Lögberg - 14.03.1929, Blaðsíða 7

Lögberg - 14.03.1929, Blaðsíða 7
LÖGBERG FIMTUDAGINN 14. MARZ 1929. Bla. 7. Allt : Hvað? Mðnnum gengur misjafnlega að trúa því, sem þeim er frá sagt í Guðs orði. Samt er þörfin hjá öllum jöfn fyrir því, hvort sem þeir finna hana eða ekki. Ein er sú setning þar þó, sem sjaldnast reynist möglað á móti. Það er þessi: “Komið til mín, all- ir þér, sem erfiðið og þunga eruð hlaðnir, og eg mun veita yður hvíld” (Matt. 1, 28). Reynslan fyrir gildi hlutanna er bezta svarið, og reynslan fyrir gildi þessara orða er löng og mikil. Vér vitum því, að skipun kristnihaldsins er runnin af sömu rót. Enginn nema sá, er sá og fann. myrkrið í algleymingi; eng- inn nema/ sá, er átti í sér ljósið í fyllingu, gat gefið út slíka skip- un, sem þessa: * 'Farið því og kristnið allar þjóðir, skírið þær til nafns föðurins, sonarins og hins heilaga anda og kennið þeim að halda alt það, sem eg hefi boð- ið yður. iOg sjá, eg er með yður alla daga, alt til enda veraldar- innar” (Matt. 28, 19, 20). Þegar við erum þá sannfærð um réttmæti og nauðsyn kristni- haldsins, sjáum að það er stærsta nauðsyn þessarar jarðar, þá lít- um við til þeirra manna, sem þar eru staddir í víngarði Drottins. Vestur-íslendingar eiga einn á- gætan mann í þessum parti vín- garðsins, séra Octavíus Thorlak- son, sem ásamt konu og börnum dvelur árum saman fjarri föður- landi sínu og allri þeirri dýrð af lífsþægindum, sem það á til að ibjóða. Dvelur þar á meðal heið- inna manna, til þess að boða þeim kristna trú. Loftslagíð þar eystra, er þeim hjónum óholt; lífsþægindin eru lítil á móts við það, sem vestræn menning hefir að bjóða; erfið- leikar þar hljóta að vera svo ótal margir, sem við hér vestra höfum enga hugmynd um. Hjónin eru fjarri öllum vinum, vandamönn- um og félagslífi, sem þau vönd- ust í æsku. Trúboðinn verður að læra erlent tungumál, ekki í letri vestrænn^ manna, heldur í þess- um voðalegu hierogliphum, sem kínverskan og japanskan eru á. Menn sækjast alment eftir þvi, að flytja búferlum með börn sín, úr lítt þroskuðu þjóðlífi, til þess þroskaðra. Þau séra Octavíus og frú hans, v^rða að leggja börn sín líka á altari Drottins, við þessa starf- semi. Vitaskuld eru þau fær um að menta þörn sín sjálf, og gera það líka. Börnin bera þess vott, að þau gera það. (IEg hefi séð myndir af þeim). Alt fyrir það fluttu þau hjónin úr þroskaðra þjóðlífi, til þess óþroskaðra, og þar verða börn þeirra að alast upp. Margan hefi eg heyrt, sem sag- an um Abraham hneykslar, er hann ætlaði að fórna syni sínum Drotni til handa. Þeir horfa mik- ið fastar á mannraunina, sem þessi forfaðir mikillar þjóðar var settur í, Ijeldur en þá stóru dá- semd, að jafnvel svo langt inni í öldum talaði andi Drottins ber- lega í gegn um mannssálina, sem þar var hæf til, , að jafn hægt reyndist að aðvara Abraham í tíma, eins og að kalla hann í raunina. Þaðan af síður athuga þeir hin- ir sömu, að enn þann dag í dag er Drottinn að kalla til mannanna og biðja þá eða skipa þeim, að leggja börn sín á sitt altari, en ekki á altari Satans, sem svo oft lítur mikið glæsilegar út í heims- ins augum. Þessir menn standá og hrópa yfir “öfgum” biblrunnar, en það bítur ekki á taugar þeirra, að sjá börn sín sökkva í forina, í óí- kveiktum og rotnuðum' forum á altari Baals. Fram hjá þeim ölturum leiðir trúboðinn, sem eg er að tala um, bðrnin sín, á altari Drottins, það er sjálfsafneitunarinnar, á svo margan hátt, verða þau að leggj- ast, ásamt föður sínum og móður. Séra Octavíus Thorlakson hefir því lagt alt það í sölurnar, sem hann getur. Alt, sem krafist er af honum. En við, sem heima sitjum og njótum fullkominna (ávaxta krist- innar menningar, hvað erum við að gera í þessu sambandi? Hvað erum við að gera til þess að lífið hjá trúboðanum eystra °£ fólki hans, geti orðið sem bærilegast og blessunarríkast? Erum við að hugsa um þau, biðja fyrir þeim, leggja alt fram, sem við getum lagt, til þess að létta þeim erfiðisstundirnar? Eða eru mörg af okkur ekki að gera nokkurn skapaðan hlut, nema eitthvað svolítið, þegar þeir rumska við 'okkur, sóknarprest- urinn eða kirkjufélagsforsetinn? Við skulum ekki ímynda okkur, að það bjargi okkur, þegar til reiknings kemur, að við höfum undirskrifað “formúlur” hjá lút- erska kirkjufélaginu. ‘Þær eru góðar og gildar, en verða okkur bara áfellisdómur, ef við gefum engan arð úr okkar eigin sál. Hún er jarðvegurinn, sem upp- skerunnar er krafist af, og því lé- legri, sem sú uppskera er, því lé- legri erum við. Munum það. Það er líka gott fyrir þá að at- huga, núna á föstutímanum, með okkur hinum, þá, sem standa fyrir utan ^kirkjufélagið, að ekki frelsar það þá, að standa fyrir ut- an kirkjulegan félagsskap. — Alt eldra fólkið íslenzka hefir svar- ið, að “afneita djöflinum og öll- um hans verkum og öllu hans at- hæfi.” Ef það hefir ekki látið börn sín vinna þennan eið líka, þá er það vanræksla. En einn vegur til þess að afneita þeim vondað er að styrkja þá, sem af allri sálu og hjarta leggja sig fram til til þess að vinna bug á myrkraverkunum. Gott sýnishorn af þörfinni, sem krefst trúboðsins þarna eystra, er mynd, ein af mörgum, sem séra Octavíus sýndi, er hann var hér á ferð Það var mynd af einum “guð- inum” þeirra austurbyggja. Það var naut eitt mikið úr eir eða lit- uðum leir (koparlitað). Það lá á stalli, en sjúkir menn og konur komu þangað til þess að biðja skepnu þessa um heilsu. Lögðu þeir hönd sína, í bænarskyni, á þann part nautsins, sem svaraði til sjúka partsins á manninum. Til dæmis, ef einhver var nú slæmur í bakinu af gigt, þá lagði hann hönd sína á nautshrygg þenna. Eru það sljóvar mann- eskjur, sem ekki geta aumkað slíkt ástand, gert eitthvað lítið, til þess að vinna á móti slíku myrkri og afneita þannig djöfl- inum og' reynast guði trúar. Heyrt hefi eg þá sðgu núna, að smábær einn í Vesturlandinu, hafi í upphafi föstutímans sett á sína dagskrá: sjá dansleiki til páska. Dansleik á hverjum föstu- degi til páskanna. Ekki þarf að segja, að fram- kvæmdir skorti fyrir því, er menn vilja afkasta. Það er ekki eins og hann “Lati Geir á lækjar- bakka, lá þar til hann dó, vildi hann ekki vátnið smakka, var hann þyrstur þó.” En hvernig er það vatn, sem sá maður drekkur, sem hefir sál til þess að dansa á föstudaginn langa? Vafalaust hefir skopsaga Jón- asar Hallgrímssnar, “Klauflax- inn”, átt erindi. Það heitir að komast út í öfgar, að ímynda sér, að almáttugum Guði sé dýrkun í Þjáðist tvö ár af nýrnaveiki pk Notaði Maður frá Saskatche- wan Dodd’s Kidney Pills. Mr. D. Milan Batnaði, Þegar Hann Hafði Tekið Úr Þremur öskjum af Dodd’s Kidney Pills. Glencairn, Man., 4. marz (einka- skeyti)'— “Eg vil láta yður vita, að Dodd’s Kidney Pills hafa reynst mér á- gætlega”, segir Mr. D. Milan, sem hér er vel þektur maður. “Eg er 35 ára gamall og eg hefi haft nýrnaveiki í tvð ár eða lengur. Eg reyndi allskonar meðul og fór alt af versnandi. — Nágranni minn sagði mér að reyna Dodd’s Kidney Pills, og eftir að eg hafði brúkað úr þremur öskjum, var eg orðinn frískur. Nú hefi eg þær alt af við hendina á heimilinu. Eg get ekki hælt þeim um of og eg held þær séu bezta meðalið við nýrnaveiki.” f meir en þriðjung aldar hefir fólkið verið að segja hvað öðru hve vel Dodd’s Kidney Pills hafi reynst sér. — Þær eru reglulegt nýrnameðal. Ef þú hefir nýrna- veiki, þá reyndu Dodd’s Kidney Pills. Þær eru meðalið, sem þú þarft. því, að nefna ekki vissar matar- tegundir. En, kæri lesari, þær öfgar eru ekki eins hættulegar, eins og það andleysi, að dansa á föstudaginn langa Þegar við gerum það, erum við komin út í öfgar, hættulegustu öfgarnar, tilfinninga sljóleik, sem heitir: dauðinn sjálfur. Séra Octavíus Thorlakson og aðrir mætir kennimenn, trúa því, að meistari þeirra hafi lagt alt fram á undan þeim. Á öllum tím- um kristninnar hefir það gefið lærisveinum Krists djörfung þrautunum, leynt og ljóst, að hann sjálfur hafði gengið kross ferilinn á undan þeim, og að hann brást ekki á þeim kross- ferli. En kennimenn eru menn sem aðrir menn og þáð hefir líka reynst þeim stuðningur eða hrun, hvernig meðbræður þeirra tóku því, sem þeir voru að gera. Það er ekki skáldskapur ein- göngu, hjá Henry iSienkievicks, er hann lætur Pétur postula yf- irgefa Róm, niðurbrotinn mann, þegar menningarmesta veldi heimsins, hafði sér það að gamni, að rífa( í sundur, láta óargadýr rífa sundur nakta, lifandi menn og konur, þá kristnu, og ilt og fúlt siðferði átti engrar ofsóknar að vænta af hendi yfirvalda. Þá mætir Pétur frelsaranum fyrir utan borgina. Það kemur stanz á Pétur, og hann spyr: Quo Vadis, Domini? Hvert ætlarðu, herra? Og svarið var hugsað í sam- ræmi við meir en nítján hundruð ára reynslu: “Eg ætla til Róma- borgðar, að láta krossfesta mig á blæ yfir skýrslu trúboðans okkar í sumar, eins og erfiðið væri hon- um orsök til áhyggju. Nú er fastan og í mótsetningu við dansleikina, sem þeir halda, sem hafa ánægju af þeim, væri vel farið, að þeir af okkur, sem viðurkennum, að vér höfum fyrir eitthvað það að þakka, í sambandi við föstuna, sem ekki verði þakk- að með dansleikjum eða öðru skemtanahaldi, hugsuðum til trú- boðans á einhvern sérstakan hátt.. Það bezta, sem við getum gert, er að minnast hans í bænum vor- um ávalt. Auk þess hefir mér komið til hugar tillaga, sem eg ætla að leyfa mér að bera fram fyrir alla, er vilja á hlýða. Það var siður örlyndra, er máttu sín, á íslandi, að gefa sum- ardagsgjafir. Færi ekki vel á því, að endurnýja þenna sið, á þann hátt, að leggja í lítinn sjóð og senda trúboðanum skömmu eftir sumarmál, og sýna þannig í verki, þó lítið væri, vöxt þess þakklætis, sem vér berum í sál, fyrir tímanlegt og eilíft sumar? Ujpphæðirnar mættu vera litl- ar, ofan í 10 cent, svo börn og fá- tækir gætu tekið þátt í því; þeir, sem eiga bæði stórt hjarta og þunga pyngju, hefðu fríar hend- ur fyrir því. Sjóðnum mætti loka og senda um mánuð af sumri, eða eftir því sem þeim sýndist, sem betur vita um kringumstæður heldur en eg. iSéra Octavíus Thorlakson er hið mesta Ijúfmenni, sem hann á kyn til, og eg hika ekki við að á- lykta, að hann sé bæði sérlega trúr og mjög ábyggilegur læri- sveinn herra síns.. Mun þeim, er þekkja sómahjónin, séra N. Stein- grím Thorlakson og frú hans, for- eldra trúboðans, finnast það næsta eðlilegt, að ekki falli epli langt frá eik. Stöndum vér í mik- illi þakklætisskuld við þau, fyrir þá menn og þær konur, er þau hafa lagt þjóðfélaginu og fyrir það mikla starf, sem séra Stein- grímur Thorlakson hefir unnið vor á meðal. Nú vil eg biðja alla góða menn og konur, að hlusta á mál mitt og íhuga svo. Hefi eg borið það undir einn ágætan mann utan heimilis, sem tók því tveim hönd- um og sagðist hafa eitthvað að leggja í sjóðinn. “Verður er hann þess, að þú veitir honum þetta” — Þannig var mælt með hundraðshöfðingjanum forðum. Hiklaust má endurtaka þau orð í þessu tilfelli, því séra Octavíus Thorlakson elskar það, sem bezt er og göfugast í tilver- unni, og er að byggja upp, ekki einunglis samkunduhús handa einni þjóð, heldur er hann hundr- aðshöfðingi í því félagi, sem er að byggja upp samkunduhús alls heimsins. Með vinsemd og virðingu, Rannv. K. G. Sigbjömsson. ny. lét Pétur sneri þá til baka, og krossfesta sig þar---------- Mér fanst ekki laust við rauna- Frá Islandi. Reykjavík, 24. janúar. Stefán Daníelsson frá Grundar- firði andaðist á ísafirði kl. 1 í fyrrinótt, á heimili sonar síns, Óla Steinbach, tannlæknis Hann var á 94. aldursári. Mentamálaráðið hefir á fundi 21. f. m. úthlutað styrk til skálda og listamanna á þessa leið: Til Stefáns frá Hvítadal kr. 1500, Jak- obs Thorarensen kr. 1500, Frið- riks Ásmundssonar Brekkans kr. 500, Helga Hjörvars kr. 500, til önnu Péturss kr. 1500, Jóns Leifs kr. 1000, Kristins Péturssonar kr. 1000. Þann 22. þ. m. andaðist hér í bænum Pálína Lárusdóttir, systir Ólafs læknis í Vestmannaeyjum og þeirra systkina. Hún var dótt- ir Lárusar sál. Pálssonar og var Viðskiftavinur yðar veit, að það elzt þeirra systkina, fædd 9. ág. 1877 á Sjónarhól á Vatsnleysu- strönd, en fluttist hingað til bæj- arin3 með foreldrum sínum vor- ið 1898 og dvaldist hér upp frá því. Halldóra Mattthíasdóttir, kenslu- kona, dóttir Matthíasar skálds Jochum^sonar, andaðist hér í bænum í gær eftir langa og þunga legu. Hún var fædd í Odda á Rangárvöllum, 14. des. 1880, en fluttist þaðan á unga aldri með foreldrum sínum til Ak- ureyrar og ólst þar upp. Hún var tvívegis að námi erlendis og var mjög vel mentuð og góðum gáfum gædd. Hún var skáldmælt vel en lét lítið á því bera. Hún stundaði kenslu hér í bænum síð- an 1915 og átti miklum vinsæld- um að fagna, bæði meðal nem- enda sinna og annara, sem kynni höfðu af henni. Lóuhópur sást hér í Vatna- görðum í gær. Munu það eins- dæmi, að lóur hafi haldist hér við fram á miðjan vetur.—Vísir. STOCK ALE SHEAS WINNIPEG BREU/ERY LIMITED Dominion af Canada tekjuskatts skrár Eiga að koma 31. marz 1929 Þessi auglýsing er stýluð til Fj árhaldsmanna Vinnuveitenda Atvinnufélaga Fyrir fjárhaldsmenn fí7 f • wBiBBBwaaffg ■jro Fyrir atvinnufélög Vinnið ekki til sekta, sem lögin leggja við drœtti Það sem ætlast er til af þeim, sem eru fjárhaldsmenn annara Allir fjárhaldsmenn, er fara með fé fyrir annara hönd, eða hafa á hendi trúnaðarstörf, að því er eign- ir manna snertir, skulu gefa undir- ritaðar skýrslur yfir tekjur af þeim eignum, er þeir í umboði fara með fyrir aðra. Fyrir slíkar skýrslur notist eyðu- blaðið T3 . Það sem ætlast er til af verkveit- endum Hver verkveitandi í Canada, verður að gefa sundurliðaða skýrslu yfir öll laun, kaup, umboðslaun, ómaks- laun, uppbót á launum og yfir alla aðra þóknun til forstjora, embættis , Tekjukatts Skrifstofur Embættismenn stjórnarinnar, sem líta eftir tekjuskattinum eru þann- ig- settir um ait landiB aB þægilegt er að ná til þeirra. peir svara öll- um fyrirspumum, skattinum viB- vlkjandi fljótt og greiSlega. Hjá þeim fást eyðublöð. Snúið yður til þess, sem næstur yður er. Utaná- skrift: "Inspector of Dominion In- come Tax.” Skrifstofurnar eru að: Halifax Nova Scotia Saint John New Drunswick Quebec City Quebeo Montreal Quebeo Ottawa Ontario Kingston Ontarlo Belleville Ontario Toronto .Ontario Hamilton • • Ontario London .Ontario Fort Willlam .Ontario Winnipeg Manitoba Prince Albert .Saskatchewan Saskatoon .Saskatchewan Calgrary Alberta Edmonton . Alberta Vancouver Britlsh Columbia Dawson .Yukon Territory umboðsmanna, stairfsmanna, sér- fræðinga og annara, er fengið hafa $1,000 eða meira árið 1928, og yfir alt kaup og laun (þar með talin upp- bót á launum), sem nema $1,500 á ári og sem borgað hefir verið á þessum sama tíma. Verkveitendur T4. biðji um eyðublaðið Það sem til or ætlast af atvinnu- félögum Hvert atvinnufélag í Canada verð- ur að gefa skýrslu yfir allan ágóða borgaðan hluthöfum og uppbót borg- aða eða færða félaginu til inntekta árið 1928. Þessar skýrslur séu gefnar á eyðu- blaði T5. Fáið eyðublöðin strax Eyðublöð fást með því að skrifa næsta Inspector of Dominion Income Tax, eða póst- meistara, eða Income Tax Division, Department of National Revenue, Ottawa. Utan- áskriftir eftirlitsmanna eru gefnar hér að ofan. Allar nauðsynlegar upplýsingar eru á eyðublöðunum. , Látið ekki dragast, að senda þessar skýrslur, þó sá kunni að vera fjarverandi, sém vanalega undirskrifar slíkt skjal. Hver sem gegnir störfum þess, sem fjarve’randi er, getur undirskrifað þessar skýrslur, og má þannig koma í veg fyrir sektir, sem lög- in ákveða. Allar skýrslur verða að vera komnar inn 31. marz, samkvæmt Income War Tax Act. Tekjuskatts deildin æskis virð ingarfylst góðrar samvinnu allra gjaldenda, er lögum samkvæmt ber að senda ofangreindar skýrslur. The Department of National Revenue Income Tax Division Honourable W. D. EULER, Minister of National Revenue. C. S. WALTERS, CommÍMÍoner of Income Tax.

x

Lögberg

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Lögberg
https://timarit.is/publication/132

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.