Lögberg - 09.01.1930, Side 5

ICELINDIC MILIENNIAICELEERATIDN EXCURSIDN
Montreal - Reykjavik
S.S. ANDANIA
Siglir frá Montreal
6. Júní 1930
Cunard llnan
hefir oplnber-
lega v e r i 8
k j ö rin af
sjálfboSa-^
nefnd Vestur-
Islendinga til
að flytja heim
Islenzku Al-
þingishátí8ar
gestina.
B. J. Brandson, forsetl.
J. H. Glslason,
H. A. Bergman,
E. P. Jónsson.
Dr. S. J. Johannesson.
A. B. Olson,
G. Stefánsson,
Dr. B. H. Olson,
S. Anderson,
G. Johannson,
S. K Hall,
A. C. Johnson,
Jonas Paisson,
P. Bardal,
M. Markusson,
W. A. Davidson.
L. J. Hallgrlmsson,
Spyrjist fyrir um aukaferðir.
AríSandi að kaupa farbréf sem fyrst, til að tryggja sér gott pláss.
Frekari upplýsingar á öllum skrifstofum Cunard-félagsins, eða hjá
J. H. Glslason, Convener Volunteer Committee, 409 Mining Exchange
Building, Winnlpeg, Canada.
MÍSS Thorstina JacRson, Passenger Executive Department
CUNARD LINE, 25 BROADWAY, NEW YORK,
N. Y.
Alþingishátíðin
á Þingvöllum.
Dagskrá hátíSarnefndar. — Frá-
sögn Magnúsar Kjaran.
1. dagur
(fimtudaginn 26. júní 1930).
Kl.
9 Guðsþjónusta:
Athöfnin taki 30 mínútur og
fari fram í gjánni fyrir norð-
an fossinn.
9% Lögbergsganga:
Menn safanst saman undir
fána síns héraðs á flötunum
suður af Gróðrarstöðinni og
ganga þaðan í fylkingu að
Lögbergi.
10% Hátíðin sett:
1. Þingvallakórið syngur:
Ó, guð vors lands.
2. Foráætisráðherra setur há-
tíðina.
3. Hátíðaljóðin sungin (fyrri
hlutinn).
11% Alþingi sett:
(eða þingfundur, ef þingi hef
ir verið frestað). Forseti
sameinaðs þings heldur ræðu.
12(4 Hátíðaljóðin sungin:
(síðari hlutinnn).
1 Matarhlé.
3 Móttaka gesta á Lögbergi:
1. Forseti sameinaðs þings
býður gesti velkomna.
2 Fulltrúar erlendra þinga
flytja kveðjur af Lög-
bergi. Hverjum fulltrúa
íetlaðar 5 mínútur.
4% Hljómleikar, sögulegir.
6 Miðdegisveizla.
® íslandsglíma.
2. dagur.
ib Minni tslands:
flutt á Lögbergi.
Kappreiðar í Bolabás.
Matarhlé.
^ Þingfundur.
2% Vestur-íslendingum fagnað
á Lögbergi:
V.-lslendingar flytja kveðjur
a Lögbergi.
•J ■'“ Söngleg sýning.
4 ' ffljómleikar, nýtízku.
6 Matarhlé.
® Kimleikasýning,
úrval, 16 stúlkur og 16 piltar.
Kl.
3. dagur.
n ^’n8fundur, þingi slitið.
11 Einsöngur.
1 ^atarhlé.
' í?finieiitasýiting, 200 manns.
Háakórið syngur.
r Mg*UleR sýnin&- *
6 Matarhlé.
Hátíðinni slitið á Lögbergi
af forsætisráðherra.
H'Fl s r' j 11 a bverju kvöldi:
Heraðsfundir, bændaglíma, viki-
vakar, bjargsi^, rímur kveðnar
songur, hljóðfæraslátturi dans
Sunnudagur.
Kl. 12 lokaveizla fyrir fulltrúa
aHra stétta í landinu.
Mbl. hafði tal af Magnúsi
Kjaran í gær og spurði hann um
ymislegt viðvíkjandi hátíðinni og
einstökum liðum dagskrárinnár.
Hann sagði m. a.
í gjánni, þar sem gúðsþjónust-
an á að vera, er drangur einn til-
valinn fyrir prédikunarstól; út-
búnaður verður þar enginn. —
Tröppur hafa verið gerðar niður
í gjána í sumar, til þess að mann-
fjöldinn eigi hægt með að komast
þangað. Rúm er í gjánni fynr 30
þús. manns.
Lögbergsgöngunni verður þann
veg hagað, að hvert hérað hefir
sinn fána, og skifta menn sér á
völlunum þannig, að hver skipar
sér undir fána héraðs síns. Um
skrúðgöngu í venjulegri merkingu
getur ekki verið að ræða. Lög-
reglan stjórnar göngunni. Er gert
ráð fyrir, að 100 lögregluþjónar
verði þarna. Forystu löigreglunn-
ar á Bjarni Bjarnason skólastjóri
að hafa á hendi. Verður hið
væntanlega lögreglulið æft hér í
vetur.
Söngstjórn hátíðarinnar hafa
þeir á hendi Páll fsólfsson og Jón
Halldórsson. Stjórnar Páll söng
hátíðaljóðanna.
Sennilega þykir of ,um.stangs-
mikið að setja þing að Lögbergi.
Því við þingsetningu er svo taf-
samt umstang. Því er líklegra.
að þegar þingfundir hins. reglu-
lega þings hætta í vo^ þá verði
þingi ekki slitið, heldur fundin-
um frestað þangað til á hátíð-
inni.
Þegar rætt er um Lögberg í
dagskrá hátíðarinnar, þá er átt
við Lögberg það, sem kent mun
verða við Eggert Briem. Ræðu-
maður stendur á þeim kletti og
snýr að gjánni; þingmenn sitja á
palli, er reistur verður neðan við
klettinn í gjánni.
Skamt frá palli þeim verður
skáli eða tjald fyrir hljómsveit og
söngmenn. Á fyrsta þingfundin-
um flytur forseti sameinaðs þings
aðal hátíðaræðuna.
Gestir landsins, um 100 að
tölu, matast í veizluskála Val-
hallar. Þar rúmast 200—250
manns undir borðum. Með ís-
lenzku þingmönnunum og konum
þeirra, má búast við að þar verði
daglega sá mannfjöldi. f miðdeg-
isveizlunni 1. hátíðardaginn, er
ætlast til, að verði fulltrúar ýmsra
félaga og atvinnufyrirtækja, svo
og blaðamenn, alls um 500 manns.
Verður þá opnuð ein hlið Val-
hallarskálans, og borð 'upp sett
í hliðstæðu tjaldi.
M. Kj. fullyrðir, að matarbirgð-
ir verði næilegar, og greið af-
greiðsla á þeim handa öllum
mannfjöldanum. Verða veitinga-
tjöldin á flötunum vestan við
hæðina, sem Valhöll stóð á áður
en hún var flutt, rétt austan við
Öxará. Brú verður sett þar á
ána, 30 metra breið.
Fulltrúar munu verða þarna frá
20 erlendum ríkjum.
íslandsglíman verður háð á
palíi, er verður reistur á sama
stað og verið hefir, þe^ar íþrótta-
sýningar hafa farið þarna fram,
fyrir neðan gjábrekkuna, vestur
af gömlu konungsstöðum. Verð-
ur pallur þessi 25x50 m. stór. Þar
verða allar íþróttasýningar, og
auk þess dans á kvöldin. Áhorf-
endur sjá vel á pallinn úr brekk-
unum fyrir ofan.
Óvíst er enn, hver flytur minni
íslands að Lðgbergi 2. hátíðar-
daginn.
Samtímis verða kappreiðar háð-
Helga Thorbergson
('Minningarorð)
Hún andaðist að heimili sínu, 513 Beverley St., Win-
nipeg, 29. október, 1929, og var banamein hennar krabba-
mein innvortis.
Foreldrar hennar hétu Hinrik Gunnlaugsson og Helga
Salome Guðmundsdóttir. Hún fæddist 28. marz 1868,
að Efranúpi í Miðfirði í Húnavatnssýslu. Vestur kom
hún til Winnipeg 1887 og átti þar heima ávalt síðan.
31. uktóber 1891 giftistHelga Sveini Bergmann Thor-
bergssyni trésmið, frá Hofi i Vatnsdal. Bjuggu þau
saman í ástríku hjónabandi rúm 23 ár. Var Sveinn
greindur maður og svo vænn, að hann var hvers manns
hugljúfi. Var heimilið auðugt af ást og glaðværð, og
vinsælt mjög. Voru þau hjón í öllu samhent. Hann and-
aðist 23. marz 1915.
Þau hjón Sveinn Thorbergsson og Helga eignuðust
tiu börn og eru þau hér talin i aldursröð:
1. Hinrik Gunnlaugur, umboðsmaður í Winnipeg,
kvæntur enskri konu.
2. Helga Salome, dáin 15. júlí 1894.
3. Halldór Ragnar, dáinn 4. maí, 1915.
4. Norma, gift Fred Th’ordarson, bankastjóra x Win-
nipeg.
5. Clara Ásdís.
6. Jakob Bergmann, dáinn 11. júlí, 1900.
7. Inga Jakobina, gift W. Byron, farandsala í Prince
Albert.
8. Helga Salome.
9. Jónína Magdalena, fHún og Helga Salome eru
tvíburar).
10. Björn Ágúst, dáinn 1914.
Eftir fráfall manns síns bjó Helga sál. áfram með
börnum sínum á heimilinu að 513 Beverley St., og héld-
ust þar jafnan við hin góðu einkenni þess: ástúðin og
gleðin; enda voru börnin móður sinni samhent í öllu og
reyndust henni góð og elskuleg börn alla daga.
Helga sál. Thorbergson var sannnefnt valkvendi.
Skyldurækin var hún jafnt við heimili sitt og hið stærra
félagslíf. Hvarvetna kom hún fram til góðs. Hún var
kristin kona í beztu merkingu þess orðs. Hún lifði trú
sína. Því var æfi hennar svo fögur og gleði hennar svo
mikil, þrátt fyrir margskonar mótlæti. Hún tók ágætan
þátt í safnaðarlífi og tilheyrði Fyrsta lúterska söfnuði með
hug og sál. Svo var hún kirkjurækin, að aldrei var sæti
hennar autt á guðþjónustu-stundum safnaðarins.
Hið fagra trúarlíf hennar og lífsgleði hélzt fram í
andlátið. í sjálfri banalegunni var hún síglöð, svo varla
hefir maður kynst meiri gleði á banabeði. Sælasta stund
lífs síns sagði hún verið hafa þá kveðju-stund, skömmu
fyrir andlátiS, er börnin hennar og tengdabörnin söfnuðust
með henni að kvöldmáltíðarborði Drottins í svefnhúsi
hennar, og hún og þau neyttu sameiginlega sakramentis
hins ódauðlega kærleika. Hún fór glöð og sigrihrósandi
af þessum heimi, fullviss um sælu og elíft líf hinum
megin.
Jarðarför hennar fór fram frá Fyrstu lútersku kirkju,
að afstaðinni húskveðju á heimilinu, 1. nóv. — Sóknar-
prestur hennar Dr. Björn B. Jónsson, jarðsöng hana. Bar
það, sem margt annað, vott um vinsældir hinnar látnu,
hversu fjölment var og hluttekningin almenn í sorginni
út af fráfalli hinnar hjartahreinu og ágætu konu.
—J.
ar í Bolabás. Þangað er aðeins
10 mínútna gangur frá tjaldborg-
inni. í Bolabás er skínandi fall-
egt, og tilvalið kappreiða og á-
horfenda svæði frá náttúrunnar
hendi. Hvergi verður um sérstak-
an inngangseyri að ræða, að því
sem tilgreint er í dagskrá hátíð-
arinnar, nema ■'að kappreiðunum.
Þar verður 1 kr. Snngangseyrlr.
Á þingfundinum 2. daginn, á
að samþykkja einhver þau lög, sem
mikilsvarðandi eru fyrir þjóðina
og eftirtekt vekja utan lands og
innan, Sennilega verða lögin und-
irskrifuð af konungi þarna á
Þingvöllum. Ætlast er til þess,
að Vestur-íslendingar, sem þarna
verða, gangi í fylkingu að Lög-
bergi, er þeim verður þar fagnað.
Hverjir tala þar, er óvíst enn.
Sögulega sýningin, sem síðan
verður haldin, á að tákna það,
að Þorsteinn Ingólfsson setur
Lögréttu, og gengst fyrir því, að
Hrafn Hængsson er kosinn lög-
sögumaður, og hann vinnur eið
að baugi. iBúist er við, að um 50
manns taki þátt í sýningu þess-
ari. Æfingar byrja eftir ára-
mót.
Fimleikana sér íþróttafélag ís-
lands um. Sennilega stjórnar
Björn Jakobsson sýningu úrvala-
liðsins 2. hátiðardaginn, en Jón
Þorsteinsson sýningunni daginn
eftir.
Þingfundurinn síðasti á að
verða örstuttur.
Að honum loknum, er ætlast til
að 5—6 beztu söngmenn landslns
syngi einsöngva í hljómskálanum
og fái hver þeirra 10 mínútur.
Sögulega sýningin þann dag á
að sýna lögsögu á Lgberði o. fl.
Héraðsfundunum verður hagað
eins og íbúar héraðanna óska eft-
ir. Verða þeir vitanl. marglr
haldnir samtímis á hverju kvldi.
Bændaglímurnar verða háðar á
íþróttapallinum áður en dasinn
byrjar. En vikivakarnir verða
sennilega stignir uppi í gjá norð-
an við fossinn.
Hljóðfærasláttur verður víða
samtímis á kvöldin. Bjargsig er
hægt að sýna á þrem stöðum í Al-1
mannagjá: Komið hefir til orða
að sýna sund, a. m. k. dýfingar í
Öxará.
í lokaveizlunni á sunnudaginn
verða fulltrúar allra stéttá í land-
inu. Á veizla sú m. a. að tákna
það, að hér sé um alþýðlega, eða
réttara sagt alþjóðlega hátíð að
ræða.
Læknafélagið hefir lofað að sjá
um læknaverði á hátíðinni. Lyfja-
búð verður þar og banki og póst-
hús. Símastöðvar verða settar
upp hér og þar, með miðstöð þar
sem Valhöll var. Þar verða og
bækistöðvar blaðamanna. Nýr
símaþráður verður lagður héðan
til Þingvalla, enn fremur ný lína
frá ölfusárbrú til Þingvalla.
IVÍeð veginum áustur verða
'Verðir margir til þess að sjá um
að umferðin fari fram eftir sett-
um reglum. Þessir menn eiga að
geta gert við, annast smávægileg-
ar bílabilanir. Allir verða bílam-
ir undir sameiginlegri stjórn og
mun Björn Ólafsson kaupmaður
taka stórn þeirra að sér.
Búist er við, að takast megi að
hafa svo marga bíla í takinu, að
flytja megi 1000 manns milli Rvík-
ur og Þingvalla á klst. — Mgbl.
Einar H. Kvaran
SJÖTUGUR.
öllum þokar áfram eftir al-
faraveginum, og í dag er Einar
H. Kvaran sjötugur. Hann fædd-
ist 6. des. 1859, varð stúdent frá
Latínuskóla Reykjavíkur 1881,
sigldi til háskólans í Höfn og var
þar við nám um sinn, og hneigð-
ist þegar á unga aldri að skáld-
sagnagerð. Hann var með þrem-
ur öðrum skáldum og námsmönn-
um um að gefa út “Verðandi’ sem
tók nýja stefnu í bókmentum vor-
um. Hann kvæntist í Kaupmanna-
höfn og fór til Vesturheims; varð
þar ekkjumaður og giftist aftur.
Haijji var mest við blaðamensku
riðinn vestan hafs. Hann fLuttist
heim 1895, og var meðritstjóri
við “ísafold” árum saman. Hann
tók þátt í deilunni, um stofnun
íslandsbanka, og fékk ísafold til
að gera það að sínu máli, að bank-
inn kæmist á fót, og allir sem
þektu hörmungar þær, sem þeir
máttu þola, sem höfðu eitthvert
fyrirtæki að stofnsetja, eða rækja,
hafa vitað það lengi, að það var
nauðsynlegasta réttarbótin, sem
þá varð gerð í voru þjóðfélagi.
Einar H. Kvaran hefir skrifað
skáldsögur frá því hann varð stú-
dent. iFyrsta perlan, sem eftir
hann liggur, eru “Vonir”, það ér
fín og fögur lýsing á vonsviknum
manni, sem er kominn alla leið
vestur á “slétturnar”, og sættir
sig við að hafa þar ofan af fyrir
sér, þangað til hann verður graf-
inn í sléttunni. í öllum ritum E.
Kv. kemur fram djúp samúð með
þeim, sem eru einir og yfirgefn-
ir; ekki sízt með smámennunum,
sem geta ekki borið hönd fyrir
höfuð sér. Hánn fer að eins og
skáldin miklu; hann dæmir aldr-
ei. Honum er umfram alt um
það hugað, að skilja sálarlífið,
jafnvel þó morðingi eigi í hlut,
eða einhver fyrirlitlegur garm-
ur. Beztu einkunnarorðin fyrir
ritum E. Kv. eru víst setningin
eftir madame Necker, sem dótt-
ir hennar gerði alkunna: “að
skilja alt, er að fyrirgefa alt.”
Af því kemur það, að hann hefii
skrifað margt, sem er svo fagurt
og vekur svo mikla samúð hjá
lesöndunum. Það mætti minna á
í sögunni Gull kapitulann: “Mér
heyrist einhver vera að gráta” og
kapitulann um Karl Keisara, sem
í ofdrykkju brjálæði þvælir fram
og aftur um það, að skipið, sem
hann hafði gert við í flýti og til
málamyndar, hafi farist, og æf-
intýrið síðasta í þeirri sögu af
Drotni og englinum, þar sem
Drottinn endar viðræður þeirra
með þessum orðum: “Eg er sjálf-
ur í syndinni.” Hann var alls-
staðar nálægur og þar líka.
Það er svo margt í ritum E.
Kv., sem lesöndunum finst vera
eilíft. “'Sálin vaknar,” hefir einn
af þessum köflum, þegar gamla,
umkomulausa, illa klædda konan
kemur til ritstjórans, sem er að
böðlast í morðmáli, sem komið
hefir fyrir, og sannar fyrir hon-
um, að sonur hennar, 21 eða 22
ára, geti ekki verið morðinginn,
þótt hann sé tekinn fastur fyrir
það. Hún “forklárast” á stólnum
þar sem hún situr, og ritstjórinn
sannfærist algerlega, finnur þann
sanna morðingja, fær játning hans
og kemur honum undan. í síð-
ustu skáldsögu hans kemur líkt
ÞAÐ ER EKKERT, SEM JAFNAST VIÐ
til að Græða Fljótt og Vel
L 1 HÖNDUM, kuldabólgu, sar,
NASÁR ALLSKONAR, ECZEMA, og
GYLLINIÆÐ, EITRUÐ SÁR, o.s.frv.
fyrir, þegar Móri “forklárast”
fyrir prestinum, presturinn verð-
ur gripinn niður í hjartarætur,
hættir að kenna hnoum um, að
menn verði úti á sama blettinum,
sem hann bar beinin, og snýr al-
menningsálitinu við, í vil hinum
dauða manni, sem úti varð.
E. Kv. hefir ort nokkur kvæði,
ylrík, fögur og vel gerð. Hann
hefir gengið á undan öðrum í sál-
arrannsóknunum hér á landi, og
gert þar mál, sem var ókaflega ó-
vinsælt um tíma, að máli sem nú
mun hafa fulla lýðhylli. Hann
hefir að síðustu skrifað tvö leik-
rit, sem hafa fengið mjög mikla
aðsókn í Reykjavik og á Akur-
eyri, Léhharð fógeta, sem leik-
inn verður í kveld, á sjötugsaf-
mæli hans, og hefir meðal ann-
ars að geyma þrjú kvæði, hvert
öðru fegurra. í “Syndum anna»-a”)
þegar Guðrún er orðin full af
andstygð á manninum sínum, sem
hefir átt barn með stúlku erlend-
is, og hún fyrirfarið sér, þá kem-
ur amma hennar, gömul, reynd
og mild, og talar um fyrir henni
og segir, að maður eigi að fyrir-
gefa alt; þegar“syndir annara”
hafa oltið yfir mann, þá sé há-
leitast og göfugast af öllu að
bera þær.
Einar Kvaran hefir aldrei skrif-
að neitt ljótt, ekkert rusl, ekkert
heimskulegt, eða neinskonar bull,
en slíkt er oft látið óprýða Ijóð
vorra beztu skálda, sem gefin eru
út eftir þeirra dag. Hann nefir
farið samvizkusamlega eftir ráð-
leggingunni, sem Matthías Joch-
umsson gaf honum ungum: “Þeg-
ar maður vill koma sér vel við óð-
ardísina, þá verður maóur að
þvo sér um hendurnar.” Þar sem
það er nú líklegt, að skáld og rit-
höfundar verði lengst dæmdir og
munaðir fyrir það fagra, sem þeir
hafa látið frá sér fara, þá er víst,
að E. Kv. á í vændum fagurt eft-
irmæli hjá ókomnum kynslóðum.
I. E.
Vísir.
Fiskisamlagið.
Þar eð ekkert hefir heyrst í blöð-
unum í vetur viðvíkjandi liski-
samlaginu og engir meðlimir þess
hafa neitt látið til sín heyra, þá
er það ekki úr vegi, að minnast
þess á þessu nýbyrjaða ári.
Ef eftir þögninni má dæma, þá
kemst maður að þeirri niðurstöðu,
að ekkert hafi komið fyrir, sem
hefir vakið sérstakt athygli með-
lima félagsins.
Víðast mun vera umkvörtun um
litla veiði á Winnipegvatni og
jafnvel á Manitobavatni, en góð
veiði á vötnunum í Norður-
Manitoba. Það má því gera ráð
fyrir, að markaður fyrir ferskan
og frosinn fisk verði sæmilega
góður í vetur, og má því búast
við, að meðlimir fiskisamlagsins
fái vel borgað fyrir þann fisk, sem
félagið höndlar. Auðvitað hafa
borist sögur um, að sumir af með-
limum félagsins hafi ekki látið
nema part af afla sinum þangað,
en selt til annara, keppinauta, ef
þeir hafa getað fengið lítilshátt-
ar meira en samlagið borgaði í
fyrstu borgun.
Eg, sem þetta skrifa, er einn
af félagsmönnum, og ætla ekki
að taka hart á neinum, því eg veit
vel, hvað þarfirnar eru margar
hjá fiskimanninum; en mig lang-
I ar til að benda öllum félagsmönn-
um á, að upp að þessum tíma í
Manitoba, hafa fiskimenn ekki
auðgast á gömlu fiskifélðgunum.
Lítið sýnishorn af því var i haust
á Winnipegvatni, hvað lítið fiski-
mönnum varð úr birtingsveiðinni.
Flestir munu hafa orðið að selja
fyrir 3 cent pundið; ef ajÖ undan-
tekningar eru á því, munu þær
vera fáar. Heyrst hefir, að öá
fiskur hafi verið seldur út úr
frystihúsunum í Selkirk fyrir 13
cent pundið (í carloads). Höf-
um við fengið sanngjarna borgun
fyrir okkar verk?
Eitt er víst, við getum breytt
þessu, ef við stöndum saman, með
okkar félagsskap. Yfir vetrar-
mánuðina má heita, að allur fisk-
ur úr ósöltu vatni, sem brúkaður
er í stórborgum Bandaríkjanna og
AusturCanada, komi úr vötnunum
í Manitoba, Saskatchewan og Al-
berta, og þetta hlýtur að verða
svo í framtiðinni. Það lítur því
svo út, að hagnaðurinn af fiski-
veiðinni, ætti að fara til fiski-
mannanna, sem veiða fiskinn.
Hvernig er þá hægt að koma því
fyrirkomulagi á, betur en í gegn-
um fiskisamlagið?
Það er ekki til of mikil ætlast,
að vér stöndum allir með okkar
eigin félagsskap, eins og menn
sem vita, hvað þeir eru að gera,
því vér erum allir að vinna að
sama takmarki. Árangurinn hlýt-
ur að vera auðséður, ef vér stönd-
um allir saman.
Eg vil því áminna alla meðlimi
Samlagsins um að standa drengi-
lega með þessum félagsskap.
Samlagið hefir nú ágætan um-
boðsmann í New York, sem flest-
ir fiskimenn kannast við, nefnil.
Jón H. Johnson. Vér munuir all-
ir vera sammála um þennan mann,
að hann sé í alla staði fær um
að leysa það verk vel af hendi,
sem hann hefir tekið að sér.
Fiskisamlagið okkar (Manitoba
Co-iOperative Fisheries), ætti bvi
að geta orðið stærsta og voldug-
asta fiskifélagið í Vestur-Canada,
ef meðlimir þess eru einlægir
sinum félagsskap. Auðvitað geta
þeir ekki búist við neinum stór-
stigum á öðru ári, en mikið er und-
ir því komið, að meðlimir láti sinn
fisk fara til Samlagsins á þessum
vetri, því ef að Samlagið getur
sýnt góðan árangur á þessum
vetri, þá mun mesta mótspyrnan
frá gömlu fiskifélögunum ekki
skaða oss í framtíðinni.
Nú, þegar Manitobafylki tekur
við stjórn á fiskiveiðunum á vötn-
unum í Manitoba, er ekki til of
mikils mælst, að stjórnin bygði
eitt frystihús í Winnipegborg til
afnota fyrir fisk og aðrar afurð-
ir, sem þarf að geyma í kælihús-
um.‘ Enn fremur ætti Fiskisam-
lagið, að gangast fyrir því, að
fiskimarkaður væri settur á stofn
í Winnipeg, svo viðskiftmenn úr
öðrum stórborgum geti keypt þar
og verið vissir um góða vöru,
því á þeim grundvelli verður fé-
lagsskapur okkar að byggjast.
Vér verðum því, bræður, að
vanda þá vöru, sem vér viljum
selja, og vinna allir sameiginlega
til að koma okkar hugsjónum 1
framkvæmd.
Gamall fiskimaður.
“RIVERA FYLLISVSN.”
Fyrir nokkru kom ung stúlka
inn í skrifstofu blaðsins “La Na-
sion” í Madrid og spurði rit-
stjórnina hvort hún vildi birta
kvæði eftir sig. Ritstjórinn las
kvæðið og þótti það afbragð, því
að það var hið mesta lof um Primo
de Rivera.
Daginn eftir var kvæðið l)irt
á bezta stað í blaðinu, en hálfri
stundu eftir að blaðið kom út, var
alt gert upptækt af því, sem náð-
jst — vegna kvæðisins. Að vísu
var kvæðið vel ort, háfleyg orð
og hrósað mjög öllum kostum ein-
valdans. En ef lesnir voru nið-
ur fyrstu stafirnir í hverju visu-
orði, þá kom fram eftirfarandi
setning: Primoa de Rivera es un
borraccho (Primo de Rivera ^r
fyllisvín).
Ritstjórinn varð alveg örvílnað-
ur, hann gat ekki haft hendur í
hári stúlkunnar, því að enginn
vissi hver hún var. En henni
hefir sjálfsagt verið skemt.
Blaðastrákar græddu stórlega á
þessu, því að þegar þeir vissu að
blaðið var gert upptækt, seldu
þeir alt. sem þeir áttu eftir, fyrir
5 peseta blaðið. Og blöðin voru
rifin út fyrir það verð. — Lesb.
I