Lögberg - 11.07.1935, Blaðsíða 5

LÖGBERG, FIMTUDAGINN 11. JÚLÍ, 1935.
5
hátt og leiddi til þess, aS andlegir
samherjar og trygÖavinir, eins og
séra Jón Bjarnason og séra FriÖrik,
o. fl., slitu samvistum um stund;
og kirkjuskipiS tók að liÖast sum-
staðár í sundur, t. d. í Dakóta og
víðar. unz aftur hefir víðast verið
fært í lag, ekki sízt í Dakóta, sem á
seinni árum mun mest að þakka
ágætri leiðsögn prestsins þar, séra
Haralds Sigmars, tengdasonar hins
ljúfmannlega, aldraða prests, séra
Steingríms Thorlákssonar, föður
Oktavíusar, trúboSans í Japan.
1 storminum, sem þarna skall á,
var deilt um guSfræSilegar útskýr-
ingar á helgidómum trúarinnar. ÞaS
var stríSiS milli trúar og þekking-
ar. En tímarnir hafa breyzt og
storminum slotaS. Nú er frekar
stefnt aS bandalagi milli trúar og
þekkingar. En þá hefir stríSiS
brotist út á öSrum staS. ÞaS er
stríSiS á milli trúar og efnishyggju
um afstöSu til verSmæta lífsins,
einleum í fjármálum og félagsmál-
um. Þetta striS útheimtir, aS sér-
hver trúarleg afstaSa til verSmæta
lífsins leggi tafarlaust niSur allan
innbyrSis vopnaburS, og gangi
fylktu liSi fram til sóknar og varnar
sérhverju því, sem rétt er frá sjón-
armiSi guSsríkisboSskapar Krists.
Er þess aS vænta, aS KirkjufélagiS
eigi eftir aS leysa hér af hendi mik-
ilvægt starf framvegis, til blessun-
ar öldum og óbornum. En aS
starfsemi Kirkjufélagsins hefir orS-
iS arSberandi og blessunarrík fyrir
þjóSarbrotiS vestan hafs, byggist á
því, aS Kirkjufélaginu hafi veriS
sendir
ágœtir foringjar.
Prestar Kirkjufélagsins hafa æf-
inlega veriS áhugasamir og ötulir
kirkjunnar þjónar; eru þeir lífiS og
sálin hver í sínum söfnuSi. Vil eg
hér sérstaklega minnast hins dug-
andi, núverandi forseta Kirkjufé-
lagsins, séra Kristins K. Ólafsson-
ar. Hann þjónaSi Dakóta-söfnuS-
unum, ásamt mér, á mínum árum
vestra, meSan leiSirnar voru ennþá
aSskildar. StóSum viS þá oft á önd-
verSum meiSi, og sitt sýndist hvor-
um. En er sáman dró, var hann
manna fúsastur til aS rétta fram
sina öflugu bróSurhönd; og var þaS
meSal annars fyrir tilstilli hans, aS
um samleiS gat veriS aS ræSa.
Þegar litiS er yfir starfsemi
Kirkjufélagsins i hálfa öld, verSa
þaS þó einkum þrír foringjar, sem
gnæfa yfir. En þaS eru þeir séra
Jón Bjarnason, séra FriSrik J. Berg-
mann og séra Björn B. Jónsson;
tveir hinir fyrnefndu dánir, en hinn
þriSji enn á lífi. Eru þeir allir
þektir hér heima. Um séra Jón
segir Þórhallur Bjarnason biskup:
“ÞaS hefir varla annar maSur ís-
lenzkur, aS Jóni SigurSssyni frá-
skildum, þessa síSustu mannsaldra,
haft jafn mikla leiStoga hæfileika
og séra Jón Bjarnason.” Séra Jón
var maSurinn meS hiS hreina, guS-
elskandi hjarta. Séra FriSrik tel
eg einnig hafa unniS Kirkjufélaginu
hiS þarfasta verk. Og nú á þaS
því láni aS fagna aS eiga enn hjá
sér séra Björn, sem hefir viljaS
sameina í sjálfum sér þetta tvent:
HiS guSelskandi hjarta séra Jóns,
og viSsýni—hina bjartsýnu og þrótt.
miklu trú séra FriSriks.
HiS mikilvæga starf hafSi Kirkju.
félagiS ekki leyst af hendi án af-
reksverka þessara ágætu foringja
sinna. Og þó hefSi jafnvel þaS náS
skamt, hefSi liSsmennina vantaS.
IliS mikilvæga starf Kirkjufélags-
ins er síSast, en ekki sízt, því aS
þakka, aS því hafa valist
öflugir liðsmenn.
ÞaS er safnaSarfólkiS, sem bor-
_iS hefir hita og þunga dagsins.
Þetta fólk er alt sjálfboSar. Því
hefir aldrei veriS boSiS út af ríki
og stjórn. ÞaS hefir af fúsum og
frjálsum vilja boSiS sig fram sjálft
til starfsins, og æfinlega haldiS því
viS af mestu rausn. Þetta fyrir-
komulag er Kirkjufélagsins stóri
styrkur. Öflugum liSsmönnum var
á aS skipa, sem bezt reyndust, er á
reyndi. Minnist eg æfinlega meS
aSdáun margra slíkra i söfnuSi mín-
um, þó aíS eg gefi ekki um aS nefna
nöfnin hér. | þessu sambandi ber
þó aS minnast tveggja núlifandi á-
GEIUIANY’S NAVY GIVES SPECTACULuVR DISPLAY AT KIEU
This picture was taken when the German Navy ended a week’s visit to Kiel to
attend the “Navy Week’’ there, and shows a brilliant finale with searchlights flitting
across the heavens. The ships were floodlighted for the occasion.
gætismanna, sem öSrum fremur
hafa styrkt KirkjufélagiS meS ráS-
um og dáS. Eru þaS hinn mikil-
hæfi læknir í Wjnnipeg, Dr. Brand-
son, og hinn ágæti TögmaSur þar,
frændi séra FriSriks Bergmanns og
góSvinur minn, Hjálmar A. Berg-
mann. BáSir hafa þessir menn eflt
hina kirkjulegu starfsemi drengi-
lega, /og bjargaS málum, er vanda
bar aS höndum, meS frábærri ráS-
snild. Á Hjálmar Bergmann mest.
an og beztan þáttinn í aS færa þaS
í lag, sem úr lagi fór um eitt skeiS,
þá er stormurinn skall á.
ÞaS, sem einkennir alla hina öfl-
ugu liSsmenn Kirkjufélagsins —
safnaSarfólkiS — er áhugi þess og
fórnfýsi. En þetta er ekki eink.enni
eldra fólksins einungis, heldur og
hins yngra. Kirkjumálin eru þeirra
mál og öll sú starfsemi þeirra starf-
semi. ViS vinnu sina eru þeir aS
hugsa um þetta, og er þeir koma
saman, tala þeir um þaS. Og þurfi
einhvers viS, eru engin ráS of góS,
enginn tími of dýrmætur og ekkert
fé of fast bundiS. Svo er reynsla
mín. Þarna er vilji, sem aldrei læt-
ur á sér standa.
Þetta er lifææS allrar kristilegrar
og kirkjulegrar starfsemi. Hún slær
enn hjá söfnuSum Kirkjufélagsins.
ÞaS var fólkiS, sem hratt þessari
starfsemi af staS og hefir haldiS
henni viS i hálfa öld—fólkiS, setn
snortiS hefir orSiS af anda og verS.
mætum Meistarans mikla frá Naza-
ret. Grunar mig og, aS öll starfsemi
kirkju hans njóti sin bezt óháS öllu
ytra valdboSi, í fullkomnu frelsi. —
Minningar þessar mótast þannig
í huga mínum: Hinir öflugu liSs-
-menn, sem snortnir hafa orSiS af
fanda Krists — safnaSarfólkiS —
hefir, undir stjórn ágætra foringja,
unniS aS því í hálfa öld, aS æSra
ljós skíni á veginn. Og enn má þess
fastlega vænta, aS í lífsins mikla
stríSi í heimi vorum verSi Kirkju-
félagiS löndum vorum vestra fram-
vegis eins og eldsúlan, sem gengur á
undan og vísar leiS.
Páll Sigurðsson.—KirkjuritiS.
Islendingadagurinn
4. ágúst, 1935
Silver Lake, Seattle, Wash.
Eins og nokkur undanfarandi ár,
hafa Islendingar í Seattle-borg á-
kveSiS aS halda Islendingadaginn
sunnudaginn 4. ágúst n.k. í sama
staS og undanfarandi ár. Nefndin
mun gera alt, sem í hennar valdi
stendur aS láta daginn verSa sem
ánægjulegastan fyrir alla, sem sækja
hann. Á skemtiskrá verSa færustu
ræSumenn og skáld, séra Jakob
Jónsson frá NorSfirSi á íslandi og
BarSi Skúlason lögmaSur frá Port-
land Oregon; tala þeir fyrir minni
íslands og Vestur-íslendinga; báSir
velþektir ræSuskörungar, sá fyr-
nefndi hefir getiS sér ágætan orSstír
í bygSum íslendinga austur frá, þar
sem hann hefir flutt fyrirlestra um
þjóSræknismál.
Ennfremur verSur flutt frum-
samiS kvæSi fyrir minni Vestur-
íslendinga, eftir Dr. Richard Beck
og annaS kvæSi fyrir minni ís-
lands eftir einn af hinum gömlu
þjóSskáldum heima á íslandi. BáSir
af þessum skáldmæringum eru svo
vel þektir í Bragatúnum aS hvorug-
ur þeirra þarf meSmælingar meS.
Fjallkonuna mun tákna ein af
okkar vel þektu konum, sem nefnd-
in álítur bezt til þess fallna.
Söngmenn vorir munu og einnig
skemta og hefir þaS aldrei veriS
neinum vonbrigSi aS hlusta á þá þeg-
ar þeir hafa stígiS fram.
Iþróttir af ýmsu tagi fara þar
fram, svo sem kappsund, kapphlaup
og stökk og verSa verSlaun gefin
þeim, sem röskastir reynast.
Og svo má ekki gleyma því aS
þegar kvölda tekur, verSur stíginn
dans og vitum vér þaS fyrir víst, aS
allir munu þrá aS taka þátt í hon-
um.
Vestur-lslendingar ættu svo fram-
arlega sem ástæSur þeirra leyfa, aS
reyna aS sækja íslendingadagsmótin
og gleyma þá öllu því, sem er óviS-
feldiS; takast í hendur og jafnvel
kyssast eins og í gamla daga, drekka
kaffi hver hjá öSrum, ryfja upp
gamlar endurminningar frá fyrri
dögum, segja hver öSrum sögur og
fara meS gamlan kveSskap, gerir
ekkert til hvort hann er eftir leir-
skáld eSa þjóSskáld, bara aS allir
geti skemt sér vel og hlegiS og haft
góSan tíma.
Landar! komiS og sækiS íslend-
ingadlaginn; potiS tækifæriS einu
sinni á ári aS hittast og endurnýja
gamlan kunningsskap.
GeriS svo vel aS veita athygli
auglýsingum vorum um íslendinga-
daginn aS Silver Lake 4. ágúst n.k.,
sem mun bráSlega birtast í íslenzku
blöSunum. Nefndin.
Kirkjuritið
Tímarit gefið út af Prestafélagi
íslands.
Ekkert rit, sem út er gefiS á Is-
landi starfar betur aS því aS draga
saman hugi Islendinga beggja megin
Atlantshafs, en hiS nýja og ágæta
Kirkjurit er byrjaSi aS koma út um
síSastliðin áramót.
Eg hefi veriS lesandi Prestafé-
lagsritsins frá byrjun þess, hafSi
mér reynst þaS sálubót og þroska-
meSal, er eg las þaS meS athygli ár
frá ári. Mun þaS hiS merka rit
jafnan glögglega sýna vaxandi and-
legan áhuga, fjölbreytta starfshætti
og þróttmikinn áhuga ritstjóranna
og þeirra er í blaSiS rituSu. ÞaS sló
því nokkrum ugg í huga mér, er
séra Helgi Hjálmarsson sagSi mér
frá þeirri ráSabreytni síSastliSiS
sumar, aS KirkjuritiS ætti aS taka
viS og verSa framhald af bæSi
KirkjublaSinu og Prestafélagsritinu.
Nú er KirkjuritiS búiS aS koma út
í 6 mánuSi og finst mér naumast
ofsagt aS hvert nýtt eintak þess
taki fram þvi næsta á undan. 1 maí.
heftinu, t. d. svo aS ekki sé lengra
leitaS, virSist mér grein Ásm. próf.
GuSmundssonar, er hann nefnir
Vor, marka spor, sem bjartsýn
hvöt til trúarþrótts og siSgæSis-
þroska, svo þrungin og andleg sem
hún er; og vel viSeigandi heima á
íslandi og hvarvetna. í sama hefti
birtist einnig ágæt grein séra Gunn-
ars Árnasonar: “SiSaskoSun nútím-
ans,” einkar ljúf aflestrar og vekj-
andi til umhugsunar eins og hún
er.—
Nýjasta eintak Kirkjuritsins er
nú nýkomiS til mín — júní-heftiS.
ÞaS hefir inni aS halda KveSjuá-
varp frá ÞjóSkirkju íslands til
Kirkjufélagsins lúterska, í tilefni af
50 ára afmæli þess, ritaS af dr.
theol. Jóni biskupi Helgasyni, var
ávarpiS lesiS upp á hátíSakvöldi
kirkjuþingsins, ásaint öSrum kær-
komnum árnaSaróskum frá íslandi,
og olli mikilli gleSi. Þá er og rit-
gerS eftir séra FriSrik Hallgríms-
son um forseta kirkjufélagsins, á-
samt 4 myndum. Skrifar vor ágæti
vinur. og fyrverandi samverkamaS-
ur stutta grein um hvern þeirra, dr
forsæti hafa skipaS, þá dr. séra Jón
Bjarnason, séra Björn B. Jónsson,
D.D., séra N. S. Thorláksson og
núverandi forseta vom séra K. K.
Ólafsson. Auk þess skrifar séra
Páll SigurSsson í Bolungarvík
“Minningar vestan um haf,” ljúf-
lega skrifaSar af einlægum vinarhug
samfara glöggum skilningi Þá er
þar og birt ritgerS um HjálpræSis-
herinn í tilefni af 40 ára starfi hans
á íslandi, eftir séra FriSrik Ilall-
grímsson. RitiS flytur ennfrennir
góSa og vekjandi grein eftir séra
Jakob Jónsson, er hann nefnir: ís-
land tilsýndar; ágæt grein og fellur
sér i lagi vel í geS íslendingum er í
Vesturheimi, eSa hvar helzt í heimi
sem er, utan íslands dvelja. Auk
þess, sem hún er alvarleg hvatning
til ÍSlendinga heima og erlendis.
Séra Benjamín Kristjánsson ritar
og í þessu hefti Kirkjuriti: OpiS
bréf til Gunnars Benediktssonar,
fyrrum prests í Grundarþingum.
Svo er og í þessu hefti einnig
“Stund til hljóSrar bænar,” iir bréfi
frá lækni, ásamt innlendutn og út-
lendum fréttum. Get eg ekki varist
þeirri tilfinningu aS hvergi er unt
aS fá jafn ágætt rit á íslenzku fyrir
einn dollar, sem þetta rit. Eru þaS
vinsamleg tilmæli min, aS sem allra
flestir kaupi og lesi rit þetta. Fátt
virtist mér betur viS eiga en aS hin
ýmsu vestur-ísl. lestrarfélög gengj-
ust fyrir því, aS ritiS væri keypt, og
myndi á þann hátt mikiS mega
greiSa fyrir útbreiSslu þess.
ViS ættum af ítrasta megni aS
hlynna aS okkar eigin blöSum og
timaritum hér vestra, en sum is-
lenzku tímaritin aS heiman eru þess
eSlis að við megurn ekki og getum
ckki án þeirra verið,—og eitt þeirra
er vissulega Kirkjuritið.
Sigurður Ólafsson.
Mannalát
Gróa Sveinsdóttir Martin frá
Krossholti, 86 ára aS aldri andaSist í
Selkirk þann 16. f. m.; hún var ætt-
uS úr Hnappadalssýslu, skáldmælt
kona og vel aS sér um margt.
SíSastliSiS sunnudagskvöld lézt
aS heimili sinu 614 Toronto St., hér
i borginni, frú Sesselja Eggertsson,
kona Ásbjörns EggertsSonar, eftir
all-langvarandi vanheilsu. Foreldrar
hennar voru þau Jóhannes Gott-
skálksson og Lilja Jóliannesdóttir
Gottskálksson. Sesselja heitin var
fædd þann 14. febrúar áriS 1883;
hún giftist eftirlifandi eiginmanni
sínum þann 24. ágúst 1904, og eign-
uSust þau hjón sex sonu, sem allir
eru á lífi og hinir mannvænlegustu;
eru þeir fæddir í eftirgreindri röS:
Harold, Arnold, Hermann, Uuv-
rence, Victor og Cecil Ásbjörn.
Sesselja var hin mesta atgerfiskona
til sálar og líkama, og er%þungur
harmur kveSinn aS ástmennum
hennar viS brottförina. JarSarför
Sesselju fór fram frá Fyrstu lút-
ersku kirkju á miSvikudaginn. Dr.
Björn B. Jónsson jarSsöng. Mrs.
Ragnar Gíslason söng einsöng, en
Mrs. Arnold Johnson lék á orgeliS.
Snemma morguns laugardaginn 6.
júli lézt á sjúkrahúsi í Grand Forks
Elinborg Thomasson, eiginkona
Stefáns Thomassonar. Elinborg sál.
var skagfirsk aS ætt, en fædd í
Mountain-bygSinni 8. júlí 1884.
Foreldrar hennar voru Jóhannes
Jónson og Solveig Illugadóttir.
Elinborg giftist Stefáni Thomasson
áriS 1919. Heimili áttu þau svo í
MountainbygSinni þar til 1928.
Bjuggu þau síSan á öSrum stöSum
og nú liSug tvö síSustu árin í
Grand Forks.
Stefán og Elinborg eignuSust son
og dóttur. Sonurinn dó í æsku en
dóttirin, Elín aS nafni, lifir móSur
sína. Auk eiginmannsins og dótt-
urinnar, lifa hina látnu 5 stjúpbörn
og tvö systkini, þau Árni Jóhanns-
son viS Elfros, Sask. og Jónína,
kona H. J. Hallgrimssonar aS
Mountain.
JarSarför hinnar látnu fór fram
frá heimili systur hennar og tengda-
bróSur, Mr. og Mrs. H. J. Hall-
grímssonar á Mountain og frá
kirkjunni á Mountain mánudaginn
8. júlí eftir hádegi. Séra H. Sig-
mar jarSsöng. Mrs. Thomasson
þjáSist mikiS siSustu þrjá mánuS-
ina og var mikiS af þeim tíma á
sjúkrahúsi í Grand Forks. Hún var
góS og velmetin kona.
ÞaS sorglega slys vildi til þann
2. þ. m., aS tveir Islendingar frá
Vancouver druknuSu skamt frá staS
þeim eSa flóa, sem Half Moon Bay
nefnist. GerSist þetta meS þeim
hætti, aS eldur kom upp í hát þeim,
er menn þessir voru á, er enginn
fékk viS ráSiS, og vörpuSu menn-
irnir sér, sjö talsins, í sjóinn, og
druknuSu fjórir þeirra. íslendingar
þeir, er i slysi þessu létu líf sitt,
voru þeir Karl Peterson, bróSir
Helga Peterson málara, Ste. 6
Granton Apts. hér í borginni, 34 ára
og Jónas Hinriksson, er um eitt
skeiS átti heima í grend viS þorpiS
Leslie í Saskatchewan. BáSir voru
menn þessir ókvæntir.
Látinn er aS Bjarkarvöllutn viS
íslendingafljót, Tn e r k i s bóndinn
Hálfdán Sigmundsson, 86 ára gam_
all.—VerSur nánar skýrt frá and-
láti hans og jarSarför í næsta blaSi.
Ragnhildur Johnson andaSist á
heimili dóttur sinnar Mrs. Jónínu
Claughton í Grend viS Hensel, N.
Dak. 10. jviní þessa árs.. Fékk hún
þungt slag nokkrum dögum fyr.
Ragnhildur sál. fæddist 1. maí
1857 á Reynivöllum í Austur-
Skaftafellssýslu. Foreldrar hennar
voru Ari SigurSsson og Steinunn
ÞórSardóttir, er þar bjuggu. Hún
giftist Eiríki Jónssyni áriS 1881.
EignuSust þau hjón 8 börn, en mistu
f jögur i æsku. Eru þrjú þeirra sem
lifa í Dakota, en ein dóttir á íslandi.
Til Ameríku fluttu þau hjón 1887
og settust þegar aS í AkrabygS, N.
Dak. Þar dó Eirikur 1894. VarS
því Ragnhildi baráttan næsta erfiS
meS barnahópinn. En hún var
bjartsýn, trúuS og einnig dugleg og
mikilvirk og farnaSist því vonunr
fremur. Seinna gat hún svo búiS í
skjóli barna sinna. Ragnhildur sál.
var góS kona og vinsæl og auSsýndi
trúmensku í hvívetna. Hefir þó
ekki sízt veriS viSbrugSiS hve góS-
gerðasöm hún var og fús aS liS-
sinna öSrum af sinni fátækt.
Ragnhildur sál. var jarSsungin
frá heimili Mrs. Claughton og Ví-
dalinskirkju 13. júní. Fylgdu henni
margir til grafar og kvöddu hana
kærleikskveSjum, ásarnt meS ást-
vinahópi hennar.
♦ Borgíð LÖGBERG!
GUARDSMEN USE TI’AH GAS TO CIIECK l/UMBER STRIIÍE
Two battalions of steel-helmeted national guardsmen were called out to preserve
peace in Tacoma, AArash., following disorders which marked the strike of lumber
workers. Threats of a general strike added gravity to the crucial situation which the
Government labor conciliators had failed to arbitrate.