Lögberg - 24.01.1929, Síða 3

LÖGBERG Et:»ITUDAGIN!N 24. JANÚAR 1929.
BIs. 3.

SOLSKIN

GRÆNVEMBILL.
I. Rekaviður.
Sigga ótti vænt um mömmu sína. Hann var
altaf að brjóta heilann um það, hvað hann gæti
gert fyrir hana. pegar hann vaknaði á morgn-
ana, flýtti hann sér í fötin, og hljóp, ofan í fjöru.
par tíndi hann' saman spýtnarusl og bar heim.
Mamma hans notaði það í eldinn. Hún hafði ekki
peninga, til að kaupa kol fyrir, en hún þurfti að
eldla matinn og hlýja upp kofann, og þá kom sér
vel að eiga svona vænan dreng, sem altaf flutti
heim nóg í eldinn. Sjórinn var líka svo vænn, að
bera altaf heim nýjar og nýjar spýtur. pær voru
alla vega, og hver hafði síná sögu að segja. Sum-
ar voru gamlar og maðksmognar, þær áttu sér
langa sögu. Aðrar voru úr hörðum, þungum
viði, heflaðar og málaðar. pær mundiu fífi lsinn
fegri, þegar þær voru í fallegu skipi, þar sem fína
fólkið dansaði og hélt veizlur. En svo reiddist
gamli Ægir, sjávarguðinn, og löðrungaði skipið,
þangað til það liðaðist surtdur og allir druknuðu.
:pá sá Ægir gamli eftir öllu saman og flutti brot-
in úr skipinu upp í fjöruna, svo að litli drengurinn
gæti gefið mömmu sinni þau í eldinn.
pað voru nú ekki margar af spýtunum, sem
höfðu svona merkilega sögu að segja, Flestar
voru þær sívalar, með kvistum út úr á allar hlið-
ar. pær höfðu sögur að segja úr skógunum í Sí-
beríu. peir voru þéttir og háir og fullir af villi-
dýrum. iStundum hélt Siggi, að hann hefði séð
tannaför á greinunum, pær sögðu honum frá
langa vetrinum, þegar trén teygðu stirðnað lim-
ið ót í ískalt vetrarloftið. Loks fór að hlýna og
birta Snjórinn varð vatn. Árnar flóðu yfir
bakka. Alt fékk nýjan svip. Jörðin stóð ekki
lengur þögul í kvítum hjúpi kulda og fuglar og
dýr færðust norður eftir. Gömlu trén skulfu. pau
Höfðu alt af staðið í sömu sporum og voru orð-
Ín hefetirð. Nú hlýnaði og hlýnaði. Árnar ultu
fram kolmórauðar. Gömlu trén riðuðu og féllu
loks í faðm árinnar. Hón tók þau og bar þau norð-
ur eftir, alla leið át í íshafið. par tók hafstraum-
urinn við þeim og flutti þau fyrst vestur og svo
suður. Sum þeirrt komust alla leið til fslands og
settust þar að í fjörunni.
Siggi gat ekki ráðið við stóru trén. Bændurn-
Ir sendu sterku vinnumennina með sagir, til þess
að feltta þeim. Svo voru au notuð í stoðir, mæni-
ása og rafta í hlöður og fjós og fjárhás.
II. Mórauða peysan með grænu bótinni.
Pað voru bara litlu greinarnar af stóru trján-
um, sem Siggi réði við. Hann bar þær oftast í
fanginu, því að það var stutt heim að kofanum.
Mamma han's hafði öft engan poka til að ljá hon-
um, enda rúmuðust sumar spíturnar illa í poka.
pað var Mka orðið að vana fyrir honum, að safna.
saman, þangað til komið var fult fang, og hlaupa
þá með það heim.
Siggi átti að fara í skóla um' haustið. pess
vegna herti hann sig eins og harih gat við að safna
eldiviði, svo að mamma hefði nóg að brenna, þeg-
ar vetrarkuldinn kæmi. Hann var svo ákafur við
vinrtuna, að hann gætti ekki að því, að failega,
mórauða peysan hans var smám saman að slitna
að framan. Spýtumar voru hrufóttar og ýfðu
upp ullarhárin framan á peysunni. pegar komið
var fram undir haust, þá var það einu sinni að
mömmu drengsins sýndist hann hafa eitthvað
hvítt framan á sér, og er hán gætti betur að, sá
hún, að gat var komið á peysuna. pað var að
sönnu lítið, eri á stórum bletti kringum það var
hún orðin- næfurþunn.
Nú voru góð ráð dýr. pað var lítið vit í að
leggja át í skólagöngu í misjöfnu veðri með slitn-
ar verjur.
Mamma færði hval-hryggjarliðinn að hlóð-
unUm og settist á hann. Spýturnar, sem Siggi
hafði flutt heim, brunnu glatt undir pottinum.
Mamma studdi hönd undir kinn og horfði inn
í eldinn. Hún var að hugsa um það, hvernig húri
gæti búið Sigga út, svo að hann gæti gengið í skól-
ann,
Hún hafði aldrei viljað biðja um hjálp, Hún
vildi líka hjálpa sér sjálf út úr þessum vandræð-
um. Hún ætlaði að sönnu að prjóna nýja peysu
handla Sigga, en, nú í haustönnunum var enginn
tími til þess. Svo voru heldUr ekki nema tveir
diagar eftir, þangað til skólinrt byrjaði.
Alt í einu birti yfir svip gömlu konunnar.
Hún spratt á fætur, gekk að kistunni sinni og tók
upp fagurgrænt áklæði. pað var fallegt, þó það
væri gamalt. Henni hafði oft dottið í hug að
ghípa til þess, en alt af hætt við það, af því að
henni þótti svo vænt um það. Hún mundi svo vel
eftir því, þegar mamma hennar gekk sparibúin
að kistunni á sunnudágsmorgni, lauk henni. upp,
tók áklæðið, gekk með það út og breiddi það yfir
söðulinn með breiðu, gyltu sveifinni, settist svo á
bak fallega, rauða hestinum og reið til kirkj-
unnar.
Hún færði nú Sigga úr peysunni, sneri henni
við og sneið af áklæðinu bút, sem náði upp í háls
og niður úr. Hún var ánægð, og að var auð-
séð á svipnum, þegar hún var að þræða bótina
inrian í peysuna. Hún hefir líklega verið að hugsa
um það, hvað Sigga yrði nú hlýtt.
Nú sneri hán peysunni við og klipti burt alt,
sem gatslitið var að framan, og lagði svo niður
við.
i
III. Siggi kemur í skólann.
Siggi bæði hlakkaði til og kveið fyrir í einu.
Hann þvoði sér og kembdi á sér hárið, svo burst-
aði mamma af honum rykið. Að því búnu kysti
hún hann og bað guð að fylgja honum,
Siggi gekk sem leið lá inn fjörur og heim að
þorpinu, þar sem skólinn stóð.
pað var kominn fjöldi af drengjum. par var
skvaidur og hávaði og var auðséð, að vel lá á
piltunum.
pegar Siggi gekk heim að skólanum, varð hlé
á samtalinu, Öllum varð litið á Sigga. Fötin
hans voru ekki nærri því eins falleg og fötin hinna
drengjanna, Óðara ráku þeir augun í grænu
bótiria og fóru að stinga saman nefjum.
í raun og veru hefðu þeir átt að líta með
djúpri lotningu á bótina, alveg eins og hún hefði
verið fálkakross eða dannebrogsorða. En enginn
drengjanria vissi, ihvernig á henni stóð. Enginn
þeirra vissi, að peysan hafði gatslitnað einmitt af
því, að Siggi var góður og duglegur að hjálpa
mömmu sinni. pað vissi heldur enginn sögu
grænu bótarinnar, að mamma hefði eyðilagt dýr-
grip, sem hún- geymdi í miriningu um mömmu
siína, bara til þess að hlúa að drengnum sínum.
peir höfðu enga hugmynd um neitt af þessu. peir
hugsuðu heldur ekkert út i það, að Siggi var öllum
ókunnugur og hafði sjaldan farið að heiman. peim
þótti bara ljósgræna bótin dæmalaust skrítin, al-
veg kringlótt og beint framan á maganum, sögðu
þeir.
Loks fann Steini bakarans upp á því, að Siggi
mundi háfa skriðið á vömbinni í grænu grasiriu, og .
að væri bezt að kalla hann Gi-ænvembil. Að þessu
hlógu allir.
Steini var vanur að kveða upp úr. Hann var
sjálfkjörinn foringi, bœði af því, að hann var
stærstur af strákunum, og svo hafði hann stund-
um borðað smjörköku að'öllum sjáandi úti á
götunni. pað hafði vakið aimenna undrun og
aðdáuri þeirra, sem sjaldan áttu kost á slíku
hnossgæti.
pað var fljótlega tekið undir með Steina. og
áður en varði, kvað við um allan skólagarðinn:
GrænvembiU! Grænvembill! Grænvembill! Græn-
vembill: Grænvembill !
pá hringdl skólabjallan, og allir hröðuðu sér
heim að dyrunrim,
IV. Á skautum.
Eitt var það, sem börnin hlökkuðu til alveg
eins mikið og til jólannai og sumardagsins fyrsta.
pað var að fjiörðinn legði. En það varð á hver jum
vetri. pað gekk sem sé rif iangt út í fjörðinn, og
innari við það var sjórinn svo lygn, og hélt ísinn
oft lengi. Aldrei hefir betri leikvöllur sézt í
heiminum en spegilsléttur ísinn. petta kunnu
börnin að meta. 'Ekkert þeirra var svo fátækt, að
það héfði ekki einhver ráð með að eignast skauta.
pað var ekki fyr en á fenum, að Siggi náði
aftur þeirri virðingu, sem hann hafði tapað fyrsta
daginn í skólanum. Hann gat farið eins vel aft-
ur á bak og áfram. Hann gat snúið sér við og
staðnæmst á hraðri ferð, og fjölmargar fleiri
skautalistir kunni hann.
pað var ekki laust við að Steini bakarans öf-
undaði hann af íþróttinni og óttaðist að missa for-
ingjatignina.
V. Hver var hugaðastur?
pegar isinn hafði haldfet um langan tíma,
börnunum til mikillar gleði, þá fór einn daginn að
draga upp hiákuský á suðurloftið. Hægur og hlýr
vindur þíddi héluna af gluggunum, og ísinn varð
enn gljáameiri en áður. Hlákan fór vaxandi og
ísinn varð veikari með hverjum deginum. Á
sunntrdlagsmorguninn kom Siggi heim að skólan-
um. Hann hafði eignast ýmsa kunningja, og þeg-
ar frí var, léku þeir sér saman í skólagarðinum og
annars staðar.
Siggi sat þar á steini, þegar Steini bakarans
kom og bað krakkana að koma fram á ís. Nú væri
líklega seinasti dagurinn, sem hægt væri að leika
sér þar.
Sumir vildu fara með Steina, en Siggi sat eft-
ir. Hinir krakkarnir ögruðu honum að koma með,
en Siggi sagði, að mamma sín ætti ekki nema einn
dreng, og hún mæti ekki missa hann.
“Sittu þá kyr, geitin,” sagði Steini. “Við skul- ,
um láfa Grænvembil eiga sig. pað er eins gaman
að leika. sér, þó að hann sé ekki með.”
Reiðin sauð í Sigga. Hann sárlangaði til að
jafna á Steina, en hann beit á jaxlinn, hreyfði
hvorki legg né lið og steinþagði.
Nú fóru hinir krakkarnir að tínast fram á ís-
inn. Steini fór fyrstur og langt á und’an. Hinir
komu svo á eftir. Sum hættu sér þó ekki nema fá-
ein skref frá landi.
Alt í einu fór að braka og bresta í ísnum.
Börnin flýðu til lands' í dauðans ofboði, en Steini
varð of seinn. Hann var kominn of langt. ísinn
brotnaði undan honum og hanri sökk.
pegar börnin vorirað flýja í land, sáu þau að
einhver þaut á móti þeim og fram hjá. petta var
Siggi. Hann þaut eins og ör fram að vökirini og
stakk sér. Hann náði í hárið á Steina og hélt hon-
um uppi. Hann synti hægt á bakinu meðfram ís-
skörinni. Nú þutu menn að úr öHum áttum til að
hjálpa. peir gengu svo langt fram á ísinn, sem
þeir þorðu. paðan köstuðu þeir kaðli fram til
drengjanna. Siggi náði í hann með anriari hend-
inni, og gat komið lýkkju, sem var á endanum, of-
an fyrir hendurnar á 'Steiria, og svo var hann dreg-
inn til lands og lífgaður við. Á meðan var Sigga
hjálpað í land.
AUir urðu mjög glaðir, þegar slysinu var af-
stýrt, og sagan af hreystiverki Sigga fór eins og
hvalfregn um þorpið og sveitina.
Siggi og Steini voru góðir viriir upp frá þessu,
og nafnið Grænvembill heyrðist aldrei í skólanum
eftir þetta.
—Stgr. Arason í Samlb.
STJARNAN.
Frá himni horfir stjarna,
hún horfir á mig;
mér finst hún stundum feimin
og fela sig--------
og fela sig.
Húri stundum horfir hiklaust
svo heiðbjört og frí,
svo byrgir hún sdg, blessuð,
á bak við ský,----------
á bak við ský.
Hún stundum gægist gegn um
ef gisið er ský;
það gaman væri’ að vita
hvað veldur því---------
hvað veldur þvi.
pað gaman væri’ að vita,
hvort veit hún af mér;
hvort' hana langar, langar
að leika sér-------
að leika sér.
pú brosir, bjarta stjarna,
þú brosir tii mín;
ég vildi’ ég ætti vængi
og veg til þín'-------
og veg til þín.
Sig. Júl. Jóhannesson.
HUNDUR BJARGAR BARNI.
1(X júlí 1918 bar svo við, að drengur fór með
mömmu sinni út í skóg til þess að tína ber. petta
var í St. Anne, sem er skamt frá Winnipeg. Dreng-
urinn viltist í skóginum og mamma hans gat
hvergi fundið hann.
Hundrað manns voru sendir til þess að leita
direngsins, en þeir fundu hann ekki héldur. Pilt-
urinn var þá tíu ára gamall, og heitir Julian St.
Mars. Nú er hann tvítugur maður.
Loksins var lögreglumaður frá Winnipeg,
sem James Bain heitir, send/ur að leita, og hafði
hann með sér sporhund, sem hét “Pat”. — En þó
þessi saga hafi verið prentuð áður, þá finst mér
eiga við að segja hana vegna þess, að “Pat” er ný-
lega dauður og var hann jarðaður með mikilli
viðhöfn,
Hundurinn hljóp lengi og þefaði. Eftir lang-
an tíma fann hartn bæli, búið til úr kvistum og
heyi.; þar hafði direngurinn auðsjáanlega sofið.
Pat rakti sporin eða þefaði þau upp og hélt því
áfram allan daginn fram á kvöid; þá hvíldi hann
sig stundarkorri og lagði svo af stað í leitina aftur.
Skömmu eftir miðnætti fann hann drenginn:
hafði hann þá verið að villast í skóginum frá því á
fimtudag og fram á þriðjudag í næstu viku, eða
fulla fimm sólarhringa. ;
Aumirigja Julian litli var allur afskræmdur
af flugnabiti. Hann hafði lifað á berjum og vatni
í þessa fimm daga, svo þið getið því nærri, hvort
hann hefir ekki veriö orðinti svangur. Hann sagð-
ist hafa tekið af sér skóna sína fyrsta kvöldið, en
um morguninn voru fæturnir á honum orðnir svo
bólgnir af þreytu og flugnabiti, að hann kom ekki
upp skónum aftur. Hanri varð þess vegna að
gariga barfættur og hafði skóna sína hangandi á
þvengjunum um hálsinn á sér.
Julian litli var alveg uppgefinn og aðfram
komirin af hungri; þið getið því nærri, hversu feg-
inn hann varð, þegar hundurinn kom til hans vin-
gjarnlegur, sleikti á honum hendína dinglaði róf-
unni, ýlfraði og fór af stað, en leit aftur öðru
hvoru til þess að vera viss um að Julian litli fylgdi
sér.
pegar Julian varð þreyttur og þurfti að hvíla
sig, þá lagðist Pat hjá honum og beið; svo lagði
hann af stað aftur í hvert skifti þegar Julian stóð
upp.
pvi má nærri geta, að Pat og Julian voru góð-
ir vinir upp frá þessu. Læknar sögðu, að hefði
piltinum ekki verið bjargað þennan sama dag, þá
hefði hanri fengið blóðeitur af flugnabitinu og
dáið.
petta er merkileg saga; en það eru til ósköp-
in öll af svona sögum, þó fáir viti um þær. Ef þið
vitið af fallegum, sönnum sögum um hund eða
kött, eða hest, eða kú, eða kind, eða mús. eða fugl,
sem þið hafið þekt, þá ættuð þið að skrifa um það
til Sólskins.
Með þessari sögu er mynd af ljómandi falleg-
um hundi og tveimur börnUm.
Sig. Júl. Jóhannesson.
BÖRNIN.
Eg elska börnin ung og smá,
með augun djúp og hrein.
Að lifa þessum liljum hjá,
það Mfsþrá mín er ein.
Eg elska barn, sem útd kól
á örlaganria strönd.
Eg vildi geta veitt þyí skjól
og vermt þess köldu hönd.
Og mér finst lífsins heljarhjam
þá hlýna ögn um stund,
er lítið, saklaust, broshýrt barn
mér býður sína mund.
En sá, sem bömin elskar ei,
á að eiris þymirós, —
og sólarblik hanri sér aldrei, —
hans sál á ekkert Ijós.
—Jóh. órn.
Professional Cards
DB. B. J. BRANDSON 216-220 Modlcal Arts Bldg. Cor. Graham og Kennedy Sts. PHONE: 21 834 Offlce tímar: 2—3 HeimlU 776 Victor St. Phone: 27 122 Winnipeg, Manitoba. LHOMAS H. JOHNSON H. A. BERGMAN W. lögfræfHugar. Skrifstofa: Room 811 McArtbur Building, Poi-tage Ave. P.O. Box 1656 Phones: 26 849 og 26 846

DR O. R.ÍORNSON 216-220 Medical Arts Bldg. Cor. Graham og Kennedy Sts. PHONE: 21 834 Office tfmar: 2—3 Heimili: 764 Victor St., Phone: 27 686 Winnipeg, Manitoba. LINDAL, BUHR & STEFÁNS0N íslenzkir lögfræöingar. 356 Main St. Tals.: 24 968 Peir hafa elnnig skrifatofur «3 bundar, Riverton, Gimli og Plivey og eru þar a8 hítta á eftlrfylgj- andl tlmum: Lundar: Fyrata mi8vikudag Riverton: Fyrsta flmtudag, Oimli: Fyrsrta mi8vikudag. Piney: pri8ja fftstudag I hverjum mánu8<
DR. B. H. OLSON 216-220 Medical Árts Bldg. Cor. Graham og Kennedy Sts. PHONE: 21 834 Office Hours: 3—6 Heimili: 921 Sherburn St. Winnipeg, Manitoba.

J. Ragnar Johnson, B.A., LL.B., LL.M. (Harv.) íslenzkur lögmaður. 12 C.P.R. Bldg. Portage og Main, Winnipeg, Manitoba. Símar: Skrifst. 22 341 Heima 71 753
L»R. J. STEFANSSON 216-220 Medical Arts Bldg. Cor. Graham og Kennedy Sts. PHONE: 21 834 Stundar augna, eyrna nef og kverka sjúkdóma.—Er a8 hitta kl. 10-12 f. h. og 2-5 e. h. HeimlU: 373 River Ave. Tals.: 42 691

JOSEPH T. THORSON ísl. lögfræðingur Scarth, Guild & Thorson. Skrifstofa: 308 Great West Permanent Building Main St. south of Portage. PHONE: 22 768

DR. A. BLONDAL Medlcal Arts Bldg. Stundar sórstaklega kvenna og barna sjúkdðma. Er aC hitta frá kl. 10-12 f. h. og 3—5 e. h. Office Phone: 22 296 Heimili: 806 Victor St. Sfmi: 28 180

G. S. THORVALDSON, B.A., LL.B. Lögfræðingur 709 Electric Chambers Talsími: 87 371

Dr. Kr. J. Austmann, Wynyard, Sask.

A. C. JOHNSON M07 1►iifclcriitlon l.lfe Hldg WINNIPEG Annast um fasteignir manna. Tek- ur a8 sér a8 ávaxta sparlfé fðlks Selur eldsábyrg8 og bifreiSa ábyrg8- ir. Skriflegum fyrirspurnum svaraB samstundi9. Skrifstofuslmi: 24 263 Heimaslmi: 33 328

DR. J. OLSON Ta/uUæknlr 210-220 Medicai Arts Bldg. Cor Graham og Kennedy Ste. Phone: 21 834 Helmllls Ta.s.; 38 628

A. S. BARDAL 848 Sherbrooke 8t. Selur llkkistur og annast um Út- farlr. Allur úthúnaSur sá beattt.

Residence Office Phone 24 206 Phone 24 963 E. G. BALDWINSON, LL.B. íslenzkur lögfræðingur 708 Mining Exchange 356 Main St. Winnipeg minnisvarSa og legsteina. Skrifstofu tals. 86 607 Helmilie Tals.: 58 803

Dr. C. H. VR0MAN Tannlæknlr 505 Boyd Bulldlng Phone 24 171 WINNIPEO.

DR. S. J. JÓHANNESSON stundar lækningar og yfirsetur. Til viðtals kl. 11 f.h. til 4 e.h. og frá 6—8 að kveldinu. Sherbum St. 532 Sími 30 877

SIMPS0N TRANSFER Verzla me8 egg-á-dag hœnsnafðSur. Annast einnig um allar tegundlr flutninga. 681 Arlington St., Winnipeg

G. W. MAGNUSSON Nuddlæknir. 609 Maryland Street Þriðja hús norðan við Sarg.) PHONE: 88 072 Viðtalstími: kl. 10—11 f. h. og kl. 3—5 e. h. ALLAR TEGUNDIR FLUTN- INGA. Nú er veturinn genginn í garð, og ættuð þér því að leita til mín, þegar þér þurfið á kolum og við að halda. JAKOB F. BJARNASON 668 Alverstone. Sími 71 898

Dr. C. MUNSON, L. D. S. Dentist 66 Stobart Bldg. 290 Portage Ave. Winnipeg Phone 25 258 Fer til Gimli og Riverton. — Veitið því eftirtekt 1 bæjar- fréttunum.
ÍSLÉNZklR FÁSTÉIGNA- ! SALAR ’ Undirritaðir selja hús og lóðir; ; og leigja út ágæt hús og íbúðir,; hvar sem vera vill í bænum. •Annast enn fremur um allskon-1 ! ar tryggingar (Insurance) og; veita fljóta og lipra afgreiðslu ODD^ON og AUSTMANN 521 Somerset Bldg. Sími 24 664;

Dr. C. J. Houston, Dr. Sigga Christianson-Houston Gibson Block Yorkton, > Sask.

ÞJ0ÐLEGASTA Kaffi- og Mat-söluhúsið sem þessi borg heflr nokkurn Um/» haft innnn vébanda dnns I'yrirtake málttSir, akyrs pöonn- kökui, ruilupyOsa og þjðíræknta kaffi. — Utanbæjarmenn fá »é ) ávalv fyrst hressingu 4 WEVEL CAFE, 692 Sargeot Avr Slmi: B-3197. Rooney Stevens, etgand..

FOWLER Q PTICAL {fOWLE8^'"^BETTEr1
294 CARLTON ST. NEXT TO FREE PRESS

KEENO Eins og auglýst er í dagblöðun- um, fæst það í Winnipeg hjá The Sargent Pharmacy Ltd. 709 Sargent Ave. Winnipeg Sími 23 455 Verð: ein flaska $1.25, þrjár ! flak. $3. Póstgj. 15c og 35c.

DRS. H. R. & H. W. TWEED Tannlæknar. 406 Standard Bank Bldg. Cor. Portage Ave. og Smith St. Phone 26 545. Winnipeg

s