzku blaðanna, að geta
um það í blöðunum. En svo hefir
hann máske haldið, að einhver
annar myndi skrifa um það héðan
frá Betel. Og því hefir þetta
dregist svona lengi, að lofa vinum
og vandamþnnum að sjá það í
blöðunum.
5. nóv. 1928. J. Briem.
slit skáimaði einn af þeim ó-
‘boðnu, Sigfús Halldórs frá Höfn-
um, upp að aitarinu og lét mikil-
lega. Heyrðist lítið af því, er
hann sagði, annað en þettaf “Dr.
Brandson, bíddu, heyrðu nú Dr.
Brandson, vertu maður!””
Eg er þess fullviss, hr. rit-
stjóri, að þér leyfið mér fúslega
rúm til þess að leiðrétta þá mis-
sýningu og misheyrn, er hefir
valdið þessum ummælum. Mér
var enginn stráksskapur í hug frá
því eg kom inn í kirkjuna og
þangað til eg fór út úr henni, enda |
stóð eg hvorki upp? né hreyfði
mig, sagði ekki orð eða gaf hljóð
af mér á nokkurn hátt, er trufla
mætti fundinn hið minsta frá því
Dr. Brandson setti fund, unz hann
sleit honum. Orð þau, sem eftir
mér eru höfð, sagði eg heldur
aldrei. Þegar eg var kominn upp
á hápallinn, er Dr. Brandson var
genginn ofan, sagði eg þetta, sem
eg man nokkurn veginn orðrétt:
“Er Dr. Brandson svo nálægt, að
hann megi heyra mál mitt?” Þetta
endurtók eg yfir hávaðann, unz
eg kom auga á Dr. Brandson, að
eg hélt áfram: “Eg skora á Dr.
Brandson, að gera ekki þau fund-
arslit, að hlaupa þannig af fundi,
án þess að láta ganga til atkvæða
á formlegan hátt, um tillöguna,
sem fyrir lá. Eg vil biðja Dr.
Brandson að koma upp á pallinn
aftur, og láta ganga til atkvæða
um tillögu Gunnlaugs Jóhanns-
sonar, því það er öllum vitanlegt,
að atkvæðagreiðslan, sem fór
fram áðan um að loka umræðum,
er engin gild bending um þaý
hvort fundurinn er mótfallinn
styrknum eða eigi.” — Annað
sagði eg eigi.
Um það, hvort eg hafi “skálm-
að”, eða “látið mikillega”, er eg,
ef til vill, ekki glegstur dómari
sjálfur. En mér hefir oft ver-
ið brugðið um annað, en að eg
kynni ekki almennustu kurteisis-
reglur. Það eitt er eg sannfærð-
ur um, að hafi eg, þetta kvöld, að
nokkru leyti brotið í bága við
sjálfsögðustu hegðun siðaðra
manna, þá hefi eg yfirleitt ekki
hugmynd um að umgangast menn
sæmilega, hvort sem fleiri eða
færri eru viðstaddir. f orðum
mínum og látbragði fólst engin
ögrun, enda hefði eg enga afsök-
un fyrir mig að bera, ef svo hefði
verið, þar sem mér “hitnaði” ekki
allan fundinn frá upphafi til
enda.
Virðingarfylst,
Sigfús Halldórs frá Höfnum.
Kórvillum öllum í ofanskráðri
“Leiðrétting”, verður rækilega
svarað í næsta blaði.—Ritstj.
eu ekki sízt þökkum við Dr. N.
Hjálmarssyni á Lundar, fyrir hans
érstöku nákvæmni og mannúð.
Öllu þessu fólki biðjum við þann
að launa, sem alt launar.
Oak Point, 31. okt. 1928.
Maður, móðir og börn
hinnar látnu.
Þann 31. október síðastliðinn,
lézt í Toronto, Ont., Sigríður
Kristín, á níunda aldursári, yngsta
dóttir þeirra, Mr. og Mrs. Elías
Elíasson, frá Árborg, Man., efni-
legasta stúlka, ein af tfjórum
börnum þeirra. Dvaldi hún eystra
hjá frænku sinni frá því í ágúst-
mánuði og vissu foreldrar hennar
ekki annað, en hún væri við beztu
heilsu, þar til þau fréttu lát henn-
ar.—Lögberg vottar hinum syrgj-
andi foreldrum innilega hlut-
tekningu í sorginní. Er faðirinn,
Mr. Elíasson, heilsuveill maður,
síðan í stríðinu', en kona hans
sjúklingur á Ninette heilsuhæl-
inu. ' '
ÞAKKLÆTI.
Hér með vottum við okkar hjart-
ans Iþakklæti öllum þeim, er veittu
styrk og hluttekningu í veikindum
Guðrúnar sál. Stevenson', er and-
aðist að Oak Point, 19. september
síðastliðinn.
‘Sérstaklega þökkum við þeim
Jóhanni og Ingibjörgu Johnson,
þar sem Guðrán sál. lá fjóra síð-
ustu mánuðina og naut allrar
hjúkrunar endurgjaldslaust. —
Sömuleiðis þeim kö^ríunum Helgu
Halldórsson og Guðrúnu Matth-
ews, er gengust fyrir fjársöfnun,
og öllum Oak Point búum yfirleitt
fyrir göfuglyndi þeirra. — Síðast,
Leiðréiting.
Herra ritstjóri!
í fundargerningi þeim, er blað
yðar flytur hinn 1. þ.m., stendur
meðal annars: “------Lá þá fyr-
ir, að bera upp aðal tillöguna.
Stóðu þá upp nokkrir hinna ó-
óboðnu, svo sem Árni Egýertsson,
Sigurður Vilhjálmsson, Sigfús
Halldórs frá HÓfnum, Þorgils Þor-
geirsson og Hannes Pétursson.
Létu þeir óðslega mjög, töluðu
allir í senn, og ýmsir fleiri, er
fastast fylgdu leiðtogum sínum að
málum. Leit svo út, sem styrk-
þágumenn hefðu á fund komið
með þeim ásetningi, að beita
stráksskap.--------Eftir fundar-
Svar til ritstjóra S.Hall-
dórs frá Höfnum.
Herra Ritstjóri!
Þér hafið í blaði yðar 3. október
prentað opið bréf til mín, þar sem
þér vítið mig fyrir að hafa opin-
berlega borið sakir á þá menn,
sem sitja í hinni upphaflegu heim-
ferðárnefnd. Þér hafið rangt fyrir
yður í þesðu. Þrátt fyrir áskoranir
úr ýmsum áttum hefi eg stöðugt
neitað að segja nokkuð opinber-
lega um þetta heimferðarmál eða
að blanda mér í það. En snemma
síðastliðið sumar fékk eg bréf um
málið frá gömlum vini mínum og
skólabróður, dr. Sig. Júl. Jóhann-
esyni, og í svari mínu til hans lét
eg í ljós skoðun mína á málinu.
Þetta var prívat bréf og átti alls
ekki að koma fyrir almenning^-
sjónir; en nú hefir hann án vilja
míns og vitundar birt nýlega kafla
úr því í Lögbergi. Þetta er alveg
ótilhlýðilegt og verður hann
sjálfur að bera ábyrgð á því.
Meira þyrfti eg í rauninni ekki
að segja til svars bréfi yðar. En
úr því nú svona er komið, er það
sjálfsagt bezt, að eg geri grein
fyrir því, hvernig eg lít á þetta
deilumál ykkar um heimferðina
og styrkbeiðslu nefndarinnar. Það
mál verður að skoða í sögulegu
samhengi og frá sjónarmiði ís-
lendinga, hverra gestir þið ætlið
að vera á Alþingishátíðinni.
Eg er svo gamall, að eg man þá
tíð, þegar islenzkir innflutnings-
agentar (svo voru þeir jafnan
kallaðir) komu frá Canada til ís-
lands, sendir þangað af canadisk-
um stjórnarvöldum með fullar
hendur fjár til þess að telja menn
á að flytja úr landi. Þessir menn
gengu ljósum logum landshorn-
anna á milli, og gerðust loks svo
djarfir að boða til almenns fund-
ar í Reykjavík til að tala fyrir
lýðnum. Því miður var ekkert á-
kvæði í íslenzkum lögum til þess
að hindra þetta, þótt slík framferð
sé bönnuð í lögum flestra annara
þjóða. Þess. vegna tóku skólapilt-
ar, stúdentar og ýmsir aðrir bæj-
arbúar sig saman til að gera það,
sem yfirvöldin gátu ekki gert, að
koma í veg fyrir þetta, og þá var
ekki til annars að grípa en beita
ofbeldi gegn þessari ósvinnu.
Þessir menn fyltu fundarsalinn og
gerðu þar svo mikla háreysti, að
agentarnir fengu ekkert sagt. En
þeir féllu ekki við fyrsta högg.
Þeir komu aftur til landsins og
höguðu sér sem fyr, en fengu þá
sömu útreið. Eftir það hefir víst
þeim sjálfúm eða þeim, sem sendu
þá, orðið það ljóst, að svona að-
ferð myndi ekki líðast lengur á
íslandi, enda hættu þeir þá að
koma þangað, og síðan hefir verið
lítið um útflutning fólks þaðan.
Svo liðu um þrjátíu ár. Þá er
kosin nefnd meðal Yestur-lslend-
inga til þess að undirbúa og
stjórna ferð manna heim til ís-
lands í tilefni af alþingishátíð-
inni 1930. Brátt kvisast það, að
þessi nefnd hafi sótt um styrk og
jafnvel fengið hann eða loforð
fyrir honum hjá ýmsum canadisk-
um stjórnarvöldum til starfs til
ferðarinnar. Margir Vestur-ís-
lendingar kunna þessu illa og
krefjast þess, að nefndin geri
grein fyrir þessu tiltæki sínu.
Nefndinni vefst tunga um tönn;
hún reynir að verja sig/ög sínar
gerðir, en getur engar góðar og
gildar ástæður fært fyrir þessari
styrkbeiðslu sinni; alt sem hún
ber fram þar að lútandi er auð-
sjáanlega hugsað upp eftir á.
Loksins virðist það verða ofan á,
að þessi styrkur hafi verið veitt-
ur, eða honum lofað, af velvildar-
þeli canadiskra stjórnarvalda til
borgara af íslenzku bergi í Can-
ada til þess að auglýsa ísland og
Alþingishátíðina. Þetta hefir ver-
ið borið fram í blöðunum, en auk
þess hefi eg fengið þessa skýr-
ingu á aðra hönd beint frá einum
nefndarmannanna. Það er engin
furða, þótt við, sem munum út-
flutningsagentana, rekum upp stór
augu, þegar við heyjjum þetta, og
spyrjum, hvað valdi þessum gagn-
gerðu sinnaskiftum canadiskra
stjórnarvalda, svo að þau í stað
þess að auglýsa lönd sín og gæði
þeirra', eins og þau gerðu fyrir
munn agentanna, taka skyndilega
að veita fé til að auglýsa ísland
og hátíðahöld þess. Nú er líka
þess að gæta, að þessi stjórnar-
völd að öllum líkindum hafa eng-
in lugavöld til að verja opinberu
fé til þess að auglýsa önnur lönd
ofe- erlendar jþjóðir; hinsvegar
hafa þau efalaust enn sem fyr fé
til forráða til þess að auglýsa sín
eigin lönd og útbreiða þekkinguna
á þeim. Þegar við athugum þetta
alt og fáum ekki greið og gild svör
frá nefndinni viðvíkjandi þessu
tiltæki hennar, þá getur enginn
láð okkur, þótt okkur kunni að
detta margt í hug og að gruna,
að hér sé ekki alt með feldu.
Eins og þér segið í bréfi yðar,
herra ritstjóri, eru óefað mætir
menn í þessari nefnd; persónu-
lega þekki eg suma þeirra, og get
ek'ki trúað því, að þeir vilji íslandi
illa. En hinsvegar verður því ekki
neitað, að sem meðlimir þessarar
nefndar hafa þeir ekki gert hreint
fyrir sínum dyrum viðvíkjandi því
málí, sem hér er deilt um; samt er
alveg nauðsynlegt fyrir þá að
gera það, ef þeir ætla sér að
standa fyrir leiðangri til íslands
og mæta á þingi íslendinga. ■
Þér vilduð kannske, hr. ritstjóri,
fræða mig um það, hvers vegna
V.-íslendingar láta sér svona ant
um að auglýsa þessa alþingishá-
tíð. Mér vitanlega hafa þeir enga
áskorun eða bending fengið að
heiman um að gera það. Þeir ættu
að gæta þess, að þessi hátíð er
hvorki síld eða saltað ket, sem
þunfi að leita að markaði fyrir
erlendis. Þetta er hátið fyrir ís-
lenzku þjóðina og þá útlenda
gesti, sem stjórn landsins eða op-
inberar stofnanir þess bjóða þang-
að; en það er engin allsherjar-
sýning fyrir ferðamenn víðsvegar
að, og allra sízt er þetta “cirkus”
fyrir múginn til að .glápa á. Hvers
vegna láta þá Vestur-íslendingar
þannig? Það er sannarlega ekki
þeirra hiutverk að bjóða gestum
á þessa hátíð. Þeir bíða ekki einu
sinni eftir vitneskju a'ð heiman
um það, hvaða gera eigi þar eða
hvernig þessari hátíð muni hagað,
heldur fara þeir þegar tveim ár-
um áður að hrópa um Bandaríkin
og Canada og hóa saman fólki til
fsalndsferðar. Eg er alls ekki
viss um, að þetta komi íslending-
um vel. Ef á að flytja heila skips-
farma af fólki svo hundruðum eða
(ja,fnvel þúsundum skiftir, heim
til íslands 1930, má búast við að
það verið alt annað en gleðiefni,
Búið til yðar eigin
Sápu
og sparið peninga
Alt sem þér þnrfið
er úrgansfeiti og
GILLETT'S
HREINT ■ VC
OG GOTT LY L
Upplýsingar eru á hveni dó»
Fæst í mat-
vörubúðum.
eða þægindi, íslendingum, að taka
á móti þeim hóp. Svo er ástatt
á íslandi, að það er alls ekki auð-
vel að veita móttöku miklum fjölda
manna, og það kemur mjög undir
árstíð og veðráttu, hvort hægt sé
að gera það í nokkru lagi. Mér
virðist því, að Vestur-íslendingar
ættu að sjá að sér í þessu efni,
lækka seglin og láta hátíðina að
miklu leyti hlutlausa. Og ef eg
mæti gefa þeim heilræði, þá vildt
eg ráða þeim til að hætta við
þennan leiðangur, sem þeir hafa
tekið að undirbúa, því fyrst undir-
búningur hans hefir hingað til
valdið svo miklum hneykslunum
og1 deilum milli þeirra sjálfra, þá
ar sízt fyrir það að synja, að leið-
angurinn sjálfur kunni að kasta
skugga á hátíðina og ef til vill að
valda þar veizluspjöllum.
Halldór Hermannsson.

^ÁNCROFT
»DRAG NET
Stofnað 1882
Löggilt 1914
D. D. Wood & Sons, Lti1
KOLA KAUPMENN
Vér þorum að hætta mannorði voru og velgengni
á viðskiftin
SOURIS — DRUMHELLER
.FOOTHILLS — SAUNDERS CREEK—
POCAHONTAS — STEINKOL
Koppers, Solway eða Ford Kók
Allar tegundir eldiviðar.
Not - Gæði - Sparnaður
Þetta þrent hafið þér upp úr því að skifta við oss.
StMI: 87 308 Ross Ave. and Ariington St
Vér færum yður kolin hvenær sem þér viljið.
ciPcuvun&unt/tfHicture.

Á Rose Theatre þessa viku.
ROSEDALE KOL
Lump $12.00 Stove $11.00
FORD COKE $15.50 ton
SCRANTON HARDKOL
POCA LUMP og
CANMORE BRICQUETS
Thomas Jackson & Sons
370 COLCNY ST. PHONE: 37 021
FARIÐ TIL ISLANDS 1930
\
*
a
1000 ára afmœli Alþingis
Islendinga
'The Canadian Pacific Railway og Candian Pacific Steamships leyfa sér að tilkynna, að
þeir hafa fullgert samning við hina opinberu nefnd íslendinga um allan flutning í sam-
bandi við þessa hátíð.
SÉRSTAKT SKIP SIGLIR BEINT FRA MONTREAL
TIL REYKJAVÍKUR
Og sérstakt skip kemur beint aftur frá Reykjavík til Montreal. —
Farþegar, sem vilja sjá sig um á Bretlandi eða á meginlandi Ev-
rópu eftir hátíðina, geta það.
Sérstök lest eða lestir fara frá Sérstakar skemtanir verður séð
Winnipeg í sambandi við gufu- um bæði á lest og skipi fyrir þá,
skipið frá Montreal. sem fara á afmælishátíðina.
Þetta er óvenjulegt tækifæri til þess að fara beint
til íslands, og vera viðstaddur helztu þjóðhátíðar-
viðburðina 1930. Yðar eigin íslenzku fulltrúar fylgja
yður frá Canada til íslands og heim aftur.
Gerið nú ráðstafanir yðar til þess æð fara með
þessari miklu íslenzku sendinefnd frá Canada.
Frekari upplýsingar og farbréfaverð fást hjá:
W. C. CASEY, Gen. Agent
Canadian Pacific Steamships
WINNIPEG, eða
J. J. Bildfell, formanni heimferðarnefndar Þjóðrækn-
jsfél., 708 Standard Bank Bldg, Winnipég
Canadían Pacific
SPANNAR HEIMINN