Lögberg - 09.05.1929, Blaðsíða 3

LÖGBERG FTMTUDAGINN 9. MAI 1929.

.................... Sérstök deild í blaðinu SC n LS] K] [] N í Fyrir börn og ung linga :
Ne ma þér verðið eins og börn
Smábarnið þekkir engan ótta nema þann,
nð armamir, sem það bera, láti það alt í einu
■detta. ól, ef vér hinir fullorðnu værum ekki
hræddir við neitt annað en það, að falla frá
])ér, drottinn vor og guð!
Þegar móðirin brosir uppi yfir barninu
sínu, þá brosir það aftur upp til hennar; hygn-
ir menn halda jafnvel, að bros barnsins sé eigi
nema endurspeglun af brosi móðurinnar. En
hve oft lítur þú eigi niður til vor, blíðlega,
■drottinn vor og faðir, svo, að vér hefjum eigi
augu vor til þín, og því síður brosum eða ljúk-
um hjarta vom upp fyrir gæzku þinni?
Jafnskjótt sem bam dettur eða rekur sig
á, þá hrópar það “Mamma”, en vér hixdr
stærri, þegar í nauðimar rekur, drepum fyrst
á hundrað dyr aðrar, áður en vér áköllum
hann, sem einn getur hjálpað oss í neyð vorri.
Baraið er ekki syndlaust, en móðir breiðir
kærleika sinn eins og skikkju yfir allar smá-
yfirsjónir þess. Bamið kennir að vísu við og
við á aga foreldranna, en fyrst og framar öllu
reynir það kærleika foreldranna — þannig ætti
samband vort að vera við himnaföðurinn.
. Smábarnið hefir ekkert að gefa, það verður
að þiggja og þiggja að nýju, alt, sem það þarfn-
ast til lífsviðurværis, er því gefið. En það
fiimur ekki að það þiggi, hver gjöf hnýtir það
þvert á móti fastara við foreldrana í kærleika.
En vér hinir stærri, gleymum vér ekki oft og
tíðum, að vér þiggjum? Og þegar við þiggjum,
elskum vér þá ekki gjöfina þúsund sinnum
meira en gjafarann?
Og þó væri það rangt, ef vér segðum, að
litla, hjálparlausa barnið hefði ekkert til að
gefa. Það getur gefið það, sem mest er og bezt
•er í heimi, kærleikann, og í kærleikanum
dafnar trú og traust og þakklæti. Þetta em
líka einu gjafimar, sem þú Drottinn heimtar af
bömum þínum.
Vilji föðursins er að vísu lög handa bam-
inu, en það er því óafvitandi þörf að fylgja
þeim vilja. Það finnur að því farnast eigi vel
á öðrum vegum en því er leyft að ganga. Eins
er því varið með oss, vér getum eigi fundið
sanna hamingju nema með því að fylgja
Guðs vilja.
En hið mesta og bezta hjá baminu, er þó
hin heilaga, einfeldni þess og traustið. Það
réttir út hendurnar eftir einhverum hlut og
gleymir þá í svipinn öllu öðra; það er alger-
lega sælt eða algerlega sorgbitið — alveg glatt
og alveg blítt. Það þekkir enga hræsni né yfir-
skin.
Einu sinni kom lítið barn út á götu í fyrsta
sinni. Þar í grend vora önnur böm að leika
sér, þau voru útötuð og ræflaleg. Bamið hljóp
til þeirra, nam staðar hjá allra óþrifalegasta
drengnum, rétti honum 'hendina litlu og mælti:
“Góðan daginn, væni drengurJ' Drengurinn
var engri mildi né vinsemd vanur, hann leit
Teiðulega á litla, brosandi barnið, er alls eigi
skildi reiði hans, heldur hélt áfram að brosa
og hjala, þangað til hinn ólundarfulli dreng-
hnokki brosti við því aftur, og þá fór hann líka
að tala og hlæja.
Þannig eigum við, hin stærri, að koma til
mótsi við náunnga vora, enda þótt hann sé fá-
tækur eða syndum hlaðinn; við skulum eigi láta
reiði hans og háð fæla oss, fyr en bros vort
hefir náð inn að hjarta hans.
Nema þér verðið eins og börn, — svona
hljóðuðu orðin — hve sælir værum vér eigi, ef
vér gætum orðið það! — Heimilisblaðið.
SUMARDAGURINN FYRSTI.
I.
Aldrei hlakkaði eg eins mikið til neins eins
og sumardagsins fyrsta, þegar eg var lítill.
Eg fór að hlakka til löngu áður en hann kom.
Eg þurfti að láta segja mér söguna af honum
mörgum sinnum. Það var að sönnu ekki hægt
að segja, hvernig veðrið yrði. Ekki heldur
hverjar sumargjafirnar yrðu. Því var leynt
þangað til á sumardagsmorguninn fyrsta, en
<eg vissi, að þær mundu efalust koma, og það
fleiri en ein og fleiri en tvær. Eg átti jafnan
mjög annríkt fyrir sumannálin, því að eg vildi
gefa heimilisfólkinu sumargjafir. Flest vora
það smíðisgripir eftir sjálfan mig, ýmiskonar
stokkar, skápar, skatthol, kommóður, bréfa-
hylki og fleira, alt límt saman úr pappa og
klætt með allavega litum bréfum. Mikið æfði
eg mig í að klippa út rósir úr pappír. Límdi
eg þær á hirsluraar til skrauts. Stundum
skifti eg við vinnukonumar, lét eg þær fá
eaumakassa, en fékk hjá þeim illeppa eða vasa-
klúta, og á síðasta vetrardag var eg búinn að
húa mig út með eins margar sumargjafir og
fólkið var margt, en vandasamt var að geyma
þær, svo að enginn vissi af þeim.
II.
Eg vaknaði vanalega snemma á sumardag-
Inn fyrsta. Þá rigndi sumargjöfunum yfir mig
í rúminu um leið og eg opnaði augun. Oft var
það munnhaiTxa, myndabók, vasaspegill, ný
axlabönd úr kaupstaðnum og ýmislegt fleira.
Nú klæddi eg mig í mín beztu föt, og það
gerðu allir aðrir á sumardaginn fyrsta.
Þá sótti eg allar sumargjafirnar og útbýtti
þeim. Allir kystu mig mjög rækilega fyrir.
Síðan gekk nokkur tími í að skoða sumargjaf-
imar, sem allir höfðu fengið, og bera þær
•saman.
1 þessu kom móðir mín inn með stóran
bakka með bollum og brauðfötum. Þar voru
lummur, kleinur, pönnukökur, jólabrauð og
margt fleira. Vinnukona gekk á eftir móður
minni og bar stóra könnu fulla af súkkulaði.
“Guð gefi ykkur góðan daginn og gleðilegt
sumar,” sagði móðir mín í dyrunum. Hún
helti nú í bollana og svo settust allir við
borðið.
Þegar búið var að drekka, tók faðir minn
sálmabækur og hugvekjur ofan af hill og las
lesturinn. Alt fólkið söng sálma bæði fyrir og
eftir. Loks las faðir minn stutta bæn, þakkaði
guði fyrir veturinn og bað um vemd hans á
komanda sumri.
Nú fór alt yngra fólkið út að leika sér. Var
nú farið í ýmsa leiki frammi á hólnum, skolla-
leik, skessuleik, útilegumannaleik og margt
fleira. Lékum við okkur nú, þangað til móðir
mín kallaði á okkur til að borða. Þegar við
komum inn, var borðið alsett kúfuðum diskum
af hangikjöti, laufabrauði og ýmsu öðru góð-
gæti.
Þannig var allur dagurinn veizluliald og
leikur. Stundum komu börn af öðrum bæjum,
og dró það ekki úr gleðinni. Verst var, þegar
kvöld var komið og alt var á enda, að þurfa að
bíða heilt ár, þangað til næsti sumardagurinn
fyrsti kæmi. — Samlb.
SÖNGUR.
Hjá vinum í víðibrekku
í vordýrð ég sat margan dag.
Hve lífið var ljóst og fagurt
og ljúft er við sungum þar lag.
Eg einmana sat í sárum,
og sorgin var þung eins og blý.
Þá söng ég, og sólin brosti
og signdi hvert óveður-ský.
Er hatur og hefndar.girni,
sem hafrót í geðinu svall.
Þá söng ég og sjóinn lægði
og sefaðist brimöldufall.
Já, söngur er sólskin lífsins.
Ef svartnætti býr oss í hug,
þá syngjum við þangað sælu
og samúðarhlýju og dug.
— S. A. þýddi úr ensku. — Saml.b.
ISLAND A INGÓLFSDÖGUM.
Við strendur landsins var ótöluleg mergð
allskonar sjófugla, er sveimuðu í loftinu yfir
höfðum skipverja, sem að landi sigldu. Hóp-
amir voru svo þéttir, að næstum byrgði fyrir
sól. Þeir sátu á sjónum í svo stóram breiðum,
að varla sá út yfir. Spaklega viku þeir sér á
báða bóga fyrir knerrinum, er hann rendi sér
fyrir blásandi byr gegnum þröngina. Niðri í
djúpinu vöktu fiskamir. Síldin óð uppi í stór-
um torfum og silfurlitaði yfirborð sjávarins.
Þéttar raðir af blásandi stórhvelum og smá-
hvelum sveimuðu innan um glitrandi síldartorf-
urnar, en herskarar vængjabreiðra máfa og
annara sjófugla með ærslum og óhljóðum báru
sig eftir björginni, því að ríkulega var borið á
borð. Þá sveimuðu selir og rostungar í stóram
hópum með s'tröndum fram og upp í árósana.
Sumstaðar lágu þeir uppi á skerjum, hólmum
og nesjum í breiðum flekkjum. Selirnir fóru
víða, eftir ánum, langt upp í land og flatmög-
uðu á árbökkunum, milli þess sem þeir stungu
sér eftir laxi niður í hyljina. Svo mátti að
orði kveða, að á hverri báru, skeri, hólma og
útnesi með ströndunum væri krökt af dýrum.
Ömefnin halda sér enn í dag, sem kend eru við
fiska, hvali, rostunga, álftir, endur o. s. frv.
og benda á horfinn náttúruauð landsins.
Upp frá ströndum sáust af hafi skógi vaxn-
ar hæðir, hlíðar og dalir. Þegar landnáms-
mennirnir stigu af skipsfjöl á land, barst skóg-
arilmurinn með landgolunni á landi, beint í
fangið á þeim. Grasgróðurinn var þéttvaxinn
og þroskamikill og blómskrúðið óviðjafnanlegt.
Jarðvegurinn hafði öldum saman myndast úr
áburði rotnaðra jurta og dýra. Var hann því
feitur og frjósamur. Enda bar kornyrkjan þess
vott, að jarðvegurinn var góður. Hún var víða
stunduð, eins og örnefnin benda á. Jafnvel
lengi fram eftir öldum fór það orð af gras-
gróðrinum íslenzka, að hann væri svo kjam-
'góður og ljúffengur, að gætur þyrfti að hafa
á því, að fénaðurinn “spyrngi” ekki af ofáti.
Njáttúruauðurinn var engu ftilkomuminni
upp til dala en út við strendur. Allstaðar gat
að líta líf, frelsi og fjör í ríki náttúrunnar, en
jafnframt stríð og baráttu. Skógarnir og loft-
ið glumdi af fuglasöng. í lyng- og gras-móum
skriðu rjúpur í stórum breiðum. Valir og ern-
ir svifu yfir bráðinni og gripu tækifærið að
hremma hana. Allskonar sundfuglar sátu á
ám og vötnum, og hver spræna var full af laxi
og silungi. Allar skepnur voru spakar. Þær
höfðu ekkert af manninum að segja. Frá ó-
munatíð höfðu þær alist upp óáreittar á land-
inu og kringum það, án þess að mæta nokkurri
stygð. Hér ríkti friður og frelsi, eins og dýr-
legast má verða í ríki náttúrunnar. Island var
sannkallaður sælureitur — náttúru-paradís —
nm það skeið, sem landnámsmennimir komu
þangað. —
—Guðm. Daviðsson. — Samlb.
GAMLAR OG NÝJAR HUGSANIR.
Væri ég fugl með vængjum fjaðraþéttum,
venda skyldi’ ég brátt með huga léttum,
hátt, já hátt í himingeiminn fljúga,
halda svo til Norðurlandsins búa,
fjörðu, dali’ og fríðar sveitir líta,
fallast láta ’ á snæinn undurhvíta.
Þar sem bam með björtum æskuvonum
ég bjóst í leik með fríðum landsins sonum,
löng ég hugði’ ei leiðin mundi vera,
lét ég áfram tímans straum mig bera
hægt, já hægt—en heldur fanst mér breytast,
horfið var það brott, sem unni ég heitast.
Það var faðir, það var systir, móðir,
það var loks minn hjartakæri bróðir;
bylgjan heljar brött með geysihraða
burt hann nam af fáki ránartraða;
djúp var undin, augun flutu’ í támm
út af þessum vinamissi sárum.
Gæta að því, góðir vinir, eigum,
gráta eigi horfna vini megum;
ekki heldur yfir því má kvarta,
inst þó sorgin brenni viðkvæmt hjarta;
lífið er, það skýrt er skráð, án tafar
skilnaður frá vöggu og til grafar.
Skynsamlega skoðum Drottins veldi,
skýrt og rétt að morgni jafnt sem kveldi;
hann, sem alt á himni’ og jörðu seður,
huggar, styrkir, verndar, hryggir, gleður,—
sannri hrygð í sælu kann að snúa,
síðar vér hans reynum gæzku trúa.
Björn Ásgrímsson frá Vík,
(sjúkl. á Lauganesspítala).
—Heimilisbl.
DRAUMUR.
Einu sinni dreymdi auðuga hefðarkonu, að
hún væri komin til himnaríkis. Sá hún, að þar
var verið að byggja stórt og mjög skrautlegt
íbúðarhús. Hún varð hrifin af fegurð þess,
og spurði engilinn, sem sýndi henni það, hver
ætti að búa í því.
“Leiguliðinn þinn,” svaraði hann.
“Nú, leiguliðinn mnn,” endurtók hún með
undran. “Hverng stendur á því? Hann býr
þó í litlum kotbæ og fátæklegum á jörðinni, og
hefir þar litlu að skila fyrir sig og sitt skyldu-
lið. Jafnvel þótt honum gæti liðið betur, ef
hann fleygði dálítið minnu í þessa kotunga,
sem búa í hverfinu kring um hann.”
Skamt þaðan sér hún mjög lítið hús, sem
er í smíðum. “Hver á nú að búa í þessum
kumbalda?” spyr hún engilinn.
“Þetta á nú að verða þinn bústaður,” svar-
aði engillinn.
“Það er ómögulegt,” segir hún með ótta og
undran. “Eg hefi búið í stóru og háreistu
húsi á jörðinni, og get því ekki unað við slíkt
smáhýsi. ”
“Húsasmiðurinn hérna smíðar aðeins úr
því efni, sem þessi eða hinn sendir hingað af
jörðinni,”' svaraði engillinn. “En það er nú
svo' með þig, að þú hefir sent harla lítið hing-
að, samanborið við þetta íburðarmikla íveru-
hús og aðrar eignir. En leiguliðinn þinn hefir
gefið mjög mikið til eflingar Guðs ríki, saman-
borið við þá, sem betri ráð hafa. A þessu
byggist munurinn á verastöðum ykkar, þegar
hingað kemur. Úrslitin verða ávalt þau sömu
sem hjá auðuga manninum og Lazarusi forð-
um.”
1 þessu vaknaði hún. — Og hún tók þann
fasta ásetning, að safna sér fjársjóði á himn-
um. Zealtot þýddi.
—Heimilisbl.
AFSKEKTA EYJAN.
Afskektasta ey í heimi er eyjan Tristan da
Chinlia sunnan til í Atlantshafinu, nærfelt mitt
á milli Afríku og Ameríku. A eyjunni búa eitt-
hvað um 140 manns. En það er meira fjöl-
menni, en eyjan geti fætt; eiga eyjarskeggjar
nú því um tvo kosti að velja: að fara úr eynni
eða falla úr hungri. Eyjan er öll ófrjó, nema
með ströndum fram; alt hitt eru útbrunnin eld-
föll og gígar, 2330 fet yfir sjó. Nú hefir orðið
óvenjulega mikill uppskerubrestur á jarðepl-
um, og versnaði þá afkoma eyjarbúa um allan
helming.
Eyjarsekggjar lifa nú á matvælum, sem
ensk skip hafa sett þar á land. En þrátt fyrir
alt þetta basl, em þeir sem rígbundnir við
þennan áttahaga sinn, og er engin leið að fá þá
til að flytja úr eynni, þó að í boði séu lönd ó-
keypis í Suður Afríku. Eyjarskeggjar eru
mestmegnis niðjar enskra farmanna, og má
það gott heita, ef þeir sjá skip sigla þar fram
hjá einu sinni á ári. — Heimilsbl.
^pO<==30C=30C=>0<ZZ30<=>OC=30C=ZD0C==>0C==>O<=I=>0C==>0C=3OC=3OCZ=>OC==>0
Professional Cards
=1
Mg^>QOOg^>Q<^Ogr>QQQC=>OenQC=>Og^QQðr--------

DR. B. J. BRANDSON 216-220 Medical Arts Bldg. Cor. Graham og Kennedy Sta. PHONE: 21 834 Oífice ttmar: 2—3 Heimili 776 Victor St. Phone: 27 122 Winnipegr, Manitoba. THOMAS H. JOHNSON H. A. BERGMAN iaL löefneSlngar. Skrtfatofa: Room 811 McArttMW BuUdlna, Portaga Ava. P.O. Boz 1656 Phonea: 21 84» oc 88 »4«

DR 0. BJORNSON 216-220 Medical Arta Bldg. Cor. Graham og Kennedy Sts. PHONB: 21 834 Office ttmar: 2—3 Helmiil: 764 Vlctor St., Phone: 27 586 Winnipegr, Manltoba. LINDAL, BUHR & STEFÁNS0N lalenzkir lögfræBingar. 258 Maia St. Tala.: 24 »8» pelr hafa atnnir akrlfatofur al Lrtindar, Rivarton, Glanll og FIm| og aru þar aS hltta 4 aftlríyV*>- andi tlmum: L.undar: Fyrsta miSvikudag, Rivarton: Fyrata flmtuda#, Gimli: Fyrata míBrlkuda*, Plncy: priBJa fðatudae I hverjum mSnuSi

DR. B. H. OLSON 216-220 Medical Arts Bldg. Cor. Graham og Kennedy Sta. PHONE: 21 834 Ofílce Houra: 3—5 Heimili: 921 Sherburn St. Winnipeg, Manitoba.

J. Ragnar Johnson, BA, LL.B., LL.M. (Harv.) Islenzkur lögmaður. 704 Mining Exchange Building 356 Main St. Winnipeg Símar: Skifst. 21 033 Heima 71 758

DR. J. STEFANSSON 216-220 Medical Arta Bldg. Cor. Graham og Kennedy Sts. PHONE: 21 834 Stundar augna, eyrna nef og kverka sjúkdóma.—Er að hitta kl. 10-12 f. h. og 2-5 e. h. Heimili: 373 River Ave. Tala.: 42 691

JOSEPH T. THORSON ísl. lögfræðingur Scarth, Guild & Thorson, Skrfstofa: 702 Confederation Life Building Main St. gegnt City Hall Phone: 24 587

DR. A. BLONDAL Medloal Arta Bldf. Stundar sérstaklega kvenna og barna sjúkdðma. Er aS hitta frá. kl. 10-12 f. h. 06 3—5 e. h. Office Phone: 22 296 Heimili: 806 Victor St. Stmi: 28 180

G. S. THORVALDSON, B.A., LL.B. Lðgfræðingur 709 Electric Chambera Talsími: 87 371

Dr. Kr. J. Austmann, Wynyard, Sask.
A. G. JOHNSON ••7 Oonfederatkm lAtm BH| WINNIPEG Annast um fasteignir manna. Tek- ur aS sér aS úvaxta sparlfé fðlks. Selur eídsábyrgS og bifreiSa ábyrgS- lr. Skriílegum fyrirspurnum svaraS ■ametundls. Skrifstofusimi: 24 283 Helmasfmi: 33 328

J. J. SWNASON & CO. UMITED 601 Paris Bldg. Winnipeg Fasteignasalar. Leigja hús. Útvega peningalán og elds- ábyrgð af öllu tagi. Phone 26 349

A. S. BARDAL B48 Sherbrooke 8u Seiur likkletur og unut um tt- fartr. AUur útbúnaSur a& t n.Mt Ennfremur eeiur hann allekaaar mlnnirvarSa og Lagsteina. Skrlfstofu tals. 86 607 HetmlUa Tals.: HMI

Besidence Office Phone 24 206 Phone 24 963 E. G. BALDWINSON, LL.R íslenzkur lðgfræðingur 708 Miining Exchange 356 Main St. Winnipeg
SIMPS0N TRANSFE* Versla meS egg-4-dsg hænsnaféBur. Annast einnig um allar tegundir flutnlnga. 681 Arlington St., Winnipeg

ALLAR TEGUNDIR FLUTN- INGA. Nú er veturinn genginn í garð, og ættuð þér því að leita til min, þegar þér þurfið á kolum og við að halda. JAKOB F. BJARNASON 668 Alverstone. Simi 71 898
DR. S. J. JÓHANNESSON stundar lækningar og yfirsetur. Til viðtals kl. 11 f.h. til 4 e.h. og frá, 6—8 að kveldinu. Sherbum St. 532 Sfmi 30 877

ISLENZKIR FASTEIGNA- SALAR Undirritaðir selja húa og lóðir og leigja út ágæt hús og íbúðir, ;hvar sem vera vill í bænum. Annast enn fremur um allskon- ar tryggingar (Insurance) os veita fljóta og lipra afgreiðslu ODDSON og AUSTMANN 521 Somerset Bldg. Sími 24 664
Gw W. MAGNUSSON Nuddlæknir. 609 Maryland Street OÞriðja hús norOan við Sarg.) PHONE: 88 072 Viðtalstími: kl. 10—11 f. h. og kl. 3—5 á. h.

DRS. H. R. & H. W. TWEED Tannlæknar. 406 Standard Bank Bldg. Cor. Portage Ave. og Smith St. Phone 26 545. Winnipeg Dr. C. H. VR0MAN Tannlæknlr 891 Beyd Bulldlng Phone 8« 1T1 WINNIPEG.

ÞJ0ÐLEGASTA Kaffi- ogMat-söluhúiið sem þeesl borg beflr nokkurn tijna haft Innaw vébanda sinna. Fyrlrtaka máltfSir, ekyr, p4fnn«- kttkur, rullu-pytsa og þJÓBnekni*- kaffL — Utanbæjarmenn tk mé. ] ávalv tyrst hresslngu 9 WKVKL CAFE, 998 Sargeot Ave Slml: B-8187. Rooney Stevena elganda.