Lögberg - 25.07.1929, Side 3

LÖGBERG FTMTUDAGINN 25. JÚLí 1929.
Bla. S.
SOLSKIN
LÆKURINN.
Þegar eg man fyrst eftir mér, átti eg lieima
í Selhólum, hjá henni Helgu göímlu. Einn góð-
an veðurdag var eg að leika mér við lækinn, sem
rann rétt fyrir neðan túnið; mér þótti svo gam-
an að lienda steinunum út í hylinn.
“Haman, gaman!” hrópaði eg og hljóp um
leið fram á lækjarbakkann, með stein í hend-
inni. Jú, heldur var það gaman! Eg stevptist
á höfuðið niður í hylinn. Mér fanst eg nú
Hggja í mjúkri sæng. Stundum varð már dimt
fyrir augum, en stundum sá eg gróleita móðu.
Þama var eg að veltast um í læknum, tæplega
fimm ára gamall. Engin mannleg hjálp var
nálæg. Enginn sá mig — nema Guð.
Alt í éinu kendi eg l)otns, svo að eg gat stað-
ið upp. Straum'urinn hafði skolað mér upp í
dálítið skarð, sem var í bakkann á einum stað.
Það var eins og blessuð puntstráin, sem blöktu
á bakkanum, væru að rétta mér hjálparhönd.
Eg þreif í þau báðum höndum, og gat klifrast
npp á bakkann.
Óisköp hafði hún Helga gamla hátt, þegar
eg kom heim, en ekkert man eg hvað hún sagði.
Eftir litla stund var eg kolminn ofan í rúm og
sofnaði eg þá vært.
“Hvar eru fötin mín?” hrópaði eg, þegar
eg opnaði augun daginn eftir.
“Eg er að þurka þau,” svaraði Heíga
gamla. “Þú verður að liggja í rúminu í allan
dag. ’ ’
Eg brauzt um á hæl og hnakka og umturn-
aði öllu í rúminu. Mér þótti svo sárgrætilegt
að fá ekki að koma fit í góða veðrið.
Eftir þetta varaði eg mig á læknum, því að
nú var eg hygnari en áður.
SAMJSÖNGUR.
Helga gamla átti eina kú. Það var innan-
gengt úr bænum í fjósið, 0g koím það sér vel,
einkum að vetrinum. Eg verð að geta þess, þó
að saga þessi gerist að áliðnu sumri.
Gamla konan skrapp einn morgun út fvrir
tún að sækja æmar sínar. Hún ætlaði áð mjólka
þær fyrst, og ku.su svo á eftir. Hún þorði ekki
annað, en að loka mig inni í kotinu, svo að eg
færi mér ekki að voða. Hún lokaði líka, Skoppu
og kisu inni; þær áttu að vera mér til skemt-
unar.
Mér fór nú að leiða«t, svo að eg liljóp fram í
bæjardymar. Eg gat ekki opnað dvmar, og
varð að híma þarna í göngunum. Ekki kemur
Helga, og nú fer eg að háskæla. Þá koma þær
Skoppa ogkisa, og taka undir með mér. 1 sama
vetfangi fer kusa að baula; lienni þykir mál
til komið að komast út í góða veðrið.
Eg grenjaði “diskantinn”, kisa mjálmaði milli-
rödd, Skoppa spangólaði “tenór” og kusa öskr-
aði ba.s.sann. með drynjandi röddu.
Þegar Helga gamla opnaði bæjardyrnar,
var söngurinn á enda. Skoppa hljóp út á hlað
og dinglaði rófunni. Kisa fór að mala af á-
na^gju. Kusa þagnaði, þegar Helga fór að
mjólka hana; en eg brosti gegn um tárin, með-
an eg jiamlbaði spenvolga mjólkina.
GÓÐUR DRYKKUR.
Við pabbi minn vorum nú tveir einir í kot-
inu. Hann var að halda fé á beit fyrir Þor-
leif á Reykjum. Eg elti liann alt af, þegar liann
var að smala. Einu sinni var eg svo þrevttur,
að hann varð að hera mig á bakinu yfir holt og
hæðir.
“Ó, hvað mig langar í mjólk, pabbi minn,”
sagði eg, með tárin í augunum, þegar við kom-
um heim. Að vísu hafði eg enga von um, að
hann gæti gefið mér mjólk, því að hann átti
enga kú.
Pabbi minn var fámálugur, eins og hann var
vanur, en mæðilega varpaði hann öndinni í
þetta sinn. Alt í einu tekur hann blikkmæli af
hillunni og gengur út.
'Stóri, hvíti smalahundurinn hans pabba
míns fór nú að flaðra upp um mig, eins og hann
vildi liugga mig. Mér þótti svo ósköp vænt
um hann. — Einu sinni viltist pabbi í vondu
verði, en þá ratáði Jökull og vísaði lionum veg-
inn heim.
Jökull gat ekki huggað mig. Eg var farinn
að gráta, þegar pabbi minn kom aftur inn, með
mælinn barmafullan af mjólk. “Drektu þetta,
hrófið mitt, — það sakar þig ekki, þó.að það
sé kaplamjólk,” sagði hann, um leið og hann
rétti mér mælinn. Eg drakk mjólkina 1 einum
teig — og það var góður drykkur.
RARNSLEGAR IIUGMYNDIR.
Eg var nú kominn hátt á sjötta árið og far-
inn að hugsa um Guð og náttúruna. Eftir mikla
ílmgun og rannsókn komst eg að þeirri niður-
stöðu, er nú skal greina: Jörðin er í laginu eins
og kringlótt kaka. Hún flýtur ofan á sjónum.
Himininn, sem er úr gleri, hvelfist yfir jörð-
ina, og nær niður að sjónum alt í kring. Stjöm-
urnar eru fastar í glerhimninum; sömuleiðis
sólin og tunglið. Hver stjarna er á stærð við
títuprjónsihöifuð. Tunglið er á stærð við
þimmu. Sólin er álíka stór og pönnukaka,
nema hvað hún er dálítið þykkri. Ofan á gler-
himninum, sem eg sé, liggja mikil, djúp vötn.
Þess vegna þarf ekki nema dálitla sprungu í
glerið, til þess að rigning komi. En brotni heill
gluggi, þá kemur syndaflóðið, svo að eg drukna;
en ekki eg einn, heldur dmknar Lalli og Imba,
Jö'kull og kisa. líka, nema því að eins, að við
getum forðað okkur inn í bæinn, eins og hann
Nói, sem hljóp inn í örkina sína.
Fyrir ofan vötnin, scm eru á glerliimninum,
er annar himinn, bjartur og fagui*. Þar er góð-
ur Guð. Þar eru fallegir englar, með mjall-
hvíta vængi. Þangað fá góðu börnin að koma,
þegar þau deyja. Þar fá þau að leika sér all-
an dag'inn úti á túninu, innan um sóleyjar og
önnur falleg blóm.
Eg er hólf-hræddur við ljóta karlinn, sem
er undir jörðinni. Hann getur reyndar ekki
tekið góðu börnin, en vondu börnin tekur liann.
Aldrei skal eg tala ljótt, aldrei skal eg skrökva,
svo að ljóti karlinn geti ekki náð í mig. Alt af
skal eg vera gott og hlýðið bam, svo eg fái að
koma til Guðs og góðu englanna.
ÍIIMNAGLUGGINN RROTNAR.
Veðrið var svo inndælt. Eg var að leika
mér við Lalla og Imbu úti á hólnum. Þau voru
nýkomin frá Selhólum og mér þótti svo gaman
að leika mér við þau. Við vorum búin að ra'ða •
skeljum og völum um allan hólinn. Það var
féð okkar. Við tóknm ekkert eftir því, að regn-
skýin færðust smátt og smátt vfir loftið. Þeg-
ar leikurinn stóð sem hæst, kom dynjandi rign-
ing.
Eg góndi upp í loftið og hugsaði sem svo:
“Æ, hvaða ósköp er að sjá þetta! Svona mik-
ið vatn getur ekki streymt niður um litla
sprangu.” Eg var nú ekki lengur í neinum
vafa. “Ó, Guð hjálpi mér, og maimma líka! —
Imba! Tmba! Sérðu ekki gluggann, sem hofir
brotnað þarna uppi?” hrópaði eg og benti upp
í loftið.
“Jú, eg held eg sj'ái það” svaraði Imba, og
fór að háskæla.
Við vorum að smala fénu okkar, öll ríðandi
á prikum, þegar ósköpin dundu yfir. Eg henti
frá mér prikinu mínu, skildi eftir öll gullin mín
og hljóp skælandi liei'm túnið, eins og eg ætti
Mfið að leysa. Lalli og Imba komu æpandi á
eftir mér. Þau vissu, að eg var spekingur að
viti; það þurfti svo sem ekki að rengja það, sem
eg sagði, enda sá Tmba sjálf, með sínum eigin
augum, gluggann brotna.
Við æddum inn göngin, og skeltum á eftir
okkur öllum hurðum. Lalli og Tmba gripu
dauðahaldi í pilsfald miimmu sinnar. Þau ætl-
uðu alveg að <æra lmna með óhljóðum, en eg
stóð úti í liorni, skjálfandi af.hræðslu.
“Eruð þið gengin af vitinu, börn?” spurði
húsmóðirin, og hleypti brúnum.
“Það brotnaði einn glugginn þarna uppi ú
himninum, rétt áðan,” svaraði Imba kjökrandi,
“og það streýmdi svo mikið vatn yfir okkur.”
“Snáfið þið Irartu frá augunum á mér, ell-
egar eg skal flengja ykkur,” sagði mamma
hennar; “þetta er bara rigning. ”
EFTIRTEKT.
Mamma rníil sat á rúminu sínu, en Lauga
systir mín stóð á gólfinu og var að greiða sér,
vel og vandlega, því það var sunnudagur.
Mamma mín lét á sig gleraugun og tók Jóns-
bók ofan af hillunni. “Takið þið nú vel eftir
húslestripum, börnin mín góð,” sagði hún og
leit blíðlega til okkar Laugu.
“Eg skal gera það, mannna mín,” sagði eg,
og settist á kistilinn við fætur hennar, en hún
byrjaði að lesa.
“Hvernig á eg að taka sem bezt eftir hús-
lestrinum?” hugsaði eg. “A eg ekki að segja
alt það sama, sem mamma segir Öðm vísi get-
ur það ekki orðið. ”
Eg fór nú að hafa hvert orð upp eftir
mömmu minni í hálfum hljóðum; en þó hljóp
eg yfir nokkur orð, sem mér þóttu svo óttalega
ljót, því að meistari Jón var svo stórorður.
“Þegiðu, tstrákur,” hvíslaði systir míín í
eyrað á mér. “Hún mamma sagði okkur að
taka vel eftir lestrinum.”
Eg gaf mér ekki tíma til að svara henni,
heldur einblíndi eg á mömmu mína og hélt á-
fram að þvlja. “Eg skal vera góða barnið og
láta ekki stelpuna trufla mig,” hugsaði eg.
Eg varð feginn, þegar mamma mín tók af
sér gleraugun og lét Jónsbók aftur upp á hill-
una. Sysir mín kysti hana fyrir lesturinn og
eg líka, því að ekki vildi eg vera eftirbátur
hennar.
“Hvers vegna varstu alt af aðmasa, með-
an hún mamma var að lesa? spurði svstir
mín.
“Eg var að taka eftir lestrinuin, en þú
varst alt af að trafla mig,” svaraði eg.
“Þú átt bara að hlusta á lesturinn, en ekki
tala neitt sjálfur, elsku-barnið mitt,”.sagði
mamma mín brosandi. Hún tók mig í faðm
sinn, og vafði mig að brjósti sínu með hjart-
anlegri blíðu.
KIRKJURÆKNI.
Fólkið á Hólkoti var að klæða sig í spari-
fötin. Allir, sem vetlingi gátu valdið, ætluðu
að fara til kirkjunnar, því það var sunnudagur
og blessað veðrið var svo gott.
Eg varð nú alt í einu svo ósköp kirkjuræk-
inn. Eg mátti ekki hugsa til þess að vera svo
óguðlegur, að fara aldrei til kirkju. Ef hljóp
fram í búrdyrnar og sá hvar mamma mín var
að drekka úr kaffibollanum sínum, inni í búr-
inu.
“Eg vil fara til kirkjunnar,” sagði eg með
ólundarsvip.
“Ekki núna, góði minn, þú ert svo ungur,”
svaraði mamma mín.
“Eg, sem er bráðum sjö ára.”
“Það er sama, þú ert svo lítill.”
“Eg, sem er svona stór.” Eg tylti xnér á
tær og seildist eins langt og eg gat upp í dyra-
tréð.
“Ekki fer hann Stebbi litli til kirkjunnar,”
sagði mamma mín.
“Það er nú annað mál,” svaraði eg, “hann
sem er ekki nema á þriðja árinu.”
Mamma mín sagði, að eg mætti nú ekki vera
svona óþekkur. Hún sagði að eg léti víst svona
af því mig langaði svo mikið til. að koma á bak
á liann Skjóna.' . •
Eg varð nú svo reiður, að eg gat ekki talað
undir rós. Eg sagði mömmu minni hreinskiln-
islega, að eg ætlaði að sálga mér undir eins.
Mér fanst eg ekki geta lifað lengur, fyrst eg
fékk ekki að fara til kirkjunnar. Eg sá, að það
var ekki til neins fvrir mig að stevpa mér á
liöfuðið ofan í. skyrtunnuna eða mjólkurtrogið,
því að kerlingin hún mamma mín hefði svo
sem verið vís til þess að bjarga mér! — En að
þjóta út í sjóinn eða lækinn? Já, það var nú
dálítið meira vit í því.
Eg hleyp því fram göngin og út á lilaðið, en
nú heyri eg fótatak fyrir aftan mig. Blessun-
in hún marnma mín var farin að elta mig, þó
að henni væri þung-t um sporið. Nú, það var
•ekki að sökum að spyrja. Hún náði í mig og
lét mig ií fangelsi. Það var svo „þröngt um mig
í fangelsinu, að eg gat, livorki hreyft legg né
lið. Eg ætla nú að segja þér það, svona í trún-
aði, lesari minn, að fangelsið var ekkert ann-
að en faðmurinn hennar piömmu minhar.
En þegar við Stebbi litli vorum að leika okk-
ur að fallegu blómunum úti á túninu um há-
dégisbilið, ])á langaði mig til að lifa ögn leng-
ur, þrátt fyrir alt og alt.
—Rernskan.
Rödd Úr Gröfinni.
Eftir Moody.
Nýlega las eg um móður eina, sem var
ekkja, og dó frá einkabarni sínu, stálpuðum
dreng, sem við það varð munaðarlaus og efna-
laus. Hún liafði oft og iðulega beðið fyrir
þessu bami sínu, og drengurinn skildi það vel,
að henni var um ekkert jafn hugarhaldið, sem
um velferð sálar hans. Drengur þessi ]>rosk-
aðist vel, varð dugandi atvinnurekandi, og
komst með iðjusemi og sparsemi í mjög álit-
lega lífsstöðu.
Tuttugu ár voru liðin frá dauða móður hans.
Hann hafði þá keypt sér grafreit á landeign
sinni, og vildi nú flytja kistu móður sinnar
])angað, og reisa þar minnisvarða á gröf henn-
ar. — En meðan liann hafði þetta fvrir stafni,
fór hann að hugsa um fyrii’bænir móður sinnar
og hvílíkt alvörumál þær voru henni meðan liún
lifði. Svo fór hann að hugsa um, að svarið
væri ekki enn komið upp á allar hennar bænir,
og hvað hann ætti langt að því takmarki, sem
Ivenir móður lians stefndu að. Flutningurinn á
líki móðurinnar vai’ð til þess að vekja nýjar
hugsanir og nýtt líf í sálu háns. Baraæskan
með bænalífi móður hans, rann á ný upp fvrir
honum. — Og sama kveldið, sem 'hann stóð við
hinn nýja legstað móður sinnar, gafst hann
drtotni sínum og frelsara.
Ó, þér mæður! Munið hvað yður ber að
gera fyrir börnin. —
Unga. Ijónið og faðir þess.
Ungt ljón fór utan til að aflalsér mentunar,
svo að það yrði þeim mun Tærara um að
stjórna hinum dýrunum viturlega, þegar það
tæki við konungdómi eftir föður sinn. En í
fjarlægum löndum lenti það í félagsskap með
svínum og ösnum og tókst þeim að gera fas
sitt og framferði svo aðlaðandi í augum unga
ljónsins, að það tók sér félaga þessa til fvrir-
myndir. Það lærði að hrína eins og asni og
velta sér á bakinu ; það át með svínunum og
rótaði sig með. þeim ofan í forina, sVo að ekki
stóðu upp úr nema eyi’un.
Svínin og asnamir lofuðu ljónið unga á
hvert reipi fyrir það, hve prýðilega það líkti
eftir öllum háttum þeirra. Yarð kóngsonurinn
hróðugur mjög af þessu og sneri nú að nokkr-
um tíma liðnum heim til hirðar föð.ur síns.
Tók liann brátt að sýna þar hvað hann hafði
lært, og þóttisfekki lítið af því. Hann rak upp
hrinur eins og asni og sagði: “ýa” lagðist á
bakið, velti sér á báðar hliðar og sló xit löppun-
um. Og jafnharðan dembdi hann sér niður í
forarvilpu og rýtti eins og svín.
Ilirðdýrin horfðu efins hvert á annað og
vissu ógjörla, hvortþ au ættu að lofa þessar list-
ir kóngssonarins víðföi’la eða hlæja að þeim.
En gamli dýrakóngurinn tók af allan efa fyrir
þeim. Hann gekk með þungum alvörusvip að
verrfeðrangnum, syni sínum, og mælti: “Sé
eg við livei’ja þxx hefir lagt lag þitt. Af svín-
um og ösnum verður ekki numin sú mentur.,
sem við þarf til að geta stjómað rílii. Vík þú
burt héðan og kom okki í mína augsvn framar.”
— Stgr. Th. þýddi.
| Proíessional Cards j
é-'O'-'Q<.-/O'-tO'-.O'-»Q’-.O,->Q'-.O.->Q<--m,-.n.-.n.-
DR. B. J. BRANDSON 216-220 Medical Arta Bldg. Cor. Graham og Kennedy Sta. PHONB: 21 834 Office timar: 2—3 Heimili 776 Victor St. Phone: 27 122 'Winnipeg-, Manitoba. THOMAS H. JOHNSON H. A. BERGMAN tal. lögfræClngar. Hkrlfatofa: Room 811 McArthor Bullding, Portago Avo. P.O. Box 165« Phonea: 26 S49 og 26 646

LINDAL, BUHR &STEFÁNSSON lslenzkir lögfræðingar. 356 Main St. Tala.: 24 962 peir hafa ainnig akrifabofur aO Lundar, Riverton, Gimli og Ptney og eru þ>ar aO hltta 4 efUrfylgí- andl tlmum: Lundar: Fyrsta miOvlkudag, Riverton: Fyrsta fimtudag, Gimli: Fyraba miOvikudag, Piney: priOJa fðstudag I hverjusn mfinuOl
DR O. B.TORNSON 216-220 Medical Arta Bldg. Cor. Graham og Kennedy Sts. PHONE: 21 834 Office tfmar: 2—3 Heimill: 764 Victor St.. Phone: 27 586 Winnipeg, Manitoba.

DR. B. H. OLSON 216-220 Medical Arta Bldg. Cor. Graham og Kennedy Sta. PHONE: 21 834 Office Hours: 3—5 Heimili: 921 Sherbum St. Winnipeg, Manitoba.

J. Rsgnar Johnson, B.A., LL.B., LL.M. (Harv.) tslenzkur lögmaður. Rosevear, Rutherford, Mcln- tosh & Johnson. 910-911 Electric Railw. Cmbrs. Winnipeg, Canada Sími: 23 082 Heima: 71 753 Cable Address: Roscum

DR. J. STEFANSSON 216-220 Medical Arta Bldg. Cor. Graham og Kennedy Sta. PHONE: 21 834 Stundar augna, eyrna nef og kverka ajúkdðma.—Er a8 hitta kl. 10-12 f. h. og 2-5 e. h. HeimiU: 373 River Ave. Tals.: 42 691

JOSEPH T. THORSON ísl. lögfræðingur Scarth, Guild & Thorson, Skrifstofa: 308 Mining Exchange Bldg. Main St. south of Portage Phone: 22 768

DR. A BLONDAL Medical Arte Bldg. Stundar sðrstaklega kvenna og barna sjúkdðma. Er að hitta frá kl. 10-12 f. h. og 3—5 e. h. Office Phone: 22 296 Heimili: 806 Victor St. Slmi: 28 180

G. S. THORVALDSON, B.A., LL.B. Lögfræðingur Skrfstof a: 702 Confederation Life Building Main St. gegnt City Hall Phone: 24 587

Dr. Kr. J. Austmann, Wynyard, Sask.

A. G. JOHNSON 907 Confederation Life Blú|. WINNIPEG Annast um faatelgnir manna. Tek- ur að sér að ávaxta sparifé fðlks. Selur eldsábyrgð og bifreiða ábyrgð- lr. Skriflegum fyrirspurnum svarað samstundls. Skrifstofustmi: 24 263 Heimasimi: 33 328 ->

J. J. SWANSON & CO. L I M I T E D 601 Paris Bldg. Winnipeg Fasteignasalar. Leigja hús. tJtvega peningalán og elds- ábyrgð af öllu tagi. Phone 26 349

A. S. BARDAL 848 Sherbrooke 8t. Selur llkklstur og annast um út- fartr. Allur útbúnaður s4 beaa. Ennfi-wmur selur hann allskomr minnisvarða og legeteina. Skrifstofu tals. 86 607 Heimiiis Tals.: 88 808

Reeidence Office Phone 24 206 Phone 24 963 E. G. BALDWINSON, LL.B. íslenzkur lögfræðingur 708 Mining Exchange 356 Main St. Winnipeg

ALLAR TEGUNDIR FLUTN- INGA. Nú er veturinn genginn í garð, og ættuð þér þvi að leita til mín, þegar þér þurfið á kolum og við að halda. JAKOB F. BJARNASON 668 Alverstone. Sími 71 898

DR. S. J. JÓHANNESSON stundar lækningar og yfirsetur. Til viðtals kl. 11 f.h. til 4 e.h. og frá 6—8 að kveldinu. Sherbum St. 532 Sími 30 877

Dr. C. H. VR0MAN Tannlæknir 505 Boyd Building Phone 2« 1T1 WINNIPEG.

G. W. MAGNUSSON Nuddlæknir. 609 Maryland Street OÞriðja hús norðan við Sarg.) PHONE: 88 072 Viðtalstími: kl. 10—11 f. h. og kl. 3—5 e. h. ÞJ0ÐLEGASTA Kaffi- ogMat-söluhúsið! aem þossi borg heflr sokkum tíiM haft innan vébanda sinna. Fyrlitak* májtíðir, skyr, pðnnu- kökui, ruilupydsa og þjðfiroaknla- kaffi. — Utanbæjarmenn fl •* 4valv fyrst hressingu 4 WKVEXi CAFE, «»S S&rgeót Ave Simi: B-S197. Rooney Stevens. elgands.

DRS. H. R. & H. W. TWEED Tannlæknar. 406 Standard Bank Bldg. Cor. Portage Ave. og Smith St, Phone 26 545. Winnipeg

SIMPS0N TRANSF2R Verzla mefi egg-4-dag hænsnafðfiur. Annast elnnig um allar tegundlr flutninga. 681 Arlington St., Winnipeg
1
Tryggið yður ávalt nægan
forða af
HEITU VATNI
fáið yður
ELECTRIC WATER HEATER
Vér setjum hann inn og önnumst
um vírleiðslu fyrir
Aðeins $1.00 út í hönd
Afgangurinn greiðist með vægum kjörum
Hot Point Water Heater, gegn útborgun $20.50
Red Seal Water Heater, gegn útborgun $19.00
piumbmg WmníDeó Hudro. ph«ne
aukreitis, ^mmrn^mmmím^m^mmm*' 84g 132
þar sem A 848 133
þarf 55-59 ^CPRINCESSST.