Alþýðublaðið - 22.07.1960, Blaðsíða 13

Séð inn á Elliðavog.
SU§VIAitE>ÆTTIR - 1
MIKIÐ hefur verið rætt og ekki vera eins o2 gangna- Svo er það en einn hópur
ritað um það, að fólk eigi mannakoftar, heldur smekk- Reykvíkinga, er þráir að kom
ag leita upp í Heiðmörk, úti legir, sólríkir salir, þann- ast út í sólskinið: Húsmæður
vistarsvæði Reykjavíkur, þeg ig úr garði gerðir, að með börn sín. Helgarnar eru
ar það hefur tíma til í góðu þeir falli vel inn í um- ekki endilega beztu dagarnir
veðri á sumrin. Það er líka hverfið. Síðan þyrfti að hafa fyrir þær. Þær leita oft út
synd að segja, að fólk noti þáta til leigu fyrirýióík, og seinni part dags og vilja þá
sér ekki þann stað. Um helg merkja vatnið með tilliti til gjarnan komast eitthvað út
ar og virka daga líka er þang heppilegra leiða. Róður er góð af malbikinu og losna við ryk
að straumur bifreiða og þeg íþrótt, og mundi þeim sjálf- ið á malargötunum. Þeir,
ar komið er út af rykugum sagt fjölga, er stunda hana, sem heima eiga við Suður-
veginum hverfur fólkið út í ef skilyrði væru fyrir landsbrautina inni í Vogum
grængresið og hraunbollana. þendi. í slíkum skemmti- bafa undanfarna sólskins-
Heiðmork er góður staður og gargþ sem komið Væri upp daSa séð hvert þær meðal ann
verður þo betri, en öllum vig v’atnið, mætti einnig hafa ars leita. Það hefur verið stöð
þörfum Reykjvíkinga um úti einhver skemmtitæki, enda uSur straumur austur Suður
vist fullnægi hann ekki. margt fleira en róður eða landsbrautina: Konur með
Það þarf fleiri' slíka staði, veiðiskapur, sem menn geta stálpuð börn, og akandi börn
sem þó þurfa að vera dálítið dundað við. En nóg um það um í barnavögnum og kerr-
öðru vísi. ag sinni. Framhald á 14. síðu.
Sfobjorgunarrað
stefna Norður-
fianda í Reyltjavílt
EINS og áður er kunmugt í
fréttum, þá var haldin hér í
Reykjavík sjóbjörgunarráð-
stefna Norðurlandanna á veg-
um Slysavarnafélags íslands
dagana 30. júní — 1. júlí, og
sátu hana framkvæmdastjór-
ar sjóslysavarnafélaganna á
Norðurlöndum auk fulltrúa
úr stjórnum félaganna og
manna, er mál þessi varða
sérstaklega. Af íslenzkum full
trúum má nefna fulltrúa póst-
og símamálstjóra, iSigurð Þor-
kelsson radioverkfræðing,
skiþaskoðunarstjóra Hjálmar
Bárðarson, forstjóra landlhelg
isgæzlunnar Pétur Sigurðtsson,
veðurstofustjóra Teresíu Guð
mundsson og frá Slysavarna-
félagi íslands Gunnar Friðriks
son, forseta félagsins, Guð-
bjart Ólafsson, fyrrverandi
forseta, Árna Árnason gjald-
kera félagsins, Friðrik V. Ól-
afsson skólastjóra Sjómanna-
skólans, Henry A. Hálfdáns-
son og sr. Óskar J. Þorláks-
son, er var forseti ráðstefn-
unnar.
Á ráðstefnunni voru fyrst
og fremst rædd málefni, sem
eru efst á baugi og rnikið
varða sjóslysin eða sjóbjörg-
unarmálefni þessara landa, þar
á meðal um að kynna og fá
tekin í notkun ódýr radio,
neyðarsenditæki, hvernig hag
kvæmast og bezt verði að
framkvæma leitir og hjálp tH
nauðstaddra, sérstaklega á
hafinu krinugm ísland og að
halda áfram tilraunum með
að halda úti skipi í Norður-
sjónum til veðurathugunar og
björgunarstarfa.
Eftirfarandi samþykktir
voru gerðar samhljóða:
1. Með tilliti tii þess, sem
mælt kann að verða með af
hinni alþjóðLegu sjóöryggis-
málaráðstefnu í London 1960,
undirstrikar þessi sjóbjörgun-
arrráðstefna Norðurlandanna
nauðsyn þess að öll talstöðva
skip hlusti stöðugt á neyðar-
bylgj utíðninni 2182 kc, þegar
ekki er verið. að nota tækin
til annarra talviðskipta. Sé
þetta ekki hægt með viðskipta
móttökutækinu, mælir ráð-
stefnan sérstaklega með því
að skipin verði útbúin sér-
stökum hlustunartækjum í
þessu augnamiði.
2. Ráðstefnan lagði sérstaka
áherzlu á nauðsyn þess að ra-
dio strandstöðvarnar til-
kynntu tafarlaust og milliliða
laust allar hjálparbeiðnir
beint til þeirra aðilja, er lík-
legastir væru til að veita
skjótasta hjálp, og áður en
viðkomandi yfirvöldum yrði
tilkynnt um atburðinn, svoeng
inn tími færi ti'I spillis. Það
var sameiginlegt álit fulltrú-
anna á ráðstefnunni, að
þyngsta ábyrgðin á fram-
kvæmd björgunar í hverju
.einstöku tilfelli sé ávallt I
höndum stjórnanda björgun-
arathafnarinnar sjálfrar.
3. Ráðstefnan komst að
þeirri niðurstöðu, að hinn
■sj álfvirki radioneyðarsendai'i
DÍANA / = SARAH / sem
sænska sjóbjörgunarþjónustan
hefur látið gera tilraunir með
að undanförnu, væri svo þýð-
ingarmikil fyrir sjóslysavarn-
ir, að sjóbjörgunarfélög Norð-
urlands ættu að gera alvöruúr
því að fá þetta neyðarmerkja-
kerfi' tekið almennt í notkun.
Framhald á 14. síðu.
Heiðmörk er kjörinn stað
ur fyrir þá, sem vilja fara
út í náttúruna og hvíla sig,
liggja á guðs grænni jörðinni,
láta goluna leika um sig,
og stara upp í heiðan himinn
inn. En talsverður fjöldi
manna hefur ekki mikið yndi
af slíku, þeir, sem hvílast
bezt við það að hafa eitthvað
fyrir stafni, sem er gerólíkt
vinnunni, sem_ þeir stunda,
vilja vera úti við einhverjar
athafnir. Fyrir-þá þarf öðru
vísi útivistarsvæði, og það
svæði er einmitt rétt hjá Heið
. mörk, ef notað væri: Elliða
vatn.
En á hvern hátt er hægt
að gera Elliðavatn að útivist.
arstað?
Það þarf að vísu til j»ss
ýmsar framkvæmdir. Það
þarf að koma upp laglegum
timbui’bryggjum og hafa lag
lega hirt og ræktuð svæði í
kringum þær, með veitinga-
húsum, sem auðvitað mega
NÝTT sjúkrahúsrúm er nú í notkun
á ýmsum sjúkrahúsum í Englandi. Það f
ev einkum ætlað þeim, sem orðið hafa !
fyrir slysum og þannig gert, að auð- |
velt sé að koma sjúklingum í það beint !
úr sjúkrabifreiðinni.
Rúmið er með járngrind en í stað
hinnar venjulegu vírgrindar er gler-
þráður í botninum. Auðveldar þetta
mjög notkun rúmsins og er þægilegt að
hækka það og lækka og eins og að lengja
og stytta eftir atvikum.
HIIH

Alþýðublaðið — 22. júlí 1960 f 3