Lögberg - 14.11.1929, Page 4

Blft. 4.
LÖGBERG, FIMTUDlAGINN 15. NÓVEMRBR 1929.
/
Högtierg
Gf«fið út hvem fimtudag af The CoV-
umhia Press, Ltd., Oor. Sargent Ave.
og Toronto St., Winnipeg, Man.
Talsfmar: 86 327 og 86 328
Einar P. Jónsson, Editor
Utanáskrift blaðsins:
The Columbia Press, Ltd., Box 3172
Winnipeg, Man.
Utanáskrift ritstjórans:
Editor Lögberg, Box 8172, Winnipeg, Man.
Verð $3.00 um árið. Borgist fyrirfram.
The “Lögberg” is printed and pubUshed by
The Columbia Press, Limited, in the Columbia
Buíldíng, 695 Sargent Ave., Winnipeg, Manitoba.
Bœjarstjórnarkosningamar
Föstudaginn þann 22. yfirstandandi mánað-
ar, fara fram almennar kosningar til bæjar-
ráðsins í Winnipeg. Enginn sá, er fyrir brjósti
ber heill og heiður þessarar borgar, getur látið
sér í léttu rúmi liggja, hvernig til tekst með úr-
slitin, eða hverjum verður faliná hendur forysta
bæjarmálefnanna, næstu árin. Kjósendur geta
heldur aldrei of mikið á sig lagt, til þess að
kynnast gangi málanna, og glöggva skilning
sinn á starfshæfni þeirra manna, er í kjöri eru.
Að þessu sinni keppa þrír um borgarstjóra-
embættið, það er að segja núverandi borgar-
stjóri, Mr. McLean, fyrverandi borgarstjóri,
Col. Ralph Webb, og Mr. Marcus Hyman, er
býður sig fram af hálfu hins óháða verka-
manna flokks.
Eins og gefur að skilja hlýtur kjósendum
Winnipeg borgar, að vera sæmilega kunnugt um
forystuhæfileika hinna tveggja, fyrgreindu
frambjóðenda. Um einlægni þeirra, hvors um sig,
verður eigi efast. Á hinn bóginn, geta ef til vill,
orðið næsta skiftar skoðanir um það, hvor þess-
ara tveggja manna sé álitlegri til þess að veita
málefnum borgarbúa þá forstöðu, er þau, sam-
kvæmt eðli sínu hljóta að krefjast.
Oss skilst, samt sem áður, að í þessu tilliti
nægi að benda til þess, hvemig málefnum borg-
arinnar var komið, jum þær mundir er Ool.
Webb tókst á hendur borgarstjóraembættið,
hvernig kyrstaðan virtist svo að segjá hafa náð
yfirtökunum £ öllu framkvæmdalífi borgarinn-
ar. Og þótt vafalaust megi sitthvað að ráðs-
mensku hans finna, þá verður samt ekki um það
deilt, að hann sýndi í hvívetna ákveðna umbóta-
viðleitni, og hlífði sér í engu, þótt eigi blési á-
valt sem byrvænlegast.
Undir kringumstæðum þeim, er hér um ræð-
ir, fáum vér eigi betur séð, en að kosning Col.
Webbs til borgarstjóra, myndi verða bæjarfé-
lagi voru fyrir beztu.
Um frambjóðanda hins óháða verkamanna-
flokks, Mr. Hyman getum vér persónulega ekk-
ert sagt af eigin reynd, með því að leiðir vorar
hafa aldrei legið saman. En mælt er, að hann
njóti allgóðs álits sem lögmaður. Hann er
maður Gyðinga ættar. 1 sambandi við fram-
boð hans, virðist oss einkum áríðandi að þess
sé gætt, að litlar sem engar líkur munu til,
að flokkur sá, er hann styðst við, nái meiri hluta
í bæjarstjóminni við kosningar þær, er fara í
hönd, og þar af leiðandi er þess eigi að vænta,
að honum yrði létt um vik, að hrinda áhugamál-
um sínum í framkvæmd, hversu velviljaður, sem
hann væri.
í 2. kjördeild, það er að segja þeirri kjör-
deildinni, þar sem Islendinga gætir mest, keppa
sjö frambjóðendur um þrjú bæjarfulltrúa sæti.
í»rír þeirra hafa átt sæti í bæjarstjóm um langt
ára skeið, eða þeir Fred H. Davidson, John
O’Hare og Thomas Flye. Telst hinn síðast-
nefndi til hins óháða verkamannaflokks. Vafa-
laust hafa þessir menn allir, hver í sínu lagi,
starfað að málefnum bæjarins í fullri einlægni
og lagt sitt bezta fram. Þó má hinu eigi
gleyma, að enn hefir gamla, íslenzka máltækið,
að nýir vendir sópi bezt, við haldgóð rök að
styðjast.
íslendingurinn Victor B. Anderson, leitar
enn af nýju kosningar í kjördeild þeirri, sem
hér um ræðir. Er hann persónulega vinsæll
maður og drengur góður.
Þau tíðindi hafa nýlega gerst á sviði bæjar-
málanna, að stofnaður hefir verið nýr fram-
sóknarmanna félagsskapur hér í borginni, er
‘‘The Winnipeg Civic Progress Association”
nefnist. Hefir sá félagsskapur það meginmark,
að veita, ef svo mætti að orði kveða, nýju blóði
inn í framkvæmdarstjórn bæjarmálanna. Það
er þessi félagsskapur, er fmmkvæði átti að því,
að fá Col. Webb til að bjóða sig fram, auk þess
sem undir merkjum hans leita kosningar til
bæjarráðs, Ralph Maybarilk, lögmaður, A. J.
Roberts, lyfsali og F. M. Luce, kaupmaður. All-
ir eru menn þ&ssir á bezta aldrei, og áhuga-
samir um bæjarmál; má því öragglega vænta,
að af kosningu þeirra myndi margt gott Ieiða
fyrir bæjarfélagið í heild.
Endurkosningar leita til skólaráðs í 2. kjör-
deild, tveir ágætir menn, þeir W. R. Milton og
Dr. Warriner. Hafa þeir báðir reynst það vel,
að litlar líkur eru til, að breytt yrði um til batn-
aðar að sixmi.
Tvö afar þýðingarmikil mál, verða lögð und-
ir úrskurð kjósenda, við kosningar þær, er nú
fara í hönd. Er hið fyrra í sambandi við
“ Steam Heating” kerfi borgarinnar, en liið síð-
ara um opnun Sherbrooke strætis, sem áfram-
halds af skrúðvegi borgarinnar, “The Mall”,
ásamt nýrri brú yfir IC. P. R. jámbrautarsvæð-
ið. Með tilliti til hins fyrgreinda máls, næg-
ir að vitna í bréf, er 'birtist á öðrum stað hér í
blaðinu, frá Mr. Glasgow, framkvæmdarstjóra
raforkukerfis borgarinnar.
Lagt verður það og undir úrskurð kjósenda,
hvort taka skuli fram yfir framlenging Sher-
'brooke strætis, veg um Isabel stræti.
Eftir þeim upplýsingum, er vér á skömmum
tíma höfum getað aflað oss, í sambandi við
framlenging hins umrædda megin vegar, bland-
ast oss eigi hugur um hverja leiðina fremur ætti
að velja.
Vér höfum það fyrir satt, að í því falli að
Isabel stræti yrði valið, gæti bœjarstjórnin ekki
hjá því komist, að kaupa ógrynni húsa bæði við
það stræti, sem og meðfram Balmoral. Á hinn
bóginn höfum vér sannspurt, að í því falli, að
megin framlenging skrúðvegarins yrði lögð um
Sherbrooke, þyrfti bærinn ekki að kaupa nema
eitt einasta hús. Yrði megin kostnaðurinn þá
einungis falinn í byggingu brúar þeirrar, er fyr
var nefnd.
Það ætti að vera íbúum miðbæjarins og vest-
urhlutans metnaðaimál, að greiða atkvæði með
Sherbrooke framlengingunni, auk þess sem
slíkur vegur hlyti að verða hagkvæmari og hafa
minni kostnað í för með sér.
Winnipeg er eigi aðeins liöfuðborg Mani-
toba fylkis, heldur og jafnframt höfuðborg
Vesturlandsins í heild. Þeir, sem styðja að
vexti hennar og viðgangi, stuðla jafnframt að
sæmd Sléttufylkjanna allra. En hverjum ætti
það samt að standa nær, að vinna að þroska
hennar og velgengni, en einmitt þeim, er aldur
sinn ala innan vébanda hennar?
Það er blátt áfram siðferðisskylda hvers
einasta kjósanda þessa bæjarfélags, að neyta
atkvæðisréttar síns og stuðla þar með af
fremsta megni að eðlilegum og heilbrigðum
þroska borgarinnar. Það er of seint að byrgja
branninn, þegar barnið er dottið ofan í hann.
Ástæðulaust og tilgangslaust, að naga sig í
handarbökin, þegar alt er orðið um seinan.
Vér eram eindregið þeirrar skoðunar, að
það sé borginni fyrir beztu að fylkja liði um
Col. Webb að þessu sinni, og tryggja þar með
kosningu hans. Gildir og að sjálfsögðu hið
sama um þá hina aðra frambjóðendur, sem í
kjöri eru undir merkjum hins nýja framsóknar
félagsskapar.
Látum hagsmuni Winnipegborgar í heild,
ganga á undan öllu öðra.
Öðruvísi en það á að vera
Sérhver sá, er í sínu insta eðli ann sönglist
og fögrum hljóðfæraslætti, hlýtur að finna til
þess í djúp'ri alvöru, hve ískyggilegt spor hefir
verið stigið með því að innleiða í leikhúsin hinar
svokölluðu hljómmyndir, eða taka hátalara þann,
er þeim fylgir, fram yfir hljómsveitirnar gömlu,
þótt vafalaust mætti sitt hvað að þeim finna.
Félag hljóxnlistarmanna í Bandaríkjunum,
hefir Aomið auga á þá hættu, sem hér er um að
ræða, og hefir tekið sér fyrir hendur, að knýja
samvizku almennings, ef svo mætti að orði
kveða, til alvarlegrar íhugunar á þessu mikil-
væga máli, ef vera mætti að takast kynni að fá
bót ráðna á þeim vandkvæðum, er frá hinni fyr-
nefndu nýlundu stafa. Bendir forseti téðs fé-
lags réttilega á það, að svo fremi að eigi verði
í þessu efni teknar alvarlegar ráðstafanir, geti
auðveldlega svo farið, að um heilbrigða dóm-
greind almennings á góðri og lélegri músík,
Verði innan skamms tíma eigi lengur að ræða,
og ihljóti þá öllum hugsandi mönnum að verða
Ijóst hvert stefnir.
Raddstæling, eða hljómstæling, kemst aldrei
í hálfkvisti við fyrirmyndina sjálfa. Eftirstæl-
ingin, hversu fullkomin, sem hún annars kann
að vera, jafnast aldrei á við sálina sjálfa.
Hér í landi er ástandið í þessu tilliti, að
verða nákvæmlega það sama og í Bandaríkjun-
um, eða með öðrum orðum hættan sú sama. Há-
talarar að tjaldabaki, hafa nú víðast tekið við,
eða eru í þann veginn að taka við af hljómsveit-
unum gömlu, þótt ófullkomnar væri margar
hverjar, og fólkið virðist ekki amast lifandi vit-
und við breytingunni. Er hér ekki um að ræða
alvarlegt íhugunarefni fyrir forustumenn vora
á sviði hljómlistarinnar, sem og þá aðra, er
hljómlist unna, og meta hið menningarlega gildi
hennar?
Á undanfömum árum sótti fjöldi fólks
kvikmyndahúsin, sökum hljómsveitarinnar, eða
organleiksins, er það hafði unun af að hlýða á.
Það vora ekki kvikmyndirnar einar, er lokkuðu
liugi þess. Það mat meira, sem aaskilegt var,
menningargildi fagurrar hljómlistar, en sund-
urslitna atburðakeðju, ýmist ýkta, eða afbak-
aða, er tjaldið hafði að bjóða.
Að vísu varð það því miður ekki um alla
leikhúsgesti sagt, að þeir leituðu þangað fyrst
og fremst hljómlistarinnar vegna, en margir
voru þeir þó engu að síður.
Að vísu verður því eigi á móti mælt, að
hljómvélin sé dásamleg uppfynding, og að hún
hafi margt til síns ágætis, en þrátt iyrir það,
getur hún hvorki tekið við, né má heldur taka
við, af fyrirmyndinni sjálfri.
Fréttabréf frá Islandi
Berufirði, Suður-Múilasýslu,
Krossgerði, 28. sept. 1929.
Kæri ritstjóri!
Eg var nú að lesa í gærdag, í nokkrum númerum
af blaði þínu; það minti mig á, að eg hefi ekki í ár
sent þér línu. Nú læt eg verða af þessu, þó fátækleg-
ar verði þær að efni og anda, eins og áður.
í»að var víst í sept. fyrra, sem eg lauk við línur til
þín. Rétt á eftir gekk veturinn 1 garð hjá okkur,
eins og vant er. En mildur og góður var hann yfir-
leitt, 'eins og skráð hefir verið svo víða áður, svo
ekki þarf að mála um það mikið. Snjórenna nokkur
var hér þó eftir nýár, en fljótt hlánaði sá snfór. I
marz var einmuna tíð, sem oftast undanfarna vetur.
Bregður æ í brún við það, því þegar maður var ung-
ur, heyrði ,maður oft gömlu mennina og þá eldri
tala um, að hann væri harðasti mánuður ársins.
“Já, marz er nú eftir,” sögðu þeir. “Hann hefir nú
verið vanur að sýna sig og koma við kaunin, karl
sá.” Nei, einmitt í marz, kom mikill gróður, sem
gerði fénaði svo mikið til hins góða. Enda var svo,
er nær sumarmálum kom, og þá kuldar og krapa-
hríðir, að menn fóru að hýsa ær og gefa þeim, að
þær hröktu það, jafnvel þó ágæt taða væri. Pær
fundu betra bragðið úti, og að líf og gróður var kom-
inn í náttúruna, í hana jörð móður alls. Og afar-
vænt var fé hér undan vetrinum, með sama sem enga
gjöf, ekki þó hér í Útsveitinni.
En þrátt fyrir hina mildu vetrartíð, brast nú
þorskaflinn svo að segja alveg á opna báta í vetur
og vor, bæði hér á Berufirði og austur um alla
firði. Sjómenn vildu hafa það, að fiskur væri æði-
mikill, en hann fékst ekki á handfæri, á bera króka.
Aftur fiskaðist vel á mótorbáta, þegar þeir höfðu
línur og beitu á þær. Og þegar náðist í loðnu til
beitu, þá var nóg af þorskinum. Illa bregður því
fjöldanum við nú, að lítið sem ekkert fékst á opna
báta. Og ekki hefir sumarið bætt úr því, þrátt
fyrir það þó síld hafi veiðst með meira móti, þá
hefir verið mesta aflaneyð hér á öllum fjörðunum í
sumar. Bátur opinn, hér af Beruf., með vél í, hefir
haldið út af mesta kappi í alt sumar á Siglufirði,
og sargað upp 100 skpd. Hefir þótt líka aflatregt
þar.
/
Aftur á móti hefir heyjast ágætlega. Einmuna
heyjatíð og nýting afbragðs góð, því ekki hefir skort
þurkana. Varla hægt að segja, að dropi hafi komið
úr lofti í alt sumar, hjá þvi sem oft hefir áður verið.
Var orðið svo á Fáskrúðsfirði í ágúst, að allar vatns-
pípur í húsum voru orðnar þurrar, og þurftu menn
að sækja vatn i vatnsæð inn hjá Álfamel, sem dá-
lítið draup úr. — Nú er farið að rigna æði mikið með
köflum, þ. e. dag og dag, og að eins sézt snjógráði
á tindum. Vöxtur í sáðgörðum góður. — Mikið var
unnið að jarðabótum í vetur leið. Er það hið mesta,
sem eg þekki til.
Með framförum má telja það, að þrír bæir hafa
hér í sveit verið raflýstir nú í sumar, Fossgerði
(næst hér við), og Steinaborg; þeir eru saman með
rafleiðslu. Svo Þiljuvellir, skamt sunnan við Beru-
nes. Þá er rafleiðsla komin hér í fimm bæi í sveit-
inni og líklegast bætast fleiri við með tíð og tíma. Og
nú er verið að raflýsa allan Búðakaupstað á Fskrúðs-
firði og Búðareyri í Reyðarfirði, og þó eitthvað meira
þar með. Er þetta gert með aðstoð þess opinbera,
sem vonlegt er. Vatn til þessa í Fáskrúðsfirði er
tekið úr ánum þar fyrir innan (kirkjubólsánum)i—
sameinaðar.
Iðnsýning mikil var haldin í sumar á Eiðum, 9.
og 10. júli, og var þar margt um manninn. Þar
mætti fröken Halldóra Bjarnadóttir sjálf. Þangað
riðu hér úr sveitinni 12, flest kvenfólk, og fékk inn-
dælis veður. Þar var valið úr á Landssýninguna,
sem á að verða á stóru hátíðinni 26. júní n. k. (Al-
þingishátíðinni).
Um látna menn hér á þessu ári, er lítið að geta.
Milli jóla og nýárs í vetur, andaðist á Núpi hér í sveit,
Friðleif Jónsdóttir, víst 96 ár'a, fædd í Bæ í Lóni, og
var á fótum og vinnandi fram í dauðann. Aldrei
giftist hún, en var trúverðug vinnukona á ýmsum
stöðum í Lóni, Breiðdal og hér í sveit. — í sumar
dó Jón Þórarinsson frá Dýrastöðum í Breiðdal, mið-
aldra maður og góður drengur. Giftist eitt sinn, en
gekk úr því hjónabandi. Hann á eina dóttur upp-
komna og efnilega. Hann hafði um mörg ár feng-
ist mikið við að kaupa og selja hesta svona manna
milli, og hafði það oft komið mörgum vel. Hann dó
suður í Reykjavík í maí, skömmu eftir að hann var
kominn þangað, og af einhverri vonzku í hálsinum.
Unglings stúlka efnileg mjög dó í sumar snögg-
lega, Hlíf Guðmundsdóttir, frá Dýrastaðaseli í
Breiðdal, dóttir Guðm. Björnssonar á Ási í JBreið
dal, sem er mesti hagleiksmaður. Kom þetta snögt
yfir mann, og mikill söknuður að svo góðri stúlku,
af öllum, sem þektu til. — Seint í ágúst dó 14 ára
gömul stúlka í Borgargarði á Djúpavogi, dóttir Guð-
jóns þar, bróður Jörundar alþingismanns. Hún dó
úr afleiðingum mislinganna, sem hafa verið að læð-
ast hér um í sumar og eru enn að stinga sér niður.
Fyrst var inflúenzan í vetur og var hún afar slæm
á sumum. Að öðru leyti hefir heilsufar manna ver-
ið gott og er svo enn.
Til nýlundu má það telja, að í vor var byrjað
með einn flutningsbíl í Breiðdal og annan á Fá-
skrúðsfirði. Þeir koma svona smám saman með
bættum vegum. Fyrst eru vegirnir — góðir bílveg-
ir — og að láta hendur standa nú sem hraðast úr
ermum fram með þá. Hvað af hverju verður bíl-
vegur svo yfir Breiðdalsheiði, í sambandi við veg á
Héraði. Frh.
Canada framtíðarlandið
í hinum fvrri greinum hefir
verið nokkuð að því vikið, hvers
vegna að ihugur svo margra ís-
lenzkra bænda, hefir hneigst að
Manitobafylki. En í þessari
grein verður leitast við að lýsa að
nokkru ástandi og staðháttum í
Saskatchewanfylki. í mörgum til-
fellum gildir það sama um Mani-
toba og Saskatchewan, enda liggja
þau saman hlið við hlið. Þó eru
ýms atriði, að því er snertir Sas-
katchewan, sem væntanlegir inn-
flytjendur hefðu gott af að kynn-
ast, þar sem öðru vísi hagar til,
og skal hér drepið stuttlega á
nokkur helztu atriðin, sem gera
það fylki frábrugðið Manitoba.
Það sem nú er kallað Saskatche-
wan, var áður fyrri víðáttumikið
landflæmi í Vestur-Canada, sem
Hudsons Bay félagið hafði fengið
samkvæmt erindisbréfi frá Char-
les II., árið 1670. Síðan komst
landspildan undir hina canadisku
stjórn, og var henni stjórnað frá
Regina, sem nú er höfuðborg þess
fylkis, með hér um bil 55,000 í-
búa. Árið 1882 var megin hluta
þessa flæmis skift niður í Alberta,
Assiniboia og Saskatchewan. Það
var ekki fyr en 1905, að Saskat-
chewan hlaut fylkisréttindi, með
Manitoba að austan, Alberta að
að vestan, Bandaríkin að sunnan,
en North West Territories oð
norðan.
Saskatchewanfylki er 257,700 fer-|
mílur að sts^rð, og er því ummáls-
meira en nokkurt Norðurálfuríkið,
að undanteknu Rússlandi; það er
tvisvar sinnum stærra en Eng-
land, Wales, Skotland og írland
til samans, og hefir um sjötíu og
tvær miljónir ekra, sem hæfar eru
til kornræktar og annarar yrkju.
Af þessu flæmi hafa enn ekki
tuttugu miljónir ekra komist und-
ir rækt. Það er því sýnt, að tæki-
færi fyrir nýbyggja í Vestur-
landinu, eru enn þvínær ótakmörk-
uð.
íbúatala fylkisins er nú nálægt
800,000. Eins óg nú standa sak-
ir, framleiðir Saskatchewan af
hinum litla, ræktaða ekrufjðlda,
meira korn gn nokkurt annað fylki
í Canada. Saskatchewan hefir á
einu einasta ári framleit alt að
384,156,000 mæla af hveiti, byggi,
höfrum og hör, og er þess vegna
eitt hið mesta kornframleiðslu-
land innan brezka veldisins.
Fyrir hálfri öld eða svo, var
fylkið að heita mátti óbygt. Hin
litla jarðrækt, er þektist þar þá,
var á mjög ófullkomnu stigi. En
stórar buffalo hjarðir undu sér
lítt truflaðar á beit, um sléttu-
flæmið víðáttumikla.
Rauðskinnarnir, það er að segja
Indíánarnir, þóttust hafá tekið
sléttuna að erfðum og þar af leið-
andi hefðu engir aðrir hið minsta
tilkall til hennar. Fáeinir stór-
huga æfintýramenn, tóku að leita
þangað vestur fyrir rúmum fjöru-
tíu árum. Jafnskjótt og tekið var
að leggja járnbrautirnar, þyrptist
fólkið úr öllum áttum.
Jarðvegurinn er framúrskar-*
andi auðugur að gróðrarmagni og
á því voru nýbyggjarnir ekki
lengi að átta sig. Erfiðleikarnir
voru að miklu leyti hinir sömu og
átti sér stað í Manitoba, en þeir
urðu samt enn fljótar yfirstignir.
Nú hafa verið reistir skólar og
kirkjur um alt fylkið. Símalínur
tengja borg við borg, sveit við
sveit. Bifreiðar eru komnar á
allflesta bóndabæi og járnbraut-
arkerfin liggja um fylkið þvert
og endilangt. Alls eru um 6,500
mílur af járnbrautum í fylkinu,
og er það meira en í nokkru öðru
fylki, að undanskildu Ontario.
Nútíðarþægindi í iðnaði, sam-
göngum og verzlun, hafa komið í
stað örðugleikanna, sem land-
nemalífinu voru samfara.
En þó nú séu við hendina flest
þau þægindi, sem nútiminn þekk-
ir, þarf samt engu að síður að
leggja alúð og rækt við störfin.
Kornyrkja út af fyrir sig, stuðl-
ar miklu fremur að því að veikja
jarðveginn en styrkja. Og þess
vegna tóku landnema.rnir snemma
upp á því að rækta sem mest af
gripum.
örðugt var til markaðs hér fyr-
á árum og það svo mjög, að bænd-
ur áttu fult í fangi með að láta
hveitiræktina borga sig. Nú er
þetta alt saman breytt til hjns
betra; hvar sem bóndinn á heima
í fylkinu, á hann tiltölulega mjög
skamt til kornhlöðu og járnbraut-
arstöðva.
Á liðnum árum hefir miklu ver-
ið úthlutað af heimilisréttarlandi
í fylkinu, og enn er talsvert af
þeim þar. En rétt er að geta þess,
að í flestum tilfellum eru þau
nokkuð frá járnbraut. Auðvitað
breytist það fljótt, þegar nýbyggj-
ar koma og taka löndin, því þá
fylgja járnbrautirnar jafnan á
eftir.
iMikið er þar af góðum löndum,
er fást til kaups fyrir þetta frá
$18 til $45 ekran, og má í flestum
tilfellum fá þau með slíkum skil-
málum, að borga má fyrir þau á
mörgum árum. Ræktuð lönd kosta
vitanlega sumstaðar miklu meira,
og fer það alt eftir því, í hverju
helzt að umbæturnar liggja. Enn
fremur má fá mikið af löndum á
* leigu, til dæmis fyrir vissa hlut-
deild í ársarðinum. — Það, sem
væntanlegir innflytjendur ættu
samt fyrst og fremst að hafa í
hyggju, er það, að hinar mikju
umbætur seinni ára í fylkinu hafa
gert það að verkum, að erfiðleik-
ar frumbýlingsáranna þekkjast
ekki lengur. Eða með öðrum orð-
um, að það er margfalt auðveld-
ara fyrir nýbyggjann að byrja
búskap nú, en átti sér stað her
fyr meir. Sléttan býður engum
heim upp á ekki rieitt. Hún borg-
ar iðjumanninum handtök hans
vafningalaust. Skilyrðin til ak-
uryrkju og griparæktar í fylki
þéssu eru að heita má ótæmandi.
Loftslagið í Saskatchewan.
Það er nú orðið viðurkent, að
þegar alt kemur til alls, þá er
loftslagið og veðráttufarið ein
mesta gullnáma fylkisins. Ekki
einasta, er loftslagið heilnæmt,
heldur skapar það skilyrði fyrir
allan hugsanlegan jarðargróða.
Sáning hefst venjulegast í apríl-
mánuði og í maí er þar oftast
miklu heitara, en í Austurfylkj-
unum. Heitast verður þar í júlí
og fer hitinn stundum upp í 100
stig, en venjulegast eru svalar
nætur og hressandi. Yetrarnir eru
kaldir, frost stundum 40 stig og
snjófall mikið. Þó er þess að
gæta, að slíkt frost stendur mjög
sjaldan nema örlítinn tíma. Þrátt
fyrir kuldann, er vetrarveðrið og
loftið þó heilnæmt og styrkjandi.
Loftið er oftast heiðskírt og raka-
lítið. Flest fólk sættir sig langt-
um betur við kalt þurviðri, en
stöðugar slyddur. Það er al-
gengt, að heyra nýbyggja lýsa
yfir því, að þeir kunni betur við
kuldann í Vestur-Canada, en hrá-
slagaveðrin heima.
1 iSaskatchewan eru heyskapar-
lönd þau allra beztu. Enn frem-
ur má rækta þar eins mikið af
allskonar garðávöxtum og vera
vill. Allar tegundir berja vaxa
þar í stórum stíl. - Yfir sumar-
mánuðina skín sól í heiði að með-
altali níu klukkustundir á dag, en
til jafnaðar mun mega fullyrða,
að aldrei séu færri sólskins
klukkustundir á ári, en 2,000.
Business Education Pays
ESPECIALLY
• “SUCCESS TRAINING”
Scientifically directed individual instruction and a high
standard of thoroughness have resulted in our Placement
Department annually receiving more than 2,700 callsi—a
record unequalled in Canada. Write for free prospectus
of courses. Train in Winnipeg, Westem Canada’s largest
employment centre.
SUCCESS BUSINESS COLLEGE
PORTAGE AVE. at Edmonton St.
Winnipeg, Manitoba.
"(Otnners of Reliance School of Commerce, Reglna)
t