Alþýðublaðið - 23.07.1960, Qupperneq 8

u
herra og stjórn hans í
haldi, og ég hugsaði um
það, þar sem ég lá í sand-
inum, að þegar ég kæmi
heim þætti skrýtið, að hafa
séð þarna yfir til þeirra.
. . . Fólkið í Tyrklandi er
hrætt Alls staðar eru lög-
regluveröir, öllum skemmti
görðum er lokað. Þetta er ó
hugnanlegt. Ríka fólkið er
dauðhrætt. Það getur eins
vel staðið uppi blásnautt ein
hvern daginn. Og atvinnu-
rekendurnir mega ekki
segja starfsfólki sínu upp.
Það er bannað í Tyrklandi.
Þeir verða að halda áfram
að framleiða vörur, sem eng
inn hefur nokkur ráð á að
kaupa senn hvað líður.
. . .Ég hafði auðvitað eng
ar áhyggjur, bara lá í sand
inum og lét sólina skína á
mig.
hefði getað farið 1
ég vildi.
. . Úti á eyjunn
ur á móti engir bí
lögreglubíll og
Fólk ferðaðist al
vögn-um. Þetta va
andi . . . enginn 1
en gö-turnar malb
nýja tíz-kan alls st
augunum.
. . .Ég vildi i
-gift þarna austur
urnar eru kugaðt
sagt 1-ítið dæmi. E:
vorum við að ske:
ur í Istanbul. Þá c
allt í einu í hug
nótt við dag, leij
una yfir til Asíu
umst til Svartaha
um morguninn.
um að fá okkur mn
á litlu veitingal
þarna var. AfgreiS
frá borginni með bátnum. . . . Þegar inn t
Næturlífið er fjörugt, þarna innar -kom, fórum
eru margir skemm-tistaðir. ið, sem fjölskylda]
Ég ey-ddi mestum- tím-anum í — og alls staðar ’
að liggja í sólinni á strönd- ar, — þjónar á
inni. Á næstu eyju var fingri. Ég fékk
Menderes fyrrv. forsætisráð stjóra og einkabí
. . . . og þarna ókum við
frá flugvellinum í langri
bílalest. Austurlenzk tón-
list hljóimaði í ey-runum, og
það var dásamlega gaman.
Við komumst allar í gott
skap, — en svo bilaði bíllinn
minn allt í einu . . . Allir
bílarnir í lesti-nni, sem voru
fyrir aftan hann, urðu að
stanza, og svo þeyttu allir
bílstjórarnir bílhornin eins
og þeir gátu. Það var hræði
legur hávaði. . . Ungfrú
Tvrkland hafði ekki komizt
til keppninnar vegna óeirð
anna í heimalandi hennar.
Mér var dembt inn í henn-
ar bíl og sem ungfrú Tyrk-
land ók ég eiginlega inn til
Líbanon.
. . . Allir sögðu, að ég
mundi aldrei fá töskurnar
mínar aftur, sem voru í bil
aða bílnum, en ég fékk þær
nú samt og var komið fyrir
í hótelherbergi með ungfrú
Danmörku . . Það var nú
meiri manneskjan.
. . . Hún tók fö-tin mín, án
þess að spyrja um það, ég
mætti henni oft úti á götu
með skartgripina mína og
kannski í blússu eða pilsi,
sem ég átti. Svo var alltaf
eitthvað að hverfa frá mér,
og ég kvartaði undan þessu,
— en ég hafði engan fylgd
armann og fékk enga leið-
réttingu mála minna. Þeir
sögðu bara, að það væri yf
irfullt á hótelinu, — og ég
yrði að halda áfram að búa
í herbergi með þeirri
dönsku Tinu.
. . . Eftir, að ég kom heim,
hef ég uppgötvað að mig
vantar margt af því, sem ég
átti, — og enginn hefur
tekið það nema hún. Ég
veit að það er ekki fallegt,
að bera henni svona sög-
una, — en svona var það.
Hún mætti ekki á réttum
tíma við móttökur eða neitt.
. . . Já, sleppum því
Keppnin stóð í 10 erilsama
daga, og að henni lokinni
var. ég satt að segja alveg
búin að vera. Allar stúlkurn
ar höfðu fylgdarmenn með
sér nema ég, og þeir sátu í
dómnefndinni. Ég þurfti að
sjá um allt sjálf, — og það
var auðvitað 'mjög óþægi-
legt. En forráðamenn sjálfr
ar EVrópukeppninnar pöss-
uðu vel upp á mig. Ég
mátti ekki tala við nokk-
urn mann. Þeir litu all-t
grunsemdar augum. Ég
mátti meira að segja ekki
tala í mesta sakleysi við bíl
stjórana m-ína. Grey strákur
inn, sem keyrði mig fyrst,
hann hjálpaði mér ákaflega
mikið, þegar bíllinn bilaði
og allt það. — Svo gaf hann
mér gullfesti — og búið —
hann rekinn, — bara fyrir
það. Þeir vildu ekki, að það
spyrðist, að við stofnuðum
til neins kunningsskapar
við karlmenn. — Ég áttaði
mig bara ekki á þessum
strangleika, yr.ti á bílsitjór
ana, — enda var skipt 3 eða
4 sinnum um bílstjóra hjá
mér.
. . . Strax eftir keppnina
fór ég til vinafólks m-íns í
Týrklandi Þau eiga stórt
hús úti á eyj-u rétt fyrir ut
an Istanbul. Þarna var ég í
hálfan mánuð í sumarf-riíi og
hafði það alveg yndislegt.
Þarna eru fimm eyjar í þyrp
'ingu, og var ég á stærstu
eyjunni,- Þar býr ríkasta
fólkið í Iistanbul. Milli
borgarinnar og eyjarinnar
gengur hraðbátur, sem fólk
ið fer með á daginn, — en
á kvöldin kemur það aftur
mmmmm
g 23. júlí 1960.
Alþýðublaðið