Lögberg - 09.04.1931, Page 5

LÖGBERG, FIMTUDAGINN 9. APRÍL, 1931.
Bls. 5
Fishermen’s Supplies Ltd.
((
TANGLEFIN” NETIN
“veiða meiri íisk”
Miklar birgðir af hörtvinna og baðmullarnetjum,
þinirar, felliþráður, soppar og blýsökkur fyrirliggjandi
í Winnipeg.
Sérstakar pantanir sendar rakleitt frá verksmiðjunni.
Skrifið eftir verðlista, eða finnið oss að máli.
Fishermen’s Supplies Ltd.
1 32 Princess St., Winnipeg Phone 28 07 1
Palladómar
(Tramh. frá bls. 1)
lagið kom til Baldur, var ýmis-
legt í ólagi: hveitigeymsluhúsin
voru gamaldags og ýmislelgt
fleira að. Síðan Samlagið kom,
eru börnin rjóð i kinnum, kirkj-
urnar fyllar á sunnudögum, feit-
ar kýr í kringum bændabýlin, og
mjólk og hunang er dagleg fæða.
betta er ekki nákvæmlega það
sem Mr. Schultz sagði; en hann
sagði, að GBaldu'r væri Ibetur á
si'g komin í dag, heldur en áður,
einmitt vegna þess, að Samlag-
ið varð til.
Seint um daginn mintist Mr.
Clubb á það, að hin nýja deild
opinberra verka ætti einnig að
innibinda verzlunarmál og iðnað
og annað slíkt, og Mr. Queen varð
bálvondur, voðalega reiður. Það
á áreiðanlega að verða ráðgjafi
opinberra verka eða verkamanna
ráðgjafi, eftir alt. En vér, sem
gamlir erum í hettunni, vitum, að
undir eins og ný stjórnardeild
er mynduð, þá vex hún eins og
lítill köggull, sem veltur í blaut-
um snjó, þar til hún er fullvaxin
og kostnaðarsöm, með sex-þættum
ráðgjafa í öndvegi. Vér mælumst
til, að skattgreiðendur muni, að
vér spáðum þessu 31. marz 1931.
Vér óskum,. að vér verðum viður-
kendir sem spámenn, þegar þar
að kemur. En Mr. Queen á hinn
bóginn, vill ekkert hafa með þetta
nýja embætti, ekki vegna kostn-
aðarins, heldur vegna þess, að
það á að fléttast saman við iðnað
í landinu. Samkvæmt hugmynd-
um Mr. Queens, er ekki hægt að
bendla saman vinnu o!g iðnaði;
og hann sagði það óhikandi. En
þetta virðist skrítið, þar til vér
gerum oss fulla greln fyrir skoð-
unum Mr. Queens í þessu efni.
Hann hatar auðvaldið, eða hið
svo kallaða auðvald, af öllu
hjarta.
1. apríl —
Með ýmsu móti er landið að
falla í rústir, það var svo ljóst
á þingi í gær, að ekki var um að
villast. Mr. Farmer stóð á fæt-
ur, eins fljótt og bjallan hætti
að hringja, og salgðist vera ótta-
sleginn. (Ha»n hafði heyrt, að
stjórnarsinnar hefðu haft fund
og komið sér saman um að úr-
skurður þingforseta um það, að
viðlaga-frumvarp Mr. Queens
við verkamanna uppbótarlögin
væri réttur, og gæti því stjórnin
ein innleitt málið). Mr. Farmer
syrgði það mjög, að þetta ætlaði
að verða flokksmál.
Mr. Bracken stóð á fætur und-
ir eins. Vér héldum að hann ætl-
aði að neita því, að menn hans
hefðu haft þennan stjórnarsinna-
fund, því ekki fyrir mörgum ár-
um síðan komust hinir svoköll-
uðu “prolgressives” til valda í
fylkinu á “platformi”, þar sem
einn “plankinn” var einmitt af-
nám slíkra funda, sem héir var
um að ræða. “Opin þing, sem
menn koma opinberlega á,” var
siguróp það, sem Manitoba bænd-
ur lánuðu frá Wilson forseta
fyrir nokkru síðan. Ha! ha! En
ætíð, þegar þessir prógrtessives
hafa verið við völdin, hafa þeir
sí og æ verið á slíkum fundum.
Svo það hefir ef til vill verið
heimskulegt að hugsa, að Mr.
Bracken ætlaði að neita því, að
slíkur fundur hefði verið hald-
inn, þótt ímyndunarafl vort bendi
í öfuga átt. Mr. Bracken neitaði
því samt sem áður, að úrskurður
þingforseta ætti að verða gjörð-
ur að flokksmáli. Þeir höfðu
minst á það á fundi aðeins, sagði
hann léttilega, rétt eins o!g þeg-
ar menn ræða að gamni sínu um
einhver verðlaun, sem einhverjir
ættu að gefa og mikið er haldið
á lofti. En þeir aðeins mintust á
það; það var alt og sumt. — Þá
stóð upp Mr. MoKinnell og bað
sér hljóðs, og það kom Mr. Queen
af stað. “Að hugsa sér það, að
gjöra svo lítið úr ákvæðum þing-
forseta, að gjöra slíkt að flokks-
máli!” Mr. McKinnell sagðist
vera forviða.
Mr. Queen sagði, að sér kæmi
þetta alt ókunnu'glega fyrir. Þrír
af prógressive flokknum höfðu
komið til hans og sagt, að þeim
þætti fyrir því, að þetta mál hefði
verið rætt á leynifundi stjórnar-
innar. Einn þessara manna Tiafði
gengið svo langt að segja: “Það er
skolli leiðinlegt, John. Eg hefði
viljað fylgja þér, en nú er eg
bundinn.” — Á þessu stigi máls-
ins var orðið all-líflegt á þingi.
Ekki aðeins höfðu stjórnarsinnar
viðurkent, að þeir héldi s 1 n a
leynifundi, heldur hafði einn af
þeim “talað ljótt.”
Mr. Major hóaði saman fylking-
um. Hann krafðist þess, að Mr.
Queen segði blátt áfram, hverjir
það væru, sem hefðu sagt að þeir
væru bundnir. — Mr. Queen neit-
aði. Mr. Major benti á, að það,
sem Queen hefði sagt, brenni-
merkti alla stjórnarsinna sem
“sögusmettur”. Fyrst héldum vér,
að soramerkið væri hið ljóta orð:
en það var ekki. Það var trú-
menska við flokkinn, sem Mr.
Major bar fyrir brjósti. — Mr.
Bernier, sem fyr á dögum lék sér
á leynifundi, þegar sumir hinna
yngri þingmanna, nú á þingi, en
þá í skóla, voru sendir fram og
aftur frá Móður Siegel til Dr.
Fletcher, stakk upp á, að þessir
“prógressives” stæðu upp, einn og
einn og segðu: “það var ekki ég.”
“Engin meiri þögn varð í heimi”.
Þögnin varð ægileg og í henni
druknaði tillalga hins frækna
Berniers, og hefir ekki heyrst svo
mikið sem ómur af henni síðan.
í millitíðinni verður þess að geta,
að Mr. Queen var neyddur til að
taka aftur þennan framburð sinn,
að þrír stjórnarsinnar hefðu sagt:
“það er skollans skömm að því, en
vér erum bundnir”. Svo nú verð-
ið þið að gleyma öllu þessu, sem
hér hefir verið sagt, eins og það
hefði aldfei verið sagt. Mr. Queen
tók það til baka. Þeir höfðu
aldrei sagt þetta, ekki svo mikið
sem imprað á því. Þetta er það
sem kallað er:( Framkvæmdir
þings og þjóðar.
'Seinna um daginn sagði Col.
Taylor, að hann áliti( úrskurð
þinlgforseta réttan lagalega og
að hann myndi fylgja honum fram.
Hann heldur samt, að þessi sami
úrskurður, orsaki allmörg vand-
ræði. Hann sagðist hafa vonast
eftir því, að stjórnin eða þing-
forseti myndu taka aftur þenn-
an úfskurð. Hann álítur, að
þingheimur sé kominn í voða-
lega klemmu út úr öllu saman,
og sér ekki hvernig þingmenn
geti losað sig. Hann álítur sig
bundinn í báða skó virðin'gar
sinnar vegna,.og verði hann því
að falla inn með þingforseta,
hvað sem komi og eftir fari. “Eg
gæti ekki elskað þig svona mikið,
kæra, ef eg elskaði ekki virðing
mína enn meira.” — Mr. Edmi-
son ætlar að fylgja þingforseta,
þó hann haldi að úrskurðurinn
sé lélegur, og Mr. Bernier líka.
Já, og Mr. Evans ætlar að vera
með. Og þegar að atkvæða-
greiðslunni kemur, þá sjáum vér
hvað stjórnarsinnar, sem ekki
voru á fundi, gera. Það lítur
helzt út fyrir, að þingmenn ætli
að klæðast “kvalakuflinum” sjálf-
viljugir. Hafið þið nokkurn tíma
lesið í hinni miklu bók um kvik-
fé, sem æddi niður fyrir hnjúka
til sávar? Það er fjarri oss, að
líkja þingheimi við þann hóp; en
það er lítið meira vit í því, sem
nú er að gerast á þingi, en riðli
dýranna niður í hyldýpið. Ýms-
ir þingmenn hljóta að líða og lifa
hundalífi um sinn, sem afleiðing
þessa úrskurðar, ef hann verður
samþyktur, og þegar vér athug-
um það, að úrskurðurinn er
bygður á dómi sérfræðin'gs, sem
er tvisvar búinn að breyta skoð-
un í málinu, þá spáum vér, að
skopleikur þessi sé sá rarasti,
sem leikinn hefir verið í seinni
tíð.
J. E. þýddi lauslega.
Utlegðardómur
Fyrir skömmu var feldur ein-
kennilegur dómur í Englandi, og
eru nú 36 ár síðan að slíkur dóm-
ur hefir verið kveðinn þar upp.
Svipar honum til dóma þeirra, er
kveðnir voru upp hér á Islandi á
Alþingi hinu förna, er menn voru
dæmdir “óalandi”.
Þessi maður, sem dæmdur var,
nýtur ekki framar neinnar laga-
verndar á Bretlandi. Hann hefir
ekki kosningarrétt, og hann má
ekki eiga né eignast neitt. Alt,
sem hann átti, þegar dómur féll,
er ríkiseign.
Maður þessi heitir George
Gunn og var skipstjóri árð 1929
á skonnortunni “Sutherlandshire
Lass” frá St. Abbas Head. Skip-
ið sökk, og . skipstjóranum var
gefið það að sök, að hann hefði
ekki notað dælurnar. Honum var
líka gefið það að sök, að hann
hefði látið skipið sökkva sam-
kvæmt beiðni eigandans, Andrew
Ross, skipaeiganda.
Það hafði en!ga þýðingu, þótt
málflytjandi Gunn skipstjóra
reyndi að verja hann í líf og blóð.
Skipshöfnin bar vitni gegn hon-
um og hann var dæmdur útlagi og
friðlaus maður.
Mörgum kemur þessi dómur á
óvart. Sjálfsagt hefir enginn hald-
ið, að skógganssök væri enn í lög
um hér í Norðurálfu. Danska
PREPARE NOW!
Better times will come, much sooner
than most people antieipate. The re-
sult will be a keen demand for steno-
graphers, secretaries and bookkeepers,
to fill the openings made vacant by the
late financial depression. Right now,
office staffs are cut to the limit, and
many who have been dismissed have
gone into other occupations, or have left
the City. Besides, the number now train-
ing for business is considerably less
than the average.
A Thorough School!
The “Success” is Canada’s Largest
Private Commercial College, and the
finest and best equipped business train-
ing institution in Western Canada. It
conducts Day and Evening Classes
throughout the year, employs a large
staff of expert teachers, and provides
sufficient individual instruction to per-
mit every student to progress according
to his capacity for study.
In twenty-one years, slnce tlie fountling of the “Success”
Iíusiness ColleRC of Winnlpeg in 1909, approximatcly 2500
leelantUc students liave enrolled in this College. The decided
prt'ference for “Suceess” training is signifieant, heeause
Ieelanders have a keen sense of educational values, and eaeh
year tlie nuinl>er of our Ieelandie students shovvs an inerea.se.
Day and Evening Classes
Open all the Year
The SUCCESS BUSINESS COLLEGE, Ltd.
HORTAGE AVENUE AT EDMONTON STREET.
PHONE 23 843
blaðið “Berlingske Tidende” hefir
borið dóm þenna undir umsö'gn
Jesper Simonsens landsdómara,
og hann segir svo:
“Sé þessi fregn rétt, þá hefir
enski dómstóllinn dæmt eftir
gömlu lagaákvæði, sem hann hef-
ir ekki þózt geta gengið fram
hjá. Bretar hafa frá alda öðli
verið siglingaþjóð, og því er eðli-
legt, að þeir hafi la’gt harðari
refsingu við yfirsjónum á haf-
inu, heldur en í landi.
Blaðið spyr: Getur ekki skeð,
Undrabörn—ofvitar
Allir kannast við börnin, sem
foreldrarnir verða í vandræðum
með, vegna þess að þau eru ofvit-
ar, að kallað er. Oft hefir það
komið fyrir hér á landi, að for-
eldrar hafa gert sér meiri rellu
út af slíkum börnum, en ástæða
hefir verið til. Því þó börnin
sýndu einhverja alveg óvenjulega
hæfileika á unga aldri, — og þá
e.t.v. jafnframt að þau væru illa
af Guði gerð á annan hátt — þá
að dómarinn hafi notað gamlan'hefir tetta iafnast með aldrinum>
lagabókstaf, vegna þess, að nú- Qg þau orðið eins og f61k er flest.
verandi löggjöf geri ekki ráð
fyrir því, sem hér var framið?
— Alls ekki, svarar dómarinn.
Refsiákvæði eru sjaldnast of
væg. Hér er ekki um annað að
ræða, en áð dóminn hafi orðið
að kveða upp eftir gömlum lög-
um. Eg trúi því þó varla, að
honum verði framfylgt. Með ráð-
um er hægt að samræma hann
núverandi refsi-ákvæðum, og þá
verður afleiðingin aðeins sú, að
skipstjórinn verður dæmdur í
venjulegt fangelsi,—-Ensku hegn-
ingarlögin eru yfirleitt mjög á
eftir tímanum. Til dæmis er það
enn venja í Englandi, að sá, sem
reynir að fremja sjálfsmorð, er
settur í fangelsi fyrir það.”
Lesb.
Bion
f:!!W!'IKIIB!!!ll
iiniHimiiii
Mikið má ef vel vill
Þetta máltæki datt mér í hug,
að nýafstaðinni samkomu, sem
haldin var í húsi S. G. Magnús-
sonar hér í Keewatin fyrir
skömmu, til stuðnings fyrir Vín-
lands-blóm, sem er félag stofn-
að undir forustu herra Björns
Magnússonar, að 428 Queen Str.,
St. James, Man., með því augna-
miði, að hjálpa til að klæða ís-
land skógi, og vinna í sambandi
við skógrækatrfélö'gin á Fróni.
Björn mun vera aðal hvata-
maður þessarar velferðarhreyf-
ingar hér vestra, og á því þökk
og heiður skilið fyrir þann ein-
dregna áhuga og dugnað, er hann
sýnir í hvívetna með að hrinda
þessu þjóðræknismáli áfram.
Hann er þegar búinn að afla sér
örugt fylgi margra góðra manna
hér í álfu, og einnig samvinnu
þeirra ágætismanna heima, sem
mestu láta sig þetta mál skifta og
bera það fyrir brjósti.
Samkoman var prýðis vel sótt,
og fjársafn í betra lagi, sem ó-|andi.
En við og við kemur það fyrir,
að börn sýna óvenjulegan bráð-
þroska á einhverjum sviðum, hæfi-
leika, sem setja þau jafnfætis
frægustu fullþroska mönnum.
Þessi undrabörn eru því oft, eins
og hinirf svonefndu ofvitar, .)að
þau sýna vanþroska og veiklun á
öðrum sviðum. Vegna þessa ósam-
ræmis í þroska þeirra, verða þau
oft vanheil og deyja á unga aldri
— ellegar þá, að hin óvenjulega
gáfa þeirra hverfur alt í einu og
þau verða er fram í sækir, eins
og fólk er flest.
Franski drengurinn Philipp
Baratie var undantekning. Hann
var prestssonur. Tvieggja ára
gamall heimtaði hann að fá að
lesa. Faðir hans hafði gaman af
því, að segja þessum námfúsa
syni sínum til. Þriggja ára gat
hann lesið 0g skrifað frönsku, og
hafði fengið góða undirstöðu í
latínu.
Þá byrjaði nám hans fyrir al-
vöru. Fimm ára talaði hann og
ritaði þýzku, ensku og latínu.
Níu ára gamall tók hapn að nema
'grísku og hebresku, og 13 ára
samdi hann fyrstu vísindaritgerð
sína, er hann hlaut doktorsnafn-
bót fyrir.
En 16 ára gamall dó hann úr
ensku sýkinni. Vísindamenn kom-
ust að raun um, að málakunnátta
hans bygðist eingöngu á alveg
óvenjulegu stálminni. — Hann
mundi alt, sem fyrir augu hans
bar og eyru.
Samskonar stálminni hafði
María Tauch. Hún lifði í byrjun
18. aldar og var læknisdóttir.
Faðir hennar kendi henni fyrst
tungumál, latínu og grísku. Þeg-
ar hún var 9 ára skrifaði hún
o'g talaði bæði málin reiprenn-
BÖRN!
Sex ástæður fyrir því að þér ættuð að drekka eingöng’u
‘ ‘ MODERN DAIRY MILK»»
(Gerilsneydd)
1. Aðferð vor við að hreinsa mjólkina eyðir algerlega
öllum bakterium og skaðlegum gerlum.
2. Ein mörk af “MODERN DAIRY MILK” hefir
næringargildi á við þrjú egg.
3. “MODERN DAIRY MILK” er með afbrigðum
auðug af holdgjafa efnunum “A” og “B”.
4. Hver drengur og stúlka ætti að drekka pott af
“MODERN DAIY MILK” daglega og safna lífs-
orku. »
5. Prófessor Kenwood frá London University mælir
með fulkomnum myndugleika, með gerilsneyddri
mjólk.
6. ADVÖRUN! Mjólk, sem ekki er gerilsneydd, er á-
reiðanlega hættuleg. 1 henni eru ótölulegar þúsund-
ir af hættulegum gerlum.
MODERN DAIRY LTD.
CANADA’S MOST UIP-TO-DATE CREAMERY
Phone 201 101
KlillB
tvírætt lýsti vaxandi áhuga fólks
hér fyrir málefninu, og væri
æskilegt, að fleiri bygðarlög
tækju þetta mál til íhugunar, því
full-sannað er, að þær trjáteg-
undir, sem hér vaxa í Norður-
Ameríku, gætu eins þrifist og haft
góðan viðgang á íslandi, ef rétt
er að farið.
Okkur, sem heim fórum síðastl.
sumar, fanst eitthvað vanta á
útsýnið, sem ætti og mætti bæta
úr og með því að planta skógar-
runnum víðsvegar um landið,
myndi það fá enn dýrðlegri svip
en það nú hefir; því við verðum
að játa, að ættjörðin er víða
beinaber; víða mætti grbður-
setja tré, þar sem jörð verður
ekki notuð til annars, jafnvel í
sjálfum hraununum, svo sem í
nánd við Hafnarfjörð og vtðar,
eru smáblettir með nógu jarð-
magni, sem vel myndu skila trjám
upp af góðu fræi héðan að vest-
an, ef það yrði ekki fyrir skepnu-
átroðningi.
Oft hefir mig undrað á deyfð
o'g áhugaleysi Þjóðrækn'isfélags-
ins þessu máli viðvíkjandi. Mað-
ur hefði þó ætlað, að þaðan mundi
bjóðast byr undir báða Vængi,
því varla eru skiftar skoðanir um
það, að þetta sé þjóðræknismál.
Óskandi væri því, að samvlnna
og samúð gæti nú tekist milli
landanna, og ef Yínlands-blóm
safnar og sendir heim fræ héð-
an, sem líklegast er að nái góð-
um þroska, með upplýsingum við-
víkjandi meðferð á því, þá mundi
íslenzka þjóðin varðveita það og
hirða svo vel færi; væri það ekki
æskilegt, þegar fólk héðan hAm-
sækti landið á næstu þjóðhátíð-
inni, sem ekki er all-lan!gt undan,
ef þá mætti auganu, þó ekki væri
nema nýgræðings-runnar hér og
þar? — Látum oss þvi hefjast
handa, og sinna þessu máli al-
varlega, og allir þeir, sem íslandi
unna, ættu að styrkja Vínlands-
Blóm, annað hvort með ofurlitl-
um fjárstyrk eða örfandi rit-
gerðum, sem vekti áhuga fyrir
nauðsyn og nytsemi þessa verks
íslendinga, bæði austan hafs og
vestan.
Þá, en ekki fyrri, er skógrækt-
ar málefninu að fullu borgið.
Th. Johnson,
Box 73, Keewatin Ont.,
30. marz 1931.
En 11 ára byrjaði hún að læra
“anatomi”. Lærðir menn dáðust
þrátt að kunnáttu hennar. Og
þegar hún var 17 ára, hélt hún
vísindalega fyrirlestra um þung
og torskilin efni. En hún dó úr
tæringu 18 ára að aldri.
Gauss varð nafntogaður fyrir
stærðfræðihæfileika sína. Sex ára
reiknaði hann dæmi á 5 mínút-
um, er átti að taka hann klukku-
stund. Kennari hans hélt að hann
væri að gera að igamni sinu, og
gaf honum áminningu. En brátt
komst hann að raun um, að
drengurinn var afburða reikn-
ingsgáfu gæddur.
Þrettán ára leysti hann vanda-
samt reikningsdæmí, sem æfðir
og lærðir stærðfræðingar attu
fult í fangi ineð. Gauss dó ungur.
En stærðfræðingurinn Frank
varð aldraður maður. Var svo
bráðþroska, að hann var ráðinn í
fjölleikahús 6 ára 'gamall, til þess
að reikna þar í allra áheyrn dæmi
er fyrir hann voru lögð. Allir
undruðust gáfur hans. En svo
veiktist hann og var lengi þungt
haldinn. Þá misti hann gáfu sína
og varð síðan ekki meiri reikn-
ingsmaður en það, að hann með
naumindum gat verið bókhald-
ari. — Lesb.
Faðirinn: Og nú hefi eg sagt
þér frá því, sem hann faðir þfnn
afkastaði í ófriðnum mikla.
Sonurinn: Já, en hvað höfðu
þeir að gera með alla þessa her-
menn líka?
íslandsjöklar minka
Það er alkunnugt, að dregið hef-
ir úr skriðjöklum á íslandi a síð-
ustu áratugum. Vísindalegar
rannsóknir hafa þó verið af skorn-
um skamti um þetta efni. í sumar
er leið tók Helgi Hermann Eiríks-
son skólastjóri sér fyrir hendur að
rannsaka nokkra skriðjökla í
Skaftafellssýslu. Rannsakaði hann
Svínafells- Flóa og Heinabergs-
jökul Til samanburðar við rann-
sókn þess hafði hann uppdrætti
herforingjaráðsins, sem gerðir
voru 1905. Er hann nú að vinna
úr rannsóknum sínum. Um þær
ritar hann grein með uppdrátt-
um í ársrit Vísindafélagsins. —
Skriðjöklar þessir eru nú alt að
5—600 metrum styttri en fyrir 25
árum. — Mgbl.
Frönsk leikkona lagði mjög að
Bernhard Shaw að giftast sér.
Taldi hún meðal annars um fyrir
honum á þá leið, að hann gæti
giert sér í hugarlund hve ágæt
börn þau gætu eignast, er erfðu
gáfur föðursins o!g fríðleik móð-
urinnar. — En Bernhard Shaw
svaraði: Gæti það ekki eins kom-
ið fyrir, að börnin erfðu “fríð-
leika” föðursins og “gáfur”
móðurinnar?
Móðirin: Gógó okkar litla tal-
aði sitt fyrsta orð í dag.
Faðirim»: Hún hefir sagt
“pabbi”, það er ég alvelg viss um.
Móðirin: Nei, hún sagði “Ram-
on Novarro.”
Enter the Sweater Blouse
For Sports, For Travel, For a
Spring Suit Accessory!
A NGORAS soft, fleecy as a cloud! Lacy
wools, exquisitely sheer! Open mesh
sweaters that Vogue calls “fisherman knit”
because they are roped, fish net fashion! It’s
small wonder New Yorkers are enthusiastic
about them.
Cardigans—hip-length pullovers, or brief little
affairs that tie at the waist! Cap sleeves, long
sleeves, sleeveless—in chalk white, soft pastels
and rainbow-trimmed styles. Sizes 34 to 40.
$3.95 to $7.95
Blouse Seetion, Fourth Floor, Centre.
The New Eatonia Gloves
Of Chamois-Suede Fabric—Finished
With 1931 Fashion Details
O UEDE-FABRIC slip-ons, soft as velvet and
^ with the intricate fashioning of fine kid
gloves. Such smart new touches as wide flar-
ing tops . . . unusual overlays and insets . . *
embroidery.
Fashioned to Eaton specifications in plain
tailored and novelty styles. Double woven for
extra service. Smart Spring costume shades in
browns, beiges, greys. Also in natural and
white. Sizes 6 to 8. Pair,
75c
Glove Section, Main Floor, Porta^e.
T. EATON C7
LIMITED