Lögberg - 09.05.1929, Blaðsíða 2

Bl». 2.
LÖGBERG FIMTUDAGINN 9. MAí 1929.
Hafð þér húðsjúkdóm?
GJALDIÐ varúSar vi8 fyrstu ein-
kennum húCsjúkdóma! Ef þér finn-
i8 til sárinda eCa kláCa, e8a hafi8
sprungur í hörundi, er bezt a8 ncita
strax Zam-Buk. Þau græ8a fljótt.
Sé hú8in bólgin af klá8a, e8a sár-
um og eitrun, er ekkert meBal, sem
tekur jafn-fljótt fyrir ræturnar og
Zam-Buk. ÁburBurinn frægi, Zam-
Buk, læknar og græBir nýtt skinn.
Zam-Buk bregst aldrei þa8 hlut-
verk sitt aS græSa og mýkja og hef-
ir sótthreinsandi áhrif. Eru smyrsl
þau nú notuS í miljónum heimila.
FáiS öskju af þessum merku jurta-
smyrslum, og hafiS ávalt vi8 hendina.
Mrs. W. Campbell, a8 Bonny River
Station, N.B., segir: ‘‘Sprungur á
andliti og handleggjum dóttur rninn-
ar, ur8u a8 opnum sárum. Vi8 reynd-
um ýms meSul, en ekkert hreif nema
undrasmyrslin Zam-Buk.
Fáið öskju af Zam-Buk í dag! Ein
stœrð að eins, 50c. 8 fyrir $1.25..
Zam-Buk Medicinal Sápa, 25c. st.
Bréf frá Californiu
Los Angeles, 8. marz 1929.
Herra ritstjóri Lögbergs!
Eg þakka þér mjög vel fyrir aÖ
hafa birt feréf mitt, er eg reit þér
fyrir nokkru siÖan Eg mintist þar
eitthvað ofurlitið á mál Asa Key
héraðslögmanns Hann var fund-
inn sekur, og brot hans varðar frá
eintí til fjórtán ár í fangelsi. En
hafi hann náð í miljón og kvart, er
útlit fyrir, að hann hafi þar hærri
daglaun, en að vera lögm. Mál
hans reis aðallega út af því, að ár-
ið 1926, eða fyrir rúmum tveim
árum síðan, fór þriðja stærsta olíu-
félagið hér, Julian Petroleum, á
hafuðið. Þrír eða fleiri háttstand-
andi embættismenn félagsins voru
þá samtímis grunaðir um ógurleg-
an fjárdrátt, sem valt á tugum
miljóna dollara, og þá lét Aa Keyes
þessa menn kaupa sig til að fría
þá, eins og honum tókst um tíma,
fear til að hluthafar ikomu því til
leiðar, að rannsókn var hafin á ný.
Þetta Julian Petroleum o'iufélag
hafði eða naut feikna álits meðal
fólks áður en það féll, og margir
nýir og gamlir hluthafar lögSu alla
sína peninga í hlutaferéf félagsins,
hugsandi fyrir víst, að þeir myndi
stór-græða fverða rikir). Nú
hefir þetta slæma tilfelli valdið hér
hindrun og tortryggni í viðskifta-
lifi ríkisins og víðar.
Eg man svo glögt eftir, þegar
fréttin kom út um það, að félag
þetta væri orðið gjaldþrota. Eg
var þá í San Francisco. Það hitt-
ist svo á að eg var að vinna þar með
5 svertingjum við að gera við hús,
er hafði að hálfu leyti skemst í eldi.
Einn svertinginn, að nafni John-
son, var formaður á þessu verki,
°g enginn annar hvítur maður með
þeim, en eg. Johnson þessi var af-
ar-stór og ófríður negri; drykk-
feldur i meira lagi. En negrinn, er
átti húsiS, var lítill maður. Af því
sem eg var þarna með þeim á aðra
viku, kyntist eg dálitið þessum
negrum. Þeir voru mér góðir, og
eg eins og sá það á gamla Johnson,
að hann væri upp með sér af að
hafa hvítan mann með sér, og þar
fyrir reyndi eg að gera vilja hans
sem bezt eg gat.
Nú var það einn morgun, er eg
kom til þeirra i vinnu, að eg sá
hvar Johnson, og allir hinir negr-
arnir, stóðu rétt fyrir innan dyrnar
á neðstu hæð hússns (það var þrí-
lyftj, og voru þar að láta yngsta
negrann lesa fyrir sig í dagblaði, og
eg heyrði, að Johnson var alt af að
bölva. Eg færði mig nú að þeim,
til að vita, hvað væri um að vera.
Eg gat að sönnu ekki áttað mig á
þvi alveg* strax, en eg sá að John-
son var eithtvað svo voðalegur í út-
liti; augun ranghvolfdust í höfði
hans og hann hélt stanzlaust áfram
að bölva. ‘‘Bansettir hvítu djöfl-
arnir“ endurtók hain og gretti sig
alt hvað hann gat. “Óþokkarnir
hvítu hafa ‘graftað’,” kallaði hann
hástöfum , og hinir svertingjarnir
hneigðu sig allir eins og því til
samþykkis, unz negrinn, sem átti
húsið, hóf upp rödd sína og segir:
“Við hefðum þó seint trúað því, að
Julian færi á hausinn.” —“Það er
komið um goll”, kallaSi Johnson
hástöfum og spyrnti fæti i hálf-
brunna spýtu, sem lá þarna á gólf-
inu. — “Við höfum tapað öllu, sem
við áttum,” segir þá yngsti negr-
inn.
Johnson tók nú að geyspa, en
segir svo á eftir “Þeir eru allir
þjófar, þessir hvitu,” — lengra
komst hann ekki í það sinn me8
setningu sína, þvi hann og hinir
negramir sáu þá, hvar einn landi
þeirra kom keyrandi á stóram bíl
og stanzaði fyrir framan bygging-
una. Við voram þá rétt að taka
til vinnu. Eg sá, að öku-negri þessi
rétti Johnson þrjár vínflöskur, sem
hann faldi í einum af hinum mörgu
klæðaskápum er þar voru.
Upp frá 'þessari stundu var John-
son og hinir negrarair alt af meira
eins og á rápi um bygginguna, en
að þeir gerðu nokkuð, enda var
verkið þvínær feúið. Þegar leið á
daginn, voru þeir allir orðnir feýsna
vel slompaSir, nema hvað Johnson
var orðinn augafullur, búinn að
saga sjálfan sig i aðra hendina, svo
að blóðið lagaði úr henni.
Þetta var nokkuð heitur dagur,
og hann og, hinir negrarnir komnir
úr þvínær öllum tuskum. — Nú
var lítið annað eftir, en að negla
hornborðin á bygginguna og John-
son var að laga eða hefla þau til.
Eg var aö negla síðasta borðið á
þakið. Við vorum búnir að taka
niður alla fótpalla. Eg heyri þá
að Johnson kallar til okkar neðan
af jörðu, og segist vera til með
borðin. — Nú sé eg einn negrann
taka gildan kaðal, og segir mér svo
að koma til ,n Hann segir, að
Johnson vilji, að eg negli á borðin,
og segist eiga a8 feinda utan mig
kaðlinum og eg verði að síga í hon-
um niður á jörðu og negla borðin
um leið á bygginguna.
Það fór um mig hálfgerður hroll-
ur, en hugsaði þó, eð eg skyldi ekki
gera hvítum mönnum það til
skammar, að þora eklci að síga niS-
ur. En eg treysti þó negrunum
hálf-illa, af því þeir voru meira og
minna ölvaðir. Eg varaðist að
hafa á orði nokkurt vantraust, og
bundum við svo kaðlinum utan um
mig og eg fylti svuntuvasa mína af
nöglum. Síðan fór eg niSur af þak-
inu, og 'þrír af negrunum * stóðu á
þakinu og héldu dauðahaldi í kað-
alinn. Johnson hafði þó enn vit á
því aS kalla til þeirra og segja þeim
að halda fast; og um leið sagði
hann: “Við megum ekki drepa
þennan litla hvíta djöful. Þannig
mælti hann líka við aðkomu-negra,
er stóð nú hjá honum niðri á jörðu.
Eg sjálfur gaf þeim, er uppi voru,
bendingu um, hve nær þeir ættu að
halda kyrrum kaðlinum, og eins er
eg vildi, að þeir lækkuðu mig. Af
því sem við hættum klukkan hálf-
fimm, kláruSum við ekki nema eitt
hornið á byggingunni. HSn urðu
því að bíða til næsta dags.
Svo líður af nóttin, og hún hvíldi
mig sáralítið. Eg var allur með
sárum verkjum undan kaðlintun og
átti bágt með að sofa nema í smá-
dúrum, og þá tók mig að dreyma
eitthvað svo leiðinlega. Mér þótti
t d eg kominn aftur til negranna og
vera að hrapa niSur bygginguna,
eða eg þóttist halda á henni í ann-
ari hendi. Stundum þótti mér eg
vera gangandi á svörtum skýjum,
einhvers staðar i lausu lofti, og
negrarnir kæmu þá allir hlaupandi
þar á eftir mér. Þetta var hræði-
leg nótt. Samt fór eg í vinnu dag-
inn eftir. En þá leit út fyrir, að
eg hefði verið blindfullur nýlega.
Samt hafSi eg ekki smakkað vín og
félagar mínir höfðu aldrei gefið
mér bragð. Á leið austur Filtmore
og EHes stræti leit eg inn í matsölu-
búð. Sá þá, aS Johnson var þar að
borða morgunverð. En mér til
undrunar var hann allur uppreif-
aður um höfuðið, rétt að segja ó-
þekkjanlegur og með stóran, hvít-
an strigavetling á þeirri hendi, er
hann hafði meitt sig á daginn áð-
ur. Hann virtist vera í góðu skapi,
kátur eins og negrum er eðlilegast
að vera. Hann sagði mér, a8 það
yrði ekkert unnið á byggingunni
þann dag, en vantaði mig síðar til
að negla hornborðin, því félagar
sínir vildu ekki gera það. Samt
sagðist hann ekki vita, hvort þeir
gætu feorgað mér strax, því þeir
væru ekki feúnir að fá eldsábyrgð-
ina. Svo sagSi hann að húseigand-
inn, sem væri tengdabróðir sinn, og
hann sjálfur, væru líklega búnir að
tapa öllu sínu í “dem” eins og hann
ákvað, Julian Petroleum, og það
þætti sér allra verst af öllu því
versta, er fyrir sig hefði komið um
dagana, og sagðist halda að hann '
yrði að finna “litaðan” lögmann, er
hann sagði að myndi reynast þeim
vel, ef nokkuö væri nú unt að gera.
Eg fór að verða forvitinn, og
spurði Johnson hvað mikið að þeir
hefðu átt í félaginu; og svaraði
hann þvi á þá leið, að hann vissi
það ekki glögt, en sagðist halda, að
hann væri nú búinn aö borga inn
$6,000, en tengdabróðir sinn ætti
þar $11,000. — “Það er meira en
lítið tap þetta,” greip eg fram í; en
um leið og eg sagði þetta, dró John-
son saman þessar blóðrauðu og
þykku varir sínar og sagði byrst-
ur: ‘Hlustaðu, ‘dem you-’, og bætti
svo við, “og borga fyrir þann, sem
eg drap, að auki." Ekkert vissi eg
hvað hann átti við með því, líklega
keyrt á einhvern fullur. f þessu
koma félagar okkar inn, og samtal
okkar varð ekki lengra í það sinn.
Eg fór nú heim þangað, sem eg
hélt til, og fór að skrifa bréf til
kunningja míns norður í Canada.
Fanst mér eg eiga bágt með að
hugsa nokkuð, samt skrifaði eg
vísu til þessa manns í bréfið og
var hún eitthvað á þessa leið:
Ef værir þú kominn í suöræna sveit
við sólina heita og dagana langa,
og sæir þar Blámenn í bardagaleit
þar blóðuga’ og kviknakta ganga,
þeir segja þá myndu þér söguna þá,
er sagt er að dauðinn einn kunni,
um aðstæðu lífsins við alsvarta gjá
með ógnum og kolsvörtum munni.
Eg held eg ætti ekki að lengja
sögu þessa meira, en til þess að hún
verði ekki of endaslept, verð eg að
geta þess, að Mr. Johnson borgaöi
mér bæði vel og reiðilga. Hann var
að sönnu ögn hýr í þaS sinn, og
fyrir það virtist mér hann vilja
eins kyssa mig og hornborðin. —
Negrar geta verið ákaflega bliðir
og eru mjög gefnir fyrir kossa.
Ekkert held eg sé nú úr vegi að
eg skrifi ofurlitlar fréttir héSan,
eins og í uppbót við þetta ofan-
skráða rugl. Tímar eru hér yfir-
leitt daufir um þessar mundir,
helzt í öllum greinum, þótt efnað
fólk finni lítið til þess. Aftur er
það tilfinnanlegra fyrir hina fá
tæku, er þurfa að vinna fyrir dag
launum, bæði vegna þess hvað
kaupið er fallið og minna um at-
vinnu.
Svo eg blandi öllu saman, þá er
þaö víst, að hér hefir aldrei i mörg
ár verið annar eins loftkuldi og
verið hefir síðan um hátíðir í vet-
ur. Þó aldrei komi hér snjór og
frost, þá getur kuldinn þó orðið
ónotalegur. Auðvitað er hér aldrei
kalt allan sólarhringinn, því vind
lægir ávalt kvöld og morgna. Það
es þessi kulda nðiængs-gola hér
alla daga frá norðvestri, og þó sól
skini í fullri dýrð og eins og laugi
sig í skafheiðríkju og loftbláma,
virSist fólki hafa verið með allra
kaldasta móti tmdanfarna þrjá
mánuði. Auðvitað er fólkið hér
létt klætt, bæði karlar og konur.
En á meðan alt þetta fer fram, sjá-
um við í norðurátt, hvar dreym-
andi veturinn er að gefa Sierra
Vada fjöllunum hvitan skalla.
Það viröist ekki úr vegi, að minn-
ast nú lítilsháttar á hina síðast liðnu
hátíð, páskana. Það er ávalt eitt-
hvað mikið, sem gengur hér á um
þær mundir. Þá eru sveiflu-ljósin
kveikt sem oftar, og þeysast um alt
loftið alla nóttina fyrir páska dag-
inn, og seinni part næturinnar rísa
sumir prestarnir upp og fara með
djákna sina og söfnpuði upp á fjöll-
in og messa þar um sólaruppkomu.
Alt er þá gert upp á það dýrðleg-
asta, sem hægt er við þær messu-
geröir, og allur útbúnaður er hinn
fulkomnasti. Sumir prestarnir
láta búa tvær fríðustu stúlkurnar
úr söfnuði sínum í egypzkan bún-
ing, og þær byrja athöfnina með
því, að önnur þeirra stendur fyrir
aftan prestinn, en frammi fyrir
söfnuðinum, en hin fyrir aftan
ER MATARLYSTIN SLÆM?
Mr. Alex Taylor, Geiger, Ala.,
segir: “Nuga-Tone hefir reynst
mér ágætlega. Þegar eg byrjaði
að taka þær, hafði eg verk í síð-
unni. Matarlystin var slæm og eg
naut ekki hvíldar á nóttunni. Nú
finn eg ekki til verksins, matar-
lystin er góð og eg sef ágætlega
og líður að öllu leyti miklu bet-
ur en áður.”
Hið sama hafa þúsundir annara
reynt í síðastliðin 35 ár. Sumir
voru veikburða og taugaveiklaðir.
Aðrir þjáðust af meltingarleysi,
gasi í maganum, höfuðverk, svima
eða nýrnaveiki, og enn aðrir voru
of magrir af því þeir höfðu ekki
gott af fæðunni og sumir þjáðust
af hægðaleysi. Nuga-Tone gaf
þeim betri heilsu, meiri líkamlega
og andlega orku og þeim fanst
þeir vera mörgum árum yugri og
meðalið reyndist þeim í stuttu
máli ágætlega. Nuga-Tone verð-
ur að reynast vel, eða peningun-
um er skilað aftur að öðrum kosti.
Lesið ábyrgðarskjalið. Fáið flösku
hjá lyfsalanum strax í dag.
söfnuðinn, og blása í lúðra meðan
sólin er aÖ koma upp. Að því búnu
heldur presturinn eins góSa upp-
risujbæn og hann hefir gáfur til.
Síðan hljóma söngvar og ræöur um
alt loftið, þar til messurnar eru á
endla. SítSan eru messur nálægt því
allan daginn í kirkjunum og víð-
varpið flytur hátíðarfögnuðinn út
um landið.
Ekki hafa margir íslendingar
komið hingað eða verið hér á ferö.
Okkur til mestu ánægju kom þó
Jón Stefánsson fvrram kaupmað-
ur í Piney, Man., og var kona hans
með honum; komu þau þau hingað
bæði á leiö sinni til San Diego og
eins þegar þau fóru heimleiSis aft-
ur. Manni þykir vænt um aS fá
aS sjá gamla kunningja úr norSr-
inu, því við, sem fluttumst hingaS,
höfum þeirra margra aS sakna.
Eg hafSi þá ánægju, aS vera tvö
kvöld meS þessum góSu hjónum
niöri í aSalborginni, Los Angeles,
og virtist mér þau helzt vilja kaupa
handa mér alla borgina, en eg nátt-
úrlega aftók þaÖ, lét mér nægja aS
hjónin keyptu handa mér mat og
drykk og færu meS mig í mjög
fín leikhús. AÖ enduðu þessu varð
eg nauðugur aS kveðja þessi sóma-
hjón og baS þau skila kveðju minni
til systur minnar í Piney, konu B.
G. Thorvaldsons, og allra kunn-
ingja. Svo hélt eg heimleiðis og var
alla þá leiö að raula fyrir munni
mér: “Hvað er svo glatt, sem
góðra vina fundur.”
Erl. Johnson.
Or Breiðafjarðareyjum
Flatey í marz 929.
Héðan vestan úr Breiðafjarðar-
eyjum sést sjaldan lína í opinber-
um blöðum og mætti af slíku ráða
það, sem skáldið sagði, að hér
byggju “tóonir dauðir menn.” — !
Bygðarlag vort er eitt með þeim
sérkennilegustu á landi hér, sök-
um landshátta. Samgöngur erfið-
ar, einkum að vetrarlagi, og því
fremur lítið um mannfundi og
samkomur. Sökum þessa Ibýr hver
mest að sínu og samtðk til ýmissa
framkvæmda verða ekki eins góð
og ákjósanlegt væri. Eyjabændur
búa þó flestir vel og má vel telja
suma þeirra í nýtustu bænda röð,
að því er viðkemur umbótum og
framtakssemi um ræktun jarða
sinna. Fyrir styrjöldina var líka
talsverð útgerð hér í Flatey, sem
var til stórra atvinnubóta fyrir
bygðarlagið. En illfylgjur ófrið-
arins teygðu fingur sína líka
hingað og lömuðu framkvæmdar-
þrek þeirra, sem fyrir atvinnunni
stóðu.
Hin síðustu ár hefir því verið
lítið um atvinnu hér og hafa menn
orðið að leita til annara staða
meir en áður. Þó hefir ýmislegt
verið gert hér á síðustu árum, er
heldur má til framfara telja. Hér
í Flatey hefir verið reist kirkja
úr steini, sem heita má vandað og
veglegt hús, með tilliti til þess,
sem slíkar byggingar eru í smá-
þorpum. Formaður sóknarnefnd-
ar hér barðist alallega fyrir því
máli, með dugnaði miklum, því
ýmsir lögðust þar á móti, af ótta
við það, að byggingin yrði dýr,
en sú varð 0g raun á. En það má
segja héraðsbúum til sóma, að
þeir hafa brugðist vel við málefni
þessu og á ýmsan hátt sýnt kirkj-
unni skylduga ræktarsemi og
rausn. Kona ein hér í sókn, gaf
aitarið í kirkjuna til minningar
um látinn mann sinn. Annar vél-
stjóri á Esju gaf vandaðan ljósa-
stjaka á altarið, smíðisgrip etftir
sjálfan sig. Gjöf sú var til minn-
ingar um föður hans. Félög þau,
sem starfandi eru hér á eyjunni,
gáfu öll ljósatæki í kirkjuna, og
síðast, en ekki sízt, ber að geta
þess, að undanfarna vetur hetfir
tónskáldið góðkunna, Sigvaldi
læknir Kaldálóns, haldið hér sam-
an söngflokk, og hefir ált það fé,
sem inn hefir komið fyrir sam-
söngva, runnið til kirkjunnar. —
Enn hafa fleiri lagt ýmislegt af
mörkum og þar sem enginn hefir
gerst til þess áður, vil eg, fyrir
hönd allra, sem hlut eiga að máli,
þakka þessum mðnnum og félög-
um, af alhug, það sem þeir hafa
gert.
Vorið 1927 vor stofnaður hér
Htf. Breiðafjarðarbáturinn Norðri.
Félag þetta var stofnað með
hlutafjárframilögum hér úr Flat-
eyjarhreppi og öllum landhrepp-
unum norðanvert við fjörðinn.
Tilgangurinn með félagsstofnun
þessari var að bæta úr samgöng-
um hér á norðanverðum Breiða-
firði. •
Félagið keypti þá þegar vænan
bát, um 20 smálestir að stærð, til
þess að annast ferðirnar. Sam-
sumars keypti og félagið annan
bát minni, til þess að annast smá-
ferðir ýmsar, svo sem læknisferð-
ir 0. fl. Þessa félagsstofnun má
óhikað telja eitt hið þarfasta, sem
hér hetfir verið gert, nú um langt
skeið, því ekkert hefir verið hér,
sem •' eins sárfinnanlega hetfir
staðið fyrir þrifum, eins og sam-
gangnaleysið. Fyrirtækið hefir
notið opinbers styrks, er þó þyrfti
að vera enn ríflegri, ef vel ætti
að vera, því sennilega er fáum
héruðum landsins meiri þörf á
góðum samgöngum á sjó, en ein-
mitt þessu héraði, því landleiðir
eru allar torfarnar, sökum illra
vega og óbrúaðra vatnsfalla.
Nú síðastliðið haust, var stofn-
aður unglingaskóli hér í Flatey.
Aðsókn að skólanum var yfir von-
ir fram og sýndi það bezt, hver
þörtf var hér slíkrar stofnunar.
Árangurinn af vetrarstarfinu við
ökólann má ágætur teljast, og
bera flestir þeir, sem vilja heill
héraðsins, þá von, að skólinn geti
starfað í framtíðinni lengri tíma
en nú, sem aðeins var þriggja
mánaða tími, og svo, að unt verði,
að hann geti starfað í tveimur
deildum, en þetta getur því aðeins
orðið, að styrkur sem einhverju
nemur tfáist til skólans.
Síðastliðið vor var stofnað bún-
aðarfélag hér í hreppi. Búnaðar-
félag þetta hefir tekið höndum
saman við búnaðarfélag tveggja
landhreppanna og ætla þau á vori
komanda að fá sér dráttarvél, til
þess að vinna að jarðabótum.
í vetur hetfir það komið fyrir,
sem óefað má segja að ekki hafi
skeð síðastliðin tvö hundruð ár,
sem sé það, að töluvert hefir afl-
ast hér, í Bjarneyjum, í allan vet-
ur, og það heima við eyjar. Einn-
ig var róið héðan úr Flatey í jan-
úarmánuði og fékst þá fiskur hér
skamt frá eyjunni. Þetta hefir
ýtt undir menn að atfla sér betri
tfarkostar til sjósóknar, og eru því
menn hér, þó nokkrir, að fá sér
vélar í feáta sína
Tíðarfar hefir verið hér með
atfbrigðum sem annarsstaðar.
Skepnuhöld ágæt, nema hvað
lungnaormaveiki hefir gert vart
við sig, en þó hvergi til skaða,
enn sem komið er^—Vísir.
Hólmganga
Páll Stetfánsson og Jósef S.
Húnfjörð þreyttu kveðskaparlist
í Reykjavík 19. janúar 1929. —
Um þá “hólmgöngu” eru eftirfar-
Morgunfelaðsins nýlega:
Kappar snjallir kváðust á
kvöld í Bárusalnum.
Aðra fremri enginn sá
orðsins beita falnum.
Vaskir brugðu vigri máls,
varð ei séð á milli.
Báðir surtfu brand til stálst
— Báðir orktu’ af snilli.
Páll þar fyrsta höggið hjó
hólms í þröngum garði,
skjóminn eins og fjöður fló-
fyr en auga varði.
Húnfjörð æsti hjörvaþing,
hótf til varnar naðinn,
ítrum greiddi andstæðing
annað högg í staðinn.
Málfar Páls var mjúkt sem
dúnn,
markviss hjör og beittur, —
hinn sem feyrstur bjarnarhúnny
bragðakænn og steyttur.
Féllu þéttan orð við orð
— ðllum skeytum svarað —
eins og þegar borð við boró
bezt í súð er skarað.
Við mun brugðið beggja rögg,
brýnan engan svafði,
jafnt af báðum snerran snögg
snilli andans krafði.
Óp og klapp til enda stóð
yfir kvæðablandi,
þar var enginn þings á slóð
þögull áhortfandi.
Eftir langvint stuðlastríð
stefja létti rokum,
sigurfaldin hróðrarhríð
hneig að málalokum.
Orðstír góður aldrei deyr,
aldurdaga stendur.
Síðast greppar tignir tveir
tókust fast í hendur.
Steinn Sigurðsson.
Látið
CANADIAN NATIONAL—
CUNARD LINE
1 sambandi viö The Icelandic Millennial Celebration
Committee.
Dr. B. J. Brandson,
H. A. Bergman,
Dr. S. J. Johannesson,
E. P Jonsson,
Dr. B. H. Olson,
S. Anderson,
A. B. Olson,
G. Johannson,
L. J. HaHgrimsson,
S. K. Hall,
G. Stefansson,
A. C. Johnson,
B. Magnusson,
J. H. Gtslason,
Jonas Palsson,
P. Bardal,
M. Markusson,
W. A. Davidson.
Islendingar t Canada, eins og
landar þeirra, sem dvelja vtös-
vegar annarsstaðar fjarri fóstur-
jörðinni, eru nú meir en nokkru
sinnli áður famir að hlakka til
þúsund ára Alþinglshátlðarinnar
t Reykjavík, t júnímánuði 1930.
tsland, vagga lýðveldisins, eins
og vér nú þekkjum það, stofnaði
hið elzta löggjafarþing t júnt-
mánuði árið 1930. pað er ekkert
tslenzkt hjarta, sem ekki gleðst
og slær hraðara við hugsunina
Um þessa þúsund ára Alþingis-
hátíð, sem stjórn íslands hefir
ákveðið að halda á vlðeigandi
hátt.
Annast um ferðir yðar á hina
ÍSLENZKU - - -
Þúsund ára Alþingishátfö
REYKJAVlK
JÚNl
1930
Canadian National járnbrauta-
kerfið og Cunard eimskipafélagið
vinna t samlögum að þvt, að
flytja Islendinga hundruðum sam-
an og fólk af fslenzku bergl brot-
ið, til íslands til að taka þátt f
háttðinni og siglir sérstakt skip
frá Montreal t þessu skyni. Meðal
annars, sem á borð verður borið
á skipinu, verða íslenzkir, góm-
sætir rébtir. par verða leikir og
ýmsar skemtanir um hönd hafð-
ar og fréttablað gefið út.
Spyrjist fyrir um vornr sérstöku ráðstafanir
1 hjá —-----------------------
W. J. QUINLAN, District Passenger Agent, Winnipeg.
W. STAPLETON, District Passenger Agent, Saskatoon
J. MADILL, District Passenger Agent, Edmonton.
CANADIAN ATIONAL RAILWAY8
eOa einhverjum umboOsmanni
CUNARD 8TEAM8HIP LINE
BÆNDABYGGINGAR
Fáið þessa bók
áður en þér
byggið
Hún kennir yður að búa
til betri og traustari
byggingar
Sendist án endurgjalds,
þá um beðið.
Vér búum einnig til
CULVERTS, VATNSKASSA, KORNGEYMSLUHtJS, LOFT-
KLÆÐNINGAR, BRUNNKASSA, BRUNNUMGJÖÐIR.
Skrifið eftir upplýsingum og verði
WESTERN STEEL PRODUCTS LIMITED
WINNIPEG ___
Calgary, Edmonton, Regina, Saskatoon, Vancouver, Victoria
ALBERTA
WHEAT POOL
CANADIAN
WHEAT POOL
CANADIAN POOL
AGENCIES
MANITOBA
WHEAT POOL
MANITOBA
POOL ELEVATORS
SASKATCHEW AN
WHEAT POOL
SASKATCHEHAN
POOL ELEVATORS
S ASKATCHEW AN
POOL TERMINALS
ÖRÆK SÖNNUN
8 »
fyrir viðgangi hveitisamlagsins
Allar deildir hveitisamlagsins eru nú komnar undir
eitt þak, í hinn nýju, átta hæða Wheat Pool bygg-
ingu. — Hentugri skrifstofur, veita samlags með-
limum liprari afgreiðslu, auk þess sem kostnaðurinn
verður minni.
CANADI/W WHEAI B>OOL
CANADIAN CO’OPERATIVE WHEAT PRCDUCERS LIMITED