Lögberg - 13.06.1929, Blaðsíða 4

Mid. 4.
LÖGBERG l'IMTUDAGINN 13. JÚNÍ 1929.
•r*:
Hogberg
Gefið út hvern fimtudag af The Col-
umbia Press, Ltd., Cor. Sargent Ave.
og Toronto St., Winnipeg, Man.
Talsímar: 86 327 og 86 328
Einar P. Jónsson, Editor
Utanáskrift blaðsins:
The Columbia Press, Ltd., Box 3172
Winnipeg, Man.
Utanáskrift ritstjórans:
Editor Lögberg, Box 3172, Winnipeg, Man.
Verð $3.00 um árið. Borgist fyrirfram.
The “Lögberg" is printed and publlshed by
The Columbia Press, Limited, in the Columbia
Building, 695 Sargent Ave., Winnipeg, Manitoba.
c—~>o<3
Fylkiskosningarnar i Saskatchewan
Úrslit kosninga þeirra. til fylkisþingsins í
Saskatchewan, er fram fóru þann 6. yfirstand-
andi mánaðar, urðu nokkuð á annan veg, en
flestir munu hafa búist við. Því þótt menn
muni yfirleit hafa átt von á því, að Gardiner-
stjórnin myndi tapa nokkrum þingsætum, þá
kom víst fæstum til hugar, að tap hennar mvndi
verða jafn tilfinnanlegt og raun varð á
Fyrir nýafstaðnar kosningar, var þingfylgi
stjórnarinnar það mikið, að af sextíu og
þrem þingsætum, átti hún vfir að ráða fimtíu
og þremur. En nú, að afstöðnum kosningum,
nemur ákveðið fylgi hennar, aðeins tuttugu og
sex þingsætum.
Sigurinn varð mestur á hlið íhaldsmanna,
undir forvstu Dr. Anderson’s frá Saskatoon.
Hefir nú sá flokkur tuttugu og fimm fylgismenn
á þingi, og gengur því næst stjórnarflokknum
að mannafla. Framsóknarflokkurinn vann fimm
þingsæti, en aðrir fimm hinna nýkjömu þing-
manna, telja sig ufanflokka. 1 tveim kjördæm-
um vmr kosningu frestað.
Eins og sakir standa, er alt á huldu um,
hverjir fara með völdin í Saskatchewanfylki
framvegis, því enginn einn flokkur er næ.gilega
sterkur til þess að stofna, eða halda við ráðu-
nevti af eigin ramleik. Það veltur því alt á
afstöðu framsóknar-þingmanhanna og þeirra,
sem utanflokka teljast, hverjir með völdin
fara.
Leiðtogi íhaldsmanna, Dr. Anderson, krefst
þess, að Mr. Gardiner láti af völdum nú þeg-
ar. Mr. Gardiner hefir samt sem áður fram að
þe.ssu, farið dult með fyrirætlanir sínar, og
hyggja margir, að hann muni bíða átekta, og
sjá hverju fram vindur. Yinni hann þau tvö
kjördaani, sem enn er ókosið í, stendur hann
vitanlega töluvert betur að vígi.
Tveir íslendingar gengu sigrandi af hólmi
í kosningum þessum, og taka því sæti á næsta
fylkisþingi í Saskatchewan. Fylgja þeir báðir
frjálslyndu stjórnarstefnunni að málum. Menn
þessir eru þeir hr. W. H. Paulson, sá er um
langt skeið hefir á þingi setið, sem fulltrúi
Wynyard kjördæmis, og Mr. Ásmundur Loft-
son, er bauð sig fram í Saltcoats kjördæminu.
Vann Mr. Paulson kosningu sína í Wynyard-
kjördæminu með feykilegu afli atkvæða. Mr.
Loftson vann einnig kosningu sína með álit-
legum meiri hluta, og var þetta í fyrsta skift-
ið, sem hann bauð sig fram til þings.
Óskar Lögberg báðum þessum mætu íslend-
ingum innilega til hamingju með kosningasig-
urinn.
Góður gestur
Staddur var hér í horginni, í vikunni sem
leið, íslandsvinurinn, Mr. Earl Hanson. Er
hann lesendum Lögbergs að nokkru kunnur, af
greinum, sem eftir hann hafa birzt, sem og af
umsögnum blaðsins um hann sjálfan.
Mr. Hanson kom hingað til borgarinnar í
vor, á leið til námahéraðanna í norðurhluta
Manitoba-fylkis. Ætlaði hann sér alla leið til
Fort Churchill, en varð að láta af þeirri fvrir-
ætlan, sökum þess, að flugfélag eitt, voldugt
mjög, í Chicago, kvaddi hann þangað til skrafs
og ráðagerða, í sambandi við undirbúning þess
félags, lútandi að reglubundnum flugferðum,
milli Bandaríkjanna og Norðurálfunnar. Hugs-
ar félag þetta sér, að gera Island og Grænland
að reglubundnum viðkomustöðum.
Vafalaus ætlast félag þetta til einhverra
ívilnana af hálfu fslandsstjórnar, í því falli, að
þessum nýju flugsamböndum verði hrundið í
framkvæmd. Og með það fvrir augum, ásamt
ýmsu fleira, flúði félag þetta á náðir Mr. Han-
son’s um upplýsingar.
Mr. Hanson er fullur af brennandi áhuga
fyrir velferðarmálum hinnar íslenzku þjóðar,
og hefir tröllatrú á framtíð landsins. Telur
hann það öldungis óútreiknanlegt, á þessu stigi
málsins, hvern feikna hagnað þjóðin muni
hljóta af beinum flugsamböndum við um-
heiminn.
Ekki kvað Mr. Hanson sér heimilt, eins og
sakir stæðu, að láta í ljós nafn félags þess, sem
um væri að ræða, ^n svo gæti farið, að þess
yrði ekki langt að bíða, að slíkt vrði hevrin
kunnugt. ,
Flugkappi einn amerískur, sænskrar ættar,
Bert Hassell að nafni. hefir í hyggju að fljúga
til fslands í sumar, til þess að kvnna sér með
eigin augum, skilyrði öll fyrir reglubundnum
flugferðum yfir ísland og Grænland. f því
falli, að af ferð hans verði, þykir líklegt,
að hann fái Mr. Hanson til að fara með sér,
sökum þekkingar lians á íslenzkum staðháttum
og íslenzkri þjóð.
Ffngan minsta kvíðboga, kvaðst Mr. Hanson
bera fyrir því, að örðugt myndi reynast, að
komast að samningum við Islands-stjóm, um
nauðsynleg hlunnindi flugferðum viðvíkjandi.
A hinn bóginn væri nokkuð öðruvísi ástatt með
Grænland, er enn væri bulidið á einokunarklaf-
ann danska. Þó kvaðst hann treysta því, að
stjórn Dana myndi sýna málinu sæmilega sann-
gimi.
ísland á ótrauðan talsmann, þar sem Mr.
Hanson er, og vonandi að það eignist sem
flesta hans líka víðsvegar um heim.
Aður en samtali vom við Mr. Hanson lauk,
lýsti hann yfir jiví, að í því falli, að af íslands-
för vrði í sumar af sinni hálfu, þá myndi hann
sennilega dvelja heima, fram yfir hátíðahöldin
1930.
Bliss Carman
Síðastliðinn laugardag, lézt að New Cana-
an, í Connecticut-ríki, lárviðarskáld canadisku
þjóðarinnar, Bliss Carman, 68 ára að aldri.
Var hann fæddur í bænum Fredericton, í New
Brunswick fylki, þann 15. dag aprílmánaðar
árið 1861. Gekk hann mentaveginn þegar á
unga aldri, og lauk prófi í gömlu málunum,
latínu og grísku, við New Brunwick háskólann.
Stundaði hann að því loknu, nám um hríð við
háskólann í Edinburgh á Skotlandi, og lagði þar
einkum fyrir sig heimspeki og stærðfræði. Er
heim kom, tók hann að gefa sig við skólakenslu.
Ekki varð hann þó ellidauður í þeirri stöðu,
heldur flutti hann sig til New York, og lagði þar
fyrir sig blaðamensku. Upp úr því fór hann að
yrkja. Lætur hann eftir sig fjöldann allan af
ritverkum, mörgum hverjum snildargóðum.
Stíll hans var ljóðrænn og fágaður, sem þá er
bezt getur.
Bliss Carman var barn náttúrunnar; 'hann
unni skógum, hólum og hlíðum, og dreymdi við
brjóst hinnar dulrænu, canádisku náttúru, mörg
sín ijegurstu ljóð. Formfegurð hans og streng-
mýkt, minnir að nokkru á Steingrím heitinn
Tliorsteinsson,. eitt hið ljóðrænasta síkáld ís-
lenzku þjóðarinnar.
Vafalaust kemur einhvern tíma að því, að
íslendingar kynni sér til hlítar ritverk Bliss
Carman’s, og snúi þeim á íslenzku. Það eina,
sem vér munum til að þýtt hafi verið eftir
hann á íslenzku fram að þessu, er hið fagra
kvæði hans “Vestigia”, eða “Sporin”, sem til
eru af þrjár þýðingar, eftir þá Dr. Sig. Júl. Jó-
hannesson, Jón Bunólfsson, og ritstjóra þessa
blaðs.
Einkennilegt fyrirbFÍgði
Frá því er núverandi sambandsstjórn tók við
vöklum, hefir hiin stofnað til sendiherríi sam-
bands við Bandaríkin, Frakkland og Japan.
Frjálslyndi flokkurinn, bændaflokkurinn og
verkaflokks þingmennimir, ‘hafa alla jafna
veitt stjórninni lítt skift fvlgi, þegar um það
var að ræða, að hrinda slíkum nýjungum í
framkvæmd, en íhaldsflokkurinn hefir undan-
tekningalítið, eða undantekingalaust, barist á
móti þeim með hnúum og hnjám.
Viðskifti hinnar canadisku þjóðar við önn-
ur lönd, eru sýknt og heilagt að færa út kví-
arnar. Það liggur því í augum uppi, hve ómet-
anlega mikinn hagnað þjóðin getur af því hlot-
ið, að hafa sem allra fullkomnust fulltrúasam-
bönd við umheiminn. Hinu má heldur ekki
gleyma, hve þeim þjóðum fer fjölgandi, er leik-
ur hugur á því, að stofna til fulltrúa sambanda
við þessa þjóð. Og til þess að slíkt megi ná
framgangi, verður canadiska þjóðin að sýna
lipurð og gagnkvæman skilning á málinu. Það
er ekki til nokkurs skapaðs hlutar, að berja
höfðinu lengur við steininn. Canadiska þjóðin
er nú komin í tölu sjálfstæðra þjóða, og sjálf-
sagðan myndugleik sinn á því sviði, getur hún
hvergi betur sýnt, en í opinberum fulltrúasam-
böndum við aðrar þjóðir, og milliríkjasamn-
ingum, er hún gerir í eigin nafni.
íhaldsmenn á þingi, vafalaust í samráði við
leiðtoga sinn, Mr. Bennett, hafa haldið því
fram, að stofnun fulltrúasambanda af hálfu
Canada við önnur lönd, beri á sér einhvers kon-
ar ótrúmensku einkenni við veldisheildina
brezku. Hvað skyldu þeir fá marga til þess
að fvlgja sér að málum í slíkri fádæma fjar-
stæðu? Það er síður en svo, að brezk stjórnar-
völd séu slíkum samböndum mótfallin, heldur
er það beinlínis sannað af revnslunni, að þau
eru þeim miklu fremur hlynt.
Það skiftir nú sennilega ekki í sjálfu sér
svo miklu máli, hverju Mr. Bennet og fvlgi-
fiskar hans halda fram í þessu tilliti, því þjóð-
in mun vera nokkurn veginn fullráðin f því, að
fara sínu fram, öldungis án tillits til þess,
hvort þeim herrum líkar betur éða ver. Þessi
þjóð, sem allar aðrar þjóðir, hlýtur að lúta lög-
máli síns eigin þroska. Hún er engin undir-
lægjuþjóð, heldur samstarfandi systurþjóð, í
þjóðakeðju þeirri hinni miklu, er myndar hið
brezka heimsveldi, og hún hlýtur, að sjálfsögðu,
að bera ábyrgð á gjörðum sínum. gagnvart um-
heiminum, engu síður en eldri þjóðirnar, þótt
borið hafi þær ábyrgðina lengur.
Afstaða Mr. Bennett’s, og fylgifiska hans,
t.il þessa máls, hlýtur því að skoðast lítt skilj-
anlegt fyrirbrigði.
Nýja stjórnin á Bretlandi
og friðarmálin
Stjórn sú á Bretlandi, er Rt. Hon. Ramsay
MacDonaldveitir forystu, er nú nýtekin við
völdum, og láta brezk blöð yfir höfuð vel yfir
því, hvernig ráðuneytið sé mannað.
Eitt með því fyrsta, er Mr. MacDonald gerði
alþjóð inanna lieyrin kuimugt, eftir að hann
aflagði embættiseið sinn, var það, að liann hefði
ásett sér, jafnskjótt og því yrði viðkomið, að
reyna að hrinda af stað nýjum tilraunum í
vopnatakmörkunar áttina. Kvað hann sér það
sérstakt áhugamál, að ná fundi Hoovers Banda-
ríkjaforseta, sem og hins canadiska stjórnar-
formanns, með það fyrir augum, að hrinda
málinu áleiðis, án frekari tafar. Má þess því
vænta, að Mr. MacDonald komi £ þessum er-
indum til WaShington og Ottawa, áður en langt
um líður, jafnvel snemma á komanda hausti,
eða fyr, eigi hann á annað borð heimangegnt
frá sínum daglegu önnum.
Um afstöðu Mr. MacDonalds til friðarmál-
anna, farast blaðinu Manitoba Free Press
þannig orð:
“1 hvaða ljósi, sem menn líta tapið, eða
gróðann, er kosningamar á Bretlandi þann 30.
maí síðastliðinn, höfðu £ för með sér, þá verður
þó eigi um það deilt, að á þeim degi hafi friðar-
málefni mannkynsins þokast áfram í rétta átt.
Það var stefna Baldwin stjómarinnar í ut-
anríkismálum, er ekki hvað sízt varð henni að
fótakefli. Stjórnin sjálf auðvitað hélt því
fram, að á þessu sviði, sem og reyndar á öðr-
um sviðum, hefði henni hepnast að þræða hinn
gullna meðalveg. Og það tókst henni, ef til
vill, ef alt var bvgt á kröfum liins gamla tíma.
En sannleikurinn var sá, að í utanríkivsmálun-
um var stjórnin hikandi, og fullnægði hvergi
nærri kröfum þeirra brezkra borgara, er bygðu
þroskavonir sínar og þjóðarinnar í heild, á um-
bótastarfsemi framtíðarinnar. Það var þetta
hik, er ávalt gerði vart við sig hjá stjórninni, í
hvert skifti og málið um vopnatakmörkun fyrir
alvöru bar á góma, er reið henni að fullu.
Takist hinni nýju stjóm Ramsay MacDon-
alds, að hrinda þessu mesta máli málanna, frið-
armáli mannkynsins, áleiðis, og koma því í
rétt horf, verðs'kuldar hún alþjóða virðingu og
þökk.
Canada framtíðarlandið
Garðrækt.
Flest af blómum þeim og jarð-
eplum, sem vaxa í görðum fólks
í Evrópu, þar sem loftið er tempr-
að, vaxa líka í Vesur-Canada, svo
sem raspber, jarðarber, kúrenur,
bláber og margar fleiri tegundir,
nema í hinum norðlægustu hér-
uðum.
Kartöflu uppskera er mikil, og
fá menn oft meira en 148 ushel
af ekru, þó í sama blettinn sé sáð
til tíu ára, og hefir sú uppskera
oft numið 170 bushelum af hverri
ekru á ári. Garðarnir gjöra vana-
lega betur en fullnægja þörfum
bændanna með garðávexti. Það
er oft afgangur til sölu og úr-
gangur, sem er ágætt fuglafóð-
ur. Garðar, þar sem bæði ávextir
og fleira er ræktað, ættu að vera
í sambandi við hvert einasta
heimili bænda í Vestur-Canada;
og einnig munu bændur komast
að raun um, að trjáplöntur í
kringum heimilin margborga sig,
og fást trjáplöntur til þeirra
þarfa ókeypis frá fyrirmyndar-
búinu í Indian Head í Saskatche-
wan. Einnig sér stjórnin um, að
æfðir skógfræðingar frá þeim bú-
um veiti mönnum tilsögn með
skógræktina, þeim að kostnaðar-
lausu, og segja þeim hvaða trjá-
tegundir séu hentugastar fyrir
þetta eða hitt plássið.
Engi og bithagi.
Hið ágæta engi og bithagi, sem
fyr é árum fóðraði þúsundir vís-
unda, antelópa, elk- og músdýra,
er enn hér að finna. Þar sem
ekki er næg beit handa búfé, þar
sá menn alfalfa, smára, timothy,
reyrgrasi, eða einhverjum öðrum
fóðurgrasstegundum; þó er þess-
um tegundum fremur sáð til vetr-
arfóðurs í Vesturfylkjunum, eink-
um í Manitoba, heldur en til bit-
haga. Einnig er maís sáð hér all-
mikið til vetrarfóðurs handa naut-
gripum.
Bréf frá Ottawa
Eftir L. P. Bancroft.
Um þær mundir, sem þetta er skrifað, er nú
farið að síga svo á seinni hlutann, hvað þing-
störfin áhrærir, að ganga má út frá því sem
gefnu, að þingslita verði úr þessu ekki langt að
bíða. Munu þingmenn yfirleitt fagna því
mjög, því heimþrá þeirra virðist fara vaxandi
með hverjum deginum, sem líður. Hefir af-
greiðsla mála upp á síðkastið, gengið sæmilega
greitt, án þess að nokkru hafi verið hrapað.
Breyting á kosningalögunum hefir nú verið af-
greidd, og í raun og veru eina, merka málið.
sem enn hefir eigi afgreitt verið, er frumvarp
til laga um breytingu á núgildandi komsölu-
löggjöf.
Sá, sem þessar línur ritar, átti sæti í land-
búnaðarnefndinni, og eins þeirri nefnd, sem
um fiskiveiðarnar fjallaði. Átti landbúnaðar-
nefndin sérstaklega annríkt, hélt fundi tvisvar
á dag, að heita mátti, í þrjá mánuði. Lagði hún
fyrir þing þrennar uppástungur, er allar mið-
uðu til bóta, frá því, sem nú á sér stað. Er hin
fvrsta sú, að beitt skuli strangara eftirliti við
prófun sýnishorna af útsæði. Hin önnur er
þess eðlis, að strangara eftirliti verði beitt, að
því er framkvæmd kornsölulaganna áhrærir, en
við hefir gengist í liðinni tíð. Loks er þriðja
ályktanin, er fram á það fer, að hert skuli á
eftirliti með blöndun hveitis í kornhlöðum aust-
ur við vötnin miklu. Taldi nefndin og rétt, að
leggja það til við þingið, að svo skyldi aukið
valdsvið kornsöluráðsins, að því yrði kleift
gert, að skerast í leikinn, og rannsaka upp á
eigin ábyrgð, kvartanir þær, er koma kynnu
upp, í sambandi við meðferð, flokkun og flutn-
ing hveitis. Er nú svo til ætlast, að skipaðir
verði vara-umboðsmenn (Deputy Commissionr
ers), einn fvrir hvert Sléttufylkjanna, og sér-
stakur umboðsmaður, er bólfestu hafi í annari
hvorri hafnarborgjnni austur við stórvötnin.
Verður öllum hlutðeigendum gert þar með
hægra fyrir, að afla sér upplýsinga og leið-
beininga, hvað hveitiframleiðslunni og mark-
aðs skilyrðum hennar við kemur.
Lögð skal á það öll hugsanleg áherzla, að
flokkun hveitis verði hér eftir eins sanngjöm,
og nokkur tök em til, því það er einmitt á flokk-
uninni, sem margur bóndinn hefir orðið harð-
ast leikinn.
Segja má það með fvlsta rétti, að þingmenn
Sléttufylkjanna, stæðu saman sem einn maður í
máli þessu, og þeim má því að miklu leyti
þakka það, sem unnist hefir á.
Ekki verður annað með sanni sagt, en að
samvinnan á þingi þessu, sem nú má heita á
enda rannið, hafi yfirleitt verið hin bezta.
Hafa málin verið rædd frá hinum ýmsu hliðum
með alvöru og samvizkusemi, svo sem kjömum
þjónum almennings bar að gera. Þótt komið
hafi það fyrir, að umræðumar yrðu stundum
dálítið beiskju blandnar, þá varð niðurstaðan
að jafnaði sú, að barist var um málskjama, en
ekki menn.
Þegar engjar í Vestur-iCanada
eru slegnar snemma, er grasið af
þeim mjög kjarngott, og gefur
lítið eða ekkert eftir ræktuðu
fóðri, ef það næst lóhrakiðj. —
Þær tegundir, sem bezt hafa
reynst af ræktuðu fóðri í Vestur-
fylkjunumð er alfalfo, rúggras og
broomgras, hvort heldur að þeim
tegundum er blandað saman eða
þær eru gefnar hver út af fyrir
sig. En ef sáð er þar til bithaga,
þá er alfalfa og broomgras hald-
beztu tegundirnar.
Áburður.
Aðal einkenni jarðvegsins í Sas-
katchewan og í sléttufylkjunum
öllum, er það, hve ríkur hann er
af köfnunarefni og jurtaleifum,
og það er einmitt það, sem gefur
berjum frjóefni og varanelgleik.
Þess vegna þurfa bændur ekki á
tilbúnum áburði að halda. En
ekki dugar fyrir bændur, að rækta
korn á landi sínp ár frá ári, án
þess að hvíla landið, eða að breyta
um sáðtegundir, því við það líða
þeir margfaldan skaða.
Til þess að varðveita frjómagn
landsins, þarf kom og nautgripa-
rækt að haldast í hendur,, og verð-
ur það þýðingarmikla atriði aldr-
ei of vel brýnt fyrir mönnum, ef
þeir vilja að vel fari.
Hin hörðu vetrarfrost og hið
þurra loftslag , eru ötfl til vernd-
unar frjósemi jarðvegsins. Þau
losa allan jurtagróður í klaka-
böndum sínum frá vetrarnóttum
til sumarmála. Enn fremur varn-
ar hið reglubundna regnfall sum-
arsins því, að jarðvegurinn missi
gróðrarkraftsins af of miklum
þurki. Það hefir ávalt sannast,
að þar sem framleiðsla hefir far-
ið þverrandi, þá er þaði því að
kenna, að landinu hefir verið mis-
boðið, — að bændur hafa annað
hvort ekki hirt um að breyta til
með útsæði, eða á neinn hátt að
vernda gróðrarkraftinn.
Eldiviður og vatn.
Linkol eru aðal eldiviðarforði
manna í Saskatchewan, og eru
stórkostlegar linkolanámur í suð-
austur parti fylkisins. Einnig
hefir Dominion stjórnin, í félagi
við fylkisstjórairnar í Saskatche-
wan og Manitoba, ráðist í að búa
til hnullunga úr kolamylsnu, sem
er pressuð með vélum ásamt lím-
efni til að halda mylsnunni sam-
an, og hefir það reynst ágætt elds-
neyti, ekki aðeins heima fyrir,
heldur er líklegt til þess að verða
ágæt markaðsvara. Kolum þess-
um má líka brenna, eins og þau
koma úr námunum, og eru gott
eldsneyti. Þessi kol finnast víða
í Saskatchewan, og eru þau enn
ekki grafin upp að neinu verulegu
ráði, nema á tiltölulega sárfáum
stöðum, heldur grafa menn nokk-
ur fet ofan í jörðina og taka þar
það sem þeir þurfa með í það og
það skiftið.
í norður parti fylkisins eru
víðáttumiklar timburlendur, þar
sem bændur geta fengið sér elds-
neyti og efni til bygginga. — Það
er ekki þýðingarlítið fyrir þá,
sem hugsa sér að setjast að á
einhverjum stað, að vita að vatns-
forði er nægur. Á mörgum stöð-
um í Saskatchewan er hægt að fá
brunnvatn, sem er bæði nothæft
fyrir menn og skepnur, og eru
þeir brunnar vanalegast frá 10 til
30 fet á dýpt. Sumstaðar þurfa
menn að grafa dýpra til þess að
ná í nægilegan vatnsforða. —
Einnig er mikið af vötnum til og
frá um alt fylkið, stórum og smá-
um, með tæru vatni í.
Það eru tvær aðal ár í Saskat-
cjhewan, sem sameinast fyrir
austan Prince Albert, og svo
Churchill áin, sem rennur út í
Hudsons flóann.
Flutningsfæri.
Það hefir þegar verið tekið
fram, að í Saskatchewan væru um
6,000 ffnílur af járnbrautum og
eins og í nágrannafylkinu, Mani-
toba, þá liggja tvær aðal braut-
irnar í Canada, Canadian Pacific
og Can. National brautin, þvert
yfir fyikið. Canada Kyrrahafs-
brautin, í sameiningu við Soo-
brautna, gefur beint samband við
Minneapolis, og St. Paul borgirn-
ar í Bandaríkjunum. Vagnstöðv-
ar eru vanalega bygðar með-
fram brautunum með átta milna
mllibili, og byggjast smábæir í
þring um þær vagn stöðvar, þar
sem bændur geta selt vörur ^ínar
og keypt nauðsynjar.
Akbrautir eru bygðar um alt
fylkið, tl þess að gjöra mönnum
hægra fyrir með að koma vörum
sínum til markaðar, og leggur
fylksstjórnin fram fé árlega bæði
til að fullgjöra þá vegi og byggja
aðran ýja.
Thora Friðriksson
slegin til riddara af “Legion
d’honneur.
Björn Björnsson riddari af
“L’etoil Noire”
í gær kl. 5 eftir hádegi veittu
menn, sem komu niður á hafnar-
bakka, því eftirtekt, að viðbúnað-
ur einhver var úti í franska varð-
skipinu Ville d’Ys. Öll skips-
höfnin var á þiljum og voru há-
setar og aðrir sjóliðsemnn undir
vopnum, en yfirmenn gengu um í
tígulegustu einkennisbúningum
sínum.
Nokkrir bæjarbúar komu út í
skipið um þetta leyti, svo sem
Bay ræðismaður, er gegnir hér
ræðismannsstörfum fyrir Frakka,
sendiherra Dana, borgarstjóri,
ísleifur 0riem | Iræðismahnsritari
o. fl. Meðal gestanna var og
Thora Friðriksson og Björn
Björnsson hirðbakari.
Er gestirnir voru komnir, steig
foringi skipsins upp á iljur. —
Gerðu hermenn nú handbrögð sín
honum til heiðurs, og lúðursveinn
gaf merki. Gekk þá Bay ræðis-
maður fram fyrir foringjann og
leiddi Þóru Friðriksson sér við
hlið. — Lýsti foringinn því þá,
að hann í nafni forseta hins
franska lýðveldis, útnefndi Þóru
Friðriksson riddara af “Legion
d’honneur”. Sló hann korða sín-
Um á öxl henni og kysti hana á
k’'nnarnar. En fylgdarmaður
hans festi heiðursmerkið á brjóst
henni.
Að þéssaíri athöfn lokinní,.
leiddi Bay ræðismaður Björn
Björnsson fram fyrir foringjann.
Fór alt fram með líku sniði og i
hið fyrra sinn. Var Björn í nafni
forsetans sleginn til riddara af
“L’etoil Noire.”
Síðan var skipshðfninni vísað
af þiljum en gestirnir gengu á
fund yfirforingjans. — Mgbl.
FRÁ ÍSLANDI
ísafirði, 3. maí.
Aðalfundur Búnaðarsamband3
Vestfjarða er nýlega afstaðinn.
Mættir voru tuttugu og þrír full-
trúar, auk stjórnarinnar. Búnað-
arfélög eru 1 öllum hrepum á
sambandsvæðinu og eru þau öll,
að einu undanskildu, í samband-
inu. í ráði er, að kaupa sex:
dráttarvélar á sambandssvæðinu
í sumar,, og heimilaður styrkur til
þeirra kaupa. Kristinn Guðlaugs-
son var endurkosinn formaður
sambandsins. —Vísir.