Lögberg - 20.07.1933, Blaðsíða 2

Lögberg - 20.07.1933, Blaðsíða 2
Bls. 2 LÖGBERG, FIMTUDAGINN 20. JÚU, 1933 Fertugaáta og níunda ársþing Hins evangeliska lúterska kirkjufélags Islendinga í Veáturheimi Haldið í Argylebygð í Manitoba frá 23. til 27. júní 1933 Á kirkjuþingi í fyrra var ekki farið fram á neina á- kveðna upphæð til heimatrúboðs frá söfnuðum kirkjufélags- ins, heldur lögð áherzla á þörfina í þvi augnamiði að tillög mættu verða eins rííleg og ástæður frekast leyfðu. Eflaust átti það þátt í þessu hve þröngar eru ástæður almennings urp þessar mundir. Hvernig þetta hefir gefist mun skýrsla fé- hirðis bera vott um. En án tillits til þess er eg persónulega sannfærður um að þetta sé ætíð rétta aðferðin að safna fé til kristilegra þarfa. Hún útheimtir að málunum sé haldið vak- andi með því að gera kristnum almenningi sem ljósasta grein fyrir þörfum, svo frjálst örlæti geti komið til greina. Hvenær sem tillög til kirkjunnar þarfa bera keim af skatti vekja þau mótþróa og standa í vegi þess að menn læri að gefa fúslega. Eins og kunnugt er hefir enginn ákveðnar lagt á- herzlu á þetta en séra Jón Bjarnason, og mæli eg ákveðið með því að vér höldum oss að þessari hugsjón áfram í framtíðinni. Kirkjan á að tala við samvizku, skilnings og hjarta, og reiða sig algerlega á siðferðileg og andleg áhrif málefnum sínum til eflingar. Einungis á þann hátt getur kristilegur fórn- færsluandi þroskast og sú meðvitund að vér séum ráðsmenn Guðs í meðferð alls þess, er hann gefur oss. Kirkjan ætti að forðast alla tollheimtumensku með ytra valdi. Framkvæmdarnefndin fór þess á leit við mig að verja að ininsta kosti einum mánuði á undan kirkjuþingi til að heimsækja prestslausa söfnuði. Ástæður mínar leyfðu ekki að eg yrði við þessum tilmælum á þeim tíma er um var talað. Þess er þörf að alt, sem unt er og ástæður leyfa sé gert þessu málefni til liðs og þeir kraftar notaðir, sem til eru, eftir föngum. En það ber einnig að taka til greina að gjaldþol sumra prestakalla vorra er svo þrotið, að til vandræða horfir með að halda við starfi. Vonandi fer að rætast framúr, en á meðan að sverfur má ekkert tækifæri ónotað að koma að liði hinum veikari. Framkvæmdarnefndin mun leggja fram til- lögur í málinu og verðskuldar það alt hina nákvæmustu at- hygli þingsins. Heiðingjatrúboð.—í ágúst mánuði síðastliðið sumar lögðu þau séra S. O. Thorlaksson og kona hans, trúboðar kirkjufélagsins, ásamt börnum sínum, áleiðis aftur til Japan til að halda áfram starfi. Höfðu þau heimsótt allmarga af söfnuðum vorum meðan þau dvöldu hér í álfu auk þess að sitja með oss á síðasta kirkjuþingi og flytja þar erindi. Bæði þau og málefnið mun hafa eignast marga nýja vini fyrir komu þeirra nú eins og áður. Fylgja þeim bænir fjölda margra að þetta nýja starfstímabil þeirra megi verða sem arðsamast fyrir Guðs ríki og þeim sjálfum til gleði og bless- unar. Á síðasta kirkjuþingi var faðir trúboðans, séra N. S. Thorláksson, kosinn sem ráðgefandi meðlimur fyrir hönd kirkjufélags vors í heiðingjatrúboðsnefnd U.L.C.A., sam- kvæmt vinsamlegu boði þessara bræðra vorra. Mér er ekki kunnugt um að hann hafi getað sótt fundi á árinu, en hann mun sjálfur gera grein fyrir því. Meira hefir verið rætt og ritað um erlent trúboð hér i Ameríku, á síðastliðnu ári, en dæmi eru til um langt skeið. Tóku veraldleg blöð og tímarit þátt í umræðunum jafnhliða málgögnum kirkjunnar. Tvent hefir stutt að því að setja málið á oddinn. Annað er skýrsla nokkurra leikmanna vir Bandarikjunum (Laymen’s Report), er ferðuðust um mörg trúboðssvið kirkjunnar í austurlöndum. Geía þeir álit sitt um starfið og þær breytingar, er þeir telja nauðsynlegar, í mjög greinilegri og læsilegri bók, sem náð hefir feikna út- breiðslu. Kennir þar mjög aðfinsla en líka skarpra athug- ana, sem þó flestar hafa áður verið bornar fram af leiðandi trúboðum. Hitt atriðið, sem stefnt hefir athygli að málinu, eru fjárhagsvandræði þau, er starfsemin er stödd í og aukist hefir við kreppuna. Hvað aðfinslur leikmannanna snertir þá eiga þær flestar heimfærslu á stafsemi kirkjunnar heima fyrir ekki síður en í sambandi við trúboðið. Þess er ekki að dyljast að fingraför mannlegs ófullkomleika er að finna á öllu starfi kirkjunnar, bæði heima fyrir og út á við, og að þörf er á að varðveita þá auðmýkt frá kirkjunnar hálfu að vera ætíð fús til þess að læra. Þannig mun mikið gótt hlotnast af iimræðum þeim, sem hér hefir verið vikið að, og málefnið græða við það að vera skoðað að nýju frá rótum. Aðferðir geta breyst og mis- tök verið leiðrétt, en eins lengi og til eru þeir, sem gagn- teknir eru af kærleika Jesú Krists, getur ekkert bundið enda' á það að þeir seilist til endimarka jarðar til að bera fram boðskap Jesú Krists og útþýða hann í lífi og þjónustu. JÞað liggur í eðli þess sambands, sem er milli lærisveinsins og meistarans. Þó fjárhagsleg vandræði ykjust margfaldlega við það sem nú er, mundi það hvorki eyðileggja kristnina heima fyrir né starf hennar út á við.-Hún byrjaði í allsleysi og reyndist máttug í veikleikanum, og svo mundi verða á ný, ætti hún slíka reynslu fyrir hendi. En það er auðsætt, að þetta hvílir ekki fyrst og fremst á samþyktum kirkjuþinga heldur á frjálsum áhuga og fórnfærlsuanda þeirra, sem hjarta sitt hafa gefið Jesú KJristi og málefni hans. Á þeim grund velli einungis fæst sá styrkur til þessa málefnis, sem nokkru varðar. Málefnið þetta eins og kristindómurinn sjálfur þarfn- ast sjálfboða, sem bera það fyrir hrjósti og ávinna því hylli. Eg treysti því að málefni þetta hafi notið sín í boðskap og áhrifum starfsmanna kirkjufélags vors á árinu og hjá á- hugasömum einstaklingum og félögum víðsvegar. Skýrsla féhirðis ber vott um fjárhagslegan árangur og hvað greitt hefir verið til nefndar U.L.C.A., en ráðstöfun kirkjuþingsins síðasta var að greiða það, “sem fjárhagurinn leyfir, alt að $1,2000.” Betel.—Elliheimilið hefir verið rekið á farsælan hátt eins og áður. Á þessu ári hefir helsti atburður þar verið að breyting hefir orðið á starfsfólki því, er veitir heimilinu for- stöðu. Skýrsla nefndarinnar gerir fulla grein fyrir þessu, en eg veit að þrátt fyrir það er öllum ljúft að hér sé minst að verðleikum bæði þeirra, er lagt hafa niður starf, og hinnar nýju forstöðu heimilisins. Betel hefir átt því láni að fagna frá byrjun að hafa í sinni þjónustu hið hæfasta starfsfólk. Forstöðukonurnar, Elenóra Júlíus og Ásdís Hinriksson, og ráðsmaðurinn, ó. W. ólafsson, sem nú hafa lagt niður starf, yntu af hendi þá þjónustu í þarfir heimilisins, sem aldrei verður nægilega þökkuð. Farsæld og velgengni heimilisins í liðinni tíð var þeim að stór-miklu leyti að þakka, eins óg þráfaldlega hefir verið tekið fram í skýrslum stjórnarnefnd- arinnar. Margir kviðu því er að því kæmi að þetta fólk yrði að leggja niður starf, en gæfa heimliisins brást ekki heldur þá. Stjórnarnefndin útvegaði til þess að veita heimilinu fulla forstöðu, Ingu Johnson, hjúkrunarkonu, sem allir er þekkja, bera hina fylstu tiltrú til vegna hæfileika og jnannkosta. Hefir hún nú starfað við heimilið í nokkra mánuði og getið sér hinn ágætasta orðstír. Framtíð heimilisins er vel borgið í hennar höndum.—Að öðru leyti er vísað til skýrslu stjórn- arnefndarinnar. Jóns Bjarnasonar skóli.—Stofnunin er tvítug. Aldrei hefir skólinn talið eins marga nemendur og nú. Aldrei notið eins mikils álits og nú sem mentastofnun. Þær hugsjónir er hann vill þjóna hafa að engu leyti tapað gildi. Á erfiðasta tímabili í sögu vorri hefir hann dafnað og blómgast, þó vitan- lega hafi hann ekki sloppið við erfiðleika. Hann hefir þrá- faldlega verið talinn úr sögunni, en lifir þó fram á þennan dag. Með alt þetta og annað fleira í huga, finst mér að kirkju- félaginu beri að gera alt, sem í þess valdi stendur til að sjá honum borgið. Skýrslur skólaráðs og skólastjóra leggja fyr- ir þingið öll gögn í málinu, og á grundvelli þeirra upplýsinga streysti eg því að þingið geri málinu skil, með það fyrir aug- um að þessi stofnun inegi verða til enn meira gagns í fram- tíðinni en í liðinni tíð. Þannig metum vér hið frábærlega vel unna starf og áhuga kennaranna, sem skólinn hefir borið gæfu til að njóta. Samband kirkjufélagsins við önnur lútersk kirkjufélög. —Talsverðar umræður hafa orðið um málið á árinu, er sVo að segja allpr hafa snúist um það hvort kirkjufélagið ætti að sameinast United Luthcran Church in America eða ekki. Flestar upplýsingar munu komnar fram í málinu, svo frá þeirri hlið mun fdlk vort nú geta eins vel og síðar ráðið mál- inu til lykta. Það var skoðun framkvæmdarnefndar á fundi í nóvember að heppilegt væri að málið kæmi til úrslita á þessu þingi, vitanlega án tillits til þess hver niðurstaðan yrði. Alt ofurkapp i þessu efni væri óheppilegt. Vil eg endurtaka hér ummæli úr ritgerð minni , febrúarblaði “Sameiningarinnar”: “Nefndinni fanst að á kirkjuþingi ætti að koma fram sem greinilegast með atkvæðagreiðslu hver afstaða safnaða vorra og fólks er. Sé hverfandi minnihluti með því að kirkju félag vort gengi inn í stærri heild, ætti að láta málið falla nið- ur með öllu um hríð að minsta kosti. Sé stór meirihluti með því gagnstæða eða sé nokkurn veginn jöfn skifting um málið ætti það einnig að koma í ljós. Fyrir engum vakti víst að taka ekki tillit til alls, er fram kæmi ímálinu, í þeirri ákvörð- un er þingið tæki. I huga nefndarinnar mun hafa verið sú hugsun, að hvernig sem atkvæði féllu, væri æskilegt að allir sættu sig við úrslitin, hver sem þau væru. En kæmi nú samt \ sem áður í Ijós í þinginu minnihluta afstaða, er ekki vildi sætta sig við niðurstöðu ákveðins meirihluta, sem mér finst mjög ólíklegt, er eg viss um, að þannig yrði hliðrað til að ekki yrðu vandræði úr. Eg trúi því ekki, að nokkur söfnuður kirkjufélagsins vildi fylgja svo fram máli, að heimta að hans afstaða sé tekin til greina í þessu máli þannig, að hún ráði úrslitum, þó hún sé í ákveðnuin minnihluta. En ekki trúi eg því heldur að nokkur söfnuður kirkjufélagsins vildi knýja í gegn með atkvæðamagni niðurstöðu í þessu máli, er leiddi til þess, að einhverjir söfnuðirnir segðu sig úr.” Eg býst við að framkvæmdarnefndin leggi fram tillögur um hvernig meðferð málsins verði hagað í þinginu, en að öðru leyti er málið í höndum þingsins. Sameiningin.—Blaðið var minkað sem næst um helming á síðasta kirkjuþingi og verð þess fært niður i einn dollar um árið frá síðustu áramótum. Mun blaðið Irafa horið sig ineð þessu fyrirkomulagi á árinu, og er það að þakka að miklu leyti, frábærum dugnaði féhirðis fyrirtækisins, Mrs. B. S. Benson, sem innköllun og útsölu hefir haft á hendi. Ásaint féhirði kirkjufélagsins, hr. S. O. Bjerring, hefir hún komið hinu bezta skipulagi á geymslu bóka og rita er kirkjufélagið á, og var það hið þarfasta verk. Eiga þau bæði miklar jiakkir fyrir starf sitt á árinu. Eftir að kirkjuþingi var lokið í fyrra og eftir að fram- kvæmdarnefndin hafði haldið fund sinn strax eftir þingið, barst mér bréf frá dr. Birni B. Jónssyni. Sagði hann af sér embætti, sem einn af ritstjórum “Sam.” en i það embætti var hann, eins og kunnugt er, endurkosinn á síðasta kirkjuþingi. Eg.gerði tvívegis tilraun til þess að fá hann til að hverfa frá áformi sínu, en árangurslaust. Gat eg þá ekki annað en tekið úrsögn hans gilda. Vegna þess að við séra Guttormur vorum báðir í fjarlægð, var nauðsynlegt að fá mann í grend við Winnipeg, til að lesa’próförk og annað í sambandi við útgáf- una. Bað eg séra Jónas A. Sigurðsson að taka þetta að sér og gerði hann það góðfúslega. Á fundi framkvæmdarnefndar- innar í nóvember var hann kosinn einn af ritstjórum blaðs- ins. Sinti hann því starfi til dauðadags. Sunnudagsskólar og ungmennafélög.—Stórmál hvort- tveggja. Milliþinganefnd hefir hið síðara til meðferðar og inun skýra frá starfi sínu. Svo er komið að flestir sunnu- dagsskólar vorir nota að mestu eða öllu leyti hérlend hjálp- arrit. Hefir Christian Life Course, gefið út af U.L.C.A. fengið hjá oss mesta útbreiðslu. Ekkert samband er á milli sunnu- dagsskóla vorra og er það inikið vegna fjarlægðar og annara erfiðleika. Eru þessir skólar einn bezt rækti þátturinn í starfi voru. Á kirkjuþingum er málið tekið til meðferðar til að glæða áhuga og gefa gaum sameiginlegum vandkvæðum og úrlausnum þeirra. Afstaða kirkjunnar í mannfélagsmátum, bindindi o. fl.— Slík mál látum vér oss miklu skifta, þó oft vinnist lítill tími til að ræða þau á þingum. Verður erindi flutt á þessu þingi af dr. Richard Beck, er snertir eitt helzta velferðarmál sam- tíðarinnar á sviði mannfélagsmála. Bindindismálið er afar tímabært einmitt nú og verðskuldar stuðning allra kristin- dómsvina. Ekkert, sem snertir sanna velferð mannanna, geta kristnir menn látið vera sér óviðkomandi. Fimtíu ára afmæli kirkjufélagsins. — Kirkjufélag vort var stofnað 1885 og verður því fimtíu ára gainalt eftir tvö ár. Margs er að minnast og margt að þakka, þó auðmjúkir meg- um vér vera með tilliti til fjölda margs í sögu vorri og á- stæðum. En að sjállsögðu munum vér minnast þessa afmælis á viðeigandi hátt, og er þetta nefnt hér til þess að nægur tími megi verða til undirbúnings. Ætti á næsta kirkjuþingi að gera fullnaðarákvarðanir með undirbúning, en til þess þarf að fela einhverjum að hugsa málið og leggja fram ákveðnar tillögur á næsta þingi. Meðan eg var að semja þessa skýrslu barst mér tilkynn- ing frá Pembina söfnuði að hann sjái sér ekki fært, vegna mannfæðar að halda áfram tilveru sinni. Aíhendir söfnuð- urinn kirkjufélaginu kirkjueign sína. Er þetta l'allega gert af þessu fólki, sem trúlega starfaði eins lengi og unt var að halda söfnuðinum við. Ber kirkjufélaginu að gera við- eigandi ráðstafanir í þessu sambandi, og þakka þessa höfð- inglegu gjöf. í von og trausti til Guðs hefjum vér þetta kirkjuþing. Þó ástæður séu erfiðar er bjartara í huga margra en fyrir ári síðan. Margt hefði oss átt að lærast i erfiðleikunum, en um fram alt það hve mjög oss ríður á handleiðslu Guðs í blíðu og stríðu. Þessi handleisla stendur oss til boða. Því hreinna hugarfar og hjartalag, sem vér eigum, og því óeigingjarnari, sem vér erum í afstöðu vorri, því betur mun oss auðnast að átta oss á því sem Guð vill. En án þess að hafa það fyrst og fremst fyrir auguin, verða engar ráðstafanir vorar farsælar, hvorki á kirkjuþingum eða annarsstaðar. En með bróður- hug innbyrðis og umburðarlyndi hver til annars, með áhuga á málefnum Guðs ríkis og innilegri löngun að njóta Guðs handleiðslu, mun þetta þing vort geta orðið til mikillar bless- unar. Guð fyrirgefi oss yfirspónir vorar og blessi árangurinn af viðleitni vorri að þjóna honum. Leggjum öll vor mál i hans hönd og verum samvinnandi með honum. Þá lagði skrifari fram úrsskýrslu sína: ÁRSSKÝRSLA SKRIFARA Til kirkjuþings 1933— Ásigkomulag kirkjufélagsins, að því er snertir tölu safn- aða, fólkstal þess, tölur fermdrá og ófermdra, er alt með svip- uðum hætti og var fyrir ári síðan. Eins og oft áður, er erfitt að ná skýrslum frá mörgum söfnuðum, og sumir söfnuðir senda aldrei neinar skýrslur og hei'ir þetta svo gengið ár eftir ár. Verður maður í þeim tilfellum, að styðjast við gamlar skýrslur, sem vel geta verið miður áreiðanlegar. Eftir því sem næst verður komist, er nú tala fermdra 5,905, en ól'erindra 2,407, er alls gerir 8,312. Er heildartalan þá 81 manns lægri en hún var fyrir ári síðan. Altarisgöngur hafa verið i 30 söfnuðum síðastliðið ár, sem er heldur lægri tala en verið hefir. Stafar þetta að nokkru leyti af slitróttri eða nálega engri prestsþjónustu í sumum söfnuðunum, en að nokkuru leyti af því að engar fermingar voru í sumum smásöfnuðum, en altarisgöngur samkvæmt gamalli venju í sveitahéruðum, allvíða, hafa orðið nokkuð fast bundnar við þá kirkjulegu athöfn; eru hafðar, ef ferm- ing fer fram, annars ekki. Að öðru leyti er tala altarisgesta, þar sem altarisgöngur hafa annars farið fram, mjög svipuð og venjulega hefir verið. Var tala altarisgesta í skýrslum i lyrra 2,422. I ár er sú tala 2,174. Skýrslur um störf presta, messufjölda, skírnir, ferming- ar, hjónavígslur og greftranir, er alt-með svipuðum hætti og verið hefir. Geta menn séð þetta alt greinilega í töflu þeirri sem prentuð er í þingtíðindum kirkjufélagsins árlega. Ungmennafélög voru talin 11 í fyrra. Nú eru þau 14. Félagatala í fyrra var 738. Er nú 796. Sunnudagsskólar fnunu vera í 36 söfnuðum. Voru skól- arnir í fyrra einnig 36. Verður hér, sem annarsstaðar, að því er skýrslur áhrærir, að byggja að nokltru lefti á eldri skýrslum. Getur þar einhverju munað, þó ekki sé það líklegt að vera mikið. Nemendafjöldi í sunnudagsskólunuin hefir, ár eftir ár, verið sem næst hálft þriðja þúsund, sum árin heldur fyrir ofan þá tölu, en sum lítið eitt neðar. Er nem- endafjöldinn nú talinn að vera 2,352. f fyrra var sú tala 2,399. Tala sunnudagsskólakennara alls, er oftast þetta um hálft þriðja hundrað. Stundum raunar talsvert hærri en það. Var i fyrra 281. í ár er sú tala 268. Fasteignir safnaða, kirkjur og prestshús, þar sem þau eru, eru nú metin á $236,800. Það eignaframtal í fyrra var $241,050. Eftir því sem eg kemst næst eru kirkjurnar fjöru- tíu að tölu, en prestshús safnaða aðeins sjö, eitt í Minneota, annað að Gardar, þriðja að Mountain, fjórða í Glenboro, fimta í Árborg, sjötta í Langruth og hið sjöunda í Church- bridge, Sask. Fé notað til safnaðarþarfa heima fyrir er nú talið $25,- 351.91. f fyrra var sú tala $30,905.02.— Gimli, Manitoba, þ. 21. júní, 1933. Jóhann Bjarnason, skrifari kirkjufélagsins. í nefnd til að íhuga ársskýrslur forseta og skrifara, og til að semja dagsskrá þingsins, voru kosnir þcir séra G. Gutt- ormsson, J. ,1. Vopni og séra Sigurður ólafsson. Séra E. H. Fáfnis tilkynti boð til glcðimóts, er kirkju- þingsmönnum og gestum þingsins væri boðið til, eftir messu, • síðari hluta næsta sunnudags. Samþykt var, í e. hlj., að það boð sé þakkað og þegið. Séra Jóhann Bjarnason mintist á, að kjörbréfanefnd hefði gleymst að leggja til í skýrshi sinni, að Mrs. Flora Benson, ráðsmanni Sameiningarinnar, væri veitt málfrelsi í þinginu. Lagði hann til að þetta væri veitt, og var það sam- þykt í e. hlj. Islenzka vikan 1933 Þú gamla Island, ert vort land, vort ættarland, vort fósturland. Og Ægir heldur um þig vörð með auðug djúp, vor-feðrajörð. Vér hlúum því, sem íslenzkt er. Vér elskum það, sem rót á hér í vorri mold og vexti nær, og vermum það, sem heima grær. Með rækt við dali, fell og fjörð á feðra vorra gömlu jörð af æsku skal hvert óðal prýtt, svo yngt og prýtt það rísi nýtt. Svo vaxi bæir, blómgist sveit, skal byggja fley, skal græða reit, og trú á framtíð fósturlands skal festa rót í hug hver.s áanns. Þorsteinn Gíslason.

x

Lögberg

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Lögberg
https://timarit.is/publication/132

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.