Lögberg - 11.04.1929, Side 7

LÖGBERG FIMTUDAGINN H- APRÍL 1929.
Bla. 7.
Magic
baking
POWDER
iMagic bökunarduft,
er ávalt þaÖ bezta í
kökur og annað kaffi-
brauð, það inniheldur
ekkert alum, né nokk-
ur önnur efni, sem
valdið gætu skemd.
Frá Færeyjum
Eftir Guðna Jónsson, stud. mag.
(Niðurlag.)
Færeysk guðsþjónusta.
Daginn eftir, sem var sjálfur
Ólafsvökudagur, fór fram færeysk
guðsþjónusta í kirkjunni kl. 11 að
morgni. Er það eini dagur árs-
ins, sem. Færeyingar mega heyra
guðs orð í kirkjunni á móðurmáli
sínu, annars er kirkjumálið danskt
og hefir verið síðan um siðaskift-
in, sem þar eins og annarsstaðar
í löndum Danakonungs, urðu til
hins mesta niðurdreps þjóðern-
inu. Það sem bjargaði íslending-
um var framar öllu öðru það, að
danslkan komst ekki inn í Jdrkjur
landsins. Ef svo hefði farið,
myndum vér ekki vera öllu betur
settir en Norðmenn og Færeying-
ar í því að skjlja fornsögurnar.
Vér höfum verið svo hamingju-
samir, að þurfa ekki að heyja
slíka baráttu, sem málstreitan í
Noregi hefir verið, og slíka bar-
áttu, sem þjóðlegir Færeyingar
eiga nú í til þess að afla móður-
máli sínu jafnréttis við útlend-
inginn, danska tungu. Þess'végna
eigum vér erfitt með að skilja til
hlítar slíka baráttu. En hún hlýt-
ur öhjákvæmilega að vera sam-
fara sjálfstæðisbaráttunni, vera
þáttur af henni og ýta undir
hana. Og eins og íslendingar
studdu sjálfstæðiskröfur sínar
við sögulegan og þjóðlegan rétt,
þannig byggjast kröfur Færey-
inga um viðreisn móðurmálsins á
þeirri staðreynd, að þeir eru sér-
stök þjóð, tala sína eigin tungu.
Þó að nær allir Færeyingar tali
og skilji dönsku, er næstum jafn
fjarstætt að telja dönsku móður-
mál þeirra, eins og að segja, að
danska væri móðurmál íslend-
inga. Menn líti á færeyska þjóð-
sönginn. Eg held að hver íslend-
ingur geti skilið hann og sjái
jafnframt, að þar er engin danska
á ferðum.
Um daginn var ýmislegt til
skemtunar. Sund var þreytt á
höfninni og tóku 10 ungir og
hraustir menn þátt í því. Enn-
fremur fór fram knattspyrna o&
kappreiðar. Kept var einnig í
stökki. Fyrstu verðlaun hlaut ís-
lenzkur hestur, að því er mér var
sagt, en hvorki er mér kunnugt
um ætt hans né uppruna. Um
kvöldið var leikinn sjónleikurinn
Erasmus Montanus eftir Holberg í
færeyskri þýðingu. Það þarf auð-
vitað ekki að taka fram, að dans
var ein af aðal-skemtunum fólks-
ins. Á hverju kvöldi, meðan há-
tíðin stóð yfir, var dansað, og þá
venjuléga fram undir morgun,
mest færeyskur dans. Hefir hann
þann góða kost í för með sér, að
ekki þarf að kosta neinu til hljóð-
færasveitar; þar syngur hver sem
betur getur, og verður af slíku
kliður mikill. Sá er annar kostur
við dansinn, að allir geta tekið
þátt í honum, bæði ungir og gaml-
ir, karlar og konur, allir sem
vilja. Og þarna dansa gráhærð
gamalmenni við hlið ungra blóma
rósa og allir virðast skemta sér
vel. Þó er eins ,og áhorfandinn
geti stundum lesið leynda þrá í
augum sumra ungu stúlknanna
°g vott af þunglyndi í svip þeirra,
komnar á einhvern hljóðan og
kyrlátan stað, þar sem ómurinn af
söngnum heyrðist að eins sem
fjarlægur niður. Ef til vill þrá
þær fund elskhugans einhvers-
staðar þar sem blærinn þýtur í
laufinu eða lindin niðar í hlíð-
inni. Ef til vill speglar þessi
léynda /þrá í augum þeirra
drauma hinnar færeysku þjóðar
um frelsi og bjarta framtíð.
Lögþingið.
Sú venja hefir haldist frá ó-
munatíð, að lögþingið komi sam-
an Ólafsvökudag. Lögþingið er
mjög gamalt, og Færeyingar
sjálfir telja það jafnvel eldra en
alþingi íslendinga. En um það
verður engin vissa fengip; þeir
áttu enga sagnaritara til þess að
varðveita ártalið frá gleymsku.
Lögþingið hafði fult löggjafarvald
þangað til það var lagt niður 1816
og Færeyjar voru gerðar að amti
í Danmörku. Síðan lögþingið var
endurreist, hefir það aðeins ráð-
gefandi vald og danska ríkis-
þingið er ekki skuldbundið til
þess að fara að ráðum þess. Lög-
þingsmennirnir eru 23 að tölu og
er flokkasifktingin þannig í þing-
inu nú: Sjálfstæðismenn 11, sam-
bandsmenn 10 og jáfnaðarmenn
2. Standa jafnaðarmenn þar
miklu nær sjálfstæðismönnum,
en fara þó sínar eigin götur í
mörgum málum.
Lögþingið var sett þann 30. júlí
kl. 1 síðdegis (Ólafsvökudaginn
bar upp á sunnudag). Klukkan 10
um morguninn fór fram, guðs-
þjónusta og gengu þingmenn í
skrúðgöngu til kirkju ásamt
nokkrum prestum, er klæddir
hinar eftirtektarverðustu og lík-
legar til þess að hafa djúptæk á-
hrif á uppeldi æskulýðsins í fram-
tíðinni. Hefi eg ekki heyrt getið
þess, að neinn hafi kynt sér þess-
ar kenningar hér á landi til nokk-
urrar hlítar eða beitt hinum nýju
kenningum við barnakenslu. Er
þar mikið verkefni handa áhuga-
sömum og duglegum skólamanni
að gerast forvígismaður frelsis-
ins í uppeldi ‘barnanna. Og
hvernig sem þessar nýju kenn-
ingar kunna að reynast, þá eru
þær svo eftirtektarverðar, að ekki
verður gengið fram hjá þeim til
lengdar. Allir eru sammála um,
að eitthvað sé bogið við kenslu-
aðferðir í barnaSkólunum. Hér
er um nýja leið að ræða, sem bygð
er á vísindalegum grundvelli og
ifefur vonir um ágæta lausn
"vandamálsins. Á það benda þær
tilraunir, sem gerðar hafa verið í
hinum frjálsu skólum. — Loks
kendi Chr. Matras magister fær-
eysku og hélt fyrirlestur um fær-
eysk staðanöfn.
Námsikeiðið sóttu 30—40 kenn-
arar. Samverustundirnar voru
hinar ánægjulegustu. Hófst hver
stund með því, að ‘lag var sungið
og hrifinn varð eg einn ' daginn,
er allir sungu íslenzka þjóðsöng-
inn, "Ó, guð vors lands”. Söng-
urinn létti yfir öllu, og gerði
starfið ánægjulegra og stytti bil-
ið milli einstaklinganna. Eg held,
að þeim stundum sé vel varið, sem
notaðar eru til söngs í skólum.
Mætti gera meira að því hér á
landi. — Einn daginn fórum við
öll, sem við námskeiðið vorum, í
skemtiferð til Nolseyjar. Það er
lítil ey en falleg og aðlaðandi.
voru skrúða drottinlegrar þjón- Þar bjó merkilegur maður í sögu
NÝTURÐU EKKI HVÍLDAR
Á NÓTTUNNI?
Mr. August Mitchell, McMillan,
Mich., segir; ‘'Eg naut ekki hvíld-
ar í rúminu. Þegar eg var búinn
að vinna allan daginn, gat eg^
varla gengið heim. Eg varð mátt-
laus í fótunum og hafði ákafa
beinverki og eg var fjarskalega
magur. xNuga-Tone hefir gert
mig að nýjum manni, og mér finst
eg aftur vera ungur. Nú gengur
ekkert að mér.”
Reyndu þennan alþjóðar heilsu-
gjafa, ef þú ert lasinn, máttfar-
inn, magur og taugaslappur, eða
ef þú hefir nýrnaveiki eða blöðru-
sjúkdóm. Nuga-Tone veitir líka
endurnærandi svefn, bætir matar-
lystina og meltinguna og styrkir
íkamann yfirleitt. Það fæst hjá
yfsölum og ef það hjálpar þér
ekki, þá þarftu ekki að borga fyr-
ir það. Lesið ábyrgðina, sem er
prentuð á miðann, sem á hverri
flösku.
is og sjálfstæðis baráttu, sem
frændur vorir og nágrannar í
Færeyjum heyja nú í öruggri vonj
um sigur rétts málstaðar að lok-
um. — Lesb. Mgbl.
Dánarfregn
ustu. Aldursforseti setti þingið i Færeyinga, Nolseyjar-Páll (1766-
og lét hrópa húrra fyrir konungi. | 1809). Svipar honum í ýmsu til
Var það einkar dauft og áhuga-1 Skúla fógeta. Páll var einnig
lítið, að því er mér fanst. Jafn-
aðarmennirnir sátu sem fastast,
meðan því fór fram. — Ýar þá
gengið til forsetakosn. og hlaut
kosningu Edw. Mitens, málsvari
sjálfstæðisflokksins. — Jóannes
Patursson lýsti áhugamálum
flokks síns og afstöðu Færeyinga
til Noregs annars vegar og ís-
lands hinsvegar. Minti á helztu
verkefnin, sem Færeyingar ætttu
fyrir höndum til þess að verða
sjálfbjarga þjóð, bæði andlega og
efnalega. Loks gerði hann fyrir-
spurn til amtmanns út af flagg-
málinu. Svaraði amtmaður, en
lítið var á því svari að græða. Var
málið síðan tekið fyrir næsta dag
og urðu um það miklar umræður,
sem lauk með því, að það fór í
þriggja manna nefnd. — Mjög er
nú heitt í pólitíkinni í Færeyjum
og gefur hvergi eftir því, sem
hér er heima, þó að um annað sé
barist.
Kennaranámsskeiðið.
Þann 1. ágúst hófst kennara-
námsskeiðið. Námsskeið þessi eru
haldin annað hvort ár og sækja
þau barnakennarar víðsvegar úr
eyjunum. Sumarleyfið í barna-
skólunum er aðeins einn mánuð-
ur á ári og má það ekki mikið
heita. Af þessum stutta tíma
verja kennararnir hálfum mán-
uði annað hvort ár til þess að afla
sér frekari mentunar á nánrsskeið-
um þessum, og sýnir það lofsverð-
an áhuga. Ekki virtist mér einna
síztur áhugi þeirra fyrir að læra
íslenzku og kynnast íslenzkum
mentum. Hafa þeir notið kenslu
í íslenzku á fjórum undanförnum
námskeiðum. Fyrst kendi þar dr.
Jón Helgason í tvö skifti, þá
Freysteinn Gunnarsson, síðan Pét-
ur Sigurðsson magister í hitteð
fyrra og loks í sumar sá, er þetta
ritar. Er enginn vafi á, að sú
stefna er rétt upp tekin meðal
færeyskra mentamanna, ,nð ná
sem beztum kynnum á íslenzkri
tungu. Getur það öllu framar
orðið þeim til stuðnings í lærdómi
síns eigin máls og hjálpað til
skilnings I ótal mörgu, sem að því
lýtur. — Auk munnlegrar tilsagn-
ar í íslenzku, hélt eg þrjá fyrir-
lestra og var efni þeirra úr sögu
íslands, þar á meðal um sjálf-
stæðisbaráttu fslendinga og fram-
farir eftir 1870.
Aðrir kennarar á námskeiðinu
voru Lars Eskeland fyrverandi
skólastjóri á Vors, hinn ágætasti
maður og mörgum íslendingum
að góðu kunnur. Hélt hann fyr-
irlestra um norsk skáld, Vinje,
Garborg o. fl. og var gott á hann
að hlýða. Dr. Sigurður Næs-
gaard ifrá Danmörku flutti fyrir-
lestur um hið nýja skólafyrir-
komulag (“Den frie Skole”), sem
lýst er stuttlega í greininni
“Þvingun og frelsi“, sem birtist
i í Lesbók Morgunblaðsins þ. 12.
svo sem þær óskuðu sér að vera ágúst 1928. Eru þær kenningar
skáld go.tt. \ (Um hann hefir Árni
Pálsson ritað góða grein í Skírni
1925). Á Nolsey er nokkur bygð;
þar er staður eiftn, sem heitir i
Korndali. Um hann er þessi saga
sögð:
lEin konkadóttir er sögd at hava
búð í Nólsoy áður í fyrndinni.
Hon var komin fyr leysingabarn
og var tí gjörd útyægin av kong-
inum, pápa sínum. Svo flýddi hon
til Föroya. í Korndali í Nólsoy
skuldi hon búgva saman við
manni sínum í einum veggjahúsi.
Av tí er toftin enn til skjals. Inn-
anfyri dyrnar var ein kelda, sum
hon tók vatn úr. Henda keldan
rennur enn og nevnist Prinsessu-
keldaan. Eina ferd kom pápin at
vitja hana og lendi úti við Neys-
tar í Hálgutoftum. Hon gekk á
fund hansara við barninu á arm-
inum, rætti tað fram og segði við
hann, at fyrr skuldi hann drepa
seg og hetta lítla, áðrenn hann
gjördi rnanni sínum nakað. Tá
blotnaði kongurin um hjartað, og
samd skuldu tey vera, tá ið hann
fór avstað aftur. (Jakob Jakbsen,
Sagnir og ævintýr I, bls. 92).
Hvort þetta er sögulega satt,
verður ekki sagt með vissu. En
Nolseyingar eru upp með sér af
konungsdótturinni' ojg sumjr
þeirra, þar á meðal Nolseyjar-
Páll, hafi þózt geta rakið kyn sitt
til hennar.
þá að hætta byggingunni. Kirkju
múrinn er afar rambyggilegur og
hefir verið vel til hans vandað,
eins og sjá má af því, að hann
skuli vera næstum jafngóður enn
í dag, eftir meira en 609 ár. Inn
í austurgaflinn er múrað skrín
með helgum dómum, og er þar m.
a. bein úr Þorláki biskup helga.
Allmikið hefir verið um það rætt
að byggja ofan á múrinn og full
gera kirkjusmíðina. Réttara væri
þó, held eg, að láta hann standa
eins og hann er. Hann hefir sína
sögu að segja.
Hið gamla ibúðarhús er og stór-
merkilegt. Þar býr Páll Paturs-
son, sem tekið hefir við jörðinni
af föður sínum, en Jóannes bóndi
hefir bygt nýtt og vandað hús
handa sér skamt frá. Reykstofan
í gamla húsinu er talin 900 ára
görnul. bygð úr megingildum
bjálkum. Gerði Jóannes bóndi við
hana og bætti með nýjum við þar
sem þurfti, en að öðru leyti er
stofan í nákvæmlega sama stíl og
hún var í frá upphafi. Undir hús
inu er æfagamall kjallari, sem
fullur var orðinn af mold, en hef-
ir nú verið grafinn upp aftur
Meðal annars er þar dýflyzza frá
fyrri öldum, sannkallað svarthol
Hefir föngunum verið hleypt nið
ur um gat á gólfinu og kemst ekki
glæta af dagsljósi þangað inn
Uppi á lofti í norðurenda hússins
er skrifstofa Jóannesar bónda, og
kysi eg mér ekki betri stað til
þess að sitja í næði og stunda
forn vísindi. Þar inni eru margir
gamlir og fáséðir munir, sem
fundist hafa í Kirkjubæ, m. a
í Kirkjubæ.
þegar kjallarinn var hreinsaður,
Öllum slíkum munum safnar Jó-
annes bóndi og varöveitir með
alúð. iSjálfur hefir hann smíðað
skrifstofustól sinn úr hvalbeini
og er það hagleg smíð. Ennfrem
ur hefir hann skorið allmikið út
í fornum stíl bæði i reykstofunni
og víðar. Sést það á öllu, að hann
hefir látið sér einkar ant um að
halda öllu sem bezt við og hvorki
sparað huga sinn né hendur til
þess. Þegar eg gekk um þessi
gömlu salakynni og leit hér yfir
verk margra kynslóða, þá varð
mér það skiljanlegra, hvers vegna
það var einmitt Kirkjubæjarbónd-
inn, sem gerðist foringi þjóðar
sinnar í baráttunni fyrir frelsi
hennar og réttindum.
var mikils metinn af þeim, sem
honum kyntust og eitthvað höfðu
saman við hann að sælda.
Jarðarförin fór fram sunnu-
daginn 22. júlí, frá heimili hans
á Svold, að viðstöddum fjölda
fólks, og var hann lagður til
hvíldar í Svoldar grafreit. Séra
Hans B. Thorgrímsen jarðsöng.
Vinur hins látna.
Auk þess, sem fyrir augun ber,
Enginn, sem til Færeyja kem- 'er hin mesta ánægja að heimsækja
Þann 17. júlí 1928 andaðist
bændaöldungurinn Halldór Ví-
vatsson, að Svold, N. Dak., á heim-
ili dóttur sinnar, Mrs. H. Jörgen-
son, í Grand Forks, N. Dak. Hann
var 75 ára, 2 mánaða og 24 daga
gamall, er hann lézt. Dóttir hans
var í kynnisför nokkra daga hjá
föður sínum og systkinum á Svold
og í grendinni, en fjórða júlí fór
hún heim aftur og faðir hennar
með henni, og ætlaði hann að vera
Dar syðra nokkra daga, sér til
skemtunar; en hann veiktist
snögglega, svo ekki var hægt að
flytja hann heim.
H. Vívatsson flutti vestur um
haf frá Eyrarbakka á íslandi árið
1883, til Bandaríkýanna, og sett-
ist að í N. Dakota, var um nokk-
urn tima búettur milu norðaustur
af því, sem Svold P. O. er nú, en
svo flutti hann sig og tók með
heimilisrétti einmitt það land, sem
Svold P. O. stendur nú á, og þar
var hann til æfiloka.
Vorið 1878 giftist Halldór Val-
gerði Magnúsdóttur á Eyrarbakka
og varð þeim 10 barna auðið; af
þeim lifa 8 og eru það þessi:
Guðmundur August og Halldór, á
Svold; Wilhjálmur, í grend við
Hensel, N.D.; Magnea, kona Jóns
Gunnlaugssonar við'Akra P. O.;
Ingibjörg, kona A. S. Dínussonar
við Svold P.O.; Rannveig O’Mara,
Norwak, Ohio, og Bergina H. Jör-
genson, Grand Forks; #Mildfred,
ógift í Rochester, Minn. Og svo
eru á lífi 26 barnabörn; ein systir
Halldórs er Iifandi, Málfríður K.
Hamringa, Grand Marias, Mich.
Til fósturs tóku þau hjón, Hall-
dór og Valgerður, stúlkubarn,
þriggja eða fjögra nátta gamalt,
árið 1916; móðirin, Mrs. Steve
Hjálmarsson, dá þá frá litla barn-
inu sinu; gengu þau hjón stúlk-
unni í foreldra stað, og unnu
henni mjög; en þegar kona Hall-
dórs andaðist, þá fór stúlkan litla
til Mrs. Ingibjargar Dínusson og
eru þau hjón henni sem beztu for-
eldrar. En þrátt fyrir það, þótt
gamli maðurinn vissi, að henni
leið svo vel í alla staði, þá var
trygðin svo mikil, að hann fór alt
af öðru hverju til að sjá hana og
tala við hana.
Drotning Bolsa
Baráttan er mikil og heit, sem
kunnugt er, milli stórlaxanna í
bolsastjórninni rússnesku, um
það, hver þar eigi að hafa æðstu
völd. En þá er baráttan eigi síð-
ur heit milli kvennanna um það,
hver þeirra eigi að öðlast æðsta
tignarsess í Rússlandi, eiga að
vera þar ókrýnd drotning.
Trotski ætlaði sér lengi vel að
steypa Rykov af stóli. Og eins
ætlaði kona hans, Natalija, að
komast í sœti frú Rykov og fá
hina dýrðlegu höll hennar. En í
höll Rékovs eru 12 salir, hver öðr-
um skrautlegri.
En fleiri taka þátt i samkepn
inni. Meðal annara kona Kamen-
effs, Olga Davidovna. Hún held-
ur sig höfðinglega og hefir “opið
hús” fyrir sönglistamenn, skáld,
rithöfunda og hazardspilara.
Frú Natalija Trotski er af tignu
fólki komin, og ber það utan á sér,
að hún hefir lært mannasiði Áð-
ur en hún varð að fara í útlegð
með manni sínum, hafði hún um-
ráð yfir höll þeirri, er Jussupoff
prins átti, sá er réð Rasputin af
dögum.
Meðan Trotski var yfirhershöfð-
ingi yfir bolsahernum, ók kona
hans sífelt í skrautvagni miklum,
er átt hafði eitt sinn Alexandra
Fedorovna, -drotning Nikulásar
II. Húíi hafði um sig þjónalið að
drotningar sið og gerði sér far
um að koma fram með sama hætti
og keisaradrotningarnar áður.
Hún lœtur þess oft getið, að
hún sé af tignu fólki komin.
Frú Olga Kameneffs hefir gert
margar tilraunir til þess að ná
drotningarsætinu meðal bolsa. —
Hefir hún reynt að stjórna hirð-
lífinu meðal bolsabroddanna, t. d.
kom því á, að hinir háu herrar
klæddust í sömu búningana er
tíðkuðust við hirð Napoleons
mikla. Hefir henni eigi tekist
Detta enn.
En frú Rykov hefir áreiðanlega
i huga að gefa eigi drotningar-
sætið eftir með góðmenskunni. —
Hún kemur ávalt fram sem ein-
valdsdrotning, og lætur aldrei svo
lítið að ganga lengd sína, utan
húss.
Hún notar aðeins Roll Royce
bíl, og þykist eigi geta 'verið þekt
fyrir, að stíga í annan vagn. Eitt
sinn, þegar Roll Roycinn hennar
var í viðgerð, gat hún ekki farið
út fyrir húss dyr.
Vinkona hennar, frú Trotski,
spurði hana þá að því, hvers
vegna hún héldi sér svo innan
•
dyra. Hún svaraði:
— Þú veizt það, elskan mín, að
mér líður ekki vel nema í Roll
Royce bíl. Mér líka ekki aðrir
bilar; get ekki notað aðr^ en þá.
Eftir þessu að dæma, er upp-
skafningshátturinn á bænum
þeim á háu þroskastigi. — Lesb.
Mgbbl.
ur og dvelst þar nokkuð, má láta
undir höfuð leggjast að heim-
sækja hið fornfræga höfðingja-
setur Kirkjubæ. — Kirkjubær
stendur á fögrum og aðlaðandi
stað syðst á Straumey. Fyrir of-
an bæinn er brött hamfahlíð. Þar
er Sverrishola og er mælt að
Sverrir, er síðar varð konungur í
Noregi, hafi fundist þar. ólst
hann síðan upp í Kirkjubæ og
lærði þar prestleg fræði hjá bisk-
upi. Heiman frá bænum er fag-
urt útsýni yfir fjörðinn til Sand-
eyjar fyrir sunnan og Hests og
Kolturs fyrir vestan. Skamt frá
landi liggur lítill hólmi, og verpir
þar æðarfugl svo að þúsundum
skiftir. Stórt og vel ræktað tún,
sem takmarkast af skjólgóðri hlíð-
inni annars vegar og sjónum hins
vegar, prýðir þennan höfðinglega
stað. Alt ber vott um, að þarna
hafa höfðingjar og stórbændur
búið margar aldir. Á kaþólskum
tímum var þarna biskupssetrið í
Færeyjum. Frægastur allra Fær-
eyja biskupa er Erlendur biskup
(d. 1308). Hann lét reisa kirkju-
múrinn alkunna, sem stendur enn
í dag. Ætlun hans var, að reisa
dómkirkju í Kirkjubæ, er ekki
stæði að baki dómkirkjum í öðr-
um löndum, en það kosbaði mikið
fé. Lagði hann skatt á menn í
þessu skyni, eft svo fóru leikar,
að bændur gerðu uppreisn móti
biskupi af þessum sökum, og varð
Kirkjubæjarhjónin. Er gestrisni
þeirra við brugðið og eÞ mörgum
íslendingum kunnug. Ko(na Jó-
annesar bónda, frú Guðný, er ís-
lenzk, eins og kunnugt er. Er
auðheyrt og auðséð á öllu, að hún
hefir verið manni sínum vel sam-
hent í starfi hans og staðið trú-
lega við hlið hans í baráttunni.
Það fylgir þróunar og vaxtar-
skeiði hvgrrar þjóðar, að hún
eignist góða og nýta menn, sem
vinna óeigingjarnt starf fyrir
Jand og lýð. Hin fámenna fær
eyska þjóð virðist eiga tiltölulega
marga slíka menn, einlæga ætt-
jarðarvini, sem vilja fórna miklu
starfi fyrir hana, menn, sem hafa
þá hugsjón að leiðarljósi, að
skilja við þjóð sína betri, farsælli
og fullkomnari en hún var, er þeir
hófu lígsstarf sitt. Þessi er hug-
sjón þeirra manna, sem vilja, að
þjóðin verði sjálfbjarga í öllum
hlutum, verði sinnar eigin gæfu
smiður. Þeim er það ljóst, að þá
fyrst er verulegra framfara að
vænta, er þjóðin ræður málefnum
sínum sjálf og þarf ekki að eiga
lán sitt undir erlendum herrum.
íslendingar ættu að minsta kosti
að þekkja það af sinni eigin sögu,
að “sjálfsforræðið er undirrót
allra landsheilla”, eins og Guðbr.
Vigfússon komst að orði. Það
ætti að nægja til þess, að vér
fylgdumst vel með þeirri þjóðern-
Ætlið þér aö byggja
í vor?
Vér höfum tekið upp nýja aðferÖ, sem bæði
er þægileg og hagkvæm — sparar þeim bæði fé
tíma, sem ætla sér að byggja.
VÉR LEGGJUM ALT TIL
—möl, við, stál, járnvöru, mál og innanhus-
skraut o. s^ frv. Notið þessa aðferð. Verð
vort er gott. Varan send eftir þörfum. Eng-
um tíma tapað.
Hvers virði þessi aðferð er, var greinilega
sýnt síðastliðið sumar. Notið tækifærið. Símið
322, biðjið um Lumber Department.
—Þriðja, gólfi H B C
þoð^onVl3atji (!Totn|iang.
Valgerður kona Halldórs heit-
ins andaðist 14. september 1926.
Hún var hin mesta myndarkona,
og hefir hennar verið áður minst
í blöðum.
Halldór var félagslyndur mað-í
ur og einn af þeim frumherjum,
er bygðu fyrsta samkomuhúsið í
Svoldarbygð, og einn af stofn-
endum lestrarfélágsins á Syold,
sem er þar enn, og var hann
styrktarmaður þess félags alla-
jafna til hin? síðasta. í St. Pét-
urs söfnuði var hann alt af, og
var góður stuðningsmaður 'þess
safnaðar; hann hélt fast við þá
trú, er honum var innrætt í æsku,1
því hann var ekki eitt í dag og
annað á morgun. Halldór var vel
greindur, las mikið og mundi það,
pg unni íslenzikum bókmentum,
enda fróður um margt. Gestrisni
þeirra hjóna var viðbrugðið, á-
samt hjálpsemi þeirra, þar sem
veikindi voru eða að einhverju
leyti erfiðar kringumstæður, enda
var oft gestkvæmt hjá þeim, því
hann var ræðinn og glaður í við-
móti og fyndinn í orði.
Þegar pósthúsið var stofnsett á
Svold árið 1898. þá var Halldór
um leið útnefndur póstafgreiðslu
maður, og var því hinn fyrsti
póstafgreiðslumaður þar. Hann
var fyrirhyggjumaður, verkmað-
ur mikill, stjórnsamur og reglu-
maður. Er nú þar á bak að sjá
drenglyndum manni, sem ætíð
STOCK
AL£
SHEÁS WINNIPEG BREWERY LIMITED
f