Lögberg - 25.08.1932, Blaðsíða 2

Bls. 2.
LÖGBERG. FIMTUDAGINN 25. ÁGÚSfT 1932.
Frá Latvíu
HÖFUÐBORGIN RIGA.
Eftir W. F. Kristeins.
(Höfundur þessarara greinar
er Letti. Hann hefir numíð ís-
lenzku tilsagnarlaust og er ef-
laust sá eini maður þar í landi,
sem bæði kann að lesa og rita ís-
lenzku. Hann hefir áður ritað
grein í Lesbók Morgunblaðsins
(18. janúar 1931), og vill með
henni og þessari grein kynna ís-
lendingum land sitt, þetta unga
ríki í Austurvegi, sem vér vitum
svo sáralítið um síðan íslenzkir
og norrænir víkingar fóru þang-
að í hernað og gerðu þar strand-
högg.) —
Þegar erlendir ferðamenn koma
til Latvíu (Lettlands), er fyrsti
viðkomustaður þeirra Riga, sjálf
höfuðborg landsins. Hún er í
raun og veru hjarta landsins, því
að hún stendur í því miðju við
stærsta fljótið, Daugava (á þýzku
Duna). Er það eitt af stærstu
fljótunum, sem falla í Eystrasalt-
Fljótið rennur í gegn um borgina
og skiftir henni í tvo hluta. Er
eldri borgarhlutinn á eystri bakk-
anum, en þrjár stórbrýr oru á
fljótinu og tengja saman borgar-
hlutana.
Riga er gömul borg. Hún var
fyrst bygð árið 1201 af Þjóðverj
um (Albert biskupi)|. Á miðöld-
unum var hún einn af Hansastöð-
unum og með stærstu verzlunar-
borgum í Austur-Evrópu. í elzta
hluta borgarinnar, ‘gömlu Riga’.
standa enn ýmsar byggingar frá
miðöldum og eru götur þar afar
þröngar.
Ýmsar fagrar kirkjur eru í borg-
inni. Má þar helzt nefna Péturs-
kirkjuna, sem er með 124 metra
háum turni, og Dómkirkjuna, sem
áður var kirkja hins þýzka evan-
gelisklúterska safnaðar, en er nú
ríkiskirkja.
Þinghús Latvíu er í Riga. Er
það fögur steinbygging og líkist
að mörgu leyti Alþingishúsinu í
Reykjavík. Æðsta stjórn ríkisins
á aðsetur í Riga; þar eru einnig
helztu mentastofnanir landsins og
miðstöð viðskiftalífsins.
Riga er stærsta borgin í Eystra-
saltslöndunum, þótt ekki sé þar
jafn margir íbúar eins og fyrir
stríðið. Árið 1913 voru þeir 517
þúsundir, en eru nú hér um bil 377
þúsundir, og er það fimti hluti
þjóðarinnar.
Á stríðsártinum komst Riga
undir stjórn ýmsra, sitt á hvað, og
varð mikið tjón í borginni af yfir-
gangi erlnedra hermanna og kom-
múnista á þeim árum. Þegar Þjóð-
verjar ráku Rússa úr Latvíu 1917
kom Riga undir þeirra stjórn, en
í'byrjun ársins 1919 komst hún
undir kúgun lettneska kommún-
istaflokksins, og er það sá dapur-
legasti tími í sögu borgarinnar.
því að þúsundir af íbúum hennar
drápu kommúnistar. Seinna á ár-
inu náðu Þjóðverjar öðru sinni
haldi á borginni, en í október það
ár komu Frakkar og Bretar Lat-
víumönnum til hjálpar, og voru
Þjóðverjar þá reknir úr landi.
Eiga Latvíubúar mikið að þakka
Bretum og Frökkum fyrir þá
hjálp.
í Riga er stór kirkjugarð-
ur, sem kallaður er Bræðrakirkju-
garður. Eru þar grafnar þúsund-
ir af landsins beztu sonum, sem
féllu á þessum árum í baráttunni
fyrir frelsi landsins. Er kirkju-
garður þessi heilagur staður í
augum þjóðarinnar, og á hverju
ári er þar haldin minningarguðs-
þjónusta á fullveldisdaginn 18.
nóvember, og þar minnist þjóðin
fagurlega þeirra manna, sem létu
líf sitt fyrir frelsi landsins.
Að stríðinu loknu mátti svo
kalla, að öll Latvía væri í rústum
og var þar ærið starf til endur-
reisnar.
Fyrsta þjóðþing . landsins kom
saman haustið 1922 og kaus það
Janis Tsjakste fyrir ríkisforseta.
Hann er af lettneskum bændaætt-
um. Fyrir stríðið var hann hinn
fyrsti Lettlendingur, sem kosinn
var á þing, og hann var fremstur
' í hópi þeirra manna, sem stofn-
uðu lettneska lýðríkið 18. nóvem-
ber 1918. Hann andaðist árið
1927 og vakti fráfall hans sanna
þjóðarsorg.
Annar sá maður, sem Lettar
eiga mest að þakka sjálfstæði sitt,
var Sigfrids A. Meierovics, fyrsti
utanríkisráðherra Latvíu. Á ár-
unum 1917—1918 dvaldist hann
ásamt J. Tsjakste í Svíþjóð og
kostuðu þeir kapps um að út-
breiða meðal Norðurlandaþjóða
þekkingu á Lettum og sjáfstæðis-
baráttu þeirra. Og það var hann.
sem fékk því til vegar komið, að
stórveldin viðurkendu Latvíu sem
fullvalda ríki hinn 26. janúar
1931. Hann lézt af bílslysi árið
1925 og þúsundir manna fylgdu
honum harmþrungnar til grafar.
Sérstæð mentun Letta hófst um
miðja síðustu öld, er lettneskir
stjúdentar stofnuðu með sér fé-
lagsskap í Dorpat til þess að berj-
ast fyrir þjóðlegri menningu og
tungu. Héldu þeir því fram, sem
fæstir hefði þá trúað, að þjóð-
menning og tunga Letta gæti full-
komlega staðið jafnfætis þjóð-
menningu og tungu annara þjóða.
Og síðan hafa lettneskir menta-
menn auðgað tunguna að nýyrð-
um og hugtök og nöfn úr iðnað-
armáli, verzlunarmáli og vísinda-
máli, sem áður voru óþekt. Er með
því sýnt og sannað, að lettnesk
tunga er svo auðug, að henni verð-
ur ekki skotaskuld úr því að lýsa
öllum hugsunum. í Riga er há
skó’i ríkisins. Fer kensla þar
fram á lettnesku og stunnda þar
nú nám um 8300 stúdentar.
Lettar eiga marga rithöfunda og
skáld. Beztur skáldsagnahöfundur
er talinn Rúdolfs Blámanis. Hann
reit aðallega skáldsögur, en þó
nokkuð af leikritum um lífskjör
og siðu lettnesku bændastéttar-
innar. Janis Póruks hefir ritað
margar nýtizku skáldsögur. J.
Rainis hefir samið leikritið “Jós-
ef og bræður hans”, sem sýnt hef-
ir verið í Lundúnum. Af kvenrit-
höfundum má nefna Aspasija.
sem hefir gefið út leikrit og ljóð.
og Annie Brigadere, konu Rainis.
sem hefir gefið út skáldsögur eft-
ir sig.
Sönglistin er á mjög háu stigi í
borgunum, sérstaklega í Riga, og
þjóðin er auðug af þjóðvísum og
þjóðkvæðum. Eru til hér um bil
200 þúsundir slíkra visna og þjóð-
kvæða og ganga undir hinu sam-
eiginlega nafni “Latvja Dainas.
í Latvíu eru ýmsir þjóðflokkar
auk landsins eigin sona, svo sem
Þjóðverjar, Gyðingar, Rússar o.
fl. Allir hafa þeir fullkomið jafn
rétti og leyfi til þess að vernda
sín eigin.þjóðareinkenni. Af þessu
hefir Stafað, að þótt nú séu 13 ár
síðan landið fékk fullkomið frelsi.
hafa þessi þjóðabrot ekki viljað
læra ríkismálið. En nú hefir það
verið tekið í lög, að allir íbúar
landsins verði að skilja og kunna
lettensku og allar skriftir milli
hins opinbera og íbúanna verði að
fara fram á því máli.
Latvía er á sléttunum inn af
Eystrasalti. Þar eru engin fjöll,
en að eins skógi vaxnar hæðir.
Hæsta fjall landsins heitir Lai-
sinfjall og er að eins 314 metra
hátt. Fjöldi fagurra stöðuvatna
er í landinu, og margar merkar
fornleifar. Hinar helztu þeirra
eru hjá ánum Gaujá og Daugará.
Standa þar enn rústir af þýzkum
riddaraborgum frá miðöldunum
og eru merkastar og fegurstar
þeirra Sigulda hjá Gaujá og Kok
hesl hjá Daugará.
Latvía er aðallega landbúnaðar'
land, en þó er landbúnaðurinn nú
ekki í jafn miklum blóma og hann
var fyrir stríðið. í landinu eru
nú taldar um 36,000 atvinnuleys-
ingja og höfðu flestir þeirra áð-
ur vinrtu við sögunarmyllurnar.
En nú hefir sögunarmyllunum
verið lokað, þar sem Rússar flytja
þangað trjávið í stórum stíl og
selja fyrir sama og ekkert. Land-
búnaðarafurðir hafa fallið svo
mjög í verði, að bændur geta nú
ekki borgað kaupamönnum þau
laun, sem upp eru sett, og safna
skuldum dag frá degi. Þó verður
á sumrin að flytja inn verkamenn
frá nágrannalöndunum til að
vinna sveitarvinnuna, því að at-
vinnuleysingjarnir í borgunum
neita algerlega að fara í kaupa-
vinnu upp í sveit, en kjósa heldur
að lifa á styrk frá ríkinu.
Nú hefir verið vakin hreyfing
um það, að nota sem mest inn-
lendar vörur. “Kaupið lettneskar
vörur”, er kjörorðið. En þrátt
fyrir það notar meginþorri þjóð-
arinnar, bæði í sve.itum og kaup-
stöðum útlent silki í stað inn-
lendra dúka, og erlenda ávexti í
stað innlendra. Þó er það von vor.
að þegar raknar fram úr heims-
kreppunni, muni Latvía koma
undir sig fótunum og þá þurfi
ekki atvinnuleysi hér aíj vera. —
Lesb.
Frá íslandi
Siglufirði, 28. júlí.
Veðrátta stormasöm, köld og ó-
hagstæð fyrir síldveiðarnar að
undanförnu. Veiðin hefir því
gengið fremur treglega. Síld er
nú á Skagafirði og síldarvart hef-
ir orðið á Eyjafirði, en mest er
veiðin enn á Húnaflóa. Áta er nú
talsverð í síldinni, en síldin er
afar misjöfn að stærð. Söltun
getur vart talist byrjuð hér al-
ment. T. d. hefir Samvinnufélag
ísfirðinga enn ekkert saltað. Síld-
in er enn fremur léleg. Fitumagn
15—17%.
Fjöldi erlendra veiðiskipa lá
hér inni um helgina, mest rek-
netaskip. Þrjú eða fjögur norsk
skip eru farin heim á leið með
síldarfarma, sex til sjö hundruð
tn. hvert. Finnar og Eistlend-
ingar hafa sent heim einn farm.
um 4,000 tn. hvor.
Reknetaveiði var góð í fyrri-
nótt. Fengu sumir bátanna 60—
80 tn. Verð á reknetasíld er 6—7
kr. tn. til söltunar.
Árni Friðriksson, fiskifræðing-
ur, dvelur hér við síldar og fiski-
rannsóknir um tíma.
Ágætur þerrir í gær og dag, og
þurka menn nú óðum upp töðurn-
ar, sem sumstaðar voru farnar að
hrekjast.
Hilde Österberg, norsk stúlka.
21 árs, lézt hér á sjúkrahúsinu
22. þ m., og í dag Guðmundur
Vigfússon, bifreiðarstjóri, efnis-
maður á bezta aldri og mjög vel
látinn. Banamein hans var
lungnabólga.
Byrjað er á undirbúningi upp-
setningar véla í nýju tunnuverk-
smiðjuna hér; vélarnar eru komn-
ar. Verksmiðjan á einnig að geta
heflað og sagað húsavið.
Margir sjálfboðaliðar vinna að
því á sunnudögum, að laga fjall-
veginn yfir Siglufjarðarskarð og
reyna að komast með bifreiðir
upp að sjálfu skarðinu. Fullyrða
alúðlegasti við gesti sína. En
ræður voru þar ekki haldnar. Mr.
Goleman, sendiherra ítala Vare
og frú hans, og Sveinn Björnsson
sendiherra fóru í vikunni austur
um sveitir til Gullfoss og austur
í Fljótshlíð. Fengu þau veður hið
bezta. Hin ítalska sendiherrafrú
og Sveinn Björnsson voru í bíl
þeim, sem fyrstur fór til Múla-
kots.
íslandsvikan sænska.—í Sveiska
Dagbladet, sem út kom þ. 18. júní,
er skýrt frá “íslandsvikunni”, sem
haldin verður í Stokkhólmi 14.—19.
sept. næstkomandi. Er þess getið,
að Stokkhólmsdeild félagsins “Nor-
den” hafi gengist fyrir “Finn-
landsviku” ' 1925, “Danmerkur-
viku” 1929, en 1930 “Noregsviku”
og nú sé röðin komin að íslandi.
í blaðinu er farið nokkrum orðum
um í hvaða tilgangi vikan sé
haldin, en það er vitanlega gert í
þeim tilígangi að kynna Svíum ís-
lenzka menningu. Frá íslandi seg-
ir blaðið að væntanlegir séu
margir kunnir menn, og telur
fremstan þeirra Ásgeir forsætis-
ráðherra Ásgeirsson. Er ráðgert.
að forsætisráðherrann haldi fyr-
irlestur um atvinnulíf íslendinga
þ. 15. sept. og að G. Kamban rit-
höfundur haldi einnig fyrirlestur
þennan sama dag. Þ. 16. sept.
flytji Sigurður Nordal fyrirlest-
ur um íslenzkar bókmentir. Því
næst er !gert ráð fyrir, að íslenzk-
ir rithöfundar lesi upp úr ritum
sínum. Sunnudaginn 17. sept.
eiga Ármennirtgar að sýna ís-
lenzka glímu og leikfimi. íslenzk
Iög verða leikin og þjóðdansar
dansaðir. — Vikunni lýkur með
hátíðlegum hljómleikum í operu
Ieikhúsinu. Loks má geta þess, að
íslenzk kvikmynd verður sýnd í
Stokkhólmi viku þessa. — Auk
“Norden” starfa þessi félög og
etofnanir að undirbúningi vik-
unnar: “Sverige-Island”, “Musikal-
ska akademien”, “Akademien för
de fria konsterne”, Ingenjörsvet-
enskapsakademien”, “ftordisk Mu-
sæet”, “Operan”, Dramatiska Te-
ater”, “Sveriges almánna sjöfarts-
föreningen”, “Letterstediska för-
eningen”, Nordiska administra-
tiva förbunded”, “Sveriges förfat-
tarförening” og “Penklubben.” —
Mgbls.
KAUPIÐ ÁVALT
LUMBER
hjá
THE EMPiRE SASH & DOOR CO. LTD.
HENRY AVE. EAST. - - WINNtPEG. MAN.
Yard Office: #th Floor, Bank of Harnilton Chambers.
valin orð, sem allir höfðu gaman
af að hlusta á.
Iþróttirnar voru ikappsamlega
sóttar, en ekki eftir neinum
reglum og ekki haft fyrir að bóka
hverjir hefðu skarað þar fram úr.
Síðan sneri hópurinn aftur heim
til Pálsons og þá var étið I<?e-
cream og drukkið kaffi.
Um kvöldið skemti fólkið sér
við dans í Sunnybrook skólanum.
Þar voru allir velkomnir og veit-
ingar ókeypis, meir en fólkið gat
étið.
Helgi Eliasson.
Arras P.O., B. C.,
9. ágúst 1932.
Bréf frá Peace River héraði.
Landarnir hér í Sunnybrook
District í Peace River Block, B.C..
héldu upp á íslendingadaginn
annan ágúst, eftir gömlum og
góðum vestur-íslenzkum sið. Veð-
ur var gott þann dag; það var all-
hvast um morguninn, en lygndi.
þegar á daginn leið.
Við þetta tækifæri heimsótti
okkur dálítill hópur af íslenzka
fólkinu frá Clairmont og Sex-
( smith, Alberta, níu alls, og var
dómbærir menn, að takast megi þag gþg viðbót við fámennan hóp.
með lítilli lagfæringu vegarins að
komast alla leið.
Verkamannafélagið lýsti í gær-
morgun verkbanni á söltunarstöð
þá, sem Þórarinn Söbeck hefir
hér, ef þar yrði látinn vinna
Ágúst nokkur Gissurarson, sökum
þess að hann hjálpaði Reykjavík-
ur lögreglu í viðureign hennar við
kommúnista á dögunum. Mun
þetta hafa verið að undirlagi
kommúnista í Reykjavík, því að
Alþýðusamband íslands mun ekki
hafa samþykt það. Var hætt við
það eftir tvær stundir. — Kom-
n^únistar hafa boðað til fundar í
kveld, til að mótmæla fangelsun
félaga sinna í Reykjavík.
Akranesi, 28. júlí.
Vb. Stígandi, minsti vélbátur-
inn hér, réttar 12 smál., sökk í
fiskÍTÓðri fyrir Mýrum í gær.
Mannbjörg varð. Eigi vita menn
hér enn með hverjum hætti bátur-
inn sökk, en líklega hefir hann
steytt á skeri, og komið gat á
hann. — Vélbáturinn var orðinn
gamall. Hann var eign Jörgens
Hanssonar. — Vísir.
Reykjavík, 23. júlí 1932.
Sendiherra Bandaríkjanna, Mr.
Coleman, hélt veizlu mikla að
Hótel Borg í gærkvöldi og bauð
þangað um 60 manns. Veitti hann
þar af rausn mikilli og var hinn
É’ólkið kom saman á heimili
Mr. og Mrs. Á. Pálson. Þaðan fór
hópurinn yfir á land Ola Jóhanns-
sonar, sem er þar næst við. Þar
skemti fólkið sér með söng og
upplestrum. Óli Jóhannsson stýrði
þar skemtuninni.
Fyrst hélt hann snjalla ræðu
og bauð fólkið velkomið á þennan
stað, og þakkaði aðkomna fólkinu
fyrir að sýna okkur þá virðingu
að koma svona langt að til að
heimsækja okkur við þetta tæki-
færi. Hann benti á, að þetta værl
sjálfsagt norðlægasta íslendinga-
dags hátíð, sem haldin hefði ver-
ið í Vesturheimi. (Hann hefir
munað eftir því, að við vorum
hér eina mílu norðar en þar sem
við héldum íslendingadaginn í
fyrra). Hann tók til þess, að héð-
an sem við sætum, væru ekki sjá-
anlegir neinir bílar og yfir höflið
engin mannaverk, bara náttúran
algjörlega óbreytt af mannsins
hendi. Meðal annars talaði hann
nokkur orð, fræðilegs efnis, um
uppruna íslendinga. Sagði hann
að um eitt skeið hefði fsland ver-
ið kallað Smjör land, og taldi það
hepni, að við skyldum þó verða
íslendingar en ekki Smjörlend-
ingar.
Chris Helgason frá Sexsmith,
Alberta, ^var fceðinn að halda
ræðu og talaði hann nokkur vel-
Innlendur fréttir
Reykjavík 24. júlí.
Páll Zophoniasson, ráðunautur
Búnaðarfélags íslands, kom heim
úr sýningarferðalagi um Norður-
land fyrir nokkrum dögum, og
hefir hann , leyft FB. að senda
blöðunum eftirfarandi fréttir til
birtingar:
Heyskapur hefir gengið stirð-
lega. Grasvöxtur er allsstaðar
góður og sumstaðar ágætur, en
nýting slæm. í Þingeyjarsýslum
er taða mestmegnis úti enn og
farin að hrekjast, því þrjár vikur
(nú nærri fjórar) eru síðan al-
ment var byrjað að slá. í Ejrja-
firði byíjuðu nokkrir bændur fyr
slátt og náðu inn 30—120 hestum
mest af nýræktartúnum, en ann-
ars er þar líka úti þriggja vikna
heyskapur, en nokkurir hafa þó
náð í smá sæti meiru eða minna.
í Skagafirði er dálítið komið í
sæti og í Húnavatnssýslu er nokk-
uð komið inn. En í öllum þessum
sýslum hefir taða hrakist, þegar
undan er tekin taða hjá þeim, sem
fyrstir byrjuðu í Eyjafirði.
Greinilega varð eg var við pen-
ingaleysi það, sem nú ríkir meðal
bænda. Kaupafólk er með fæsta
móti í sveitunum, enda tún víða
stækkuð til mikilla muna síðari
ár, og heyskapur því miklu auð-
teknari nú, en áður. Það er ekki
víst, að heyskapur verði minni en
venjulega, þótt færri vinni að hon-
um. — Á nokkrum stöðum er nú
fært frá, þar sem það hefir ekki
verið gert undanfarin ár, og hafa
menn gert það til þess að hafa
meira í bú að leggja og þurfa því
minna að kaupa til búsins. — Að
nýbyggingum er lítið unnið, en þó
eru nokkur ný íbúðarhús í smíð-
um, flest úr steinsteypu, og hlöð-
ur og útihús er verið að byggja
á nokkrum bæjum, en minna er
það en verið hefir undanfarin ár.
Nýrækt er með minna móti og
aðal áherzla lögð á að fullgera
það, sem undir hefir verið, og
ekki fullgengið frá. — í öllum
þessum sýslum er um meiri eða
minni heimilisiðnað að ræða og
hefir hann aukist við kreppuna.
Fatnaður til heimilisnota er unn-
inn heima, enda virðist það eitt
af því, sem hjálpað getur bænd-
um til að standast óáran, að nota
sjálfir ullina, þegar hún er í jafn-
lágu verði og nú er. — Bifreiðar-
flutningar, sem voru orðnir al-
mennir til búanna og frá þeim.
hafa aftur minkað til mikilla
muna, sérsaklega í Húnavatns-
sýslum og Skagafjarðarsýslu, en
líka í hinum sýslunum báðum.
Stendur það vafalaust í samba,ndi
við kreppuna. Er þetta eitt af
því, sem bændur hafa gripið til.
til þess að reyna að láta tekjur
búanna hrökkva fyrir útgjöldum.
Kaupgjald er nú lægra en var í
fyrra. Kaupamenn fá 25—35 kr.
á viku, en stúlkur 15—20 kr., og
er það til muna lægra en í fyrra-
sumar.
Sund var kent í vor á þremur
stöðum í Skagafirði, við Steins-
staðalaug í Tungusveit, við
Reykjalaug í Hjaltadal og við
Barðslaug í Fljótum. Á öllum
stöðunum voru það ungmennafé-
lög, sem fyrir því stóðu, og var
þátttaka ágæt á öllum stöðunum.
i Á þessum þremur stöðum lærðu í
vor yfir 120 manns að synda.
Mun óhætt að segja, að áhugi á
íþróttinni hafi aukist hin síðari
ár og mun að langmestu leyti
mega þakka það starfi ungmenna-
félaganna.
Við Hveravelli í Reykjahverfi
’ og í Svarfaðardal eru yfirbygðar
sundlaugar og sund kent við og
við alt árið. Einnig þar eru það
ungmennafélög, sem standa að
framkvæmdunum.
Við Laugadal í Eyjafirði er
verið að byggja sundlaug. Verð-
ur hún yfirbygð. Hugsa ung-
mennafé’agar þar gott til þess, er
hún verður fullgerð, en þeir
standa að því verki þar sem víðast
annarstaðar.
Undanfarin ár hefir nokkuð
verið gert að því, hér og þar um
landið, að bólusetja unglömb að
vorinu, til að reyna að koma í veg
fyrir, að þau dræpist úr pest síð-
ari hluta sumars og í sláturtíð-
inni að haustinu. Mest hefir ver-
ið að þessu gert í Saurbæjar-
hreppi í Eyjafirði. Reynslan hef-
ir orðið sú, að þetta hefir reynst
örugg vörn, pestin hefir að haust-
inu tínt úr þau lömb, sem ekki hef-
ir náðst í til að bólusetja að vor-
inu, en hin, sem bólusett voru,
hafa lifað við beztu heilsu. Bænd-
ur í sveitum, þar sem pestarhætta
er mikil, ættu að athuga þetta.
í Skagafjarðar og Eyjafjarðar-
sýslum var unnið mikið að sýslu-
vegagerð í vor. Bílar eru nú
farnir að fara í föstum áætlunar-
ferðum milli Dalvíkur og Akur-
eyrar. en á þeirri leið er þó enn
eftir að leggja veg yfir Hillurnar.
í skagafirðinum komast bílar nú
frá Sauðárkróki og út í Sléttu-
hlíð, en lengra ekki .
Á nautgripasýningunum í Húna-
vatnssýslu mætti Gunnar Árna-
son. Sýningar voru haldnar \ níu
hreppum og voru margir sýning-
arstaðir í sumum Á sýningunum
voru sýnd 21 naut‘og 309 kýr; 13
naut fengu II. verðl. og 3 III.
verðl.; 15 kýr fengu fyrstu verð-
laun, 87 II. verðl. og 106 III. verðl.
Á sýningunum í hinum þremur
sýslunum mætti Páll Zophonías-
son. í Skagafirðinum voru sýn-
ingar haldnar í 7 hreppum, en á
13 stöðum. Þar voru sýnd 18 naut
og 349 kýr. Eitt naut fékk I.
verðl., 7 II. verðl. og 4 III. verðl.
11 kýr fengu I. verðl., 78 II. verðl.
en 145 III. verðl. — Nautið, sem
fékk I. verðl. er eign bænda í Lýt-
iugsstaðahreppi og er keypt frá
Blikastöðum í Mosfellssveit. — í
Eyjafirðinum voru 13 sýningar í
7 hreppum. Þar voru sýnd 23
naut. Eitt fékk I. verðl., 16 II.
verðl. og 3 III. verðl. 377 kýr voru
sýndar; 35 fengu 1. verðl., 123
II. verðl. og 134 III. verðl. Fyrsta
verðlaunanautið var Grettir frá
Litlahamri og er nú eign Naut-
griparæktunarfélag Öngulstaða-
hrepps.
í Þingtyjarsýslu voru 20 sýn-
ingar í 9 hreppum. Þar voru 20
naut. Eitt fékk I. verðl., 9 II.
og 1 III. vérðl. Nautið, sem fékk
1. verðl. var í Grýtubakkafélag-
inu og er keypt frá Hellu á Ár-
skógsströnd. 28 kýr fengu I.
verðl., 133 II. og 138 III. verðl.
í 7 hreppa, sem ekki voru
haldnar sýningar í, var komið, og
haldnir þar fyrirlestrar um naut-
griparækt og rætt á eftir um þau
mál. Annars voru sem venja er
til, fyrirlestrar á eftir öllum sýn-
ingunum.
Yfirleit var sóknin á sýning-
arnar góð. Skemtilegasta sýning-
in sem eg (P. Z.) hefi verið á hér
á landi, var í öngulstaðahreppi.
Þar var svo til eingöngu sýnt úr-
val — beztu kýrnar af bæjunum.
— Þar var að sjá verulega eigu-
legan og góðan gripahóp.—Vísir.