Lögberg - 10.03.1932, Blaðsíða 7

LÖGBERG, FIMTUDAGINN 10. MARZ 1932.
BIs. 1
Helga Jónasson
Fædd. 31. des. 1843.
Dáin 30. des. 1931
Hún var kona Jónasar Jónas-
sonar, bónda á Lóni við íslend-
ingafljót, bróður Sigtryggs Jónas-
sonar, fyrrum þingmanns og rit-
stjóra, er allir, er blað þetta lesa,
kannast við að fornu og nýju.
Helga var fædd að Brekku í
Kaupangssveit, í Eyjafirði, dag og
ár sem að ofan er greint.
Foreldrar hennar voru Hall-
'grímur Sigurðsson og Guðrún
Þorsteinsdóttir, þá búandi hjón á
Brekku.
Helga var uppalin hjá foreldr-
um sínum. Systkini hennar voru:
Magnús, Sigurbjörn, Sigurður,
Guðrún og Þorgerður. Var Helga
yngst af þeim systkinum.
Þau Jónas Jónasson o g Helga
Hallgrímsdóttir giftust 10. ágúst
1874. Fóru þau litlu síðar af landi
burt, vestur um haf, með gufu-
skipinu St. Patrick, er fór frá Ak-
ureyri þ. 7. sept. 1874. Voru í
hópnum freklega hálft þriðja
hundrað manns. Frá Borðeyri
var lagt út beina leið til hafs, til
Quebec, og kom St. Patrick þang-
að þ. 20. sept., eftir þrettán daga
ferð frá því skipið fór frá Akur-
eyri.
Þegar vestur kom, fór sumt af
hóp þessum til Kinmount í Ont-
ario. Voru þau Jónas og Helga
þar með. Dvöldust þau þar frek-
lega eitt ár.
Haustið 1875 tóku þau hjón sig
upp í Kinmount og fluttu vestur
til Manitoba, til Gimli, er þá var
rétt að byrja að byggjast, og komu
þau þangað fimtudaginn hinn sein-
asta í sumrj, eins og þá var reikn-
að að ís'lenzkum sið.
Vorið 1876 fluttu þau Jónas og
Helga til Mikleyjar. Reistu þau
hús_ við vík eina, skamt fyrir
sunnan Melstað, og nefndu bæ
sinn Fögruvík. Um haustið kom
Tómas bróðir Jónasar með konu
sína, Guðrúnu Jóhannesdóttur,
heiman af íslandi, í “stóra hópn-
um” svo nefnda. Þau fóru þá
fyrst til Mikleyjar og voru hjá
Jónasi og Helgu í Fögruvík.
Að áliðnum næsta vetri, þann
8. marz 1877, tóku báðir bræðurn-
ir sig upp með konur sínar og
búslóð, og fluttu til íslendinga-
fljóts. í júní það sama ár námu
þeir land sunnanvert við fljótið,
og nefndu þau Jónas og 1 Helga
sinn bústað Bjarkalón. Það nafn
styttist brátt í meðförunum í dag-
legu tali og var jafnan kallað á
Lóni, og hefir það haldist við síð-
an. Landnám Tómasar og Guð-
rúnar var nefnt á Engimýri, og
hefir það nafn haldist óbreytt frá
því fyrsta.
Þau Jónas og Helga komust
brátt í sæmileg efni og bjuggu á
Lóni full fimtíu og fjögur ár. Að
vísu seldu þau meiri hlutá bú-
jarðarinnar frænda sínum, Jónasi
syni þeirra Tómasar og Guðrúnar
á Engimýri, fyrir all-mörgum ár-
um síðan, en þá reistu þau sér
nýtt hús, minna en það sem þau
höfðu áður búið í, á þeim hluta
jarðarinnar, er þau héldu eftir,
og í því húsi bjuggu þau alla tíð
síðan. í því húsi er Jónas enn, þó
fótavist sé að verða honum erfið,
en er all-hress að öðru leyti.
Þann 17. apríl 1877 var mynd-
aður Bræðrasöfnuður við íslend-
ingafljót. Gengu þau Jónas og
Helga í þann söfnuð og voru þau
þar stöðugt síðan.
Þau Jónas og Helga eignuðust
engin börn en tóku fjögur börn til
fósturs. Eitt þeirra var Ingibjörg,
dóttir Tómasar bróður Jónasar, og
Guðrúnar konu hans. Hún er
kona Kristjáns ólafssonar smiðs
í Riverton. Annað fósturbarn
þeirra var Frikrika, kona Hall-
dórs Thórólfssonar smiðs í Win-
hipeg. Var hún hjá þeim í fimm
ár, þá smábarn að aldri, en var
svo tekin af móður sinni, er hag-
ur hennar að einhverju leyti batn-
aði. Hin fósturbörnin voru dreng-
ur, er hét Haraldur Karl Þorláks-
son, og stúlka, Stefanía Sveins-
dóttir að nafni. Drenginn mistu
þau 13 ára gamlan, en stúlkan fór
frá þeim til síns fólks, þegar hún
var 12 ára. Sá Helga frábærlega
mikið eftir þessum börnum, bæði
drengnum er dó, og eins stúlkunum
er hurfu heim til síns fólks aftur,
því hún var undur barngóð kona
og var fósturbörnunum eins ogj
hún ætti í þeim hvert bein. Er
sumum vinum Helgu enn minnis-j
stætt hve þungt henni hafði fallið
að láta Friðriku frá sér, því þá
hafði hún lengi á eftir verið sem
næst óhuggandi.
Helga var glaðlynd, göfug og
væn kona og merkileg húsfreyja.
Heimilislíf þeirra hjóna hið bezta.
Hún lætun og eftir sig göfugt æfi-
starf og fagurt. Helga náði þeim
háa aldri að verða 88 ára gömul,
einum degi fátt í. Jarðarför henn-
ar fór fram þ. 5. janúar og var
mjög fjölmenn, bæði við kveðju-
athöfn heima á Lóni og eins í
kirkjunni. Tveir prestar, séra Sig-
urður Ólafsson, og sá er þetta rit-
ar, voru þar viðstaddir. Svo vildi
þá til, að sú fósturdóttirin, Ingi-
björg ólafsson, er upp ólst hjá
þeim hjónum að öllu leyti, gat
ekki verið viðstödd, sökum veik-
inda, lá þá sjálf rúmföst heima
hjá sér. En Mrs. Thórólfsson var
þarna viðstödd, hafði komið frá
Winnipeg til að vera við jarðar-
förina. Þar var og Ármann bóndi
Magnússon, í Víði, bróðurson
Helgu, kona hans og eldri börn
þeirra, auk annara ættingja og
fjölda góðra vina. Sjálfur gat
Jónas ekki verið á fótum, hefir
verið að mestu rúmfastur í ein tvö
undanfarin ár eða meir, en er að
öðru leyti býsna hress, les blöð og
bækur og fylgist með í því sem er
að gerast, bæði fjær og nær. Sig-
tryggur bróðir hans er nú í Riv-
erton og er svo rólfær, að hann
getur heimsótt bróður sinn, og
voru þeir bræður á tali saman, er
eg. rétt fyrir jarðarförina, kom
að Lóni. Var hann og viðstadduv
útförina. —
Orð heyrði eg á því haft, af
kvenfélagssystrum Helgu, að þær
mintust hennar með virðingu og
þakklæti fyrir langt og gott fé-
lagsstarf. Eitthvað svipað mun
vera í hugum annara, er höfðu
þekt hana á hennar löngu æfi.
Það mun vera stór hópur sem, auk
eiginmannsins, fósturdætranna og
ættingja, er minnast hennar með
virðingu og þakklæti. — Góð kona
og göfuglynd, er margir innilega
sakna. — ,
Jóhann Bjamason.
HENRY FORD
ætlar að kaupa höll í London.
Englandsdrotning gaf Mary
dóttur sinni í jólagjöf núna höll
í London, sem heitir “Chesterfield
House.” Mary prinsessa er gift
Harewood lávarði. En þau eru svo
fátæk að þau hafa ekki efni á
því að búa í þessari höll, enda þótt
þau hafi fengið hana gefins, og
neyðast þau því til þess að selja
hana. Einn kaupandi hefir gefið
sig fram, og er mælt að það sé
ameríski bílakóngurinn, Henry
Ford. Hefir umboðsmaður hans
í London sagt, að Ford hafi lengi
langað til þess að eignast ein-
hvern kofa í London og hann telji
“Chesterfield höll” við sitt hæfiT
—Mgbl.
“DANSKI PJETUR”.
Allir íslenzkir sjómenn, sem
siglt hafa til Englands, kannast
við Danska Pjetur,, þennan annál-
aða fiskimann, sem um fjölda
mörg ár hefir verið skipstjóri á
enskum togurum. Hann veiddi
jafnan í Hvítahafinu og kom ætíð
með fult skip af heilagfiski. Þótti
íslenzkum skipstjórum ekki gott
“að lenda” sama daginn og Pétur,
því að þá var jafnan lágt verð á
þorski og ruslfiski frá íslandi, er
Pétur lalgði á land fullfermi af
heilagfiski.
Núna upp úr áramótunum var
Pétur enn norður í Hvítahafi á
togaranum “Lord Brentford”, en
meðan skipið var að veiðum varð
hann bráðkvaddur í stjórnarklef-
anum. —
(Pétur var 63 ára gamall. Hann
hafði einsett sér að hætta sjó-
mensku algerlega að þessari veiði-
för lokinni. — Mgbl.
Fall Briands
“Tímarnir breytast fyr en varir.
Einn daginn standa menn á tindi
máttar og frægðar, en næsta dag
er þeim kastað niður í undirdjúp-
in.” — Þannig mælti Briand í þing-
ræðu í fyrra vor, þegar ráðist var
á hann vegna þýzk - austurríska
tollabandalagsins. Vafalaust hefir
hann þá órað fyrir því, að dagar
hans sem utanríkisráðherra mundu
bráðlega vera á enda.
Nú er Briand ekki lengur utan-
ríkisráðherra Frakka. Briand, að-
alforvígismaður sáttastefnunnar í
Frakklandi, hefir verið hrakinn frá
völdum einmitt þegar tvær þýð-
ingarmiklar ráðstefnur, afvopnun-
arráðstefnan í Genf og skaðabóta-
ráðstefnan, fara í hönd.
Briand hefir að undanförnu ver-
ið heilsubilaður. Hann hefir
stundum sofnað á þýðingarmikl-
um þingfundum og ráðstefnum,
eins og Napóleon mikli sofnaði á
vígvellinum á síðustu herferð
sinni. Andstæðingar Briands hafa
fært sér heilsubilun hans hlífðar-
laust í nyt í baráttunni gegn hon-
um. Briand hefir verið neyddur
til þess að fara frá völdum, ekki
eingön'gu vegna heilsubrestsins,
heldur fyrst og fremst af pólitisk-
um ástæðum.
Briand hefir verið utanríkisráð-
herra Frakka síðan í apríl 1925, að
undanteknum tveimu júlídögum
árið 1926, þegar Herriot sat við
völd. Strax eftir ófriðinn setti
Briand sér það mark, að vinna að
sættum milli Frakka og Þjóð-
verja og tryggja friðinn í Evrópu.
Sáttastefna hans kom í fyrsta
sinn opinberlega fram á fundinum
í Cannes árið 1921, en hún leiddi
til þess, að franska þingið feldi
Briand. Seinna fékk Briand miklu
áorkað til bóta í álfunni. Hann
var einn af feðrum Locarnosamn-
ingsins. — Hann átti mikinn þátt
í því, að Þjóðverjar gen'gu í Þjóð-
bandalagið, og að þeir fengu þar
sömu réttindi og hin stórveldin.
Briand fékk því framgengt í
Frakklandi, að setulið Frakka
væri flutt heim úr Rínarlöndun-
um. Og Briandi átti frumkvæðið að
tillögunum um Bandaríki Evrópu.
Þessar tillögur báru að vísu merki
Frakka. Frakkar ætluðust til, að
Bandaríki Evrópu skyldu vernda
friðarsamningana í stað þess að
ráða bætur á göllum þeirra. Þetta
var þó líklega ekki Briand að
kenna. Fyrir honum hefir vafa-
laust vakað, að ráða smátt og
smátt bætur á göllum friðarsamn-
inganna. En tortrygnin í garð
Þjóðverja var og er svo mikil í
Frakklandi, að Briand varð að
fara hægt í sakirnar, alt of hægt.
Sáttastefnan hefir átt erfitt upp-
dráttar í Frakklandi að undan-
förnu. — Andstæingar Briands
benda á uppgang Nazista í Þýzka-
landi og segja: “Þarna sjáið þið
afleiðingarnar af sáttastefnu Bri-
ands og tilslökunum við Þjóð-
verja.” Þessi röksemdaleiðsla er
þó svo fjarstæð sem frekast má
vera. Tilslakanir við Þjóðverja
hafa alt af komið of seint og ver-
ið of litlar. Frakkar hafa ekki
viljað og vilja ekki enn ráða bæt-
ur á verstu göllum friðarsamning-
anna. Frakkar vilja ekki breyta
hinum óréttlátu þýzku landamær-
um, ekki strika út hinar óbærilegu
hernaðarskaðabætur og ekki veita.
! Þjóðverjum jafnfrétti við hin
stórveldin í hermálunum. Þess
vegna vex fylgi Nazista dag frá
degi. Frakkar hafa aldrei veitt
fylgismönnum sáttastefnunnar í
Þýzkalandi nægilegan stuðning.
En þrátt fyrir þetta kenna flest-
ir í Frakklandi tilslökunarstefnu
Briands um uppgang Nazista.
Andúðin gegn Briand kom greini-
lega í ljós, þegar hann féll
hefir Laval verið utanríkisráð-
herra síðan að Briand féll við for-
setakosninguna.
Árásirnar á Briand mögnuðust
um allan helming eftir því sem
skaðabóta- og afvopnunarfund-
irnir nálguðust. Mikið veltur á
þessum fundum um það, hvort
dregið verður úr því vantrausti.
sem ríkir í heiminum og er bæði
efnahagslegri og pólitískri við-
reisn til fyrirstöðu. Þjóðverjar,
studdir af ítölum og Englendin'g-
um, heimta að menn láti allar kröf-
ur um frekari skaðabætur falla.
Því ekki verður dregið úr heims-
kreppunni, byltingaflokkunum
Þýzkalandi verður ekki haldið í
skefjum og sambúð Þjóðverja og
Frakka getur ekki batnað, fyr en
skaðabæturnar eru úr sögunni. En
Frakkar vilja að eins veita Þjóð-
verjum gjaldfrest, en annars ekk-
ert slaka til.
í afvopnunarmálinu heimta Þjóð-
verjar jafnrétti. Þeir heimta, að
Sigurbjörn Kristjánsson
26. apríl 1877—24. des. 1931.
Frakkar afvopni eins og Þjóðverj-
ar. Að öðrum kosti verði menn að
leyfa Þjóðverjum að auka vígbún-
að sinn. En Frakkar vilja hvorki
dra'ga úr vígbúnaði sínum né leyfa
Þjóðverjum að auka sinn.
“Þessar kröfur Þjóðverja eru
einn þáttur í baráttunni,” segja
Frakkar. “Fyrst komu Þjóðverj-
ar því til leiðar, að við fluttum
setuliðið heim úr Rínarbygðum.
Svo reyndu Þjóðverjar að gera
tolla-bandalag' við Austurríki. Nú
neita þeir að borga skaðabæturn-
Þegár eg sá, að getið var um í
Lögbergi, að Sigurbjörn Kristjáns-
son frá Wynyard, hefði látist á
spítalanum í Wadena 24. des. s. 1.,
lan'gaði mig til að minnast hans
dálítið frekar.
Sigurbjörn var fæddur 26. ágúst
1877 á Siringsstöðum í Vopnafirði,
sonur Metúsalems Kristjánssonar
og Guðnýjar Eggertsdóttur, sem
þar bjuggu. Metúsalem var gáf-
aður maður og vel hagmæltur, þó
íjhann hreyfði því lítið. Metúsal-
em misti konu sína rétt eftir að
Sigurbjörn fæddist, og þar sem
faði* hans átti tvo unga drengi,
sem hétu Kristján og Guðmund-
ur, er hann þurfti að annast, Var
hann tekinn af systkinum, er hétu
Óli og Stefanía og bjuggu á Búa-
stöðum í Vopnafirði, en næsta ár
fluttu þau til Ameríku. Þá var
faðir minn, sem bjó í Leiðarhöfn
við Vopnafjörð, og eg, beðinn að
taka hann, því eg hafði mist móð-
ur mína það sumar, og hjá okkur
var hann þar til hann var 9 ára
gamall. Þá fór hann í Skjalþings-
og mjög bókhneigður og las mik-
ið, hafði enda tækifæri að kynnast
bókum, því hann var góður bók-
bindari og starfaði allmikið að
því á vetrum. Hann var bráð-
skarpur til vinnu og áhugamað-
ur. Sjálfsbjargarviðleitni hans
var frábær. Hann lagði fram alla
krafta sína, svo að konunni ofe
börnunum gæti liðið sem bezt.
Hann sá og skildi, að lífið er
starfsemi og starfsemi er líf. Fyr-
irhyggja og myndarskapur í öllum
verkum var auðsæ. Hann var dá-
góður smiður. Fyrir nokkrum ár-
ur bygði hann gott íbúðarhús með
steyptum kjallara og miðstöðvar-
hitun; plantaði skógi í krin!g, sem
nú er orðinn hár og fallegur. En
svo var hann ekki einn að verki.
Konan hans, með sínum hyggind-
um, stillingu, ráðdeild óg dugnaði
átti sinn þátt í að byggja upp
heimilið. Og svo er ótalinn enn
merkasti þátturinn í lífsstarfi
þeirra, sem er, að ala upp og koma
vel á ve!g myndarlegum barnahóp,
sem flest eru enn í heimagarði.
Þau eignuðust níu börn: 1. Her-
borg, gift Hólmgeir Guðnasyni,
búa á næsta landi; 2. Guðríður,
gift Alfr. Sigurðssyni, Strathclair,
staði til Jóns Eymundssonar og Man.; 3. Kristín Arnfríður Björg;
Sigurlaugar konu hans; þar var
hann til ársins 1893 að Jón fór af
landi burt. 1 Rauðshólum og Syðri-
vík var hann nokkur ár.
Árið 1902 giftist hann eftirlif-
andi konu sinni, Guðrúnu Guð-
björgu Gunnarsdóttur og Herborg-
ar og heimta að Versala-ákvæðin | ar jónsdóttur frá Áslaugsstöðum
um afvopnun Þýzkalands verði1; sömu sveit. Gunnar var hálf-
numin úr gildi. Hepnist þeim alt ] bróðir Jóns Vopna í Winnipeg.
þetta, þá hljóta þeir að halda, að gama ár fluttu þau til Canada og
þeir geti fært sig upp á skaftið og|settust að t winnnipeg. Þar var
breytt austurlandamærum Þýzka-
lands.”
“Versalasamningurinn er
hættu. Nú ríður á því, að ekkert
verði slakað til.” Þetta er við-
kvæðið alls staðar í Frakklandi.
Þess vegna mátti Briand ekki vera
fulltrúi Frakka á afvopnunar- og
skaðabótafundunum.
Fyrir skömmu andaðist Maginot
hermálaráðherra. Laval gafst nú
tækifæri til þess að gera breyt-
ingar á stjórninni. Daginn eftir
var tilkynt, að Briand ætlaði að
biðjast lausnar, vegna heilsu-
brests. En Briand flýtti sér að
mótmæla þessu. Laval tók þá
það til bragðs, að láta alla stjórn-
ina biðjast lausnar. Svo myndaði
hann nýja stjórn, skipaða sömu
mönnum og áður, að Briánd und-
anteknum. Laval hefir tekið að
sér utanríkisráðherraembættið, til
þess að vernda friðarsamningana.
Fall Briands eykur sízt líkurnar
fyrir því, að afvopnunar- og skaða-
bótamálin verði leidd til farsælla
lykta.
Khöfn í janúar 1932. P.
—Mbl..
hann í 4 ár og stundaði smíða-
vinnu. Þá fluttist hann vestur til
1 Wynyard, Sask., tók þar heimilis-
réttarland og bjó þar þangað til
hann andaðist eins o'g fyr segir.
Sigurbjörn var greindur maður
4. Sigríður Jóhanna, í Winnipeg
að læra hjúkrunarstörf; 5. Sigur-
björg; 6. Ólöf; 7. Guðmundur
Metúsalem; 8. Kristinn og 9. Stein-
dór.
Blessuð sé minning hans.
Vinkona hins látna.
EINAR H. KVARAN.
Enn þá er þessi vinsæli höfund-
ur að semja nýtt leikrit. Er það úr
íslenzku kaupstaðarlífi og gerist
í Reykjavík. Mun það verða næsta
viðfangsefni Leikfélagsins á eft-
ir “Silfuraskjan”. Enn er ekki
fullráðið með hlutverkaskipun.
—Mgbl. 5. febr.
í FJÁR-
KAUPMANNAHÖFN
ÞRÖNG.
Að undanförnu hefir Kaup-
mannahöfn verið í vandræðum
með handbært fé, til þess að
standast ákveðin útgjöld. Borgin
gat hvergi fengið lán og borgar-
stjórnin hefir því neyðst til þess
að leggja á nýja skatta. Komu
allir flokkar í bæjarstjórninni sér
saman um að hækka útsvar manna
um 10% frá 1. apríl, enn fremur
að hækka gjöld með sporvögnum
um 5 aura, verð á rafmagni um
5 aura á hvert kw. og verð á gasi
um 2 aura á hvern teningsmetra.
Jafnframt hefir verið ákveðið að
draga sem allra mest úr útgjöld-
um, og til þess að reyna að fá
handbært fé sem allra fyrst ætl-
ar borgarstjórnin að selja þau í-
búðarrhús er hún á. Hægrimenn
í bæjarstjórn létu samþykkja sína
á þessum ráðstöfunum fylgja á-
vítur til borgarstjórnarinnar um
við það, að hún hefði að undanförnu
forsetakosninguna í Frakklandi í daufheyrst við aðvörunum þeirra
fyrra vor. Briand var þó utan-
ríkisráðherra áfram. En lítið hef-
ir borið á honum að undanförnu.
Laval fór til Washington til þess
að tala við Hoover um skaðabóta-
og skuldamálin. Briand, utanríkis-
ráðherrann, sat heima. Og Laval
hefir að undanförnu venjulega
orðið fyrir svörum þegar þingið
ræddi utanríkismálin. í reyndinni búum. — Mgbl.
um að auka ónauðsynle'g útgjöld.
Það er álitið, að þessar ráðstaf-
anir borgarstjórnar, að hækka nú
stórum skatta, þegar allir þurfa
að spara muni mælast illa fyrir
meðal skattþegnanna og sérstak-
lega er talið að hækkun á gasverði
og rafmagnsverði muni koma illa
niður á hinum fátækari borgar-
INNKÖLLUNAR-MENN LÖGBERGS
Amaranth, Man. . . ,......................B. G. Kjartanson.
Akra, N. Dakota...........................B. S. Thorvardson.
Arborg, Man...............................Tryggvi lngjaldson.
Arnes, Man..................................... J- K. Kardal
Baldur, Man....................................O. Anderson.
Bantry, N.Dakota.........................Einar J. Breiðfjörð.
Bellingham, Wash.........................Thorgeir Simonarson.
Belmont, Man...................................O. Anderson
Blaine, Wash.............................Thorgeir Simonarson.
Bredenbury, Sask...............................S. Loptson
Brown, Man................................•*.......J- S. Gillis.
Cavalier, N. Dakota.......................B. S. Thorvardson.
Churchbridge, Sask.................................S. Loptson
Cypress River, Man........................F. S. Frederickson.
Edinburg, N. Dakota.........................Jónas S. Bergmann
Elfros, Sask..........................Goodmundson, Mrs. J. H.
Eoam Lake, Sask.........'..............Guðmundur Johnson.
Garðar, N. Dakota..........................Jónas S. Bergmann.
Gerald, Sask...............................................C. Paulson.
Geysir, Man...............................Tryggvi Ingjaldsson.
Gimli, Man......................................F- O. Lyngdal
Glen'ooro, Man.............................F. S. Eredrickson.
Hallson, N. Dakota ........................Col. Paul Johnson.
Hayland, Man.................................Kr. Pjetursson
Hecla, Man..................................Gunnar Tómasson
Hensel, N. Dakota................................John Norman
Hnausa, Man......................................J* K. Kardal
Hove, Man......................................A. J. Skagfeld.
Húsavík, Man...............................................G. Sölvason.
Ivanhoe, Minn......................................B. Jones.
Kristnes, Sask...............................- Gunnar Laxdal.
Langruth. Man...............................John Valdimarson.
Leslie, Sask..............................................Jón Ólafson.
Lundar, Man................................................S. Einarson.
Lögberg, Sask.....................................S. Loptson.
Markerville, Alta...............................O. Sigurdson.
Miuneota, Minn.....................................B. Jones.
Mountain, N. Dakota........................Col. Paul Johnson.
Mozart, Sask.....................................Jens Eliason
Narrows, Man...................................Kr Pjetursson.
Nes. Man.........................................J- K. Kardal
Oak Point, Man...............................A. J. Skagfeld.
Oakview, Man..............................ólaftir Thorlacius.
Otto, Man..................................................S. Einarson.
Pembina, N. Dakota..............................G. V. Leifur.
Point Roberts, Wash.............................S. J. Myrdal.
Red Deer, Alta.................................O. Sigurdson.
Reykjavík, Man.................................Árni Paulson.
Riverton, Man................................... G. Sölvason.
Seattle Wash....................................J. J. Middal.
Selkirk, Man. .. ......................... Klemens Jónasson.
Siglunes, Man................................Kr. Pjetursson.
Silver Bay, Man........................................ólafur Thorlacius.
Svold, N. Dakota...........................B. S. Thorvardson.
Swan River, Man...................................A. J. Vopni
Tantallon, Sask...............................J. Kr. Johnson.
Upham, N. Dakota...........................Einar J. Breiðfjörð.
Vancouver, B.C.........'.....................Mrs. A. Harvey.
Viðir, Man...............................Tryggvi Ingjaldsson.
\Togar, Man..................................Guðm. Jónsson
Westbourne, Man............................Jón Valdimarsson
Winnipeg Beach. Man............................ G. Sölvason.
Winnipegosis, Man....................Finnbogt Hjálmarsson.
Wynyard, Sask...........................Gunnar Tohannsson.