Lögberg - 14.03.1929, Blaðsíða 3

LÖGBERG FtMTUDAGINN 14. MARZ 1929.
Bls. S.
GJAFIR.
Græni skógur, gef oss við,
grænskógur með laufskrúðið.
Skógur gefur skíði, stafi,
skip, sem fljóta út á hafi,
bekki, skápa, borð og stóla,
bryggjur, turna, kirkjur, skóla,
við, sem logar vel á arni,
vöggu lianda litlu barni,
leikföng banda litlum liöndum,
sem leika sér í öllum löndum.
Græni skógur, gef oss við,
grænskógur með laufskrúðið.
G'óða náma, gef þú oss
gæða þinna dýrmæt hnoss.
Gegnum lögin grjóts og moldar
grafa menn í iður foldar.
Niðri í dimmum, djúpum leynum
dreymir gnægð af eðalsteinum,
blýi, tini, brensluleiri,
bæði gulli, silfri og eiri,
kolalög, sem kynda bálin,
kynstur járns í bitru stálin.
Góða náma, gef þú oss
gæða þinna dýrmæt hnoss.
Gef oss, breiða, bláa haf,
blessun djúpi þínu af.
Víðu, góðu, grænu lönd,
gjafir réttið vorri hönd.
Taðan góða grær á túnum,
gefur hún okkur mjólk úr kúnum.
Vex á engjum alls kyns gróður,
ágætt hesta og kindafóður.
Hafrar, rúgur, hrís og hveiti
hlýjum vex á akurreiti.
Upp um heiðar hjarðir ganga.
Heima í garði blómin anga.
Víðu, góðu, grænu lönd,
gjafir réttið vorri hönd.
Móðir lífsins, mikla sól,
minstu vor.við norðurpól.
Vefur þú úr geislaglæðum
guðvefsskikkju dal og hæðum.
Vekur þú til ljóss og lita
lífið alt með birtu og hita.
Lýsir fleiri landa börnum,
ljær þá starf þitt mána og stjörnum.
Reifað er lífið rökkurdróma,
unz rís þú upp í nýjum ljóma.
Móðir lífsins, mikla sól,
minst þú vor við norðurpól.
Rétta himinn, haf og lönd
hundrað gjafir hverri liönd.
Þiggjum gjafir þær með gleði
þakklát og með ljúfu geði.
Lærum eins að gefa og gleðja,
græða, liugga, klæða, seðja.
Þá til Guðs mun leiðin liggja.
Ljúfara er að gefa en þiggja. ^
Sá er mestur, mest sem gefur,
Meistarinn til þess ætlast hefur,
þegar jörðu, himin, haf
hann af elsku sinni gaf.
S. A.—Saml.b.
KONGULÓ.
Kvöld eitt í blíðviðri rak eg ærnar heim úr
hjásetunni. Eg lagðist í lyngið og ætlaði að
tína mér dálítið af berjum. Þegar eg var að
krjúpa niður, sá eg hvar konguló kom skríð-
andi. Eg hafði oft séð þetta litla kvikindi áð-
ur, en nú veitti eg því sérstaka eftirtekt. Eg
sá, að hún dró eitthvað hvítt á eftir sér. Það
var á stærð við matbaun. Mig langaði til að
vita hvað hún hefði í eftirdragi, og sleit af
henni þennan kynlega ferðapoka. Svo setti eg
hvorttveggja upp á ofurlítinn stein. Pokinn
hafði rifnað í sundur, og fór eg nú að athuga,
hvað hann hefði að geyma. Og hvað haldið þið,
að eg hafi séð ? Óteljandi, örsmáa, gagnsæja
kongulóarunga. Mér fór nú ekki að verða um
sel. Eg fór að hyggja að móðurinni. Þama
stóð hún í sömu sporum með alla fætur út-
sperta, eins og hún byggist við að ráðast á mig,
sem var þó mörg-þúsund sinnum stærri en hún.
Vesalings kongulóin. — Nú sá eg um seinan,
hvaða tjón eg hafði gert henni. Nú langaði mig
ekki lengur í berin. Eg settist niður og beið
þess að sjá, hvað hún tæki til bragðs. Von
hráðar sá eg, að hún fór að tína ungana sína
með mestu varúð upp á bakið, þar til enginn
var eftir. Svo skreið hún inn í lyngið og hvarf.
Nú vil eg biðja ykkur, börnin góð, ef þið
mætið konguló með hvíta pokann sinn, að lofa
henni að fara leiðar sinnar í friði, því að í pok-
anum ber hún ungana sína.
Grætið svo aldrei þá aumustu mús,
angrið ei fuglinn, sem hvergi’ á sér hús.
Ef skepnunum sýnið þið1 vinsemd og vörn,
verðið þið lángefin liöfðingjabörn.
— Unga Island.
PRJÓNNINN OG NALIN.
Þessi saga gerðist endur fyri»löngu, þegar
menn þektu engar vélar, en gerðu alt í liöndun-
■om, þess vegna varð alt svo dýrt. Þá bar svo
við, ab prjónn og nál fóru að rífast, af því þau
höfðu ekkert að gera. Svona hefir það gengið
og gengur enn, að iðjuleysi fæðir af sér úlfúð
og óánægju.
“Mér þætti gaman að vita,” sagði prjóxm-
inn, “hvaða gagn er að þér, og hvernig þú ætl-
ar að komast áfram í heiminum höfuðlaus.”
“Til hvers er að hafa höfuð með engu
auga,” sagði nálin hryssingslega.
“Hvaða gagn er að hafa auga, þegar alt af er
eitthvað uppi í því,” sgði prjónninn.
“Eg get unnið meira en þú.”
“Já, en þú verður ekki langlíf.”
“Því segir þú það?” spurði nálin.
“Af því að þú hefir hryggskekkju. ”
‘ ‘ Þér ferst um að tala, sem ert allur í hlykkj-
um, eins og afgamall karl.”
“Og þú ert svo stærilát, að þú getur ekki
beygt þig, án þess að brotna.”
“Ef þú móðgar mig aftur,” sagði nálin,
“máttu gæta að höfðinu á þér. Það þarf ekki
mikið fyrir það að koma, til þess það hrökkvi
af.”
“Ef þú snertir á höfðinu á mér, þá máttu
vara þig, því hætt er einu auga, og líf þitt
hangir á veikum þræði.”
Þegar rifrildið stóð sem hæst, kom lítil
stúlka inn. Hún tók nálina og fór að sauma.
Eftir fáein nálspor braut hún augað og henti '
nálinni.
Þá batt hún þráðarendanum utan um háls-
inn á prjóninum og reyndi að draga hann í
gegn um línið, þangað til hausinn brotnaði af.
Þá henti hún prjóninum, og hann féll niður í
skarnið við hliðina á nálinni.
“Jæja, þá hittumst við hér aftur,” sagði
nálin.
“Nú höfum við ekkert til að rífast um leng-
ur,” sagði prjónninn.
“Mótlætið virðist hafa gert okkur vitrari,”
sagði nálin.
‘ ‘ Það var slæmt, að við skyldum ekki vitkast
fj'rri,” sagði prjónninn. “Það hefði sannar-
lega farið betur, ef eg hefði notað höfuðið, til
þess að hugsa um kosti þína, og þú augað. til
þess að sjá eitthvað gott í fari mínu. ”
“Já, því fór nú sem fór,” sagði nálin, “að
við vorum alltaf að leita að ókostum hvort hjá
öðru. ” — S. A. þýddi úr ensku.—Samlb.
ANDLEGA DAUFIR.
(Eftir Karl Schreiner. )
Það er hræðilegt, hvað margir eru andlega
daufir. Þeir lieyra Guð aldrei tala til sín.
Hér á eg ekki eingöngu við lastaþræla, þá,
sem slæpast iðjulausir á götum úti, né konur,
sem selja heiður sinn fyrir fé, né þá, sem lifa
opinberlega á svikum á einn eða annan liátt,
hvort sem þeir komast nú undir manna hendur
eða ekki fyrir það.
Nei, eg á við væna menn, skyldurækna menn,
sem telja það sóma sinn, að eiga snoturt heirn-
ili, vel yrktan garð og vilja láta börn sín fá
góða fræðslu, en — fara aldrei til kirkju á helg-
um degi og lesa aldi*ei í biblíunni sinni heima.
Eg á við atorkusamar og iðnar hiísmæður,
sem rækja lieimili sitt svo vel, að yndi er yfir
að líta, og eiga þrifleg og vel uppalin börn, —
en — virðast alveg hafa gleymt því, að þær
sjálfar og börnin þeirra eiga fyrir ódauðlegri
sálu að sjá.
Eg hefi í huga unga menn, reglulega væna
og \randaða, sem famir eru að vinna sér fyrir
kaupi og styðja þá foreldra sína með atvinnu
sinni og hafa yndi af að sýna alúð og hjálp-
semi á heimilum sínum. En Guð! Það er blátt
áfram eins og hann sé ekki til fyrir þá! Það er
eins og þeir hafi algerlega gleymt því, að þeir
eru skírðir og fermdir. A helgum dögum fara
þeir til skemtunar með vinum sínum og vin-
konum. Aldrei gæti þeim dottið í hug að fara
til kirkju.
Og þó að þessir ungu menn slæðist af liend-
ingu í kirkju á hátíðardegi eða nevðist til að
hlusta á Guðs orð við jarðarfarir, ef það er þá
annars haft þar um hönd, en ekki haldin ein-
hver “borgaraleg” minningarræða, þá hlusta
þeir á, líkt og þeir menn lilusta á söng, sem ekki
hafa söngeyra. Það endurómar ekki í sálu
þeirra, þeir skilja það ekki.
Þeir heyra talað um kærleika Guðs. Það
laðar þá ekki, heldur leiðist þeim það. Þeir
heyra talað um, að Jesús hafi liðið og dáið
fyrir syndir þeirra. Þeir þakka honum ekki.
Þeir heyra talað um, að iðrunarlaus maður
stofni sér í mikla hættu. Það bakar þeim engr-
ar órósemi. Þeir heyra sagt frá heimboðinu
til Guðs ríkis, en þeir sinna því ekki. Nei, þetta
hrín ekki á þeim, fremur en vatn á gæs.
Þeir heyra svo margt og mikið um það, sem
þessum heimi heyrir til, en þeir viija ekkert
heyra um það, sem hefir eilíft gildi.
Já, það sætir furðu, hve daufir menn geta
verið fyrir öllu, sem heyrir Guðs ríki til. Þeir
heyra og tala með fjöri og áhuga um það, sem
þá og þá er efst á baugi um pólitík, bókmentir,
skemtanir, bílaslys og fjárpretti. En hevri þeir
mitt í þessu eitthvað minst á það, sem heyrir
Guðs ríki til, eða eitthvað minst á synd og náð,
þá heyra þeir það ekki. Þá verða þeir alt í einu
svo hljóðir, rétt eins og þeir væru komnir í hóp
daufdumbra manna. Þeir verða daprir í bragði,
þykir það koma óþægilega við sig, og revna
sem fyrst að komast fram lijá orðinu, frá Guði,
og að hinu, sem þeim er kunnugast, því, sem
þessum heimi heyrir til.
En mér er spum: Er þetta ekki óeðlilegt
ástand? Já, er það ekki blátt áfram fjarri öllu
lagi? Guð hefir skapað oss til þess, að vér
skyldum vera heyrnarnæm börn, og svo erum
vér dumbir, eins og stokkar og steinar, þegar
hann talar. Frelsarinn hefir keypt oss sér til
eignar, en vér hlýðum ekki á hann. Er þetta
ekki óeðlilegt?
Og ef vér erum daufir, þegar andi Guðs
talar og vitnar með orði Guðs og leitast við að
sannfæra os um synd og um náð, — er það ekki
fjarri öllu réttu lagi?
(“Fam. Journal.”—Heimilisbl.)
FRÆGIR DRENGIR.................
Sænskur drenghnokki, ógn lítill og lágur í
loftí, datt út um glugga og meiddi sig mikið; en
hann beit á jaxlinn og orgaði ekki hið minsta.
j Gústaf Adólf ’kóngur horfði á þetta og spáði
því, að þessi drengur yrði einhvem tíma mikil-
menni. Og það varð. Hann varð síðar hinn
frægi hershöfðingi Svía, Jóhann Banér.
Kona datt í tjörn í einni borginni á ítalíu;
mannfjöldi mikill stóð og horfði á, en enginn
þorði að henda sér í tjörnina til að ná henni.
Þá hendir unglingspiltur sér út í tjömina því-
nær jafn-snemma og konan datt, og fékk hald-
ið henni uppi, þangað til aðrir þrekmeiri menn
komu til að ná tökum á henni. Allir sögðu ein-
um rómi að drengur þessi væri áræðinn, hjarta-
góður og og skjótur í lxreyfingum; en hugsun-
arlaus væri hann, því hæglega hefði Jiann get-
að draknað líka. Þessi piltur var Garibaldi,
hin fræga þjóðhetja Itala, og þessi auðkenni
bar hann í öllu sínu dáðríka lífi.
Drengur nokkur lagði það í vana sinn, að
m^rja ýmislega lit blóm, til þess að ná úr þeim
litunum, og málaði svo með þeim litum á hvíta
veggina á liúsi föður síns í Tyrol alls konar
myndir, og fjallabúarnir gláptu á þær alveg
forviða. Þetta var Tizian, málarinn mikli.
Gamall málari stóð og leit á lítinn dreng,
sem var að leika sér að því að teikna með
pneslunum hans. “Þessi piltur fer einhvern
tíma fram úr mér,” sagði hann. Og það var
orð og að sönnu, því að drengurinn var Michel
Angelo, hinn frægi ítalski málari.
— Heimilisbl.
UNDIRALDA.
Lífsins yndi löngum reynist
leifturblys, er slokkna fljótt.
1 unaðsbikar eitur leynist;
altaf fylgir degi nótt.
Yér greinum illa lífsins letur,
leið er falin þykkum hjúp.
Ekki kafað andinn getur
örlaganna regindjúp.
Vér skiljum ekki æðri rökin;
alda stundum hátt upp rís.
Opin feigðar æ er vökin,
þó umhverfis sé traustur ís. ?
Fegurst blómið finst mér skarta
fölnuninni og dauða nær.
Aldrei sá eg sól eins bjarta .
og svala unn þá nálgast fær.
Fegurst heyrðist svanur syngja
særður að bana, dægur löng.
Aldrei klukka heyrðist ringja
hreinna, skærra en líkaböng.
Sorgar niðri’ í svörtu djúpi
sæluperlan skinið fær.
Fögmm undir unaðshjúpi
angur stundum gróa nær.
Lífið og þess leyndardóma
ljóst ei nokkur skilja kann.
Andinn greinir hreinni hljóma
hinu megin við grafar rann.
Frelsari kær, eg fagna minni
feigðarstund, en hræðist ei.
Eg veit eg fæ í æðra inni
unað lífsins, nær eg dey.
—Hmbl. M. K. E. Sigurfinnsson.
Apinn og fiskimennirnir.
Api nokkur sat uppi í hárri eik og sá til
fiskimanna, er þeir lögðu net sín í fljót, og
hugði hann vandlega að öllum tilburðum þeirra.
Varla voru mennirnir gengnir frá netjum sín-
um og seztir að snæðingi skamt frá fljótsbakk-
anum, fyr en hann fór niður úr eikinni og tók
að leika eftir þeim það sem hann ha.fði séð þá
aðhafast. En er hann fór að færa t.il netin, þá
flæktist hann í möskvunum, svo að honum hélt
við köfnun, og fékk með naumindum forðað lifi
sínu. “Þetta er mér aldrei nema maklegt,”
sagði hann, “því hvað þurfti eg, sem ekkert
kann til fiskiveiða, að vera að fást við aðrar
eins tilfærur og þetta?”—Stgr. Th. þýddi.
! Professional Cards !
o o
-'0- ’O' ’O* 'O- .O' ’Ol—)OCDQ( >Q< >nt >n< ,o. in/ -.nrf)
DE. B. J. BRANDSON 216-220 Medical Arts Bldg. Cor. Graham og Kennedy Sts. PHONE: 21 834 Office tlmar: 2—3 HeimiU 776 Victor St. Phone: 27 122 Winnipeg, Manitoba.

DR 0. BJORNSON 216-220 Medical Arts Bldg. Cor. Grabam og Kennedy Sts. PHONE: 21 834 Offlce timar: 2—3 Heimili: 764 Victor St., « Phone: 27 586 Winnipeg, Manitoba.

DR. B. H. OLSON 216-220 Medícal Arts Bldg:. Cor. Graham og Kennedy Sts. PHONE: 21 834 Office Hours: 3—5 Heimili: 921 Sherburn St. Winnipeg, Manitoba.

DR. J. STEFANSSON 216-220 Medical Arts Bldg. Cor. Graham og Kennedy Sts. PHONE: 21 834 Stundar augna, eyrna nef og kverka sjúkdöma.—Er að hitta kl. 10-12 f. h. og 2-5 e. h. Helmili: 373 River Ave. Tals.: 42 691

DR. A. BLONDAL Medleal Artn Bldg. Stundar sérstaklega kvenna og barna sjúkdöma. Er að hitta frá ki. 10-12 f. h. og 3—5 e. h. Office Phone: 22 296 Helmili: 806 Victor St. Simi: 28 180

Dr. Kr. J. Austmann, Wynyard, Sask.

DR. J. OLSON Tannlækuir 316-220 Medlcal Art« Bldg. Cor. Qraham og Kennedy Ste. Phone: 21 8g4 Helmilis Tais.: 81 61«
.
Residence Office Phone 24 206 Phone 24 963 E. G. BALDWINSON, LL.B. íslenzkur lögfræðingur 708 Mining Exchange 356 Main St. Winnipeg
DR. S. J. JÓHANNESSON
stundar lækningar
og yfirsetur.
Til viðtals kl. 11 f.h. til 4 e.h.
og frá 6—8 að kveldinu.
Sherbum St. 532 Sínd 30 877
G. W. MAGNUSSON
Nuddlæknir.
609 Maryland Street
QÞriðja hús norðan við Sarg.)
PHONE: 88 072
Viðtalstími: kl. 10—11 f. h.
og kl. 8—5 ú. h.
DRS. H. R. & H. W. TWEED
Tannlæknar.
406 Standard Bank Bldg.
Cor. Portage Ave. og Smith St.
Phone 26 545. Winnipeg
FÖWLERQ PTICAL pT°D
^fowlerJ^betterJ
294 CARLTON ST.
NEXT TO FREE PRESS
THOMAS H. JOHNSON
H. A. BERGMAN
(*L lögfræClngBr.
Stalfstoía: Room 811 McArthor
Building, Portag* Av*.
P.O. Box 1*5*
Phonea: 28 849 og 28 84«
LINDAL, BUHR & STEFÁNS0N
íslenzklr lögfræðingar.
856 Maln St. Tala.: 24 668
pelr hafa atanig akrlfatofur aS
Lundar, Riverton, Olmli og Plnmg.
og eru þar aö hltta & «ftirfyl*J-
andl tlmum:
Lundar: Fyrsta miövikudag,
Riverton: Fyrata flmtudag,
Olmli: Fyrsta miövtkudag,
Plneiy: priöja föatudag
I hverjum mfi-nuSl
J. Ragnar Johnson,
B.A., LL.B., LL.M. (Harv.)
íslenzkur lögmaður.
704 Mining Exchange Building
Símar:
Skifst. 21 033 Heima 71 753
JOSEPH T. THORSON
ísl. lögfræðingur
Scarth, Guild & Thorson,
Skrifstofa: 308 Great Weat
Permanent Building
Main St. south of Portage.
PHONE: 22 768
G. S. THORVALDSON,
B.A., LL.B.
Lögfræðingur
709 Electric Chambers
Talsími: 87 371
A. C. JOHNSON
907 Oonfederation Uf« Sldg
WINMPEO
Annast um faateignir manna. Tek-
ur að sér að ávaxta sparifé fölks.
Selur elds&byrgð og bifreiða ábyrgð-
Ir. Skriflegum fyrirspurnum svarað
samstundls.
Skrifstofuslmi: 24 263
Heimastml: 33 328
A. S. BARDAL
841 Sberbroolce Su .
Selur llkklstur og annaat um ttt-
farlr. AUur útbúnaöur att baaltt.
Ennfrwnur selur bann »liakWMit
minnitrvarða og legstelna.
Skrifstofu tals. 86 607
HeLmlUs Tals.: U Mtt
Dr. C. H. VROMAN
Tannlæknir
161 Boyd Bullding Phono 14 1T1
WINNIPEO.
SIMPSON TRANSFER
Verzla með egg-á-dag hansnaföður.
Annast einnig um allar tegunttlr
flutninga.
681 Arlington St., Winnipeg
ALLAR TEGUNDIR FLUTN-
INGA.
Nú er veturjnn genginn í garð,
og ættuð þér því að leita til mín,
þegar þér þurfið á kolum og
við að halda.
JAKOB F. BJARNASON
G68 Alverstone. Sími 71 898
ISLENZKIR FASTEIGNA-
SALAR
• Undirritaðir selja hús og lóðlr
tog leigja út ágæt hús og íbúðir,
hvar sem vera vill i bænum.
Annast enn fremur um allskon-
’. ar tryggingar (Insurance) og
veita fljóta og lipra afgreiðslu
ODDSON og AUSTMANN
521 Somerset Bldg. Sími 24 664
Lr„» «■*■■* * .....* * * **■*•--•*•'
ÞJOÐLEGASTA
Kaffi- og Mat-sölnhúsið
aem þeesl borg hefir nokkurn tíma
haft innAii vébanda slnna.
Fyrlrtak* máltlðir, skyr. pönnu-
kökur, ruilupyflsH og þjéðrsekni*-
kaffl. — Utanbæjarmenn ftt ofi.
ávalv fyrst hresslngu tt
WEVEL CAFE, «92 Sargent Avo í
Slml: B-Í1Í7.
Hooney Stevens. elgandv.
KCENO
Eins og auglýst er i dagblöðun-
um, fæst það í Winnipeg hjá
The Sargent Pharmacy Ltd.
709 Sargent Ave. Winnipeg
Simi 23 455
Verð: ein flaska $1.25, þrjár
flsk. $3. Póstgj. 15c og 35c.