Lögberg - 22.12.1932, Qupperneq 3

LÖGBERG, FIMTUDAGINN 22. DESEMBER 1932.
Bls. S.
Sólskin
Sankti Nikulás
Eftir Clement Clark Moore.
Á aðfangadagsskveldið var alveg kyrlátt bús,
þar ekki var á hreyfingu svo mikið sem mús.
Við strompinn héngu sokkar, því sagt var okkur
þar
að sjálfsagt kæmi Nikulás með jólagjafirnar.
Og börnin voru sofnuð—þau sváfu vært og rótt,
þau sáu margt í draumi á helgri jólanótt.
Og mamma var með kappa, en hettu hafði éig;
við háttuð vorum bæði og móktum kyrfileg.
En skyndilega úti fyrir heyrðist eitthvert hark
og hávaði og gauragangur, stunur, más og spark.
Eg þeyttist fram úr rúminu að vita hvað það var,
eg vatt mér út að gluglga og dró upp blæjurnar.
Og þetta var um miðja nótt—en myrkur ekki þó,
því máninn skein af himni á nýfallinn snjó,
og lítinn sleða sá ég með lítinn ökumann
og litlum átta hreindýrum var beitt fyrir hann.
Er ökumanninn litla í sætinu ég sá
ég sá það var hann Nikulás—og 'glaður varð
ég þá;
og hreindýrin hans litlu þau hlupu gegnum mjöll,
’hann hrópaði og blístraði og nafngreindi þau öll.
Og: “Áfram!” sagði hann: “Gammur og Hramm-
ur! hlaupið þið!
og herðið ykkur Léttur og Sprettur o!g engin grið!
Og togið betur Drellir og Skellir, þó að djúpt
sé fent!
og drífið ykkur Skokkur og Brokkur! Nú senn
er lent!
Og hendist upp á vegginn! Já, hlaupið það
nú létt;
Og hlaupið upp á þakið í einum geysisprett!”—
Það heyrðist eins og fellibylur hristi alla jörð,
er hreindýrin með sleðann tróðu snjóinn niður
í svörð.
Á þakið dýrin stukku og staðar námu þar
með sleðann og hann Nikulás og jólagjafirnar.
Það drundi uppi’ á húsinu skruðningur og skark
og skrölt og brölt og stunur og más og klaufa-
. spark.
Svo leit ég við og sá þá nokkuð—Nikulás var þar;
hann niður kom um strompinn — En þeir helj-
ar skruðningar!
Hann klæddur var í loðnur frá toppi niður á tær,
en tjörusvartar allar af sóti voru þær.
’Hann heljarstóra poka í þak og fyrir bar
af bögglum alveg fulla með jólagjafirnar;
hann fleygði þeim á gólfið og móður mjög
hann var;
og mér fanst eins og ferðasali væri kominn þar.
í augum hans var sólskin og inndæll svipurinn,
og undur fagur spékoppur sinn í hvorri kinn,
og rjóðar voru kinnarnar og gljáðu eins og gler
og glóðrautt á honum nefið, líkt og kirsuber.
Og munnurinn var skrítinn og skeifumyndaður,
en skeggið alt var mjallhvítt eins og lítill snjó-
garður.
Úr gömlum pípuræfli hann reykti, um leið og
' vann,
og reykurinn í sveigum leið alt í kringum hann.
Þá brosti’ hann við mér karlinn. — Eg sá það
undir eins
að ekkert var að hræðast. — Hann kom ei hér
til meins.
Hann mælti’ ekki orð af vörum, en statt og stöð-
ugt vann,
og stóra og litla sokka með gjafir fylti hann.
Svo brosti hann við mér aftur og hæverskt
hneigði sig
og hvarf í gegn um strompinn í burt og kvaddi
mig.
Hann settist upp á sleðann og sagði: “Nú skal
heim!”
Þá svifu litlu hreindýrin, og gustur stóð af þeim.
Svo leit hann við og kallaði með sólskinsbros
um brár:
“Nú býð ég öllum glaðvær jól og sannfarsælt
ár!”
Eg óskaði oft að sjá hann, þær óskir hafa ræzt;
eg ætla að tala meira við hann þegar hann
kemur næst..
Sig. Júl. Jóhannesson.

Sérstök deild í blaÖinu
Fyrir börn og unglinga
I NAZARET
Eftir Selmu Lagerlöf.
(Richard Beck þýddi úr sænsku)
Einu sinni á þeim dögum þegar Jesús var
aðeins fimm ára gamall, sat liann á tröppun-
um fyrir utan vinnustofu föður síns í Nazaret
og var að móta fugla úr mjúkum leirkekki,
sem leirkerasmiðurinn handan við strætið
hafði gefið honum. Aldrei hafði Jesús verið
sælli en nú, því að öll bömin í nágrenninu
höfðu sagt honum, að leirkerasmiðurinn væri
maður ógreiðvikinn, sem hvorki léti hrærast
af blíðubrosum né liunangssætum orðum, og
Jesús hafði aldrei dirfst að biðja hann neins.
En viti menn, honum var ekki fyllilega ljóst
með hvaða hætti þetta liafði orðið. Hann
hafði bara staðið á dyratröppunum heima hjá
sér og liorft löngunarfullum augum á ná-
granna sinn, þar sem hann vann að leir-
kerasmíðinni, og þá ihafði hinn síðarnefndi
komið út úr búð sinni og gefið lionum svo
stóran leirköggul, að nægt hefði í heilt vín-
ker.
Á tröppunni fyrir utan næsta hús sat
Júdas, ófrýnn og rauðhærður, 'blár og blóð-
ugur í andliti, í gauðrifnum fötum, eftir á-
flogin við götustrákana, sem hann átti stöð-
ugt í erjum við. Þessa stundina liélt liann
kyrru fyrir, aldrei þessu vant, og var að móta
leirköggul á sama hátt og Jesús. En leirmol-
ann þann hafði Júdas ekki aflað sér sjálfur;
hann þorði varla að láta leirkerasmiðinn sjá
sig, því að hinn síðarnefndi ásakaði hann um
að leggja það í vana sinn, að fleygja steinum
að leirvarning hans, og myndi hafa rekið
Júdas brott með barsmíð; en það var Jesús,
sem miðlað hafði Júdas af leirforða sínum.
Jafnskjótt og þeir drengirnir höfðu lokið
við fuglana, röðuðu þeir þeim í hring fyrir
framan sig. Þeir voru að ásýndum eins og
leirfuglar eru vanir að vera; í fóta stað höfðu
þeir gildan, sívalan klepp; stélin voru stutt;
hálslausir voru þeir og mótaði varla fyrir
vængjunum.
Eng-u að síður kom undir eins í ljós mikill
munur á verki þeirra smásveinanna. Fuglar
Júdasar voru svo klunnalegir, að þeir ultu
altaf um koll, og hvernig sem 'hann beitti litlu,
liörðu fingrunum, gat hann ekki gert fuglana
fíngerða og fallega í vaxtarlagi. Stundum
stalst liann til að horfa á Jesúm, til þess að
sjá hvernig hann fór að því, að gera fuglana
sína eins jafna og slétta og eikarblöðin í
skógunum á Taborfjalli.
Með hverjum fuglinum, sem Jesús lauk
við, varð hann æ sælli. Honum fanst þeir hver
öðrum fegurri og hann virti þá fyrir sér með
hrifning og ástúðleik. Þeir áttu að verða leik-
bræður lians, litlu systkinin hans, áttu að sofa
í rúmi lians, vera hjá honum, syngja honum
söngva sína, þegar móðir hans færi frá hon-
um. Aldrei hafði honum fundist hann vera
jafn ríkur, aldrei framar skyldi hann finna
til þess, að hann væri einmana og yfirgefinn.
Vatnsberinn hávaxni fór fram hjá, liok-
inn í lierðum undan þungum belg sínum, og á
liælum honum kom matjurtasalinn, sem sat
vaggandi á baki asna síns með stóru, tómu
tágakörfurnar á hvora hlið. Vatnsberinn
lagði höndina á ljóshærðan koll Jesú og
spurði liann um fuglana hans, og Jesús sagði
honum, að þeir ættu nöfn og gætu sungið.
Allir litlu fuglarnir hans voru til 'hans komn-
ir frá fjarlægum löndum og sögðu lionum
hluti, sem leyndir voru öðrum en honum og
þeim. Og Jesús talaði þannig, að bæði vatns-
berinn og matjurtasalinn glevmdu um langa
hríð önnum sínum við að hlusta á hann.
En þegar þeir voru á förum, benti Jesús á
Júdas. “Sko, en hvað Júdas býr til fallega
fugla!” mælti hann.
Þá stöðvaði matjurtasalinn góðlátlega
asna sinn og spurði Júdas, hvort fuglamir
hans ættu líka heiti og gætu sungið. En Júdas
'hafði enga hugmynd um þessa hluti. Hann
'þagði þrjóskulega og leit ekki upp frá iðju
sinni; en matjurtasalinn sparkaði gremjulega
í einn af fuglum hans og hélt leiðar sinnar.
Þannig leið að kveldi, og sól var komin
svo lágt á loft, að geislar hennar smugu gegn-
um lága borgarhliðið, sem stóð við enda göt-
unnar, skreytt rómverskum erni. Nú um dag-
seturskeiðið var sólskinið rósrautt; og eins
og það hefði verið blandað blóði, varpaði það
lit sínum á alt, sem á leið þess varð, þar sem
það seitlaði niður þrönga götuna. Það málaði
krukku leirkerasmiðsins jafnt sem viðar-
borðið, sem brakaði undir sög tésmiðsins, og
blæjuna hvítu, sem huldi andlit Maríu.
En langfegurst glitraði sólskinið í litlu
vatnspollunum, sem safnast höfðu milli stóru,
ósléttu hellanna, sem lagðar voru á strætið.
Og alt í einu stakk Jesús hendinni niður í
þann pollinn, sem var næstur honum. Iion-
um hafði liugkvæmst, að mála gráu fuglana
sína með leiftrandi sólskininu, sem varpað
hafði svo fögrum bjarma á vatnið, á veggi
húsanna, á alt umhverfis hann.
Og Jesús heppnaðist að ausa upp sólskin-
inu eins og lit úr málarakrús, og þegar hann
dreifði því yfir litlu leirfuglana, færðist það
eigi úr stað, en huldi þá frá hvirfli til ilja með
demantskærum ljóma.
Júdas, sem öðru hverju varð litið til Jesú,
til þess að sjá, hvort 'hinn síðarnefndi byggi
til fleiri og fegri fugla en hann, rak upp
fagnaðaróp, þegar hann sá hvernig Jesús
málaði leirfuglana sína með sólskininu, sem
hann jós upp úr vatnspollunum á strætinu.
Og Júdas dýfði einnig hendinni niður í glitr-
andi vatnið og reyndi til að festa liendur á
sólskninu.
En lionum tókst ekki að festa hendur á
því; það rann úr greipum hans, og hversu
hratt sem hann hreyfði liendurnar til þess að
grípa það, smaug það burt, og hann náði ekki
í agnarögn af lit á vesalings fuglana sína.
“Bíddu Júdas!” mælti Jesús. “Eg skal
koma og mála fuglana þína.”
“Nei,” sagði Júdas, þú færð ekki að
snerta þá; þeir eru nógu góðir eins og þeir
eru.”
Hann reis á fætur, lmiklaði brýrnar og beit
saman vörunum. Og hann steig breiðum fæt-
inum á fuglana og breytti þeim einum eftir
annan í lítinn, flatan leirkökk.
Þegar hann var búinn að eyðileggja alla
sína fugla, gekk hann til Jesú, sem sat og
klappaði leirfuglunum sínum. er leiftruðu
eins og gimsteinar. Júdas virti þá þögull fyr-
ir sér, en svo lyfti hann fætinum og steig á
einn þeirra.
Þegar Júdas dró að sér fótinn og sá að litli
fuglinn var orðinn að gráum leir, létti lion-
um svo í skapi, að liann fór að skellihlæja og
hann lyfti fætinum til að merja annan fugl-
anna.
“Júdas,” hrópaði Jesús, “hvað ertu að
gera? Veiztu ekki að þeir eru lifandi og geta
sungið ? ’ ’
En Júdas skellihló og tróð enn einn fugl-
anna undir fótum.
Jesús litaðist um eftir hjálp. Júdas var
mikill vexti og Jesús var ekki nógu sterkur
til að lialda honum í skefjum. Honurn varð
litið til bóður sinnar. Hún var ekki langt í
burtu, en þó myndi Júdas verða búinn að
eyðileggja alla fuglana hans áður en liún
kæmi á vettvang. Tárin komu fram í augu
Jesú. Júdas var búinn að troða undir fótum
fjóra af fuglum hans; liann átti þrjá eina
eftir.
Honum gramdist, að sjá fuglana sína
standa eins og steina, verða fótumtroðna, án
þess að gefa nokkurn gaum að hættunni.
Jesús klappaði saman liöndunum til að vekja
þá af draumi og hrópaði til þeirra: “Fljúgið
þið, fljúgið þið!”
Þá fóru fuglamir þrír að bæra litlu væng-
ina; með hikandi vængjataki tókst þeim að
flögra upp á þakskeggið, þangað sem þeir
voru öruggir.
En þegar Júdas sá, að fuglarnir tóku til
vængjanna og f'lugu að boði Jesú, fór liann
að gráta. Hann reif hár sitt, eins og liann
hafði séð gamla menn gera af hræðslu og
sorg, og hann fleygði sér að fótum Jesú.
Og Júdas lá og velti sér í duftinu frammi
fyrir Jesú, eins og rakki, kysti fætur hans og
bað liann að troða sig undir fótum eins og
liann hafði gert við leirfuglana.
Því Júdas elskaði Jesúm og dáði hann og
tilbað hann—en hataði hann jafnframt.
En María, sem stöðugt hafði liorft á leik
drengjanna, reis nú á fætur, tók Júdas í keltu
sér og klappaði honum.
“Vesalings barn!” mælti hún við hann.
“Þú skilur ekki, að þú hefir reynt að gera
það, sem engin lifandi vera fær áorkað.
Færstu aldrei framar slíkt í fang, viljir þú
ekki verða ógæfusamastur allra manna barna!
Hvernig má ætla, að færi fyrir þeim af oss,
sem legði út í, að etja kappi við þann, sem
málar með sólskini og blæs iífsanda í dauð-
ann leirinn?”
(Frásögn þessi er í safninu Kristus-legender,
einhverju víðlesnasta riti Selmu Lagerlöf. Renna
þar saman í listræna heild djúp trúarhneigð skáld-
konunnar, auðlegð ímyndunarinnar og rík fegurð-
arást.—Þýð.).
3 PROFESSIONAL CARDS
DR. B. J. BRANDSON
216-220 Medical Arts Bldg.
Cor. Graham og Kennedy Sts.
Phone 21 834 —Oífice timar 2-3
Heimili 776 VICTOR ST.
Phone 27 12 2
Winnipeg, Manitoba
Símið pantanir yðar
Roberts Drug Stores
Limited
Ábyggilegir lyfsalar
Fyrsta flokks afgreiðsla.
Níu búðir — Sargent and
Sherbrooke búð—Sími 27 057
H. A. BERGMAN, K.C.
tslenzkur lögfrœðinour
Skrifstofa: Room 811 McArthur
Building, Portage Ave.
P.O. Box 1666
FHONES 95 052 og 39 043
DR. O. B. BJORNSON
216-220 Medical Arts Bldg.
Cor. Graham og Kennedy Sts.
Phone 21 834 —Oífice tlmar 2-3
Heimili 764 VICTOR ST.
Phone 27 586
Winnipíg, Manitoba
Drs. H. R. & H. W.
TWEED
TannUsknar
406 TORONTO GENERAL
TRUST BUILDING
Cor. Portage Ave. og Smith St.
PHONE 26 545 WINNIPEG
W. J. LINDAL, K.C. og
BJORN STEFANSSON
lslenzkir lögfrœðingar
325 MAIN ST. (á öCru gölfi)
Talslmi 97 621
Hafa einnig skrifstofur aC Lundar
og Gimli og er þar aO hltta fyrsta
miOvikudag I hverjum mánuOl.
DR. B. H. OLSON Dr. A. B. Ingimundson J. T. THORSON, K.C.
216-220 Medical Arts Bldg. Cor. Graham og Kennedy Sts. Phone 21 834 —Office tlmar 3-5 Tannlœknir tslenzkur lögfræðingur

\Heimili: 6 ST. JAMES PLACE . Winnipeg, Manitoba 602 MEDICAL ARTS. BLDG. Skrifst. 411 PARIS BUILDING
Slmi 22 296 Heirpilis 46 064 Phone 96 933
DR. J. STEFANSSON
216-220 Medical Arts Bldg.
Cor. Graham og Kennedy Sts.
Phone 21 834
Stundar augna, eyrna, nef og
kverka sjúkdöma.—Er aO hítta
kl. 10-12 í. h. of 2-5 e. h.
Heimili: 638 McMILLAN AVE.
Talslmi 42 691
DR. A. V. JOHNSON
Islenzkur Tannlœknir
212 CURRY BLDG., WINNIPEG
Gegnt pösthúsinu
Slmi 96 210 Heimilis 33 328
J. RAGNAR JOHNSON
B.A., LL.B., LL.M. (Harv).
islenzkur lögmaður
Ste. 1 BARTELLA CRT.
Heimasími 71 763
Dr. P. H. T. Thorlakson 205 Medical Arts Bldg. Cor. Graham og Kennedy Sts. Phones 21 213—21 144 HeimiU 403 675 Winnipeg, Man. A. S. BARDAL 848 SHERBROOKE ST. Selur llkkistur og annast um út- farir. Allur útbúnaöur sá beztl. Ennfremur selur hann allskonar minnisvarOa og legsteina. Skrifstofu talsimi: 86 607 Heimilis talsimi 501 562 G. S. THORVALDSON BA„ LL.B. Lögfrœðingur Skrifst.: 702 CONFEDERATION LIFE BUILDING Main St„ gegnt City HaU Phone 97 024

DR. A. BLONDAL 602 Medical Arts Building Stundar sérstaklega kvenna og barna sjúkdúma. Er aO hitta frá kl. 10-12 f. h. og 3-5 e. h. Office Phone 22 296 Heimili: 806 VICTOR ST. Simi 28 180 A. C. JOHNSON 9 07 Confederation Life Bldg. Winnipeg Annast um fasteignir manna. Tekur a0 sér aö ávaxta sparifé fólks. Selur eldsábyrgfl og bif- reifla ábyrgOir. Skriflegum fyrir- spurnum svaraö samstundis. Skrifst.s. 96 757—Heimas. 33 328 E. G. Baldwinson, LL.B. tslenzkur lögfrœðingur 808 PARIS BLDG., WINNIPEG Residence Office Phone 24 206 Phone 96 636
Dr. S. J. Johannesson G. W. MAGNUSSON J. J. SWANSON & CO.
LIMITED
stundar lækningar og yfirsetur NudcUæknir 601 PARIS BLDG„ WINNIPEG
Til viOtals kl. 11 f. h. til 4 e. h. 41 FURBY STREET Fasteignasalar. Leigja hús. Ot-
og frá kl. 6-8 aO kveldinu Phone 36137 vega peningalún og eldsábyrgO af
öilu tagi.
632 SHERBURN ST.-Simi 30 877 Slmiö og semjlö um samtalstíma Phone 94 221