Lögberg - 05.09.1935, Blaðsíða 5

LÖGrBERG, FIMTUDAGINN 5. SEPTEMBER, 1935.
5
We’re All Nutty
Here and There
(By P. N. BRITT.)
RISWOLD and Alexander are a
^ pair of little jumping off places
just east of Oak Lake and Virden,
near the western boundary of Mani-
toba.
Norris and Haig have made the
Griswold-Alexander district famous,
as Haig & Haig put Scotland on the
map.
Before long, Railway Commission-
er T. C. Norris and Senator John T.
Haig will be sitting in a game of
pinochle or something, in one or the
other’s apartments down at Ottawa,
reminiscing about the good old days
pitching sheaves, bedding down the
horses, etc., out around Griswold and
Alexander.
And the joy they will have will
be no greater than the pleasure of
the hosts of friends of these happy
warriors at seeing them sitting
pretty, after the battles and bumps
and boosts down through the years.
And what desperate feuds these two
have staged, often so keen that the
innocent bystander would be expect-
ing that either of them might call
for guns or razors for two and strut
onto the Legislative Building lawn
to “have it out.”
One of the old timers tells a good
story of getting so mad at Haig for
a bitter attack on Norris that he went
to see the latter about it. After the
premier had listened attentively, he
said in that quiet way of his:
“See here, fellow: you are pretty
strong in your likes and dislikes,
which is one of the many reasons
why I like you. But, let me tell you
that Jack Haig is one of the finest
fellows in Manitoba. I wish you
would get to know him, and you’ll
agree with me.” •
He was so bitter against Haig, and
so sure Norris was wrong that he
made it his business to get acquainted
with John T., and they became warm
friends. He says he found him very
kind and likeable. He got a loan on
his house from Haig and was treated
magnificently in regard to it, with
kindness personified. He said he
paid off the loan recently, and he
was sorry he did when he saw the
new senator had been named. He
felt that if he went to pay the loan
now John T. would be in such good
humor that he might tell him to tear
it up, and forget it.
* * *
'VU HEN Joe Louis, the 20-year-old
” colored boxer got back home to
Detroit, after disposing of Battling
Levinsky at Chicago, in less than
two minutes, he went out and did
some shopping.
Joe bought himself a twelve-cylin-
der Lincoln, in the blackest of black
finish, for which he paid $7,500.
I like Joe Louis. He is a good boy,
who has been well brought up. His
folks are very strict Baptists, and
his momma, who is a kind and gentle
colored lady, says she is sure Joe
could do no wrong. She asks God
to take care of Joe whenever he
appears in the ring. When Joe won
his first fight, he bought a nice home
for his mother. Joe must be alright.
* * *
JIMMY Braddock holds the world’s
heavy-weight title, and sometime
soon he’s going to have to defend it
against Joe Louis. Jimmy’s folks
are devout Catholics, and when he
was battling with Max Baer for the
world’s title, a newspaper story said
Jimmy’s wife and children were on
their knees, praying that daddy
would win.
When Joe and Jimmy stack up
against each other, the result may
show which variety of prayer is
more effective.
A once famous Canadian statesman
said “Elections are not won by pray-
ers.”. It may be the same with
prize fights.
* * *
CINCE mentioning recently that
^ most of us are nutty, I have had
half a dozen letters from readers who
say they are in complete accord with
me on that point.
One of the letters is from a girl
friend who says: “I seem to be wash-
ing and ironing all the time and
never getting to first base.” I notice
myself that I don’t seem to be getting
anywhere most of the time. This
girl has been married only a little
more than a year. There are only
the two of them, and he’s all right,
too, but kind of fussy. He must be
changing his shirt all the time to
make all this washing and ironing.
Sort of nutty. I knew this little
lady before she got married. She
was at office work, and always seem-
ed to think that she wasn’t given
enough work to do. I knew her boss,
too, and she wanted me to tell him
to turn over more work to her. I
told him I thought she had too much
work to do and they got along all
right after that. In her lettgr, she
said they were getting ready to leave
on a fishing trip to bass and trout
streams in Ontario. Just think of
all the washing and ironing she will
have after that trip. Or, maybe they
won’t take along any boiled shirts
or things like that.
I would be willing to work a
month of Sundays for nothing for a
chance to go on that kind of fishing
trip. How’s it with you?
unni og hrópuÖum húrra á móti af
fullum hálsi, svo aÖ undir tók alt
nágrenniÖ.
Síðan fór allur hópurinn til stú-
dentafélagshússins. Var vorum við
hátíðlega innrituð sem þátttakendur
í stúdentamótinu, okkur vísað á
gististað, afhent snotur hefti með
aðgöngumiðum að öllum samkomum
og hátiðahöldum mótsins, ávísunum
á mat o. s. frv. En þegar öllum
formsatriðum þessu viðvíkjandi var
lokið, urðu víst flest okkar fegin að
ganga, til hvíldar.
Daginn eftir voru íslenzku stú-
dentarnir í heimboði hjá Sveini
Björnsyni sendiherra og nutu þar í
ríkum mæli gestrisni þeirra hjóna
og hinnar alkunnu alúðar þeirra.
Nú var einn dagur til stefnu.
Þann dag notuðum við til þess að
skoða borgina og hressa okkur, því
að veður vár dásamlega gott. Dan-
mörk tók sannarlega brosandi á móti
okkur!
Hinn 23. júní hófst stúdentamót-
ið og var það í fjóra daga. Um
1400 stúdentar frá öllum Norður-
löndum tóku þátt í því. Þar af voru
um 50 íslenzkir stúdentar.
Jónsmessuhátíð stúdenta.
Við vorum svo heppin, að um
þetta leyti var verið að æfa sjón-
leikinn “Röverne fra Rold” á úti-
senunni í Úlf^dölum og fór aðal-
æfing fram 23. júní, sama daginn
og stúdentamótið hófst. Þangað
voru allir stúdentarnir boðnir að til.
hlutan “Berlingske Tidende” og
framkvæmdarnefndar mótsins, eftir
að þeir höfðu verið við hina hátíð-
legu setningu þess í ráðhúsi Kaup-
mannahafnar.
Það var nýtt fyrir okkur Islend-
inga að horfa á leiksýningu undir
beru lofti, því að íslenzka veráttan
leyfir vart slíkar sýningar.
Áður en sýning hófst hélt N.
Blædel ritstjóri 'hjá “Berlingske
Tidende” ræðu, og bauð alla stú-
dentana velkomna með skörulegri
ræðu.
Það var gaman að sjá hinn mikla
sæg norrænna stúdenta saman kom.
inn þarna í hinum fögru Úlfadölum.
Yfir hópinn var að líta sem geysi-
stóra breiðu af Baldursbrám, sem
bærast fyrir höndum vindi og vagga
sér i sólskini.
En þegar leið á leikinn, tók að
rökkva. Þá voru tendruð ótal blys
og vörpuðu þau einkennilegum há-
tíðablæ yfir samkomuna. Síðan var
kveikt stórt Jónsmessubál, og þar
hélt skáldið Hans Hartvig Seedorf
Pedersen bráðfyndna og snjalla bál-
ræðu.
Þessum fyrsta degi stúdentamóts-
ins lauk með þvi, að við gengum
niður að ströndinni. Þar biðu okk.
ar þrjú skip, sem fluttu okkur til
Kaupmannahafnar. Veður var fag-
urt; í f jarska sáust ótal Jónsmessu-
bál, og á heiðskírum næturhimni
svam máninn yfir höfðum okkar,
eldrauður á lit, og speglaði sig í
dimmbláu Eyrarsundi.
Stúdenta “Spex” í Dagmar-
Jeikhúsinu.
Hvað er “Spex”? Það er eins
konar parodi. þar sem efni, málfæri
og tónlist leiksins er túlkað af glað.
værð en ekki galgopaskap. Hefir
hann þá á sér alt annan blæ heldur
en venjulega.
Nú efndu stúdentar til “Spex”-
leiksýningar á “Wilhelm Tell” eftir
sænskri fyrirmynd, í Dagmar-leik-
húsinu hinn 24. júní.—Var leikur-
inn f jörugur og skemtilegur og hús-
ið svo troðfult af áhorfendum og
hitinn þar inni svo mikill, að annars
eins þektu íslenzkir stúdentar ekki
dæmi frá Iðnó. Þarna sátu karl-
mennirnir og stundu og þerruðu af
sér svitann, þangað til stúlkurnar
sýndu það veglyndi að leyfa þeim að
fara úr jökkunum. Var þvi leyfi
tekið með miklum föfnuði og dynj-
andi húrrahrópum — og yfirleitt
voru húrrahrópin aldrei spöruð.
Hrifning og fjörugur stúdenta-
bragur var í Dagmarleikhúsinu
þetta kvöld. Áhorfendur klöppuðu
J leikendum óspart lof í lófa. Stund-
um tóku þeir undir og sungu með
leikendunum, svo að alt húsið endur-
kvað af f jörugum rliddum,—en við
og við heyrðist þó stunið: En sá
hiti, börn!---------
Ekki var kaldari í “Lorry,” hin-'
um vinsæla skemtistað Hafnarbúa,
þar sem við vorum á eftir og áttum
að skemta okkur “fram á rauðan
morgun,” eins og stóð prentað i
dagsskrá Stúdentamótsins.
Stúdentar fara blysför um borgina.
“Skærsommernatsbal!”
Nafnið eitt hefir á sér einhvern
rómantiskan blæ. Það fanst okkur
íslendingunum að minsta kosti þeg-
ar okkur var tilkynt að nú ættum
við að fara á dansleik, “Særsommer-
i natsbal,” í húsi stúdentafélagsins.
Fagnaðurinn hófst með því, að
| stúdentar fóru blysför um borgina.
Var það geysistór og löng 'fylking
! yfir að líta, enda tóku þátt í henni
1400 stúdentar, sem til mótsins voru
komnir. Gengu þeir í röðum, sex
! og sex saman, og báru blys. Var
það undarlega hrífandi sjón, að
horfa á þessa stóru fylkingu í rökkr-
! inu, alla þessa hvítu kolla, og blakt-
andi blysin yfir þeim.
j Fyrir framan háskólann var stað.
næmst. Þar tók rektor háskólans,
1 próf.«dr. phil. J. Östrup á móti stú-
dentunum með mjög hlýlegri ræðu,
og mæltist vel. Þaðan var snúið
aftur til húss stúdentafélagsins og
þar var stiginn dans “hele Natten til
den ljusa Dag.”
Síðasti dagur mótsins.
Þá fóru stúdentarnir allir í bif-
reiðum til Norður-Sjálands. Sá dag-
ur verður þeim öllum ógleymanleg-
ur -— dýrlegur dagur frá morgni til
kvölds.
Fyrst um morguninn var allur
hópurinn boðinn til Carlsberg. Þar
var framreiddur morgunverður
handa öllum, ósvikið “dansk
Smörrebröd.” Þar voru bornar á
borð 8,000 brauðsneiðar í einu —
átta þúsund brauðsneiðar, sem við
áttum að torga og kyngja með hin-
um góða og heimsfræga “Gamle
Carlsberg.”
Það voru glaðir, rnettir og gáska.
fullir stúdentar, sem lögðu af stað
frá iCarlsberg að lokinni máltíð,
Veðrið var dýrlegt, og nú var haldið
í áttina til fegurstu hallar í Dan-
mörku og næstfrægasta vígis —
| Kronborgar, sem er skamt frá Hels-
ingjaeyri.
Á leiðinni var komið við í hinu
nýja veitingahúsi “Sommariva.”
Þar bauð borgarstjórnin á Hels-
ingjaeyri öllum stúdentunum kaffi.
sopa og vínarbrauð, og á meðan við
fengum þessa hre?singu-var glatt á
lijalla, sungið og spilað.
Kronborg, hin söguríka höll og
kastali, sem bygð er á 16. öld, er
talin fegurst allra halla i Danmörku.
Og það er ekki ófyrirsynju að
Shakespeare lætur hinn fræga sorg-
arleik sinn “Hamlet” gerast þar. Þó
held eg að flestir stúdentanna hafi
verið hrifnari af Friðriksborgarhöll.
Umhverfið þar er dásamlegt. Höll.
in stendur á þremur hólmum úti í
vatni, sem við liana er kent, og eru
fagrar brýr á milli hólmanna. I
glæsilega fögrum garði fyrir fram-
an höllina, er stór Ægis brunnur
(Neptunus-gosbrunnur), sem setur
sinn svip á garðinn.
Þegar veður er gott, eins og var
þenna dag, speglast höllin og garður-
inn í vatninu eins og draumsjón. Og
við vorum hrifin.—
Þetta var seinasti dagurinn. Hann
hafði verið svo unaðslegur að við
! vorum hálf leið, þegar við stigum
I út úr bifreiðunum í Kaupmanna-
höfn fyrir framan “National Scala.’
Þar áttum við að sitja miðdegis-
veizlu, og leið nú óðum að loka-
stund mótsins.—Veizlan var hin há.
tíðlegasta, en þó var fjörugt meðan
setið var að borðum og óþvingað.
Fplltrúar frá hinum ýmsu lönd-
j um fluttu þar kveðju- og þakkarorð
J frá löndum sínum. Háskólarektor
I okkar, próf. Alexander Jóhannes-
| son var þar og staddur og hélt sköru-
lega ræðu.
Eftir þetta var mótinu lokið opin-
berlega, en þó var ekki öllu lokið
enn. ; Um kvöldið fóru allir stú-
dentarnir í Tivoli. Þar fengu þeir
sérstakt leyfi til þess að dansa og
skemta sér eftir að Tivoli var lokað
um kvöldið. Það var ágætt að
klykkja þarna út, því að Tivoli var
uppáhaldsstaður okkar allra stú-
dentanna.
Við auðguðum líka okkar norræna
anda.
En nú mega góðviljaðir lesendur
með engu móti halda, að við höfum
eingöngu lifað í glaum og gleði og
áldrei hugsað alvarlega hugsun, því
að það væri rangt. Fyrri hlutar
daganna voru samvizkusamlega not_
aðir til þess að auðga andann og af la
sér þekkingar, hver í sínu fagi,
skoða merkileg fyrirtæki og bygg-
ingar, hlýða á fróðleg erindi o. s.
frv. Síðari hluta dags hófust svo
hinir sameiginlegu fundir eða sam-
komur. Þar fengum við öll tæki-
færi til þess að hlusta á merka menn.
Þannig hélt t. d. próf. dr. phil. Niels
Bohr eitt sinn merkilegt erindi um
“Det moderne Verdensbillede,” er
vakti feikna athygli og öðru sinni
talaði próf. dr. jur. Vinding Kurse
um “Nordisk Problemer.”
Auk þess auðgaði það og andann
að kynnast nýjum félögum, frænd-
um okkar frá hinum öðrum Norð-
urlöndum, skiftast á fréttum frá
átthögunum og skygnast lítið eitt
inn í þeirra siði og venjur. Við stú_
dentarnir, sem komum saman á
þetta norræna stúdentamót, komum
þangað vissulega með vinarhug, og
áhuga fyrir að mótið mætti verða til
þess að efla s&mvinnu, samúð og
vináttu með Norðurlöndum. Við
fórum þaðan og með sama góða
vilja og áhuga. Við viljum vináttu
og samúð Norðurlanda, hvað sem á
dynur. Það var einmitt þetta, sem
okkar forgöngumaður á mótinu,
Gunnar Thoroddsen vildi taka fram
við frændur okkar. Hann vildi sýna
einlægan vinarhug okkar Islendinga
til Danmerkur—Norðurlanda í heild
—með því að láta í ljós þá ósk okk-
ar, að vináttubönd íslands við Norð-
urlönd mætti bindast æ fastar, þó
ísland yrði frjálst land. Hver er sá
ungur, áhugasamur maður eða kona,
sem ekki vill verða frjáls maður i
frjálsu landi ? Enginn á Norður-
löndum, þar sem hinn norræni,
frjálsi andi er ríkjandi.—Lesb. Mbl.
SJcrá yfir það, sem látið var í
hornsteinirtn í Imidnemdminnis-
varðanuon að Gimli, Manitoba
5. ágúst, 1935.
1. Nafnaskrá landnema og fyrr-
um heimilisfang þeirra á Islandi,
eftir heimildum Baldvins L. Bald-
vinssonar, Guðlaugs Magnússonar
og Almanaks Ólafs S. Thorgeirs-
sonar 1899-1926. (
2. Eintak af blaðinu “Framfari”
dagsett að Lundi 30. ágúst 1878,
1. árg., nr. 36.
3. Heimskringla, islenzkt viku-
blað i Winnipeg, 31. júlí 1935- 49-
árg., nr. 44.
4. Lögberg, islenzkt vikublað í
Winnipeg, 1. ágúst 1935, 48 árg.,
nr- 31-
5- Sameiningin, 50 ára minning-
arrit Hins. ev. lút. kirkjufélags ís-
lendinga í Vesturheimi. 50. árg.,
1935.
6. Heimir, íslenzkt mánaðarrit í
Winnipeg, 9. árg., 3. blað 1913.
7. Breiðablik, mánaðarrit í Win-
nipeg, 2 árg. ágúst 1907, nr. 3.
8. Árdís, Ársrit Bandalags lút-
erskra kvenna 1933, nr. 1.
9. Freyja, mánaðarrit, Winnipeg,
8. árg., desember 1905, nr. 5.
10. Almanak Ó. S. Thorgeirsson-
ar, Winnipeg, 1935.
Framh. á bls. 8.
Monsieur Manuel
Who is in attendance in our Beauty
Shops in an advisory capacitý where he
will suggest the newest, most correct
coiffure and demonstrate those styles
of hair dress for which he is justly
famous.
M. Manuel of the Maison Jules et
Etienne and also the Maison Calon of
Paris, France, is an artist in styling and
holds enviable records among the finest
of the French centres as well as pro-
fessor diplomas from French Academies
of the first water.
You may call in person or telephone
for an appointment and M. Manuel will
be glad to give you his personal atten-
tion.
—Beauty Shops, Fourth Floor, South.
WITH the advent of Fall
and W i n t e r ’ s busy
social whirl, and the
beauty care consequent on
same, it seemed only fitting
that the source w h e n c e
beauty comes should in itself
effect a rejuvenation; hence
our Fourth Floor Hairdress-
ing Parlors have donned new
make-up, emblematic of the
attractive results they turn
out.
We are justly proud of our
Beauty Shops, and can as-
sure you they are aptly
equipped to help you main-
tain — or regain woman’s
heritage of birth—Beauty!
Additional space and chairs in both adult and children’s hair styling
shops will take care of increased number of customers.
New equipment has been added to facilitate service. The whole depart-
ment has been modernly air conditioned, which will eliminate the ordin-
ary discomfort caused by the heat of dryers and greatly increase the
congeniality of the shops.
EATON