Lögberg - 09.01.1930, Síða 1

E IONE: 8531)
Se’-en Lines
,rd U?jSÍe
Service
and Satisfaction
QHfð.
PHONE: 86 311
Seven l.ines
n Ji' "'5'' Por
and Laundry
43 ARGANGUR
WINNIPEG, MAN., FIMTUDAGINN 9. JANÚAR 1930
NÚMER 2
Islenzki söngflokkurinn.
Eg er enginn söng- eða hljóm-
fræðingur; hefi hvorki þekkingu
né hæfileika til þess að dæma um
þær listir — hætti mér þvi ekki
út á þann hála ís.
Hitt er annað mál, að eg nýt
ekki annara sælli stundanna, en
söngs og hljóðfærasláttar, þegar
það er í samræmi við mínar til-
finningar. Eg get gert greinar-
mun á því hvernig sungið er, ein-
ungis á grundvelli tilfinninganna,
en ekki eftir neinum vísindalegum
reglum; eg hefi aldrei lært þær
og þekki þær ekki svo að nokkru
nemi.
En mér hefir alt af fundist það
góðra gjalda vert, þegar hópur
íslenzkra manna og kvenna hefir
fórnað frístundum sínum og lagt
á sig aukaerfiði í því skyni, að
gera tilraun til viðhalds fögrum
listum vor á meðal; og mikilvæg-
ustu listimar — þær sem haldið
hafa þjóðunum lifandi fyr og síð-
ar — eru skáldskapurinn og syst-
ir hans hljómlistin í söng og
nótum.
íslendingar hér eru flestir
þannig settir, að þeir verða að
nota tímann til þess að afla sér
daglegs brauðs “í sveita síns and-
litis”, eins og þar stendur; þeir
verða því að þjóna listinni — hver
sem hún er — á hlaupum og í hjá-
verkum; stundum þreyttir og syf j-
aðir; þeir verða að fórna henni
þeim tíma, sem þeir þyrftu til
svefns og hvíldar, eða úthýsa
henni með öllu að öðrum kosti.
Hér er auðvitað ekki átt Við þá
sárfáu, sem helgað geta listinnl
líf sitt að öllu leyti, heldur hina,
sem aðra atvinnu stunda aðal-
lega.
Hér hafa á öllum tímum verið
uppi menn og konur, svo ljstelsk
og fórnfús, að þau nentu að vaka
og vinna, þegar aðrir sváfu og
hvíldust. Árangurinn hefir orðið
sá, að stofnuð hafa verið leikfé-
lög, söngfélög, hjjómleikafélög o.
s. frv. Ekkefrt þeirra hefir verið
stofnað til fjárhagslegs ágóða;
ekkert þeirra hefir gert kröfu til
fullkomleika, en samt sem áður
eiga Vestur-íslendingar þeim að
nokkru leyti sáluhjálp sína að
bakka.
íslenzka söngfélagið, sem nú er
uPpi, hefir þegar lifað 3—4 ár;
Það hefir veitt marga ánægju- og
skemtistund, stuðlað að viðhaldi
íslenzkrar tungu og íslenzks þjöð-
ornis og sýnt lofsverða viðleitni
í Því að sporna á móti andlegum
öauða vor á meðal.
Heimskringla flutti í síðustu
Vlku allharðan ritstjórnardóm um
félagið, eða framkomu þess —
mór fanst sá dómur ritaður í öðr-
Urtl anda en æskilegt væri; öðrum
anda, en félagið ætti skilið. Þeg-
einstakir menn, nefndir eða
gera þjóð sinni vísvitandi
vanvirðu eða aðhafast eitthvað
jott af ásettu ráði í einhverjum
■^ingjörnum tilgangi, þá er það
sJálfsagt að segja þeim óspart til
syndanna; en þótt eitthvað mætti
lnna að hjá þeim, sem viðleitni
f,U sýna, án hagsmuna-vonar,
rjg^688 að le^gJ’a fórn á altari sál-
agUnf ^iata, þá ættu þær aðfinslur
sýna velvilja og bróðuranda.
aö Vl^Urkenni það fullkomlega,
tesIarT'ltl finjskrin«lu *etur 1
1 ^rjalst ur flokki tal-
maðÍrnTðuhljÓmfrÓðUr °g 8Öng‘
mætti eg þó tsT eg €r hvorugt;
, p tal<a mér í munn orð
pokapreataina og or
engmn beykir PT1 *
bevkir” ú guð er goður
, ‘. bratt fyrir b«tta, er
eg bannig skapi * *
pW; n * arinn, að eg get
eWu þagað - «nn mér skylt að
Ta ~ Þegar mér «nst að óverð-
y raðist a eitthvað, sem íslenzkt
J T 1 góðu skyni firert. Það er
*ert, að finna að 0g þenda á
n'í'-'-i faraAvortL™
saman •8 einstakhngur eða fleiri
S&Z? Mvera —
anda, aS o 0Í ‘
. *niæg longun til
bota se auðfundin j
stílshtti.
um-
orðum og
Ágúst Blöndal
J. T. TI10R80N, K.C.
Núna um áramótin hlotnaðist
Mr. J. T. Thorson, sambandsbing-
manni fyrir MiðiWinnipeg kjör-
dæmið hið syðra, sá heiður, að
vera skipaður King’s Counsel.
Er bessi viðurkenning í fylsta
máta verðskulduð, með bví að Mr.
Thorson, er lærdómsmaður hinn
mesti og nýtur í hvívetna almenn-
ingstrausts. Mun hann vera briðji
ísléndingurinn í röðinni, er hlotn-
ast hefir bossi heiður; hinir
þeir Hon. Thos. H. heitinn John-
son, og Mr. H. A. Bergman, K. C.,
forseti málaflutningsmannafélags
Manitobafylkis.
HELZTU HEIMSFRÉTTIR
hann þess, að hér væri að eins um
hjáverkastörf að ræða; fólk mætti
ekki ætlast til þess, að listinni
yrðu gerð full skil, eða jafnvel
þau skil, er söngfólkið sjálft
vildi óska; til þess kvað hann
skorta bæði tíma, tækifæri og fé.
Aftur á móti sagði hann, að flokk-
urinn vildi leitast við að gera
sitt bezta; það hefði hann reynt,
það væri hann að reyna og það
mundi hann láta halda áfram að
vera markmið sitt. Læknirinn
lýsti því yfir drengilega og lát-
laust; en þess kvaðst hann vænta,
að landar gerði sér grein fyrir
því, að ,hér væri aðeins um fólk
að ræða, sem legði þetta á sig í
hjáverkum og gerði sitt bezta
undir kringumstæðunum.
Mér finst dómur Heimskringlu,
bæði um söngfólkið og söngstjór-
ann, lýsa ónærgætni á háu stigi,
vægast sagt.
Eg er ekki sá eini, sem mikillar
ánægju hefi notið af því að hlusta
á þennan söngflokk; og það get
eg fullyrt, að söngfróðir menn
og hijómnærir sögðu eftir síð-
ustu samkomun, að þeir hefðu
sjaldan orðið hrifnari söng, en
þeir voru, þegar þeir hlustuðu á
lagið: “Sofðu, unga ástin mín”.
Mér fanst það snildarvel sung-
ið, og trúi því að tilfinningar mín-
ar hafi sagt mér þar rétt til vegna
þess að söpgfróðu fólki fanst það
sama. Mér finst Halldór Þórólfs-
son eiga heiður og þökk skilið fyr-
ir það, sem hann hefir lagt á slg,
og vonast til þess að hann og
flokkur hans eigi eftir að skemta,
gleðja og lyfta hér eftir sem
hingað til.
Sig. Júl. Jóhannesson.
læknir tlutti
stutta og sanngjarna ræðu á þeirri
samkomu, sem þessi Heimskringlu-,
dómur aðallega fjallar um; gatj
FylkisþingiðíManitoba
Fylkisstjórnin hefir ákveðið, að
kalla þingið saman þriðjudaginn,
hinn 21. þ.m. Er þar dálítið brugð-
ið frá venjunni, því vanalega kem-
ur það saman á fimtudag og svo
þinghlé haft til næsta mánudags
í þingbyrjun verða tvö þingstæti
auð og er ekki ákveðið, svo kunn-
ugt sé, hvenær kosningar fara
fram í þeim kjördæmum, sem
þingmannslaus pru sem stendur.
Annað er Mountain kjördmið, þar
sem þingmaðurinn, Dr. Cleghorn,
dó í haust. Hitt er eitt sætið af
tíu í Winnipeg kjördæminu, því
H. A. Robson, K. C., er um það
leyti að leggja niður þingmensku,
þar sem hann hefir verið skipað-
ur dómari. Fyrir þinginu liggur
mikið starf í þetta sinn, sérstak-
lega Vegna þess, að fylkið er nú
að taka við sínum náttúruauðæf-
um af sambandsstjórninni. Þá er
og búist við, að háskólamálið taki
langan tíma, því þar eru skoðan-
ir manna ærið skiftar.
Sambandskosningar.
Á sunnudaginn var koma þær
fróttir frá Toronto, að 'almenn-
ar sambandskosningar mundu
fara fram 30. júní í sumar og
fylgdi það fréttinni, að mikill
undirbúningur mundi þegar haf-
inn af hálfu íhaldsflokksins. Frá
Ottawa er símað sama dag, að
litlar líkur séu til, að þessar
fréttir séu ábyggilegar. Stjórnin
hefir enn ekkert látið uppi um
það, hÁænær kosningarnar fari
fram, en vanalega fara almenn-
ar kosningar fram að haustinu,
nema einhverjar sérstakar orsak-
ir séu til að hafa þær á öðrum
tíma árs.
Efnahagur Chicago-
borgar.
Þess var getið hér í blaðinu í
síðustu viku, að bæjarstjórnin í
Chicago hefði ekki getað látið
hreinsa snjóinn af götum borgar-
innar fyrir jólin og heldur ekki
borgað skólakennurunum á réttum
tíma. Þetta þykir kannske ótrú
Woodrow Wilson
sjóðurinn.
Úr honum hafa, nú um ára-
mótin, Þjóðbandalaginu verið
veittar $25,000, fyrir að styðja al-
heims frið og bræðralag meðal
allra þjóða.
legt, um fimtu stærstu borg 1
heimi, þar sem auður og iðnaðurj blaðjð Manitoba Fre; Press fluttl
Briggs dáinn.
Clare A. Briggs dó í New York
hinn 3. þ.m., 54 ára að aldri
Heilsa hans hafði lengi verið bil-
uð. Hann var einn af þeim mönn-
um, sem svo að segja hver maður
kannast við, um alla Norður-
Ameríku og miklu víðar, þó hann
gerði ekki annað um dagana, en
draga skopmyndir. En hann
gerði mikið að því og gerði það
vel. Myndir hans birtust í ýms-
um blöðum daglega og vikulega
og mikill fjöldi fólks hafði mikið
gaman af þeim. Þó skapmynd-
irnar séu aðallega til gamans, þá
má þó um þær segja, að flestu
gamni fylgir nokkur alvara, og
svo var um skopmyndir þær flest-
ar, er Briggs gerði. Ein af mynd-
um hans var “Mr. og Mrs.”, sem
er meiri en víðast annars staðar.
En þrátt fyrir allan auðinn, eru
skuldir borgarinnar yfir tvö hund-
ruð og sjötíu miljónir dala, og
fara dagvaxandi. Tekjunum er
alt af eytt löngu áður en þær koma
inn og borgin greiðir árlega um
$16,000,000 í rentur.af lánsfé. —
Fjármálaáætlun hefir þegar verið
samin fyrir árið 1931, og gerír
hún ráð fyrir $60,000,000 tekjum,
sem er 98,000,000 minna, en árið
sem yfir stendur. Hygst bæjar-
stjórnin að vera afar sparsöm
það ár, og á sparnaðurinn aðal-
lega að koma niður á verkafólk-
inu, þannig, að um þrjú þúsund
þeirra, er nú vinna hjá bæjar-
stjórninni, eiga að missa sína at
vinnu. Þar á meðal eru 635 lög-
regluþjónar og 200 eldliðar. Mæl-
ist þessi sparsemi illa fyrir hjá
mörgum og er því haldið fram af
ýmsum, að lögregluliðið sé of fá-
í hverri viku nú lengi. MikiII
fjöldi íslendinga les það blað, og
munu nú margir sakna þessarar
myndar.
Smuts hershöfðingi.
Jan Christian Smuts hershöfð-
ingi og fyrverandi stjórnarfor-
maður Suður-Afríku sambandsins,
hefir fyrir skömmu heimsótt Can-
ada og Bandaríkin. Flutti hann
nokkrar opinberar ræður, í Mont-
real, Toronto og New York. Hér
til Vesturlandsins kom hann ekki.
Smuts hershöfðingi varð í Búa-
stríðinu frægur maður fyrir vit-
urlega og örugga herstjórn, en
ekki síður fyrir sína viturlegu
framkomu, eftir að stríðinu lauk,
í því að sameina Suður-Afríku,
sem eitt af ríkjum hins mikla,
Maður myrðir tvær
konur og rœður
sjálfum sér bana.
í Tyndall, Man., skeði sá voða
viðburður hinn 3. þ.m., að roskinn
maður, Herman Strandberg að
nafni, sænskur að þjóðerni, myrti
konu sína og tengdamóður sína,
áttræða að aldri, og að því búnu
réð hann sjálfum sér bana. Sagt
er, að maður þessi hafi jafnan
hagað sér vel og sæmilega á all-
an hátt, þangað til þessi ósköp
komu alt í einu fyrir. Hefir ves-
alings maðurinn vafalaust mist
alt ráð og vald á sjálfum sér,
meðan hann framdi þetta voða-
verk.
Breyting á skipun
dómara embætta.
Þess var gtið í síðasta blaði, að
Perdue yfirdómari hefði sagt af
sér embætti sínu nú um áramót-
in. í hans stað hefir verið sklp-
aður í yfirdómara embættið, Hon.
J. E. Prendergast, sem hingað til
hefir verið einn af dómurum á-
frýjunarréttarins. Hann hefir
afar mikla reynslu sem dómari, og
hefir gegnt dómarastörfum síðan
1897. Vinsæll maður og vel met-
inn og mælist þessi embættis-
skipun allstaðar vel fyrir.
Til að þjóna því embætti, sem
þar með losnaði í yfirréttinum,
hefir verið skipaður Hon. H. A.
Robson, K. C., fyrrum dómari
(1910-1912), en nú síðustu árin
fylkisþingmaður og leiðtogi frjáls-
lynda flokksins. Að sjálfögðu
segir hann nú af sér þing-
mensku og nú liggur það fyr-
ir frjálslynda flokknum í Manito-
ba, að velja sér nýjan leiðtoga, en
hver hann muni verða, er með öllu
óvíst og ekki til neins að geta sér
til um það, að svo stöddu, hver
hann muni verða.
Sveitin mín.
— Vikur-bygðin í fíakota. —
Eftir lestur Minningarritsins.
“Blessuð sértu sveitin mín,”
Sveitin minna æskudaga.
Á þig signuð sólin skín.
Suðrið andar blítt til þín.
Engin móðgun á þér hrín,
Alt þitt líf er skemtisaga.
Blessuð sértu, sveitin mín,
Sveitin minna æskudaga.
Fögúr varstu fyr á tíð.
Fögur ertu líka núna.
Skógi beltuð, veggja-víð,
Völlur gólfið upp að lilíð.
Engin sveit er svona fríð.
Sá eg enga þannig búna.
Fögur varstu fyr á tíð.
Fögur ertu líka núna.
Kom með höndur, tómar, tvær
Tilvonandi Víkur-búi.
Tiginn nú við blasir bær.
Breiðist tiínið, líkt og sær.
Sigur-kend í huga hlær.
—Hvergi neitt á rúi’ og stúi.
Fylti höndur, tómar, tvær
Tilvonandi víkur-búi.
Allir, som þér fluttu frá,
Flýja, að íokum, til þín aftur.
Œnni suma hylling liá,
Hér og þar um loftin blá,
Fle-stir munu’ um síðir sjá
Seiðnum stýrir villi-kraftur.
Þótt eg, heimskur, liyrfi frá,
Heim, að lokum, kem ég aftur.
P. B.
brezka samveldis. Þykir hann
ment eins og er, og það hefir löng- nú einn með vitrustu og mest
um þótt þurfa á því að halda í
Chicago. Þar að auki fjöl^ar
fólkinu í borginni, sem svarar
hundrað þúsundum á ári. Sagt er,
að William Hale Thompson, borg-
arstjóri (“Big Bill”X hafi í engu
sýnt, að hann léti sér ant um að
bæta fjárhag borgarinnar. Hins
vegar virðist Chicagobúum nú
full ljóst, að það “kemur ávalt að
skuldadögunum”, og sagt er, að
þeir séu alvarlega farnir að hugsa
um, hvern þeir geti fengið fyrir
borgarstjóra, eftir svo sem fimtán
mánuði, þegar kjörtímabil Mr.
Thompsons er úti, sem hefir vit
og vilja og mátt til að rétta við
fjárhag hinnar miklu borgar.
metnu stjórnmálamönnum. Ræð-
ur þær, sem hann flutti hér í
landi, voru aðallega um friðar-
málin, sem hann er mjög einlæg-
lega hlyntur. öruggustu vörn-
ina gegn stríðum, taldi hann al-
menningsálitið hjá öllum þjóðum.
Þegar það væri orðið eindregið
gegn stríðum, þá mundi stríðs-
hættan hverfa.
Kviknar ístjórnarbygg-
ingunum í Washington
Hinn 3. þ.m., að kveldi dags,
kviknaði í stjórnarbyggingunum í
Washington, D.C., og stóð loginn
upp úr þakinu um tíma, og leit út
fyrir, að hin mikla bygging mundi
verða eldinum* að bráð. Það varð
þó ekki, og varð eldurinn slöktur
á tiltölulega stuttum tíma, en þó
ekki fyr en búið var að dæla miklu
flóði af vatni inn í byggunguna,
sem gerði mikinn usla og skemd-
ir. Kviknaði eldurinn í herbergi
einu á fjórða gólfi, þar sem lista-
maður nokkur hafðist við, Carl
Moberly að nafni, og voru þar í
herberginu ýms listaverk, mál-
verk sérstaklega. Fanst Carl Mo-
berly meðvitundarlaus í herúerg-
inu og var borinn út af eldliðinu
og náði sér þá fljótt aftur. óvar-
leg meðferð á vindlingum, er hald
ið að verið hafi orsökn eidsins.
Nýr sendiherra.
Frederick M. Sackett, Senator
frá Kentucky, hefir af Hoover
forseta verið skipaður sendiherra
Bandaríkjanna í Þýzkalandi.
Hrœðilegt slys.
Á gamlárskvöld vildi það slys
til í bænum Paisley á Skotlandi,
að kviknaði í kvikmyndahúsi, þar
sem um fimtán hundruð börn voru
inni, á öllum aldri upp til fjórtán
ára. Eins og jafnan vill verða,
þegar svona slys koma fyrir, urðu
börnin gripin af óviðráðanlegri
hræðslu, og fer svo oftast, þó að
fullorðið fólk eigi í hlut. Rudd-
ust þau þegar að dyrunum og
tróðst fjöldi af þeim undir og
meiddust með öllu móti. Þar við
bættist, að húsið fyltist af reyk
og gasi. Yfir sjötíu börn mistu
þarna lífið og um 150 voru ílutt
á sjúkrahúsið, meira og minna
meidd, sum hættulega. Baisley
er iðnaðarbær með 84,000 íbúum.
Bómullariðnaður er þar stundað-
ur aðallega. Á þar mikill fjöldi
fólks um sárt að binda og mistu
margir foreldrar þar öll börn sín.
Úr eldinum varð lítið og varð
fljótt slöktur.
Prinsinn af Wales far-
inn til Suður-Afríku.
Konungefni Breta lagði af stað
til Suður-Afríku í vikunni sem
leið, til að halda áfram veiðiför
þeirri, er hann var i fyrir meir en
ári siðan, og hafði ekki lokið við,
þegar hann var kallaður heim,
vegna hinna miklu veikinda föð-
ur hans, konungsins.
Ein lög fyrir alt Kína-
veldi.
Forseti kínverska lýðveldisins,
Chiang Kai-Shek, lýsti yfir því
rétt fyrir áramótin, að frá 1. jan-
úar 1930, giltu ein og sömu lög
fyrir alla í Kína, hvort sem þeir
væru útlendir eða innlendir.
iLýsir forsetinn jafnframt yfir
því, að Nationalista stjórnin tak-
ist á hendur fulla ábyrgð á því,
að vernda líf og eignir allra út-
lendinga 1 landinu, samkvæmt
kínverskum lögum og réttarfari.
Eins og menn vita, hafa útlend-
Ur bænum
Mr. Einar Westman, frá Gimli,
Man., var staddur í borginni fyrri
part vikunnar.
Staddir voru í borginni fyrri-
part yfirstandandi viku, þeir S.
Nordal, Eddie Anderson og Guðni
Sigvaldason frá Árborg, Man.
Col. Paul Johnson frá Moun-
tain, N. Dak., kom til borgarinnar
á föstudagskveldið í síðustu viku
og var hér fram yfir helgina.
Kvikmyndin, “The Viking”, er
mikilfengleg og skrautleg lit-
mynd, a)f Vínlandsfundi Leifs
hepna, sem verður sýnd á “Won-
derland” leikhúsinu, mánudaginn,
þriðjudaginn og miðvikudaginn í
næstu viku. Fer sagan að mestu
leyti fram um ferð Leifs hepna til
Ameríku. Þetta er mynd, sem
allir íslendingar ættu að sjá, því
. ,. , ekki er víst að þessi mynd verði
ingar i Kina, venð þar undir ser- gýnd Mr framar_
stöku réttarfari, en ekki
bundnir við landslögin.
verið
Lagaleysi.
Árið 1929 voru tólf menn
Bandaríkjunum teknir af lífi áo
dóms og laga (lynching)i. Er það
einum fleira en árið áður. Flest
eru það Svertingjar, sem fyrir
þessu hafa orðið nú eins og áður.
Einna mest ber á þessum ófögnuðí
i Florida.
Sambandsþingskosn
ingar í Brandon.
Aðfaranótt mánudagsins, hinn
6. þ.m., andaðist Mrs. Ingveldur
Stefánsson, kona Finns Stefáns-
sonar að 544 Toronto St. hér í
borginni. Hún var á þriðja ári
yfir sjötugt. Hafði átt heima i
Winnipeg yfir fjörutíu ár. Mrs.
Ingveldur Stefánsson var yfirlæt-
islaus merkiskona, sem stóð prýði-
lega í sinni stöðu sem eiginkona, ar P. Jóhannssonar
móðir og húsmóðir. Þótt hún léti
jafnan lítið á sér bera, utan síns
eigin hemilis, þá sakna hennar
nú margir, því hún var einlæg og
trygg vinkona vinum sínum og
vildi öllum vel.
Fullyrt er, að íhaldsmenn séu
alráðnir í því, að hafa mann í
kjöri við aukakofsningarnar í
Brandon, sem fram fara í næsta
mánuði, og ætli sér ekki að láta
hinn nýja járnbrauta ráðherra,
Hon. T. A. Crerar, komast þar að
mótstöðulaukt.
Eggert Jóhannsson andaðist í
Vancouver hinn 30. desember síð-
astl., eftir langvarandi heilsu-
bilun. Kom hann snemma á ár-
um til Canada og átti lengi heima
1 Winnipeg og stundaði löngum
blaðamensku. Vann nokkuð að
ritstjórn Leifs og lengi við
Heimskringlu og var all-lengi rit-
stjóri þess blaðs. Til Vancouver
Útnefniigarfund , flutti hann árið 1912 og var þar
hefir flokkurinn ákveðið aðj jafnan síðan. Mun hafa verið hátt
halda í Brandon hinn 15. þ.m. á sjötugsaldri, er hann lézt. Egg-
Þangað til veit enginn, hver kann
Mannfagnaður.
Síðastliðið föstudagskveld, efndu
allmargir vinir Grettis L. Jóhanns-
sonar til samsætis á Marlborough
hótelinu hér í borginni, í tilefni
af því, að hann var á förum til
íslands, sennilega til framtíðar-
dvalar. Kveðjumót þetta, er var
hið fjörugasta, sátu eitthvað um
sextíu manns. Ritstjóri þessa
blaðs stýrði samsætinu og bauð
heiðursgestinn velkominn, ásamt
öðrum veizlugestum.
Að lokinni máltíð, bað veizlu-
stjóri hljóðs hr. Árna Eggerts-
syni, er flutti hlýlega og lipra
tölu til heiðursgestsins, auk þess
sem hann afhenti honum til minja
frá viðstöddum vinum, skrautlegt
vindlingahylki úr silfri, með á-
letran. _Margir fleiri tóku til
máls áður samsætinu slelt, og
báru tölur þeirra allar vott um
sama hlýhug í garð heiðursgests-
ins. Sunginn var og fjöldi söngva,
mest á íslenzku.
Heiðursgesturinn þakkaði með
fáum, en velvöldum orðum, sóma
þann, er sér væri sýndur með
samsætinu, og kvaðst verða mundu
langminnugur' þeirrar velvildar,
er til grundvallar lá. Var gerður
hinn bezti rómur að máli hans.
Grettir L. Jóhannsson, er vin-
sæll maður, og vinfastur, sem
hann á kyn til, því hann er sonur
þeirra merkishjónanna, Ásmund-
og Sigríðar
frúar hans, er á Islandi dvelja um
þessar mundir. Hefir Gretti boð-
ist álitleg framtíðarstaða í Reykja-
vík, sem hann mun hafa afráð-
ið að takast á hendur. Er hann
maður vel að sér og áhugasamur.
Má þess því fyllilega vænta, að
hann verði gæfusamur um fyrir-
tæki sín. Fylgja" honum á veg
innilegar árnaðaróskir frænda og
Vina.
aðarfund sinn í borðsal gestgjafa-
hússins (Wynyard Hotel)i þriðju-
dagskveldið 14. jan. 1930. Allir
meðlimir félagsins eru beðnir að
koma og allir vinir þess eru
hjartanlega velkomnir. Gott pró-
að verða útnefndur, en allmiklar
gram og veitingar. Áríðandí mál
ert Jóhannsson var gáfaður mað-'h^Ja fyrir fundinum. Til gam-
ur og vel að sér og prúðmenni.
líkur þykja til, að það verði N. W. Þjóðræknisdeildin “Fjallkonan”,
Kerr, K. C., í Brandon. að Wynyard, Sask., heldur mán-
ans og fróðleik#eru allir br,,;mr
að koma með á blaði það sem þeir
álíta helzta kostinn og helzta
gallann hjá íslendingum.