Lögberg - 07.02.1929, Blaðsíða 1

PHONE: 86 311
For
Service
and Satisfaction
lift
PHONE: 86 311
Seven Lines
42. ARGANGUR
I)
WINNIPEG, MAN., FIMTUDAGINN 7. FEBRÚAR 1929
NÚMER 6
Helztu heims-fréttir
Canada
| séu tilgátur einar, sem ekkert hafi
j við að' styðjast.
Fylkisþingið í Manitoba verður
sett kl. 3 á mánudaginn kemur, 11.
febrúar.
* * *
1 haust, fyrir aukakosningarnar
í Lansdown kjördæminu, bar Mr.
Taylor, leiðtogi íhaldsflokksins í
Manitoba, þær sakir á fylkis-
stjórnina, að hún hefði fengið
stórfé ($50,000 að mintsa kosti)
frá Winnipeg Electric félaginu,
eða öðru félagi sem er í sambandi
við það, í kosningasjóð sinn, og
gaf í skyn, að þetta gerði það
fullkomlega skiljanlegt, að stjórn-
in hefði veitt þessu félagi, eða fé-
lögum, leyfi til að virkja Sjö-
systra-fossana, sem hann taldi
mestu óhæfu. Nú hefir fylkis-
stjórnin skipað konunglega rann-
sóknarnefnd til þess að rannaska
þetta og leiða í ljós sannleikann
i þessu máli, eins og hann er, og
hver sem hann er. 1 nefnd þessa
eru valdir Macdonald yfirdómari
og dómararnir Dysart og Kilgour.
Hefir nefndin nú þegar tekið til
starfa.
* * *
Vínsölunefndin í Quebec fylki
hefir nýlega birt sjöundu árs-
skýrslu sína. Sýnir skýrelan, að
vínföng hafa verið seld á árinu
fyrir $24,299,624. Ágóði sá, sem
kemur í hlut fylkisins af þessari
mikiu vínfangasölu, er $7,609,688.
En auk þess fær sambandsstjórn-
in, í sköttum og tollum, fjárupp-
hæð, sem nemur $8,757,476. Vín-
fangasalan var nálega tveim milj-
ónum dala meiri síðastliðið ár,
heldur en næsta ár á udnan.
* * *
Sir Rodmon P. Roblin, íyrrum
forsætisráðherra í Manitob'a, er
nýgiftur í Los Angeles, Calif., þar
sem hann hefir verið í vetur.
Hann er ekkjupiaður og nú hálf
áttræður að aldri. Konan heitir
Ethel May Leggett, og er' nlikið
yngri, en þó komin undir fimtugt.
Bandaríkin.
Senator James A. Reed frá Mis-
souir, hélt ræðu eina mikla í öld-
ungadeildinni, nú fyrir fáum
dögum, þar sem h^nn varði mjög
örugglega og kröftuglega þá
stefnu stjórnarinnar, að auka stór-
kostlega herskipaflotann. Voru
aðal ástæður hans þær, að allar
þjóðir væru að efla og auka her
-sinn og flota og ibúa sig undir
annað alheims stríð, og sérstak-
lega væru þær að búa sig undir
stríð við Bandaríkin. Þess vegna
riði þeim á, að vera við öllu búin
til að verja sig, þegar að því kæmi
að hinar þjóðirnar réðist á Banda-
ríkin. Er til þess tekið, hve snjöl)
ræða þessi hafi verið, enda þykir
Senator Reid mikill ræðugarpur.
Hann er nú að leggja niður þing-
mensku og hætta að gefa sig við
stjórnmálum.
* * *
Árið sem leið voru hundrað og
fimm biljónir vindlinga reyktir í
Bandaríkjunum og koma þá nærri
því þúsund vindlingar á hvert
mannsbarn í landinu. Stjórnar-
skattur af þessum vindlingum nam
$317,833,000. Þar að auki reyktu
Bandaríkjamenn sjö bilj. vindla
og brúkuðu þrjú hundruð fimtíu
og þrjú þúsund' pund af öðru tó-
baki. Alls var tóbaksskatturinn
yfir 411 milj. dala.
* * *
Hinn 7. janúar undirskrifaði
'Coolidge forseti Kellogg friðar-
sáttmálana, eftir að þeir höfðu
hlotið samþykki þingsins.
* * *
Hinn 18. janúar fórust níu
manneskjur og þrjátíu meiddust í
ofviðri, sem þá gekk yfir ríkin
Missouri, Illinois, Indiana og Ken-
tcky.
* * *
Dr. Clarence Cook Little, forseti
Miohigan háskólans, hefir sagt af
sér stöðu sinni og háskólaráðið
samþykt uppsögnina. Sumir segja,
að Coolidge forseti muni taka við
því embætti, en aðrir segja að það
Ilvaðanœfa.
Stjórnin í Kína hefir skift land-
inu í sex umdæmi, Nanking, Loy-
and, Wuhan, Mukden, Peking og
Súðvestur Kína. Einnig hefir
stjórnin ákveðið að minka herinn
um sjö hundruð og fimtíu þús-
undir manna.
Frá Islandi.
Jökulsárhlíð 28. nóv.
Þetta ár hefir verið einmunatíð
að kalla má. Veturinn frá nýári
mjög góður, en vorið kalt alt til
hvítasunnu og úrkömulaust. Sum-
arið þaðan frá mjög hagstætt og
heyskapartíð með afbrigðum góð.
Haustið að þessu milt, aldrei fest
snjó, en rignt nokkuð. Grasspretta
var mikið með vcrra móti, bæði
á túnum og útengjum, en þó
spruttu þau tún vel, sem saltpét-
ur var borinn á með húsdýra-
áburðinum. Heyfengur manna var
þó allgóður, sem þakka má hinni
ágætu heyskapartíð.
Skepnuhöld ágæt, utan dýrbítur
lá mjög í fé bænda framan af
sumrinu, þrátt fyrir það, þó að
mikil ástundun væri lögð á að út-
rýma honum. Bóndinn í Sleð-
brjótseli telur, að tófan hafi drep-
ið þar 50 fjár í tvö ár og á nokkr-
um bæjum alt að 10 í vor. ófögn-
uður þessi hefir borist hingað nú
síðastliðin ár, og virðist enn vera
að fjölga.
Fé reyndist vel hér í haust, sér-
staklega þó dilkar. Var á nokkr-
um bæjum nálægt 40 kg. meðal-
vigt á (lifandi) dilkum og sum-
3taðar betur.
Verklegar framkvæmdir eru ekki
á háu stigi hjá okkur, en eru þó
á framfarastigi. Árið 1920 voru
14 bæir hér í hreppnum og nokkru
fleiri búendur, en aðeins einn bær
sæmilega hýstur, enginn kofi eða
hlaða undir járni, ein túngirðing,
engar teljandi jarðabætur og fé-
lagsskapur enginn, utan ung-
mennafélag.
Nú er þetta komið í annað horf.
í fyrra voru reist vönduð stein-
steypuhús á Ketilsstöðum, Torfa-
stöðum og Hnitbjörgum. Einnig
vönduð baðstofa á Fossvöllum. f
Sleðbrjótseli var reist steinhús
1922. Síðan hafa allar hlöður þar
verið bygðar undir járnþaki; og
einnig stærðar votheystóft úr
steypu og í sumar var þar komið
upp fullkominni rafmagnsstöð, er
virt var á 7000 krónur. Nú hafa
og níu tún verið girt og nokkuð
sléttuð og grædd út, ein úthaga-
girðing verið gerð og í ráði að
gera fleiri nú á næstunni. Flestar
hlöður komnar undir þak og nokk-
uð af gripahúsum.
Árið 1926 var vandað kirkjuhús
úr steinsteypu bygl; á iSleðbrjót.
Áður þurfti fó)k héðan að sækja
kirkju yfir Jökulsá, að Kirkjubæ,
oft nær ófæra leið.
Árið 1920 bygði Magnús Krist-
jánsson frá iSurtsstöðum nýbýli í
Másseli og hefir nú húsað þar og
ræktað svo að jörðina má telja
meðaljörð.
í hreppnum er nú starfandi:
búnaðarfélag, lestrarfélag, kven-
félag og unglingafélag.
Samgöngur eru mjög erfiðar
héðan til verzlunarstaða. —* Hér
verzla flestir á Seyðisfirði og er-
um við fimm daga, þegar okkur
gengur bezt, að fara lestaferð
þangað.
En þær eru nú að mestu lagðar
niður og er það að þakka hinum
alkunna dugnaði St. Th. Jónsson-
ar, kaupmanns. Hefir hann nú á
hverju vori í mörg ár sent vörur
og byggingarefni upp á “Ker” og
lagt í ærinn kostnað við það. Ker
er, eins og kunnugt er, alversta
lending á Austurlandi og er ilt að
þurfa að nota hana. Fögnum við
því mjög, að Fagradalsbrautin er
nú komin að Jökulsárbrú og von-
umst við eftir henni sem fyrst út
að Kaldá, en þaðan er kerru- og
Abraham Lincoln
(Fæðingardagur hans er 12. febrúar,)
Þér blæddi til ólífis — öðrum til lífs; •
hver unni þeim kúguðu betur en þú?
X>ér gildi hvers manns var hans guð-borna sál;
en glópskan ei skildi þá bræðralags-trú.
Þú morgunsins yl barst í hrufóttri hönd;
í hrukóttri ásýnd var geisli frá sól;
hver svipdráttur fastur, sem feldur í stein,
en fagur; hjá þér átti smælinginn skjól.
Þig heimsbölið angraði, beygði þér bak;
hver byrði er þyngri en mannkynsins sorg?
Þú gleymdir því aldrei — vér gleymum því enn —
að grátnir og hungraðir re^ka um torg.
Þú kvistaðir hlekki; fékst hatur í laun;
enn hræðast menn frelsisins gjallandi róm.
Þú ljósinu unnir; enn hylla menn húm,
og hjarta síns kyrkja, í myrkrinu, blóm.
Þér blæddi til ólífis — öðrum til lífs;
hver unni þeim kúguðu betur en þú?
Þitt nafn blessar jafnan hver sanngöfug sál;
hún sigrar að lokum þín bræðralags-trú.
Richard Beck.
Joseph T. Thorson, M.P. |
----- ! $■
Síðatliðinn þriðjudagsmorgun, lagði
Mr. Joseph T. Thorson Isambandls-
þingmaður fyrir Mið-Winnipeg kjör-
diæmið hið syðra af stað til Qttawa,
ásamt fjölskyldu sinni. Keniur hann
austur i tæka tíð til að vera viðstadd-
ur þingsetninguna, sem fram fer í
dag.
bifreiðarvegur af náttúrunnar
hendi um alla Úthlíð.
Heilsufar manna hefir verið al 1-
gott, nema undanfarið hefir geng-
ið inflúensa, fremur væg, og misl-
ingar hafa verið á nokkrum bæj-
um hér á Héraðinu. Eru þeir yf-
irleitt vægir, en þó dó á Galta-
stöðum í Hróarstungu tveggja ára
gamalt barn úr þeim.
Þ. 16. þ. m. lézt að heimili sínu
í Sleðbrjótsseli ekkjan Sigurbjörg
Magnúsdóttir, af innanmeini. Var
hún alkunn hér um slóðir fyrir
dugnað og ráðdeildarsemi. iBörn
hennar eru: Björn Guðmundsson
bóndi í Sleðbrjótsseli, Ólafur tré-
smiður í Kaupmannahöfn, og
Magnús kaupfélagsstjóri á Flat-
eyri. — Vísir.
Reykjavík, 3. jan. 1929.
Jón Bjarnason frá Steinnesi,
læknir í Borgarf jarðarhéraði,
andaðist í gærkveldi á Landakots
spítala. Hann var fyrir skömmu
fluttur hingað veikur ofan úr
Borgarfirfði.
Útgerð við Faxaflóa verður með
allra mesta móti í vetur. 'Verða
þar um 100 línuveiðavélbátar og
20 línuveiðagufuskip. Frá Akra-
nesi verða gerðir út um 20 vélbát-
ar, Sandgerði 35 (þar af 3 frá
Eyrarbakka og Stokkseyri, 14 frá
Vestmannaeyjum fram að neta
vertíð), Keflavík og Njarðvíkum
20 og frá Reykjavík 25—26 (þar
af 12 frá ísafirði og 5-6 frá Siglu-
firði og Eyjafirði), 9 línuveiða-
gufuskip ganga héðan til veiða í
vetur, sem ekki voru hér í fyrra:
Andey, Gola, Sæfari, Helgi magri,
Siglunes og Ármann (ex ísafold),
er allir hafa átt lögheimili hér á
landi áður, og þesir nýir: Péturs-
ey *eig. Batelder frá Færeyjum),
Sæbjörg (eig. Ól. Þórðarson í
Hafnarfirði) og Óskar (eig. (íisli
Magnússon í Vestmannaeyjum).
Tví síðasttöldu skipin eru ný. —
Seyðisfirði 3. jan.
Bæjarstjórnarkosning fór fram
á Norðfirði í gær á átta mönnum.
Kosningu hlutu 4 jafnaðarmenn,
þeir Jónas Guðmundsson, Þorv.
Sigurðsson, Guðjón Hjörleifsson
skipstjóri og Stefán Guðmundson
trésmiður. íhaldsmenn komu að
tveimur, Páli Guttormssyni og
Jóni Sveinssyni, en Framsókn
ingvari Pálssyni. Utanflokksmenn
komu að einum, Gísla Kristjáns-
syni. — Á kjörskrá voru 445. en
kosningarrétt sinn notuðu 389. —
Jafnaðarmenn fengu 193, íhalds-
menn 93, Framsóknarmenn 54 og
flokksleysingjar 49. — Norðfirð-
ingar héldu fjölmenna skemtisam-
komu 1. janúar, til þess að fagna
hinum nýju bæjaréttindum. — Á
Seyðisfirði fara fram bæjar-
stjórnarkosningar 21. jan.
Reykjavík, 9. janúar.
Nýlátinn er Hallbjörn Erlends-
son frá iSkógum í Kolbeinsstaða-
hreppi, gamall bóndi. Varð hann
bráðkvaddur. Hann var hættur
búskap, en bjó lengi á Skógum.
Nýlátinn er Marís Sigurðson,
bóndi í Stóru-Gröf í Stafholts-
tungum, miðaldra bóndi.
—Morgunbl.
Mr. og Mrs. Emile Walters
áleiðtil islands
Þau hjónin hr. Emile Walters list-
málari og frú hans, lögðu af stað til
íslands, siðastjiðinn föstudag. Gerir
lir. Walters ráð fyrir að dveljasit
heima eitthvað fram á vorið, enda
jafnvel lengur, en frú Thorstína mun
verða að heiman um tveggja mánaða
tíma.
tekin: ‘Guð drýgi í belgnum þín-
um, Sveinn minn!” Satt að segja
þykir mér öllu miður, að þú ert nú
sextugur orðinn nema að reynslu
og þekkiogu: þvf fleiri dagleiðir,
sem búið er að feta, þess færri eru
þær eftir að endastöð. Óska eg
þér, að enn megir þú um langa
hríð í mannheimum dvelja og
beit. hjörfi dýrrar líftsþekkingar
gegn andþófi illra vætta, krýndur
láni og vildarhlýju hinna betri
manna —- að minsta kosti—; að
þér og þínu húsi megi æ lánið
brosa “svo þið verðið langlíf í
landinu.
Hérna er höndin, Sigurður!
Foam Lake, Sask., 29. jan. ’29.
Jón Einarsson.
I
v

Æfiraun
Harmsaga nafnfrægrar konu.
*
Oleynt skeyti
til dr. Sig. Júl. Jóhannessonar,
Winnipeg.
Kæri, gamli vinur!
Eg sá það í síðastlesnu Lög-
bergi, að því hafði verið veitt
rækileg eftirtekt , að þú hefðir
þegár haldið vist þinni um 60 ára
3keið í þessum víðætta almenn-
ings hreppi, sem Veröld er kallað-
ur. Þú hefir því staldrað svo
lengi við í kotinu, að þú ættir að
hafa öðlast nægilega ljósa hug-
mynd um, hvernig gestrisni er þar
háttað og þjónustubrögðum var-
ið, daglega og samkvæmt veðra-
brigðum; og eigi síður hitt, hve
hugsjóna og menningarstefnum
húsbænda og hjúa miðar á því
stóra heimili, svona yfirleitt.
Af því þú ert einn af okkar
hjálpfúsustu læknum, hefir þér
veizt tækifæri til að “diagnosa”
nauið ýmsa hina algengustu
kviila heimilisfólksins og um leið
komast að þinni niðurstöðu um
það, hverra lyfja sé mest þörf til
að bæta skaplyndi þeirra, og
hverskonar “diet” þeim sé hollust
til þess að þola og sigra raunir
komandi tíðar.
Af því þú ert einn af góðskáld-
unum okkar, getur þú og, ef í það
slæst, kveðið kjark og bjartsýni í
hina hreldu og hugdeigu, og enn
fremur fjálgleik og lofgerðarhvat-
ir í áttina til húsbændanna á
heimilunum óþektu, sem við mun-
um allir gista til langdvala síðar
meir, ef sagnir rætast.
Af því þú ert bindindisgarpur
hinn mesti, verður þú enn, sem
áður, í broddi fylkinga, gegn
Bakkusi og bollum hans, enda ljóst
að þessa vegna hafa góðtemplar-
ar á þig heitið nú, sem fyr, til
la'ndvarna gegn árásum hins
vonda “óvinar guðs og manna” —
eins k>g vín-andinn hefir stundum
nefndur verið. Og hlæja mun það
mig, ef svo eykst ykkar Sjálfboða-
Ihð, hugrakkra drengja, að hnekt
verði að fullu árásum og afli
þeirra örgu illvætta, er um langt
skeið hafa riðið húsum manna og
ært vit úr tig'num sem ótignum.
Af því þú ert, að auki viðtalin
lýsingaratriði drengur góður, vel-
viljaður, jafnan um efni fram,
rétti eg þér hönd mína i gegnum
“Lögberg” hlýju taki, með þakk-
læti fyrir það alt, er þú hefir gott
gert og bezt, sjálfum mér og öðr-
um — ekki að sjálfsögðu vegna
þess dýra atburðar, að þú ert 60
ára að aldri, því eg býst naumast
við að þú getir vel að því gert,
heldur vegna þeirra. kosta, er eg
veit að þú hefir í ferðapjönkum
þínum, og eg vona að þar eigi við
gamla óskin þjóðsögunnar, marg-
Fyrir 35 árum kóm til Bilboa á
Spáni kona, sem nefndist Her-
mandes. Hafði hún mikinn flutn-
ing meðferðis, en í för með henni
var aðeins ein þerna. Hermandez
keypti skemtibústað hjá borginni
og setist þar að. En í þessi 35 ár
kom hún aldrei út fyrir hússins
dyr, og hvernig sem borgarbúar
reyndu að veiða upp úr þernu
hennar einhverjar upplýsingar
um hana, þá var það eins og að
klappa harðan steininn. Þernan
var þögul eins og gröfin.
Fyrir nokkru létust þær báðar,
Hermandez og þerna hennar með
fárra daga millibili. Var Her-
mandez þá 86 ára að aldri. Þær
voru grafnar í Bilbao og svo var
farið að rannsaka húsið til þess
að leita upplýsinga um þessa ein-
kennilegu konu. — Svefnherbergi
hennar var alt tjaldað svörtu og
í því miðju var fótstallur nokkur
og á honum barnslíkkista með
glerloki. í kistunni lá smurlingur
af þriggja ára dreng. í skrifborði
fanst æfisaga hennar, rituð af
henni sjálfri.----
Um 1870 vakti hin fagra línu-
dansmær Leoni Dorrington mikla
athygli á sér í stórborgunum á
meginlandi Evrópu, og hvar sem
hún kom gengu karlmenn eftir
henni með grasið i skónum, og ó-
teljandi voru þeir auðmenn og
höfðingjar, sem báðu hennar. En
hún var mannvönd og hryggbraut
alla. Það vakti því talsverða
undrun, er hún giftist gömlum
rússneskum fursta, Gartlsjinev,
árið 1883. Hann átti óðul stór á
Krím. Lokasýning hennar í Pet-
rograd vakti mikla athygli og var
hennar lengi minst, því að við það
tækifæri afhenti keisarinn henni
sjálfur dýrindis hálsband með
fangamarki og skjaldarmerki
sínu.
Hjónaband hennar varð ekki
farsælt, því að furstinn var ákaf-
lega hræddur um hana og gat oft
ekki stilt sig. iStundum varð hann
svo bráður, að hann barði hana
með hundasvipu að öllu þjónustu-
fólki ásjáandi. Hún reyndi hvað
eftir annað að flýja, en það mis-
hepnaðist jafnan. Svo ól hún
manni sínum erfingia, en ekki
batnaði samkomulagið við það. —
Hiún ellskaði barnið ákaflega
heitt, en furstinn hataði það.
Svo var það einn góðan veður-
dag 1886, að furstinn og drengur-
inn fundust báðir drepnir í svefn-
herbergi furstans. Ætluðu mer.n
að furstinn hefði drepið barnið
og sjálfan sig á eftir. En daginn,
sem jarðarförin átti að fara fram
hvarf lík drengsins á óskiljanleg-
an hátt og fanst ekki. Fursta-
ynjan var óhuggandi. Hún seldi
óðul sín á Krím og fór af landi
burt.
Af dagbók Hermandez sást, að
hún var engin önnur en fursta-
ynja Grasjinev, hin fyrverandi
fræga línudansmær. Það sést og
Björn Gunnlaugsson
Eftir Einar Benediktsson.
Hann fagnaði nátthimna dýrð eins og degi.
Hans dragandi þrá var hið alstirnda kveld.
Þá skygndist hans andi um skaparans vegi.
Skírður og sýkn vóð hann ljósberans eld.
Aldrei var tengdari hugur hjarta.
Háspeki lífs skein af enninu bjarta.
Og ísland hann steig undir stjarnasveigi.
Sú stórdáð skal aldrei úr minnum feld.
Nóttina útrænu nam hann í fóstur;
og nafn hans er frægt meðan stjarna vor skín.
Við fjúkandi mjallir, gadda og gjóstur
hans geð tók svip við jöklanna brýn.
Náttskáldið háa himnana brúar,
höfðingi vits og barn sinnar trúar.
Svo kleif hann hér tinda og tróð vor hrjóstur
tröllstór að anda og vallarsýn.
Öræfabygðir og eyðigarðar
af einherja lands skráðust nær og fjær.
Víðáttur Fróns, bæði fjalls og fjarðar,
föstnuðu þjóð vorri kot og bær.
Heljarverkið unnið af einum
undraðist heimur. Hann líktist ei neinum.
Nafni háns merkjast minnisvarðar
miklir og hjarta fólksins nær.
— Vitþyrsta andvakan eilífrar nætur
utan við ljósgeim á nafn ekki til,
Hún leitar síns upphafs við lindir og rætur,
unz loks rekjast sporin að óskapnaðs hyl.
Þar fangvefjast alveldi auðna og kyrða
orðlaus á tungu jarðneskra hirða.
Þar finst ekki þel, sem gleðst eða grætur,
ei gneisti, sem færir skímu né yl.
Eldhratt vex framsóknin alheims barna
í átt á hin norrænu himnamið.
Hvar orka sig fullveit þar eyðist stjarna.
Ódáins veröldum haslað er svið.
Utan við geyminn finst ekkert sem dregur.
Alvaldsins skýring er sækjandi vegur.
Efnið leitar síns eigin kjarna —
svo opnast jarðsálum drottins hlið.
Um lífdaginn morgna og sunnusetra
skal sonur manns heyja dóm við ský.
Þá alt hvað sem klerkar oss lesa og letra
líður og hljóðnar í þrumugný.
Vér mókum í ragnarökkvanna draumi,
sem regndropi einn í hafdjúpum straumi.
En röðlanna belti og brautir vetra
byltast í afgrunn og tendrast á ný.
Eddunnar skóla ber eilífð að skilja.
Á ógrynni himna legst tala og mál.
Vort eðli ber dýpi hæða og hylja.
Heilögu vísindin geymdi vor sál.
Höfnum ei sjálfdæmi eigin vors anda,
um ódáins grunninn þjóða; og landa.
Vér skynjum af jarðnesku viti og vilja,
þau vé sem oss geymdu hin fornhelgu bál.
Höfundur Njólu var göfgur og góður,
Gylfa himins hann flutti sinn brag.
Svipur hans dvelst með osá, hár og hljóður.
Harpa hans flytur oss voldugt lag.
Svo knúði hann óttalaus hurðir að hæðum
Hreinn hann varpaði duftsins slæðum.
Við reinkingsskilin var ríkur hans sjóður.
Svo reis hann frá nóttu í eilífan dag.
—Lesb. Mgbl.
|
\
f

I
I
1
I
*
s

á dagbókinni, að hún hafði drep-
ið bæði furstaun og barnið. Þá
um nóttina hafði þeim hjónum
lent saman eins og vant var og
hafði furstinn þá gripið drenginn
og ætlað að fleygja honum út um
glugga. Til þess að bjarga syni
sínum, greip furstaynjan marg-
hleypu og skaut á mann sinn, en
svo slysalega vildi til að kúlan
hæfði höfuð drengsins og dó hann
samstundi. Furstaynjan slepti
sér j)á alveg og hleypti af öðru
skoti, sem varð manni hennar að
bana.
Með aðstoð þernu sinnar gerði
hún nú ýmsar ráðstafanir svo að
þannig leit út, sem furstinn hefði
drepið drenginn og síðan sjálfan
ig. En furstaynjan mátti ekki
hugsa til þess að skilja lík drengs-
ins við sig. — Nokkrum klukku-
stundum áður en jarðarförin fór
fram, lét hún því flytja það á laun
til lyfsala nokkurs, sem hun mút
aði ærnu fé til þess að geyma það
og smyrja. Þegar furstaynjan fór
frá Krím, hafði hún líkið með sér
og henni tókst að smygla því út
úr Rússlandi og inn á Spán, án
>ess að tollverðir yrðu varir við.
Alla æfi síðan syrgði hún barnið
sitt, og gáði einskis annars en
sitja yfir kistu þess.—Lesb. Mgbl.
WALKER
Þeir, sem Walker leikúsið sækja
hinn 14., 15. og 16. þ.m. mega eiga
þess fulla von, að njóta þar á-
gætrar skemtunar, ef þeir kunna
að meta fagran söng og hafa á-
nægju af honum, því hljómsveit-
in, sem syngur þar þessa dagana,
er afbragðs góð. Þarna syngja
sjö drengir, sem valdir eru úr
stórum söngflokkum, er syngja í
allra stærstu og veglegustu kirkj-
unum í London á Ehglandi. Auk
drengjanna eru átta fullorðnir
menn, sem lika eru allir úrvals-
söngmenn. Breytt verður um
söngskrá á hverjum degi. — Að-
göngumiðar eru nú til sölu í leik-
húsinu og eins hjá Lyons Club og
verðið er sérstaklega lágt, eins og
auglýsing á öðrum stað í blaðinu
ber með sér.