Lögberg - 30.04.1931, Side 2

Bl». 2.
LÖGBERG, FIMTUDAGINN 30. APRfL 1931.
Palladómar
9. apríl—
í gær, síðustu augnablik 51.
þingfundar, unnu þingmenn bet-
ur og myndarlegra, en nokkru
sinni fyr. Yfirlitsnefndin hafði
nú farið fyrstu umferð í gegn-
um fjárlögin og kom nú til baka
til þess að ljúka við ýmislegt,
sem menn höfðu komið sér saman
um að láta bíða um sinn. — Ein
af tiltektum vinstrimanna, þess-
ara óþreytandi óvina stjórnar-
innar, er að grenja og hljóða
yfir þessu og þessu og hamra á
ráðgjafanum óendanlega, og
heimta svo alt í einu, að þetta
eða hitt sé látið bíða. — Þetta
bendir á, hve óviljugir þeir eru
að samþykkja nokkuð það, sem
stjórnin vill koma í framkvæmct
og einnig, að þeir ætli að segja
meira um það seinna.
Það var um klukkan 4.40 e. h.,
að eins draumur. — Mr. Major þegar hann var við sýninguna að
bar hönd fyrir höfuð þessara Teulon árið sem leið, þá sá hannj
draumsjónamanna og sagði, aðjkálfana frá árunum 1930, 1929
veröldin væri það sem hún væri og 1928 og hvern einn með kálf
á framfaraskeiðinu, einmitt fyr-| á fæti, sem var óviðjafnanleg I
ir atorku þeirra, sem sífelt væri sjón.
að dreyma um betri menn, betra^ Fyrst héldum vér, að vegna há-
ásigkomulg, betri og fe'gurri ver-j Vaða 'niðri í salnum, 'hefði oss
öld. Það sama sagði dómsmála-^ misheyrst. Svo vér rispuðum í
ráðgjafinn mætti segja um Mani-j snatri nokkur orð og senduin fé-
toba og Winnipeg Hann sagði lögum vorum miðann til úrlausn-
að slíkir menn væru alt af vel- ar 0g spurðum: “Hvað sagði Bill
komnir, sem horfðu fram á veg-j McKinnell að kálfarnir þefðu
inn, litu upp á við og sæju sýnirj haft?”
hins fagra og góða. Oss skildist.j gvarið ,kom. .<Kálf á fæti»
að ræðumaður hefði aðallega
í huga upphafsmenn Dauphin-
ár orkunnar og aðra venzlamenn.
Mr. Bernier sagði, að það værij
| Eftir fund, fórum vér á há-
pöllum á leynifund, eins og “pro-
gressives” gera, og bárum oss
i saman um, hvað þetta gæti þýtt:
“O.K.” að svo miklu leyti, sem „a ca]f afoot„ að allir k41far fr4
það snerti sig. ^ I lg30> ig2y Qg lg2g höfgu káJi
------- I með sér gangandi. Loksins kom-
Þá samþykti yfirlitsnefndin' umst vér að þeirri niðurstöðu, að
ýmsar viðlaga-viðbætur við lög-| d]iir kálfarnir frá 1930, 1929 og
in, í sambandi við “skuldina 1928 hefðu komið með börn sín
miklu”. Enginn sagði neitt um
með sér á sýninguna; og ef það
er það, sem Mr. McKinnell meinti,j
þyktar nálega umyrðalaust. Þeirj vonum vér að þau hafi skemt^
einu, sem hafa á móti lögum jér vel á sýningunni, ekki síður
að farið var að endurskoða ýms neitt, og tillögurnar 'voru sam-
atriði, sem geymd höfðu verið,
og kom það þá fljótlega í Ijós, að
vinstrimenn voru búnir að gleyma| þessumj eru hin svokölluðu en Mr. McKinnell sjálfur.
þvi, hvað þeir hofðu a moti þessuj “Mortgage Companies” og áhang-j >egar vér nú komum til baka
aður. Til dæmis, endur.skoðun á endur þeirra. Sum þessara fé-j fr4 leyndardómum lífsins á milli
rikisannalum var á baugi, og ossj laga komu 4 fund nefndarinnarj vatnanna, þá stönzum vér og
minmr halfpartinn, að Mr. Queenl og einn maður fór sv0 langt að vjrgum fyrir oss .síðustu atlögu
he ði á liðna tímanum svarið við
forfeður sína í gröfinni, að hann
skyldi hafa meira að segja um
þann heimskulega kostnað seinna.
En, viti menn, nú sat Mr. Queen
makindalega í sæti sínu og opnaði
ekki sinn munn. Svo kom eitthvað
annað til umræðu, og það var rit-j magur beðið um vernd lögregl-
segja, að þeir skyldu bara sam-
þykkja þessi lög ef þeir þyrðu.
Mr. Queens í orustunni viðvíkj-
andi verkamanna umbótalögun-
En nú er frumvarpið svo.aðjum í>ingf0rseti hafði gefið þann
segja orðið að lögum og engin úrskurð, að frumvarpið, sem hér
uppreisn hefir orðið hér á horn-! var 4 baugi, gæti orðið innleitt
unum í kring um stjórnarbygg-j aðeins af stjórninni sjálfri, og
ingarnar. Né hefir nokkur þing-j Mr Queen for fram á, að stjórn-
að skýrt og .skilmerkilega á brár
afturhaldsmanna, að þeir gátu
ekki munað hvað það var, sem
þeir höfðu haft á móti þessu áður.
Loksins, heldur en að samþykkja
þetta mótmælalaust, stundi Mr.
Bernier því upp, að hann væri á
móti þessu frumvarpi um “ýmis-
leg áhöld og útgjöld”, og svo var
farið að masa eitthvað óákveðið
(eins og mörg hundruð sinnum
áður)i um gas og olíu, til þess að
tefja tímann og láta til sín taka.
Eitt atriði, um mörg hundruð
þúsundir, rentan á fylkisskuld-
inni, hafði verið látin bíða með
fleiru. í gær rann þetta í gegn-
um þingheim eins og bráðið smjör
yfir steikarapönnu. Ekki eitt ein-
asta stakt orð var sagt, þar sem
menn gengu frá þe&su mikilvæga
atriði sem látnum vin.
Nú var farið að síga á það. Það
var farið að spyrja um Dauphin-
ár orkufyrirkomulagið, og var Mr.
Sigfússon (Lib. St. George) fram-
sögumaður í því máli, og var þetta
önnur ræða hans á þingi þetta ár.
Hann flutti aðra ræðu í gær og
sagðist mjög vel 0g lagði gott til
málanna. Hann er hræddur um,
að þetta ár muni Manitoba-vatn
flæða yfir 1,200 ferhyrningsmílur.
Hann heldur, að betra væri að nota
Grand Rapids til orkuvirkjunar.
Frá Mr. Sigfússon kom líka sú
unnar.
11. apríl —
Eftir að Mr. Haig (stjórnvitr-
ingur) hafði skýrt öll vandræði
Norðvesturlandsins (og séð ráð
við þeim), og eftir að Mr. Queen
hafði tapað sinni langdrengnu
orustu viðvíkjandi verkamanna-
uppbótalögunum, hlustuðu þing-
menn í gær á ræðu, sem flutt var
af Mr. McKinnell (Govt. Rock-
wood), og vér ætlum fyrst að
minnast á þessa ræðu Mr. Mc-
Kinnells, því hann ræddi um eitt
af þessum allra skemtilegustu,
mest tötfrandi ( úrlausnarefnum
búnaðarins í vestri, sem vér bæj-
arbúar erum lítt fróðir um; Mr.
McKinnell ihefir mikinn áhuga
fyrir mörgu í búnaði; en það
sem hann er mest hrifinn af, eru
kálfaklúbbarnir. Hann leiðir þá
á fagurgrænt haglendið og hann
hefir aldrei borgað meira en 18
dali fyrir kálf. Á kálfum þessum
hefir hann bygt velgengni þá, sem
nú ríkir milli vatnanna, og — þú
mátt trúa þessu, eða ekki, rétt
eftir því, sem þér sýnist — árið
sem leið á kálfaklúbba sýning-
unni að Teulon, sá Mr. McKinn-
ell kálfana frá árunum 1930,
1929 og 1928 og hvern fyrir sig
með kálf (eða kálfa)i á fæti
bezta bending, sem enn hefir' (“each one with að calf aíoot”),
komið fram þetta . ár, í þessu á sýningu, sem ekki á sinn jafn-
sambandi. Hann álítur, að ef
svo mikið af vatnsorku á að
framleiða, sem nú virðist á
baugi, þá ætti að vera hægt að
lýsa upp þjóðvegina víðsvegar.
Þetta er ágætt og er varla von
að Mr. Sigfússon eða nokkur
annar geri betur þetta ár. Vér
tókum eftir því, að hann gaf
engar bendingar um að lýsa upp
hin svokölluðu “trunk” - þjóð-
vegakerfi fylkisins.
Mr. Bernier var líka að tala
um einhvern voða. Hann lét í
ljós, að það virtist voðalegt, að
ingja í liðinni tíð.
Vér réttum þetta að almenn-
ingi, því oss dyst ekki, að þetta
er þess virði að vita það. Til
þess að leggja áherzlu á það,
endurtökum vér: Að í Teulon síð-
astliðið ár á kálfaklúbbs-sýning
in breytti sinni sextán ára gömlu
reglugerð í þessu efni. Hann
flutti eina sína áhrifamestu og
beztu varnarræðu, sem vér höf-
um heyrt á þingi. Hann fór á-
gætlega með umræðuefni sín, og
ástæðurnar voru góðar; en þeg-
ur atkváeði voru greidd, var hon-
um drekt í atkvæðaflóðinu, 26 á
móti 12.
Einn gamall þjarkur á Eng
landi hafði sagt, að hann vissi
til þess, að á liðinni tíð hefðu að
eins tvær ræður verið fluttar, sem
hefðu breytt skoðunum alls þing-
heims. Aðra slíka ræðu flutti
Mr. Gladstone, en hina Macau-
lay. Vér vorum að vona, að Mr
Queen mundi reynast jafningi
þessara kappa, en þð reyndist
ekki svo. Hann réðist árangurs-
laust á hinar ramauknu, péttu
fylkingar stjórnarsinna. Hinir
frjálsu, alls-óháðu liðar Pro-
gressive flokksins, án alls undir-
búnings frá leiðtogum sínum,
hlýðandi sínum eigin skoðunum
og tilfinningum. risu sem einn
maður og köstuðu atkvæðum sín-
um á móti Mr. Queen. Hinum-
megin. í salnum voru íhaldsmenn
og Framsóknarmenn,, ósamþykkir
í skoðunum sínum meira og
minna. Sumir greiddu atkvæði
m e ð, en sumir á m ó t i. Hinir
tveir óháðu þingmenn, greiddu at-
kvæði hvor á móti öðrum. En
oddfylking stjórnarsinna reis
öndverð á móti óvininum eins og
farfuglaflokkur, sem lyftir sér á
vængjum til flugs. Mr. Queen
varð að lúta í lægra haldi.
Þetta, sem hér hefir verið sagt,
frá, er nokkurn veginn alt, sem
gert- var, þegar maður sleppir
ræðu og tillögu Mr. Haigs
unni, sá Mr. McKinnell kálfanaj (stjórnvitrings) um tilhliðrun við
frá árunum 1930, 1929 og 1928! greta j yerzlunarsökum, og að
og hvern einn með kálf á fæti,! konungleg nefnd, ef hleypt af
sem var óviðjafnanlegt.
stokkunum, muni lækna mein
Vér höfðum ekki hina minstu!manna í vestlægum héruðum rík-
hugmynd um, hvað þetta þýddi.
en Mr. McKinnell er áreiðanleg-
ur borgari. Hann hefir verið í
eyða $12,000 til þess aðeins að^ sollinum og ekki saurgast minstu
líta eftir möguleikum til orku- vitund (eða að minsta kosti hef-
stöðva, o!g að þetta væri notað ir hann verið með Baron Byng
af stjórninni til þess að vekja að Vimy, hann sagði oss það
falskar vonir. Hann spurði hvaðj sjálfur), né breytt sinni ákveðnu
margir skildu það, að þetta værp ,stefnu eða hugsunarhætti; og
isins. Þrátt fyrir stjórnkænsku
Mr. Haigs í skoðunum og fram-
komu, hafði ræðan 1 í t i 1 áhrif
">sr breytingartillaga hans við til
lögu Mr. Boivins um neglingu
láigmarks á hveitiverði, féll út
sem marklaus, og sést víst ekki
aftur fyr en Mr. Haig “sér betur
til-” J. E. þýddi lusl.
MACDONALD'S
Fitte Cui
Bezta tóbak í heimi fyrir þá, seai
búa til sína eigin vindlinga.
Gefinn með
ZIG-ZAG
Dakki af vindlingapappir.
HALDIÐ SAMAN MYNDASEÐLUNUM
Otvarpsstríð
----- >
Eitt af mestu menningartækj-
um heimsins er útvarpið, og hafa
þjóðirnar þó ekki fyllilega áttað
sig á því enn, vegna þess, að það
er svo að segja í barndómi. Hitt
vita allir, að það er útvarpið, sem
getur bæði “unnið mein og bót”,
að það má nota það jafn mikið
til tjóns eins og til gagns.
Það er sovietstjórnin rússneska,
sem ríður á vaðið með það, að
koma upp útvarþsstöðvum, ein-
gönigu í þeim tilgangi, að gylla
eina stefnu fyrir öllum þjóðum:
bolshevismann. Og nú sem stend-
ur er hún að færa kvíarnar stór-
kostlega út að þessu leyti. Ætl-
ar hún að reisa 50 sendistöðvar
innan tveggja ára og 11 þeirra
eiga að hafa 100 kilówatt styrk-
leika hver. Auk þess verður ein
sendistöð stærri, en all^r aðrar
og hefir hún 500 kw. styrkleika
og á hún eingöngu að starfa að
því, að útbreiða bolsakenningar
innan lands og utan.
Pólverjum og Rúmenum, sem
eru ná!grannar Rússa og banda-
menn Frakka, er lítt um þetta
gefið. Hafa þeir reynt að setja
hart á móti hörðu, og reynt að
truífla rússneska útvarpiðj svo
sem unt er, með því að láta sínar
eigin útvarpsstöðvar senda sam-
tímis. En það dugði ekkert.
Rússnesku stöðvarnar voru of
sterkar. Þá var fundið upp á
öðru, að láta pólskar stöðvar senda
andróður gegn bolshevismanum á
rússnesku. Og nú nýlega er
full&er hin stóra útvarpsstöð
Pólverja í Rasin hjá Warschau.
Hún hefir 160 kw. styrkleíka og
er því fjórum sinnum sterkari
heldur en sænska útvarpsstöðin
í Motala. Á þessa stöð er hægt
að hlusta með krystalstækjum um
alt Pólland og langt inn í Rúss-
land. Stjórnin í Moskva hefir
svarað með því, að fyrirskipa eft-
irlit með öllum viðtökutækjum í
Rússlandi.
Þannig er þá pólitiskt stríð
hafið 1 loftinu. Á vængjum vind-
anna senda Rússar æsingaræður
og gyllingar bolshevismans út
um allan heim, á öllum helztu
tungumálum, og þeir eru ekki
bundnir við alþjóðasamþyktir um
styrkleika útvarpsstöðva sinna
né bylgjulengd. 0!g þegar þeim
býður svo við að horfa, trufla
þeir útvarp annara, sbr. hvernig
þeir trufluðu útvarpsræðu páf-
ans fyrir skemstu. — Lesb.
Verzlun og viðskifti fyrir
syndaflóð
Enn á ný hafa rannsóknir
enskra og amerískra fornfræðinga
í Mesopotamiu leitt í ljós hin
hin furðulegustu efni Leiðang-
ur, sem British Museum og há-
skólinn í Pennsylvaníu gera út,
tilkynti nú um áramótin, að hann
hefði fundið 'fornleifar, kringum
þúsund árum eldri en fornleifar
úr gröf Tut-ank-Amens í Egypta-
landi, eða frá því kring um 2400
árum f. Kr., jeða með öðrum
orðum 43IOO ára gamlar. Meðal
þess, sem fundist hefir, er merki-
legt musteri og hús því tilheyr-
andi, kent við Bur Sin, en undir
húsunum eru grafhvelfingar á
súlum. lEn þessar byiggingar
hafa verið rændar af Eleamítum
löngu fyrir Krists burð, en samt
hafa fundist þar ýmsir munir,
sem þeir hafa skilið eftir, s. s.
gullnar fórnarskálar, tólfstrengja
harpa, stríðsvagn 0. fl.
ÆFIMINNING
SIGRÍÐUR JÓNASDÓTTIR ÁRNASON
Fædd 15. apríl 1858.—Dáin 22. júní 1930.
Þann 22. júní 1930, andaðist að heimili sínu í Argyle-
bygðinni, merkiskonan Sigríður Jónasdóttir Árnason. Var
hún ein af frumbyggjum Vestur-íslendinga. Kom vestur um
haf 1876, og var ein í hópi þeirra, er fyrstir fluttu til Argyle,
0g var því búin að vera þar allan aldur býgðarinnar, eða því
sem næst 49 ár.
Sigríður var ædd á Bjarnastöðum í Axarfirði 15. apríl
1858. Foreldrar hennar voru: Jónas Jónsson og Guðný Ein-
arsdóttir kona hans. Móðir Jónasar var In'gibjörg Eiríks-
dóttir; var bróðir hennar Jósep, sem lengi bjó á Austaralandi
í Axarfirði. Móðir Ingibjargar var Rannveig Jónasdóttir
Tómassonar frá Hvassafelli í Eyjafirði. Var Jónas Hallgríms-
son, listaskáldið góða, einn af þessum ættlegg, og er margt
göfugt fólk í þeirri ætt. Föður sinn misti Sigríður, þegar hún
var mjög ung; bjó móðir hennar um hríð með börnum sínum
á íslandi, áður en hún flutti vestur um háf, sem var á önd-
verðri landnámstíð, eða árið 1876, eins og áður er sagt. Var
Guðný hin merkasta kona, og dó hún háöldruð í Argyle-bygð-
inni fyrir mörgum árum síðan. — Þegar iSigríður kom vestur
um haf, settist hún að í Winnipeg og fór að vinna þar, og
dvaldi hún í Winnipeg þar til hún giftist eftirlifandi manni
sínum, Halldóri Árnasyni, frá Sigurðarstöðum á Sléttu, 9.
sept. 1881, og fluttist þá með honum strax til Argyle, og hafa
þau búið þar blómabúi í hálfa öld.
Halldór Árnason er fæddur á Sigurðarstöðum á Sléttu 3.
október 1851, 0g ólst þar upp; foreldrar hans voru: Árni Hall-
dórsson frá Brekku í S.-Þingeyjarsýslu og kona hans, Guðný
Skúlaóttir Björnssonar frá Yztuvík; var roóðir hennar Guð-
rún Jóhannesdóttir frá Draflastöðum 1 Fnjóskadal. Var Árni
Halldórsson seinni maður'Guðnýjar Skúladóttur; fyrri maður
hennar var Guðmundur Gottskálksson, en sonur þeirra Guð-
mundur G. Norðman, einn af landnámsmönnum Argyle-bygð-
ar og merkisbóndi, eins og þeir bræður voru allir; er hann enn
á lífi, ern vel, þó nokkuð sé hann kominn yfir áttrætt. Hall-
dór ólst upp á Sigurðarstöðum, en hann fór vestur um haf
með fyrstu vesturferðum; var fyrst um hríð í Nýja íslandi, bjó
nálægt Gimli. Reyndu fyrstu árin mjög á karlmensku manna,
en Halldór var í öllu tilliti hinn vaskasti maður og var í mörg-
um svaðilförum; var í kaupskapar-ferðum með Friðjóni Frið-
rikssyni norður um Winnipegvatn, alla leið norður að Norway
House. Hann var fyrsti maður, er póstflutning hafði frá
Selkirk til Nýja íslands. Stundaði hann það starf í þrjú ár;
var hann jafnan fótgangandi í þeim ferðum, og lét hann í þá
daga fátt fyrir brjósti brenna.
Halldór var einn af þeim, sem fyrstir skoðuðu og námu land
í APgyle haustið 1880, og tók heimilisréttarland 24. október; fór
hann fótgangandi alla leið frá Nýja íslandi suður til Nelson-
ville og norðvestur hjá Pilot Mound, ásamt Friðbirni S. Frið-
rikssyni. Á svipuðum tíma skoðuðu þeir Sigurður Kristófers-
son, Kristján Jónsson og Skafti Arason Argyle-bygðina; voru
þessir fimm menn fyrstir íslendinga, sem til Argyle komu.
Halldór fór til baka norðaustur hjá Portage la Prairie og alla
En 'rannsólknir þessalra hafa
opinberað ennþá eldri tíma. Leið-
angursmenn hafa fundið hús sam-
tímamanna Abrahams og leifar
frá tímum Nóa, og eftirtektaverð
sýnishorn af menningu fyrir
flóðið (syndaflóðið). M. a. hafa
fundist töflur, sem á eru verzl-
unarsamningar milli kaupmanna,
sem uppi hafa verið um líkt leyti
og Abraham. En um þessar slóð-
ir, þar sem rannsóknirnar hafa
farið fram, var blómlegt við-
skiftalíf og T)r var helzti verzl-
unarbær þeirra tíma.
Uppgötvunum leiðangursins er
enn þá ekki lokið, en ýmsir telja,
að hér sé um að ræða einhvern
merkasta fund í sögu fornleifa-
fræðinnar. — Lögr.
Gandhi og rakarinn
Óhlýðnisbarátta Gandhi við
ensku stjórnina ávann sér fylgis-
menn ekki sízt meðal lægri stétt-
anna, sem lögðu skerf sinn til bar-
áttunnar á ýmsan hátt.
Á stefnuskrá Gandhi var það
einn af aðalliðunum, að útrýma
sem örast öllum enskum vefnaði.
í stað hans notuðu menn “kand-
hi”, indverskan, handunninn vefn-
að. Þvottastofnanir lögðu sinn
skerf til, að þessum stefnuskrár-
lið yrði framfylgt. Ákváðu þær
að taka ekki enskan vefnað tll
þvotta framar, saumakonurnar og
klæðskerarnir komu sér saman um
að vinna ekki framar úr enskum
vörum og flutningamennirnir sóru
og sárt við lögðu að þeir skyldu
aldrei afferma enska tauvöru úr
FYRIR VEIK NÝRU.
Ef þú hefir veik nýru, þá ætt-
ir þú strax að reyna Nuga-Tone.
Þetta ágæta meðal styrkir nýr;
un og önnur líffæri og kemur 1
veg fyrir veikindi og illa líðan.
Nuga-Tone hreinsar eiturgerla
úr líkamanum 0g læknar hægða-
leysi. Það gerir magann hraust-
an óg taugarnar og vöðvana
sterkari og bætir heilsuna yfir'
leitt. Vertu viss um að fá Nuga-
Tone. Það fæst hjá lyfsölum.
Hafi lyfsalinn það ekki við hend-
ina, þá láttu hann útvega þao
frá heildsöluhúsinu.
skipunum, né hlaða þeim á járn-
brautarvagna.
Sagan segir, að rakari einn,
sem var ákafur fyl’gismaður
Gandhi, hafi viljað í sama máta
leggja liðstyrk í baráttunni. Einn
góðan veðurdag var hann að raka
einn af viðskiftavinum sínum og
tók þá eftir því, að maðurinn var
raunar í kandhitreyju eins og
vera bar, en frakkinn hans var
bersýnilega frá Manchester. Þeg-
ar hann var búinn að- raka mann-
inn til hálfs, hætti hann og neit-
aði að halda áfram. Vesalings
viðskiftavinurinn varð að láta sér
nægja þá einu skýringu, að rakar-
inn rakaði aðeins þá, sem klædd-
ir væii í kandhi og þar sem mað-
urinn væri ekki að fullu klæddur
í kandhi, gæti stefnufastur rak-
ari að eins rakað hann til hálfs.
—Lesb.
t)r útvarpserindi: Það hefir
mikla þýðingu og góð áhrif fyrir
andlitsvöðvana, ef menn geyspa
oft og innilega ......
t—Nú, þá er víst bezt að hlusta
oft á útvarpið, sagði sá, er hlust-
aði.
I Il■ll■llll III.. I■llll^■WT^IT■nBIIT~^
leið til Nýja íslands; hafði hann farið hringferðina fótgang-
andi. 1881 um vorið, flutti hann alfarinn á land sitt og tók að
búa um sig. Seint um sumarið brá hann sér til Winnipeg fót-
gangandi, því hjarta sitt hafði hann skilið eftir í borginni, og
þann 9. september giftist hann heitmey sinni, Sigríði Jónas-
dóttur, eins og áður er sagt; heim fór hann aftur fótgangandi
og sótti akneyti sín, er hann keyrði á til Portage la Prairie til
að mæta brúði sinni, sem þar beið hans. Keyrðu þau heim á
uxunum og settust um kyrt á hínu fagra, friðsæla heimilis-
réttarlandi í suðausturhorni bygðarinnar, og þar áttu þau fagra
og gæfuríka framtíð. Hagurinn blómgaðist ár frá ári, dugnað-
ur, hagsýni og eining héldust í hendur, o!g guð blessaði starf-
ið og gaf þeim ríkulegan ávöxt. Heimilið hefir verið mesta
fyrirmyndar heimili. íslenzk gestrisni í fullri merkingu hef-
ir ráðið þar lögum og lofum.
Hin látna var í alla staði hin myndarlegasta og bezta
kona, sem naut virðingar allra, sem þektu hana; hún hélt sér
lítt fram til metorða, en rækti skyldustörf sín og heimilið
með þeirri trúmensku og árvekni, sem bezt gat orðið. Til fé-
lagsmálanna lagði hún sinn góða skerf, og um margra ára
skeið var hún forseti kvenfélags Austurbygðarinnar, og stóð
hún þar myndarlega í stöðu sinni; hún tók einnig góðan þátt
í safnaðarmálum. En lengst verður hennar minst af ástvinun-
um, sem frábærrar móður, eiginkonu og húsfreyju. Ástvinirnir
bera harm í hljóði og bygðin grætur eina'af sínum beztu dætr-
um; frumherjann, er hugdjörf yfirgaf bæjarlífið og gekk á móti
erfiðleikum nýbyggjalífsins úti á eyðisléttum, langt frá öllum
þægindum lífsins; hún harmar eina af mæðrum bygðarinn-
ar, sem með trúmensku lagði steina i grunn þeirrar mann-
félagsbyggingar, sem um aldur mun standa sem veglegur
minnisvarði yfir moldum hennar og annara manna og kvenna,
sem með fórnfýsi báru ljósið inn í bygðina og með hugprýði
lögðu hönd á verkið.
Sigríður sál. mun hafa verið hraust og heilsugóð fram
undir það síðasta. Það var 28. marz 1929, að hún fékk slag,
og var hún upp frá því að mestu hjálparlaus, þrátt fyrir það,
að alt var gert, sem mögulegt var og mannlegur kraftur orkaði,
að hún næði heilsu aftur; hrestist hún nokkuð og leið þolan-
lega með köflum, en varð aldrei sjálfbjarga. Bar hún sjúk-
dómsstríðið með frábæru þreki og hugprýði til hinstu stundar..
Hún hafði verið hetja í lífinu, og hún mætti dauðanum eins
og hetja. 22. júní 1930, um sólsetur, kvaddi hún þennan heim,
eftir langan og bjartan æfidag sigldi hún á dauðans haf með
hverfandi geislum kvöldsólarinnar, en morgunsól eilífðarinn-
ar brosti með sínum geislaskrúða og fagnaði henni á landi
lífsins.
Ástkær, aldurhniginn eiginmaður harmar hana og þrír
synir Árni, fæddur 22. okt. 1882; Jónas, fæddur 15. marz 1885,
o!g Snorri, fæddur 31. des. 1890. Árni og Snorri eru báðir
heima í föðurgarði ógiftir; Jónas er kaupmaður í Cypress
River, Man., hinn mesti myndarmaður og forvígismaður í sínu
umhverfi; hann er giftur Jónassínu Lilju Sigtrýggsdóttur
Stefánssonar, fyrrum bónda 1 Argyle, sem nú er dáinn; er
hún hin mesta ágætiskona; þau eiga fjögur mannvsénleg börn.
Allir eru þeir bræður beztu drengir og forsjálir menn. —
Systkini Sigríðar, er fullorðinsaldri náðu p>g vestur um haf
fluttu, voru: Jón Landy, bóndi í Argyle-bygð, dó skömmu eftir
Aldamótin; Sigurður Landy, bóridi í Argyle-bygð í nærri 50
ár, hefir nú rétt brugðið búi og á heima í Glenboro, og Guðrún
Jósefítta; er mér ekki kunnugt um heimilisfang hennar.
Þess er vert að minnast, að Sigríður fóstraði þrjú börn og
gekk í móðurstað: 1. Sigurður Freeman Sigurðsson, sem er
stystursonur Halldórs; á hann heima í St. Charles, Man. 2.
Jóhanna Poyner, gift hérlendum manni, býr nálægt Souris,
Man., og 3. Vilfríður Þórðardóttir, gift Lawrence Johnson frá
Gimli; eiga þau heima í Chicago, hefir Mr. Johnson góða
stöðu hjá C. H. Thordarson, rafmagnsfræðingi.
Skúli Árnason, bróðir Halldórs, sem flutti til Argyle
með bróður sínum og lengi hafði með honum félagsbú, misti
fyrri konu sína 1881 frá ungum börnum; tók Sigríður að sér
börnin og var þeim sem móðir, þar til Skúli giftist aftur; var
orð á því haft, hve vel henni fórst það, sem margt annað.
1 ár eru liðin 50 ár síðan Halldór festi bú í Argyle; hefir
hann alt af verið í fremstu b!ænda röð, og prýði í leikmanna-
hópi Vestur-íslendinga, bæði í sjón og raun; hann var korn-
ungur, er hann fór frá íslandi, en í Igegnum hartnær 60 ára
starf og stríð á erlendri storð, hefir hann ekki losað si!g við
það bezta, sem íslendingseðlið veitti honum í vöggugjöf, held-
ur haldið fast í það. Hann er íslendingur og hefir verið þjóð-
flokknum til sóma. Maður vel gefinn; þó skólamentunar nyti
hann ekki, þá hefir hann aflað sér mikillar þekkingar, og er
því skemtilegur í viðræðum; hann er atorkusamur og forsjáll,
og tí’gulegur í sjón, og er það eins, þó hann sé bráðum áttræð-
ur. Var að honum kveðinn mikill harmur við fráfall hennar,
sem 'hafði verið honum samferða og önnur hönd í hálfa öld í
sigursælli lífsbaráttu.
Sigríður sál. var jarðsett þann 24. júní, að viðstöddu
miklu fjölmenni, og framkvæmdi séra K. K. ólafson, forseti
kirkjufélagsins, útfararathöfnina. G. J. Oleson.
ÍT»