Lögberg - 21.08.1930, Síða 7

LÖGBERG, FIMTUDAGINN 21. ÁGÚST 1930.
Bls. 7.
ETHYL
ENGm
% f NGÍHt^:
^Jhc British American Oil Co. Limited
Snpcr-Ponrn ond Britivh Ameiican F.THYL Gasolenes - CiuícUru t)il\
Bayard Taylor
Eftir Richard Beck.
mentunum. Honum tókst að klæða' ar hans, einn Englendingur, son-
(Framh. frá síðasta blaði.)
Sorglegast er það í lífi Taylors,
að hann Varð svo mjög að dreifa
kröftum sínum. Margvísleg störf
°g þreytandi gerðu hpnum óhægt um
vik að þroska og fága skáldgáfu sína
sem skyldi. Það er ein hin mesta
harmsaga lífsins, að æfi skálda og
Hstamanna er svo oft dapurleg frá-
sögn um endalausa baráttu við fjár-
skort. Á það að nokkru leyti við
um Taylor. Mestum starfstíma sín-
um varði hann til þess að geta séð
sómasamlega fyrir sér og sínum.
Hann lifði ríkmannlega, aflaði sér
viðlendra jarðeigna og reisti þar
skrauthýsi. Hann var gleðimaður,
og rausn og gestrisni ríktu í híbýlum
hans. Mikið fé þurfti því til heim-
ilisþarfanna, en það varð eðlilega
hlutskifti húsföðurins að bæta úr
þeim. Ljóðagerðin varð því að
leggjast á hilluna, annað arðvæn-
legra, svo sem blaðamenskan, fyrir-
lestrahöldin og skáldsagnagerðin, sat
í fyrirrúmi. Enginn fær sagt, hversu
mikils amerískar bókmentir fóru á
mis vegna þess, að Taylor gat eigi
helgað lif sitt skáldskapnum. En
auk fjárþarfanna réði eflaust skap-
gerð hans nokkru um, að svo varð
eigi. Hann var of marghæfur til
þess að vera við eina fjöl feldur í
ritstörfum.
’Auk sumra hinna smærri kvæða
hans, mun enginn vafi á því, að þýð-
ingin á “Faust” mun lengst halda á
lo'fti nafni Taylors. Er hún að verð-
ugleikum að ágætum höfð. Vann
hann að henni í sjö ár, frá því um
haustið 1863 þar til um vorið 1870.
Að visu varð hann á þeim árum
einnig að sinna öðrum störfum.
Kom fyrri hluti kvæðisins út í
desember 1870, en hinn síðari í
marz 1871. Carlyle komst svo að
orði, að snilligáfa (genius) væri
hæfileikinn til að vanda si'g óend-
anlega. Víst er um það, að skáldi
hverju er þörf vandvirkni jafn-
framt hinni meðfæddu gáfu
hinar háskáldlegu, máttugu
iögru hugsanir Goethes og stíl
hans í hæfan enskan búning.
ilga)^ fón bók ft 12345 1234
í september 1869 tók Taylor
kjöri sem fyrirlesari (non-resi
dent professor) í þýzkum bók-
mentum við 'Cornell-liáskóla.
Flutti hann þar flokk fyrirlestra
um vorið. Sóttu þá bæði hásköla-
stúdentar og bæjarbúar í íþöku.
Aðra flokka fyrirlestra um þýzk-
ar bókmentir, fornar og nýjar
flutti hann við Cornell-háskóla
1871, 1875 og 1877. Batt hann
vináttu við ýmsa kennara háskól-
ans, svo sem Willard Fiske, hinn
mikla íslandsvin. Fyrirlestra um
þýzkar bókmentir flutti Taylor
einnig við aðrar æðri mentastofn-
anir í Vesturheimi.
Á nú við, að ræða nánar komu
Taylors á þjóðhátíðina. Fór hann
þá ferð, eins og margar aðrar,
sem fréttaritari stórblaðsins “Tri-
bune.” Um ferðalagið sendi hann
blaðinu tólf löng bréf. Fjölluðu
þau eigi aðeins um þjóðhátíðina,
heldur jafnframt um sögu ís-
lands, landshætti og menningu
þjóðarinnar. Sá Taylor, sem rétt
hinna amerísku gesta. Svaraðijleit fyrir að hann gæti unnið það
og ur Gladstones, stjórnmálaskör- Taylor fyrir hönd þeirra, bar fram
ungsins alkunna, og Eiríkur Magn- kveðju og góðar óskir þjóðar sinn-
ússon prófessor. Ferðin yfir ’haf-j ar, og vottaði íslendingum þakkir
ið gekk sæmilega, nema hvað þeir, fyrir góðar viðtökur, mælti hann á
hreptu storm við íslandsstrendur.j dönsku. Þýðingu Matthíasar á
Til Reykjavíkur komu þeir 29. júlí kvæði sínu, launaði Taylor með því
og dvöldu hér á landi tíu daga.jað snúa á ensku “Þingvallaminni
ferðuðust auðvitað til Þingvalla'konungs”, eftir hinn fyrnefnda.
og einnig til Geysis. Var Taylor^ Gerði hann frumkvæðinu ágæt
hrifinn bæði af landi og þjóð og skil..
var. í bókarformi eru bréfin alls
um hundrað og þrjátíu blaðsíð-
ur. Komu þau út 1874 í ritinu
"Egypt and Iceland”, en fyrstu
mánuði þess árs hafði Talor dval-
ið í Egyptalandi og ritað ellefu
bréf þaðan, sem eru fyrri hluti
bókarinnar.
Sannarlega valdist góður mað-
ur til íslandsfararinnar þar sem
Taylor var. Að undanteknum tveim
eða þrem landa sinna, var
eflaust hæfastur allra til slíks.
Hann hafði sýnt það í fyrri ferð-
bar hvorumtveggja vel söguna.j Um komu Taylors og félaga hans
Sökum fjarlægðar landsins og og um þátt-töku þeirra í þjóðhátíð-
sérkennileika þess kvað hann alt, inni, segir séra Séra Matthías svo
sem fyrir bar, vera merkilegt á í “Sögukaflar af sjálfum mér” (bls.
einn eða annan hátt. ‘íStígir þú 264-65) : “í byrjun samkomunnar
á blóm, er eins víst að það sé jurt steig' Eiríkur Magnússon í ræðu-
óþekt annars staðar; fljúgi fugi stólinn gagnvart konungi
yfir höfuð þér, er rétt líklegt, að fylgdarliði hans og hélt þrumandi
það sé æðarkolla; heyrir þú pilt lýðfrelsistölu. Þótti þar kenna
tala á strætum úti, viðhefir hann sundurgerðar og fékk lítinn róm,
máske orð, er Sæmundar- Snorra-J enda svaraði hinn snjalli og stór-
Edda hafa virðuleg gert.” Lands-^ mannlegi gestur vor frá Ameríku,
lagið fanst honum hrikalegt, en Bayard Taylor, ræðunni með völd-
fagurt. Bregður hann upp glögg-! um orðum í kurteisa átt — mig
um myndum af hinni margbreyttu' minnir á þýzka tungu, og sá eg að
náttúrufegurð — andstæðum, sem'konungi líkaði þetta betur.” —
hvarvetna blöstu við augum.J Ber frásögnum þeirra Taylors og jngar megum muna Taylor, sem
verkið, er orðið hefði líklega
glæsilegasta afreksverk hans i
bókmentunum, féll hann í valinn.
Honum var aðeins leyfð sýn inn i
hið fyrirheitna land sinna kærustu
drauma.
Taylor varð harmdauði allri
þjóð sinni, en þó einkum þeim, er
þektu hann bezt. Þeir vissu gerla
hverjum mannkostum og atgervi
hann var gæddur. Og skáldin
keptust um að fylgja honum á
leið með fögrum ljóðum. Með
Taylor hné að velli að mörgu leyti
einn hinn merkasti Bandaríkja-
maður þeirrar tiðar. Hið marg-
°£ þætta líf hans snerti líf þjóðar
hans á óvenjulega mörgum svið-
um. Hann hafði fengið miklu af-
rekað þrátt fyrir það, að hann
dreifði um of kröftum sínum. Þó
hann geti eigi talist meðal hinna
fremstu skálda lands síns, ber
honum sess meðal hinna betri.
Sum Ijóð hans mun tíminn seint
grafa í gleymsku. Og vér íslend-
FYRIR ÞÁ SEM
LASBURÐA ERU.
Stífla og óhrein nýru valda
því, að ýmiskonar eiturefni ber-
ast með blóðinu út um allan lík-
amann, en slíkt hefir aftur á móti
í för með sér blöðrusjúkdóma,
höfuðverk, taugaslappleik, svefn-
leysi og margt annað, er nemur
lifsgleðina á brott.
Nuga-Tone er ágætt við stíflu
og meltingarleysi, jafnframt því,
sem það hreinsar blóðið, byggir
upp líkamann, eykur starfsþrótt-
inn og veitir væran svefn.
Þér getið fengið Nuga-Tone hjá
lyfsala yðar, en hafi hann það
ekki við hendina, getur hann á-
valt útvegað það.
ZAM-BUK
Hreinsar húðina af
ÚTBROTUM 0G HRUFUM
Ointment 50c. Medicinal Soap 25c.
Hreint sævar og fjallaloftið minti
og Grikk-
Matthíasar saman, nema hvað það
hann á Miðjarðarhaf
landseyjar.
“!Hvað Reykjavík snertir,” seg-
(ir Taylor, “þá er hún langt frá
var, að slíkar upplýsingar \oru ag vera ejns skuggaleg, óhreinj þjóðhátíðinni hefir Matthías enn
lesendum hans bráðnauðsynlegar,
ætti þeim að skiljast, hversu þýð-
ingarmikill atburður þjóðhátíðin
snertir, að hinn fyrnefndi mælti
á dönsku, svo sem að ofan er
nefnt, en eigi á þýzku. í frásögn
sinni af “mikilsháttar gestum” á
og ill-þefuð borg og sumir enskirj fremur þetta að segja um þá Ame-
o!g þýzkir ferðamenn hafa lýst ríku-gestina (bls. 272)i: “Loks vil
henni. Strætin eru breið og bein,! vil eg með nokkrum orðum nefna
I
húsin framúrskarandi notaleg og Bayard Taylor, skáldið og
skemtileg, aarðvegurijnn einkar j sendiherra Bandaríkjanna í Ber-
grænn, fjarða- og f jallahringurinn lín, og Cyrus Field, sem var fræg-
einlægan aðdáanda og vin þjóðar
vorrar. Hverri þjóð er sæmd að
ei!ga sér slíka formælendur sem
hann. — Eimreiðin.
Róstur í Finnlandi
Síðan Finnland varð frjálst og
síðar! fullvalda ríki (1918), að undan-
genginni byltinlgu, þar sem Man-
nerheim og hvítliðar sigruðu ger-
sannarlega veglelgur ásýndum.J ur norðurfari og fyrsti sæsíma-J samlega kommúnistiska rauðlið-
skorturinn á trjám hið eina, er skörungur hjá Englendingum. ‘ j ið, hafa verið viðsjár 0g væririg-
minnir á, hve norðarlega bærinn Þeir Bayard Taylor og Field ar með kommúnistum og borgara-
er á hnettinum.” Lýsir Taylor ná-j voru manna mestir vexti og hinirj flokknum. Kommúnistar hafa haftj inu, eru þó ekki af þessum þjóð-
kvæmlega híbýlum þeim, er hann drengilegustu, kváðust vera niðj- talsvert fylgi í landinu og að ernistoga spunnar, ekki aðallega
Finnlandi er meðal mjög margra
manna megnasta hatur á Rúss-
um, síðan þeir voru ráðandi menn
þar í landi í rúmlega eina öld
(1809—1918) og sviftu landið
sjálfstæði sínu o'g þröngdu kosti
þess á ýmsa lund. Annars hefir
finska þjóðin verið klofin að þjóð-
erni og máli, í Finnlendinga og
Svía, og hafa oft staðið vandræði
af þeim klofningi, þótt reynt væri
að láta sem minst að honum kveða
meðan báðir flokkar áttu í sameig-
irdegu höggi við Rússa. En Svíar
voru lengi ráðandi menn i landinu,
áður en þeir mistu það til Rússa, og
settu mjög mark sitt á menningu
þjóðarinnar og gera enn, þótt sú
hreyfing fari sí-vaxandi, sem
hefja vill finska tungu og finskt
þjóðerni til vegs og virðingar.
En Finnar, eða frumbyggjar
landsins, eru af Mongolakyni og
eru miklu fleiri en Svíar.
Róstur þær, sem nú eru í land-
og hagsmunamál, dg eru það fyrst
og fremst bændurnir, sem ganga
fram með oddi og egg til þess að
fá brotið á bak aftur áhrif kom-
múnista og hefir Lappaflokkur-
inn svonefndi mjög haft sig í
frammi í þessu og haldið geisi-
fjölmenna mótmælafundi gegn
sameignarmönnum. Ríkisstjórnin
hefir opinberlega hallast á sveif
bændanna og lýst því yfir, að hún
muni ekki við málin skiljast fyr
en yfir ljúki og veldi kommún-
ista sé gereytt. Hefir hún fylfet
mjög hart eftir Iþessu, en landið
alt logað í ófriði. Fjöldi kom-
múnista hefir verið handtekinn,
þar á meðal þingmenn, og þeim
hvergi látið vera vært. Svinhuf-
vud, einn helzti leiðtogi Finna úr
frelsisbaráttunni, er orðinn for-
sætisráðherra og stjórnin hefir í
raun oér veru tekið sér alræðis-
vald. Ertn eru 1 landinu megnustu
viðsjár o!g vandræði og víða full
borgarastyrjöld. — Lögr. 16. júlí.
FRÁ ÍSLANDI.
Dettifoss, sem Eimskipafélagið
hefir verið að láta smíða, var
hleypt af stokkunum á fimtudag-
inn. Skipið verður fullsmíðað
seinni part septembermánaðar og
er gert ráð fyrir, að það komi
hingað til Reykjavíkur 11. októ-
ber næstkomandi.
Sífeldir éþurkar hafa undan-
farna viku verið austur í Hvol-
. . . . . .hreppi og Fljótshlíð. — Flestir
kom í, og að nokkru fólki því, er ar Leif hins hepna og færa heilla-j sumu leyti staðið nærri skoðana-J að mmsta kosti. Það eru Po11' bændur hafa ekki Igetað náð neinu
hann kyntist, en það voru aðallega óskir fóstru hans , og landi frá( bræðrum sínum í Rússlandi, en í tískar deilur um þjóðskipulags-1 af töðu enn þá. — Mgbl. 27. júlí.
sinni. En á því skeri flaska eigi , _ ,
fáir gáfaðir rithöfundar, að þeir um 8inum’ að hann var gæddur
heldri menn og lærðir. Þá segirj Vínlandi hinu góða, — eins og
hann| hann einnig frá veizlunum og há-^ Bayard segir í kvæði því, er prent-
tíðahöldunum. Andar frásölgnin að var í “Sæmundi fróða” og ég
hvarvetna hlýleik höfundar í garð íslenkzaði. Dr. Hjaltalín land-
halda, að þeir þurfi eigi að vanda
sig. Ekki verður sagt, að Taylor
hafi kastað höndum að “Faust”-
þýðingu sinni, hann lagði hart
að sér við hana og vandaði sem 1
mest hann mátti. Enda neitar nú
eriginn, að hann hafi leyst verk
sitt frábærlega vel af hendi.
Hann var einnig einkar vel til
starfsins fallinn, víðlesinn í þýzk-
um bókmentum og hafði óvenju-
legt vald yfir þýzkri tungu. Orti
hann snjöll kvæði á því máli. Má
nefna kveðjuna “Til Goethes”
framan við “Faust’p-þýðinguna.
Áuk þess dáði Taylor mjög hinn
þýzka skáldjöfur, enda Voru þeir
eigi með öllu óskildir andlejga.
Var honum Iþví þýðingin hið kær-
asta verk. Leitaðist hann eigi að-
eins við að halda hugsun kvæðis-
ins, heldur einnig formi þess og
hrynjanda. Hann var sem sé
þeirrar skoðunar, að ljóð yrðu því
aðeins vel þýdd, að fylgt væri
hinum upprunalega (þragarhætti,
igerði hann það í þýðing sinni. Eru
þessir taldir höfuð-kostir hennar:
samúð með efni, fjörug skáldleg
meðferð og nákvæmni. Mun mega
telja “Faust”-þiýðingu Taylors
meðal hinna fremstu í heimsbók-
mikilli athugunargáfu og sann
gjarn mjög í dómum. Hann hafðij góðar viðtökur, er þeir félagar
framúrskarandi glögt auga fyrir hlutu allstaóar.
öllu sérkennilegu og var laus viðj Hversu Taylor leizt á íslenzku
þann glala margra fréttaritara,J þjóðina, er ljóst af þessum um-
að ýkja frásögn sína. Þar viðjmælum hans, er hann kvaddi ís-
bættist, að Taylor hafði ungur að 'land: “Ei!gi hafa Þingvellir, Hekla
lans og þjóðar. Fær hann vartj læknir gaf sig mest við þeim, enda
nógsamlega lofað gestrisnina og áttu þeir bezt saman. Þeir komu
aldri tekið ástfóstri við Norður-
lönd og bókmentir þeirra, eigi
sízt sögurnar. Sótti hann til
Norðurlanda efni í sum kvæði
sin. 0!g “Friðþjófssögu” Tegn-
ers, i heild sinni, gaf hann út
fyrstur manna í Vesturheimi.
Taylor ferðaðist víða um Norður-
lönd á árunum 1856—1857 og rit-
aði um þá ferðabókina “Northern
Travel.” Var hann málamaður
mikill, hafði ágætt vald á sænsku,
kunni dönsku sæmilega og hafði
lært eitthvað í íslenzku hjá C. C.
Rafn í Kaupmannahöfn, gat að
minsta kosti lesið hana. Hélt
Taylor æfilangt trygð sinni við
Norðurlönd. Ber að muna hann
sem brautryðjanda í því að kynna
þau, sögu þeirra og menninlg
meðal landa sinna.
Taylor kom hingað til lands á
litlu gufuskipi, er Albion hét. —
eða Geysir, — eigi eyðileg, eld-
rokin fjöllin, ömurlegur dökkvi
á skipi sér, litlu, og höfðu hrept
slæm veður, en lítt voru þeir fé-
lagar sjóhræddir, sagði Eiríkur
magnússon, er með þeim var.
Geta vil eg þess, að Bayard
Taylor þýddi lofsöng minn “Ó, guð
vors lands”, og alt, sem hann skrif-
aði um land vort, var merkilegt
dauðra hraunflákanna, blikandi og vinsamlegt.”
vötnin og tignríkir firðirnir, — Koma Taylors á þjóðhátíðina
endurgoldið mér ferðina, heldur
það, að sjá í svip mikla og sann-
göfga þjóð, saklaus börn að trausti
o'g ástúðleik, nærri
menn að hugrekki
var íslandi stór-happ og stórhag-
ur. Fram til þess tíma vissi al-
þýða manna í Vesturheimi sára-
því meiri en lítið um land vort og þjóð. Menn
og möglunar- eins og George P. Marsh og Wil-
lausu þolgæði.” Mörgum fögrum lard Fiske höfðu að vísu ritað af
orðum fer Taylor einnig um það,
hve merkileg íslenzka þjóðin sé frá
sjónarmiði sagnfræðiriga og mál-
fræðinga, að hún sé einstæð í ver-
aldarsögunni. Hann furðar sig á
mentun þjóðarinnar og menningu.
Fátt á íslandi vakti þó fremur
aðdáun Taylors en seytján ára
gamall piltur, er hann kyntist þar,
Geir að nafni. Spurði sveinninn
komumann margs um erlend skáld.
mikilli þekkingu um landið, sögu
þess og bókmentir — 0g enginn
skyldi gera lítið úr merkisstarfi
þeirra. En áhrif þeirra náðu þó
helzt til lærðra manna og félaga.
Taylor var hins vegar vinsæll
mjög af alþýðu fyrir ferðabækur
sínar, og ritaði við hennar hæfi.
Bréf hans frá íslandi, bæði er þau
birtust í “Tribune” og eins síðar
í bókarformi, náðu Iþví eyrum
Verðskrá fyrir Canada
Notið þessa verðskrá yður til
leiðbeiningar þegar þér kaupið
nauðsynjar yðar fyrir haustið
og veturinn.
ÞESSI bók er fólklnu í Vestur-Canada
flestu öðru meira virði. Nafnð EATON
er full tryggring fyrir beztu vörum og
jœgsta verði. Pegar þér einu sinni hafið reynt
Pað, munuð þér komast að raun um hve mik-
iU hagur það er að kaupa eftir EATONS verð-
ekránni, þar sem er afar margt úr að velja.
EATONS bjóða yður bezt kaup.
yðar eintak er nú til búið
Skrifið oss strax og biðjið um bókina
Hún kostar ekkert nema að biðja
um hana. Bara nafn yðar, utaná-
®krift og póstgjald, er alt sem þér
Purfið til að fá hana.
Mælti hann á ensku, og ef hanm fjölda margra, sem ekkert vissu
skildi hana ei!gi, bað hann umjaður um ísland. Vann Taylor þar
Voru í för með honum fjórir land-iskýrin8ar á latínu. Einnig gat hann1 með mikið verk í þá átt að kynna
talað þýzku. Undraðist Taylorj ísland og Islendinga almenningi
mjög málakunnáttu og bókmenta-j í Vesturheimi.
þekkingu piltsins, eins og sést á Eftir heimkomu sína til Banda-
orðunum: “Og þetta var fátæk- ríkja haustið 1874, var Taylor
ur, munaðarlaus piltur, sautján mjög störfum hlaðinn af ýmsu
ára að aldri, og hafði aðeins not-|tæi. Lagði hann hart að sér, fyrst
ið íslenzkrar mentunar.” Að þessi (til þess að losa sig úr skuldum,
atburður festi djúpar rætur í hufe- en þó einkum með það fyrir aug-
skoti Taylors, er ennfremur bert um, að geta unnið það bókmenta-
af því, að næsta ár birtir hann' verkið, er honum lá þyngst á
barna-söguna “The Story of Jon 'hjarta, en það var að rita æfisögu
of Iceland”. Hún kom út í hinu Goethes og Schillers. 1 bréfum
víðkunna unglinga-tímariti “StJ frá þeim árum kvartar hann sár-
Nicholas”. Gerist sagan á íslandij an um, að verk þetta og ljóðagerð-
cg er — óbeinlínis að minsta kosti( in verði að sitja á hakanum.
BIÐJIÐ UM
HANA
STRAX
Fœst fyrir
ekkert
ef u me r
biðið
lofgerð um Geir og hans líka.
Starfabyrðin íþyngdi honum nú
Á leiðinni til íslands höfðu þeir mjög, andans fjör hans og glað-
Taylor og félagar hans rætt um værð minkuðu, og heilsan tók að
það, hvern þátt þeir ættu að taka! bila. Snemma á árinu 1878 út-
1 þjóðhátíðinni fyrir hönd lands1 nefndi forseti Bandaríkjanna
síns. Bauðst Taylor til að ávarpa
ísland í ljóði, o!g var þeirri uppá-
stungu tekið feginshendi. Árang-
Taylor sendiherra þeirra til Þýzka-
lands. Var það viturle!ga ráðið,
og útnefningunni ágætlega tekið
urinn varð hið kunna kvæði: af almenningi. Heillaóskum rigndi
“America to Iceland”, er Matthías yfir Taylor hvaðanæfa, enda var
sneri á íslenku (sjá Ljóðmæli, II. j hann í sjöunda himni. Var nú sem
bindi, bls. 30-32. Neðanmáls er dýrstu draumar hans ættu að fá
þar einnig kvæðið á frummálinu). að rætast. í þessari nýju stöðu
Þó kvæðið væri, að því er Taylor mundi honum gefast tóm til að
segir, flýtisverk og gerði enga rita æfisögu skáldmæringanna
kröfu til skáldlegs feildis, er það þýzku, og í Rerlín voru igögn öll við
prýðisgott, all-andríkt og þrung-1 hendina. En öðruvísi átti þó að
ið að innileik. Var það hin ágæt-j fara. Er Taylor lét í haf, var
asta afmælisgjöf. Um þátt-töku hann þreyttur af störfum og
þeirra félaga í hátíðahöldunum1 veizluhöldum. Hann var þrotinn
segir Taylor svo frá, að þá er lok-j að heilsu og kröftum. Hann and-
ið var flutningi á kveðjum til r.ðist 19. desember 1878. örlögin
hinnar íslenku þjóðar, hafi Eirík-j voru því Taylor, sem mörgum öðr-
ur Malgnússon risið á fætur og um, æði köld. Rétt þegar kjör
flutt af mælsku ræðu fyrir minni hans voru komin í það horf, að út
Það eru launin, ef þér notið Brit
ish American Gasolene.
Orka, er flytur yður þangað, sem
þér viljið fara, með þeim hraða,
er þér kjósið — með þægindum,
sem ekki breytast.
Orka til að komast af stað, orka
til að halda áfram, án of mikillar
eyðslu eða vandræða — og allra
þessara óþæginda, sem lakari teg-
undir valda — og þó er verðið
ekki hærra.
HÆFILEG TEGUND FYRIR HVERN
BÍL, DRATTARVÉL og FLUTNINGBÍL
«W
MACDONALD’S
Fiite CUt
Bezta tóbak í heimi fyrir þá,
búa til sína eigin vindlinga.
wm
Gefinn með
ZIG-ZA(
pakki af vindlingapappír.
HALDIÐ SAMAN MYNDASEÐLUNUM
tr»