Lögberg - 27.06.1929, Síða 1

PHONE: 86 311
Seven Lines
U«fie<
t? iittw M’ < sS’s,5íoí
*s° ' . F“
Service
and Satisfaction

PHONE: 86 311
Seven Lines
^ot

£t> $&**°*°* For
Better
Dry Cleaning
and Laundry
42 ARGANGUR
l
WINNIPEG, MAN., FIMTUDAGINN 27. JÚNÍ1929
NUMER 26
✓poc
U
Helztu heims-fréttir
oc=»
0
o
0
=ooc7
Canada
Rt. Hon. William Stevens Field-
ing, fyrverandi fjármálaráðherra
Canada, andaðist á heimili sínu í
Ottawa, á sunnudagrinn, hinn 23.
þ. m. Hann var á fynsta árinu
yfir áttrætt, er hann lézt. Um
fjörutíu ára skeið gaf hann sig
við fjármálum. Fyrst í sínu eig-
in fylki, Nova Scotia, eij frá 1896
til 1924 í Ottawa. Var heilsa
hans þá svo biluð, að hann gat
3kki gefið sig við opinberum störf-
um eftir það. Hann græddi ekki
á ráðherrastöðunni og var fátæk-
ur maður þegar hann hætti, eins
og þegar hann byrjaði, en stjórn
og þing veittu honum rífleg eftir-
laun. Voru allir á einu máli um
það, að hann hefði meir en til
þeirra unnið. Eins munu allir á
einu máli um það, að með Rt. Hon.
W. S. Fieiding sé hniginn í valinn
einn af allra merkustu og mikil-
hæfustu stjórnmálamönnum Can-
ada þjóðarinar.
* * *
Fjölment flokksþing hélt ihalds-
flokkurinn í Manitoba í vikunni
sem leið. Þingið var haidið í
Brandon og sagt að það hafi ver-
ið hiði fjöllmennasta íhaldsmanna-
ing, sem haldið hefir verið í Mani-
toba. Mættu þar fulltrúar frá
öllum kjördæmum fylkisins og var
ætlast til, að þeir væru fimm frá
hverju kjördæmi, en fimtíu frá
Winnipeg. Væntanlega hafa þeir
þó ekki allir komið. Það merki-
legasta sem gerðist á þessu þingi,
var vafalaust það, að flokkurinn
lýsti fullu trausti sínu á foringja
sínum, F. G. Taylor, og virtist
ekki sjá neitt athugavert við það,
þó Mr. Taylor bæri þungar sakir
á Brackenstjórnina, sem hin kon-
unglega rannsóknarnefnd síðar
lýsti yfir, að ekki væru á neinum
rökum bygðar. Þótti þinginu þetta
tiltæki hans lýsa miklu hugrekki
og kjarki og lét það óspart í ljós.
Dr. H. C. Hodgson frá Winnipeg,
var kosinn forseti íhaldsflokksins,
en N. K. Boyd, sem verið hefir for-
seti í sjö ár, var gerður heiðurs-
forseti.
* * *
Áuka fylkiskosningar fóru fram
í Turtle Mountain kjördæminu á
laugardaginn í vikunni sem leið.
Þingmaður kjördæmisins, R. G.
WiIIis, sem var íhaldsmaður og
hafði lengi verið þingmaður kjör-
dæmisins, dó í febrúar í vetur.
Voru frambjóðendur að eins tveir,
þeir voru A. R. Welch frá Boisse-
vain af hál.fu íhaldsflokksins, og
Earl Campbell frá Minto, af hálfu
stjórnarinnar. Frjálslyndi flokk-
urinn hafði engan frambjóðanda.
Eóru kosningarnar þannig, að A.
R. Welch var kosinn með 378 at-
kvæðum fram yfir^Earl Campbell.
Mun fáum hafa komið þetta á ó-
vart, því íhaldsflokkurinn hefir
lengi verið sterkur í þessu kjör-
dæmi, sérstaklega í bænum Bois-
sevain, enda hefir Welch aðallega
meiri hluta sinn þaðan. í sveita-
kjörstöðunum hlaut Campbell auk-
heldur meiri hluta atkvæða. At-
kvæðin féllu þannig í öllu kjör-
dæminu, að Welch fékk 1,327 at-
kvæði, en Campbell 996.
* * *
F. J. (Dixon, fyrrum þingmaður
°g verkaflokks leiðtogi í Manito-
ba, hefir undanafrna tvo mánuði
legið sjúkur á spítala í New York.
Eyrir fáum dögum var hann tal-
'un þungt haldinn, en síðustu
fréttir segja, að hann sé heldur
betri, og læknarnir gera sér
uokkra von um, að framhald verði
a batanum.
* * *
Bracken forsætisráðherra og
Major dómsmálaráðherra, fóru á
mánudaginn áleiðis til Ottawa.
'Mun ferð þeirra vera í sambandi
við náttúru auðæfi Manitobafylk-
's> sem nú stendur til að fylkið
taki við af samandsstjórnnni. Það
er gert ráð fyrir, að þeir verð að
heiman eina tíu daga.
Bandaríkin
Henry Virkkula, kaupmaður frá
Big Falls, Minnesota, var á leið
heim til sín hinn 8. þ. m. Hann
var í bíl, sem hann keyrði sjálfur,
en með 'honum var kona hans og
tvö börn þeirra. Þetta var seint
um kveld, litlu fyrir miðnætti, og
þau voru stödd eitthvað 12 mílur
sunnan landamæranna. Lögreglu-
maður;, Emmet J. White að nafni,
var þar á ferð, og var hann að
gæta að vínsmyglum, sem kynnu
að vera þar á ferð. Er maður
þessi aðeins 24 ára gamall og var
nýbyrjaður á því verki, að hafa
gætur á vínsmyglunum. Grunaði
hann nú þegar, að hér væri ein-
hver þeirra á ferðinni, og gaf
hann þeim, sem í bílnum var, þeg-
ar mreki um að stöðva hann. Fór
bíllinn mjög hægt, en Virkula
stöðvaði hann ekki eins fljótt og
lögreglumaðurinn vildi vera láta,
og lét hann þá skotin þegar ríða á
bíllinn mjög hægt, en Virkkula
og lenti eitt þeirra í hálsunum á
Virkkula og beið hann þegar
bana. Mrs. Virkkula segir, að
bóndi sinn hafi reynt að sljöðva
bílinn, en skotin hafi riðið á hon-
um áður en það hepnaðist. Hér
var ekki um neina vínsmyglun að
ræða og það voru engin vínföng
að finna í þessum bíl. “Vertu
ekki að gráta, kona góð,” sagði
White við ekkjuna, að þessu verki
loknu. “Mér þykir slæmt, að eg
skyldi gera þetta, en eg gerði að-
eins skyldu mína.”
Það er kannske mikið hæft í
því, að þessi ungi maður hafi ver-
ið að gera skyldu sína, og virðist
Mrs. Virkkula helzt vera á því
máli. En meira en lítið varhuga-
vert virðist mörgum Bandaríkja-
blöðum þetta vera, sem von er að,
I ef friðsamir borgarar eiga það á
| hættu, að vera skotnir niður um-
svifalaust, ef þeir keyra um far-
inn veg, og hafa ekkert til saka
unnið, annað en það, að einhvern
ungling, sem settur er til að gæta
laganna, grunar að þeir séu vín-
smyglarar.
Það er gert ráð fyrir, að yfir
200 manna 'hafi mist lífið á svip-
aðan hátt og Virkkula, síðan vín-
bannslögin gengu í gildi. Sjálf-
sagt hafa margir þeirra verið sek-
ir um vínsmyglun, en ekki allir.
Aðeins þrír af þessum stjórnar-
umboðsmönnum hafa verið
fundnir sekir um að hafa orðið
mannsbana,r án þess að það væri
lögum samkvæmt. Einn þeirra
var náðaður áður en hann fór í
fangelsi. Hinir urðu að sæta
þriggja árafangelsisvist hvor.
Fjöldi blaða í Bandaríkjunum
gera þetta -hryggilega óhapp að
umtalseifni, og sýnast öll á einu
máli um, að svo búið megi ekki
standa. En hvernig hægt sé að
koma í veg fyrir svona löguð slys,
án þess þó að vanrækt sé að fram-
fylgja vínbannslögunum, virðist
vandamál, sem enn er ekki ráðið
fram úr.
* # *
Á síðastliðnum níu árum, hefir
stjórnin eytt $213,178,485 til að
framfylgja bannlögunum, en á
sama tímabili hefir hún innkall
að í sköttum og sektum $460,502,-
892.
næsta mánuði,
vinnusamningar
önnur verka-
fá hærra kaup,
neita því harð-
Það lítur út ifyrir, að þess verði
ekki langt að bíða, að verkfall eða
verkbann hefjist í bómullar verk-
smiðjunum á Englandi. Hafa verk-
veitendur tilkynt, að verkalaun
verði lækkuð í
þegar núverandi
ganga úr gildi.
mannafélög vilja
en verkveitendur
lega, ifyr en þeir sjái hver verði
fjármálastefna nýju stjórnarinn-
ar.
* * *
Brezka þingið nýkosna kom
saman í fyrsta sinn á þriðjudag-
inn í vikunni sem leið, en ekki
tekur það verulega til starfa fyr
en í næstu viku. Forseti var kos-
inn í einu hljóði Capt. Fitzroy, þó
hann tilheyri ekki stjórnarflokn-
um, heldur íhaldsiflokknum. Hef-
ir hann verið þingforseti á und-
anförnum þingum og virðast all-
ir þingflokkar ánægðir með hann.
Að forsetakosningunni afstaðinni,
var þinginu frestað þangað til í
næstu viku.
Heimkoma
Vestur-Islendinga 1930
Á að nota Alþingishátíðina til
til þess að ginna íslendinga
til nýrra vesturferða?
Bretland
Prinsinn af Wales varð 35 ára
á sunnudaginn. Hann var þá á
sveitarheimjlj isínu Middleton í
Sunningdale á Englandi. Prins-
inn ók til Windsor kastala um dag-
inn til að sjá foreldra sína, kon-
ungshjónin, og uip kveldið bauð
hann til *sín nokkrum vinum sín-
um. Fjöldi af 'hamingjuóska-
skeytum barst honum þennan
dag. Annars ekkert sérstakt um
að vera. Bretar hafa altaf tölu-
verðar áhyggjur út af því að
prinsinn skuli enn vera ókvænt-
ur, og kominn á þenna aldur. En
enginn virðist til þess vita, enn
sem komið er, að úr því muni ræt-
ast bráðlega.
Svo sem kunnugt er, hefir nú í
meir en ár staðið yfir hörð rimma
í blöðum Vestur-íslendinga í Can-
ada í sam'bandi við alþingishátíð-
ina 1930. Rimman hófst, þegar
kunnugt varð þar vestra, að stjórn
heimafarnefndar Þjóðræknisfé-
lagsins hafði sótt um stjórnar-
styrk til heimfararinnar. Varð
þektur íslendingur í Winnipeg,
dr. B. J. Brandson, fyrstur til þess
að mótmæla styrkbeiðni þessari
opinberlega, en síðan hafa ýmsir
aðrir mætir menn vestra tekið í
sama strenginn.
í ,‘Lögbergi” 25. apríl s. I. fer
dr. Brandson enn á stúfana, og
gerir harða árás á stjórn heim-
fararnefndarinnar. Bártir hann
mörg bréf, sem farið hafa á milli
J. J. Bildfells, formanns heimfar-
arnefndarinnar, og stjórnarfor-
manns Manitobafylkis, Mr. John
BracJken. Þykist Dr. Brandson
leggja fram fullkomnar sannanir
fyrir því, að stjómarstyrkurinn sé
veittur með því skilyrði, að hann
verði notaður til þess að auglýsa
Manitoba á íslandi. Og óneitan-
lega leiðir Dr. Brandson sterk rök
að þessari fullyrðing sinni, þar
sem hann birtir bréf, er farið
hafa á milli heimferðarnefndar-
innar og stjórnar Manitoba, en í
bréfum þessum er það tekið fram,
að styrkurinn isé veittur með fyr-
greindu skilyrði.
Kaflar úr bréfum
Dr. Brandsons.
Fyrsta bréf formanns heimfar-
arnefndar (J. J. Bíldfells) til
stjórnarformanns Manitobafylk-
is, er dagsett 14. marz 1927. Er
þar farið fram á 1000 dollara
stryk næstu 3 ár til heimkomunn-
ar 1930. í niðurlagi bréfsins seg-
ir svo:
“Vér leyfum oss því að halda
því fram, að stjórn yðar geti full-
komlega réttlætt þá athöfn, að
verða við þessari beiðni, vegna
þess, að ef skemtiferðin 'hepnast,
þá hefir hún verulegt gildi og
verður mesta auglýsing, sem fylk-
ið mögulega gæti hlotið.” (Allar
leturbr. í “Lögbergi.”)v
Þessu svarar stjórnarforseti
Manitoba-fylkis, með bréfi 9^.
marz og segir þar m. a, svo:
“ . . . . Samt sem áður finst oss
ekki, að vér getum veitt fé til
þjóðræknisfélag^ sem slíks, en
uppástungan felur í sér mjög
mikla möguleika að því er auglýs-
ingagildi snertir, og á þeim grund-
velli væri það mögulegt að vér
gætum hjálpað yður ....”.
23. apríl skrifar J. J. Bildfell
aftur og segir þá m. a. þetta:
“Að því er íslendinga í Vestur-
Canada snertir, langar þá aðeins
til þess að láta í Ijós virðingu sína
við þessi sögulegu og þýðingar-
miklu tímamót í lífi ættjarðar
sinnar, og um leið og þeir gera
Asmundiir Loptsson
M.L.A.
Ásmundur er fæddur 1 Hnappa-
dalssýslu á fslandi þ. 14. febrúar
1885. Tveggja ára fluttist hann
þessa lands með foreldrum sínum,
sem settust að í Winnipeg.
Foreldrar Ásmundar eru þau,
Sveinbjörn Loptsson og Steinunn
Ásmundsdóttnr.
Frá Winnipeg fluttust þau hjón-
in með börnum síunm til Sas-
katchewan og námu land í grend
við Churchbridge.
Þegar Ásmundur varð fimtán
ára, gerðist hann innanbúðarmað-
ur í Churchbridge. Tveim árum
seinna byrjaði hann verzlunar-
störf upp á eigin reikning. Seldi
síðan verzlunina og nam land ná-
lægt Churchbridge. Þaðan flutt-
ist hann á bújörð, er hann keyyti
í grend við Bredenbury. Þá byrj-
aði hann á timurverzlun í Bred-
enbury, sem hann seldi 1914.
Tók hann nú að leggja símalínur
og gera góða akvegi; jók hann
landeign sína á þeim' árum, mun
lnadeign hans nú um 2,500 ekrur.
Ásmundur heiir gegnt ýmsum
opiriberum störfijm. Hann var
um skeið skrifari og gjaldkeri
fyrir Búnaðarfélagið og smjörgerð-
arbúið í Churchbridge; átti sæti
í tveim skólanefndum og í sveit-
arráði Saltcoats sveitar frá 1911
til 19Í23, var hann oddviti fjögur
ár þess tíma, og er sem stendur
bæjarstjórn Bredenbury bæjar.
Ásmundur var kjörinn þing-
mannsefni frjálslynda flokksins í
Saltcoats kjördæmi í maímán. síð-
astliðnum og náði kosningu með
allmiklum meiri hluta þann 6.
þ. m., júní.
Það hefir verið sagt um Ás-
mund, að honum hafi hepnast vel
öll þau fyrirtæki, sem hann hefir
haft með höndum; nýtur hann
trausts og virðingar almennings
og hyggja menn gott til stárfa
hans í þinginu. Fylgja honum
hugheilar óskir þess, að stjórn-
málaferill hans verði langur og
blessunarríkur fyrir bygð og bæ.
það, langar þá til að vitna bein-
línis og óbeinlínis um þá auðsæld
og vellíðan, sem þeir hafa notið
í sínu nýja heimkynni í Vestur-
heimi.
Það er á þeim grundvelli, nefni-
lega auglýsingagildi hundraða og
jafnvel þúsunda af fólki, sem kom
til Canada eignalaust og án hag-
kvæmrar þekkingar fyrir þrjátíu
til fimtíu árum, sem fer heim í
fvlkingu við slíkt tækifæri. Mani-
toba er fylkið, þar sem þetta fólk
er flest búsett, og þess vegna för-
um vér fram á fjárhagslegan styrk
frá stjóm yðar.”
Þessu bréfi svarar J. Bracken
26. apr. og segir þar m. a. svo:
“Sem svar við bréfi yðar, dags.
25. þ. m., leyfi eg mér að tilkyuna
yður, að þótt stjórnin sjái sér
ekki fært að leggja fram neina
fjárveitingu nokkru þjóðræknisfé-
lagi, þá er oss samt sem áður ant
um, að auglýsa Manitobafvlki eins
mikið og mögulegt er, sérstaklega
í Bandaríkjunum, Stór-Bretalandi,
í norðurhluta Evrópu og á íslandi.
Mér skilst það í bréfi yðar og því,
sem þér hafið sagt, að þessi við-
burður veiti afarmikið tækifæri
til ábatasamra auglýsinga fyrir
fyrir Manitoba-fylki.
Eftir að eg hefi ráðfært mig við .
samstjórnarmenn mína, höfum við
ákveðið, að með þeim skilyrðum
að þér komið því svo fyrir, að
skemtiferðin hefjist frá Winni-
peg og komi aftur til Winnipeg,
og með því skilyrði, að þér sjáið
einnig um það, að þeir peningar,
sem veittir verða af Manitoba-
stjórninni, verði notaðir til aug-
lýsinga, erum vér reiðubúnir að
veita 1000 dollara styrk árlega í
þrjú ár. Það verður að vera
greinilega áskilið, þegar að þess-
um samningum er gengið, að þetta
er alls ekki árlegur styrkur til fé-
lags yðar, heldur öllu fremur
styrkur í því sérstaka skyni, að
auglýsa Manitoba á Islandi.-----”
J. J. Bildfell svarar með bréfi
dags 3. maí og segir þar m. a.
svo:
----Sem svar óska eg að láta
það í ljós, að vér göngum hiklaust
að skilyrðum þeim og skuldbind-
ingum, sem sett eru fram í bréfi
yðar.---------Vér getum fullviss-
að yður um, að skilyrðum yðar
verður dyggilega framfylgt, og að
sú er ófrávíkjanleg ósk nefndar-
innar, að framfylgja máli þessu á
þann hátt, að það verði Manitoba-
fylki til verulegs hagnaðar-----”,
O. B. BURTNESS,
Congress maður frá First North
Dakota District. Heimili Mr. Burt-
ness er í Grand Forks, N. D.
Það er óþarfi að láta mörg orð
fylgja samningi þessum, er stjórn
'heimfararnefndar Vestur-íslend-
inga hefir gert við stjórn Manito-
ba-fylkis í Canada. Og þó að bak
við kaupsamninginn liggi sá ein-
lægi ásetningur beggja aðila, að
I
ætla að nota alþingishátíðina
1930 til þess að ginna íslendinga
að nýju til Vesturheimsferða, mun
árangur þeirrar kaupmensku lítill
verða. Vér Frónbúar munum
fagna því, að bræðrum vorum og
systurm vestan hafs líður vel, og
að land þeirra er gott og byggi-
í legt. En vér erum jafnframt þess
^fullvissir, að heimkoma Islend-
j inga 1930 muni sannfæra þá um
það, að ísland er ekki framar land
i flóttamanna, ‘heldur land framtíð-
arinnar, sem hefir ótakmarkaða
j möguleika til þess að láta íbúun-
um líða vel. Heimkoma Vestur-
j Íslendinga 1930 ætti því fremur
að verða til þess að fá þá til þess
að hverfa aftur heim til átthag-
anna.
En þótt þessu sé nú þannig var-
Tð, er hitt með öllu óverjandi, að
ætla að nota afmælishátið Alþing-
is til þess að ginna íslendinga til
nýrra Vesturferða. — Mgbl.
Frá Gimli
Ávarp til séra Sigurðar ólafssonar
og konu hans og barna, 14.
júní 1929.
Að verðugleikum heiðraði og
væntumþótti vinur, séra Sigurður
Ólafsson! Saknandi og moð þann-
ig ávarpi ti 1 þín, er eg þess full-
viss, að hver og einn einasti mað-
ur og kona í þessum söfnuði þín-
um, myndi við burtför þína héðan
frá Gimli, hugsa til þín á sama
hátt, og mundu persónulega vilja
segja við þig, og þína góðu og
jafnan þér samhentu konu í öllu
fögru og góðu, — með kærú þakk-
læti fyrir það alt, sem hér fer á
eftir: Þenna alt of stutta tíma,
sem þú ert búinn að þjóna í þessu
víðlenda umdæmi þínu, og kenna
eins og þér var upp á lagt, “veg-
inn til Guðs”. Og hann hefir þú
af alúð dyggilega kent, ekki ein-
asta með orðum, og af bókum.
heldur jafnframt og jafnmikið, og
máske miklu meira, með allri
þinni ljúfmannlegu framkomu,
grandvarleik og viðeigandi hlut-
tekningu við alla, sem á einhvern
hátt voru hennar þurfandi. Og
hverja stund, sem þú gast slopp-
ið frá þínu stöðuga annríki, not-
aðir þú til að kenna þannig. Og
þessi játning okkar gildir bók-
staflega um þína góðu, og jafnan
þér samhentu konu. Og ekki má
gleyma hinum fagra og undur
hugljúfa blómareit ykkar, sem þið
nú farið með ifrá okkur, og sem
við einnig horfum saknandi á
eftir. Það eru börnin ykkar, þau
smærri og stærri. Þau voru og
eru, einnig kennimenn, án þess
þau vissu nokkuð af því sjálf.
Ekki ósvipað því, sem að einn
griski spekingurinn segir um sak-
leysið: “Sakleysi! það ertu að-
eins á meðan þú ekki þekkir þig
sjálfa”. Og sá, sem er kennari,
eða kennimaður, kennir oft bezt,
þegar hann, eða hún, veit ekki af
því að kensla stendur yfir. — Þeg-
ar eg 'hefi verið svo heppinn að
kynnast hinnm ungu vinum, börn-
um ykkar hjónanna, sem við nú
einnig erum að kveðja, hvort sem
það hefir verið inni í stofunni,
þar sem eg sem gestur hefi ein-
stöku sinnum drukkið kaffi, eða
hvort sem eg hefi mætt þeim,
drengjum og stúlkum ykkar, úti á
stræti, hefir mér jafnan fundist
það nokkurs konar auka-góðgæti.
Alúðin og kurteisin frá þeirra
hlið hefir verið svo fögur og nátt-
jrleg, að mér hefir fundist að eg
vera lærisveinninn, en þau kenn-
arinn, og hefir sú tilfinnig í hvert
sinn glatt mig og gert mér mikið
gott. —
Og svo nú að skilnaði óskum
við öll þér, séra Sigurður Ólafs-'
son, og konu þinni og börnum,
allrar guðs blessunar og ástgjafa
um tíma og eilíifð. Og vottum
nú öll þakklæti okkar og söknuð,
með því að standa upp
Gimli, 14. júní 1929.
J. Briem.
Kæri herra ritstjóri!
Eins og þér sjáið, er aðal-efni
greinar þessarar, ávarp frá mér,
persónulegt ávarp, til séra Sigurð-
ar Ólafssonar, við burtför hans
héðan frá Gimli, sem eg ætlaði að
lesa upp í samsætinu, er honum
var haldið hér í kirkjunni þann
14. þ.m.. En þegar eg var búinn
að skrifa það, datt mér i hug:
Jafnvel þó að þetta sé persónu-
legt ávarp, og í samhljóðan og í
tilfinningu allra safnaða og safn-
aðarmanna hans, og okkar allra
hér á Betel, þá samt gæti ein-
hverjum^ eða mörgum. fundist
Thorstína Jackson-Walters,
sú, er upptökin átti að því, að
Bandaríkin sæmdu ísland með
myndastyttu af Leifi Eiríksyni,
í tilefni af Alþingishátíðinn 1030.
þetta nokkurs konar framhleypni
af mér, sem ekki væri líklega á
nokkurn hátt neitt samtengdur
neinum söfnuði, nema ef það
kynni að vera Betel, Betelsöfn-
uði. — En svo vildi nú til, að sama
kveldið, sem samsætið var haldið
hér í kirkjunni, var eg hálf-las-
inn, gat ekki farið, og slepti því
að flytja ávarpið þar. ? Þóttist eg
einnig vita, að þar yrði svo mik-
ið af safnaðarfólki, bæði héðan
frá Gimli og úr hinum ýmsu öðr-
um söfnuðum, og mikið mannval
til að segja ýmislegt fallegt, —
að enginn myndi sakna mín, til
að vera þar viðstaddur, til að
sitja og hlusta. — Um þá samkomu
ætla eg því ekkert að skrifa þér.
Það kemur eflaust í blöði frá mér
miklu betri mönnum, sem þar
hafa verið og átt hlut að máli.
Við þetta tækifæri, sem eg nú
sendi yður, herra ritstjóri, þessa
litlu grein “frá Gimli, ætla eg
ekki að gleyma því, “að við gamla
fólkið hér á Betel, sendum kæra
kveðju okkar allra, og þakklæti
fyrir tíu dollara gjöf, sumargjöf,
sem að þau heiðurshjón, Mr. og
Mrs. Walter Johnston, Shippawa,
Ont., sendu okkur gamla fólkinu,
um sumarkomuleytið, til að gleðja
okkur með. — Þó a>ð tíðarfarið
væri þá nokkuð kalt, sáum við
fljótt, að kærleikur þeirra hjón-
anna var ekki nálægt því að kulna,
heldur andlega hugsað og sagt:
“Þar var sumar í sveitum, sumar
í brjóstum heitum.” — Vel sé
þeim, og margfaldar þakkir fyrir
það, eins og fyrir alt annað, sem
hefir upptök sín frá uppsprettu
kærliekans.
Fólkið hér á Betel, bæði það
fólk, sem fór til kirkjunnar, og
hitt, sem ekki gat komist á sam-
sætið, þakkar séra S. Olafssyni
fyrir allar hinar hugljúfu stund-
ir, sem það hefir haft af allri
nærveru 'hans, hér >á Betel. Og
óskar honum, og öllum hans, allr-
ar blessunar og heilla.
Gimli, 15. júní 1929,
J. Briem.
Búnaðarsamband Borgarf jarðar
keypti eina dráttarvél í fyrra og
unnu 2 menn með henni í alt fyrra-
sumar. Brutu þeir með henni too
dagsláttur. Nú hefir sambandið
keypt aðra dráttarvél til og er ætl-
unin aö hafa 3 menn með hverja vél
í sumar. Á þennan hátt verður hægt
að nota vélarnar dag og nótt sumar-
tímann. Þessi nýbreytni er at-
hyglisverð, þar sem notin af vélun-
um tvöfaldast. Vélamar munu
endast jafnlengi með góðri með-
ferð í stöðugri notkun.
Fyrsta ársþing fiskisamlagsins í Manitoba