Lögberg - 14.03.1929, Blaðsíða 5

Lögberg - 14.03.1929, Blaðsíða 5
LÖGBERG FíMTUDAGINN 14. MAEZ 1929. Bla. 5. þessi efni; svo margar, að einn kennarinn í þjóðfélagsfræði og hagfræði hér við Thiel College, kvaðst eigi komast yfir að lesa þær nærri allar. Og eins og flest- um mun kunnugt, þá er þjóðfé- lagsfræði kend hér í öllum menta- og háskólum, sem nokkuð kveður að. En ofan í alt þetta segir Lax- ness, að fólki í Ameríku “sé grandgæfilega varnað að afla sér nokkurra upplýsinga um þjóðfé- lagsmál”, að Ameríkumenn séu hreinir bjálfar í þeim efium. Trúi nú hver sem vill! Staðreynd- irnar sýna hið gagnstæða. Og fjarri fer því, að fólk hér hafi yfirleitt “bamalegar og úreltar kugmyndir” um þjóðmál og stjórnmál. Laxness ætti t. d. að kynnast skoðunum amerískra mentamanna og háskólaístúdenta á þessum efnum; þær eru langt frá því að vera úreltar. Tímarit- in væru heldur eigi full af rit- gerðum um þjóðfélagsmál, ef menn læsu þær eigi og ræddu, hefðu ekki mikinn áhuga þar á, en það er sannleikurinn. Menn ræða hér af kappi hinar nýjustu skoðanir í þjóðfélagsmálum. Og óþarfi er Evrópumönnum, að á- líta Ameríkumenn fífl í þessum efnum — enda efast eg um, að sannmentaðir menn og skynsamir geri það. Laxness má fyrir mér verða sæll í þeirri trú sinni, að Sinclair “sé lang-merkasti maður Ameríku sem stendur”; en ekki mun allur þorri kunnugra manna, þeirra er mest hugsa og dómgreindastir eru, verða gr^inarhöf. sammála þar um. Þeir mundu telja menn þá, sem nefndir voru í byrjun grein- ar þessarar, Sinclair merkari, auk margra annara. Og frá bók- mentalegu sjónarmiði eru ýmsir ameriskir sáklsagnahöfundar, að dómi hinna færustu gagnrýnenda, honum fremri. Eg nefni nokkra hina víðkunnustu: iBooth Tark- ington, Theodore Dreisser, J. B. Calbéll, Edith Wharton, Sinclair Lewis, Willa Cather, Joseph Her- gesheimer, og Zona Gale. Mundu fáir ritdómendur skipa Sinclair á bekk með þessum rithöfundum, hvað hreina snild í skáldskapar- gerð snertir. Veldur því að sumu leyti sá galli, að umbóta-ákefð hans ber eigi ósjaldan frásagnar- listina algerlega ofurliði. Þetta er orðið lengra mál, en eg ætlaðist til. En að lokum þetta: Laxness virðist vera ant um mannlegar hugsjónir; er það Iofsvert mjög. Liklega telur hann þar til hugsjónina um alls- herjar bræðralag og frið á jörðu. En það verð eg að segja honum í fullri alvöru og einlægni, að þeir, sem temja sér að bera órökstudd öfga-mæli þjóða milli, stuðla ekki að aukinni samúð eða vináttu þeirra á meðal. Þeir eru langt frá því að vera velgjörðamenn mannkynsins. Richard Beck. Thiel Oollege, Greenville, Pa. Ritstjóri “Alþýðublaðsins” er vinsamlega beðinn að birta grein þessa. Höf. I melr en príðjung aldar hafa Dodd’s Kidney Pills verið viður- kendar rétta meðalið við bak verk, gigt, þvagteppu og mörguir fleiri sjúkdómum. Fást hjá öll- um ljrfsölum, fyrir 50c. askjan eða 6 öskjur fyrir $2.50, eða beint frá The Dodds Medicine Co., Ltd_ Toronto, ef borgun fylgir. Athugasemdir við “Fáeinar athugesmdir” séra R. Kvarans. Séra R. Kvaran er óánægður yfir því, að eg skyldi ekki skrifa sér, eða einhverjum sinna manna, viðvíkjandi Ingólfi Ingólfssjni, heldur H. Bergman. Þetta virð- ist nú ekki vera ósanngjarnt í fljótu áliti, en við nánari athug- un verður þó sú útkoma á því, að ranghverfan snýr út en rétt- hverfan inn. Eftir að hafa lesið það, sem hann fullyrðir um mína afstöðu í þessu máli, komst eg að þeirri niðurstöðu, að séra R. Kvaran hefði verið brýn nauðsyn á að skrifa mér, áður en hann skrifaði grein sína — til þess að verða sannleikans megin — eins og all- ir prestar eiga að vera. Þó að svo ólánlega tækist til, að hann lenti yfir á hitt borðið, er ekki mín sök og má hann sjálfum sér um kenna. Eg skal í sem styztu máli gera grein fyrir minni afstöðu og gefa þær skýringar, sem eg hygg að allir hugsandi menn álíti sann- gjarnar eftir ástæðum. Eg fékk bréf frá Ingólfi Ingólfs- syni í haust. í því biður hann mig að komast í samband við H. Berg- han og biðja hann að ná sér úr fangelsinu, því hann viti að hann geti það. Hann sagðist ætla heim «1 íslands og aldrei koma hing- að aftur. Á forseta Þjóðræknis- félagsins mintist hann ekki með einu orði. — Af því leidddi eðli- lega það, að hann bað mig ekki að skrifa honum. Hamingjan má vita, hvort hann veit að sá maður er til á þessari jörðu. H. Berg- man þekti hann, eins og öllum er kunnugtj og bar traust til hans. Eg hlaut að gera, eins og mað- urinn bað mig, að skrifa einmitt þeim manninum, sem hann bað mig að skrifa, en ekki manni, sem hann bað mig ekki að skrifa, og vissi að líkindum ekki að væri til. Eins og kunnugt er, birti H. B. þennan bréfmiða minn í Lög- bergi. Vísaði hann málinu til Þjóðræknisfélagsins, sem vernd- ara og fjárhaldsmanns I. I. Eg hrósaði happi, þegar eg las þetta. Áleit málefnið vera komið á góð- an rekspöl og í góðar hendur, og hélt að minni þátttöku væri þar með lokið. En þar skjátlaðist mér. Rit- stjóri Heimskringlu skrifaði grein um þetta. Þess verður að geta, að hann sagði í nefndri grein, að hún væri ekki skrifuð fyrir hönd Þjóðræknisfélagsins. En henni hefir aldrei verið mótmælt fyrir hönd félagsins. 0g sökum þes3, að Heimskr. er málgagn þess, verður að ætla, að greinin hafi verið samþykt af forseta þess og hans mönnum. í þessari áminstu grein,var svo mikill orustugnýr.á móti því, sem farið er fram á í bréfi mínu, að engar minstu likur voru til þess, að óbreyttur alþýðumaður fengi áheyrn hjá þeim herrum, hvað þá meira. Eg var orðinn afhuga þessu máli og vonlaus um árangur. Nítjánda jan. s.l. fékk eg annað bréf frá I. I. Það bréf var sárt neyðaróp um hjálp. Hvað gat eg gert? Skrifað Þjóðræknisfél? — Heimskr.greinin tók af öll tví- mæli um að það væri þýðingar- laust. Því yrði ekki einu sinni svarað. En reynandi væri, að skrifa H. B. aftur og vita, hvað hann legði til málanna. Hvað hann hefir aðhafst síðan, er les- endum Lögbergs ljóst. Séra R. Kvaran ber mikla fyr- irlitningu fyrir þeirri “sam- kvæmni”, eins og hann kallar það, að í fyrra bréfi mínu er sagt, að I. I. ætli heim til íslands, ef hann losni; en í seinna bréfinu sé unnið að því, að fá hann laus- an á “parole.” Eg hélt í einfeldni minni, að stakk eg upp á því í síðara bréf- ræði til þess að verða athugu*nar- gáfu prestsins að fótakefli. Eg skal fúslega segja honum ráðning þessarar gátu. í fyrra bréfinu er tekin upp um- sögn Ingólfs sjálfs, að hann ætli heim til íslands. Heimskr., málgagn Þjóðræknis- fél., kallar slíkt glæpsamlegt, ef til framkvæmda kæmi. I?að var ekki mitt meðfæri, að sanna hið gagnstæða. En annað var eg viss um, að víðar er olnbogarúm í heimi þessum, en á íslandi. Þess vegna stakk eg upp á því í sðara bréf- inu, hvort ekki mundi mögulegt, að fá Ingólf út úr fangelsinu gegn drengskaparheiti. í stuttu máli er þetta ráðning- in: Ingólfur átti fyrri uppástung- una, en eg þá síðari. Bréfin sýndu þetta sjálf, ef þau voru rétt lesin. Forseti Þjóðræknisfél. hlýtur að vita, að á fundum — svo að eg taki dæmi — er alvanalegt, að tveir menn bendi á tvo mismun- andi vegi í sama máli. Þess vegna er nýjung að heyra, að slíkt sé hneyksli, sem ekki sé svara vert. Eg vil taka það fram, að það er misskilningur frá upphafi til enda hjá séra R. Kvaran, að mér sé illa við Þjóðræknisfél. sjálft. Til þess hefi eg enga ástæðu. En annað mál er það, að mér finst eg ekkert hafa við suma leiðtoga þess að virða fyrir framkomu þoirra í seinni tíð, bæði í Ingólfs- málinu og heimferðarmálinu. En hvað sem því líður, þá vakti ekk- ert annað fyrir mér í bréfum mínum, en að koma erindi fang- ans áleiðis. En það gat ekki heldur skilist! Sökum þess, að H. Bergman var fyrverandi lögmaður I. I., var ekkert eðlilegra, en að leita til hans í byrjun — þó að I. I. hefði ekki nefnt hann. Hvað þá, þegar hann gerði það. En það var líka óskiljanlegt! “Vægast sagt, var það mikil fyr- irmunun” (svo að orð prestsins séu notuð) af séra R. K., að reyna til þess að snúa snældu sinni þannig, að ætla mér ilt eitt, þó að eg sneri mér til lögmanns, sem allir leiðtogar Þjóðræknisfél. voru búnir að lofa hástöfum fyrir vel unnið starf í sama málinu, er varð orsök til bréfa minna siðar. H. Bergman sendi Þjóðræknis- fél. bréf mitt án allra skamma. Því var ekki svarað af fél. En ritstj. málgagns þess svaraði því skömmum frá hr. Halldórs. Það trú mín, að þó eg hefði skrifað Þjóðræknisfél., hefði mér ekki verið svarað — nema þá með skömmum frá r. Halldórs. Hvort eg hefi áhuga fyrir líðan fangans, er mál, sem varðar mig einan, og þess vegna innan þeirra vébanda, sem prúðmenni láta hlutlaus. Ekki er mikið um varnir hjá Þjóðræknisfél., ef bréfmiðarnir frá mér líta út í augum forseta þess eins og atgeir, sem beitt sé á það. Þetta er líkast því, þeg- ar taugaveiklaðir menn sjá drauga um hádag í sólskini. Ekki var von að vel gengi, að fá lækniskoðun fyrir I. I., ef fleiri af embættismönum Þjóð- ræknisfél. eru í þessu ástandi. Mun vera nóg verkefni fyrir lækna heima, þó að ekki sé verið að senda þá til Prince Albert. Séra R. K. hæðist að því, að far- ið sé fram á að hleypa brjáluðum manni út á “parole”. Þó hefir næsta forseta á undan R. K. borist skýrsla frá yfirlækni fangahúss- ins, sem Ingólfur er í, um að hann (I. I.) hafi aldrei sýnt merki um andl. vanheilsu. Þessi skýrsla hlýtur að vera í embættisskjölum n. v. forseta. En, svo að eg minnist atgeirs- ins aftur, sem presturinn talar um, þá er mér ánægja að því, að fræða hann um sannleikann á því sviði. Hann hljóðar þannig: Þjóðræknisfél. á sjálft atgeir. Leiðtogar þess smíðuðu hann á árinu 1928 og þessu herrans ári 1929. Efnið í honum er úr þrjósku — svo að daufheyrst hef- ir verið Við beinum og réttmætum kröfum, sem allan íslenzkan al- menning varðar í þessari álfu. Þessi atgeir er hið bitrasta vopn. Þegar hann var fullger, snerist hann í höndum leiðtoganna, svo að nú stefnir oddurinn beint í hjartastað á Þjóðræknisfél. Hygir menn spá því, að svo geti farið, að hann verði þess bani. Er slíkt illa farið, því að enn þarfnast þjóðarbrotið íslnzka vestan hafs íslenzkra hugsjóna til þess að þroskast á eðlilegan hátt. Þakkavert má það teljast, að forseti ÞjóðræknisféL gefur nú fyrst kost á samningatilraunum í Ingólfsmálinu. En svo eg viðhafi enn orð hans sjálfs, “var það vægast sagt mik- il fyrirmunun”, að hann skyldi ekki vera búinn að því miklu fyr. Hefði hann gert það strax eftir hina alræmdu ritstjórnargrein HJeimskr., miundi þessi árekstur okkar á milli ekki hafa komið fyrir, og ýmsum öðrum ófögnuði afstýrt, sem nú verður ekki^ aft- Canada framtíðarlandið Peace River héraðlð hefir á- valt verið skoðað sem einskonar æfintýraland. Ötsýni er þar bæði margbreytt og tilkomumikið og veðráttufar hið ákjósanlegasta og bezta. Svæði þetta liggur í norðurhlut- anum af Alberta fylki og nokkur hluti þess, í British Columbia- fylki. Það nær frá 54. breiddar- stigi til þess 59. norður á bóginn, en frá 112. lengdarstigi til 125. í vestur. Bezti partur spildu þessarar liggur innan vébanda Alberta- fylkis. Er jarðvegur þar einkar frjósamur og vel fallinn til ak- uryrkju, jafnt sem búpenings- ræktar. British Clumbia megin liggur spilda af þessu Peace River hér aði, um hálfa fjórðu miljón ekra að stærð. Eru þar allgóð tæki- færi til jarðyrkju, en yfirleitt er þó landið fjöllótt. Timburtekja er þar allgóð og mikið af .námum víðsvegar. Veðráttufar 1 Peace River hér- aðinu, er ótrúlega milt, þegar tekið er tillit til þess, hve norðar- lega það liggur. Sumurin eru heit og sólbjört, en á vetrum hressandi svalt. All-kalt getur stundum orðið að vetrinum til, en þá fylgir oftast nær dúnalogn. Hinir miklu Chinook vindar eiga mikinn þátt í því, hve veðráttu- farið er gott. Snemma vorar í Peace River héraðinu, og snjór hverfur þar á fáum dögum. Sáning hefst venjulegast fyrri hluta apríl mánaðar, og stundum jafnvel í marz. í kringum Fort Vermillion byrjar sáning að jafn- aði fyrstu dagana í maí. Rign- ingakaflinn er mestur í júní og júlí. Meðal regnfall á ári, nemur frá tólf til þrettán þumlungum. Að sumrinu til eru langir dag- ar, en skammar nætur. Þrjá mán- uði af árinu má helzt svo að orði kveða, að ljóst sé allan sólar- hringinn á enda. Næturnar eru því nær undantekningarlaust svalar og hressandi. Sumar- frost og hagl gerir sjaldan varb við sig á stöðvum þessum. Hin svölu kvöld eru dýrmæt, eftir sólheitan sumardag. Kornsláttur hefst alla jafna um miðjan ágústmánuð. Septem- ber er að ýmsu leyti allra skemti- legasti mánuður ásrins. Veður er þá hæfilega hlýtt, en næturnar gerast svalar og reka á flótta flugur og annan ófögnuð, er fylg- ir hita tímabilinu. Oftast má gera sér von vetrar fyrri partinn í nóvember, þótt iðulega haldist tiltölulega I milt fram undir jól. Engum þarf að standa stuggur af vetrarkuldanum. Hann herðir fólkið og veitir því meiri lífsþrótt. Sæmilega búið fólk, fitínur ekki mikið til kuldang, og víðast eru húsakynni það góð, að kuldinn kemst ekki inn fyrir þröskuldinn. Jarðvegurinn á svæðum þessum er einkar vel fallinn til ávaxta og heyræktar, enda er þar mikið af hvorttveggja. I dölum eða dal- verpum, er mikið um hveitirækt. Svo má að orði kveða, að yfir- leitt sé landið frjósamt. Nóg er þar um fljót og ár, er veita jarð- veginum raka. Blómgróður er mikill í Peace River héraðinu. Enda má svo að orði kveða, að í hvaða helzt átt sem litið er þar um slóðir, sjáist spildur stórar og smáar, þrungn- ar alls konar skrautgróðri. Margt hefir þegar verið sagt og skrifað um kosti Peace River héraðsins, þótt enn hafi því eng- an veginn verið lýst sem vera skyldi. Timburtekja héraðsins má teljast því nær ótæmandi. Við Wapiti eru stórir timburflákar, sem engin manns hönd enn hefir snert. Með fram North og South Pine ánum, Smoky, Whitemud og Notiklivini (Bathle) ánum, liggja þijnar auðugustu skóglendur. — Við Fort Vermillion eru þrjár sögunarmylnur og mikið flutt þaðan af timbri. CUNARD LINE 1820—1929 Elzta eimskipafélagið, sem siglir frá Canada. urtekinn. Það var raunalegt, að allan þennan þrýsting skyldi þurfa til þess að neyða út þeSsa yfirlýsing forsetans. Þetta er orðið lengra mál, en eg bjóst við. Mér fanst eg neyddur til að taka til yfirvegunar það af athugasemdum séra R. K. sem deildu á hlutverk það, sem ósjálf- ráð atvik knúðu mig til að taka þátt í. Einpig fanst mér eg verða að leiðrétta fyrir lesendum blað- anna, að hvorki flokksmál né ó- hieinar hvatir lágu til grund- jvallar fyrir bréfunum. Ástæðan var eingöngu sú, að geta orðið nauðstöddum manni að liði. 25.-2.-29. Ing. E. Jóhannsson. FRA ISLANDl Þórshöfn í janúar. Sumartíð má heita að verið hafi það sem af er vetri (15. jan.). Að vísu kom allslæmt kuldakast nokkru fyrir jólin, en ekki var það verra en það, að fáir eða engir gáfu fé sínu. Nýársdagur- inn rann upp þíður og sumarblíð- ur, og síðan hefir hver dagurinn verið öðrum betri. Heita má, að jörð sé alauð niður í bygðum. Sauðfé hefir víðast hvar ekki ver- ið gefið, þó það sé hýst allvíða. Almennur áhugi er hér fyrir aukinni ræktun, og var unnið með mesta móti að túnrækt á mörgum bæjum árið sem leið. — Á síðastliðnum tveimur árum hafa bygt steinhús á jörðum sínum þessir bændur: Aðalsteinn Jón- asson, Hvammi, Þistilfirði; Jó- hannes Árnason, Gunnarsstöðum, Þistilf.; Lúter Grímsson, Tungu- seli, Langan.; Halldór Kristjáns- son, Sóleyjarvöllum, Strönd, og Oddur Gunnarsson, Felli, Strönd. Bændurnir í Hvammi og Laxárdal I í Þistilfirði hafa ráðist í að girða j af flæmi úr heimalöndum sínum til fjárgeymslu vor og haust. Þurfa hvorir um sig að leggja um sex kílómetra langa girðingu, en þá fá hvorir um sig rúmlega 20 ferkílómetra svæði afgirt. Er ætlast til, að girðingar þessar verði fullgerðar eða að mestu í haust. — Einnij^ hafa Langnes- ingar rætt mikið um það, að girða þvert yfir nesið innan við insta bæ, Tungunes, og austur í Miðfjörð á Strönd, í félagi við Norðurströndunga, og taka aftur upp gamla siðinn, að reka féð í afréttirnar á vorin. En óvíst er enn hvort þetta framfaramál muni nú fram að ganga. Fiskur er talinn hafa verið við Langanes í allan vetur. — Rjúp- ur hafa sézt með minsta móti í vetur, enda lítið verið skotnar. Refadráp hefir verið með minna móti á Langanesinu í vetur. Eið- isbræður, Jóh. og Daníel Gunn- laugssynir, hafa skotið 7 eða 8 alla hvíta, aðrir enga. — Vísir. Cunard línan veitir ágætar sam- göngur milli Canada og Noregs, Svíþjóðar og Danmerkur, bæði til og frá Montreal og Quebec. Eitt, sem mælir með því að ferð- ast með þessari línu, er það, hve þægilegt er að koma við í Lon- don, stærstu borg heimsins. 'Cunard linan hefir sérstaka inn- flutningaskrifstofu í Winnipeg, fyrir Norðurlönd. Skrifstofu- stjórinn er Mr. Carl Jacobsen, sem útvegar bændum íslenzkt vinnufólk vinnumenn og vinnu- konur, eða heilar fjölskyldur. — Það fer vel um frændur yðar og vini, ef þeir koma til Canada með Cunard línunni. Skrifið á yðar eigin máli, eftir upplýsingum og sendið bréfin á þann stað, sem gefinn er hér að neðan. öllum fyrirspurnum svarað fljótt og yður að kostnaðarlausu. 10053 Jasper Ave. EDMONTON 100 Pinder Block SASKATOON 401 l.aneaster DUIjj:., CAI.GARY 270 Maln St. WINNIPEG, Man. Cor. Bay & Wellington Ste. TORONTO, Ont. 230 Hospital St. MONTREAL, Que. "‘NORTHERN’’ Rubber-skófatnaður Hið mikla úrval af “Northern” yfirskóm á engan sinn líka, hvort heldur sem er fyrir karlmenn, konur og börn. Jersey eða Cash- merette af ýmsum hæðum, reimaðir eða með Whizzer krókum. Látið vetrar klæði yðar samsvara “Northern” Styl-Shu Gerðir með 1, 3, 4 eða 6 spennum Karlm. 'Alberta’ Gsptið að vörumerkinu. Allar tegundir af “Northern” Rubbers og Styl-Shus fyrirliggjandi. Nqs§j&N Sigurdson - Thorvaldson Arborg, Man. - Riverton, Man. Manitoba, Sas- Löggilt af Sambandsstjórninni og Skrásett Undir Tryggingarlögum katchewan, Alberta og British Columbia fylkja. The Wawanesa Mulual Insurance Co. CANADA’S LARGEST FIRE MIITUAL FINANCIAL STATEMENT for year ending 31st December, 1928 ASSETS Cash, Bonds, Etc............$1,118,732.31 Assessments Unpaid ............. 55,858.74 Premium Notes Unassessed____ 1,503,201.40 $2,677,792.45 LIABILITIES Reserved for Unearned Prem- iums .....................$ 146,972.46 Losses Unadjusted ............. 19,782.18 Accounts Payable .................. 76.59 SURPLUS for Policy Holder’s Protection .............. 2,510,961.22 $2,677,792.45 C. D. CORBOULD, C. A. Hafið þér trú á samvinnu? The Wawanesa Mutual er bezta dæmið um heppilega ?*n?Yinnu> sem er í Vestur-Canada. pað hefir sparað meðlimum sínum nálega 50% í íðgjöldum í 30 ár, og á skilið óskift fylgi yðar. Peninga afgangur þess framyfir skuldir er $1,007,760.82. Allar eignir (il tryggingar eldsábyrgðar skírteinum eru $2,677,792.45 — og hafa aukist á árinu 1928 um meir en $191,000.00. Nýjar eldsábyrgðir á árinu 1928 — $61,948,173.00. Eldsábyrgð. alls í gildi $152,282,509.00 — Hefir vaxið á árinu 1928 um $17.746,246,00. Á síðastliðnum sjö árum hefir félagið aukið umsetningu siína um meira en 54%, og peningaeign sína um meir en 200%. pað er meira en nokkurt annað eldsábyrgðarfélag í Canada getur sýnt. Vér ábyrgjumst meiri eignir gegn eldsvoða í Vestur-Canada, heldur en nokkurt annað félag. pað er Wawanesa umboðsmaður í yðar nágrenni. Tryggið eignir yðar í því félagi. Aðal Skrifstofa, WAWANESA, MAN. Auðug sem smjör, saett ein8 og Knetur FYRIR HRAUSTA MENN Þeir sem vinna erfiðisvinnu sex daga í hverri viku hafa full þörf á því mikla nœringargildi og þeim aflgjafa, sem er að finna í Canada Bread Hrlngid upp • 33 064 Portage & Burnell St. J, NICOLSON, Manager

x

Lögberg

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Lögberg
https://timarit.is/publication/132

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.