Lögberg - 15.04.1937, Síða 5

LÖGBERG, FIMTUDAGINN 15. APRIL 1937
5
Albertína Arnþrúður
Jónsdóttir Thor-
steinsson
Landnámskona að Iielgavatni
í Geysisbygð
Þann 30. marz s.l. andaÖist þessi
aldurhnigna kona, aÖ heimili Val-
gerÖar dóttur sinnar og FriÖriks
bónda SigurÖssonar tengdasonar
síns, er búa við Fagradal í Geysis-
bygÖ. Hún var fædd 3. des. 1852,
aÖ Miklabæ i Óslandshlíð i Skaga-
■f jarðarsýslu. Foreldrar hennar voru
Jón Gíslason bónda i Garðshorni á 1
Höfðaströnd Guðmundsonar bónda !
á Hólakoti i Fljótum Gamalíelssonar
Þorleifssonar. Móðir Albertinu var
Ingibjörg Jónsdóttir, bónda á Mið-
húsum í Óslandshlið, var það sjö-
undi ættliður frá Magnúsi prúða,
sýslumanni í Bæ á Rauðasandi.
Móðir Jóns í Miklabæ, föður Al-
bertínu, var Arnþrúður Þórðardótt- j
New Drouqht ResistingTomato
for Dry Windq Conditions
McFayden’s
Special Earliana
Received Market
Gardeners’ Award
of Merit, 1936
During the last fei\
years we have realized
that our regular strain
of Earliana has been
cracking: during: periods of drought. We have
constantly worked toward an Earliana that
could succeed in sections where moisture is
scarce. We believe, that in McFayden’s
Earllana, we have a variety that especially
suits dry land culture. When moisture is
present this strain is not as attractive or
as productive as our regular Earliana, but in
our tests, this new Tomato outyields all
other Earliana types during dry, heavy winds
and drought. Fruit is miidlum size, smooth,
early, and of deep scarlet color. Quality is
excellent. Splendid for home garden as well
as those who sell tomatoes in drier sections
of the West. As yet our seed supply is short
and seed expensive.
Fostpaid: Pkt. 15c; 2 pkts. 25c; 3 pks. 35c;
4 pkts. 40c; oz. $1.35.
We regret that it is necessary to limit the
sale to one ounce to any one customer.
23 New Varieties of Vegetables, grown on our
own Seod Testing Plant Breeding Farm, re-
ceived the Market (íardencrs’ Award of Merlt
1930. McFayden’s Seed Llst also contains the
All American Flower Awards. Keep your
garden up to date.
MSFAYDEN Big OversinPackeh
SEEDS 0nly3‘~4mt.
In addition to the newest varleties, not yet
in fuil production and necessarily soid at
higher prices McFayden’s Seed Company
offer thelr regular stocks, tried and tested on
their own Plant Breeding and Seed Testing
Farm, at 3c to 4c per packet postpaid. Big
oversize packets, too. Every packet dated
day packed and guaranteed to full amount
of purchase price. Individual cultural direc-
tions, for Canadian conditions, on every
packet.

. BUY YOUR SKEDS DIRECT—It is impos-
sible for us to give in any Commission
Cabinet the wide assortment- to choose from
found in our Seed List, containing 281 varie-
ties of vr^tahles and over 500 vurieties of
flowers.
IF—McFayden Seeds were sent out to
Stores in Commission Boxes, we would prob-
ably have a lot of seed on our hands at the
end of the season.
If this seed wts thrown away it would be
a total loss, and we would have to charge
more for our seeds, or put less seed in a
packet to make up for it.
If, on the other hand, we did not throw it
away, but kept it over and sent it out in
Packages again, the tendency would be for
us to accumulate a lot of old seed.
We, therefore, sell direct to you only—NOT
through Commission Boxes — TESTED
SEEDS, and give you the benefit of the sav-
ings made in this way.
•WcFAYDENS FAMOUS
VEGETABLE C0LLECTI0N
iO
BIG
pkts.a3y
—nn<f you get your 25c
back on next order
Ten regular, full-size 5c and lOc packets,
25c postpaid, and you get the 25c back' on
your first order of $2.00 or more by means
of a refund coupon good for 25c sent with
this collection. Monéy order preferred to
coin or stamps. Makes a nice gift. Costs so
littlc. Grows ho much.
Order NOW. You will need seeds anyway.
McFayden's Seeds have been the foundation
of good gardens since 1910.
Collection contains one regular full size
packet each of the following:
BEETS—
Detroít Dark Red. The best ali
round Red Beet. Sufficient
seed for 25 ft. of row .
CARR0TS—
Half Long Chantenay. The
best all round C a r r o t .
Enough seed for 40 to 50 ft.
of row.
CUCUMBER—
Early Fortune. Pickles,
sweet or sour, add zest
to any meal. Sufficient
for 26 ft. of row.
Grand Rapids. Loose Leaf
variety. Cool, crisp, green
lettuce. This packet will
sow 20 to 25 ft. of row.
ONinN— Yellow Globe Danvers. A splen-
did winter keeper.
LETTUCÉ—
0NI0N—
Whlte Portugal. A popular
white onion for cooking or
pickles. Packet will sow 15 to
20 ft. of drill.
PARSNIP—
Half Long Guernsey. Suf-
ficient to sow 40 to 50 ft.
of drill.
French Breakfast. C o o 1,
D AniQU______ crlsp, quick-growing variety.
This packet wlll sow 25 to 30
ft. of drlll.
______ White Summer Table. Early.
I UKNIP— qulck-growing. Packet will
sow 25 to 30 ft. of drill.
________ Canadian Gem. *A -
SWEDE TURNIP-— s°"» 76 ft-
of row.
$200°°Cash Pi izes^OOS?
in our Wheat Estimating Contest, open to
ov.r customers. 54 prizes. Full particulars in
McFayden’i Seed List, sent with above seed
collection, or on request.
FREE—Cilp thls advertisement and get
Large I’aeket Beautiful Flowers FREE (L.)
Worth-While Savings on Club
Orders described in Seed Llst.
Sf/E’RE ALL NUTTY
HERE AND THERE
.By P. N. Britt_
SOMETHING ABOUT A HOUE
THREE men came along, and after
they had looked around for a
while, cut a few branches and
carried them here and there, and had
a little argument or consultation off
and on, one of the men took hold of
his shovel and started to dig a hole
in the boulevard. I have always
noticed that if you want to get a
crowd around, just commence to dig
a hole. People seem to love to look in
a hole and everybody passing stops to
see the hole and what’s in it, if any-
thing.
sor Daily Star, after summing up
the aggregation.
LACKING FULL PARTICULARS
TIE average intelligence of women
and girls is as high as the aver-
age intelligence of men and boys.
A news item says this was learned
at a convention of Manitoba teachers.
What the average is, is not disclosed.
Nor is it mentioned whether those
who have no backs in their heads
are included.
ir bónda á Vesturhóli, Guðmunds-
sonar, af svonefndri Stóru-Brekku
ætt.
Barn að aldri, misti Albertína
móður sína, en ólst upp hjá föður
sínum og stjúpmóður til þroskaald-
urs. Annan dag nóvembermánaðar
1881, giftist hún Jóni Júliusi Helga
Thorsteinssyni, einnig ættuðum úr
Skagafirði. Þau bjuggu á ýmsum
stöðum í Skagafjarðarsýslu, en síð-
ustu fimm árin á Vöglum í Blöndu-
hlíð; en f luttu vestur urn haf árið
1900. Þau námu land í Geysisbygð
norð-vestan verðri. Landnámsheþn-
ilið nefndu þau Helgavatn. Mann
sinn misti hún árið 1924. Börn
þeirra eru:
Valgerður Ingibjörg, fyr nefnd,
gift Friðrik P. Sigurðssyni bónda
i Fagradal.
Jón, bóndi á Helgavatni, kvæntur
Sigurdísi Unu Jónsdóttur Sigurðs-
sonar.
Hólmfríður, kona Kristins bónda
Kristinnssonar í Geysisbygð.
Þorsteinn bóndi á Helgavatni
kvæntur Ethel Violet Tómasdóttur
Sigurðssonar.
Auk barna hinnar látnu eru 26
barnabörn og 3 barua-barnabörn
hennar á lífi. Eftir lát manns síns
dvaldi Albertína á vetrum hjá Val-
gerði dóttur sinni, en á sumrum
venjulega hjá hinum börnum sín-
um til skiftis, Hún átti 7 systkini, 2
alsystkini og 5 hálf systkini; af þeim
eru 3 á lífi: Albert Jónsson, fyrrum
bóndi á Flugumýrarhvammi, en nú
til heimilis hjá syni sínum, séra Ei-
ríki sóknarpresti að Hesti í Borgar-
f jarðarsýslu ; Mrs. Anna Jónsdóttir
til heimilis á Sauðárkróki á íslandi;
og Mrs. Rannveig Pétursson, til
heimilis hjá dóttur sinni, Mrs. Frank
Frederickson, Vancouver, B.C.
Að sögn kunnugra, gekk fram-
sóknarbarátta Helgavatnsheimilisins
vel, samvinna foreldra og barna góð,
og þátttaka í starfi að hag heimilis-
ins; en foreldrarnir gerðu sitt ítrasta
til að tryggja framtíð barna sinna,
og létta byrðar þeirra. Höfðingleg
gestrisni, og gleði er gesti bar að
garði hafði einkent einkent heim-
ilið. Albertína heitin var trúuð
kona, og ávaxtaði með starfandi
góðvilja, gagnvart samtíð sinni og
öllum, er hún kyntist, fjársjóðu þá,
sem mest er um vert. Ein mesta
gleði hennar var að rétta öðrum
er þess þurftu við, hjálparhönd, í
kyrþey. Hún var kona mjög félags-
lynd, og naut sín vel með ástvina-
hópnum sínum og vinum. Lítt lét
henni að kvarta þótt reynsla lífsins
þrengdi að, á einhvern hátt. Trygg-
lyndi átti hún í ríkulegum mæli,
gagnvart ástvinum, vinum og ætt-
landi; höfðu sporin verið henni ó-
venju þung, er þau hjón urðu að
yfirgefa átthaga og ættland, í leit
eftir betri aðstöðu til lífsbaráttunn-
ar. Urðu Helgavatnshjónin, ásamt
svo mörgum öðrum, er vestur um
haf leituðu, svo gæfusöm að finna
hér betri kjör, en þau áttu þar,—
og sigur í lífsbaráttunni fyrir eigin
atorku og dáð, í stríði landnemalífs-
ins. Elliár Albertínu heitinnar voru
fögur, og naut hún ástar og um-
hyggju barna sinna, tengdafólks
sins og afkomenda og vina, og allra
er til hennar þektu.
Fólk fjölmenti mjög við útför
hennar, er fór 'fram frá heimilinu í
Fagradal og Geysiskirkju 2. apríl.
Ástvinir minnast hennar með sökn-
uði, og þaklæti til Guðs fyrir það
sem hún var, þeim öllum til handa.
Eg lána ljóð Kristjáns skálds
Jónssonar:
“Á morgun rís í austur-unnum
í allri dýrð hin fagra sól,
og hreinum geislum himinrunnum
hlæjandi kyssir jarðarból;
hún þerrir fríðrar fjólu tár
og foldar græðir kuldasár.
Svo gengur alt að Guðs vors ráði,
gleðin og sorgin skiftast á;
þótt vinur hnígi lík að láði
og logi tár á hreldri brá,
þá huggar eitt, sem .aldrei brást:
Vér aftur síðar munum sjást.
Sigurður Ólafsson.
Dánarminningar
Haraldur J. Guðmundsson, sonur
þeirra Gunnars J. og Kristínar Guð-
mundsson i Wynyard, andaðist
föstudaginn 2. apríl eftir ægilegt
brunaslys, sem hann varð í laugar-
dagsmorguninn 20. marz, eins og frá
var sagt í síðasta tölublaði Lögbergs.
Haraldur fæddist í Wynyard 9. júní
1910. Hann bjó þar í bygð nærri
allan sinn aldur, að öðru leyti en því
að hann var um stundar sakir við
nám í Winnipeg, Man. Haraldur
giftist eftirlifandi konu sinni, Corn-
elia Maclennan, dóttur þeirra Mr.
og Mrs. F. B. Maclennan í Winni-
peg, 6. apríl 1935. Varð Mrs. Guð-
mundson í brunaslysinu með manni
sínum og skaðaðist mikið, en er nú
á góðum batavegi.
Haraldur sálugi var glæsilegt ung-
menni, og hinn bezti drengur, eins
og hann átti kyn til.
Jarðarför Haraldar sál. fór franT
frá kirkju Sambandssafnaðar í
Wynyard, þriðjudaginn 6. apríl.
Höfðu fulltrúar þess safnaðar sýnt
Guðmundsons f jölskyldunni þá vel-
vild og vinsemd, að bjóða þeim
kirkjuhús sitt til afnota við athöfn-
ina, þar sem að hún rúmar svo mik-
ið fjölmenni. Próf. S. K. Hall spil-
aði á orgelið við útfararathöfnina,
af sinni alþektu snild, og Mrs. S. K.
Hall söng þar einsöng — “Tárið”
eftir Kr. Jónsson—mjög fagurlega.
Stór, æfður söngflokkur söng sálm-
ana við útförina, sem voru íslenzk-
ir og enskir. \ ið útfararathöfnina
töluðu séra H. Sigmar frá Moun-
tain, N.D., og séra Jakob Jónsson í
Wynyard, Sask. Og séra Jakob las
einnig kvæði, er Jakob J. Norman
hafði' sent foreldrum hins látna út
af sorgarviðburðinum. Svo var mik-
ið fjölmenni við jarðarförina, að
ekki nærri allir rúmuðust í sætum
kirkjunnar, þó mörg séu. Var þar
fólk af ýmsum þjóðflokkum, sem í
grendinni býr.
Hinn ungi efnismaður var lagður
til hvildar í hinum fagra grafreit
Wynyard-sveitarinnar.
Auðfundið var að syrgjendurnir
nutu mikillar og djú]>rar samúðar og
hluttekningar út af þessum sára
sorgarviðburði. H. S.
Síðastliðinn sunnudag lézt að
heimili sinu, 563 Simcoe Street,
Joseph Sigurjón Stefánsson, 71 árs
að aldri, greindur maður, vinsæll og
víðlesinn; ættaður úr Norðurmúla-
þingi. Jósep lætur eftir ekkju, Gróu
Stefánsson og tvo sonu, Stefán og
Sigurð. Jarðarfórin fór fram frá
heimilinu kl. 2 e. h. á þriðjudaginn.
Dr. Röngvaldur Pétursson jarðsöng.
Þann 12. marz lézt að heimili dótt-
ur sinnar, Sigrúnar Sigvaldason,
Thorgrímur Johnson frá Akri við
Riverton, fæddur á Álfgeirsvöllum
í Skagafirði þann 5. nóvember 1841.
Voru foreldrar hans þau Jón Páls-
son bóndi á Álfgeirsvöllum og kona
hans Margrét Halldórsdóttir frá
Kirkjubóli.
Thorgrímur heitinn fluttist til
Vesturheims frá Miðvatni' í Skaga-
firði haustið 1876, ásaimt konu sinni
og einum syni, er lézt úr bóluveik-
inni. Konu sína misti Thorgrímur
fyrir sex árum, og dvaldi eftir það
lengst um hjá fyrgreindri dóttur
sinni og manni hennar, Jóni Sig-
valdasyni. Auk Sigrúnar, lifir
Thorgrím önnur dóttir, Margrét,
gift Ásmundi Olson, 602 Maryland
Street hér i borginni.—*■
Útför Thorgríms fór fram þann
18. marz. Séra Eyjólfur Melan
jarðsöng. — Thorgrimur Jónson
var afar fjölhæfur maður; sund-
maður, skautamaður og sönghneigð-
ur mjög. Talsvert fékst hann einn-
ig lengi við smáskamtalækningar og
þótti farnast vel.—
Thorgrímur var óvenju lifsglaður
maður, og hafði á því gott lag að
koma öðrum í gott skap. Hann
andaðist í svefni og kvaddi því heim
þennan þjáningalaúst.
Dagbókarblöð Reyk-
víkings
Þeir sem komnir komu til vits og
ára áður en sími var hér lagður,
muna hve mörg nýyrði komu þá til
sögunnar. Síminn var kallaður
“fréttaþráður,” talsiminn var nefnd-
ur “málþráður.” En þegar þessi
undratæki voru komin hér upp, var
ekki hægt að mynda af þeim nauð-
synlegar sagnir. Það var t. d. ekki
hægt að “málþræða,” og ekki var
það tungutamt að segja, að maður
væri að tala í málþráðinn. Orðið
“skeyti” í merkingunni “símskeyti”
var ekki heldur til.
I daglegu tali voru þá tekin út-
lendu orðin, “telegraf,” “teleÍQn”
og “telegram.” Telefónn var lengst
notaður í daglegu tali, sennilega
vegna þess, að af því orði var
mynduð sögnin að “fóna” — að
tala í sima. En nú er það orð horfið
að miklu leyti, þó það hefði þann
rétt á sér, að með því að nota það
jöfnum höndum við “að síma,” var
gerður greinarmunur á því að tala í
tíma og senda skeyti.
En nú er talað um “að síma” til
manns, sem talað er við.
—Morgunbl.
VÍTI TIL VARNAÐAR
Ári eftir að Chaplin gifti sig í
fyrsta sinn, ætlaði hann að fá sig
aftur innritaðan í piparsveinaklúbb-
inn, sem hann hafði verið í áður en
hann gifti sig. En formaðurinn
sagði, að eiginmenn fengju ekki að
vera í klúbbnum og ásakaði Chaplin
jafnframt fyrir að hafa lítilsvirt
hugsjón klúbbsins með því að gifta
sig.
—En mér datt svona i hug, svar-
aði Chaplin — hvort eg gæti ekki
fengið að vera með, — sem víti til
varnaðar.
Ur borg og bygð
Þær ungfrú Pearl Pahmson og
ungfrú Snjólaug Sigurðsson, héldu
hljómleika að HnauSum á þriðju-
dagskvöldið fyrir fullu húsi. Þær
komu heim aftur á miðvikudags-
morguninn.
TIl ATHUGUNAR!
Eg vil leyfa mér að vekja athygli
J>eirra, sem ætla að bregða sér til
íslands, eða annara Evrópulanda i
sumar, á því, hve afar áríðandi það
er, að beiðnir um vegabréf séu send-
ar inn með nægum fyrirvara, þvi
svo hagar nú til, vissra orsaka vegna,
að slíkt krefst lengri tíma en áður
gekst við.
Þeir, sem slíkra vegabréfa þarfn-
ast, ættu að <finna mig semi fyrst að
máli, og mtfn eg greiða fyrir þeim
á allan hugsanlegan hátt.
Virðingarfyl9t,
J. J. BíldfeU,
238 Arlington St.,
Sími 72 740.
Œfiminning
Þann 25. nóvember s.l. andaðist
i Pembina, öldungurinn Einar Ás-
mundarson Einarssonar 84 ára að
aldri.
Einar var fæddur að Miðengi á
Grímsnesi í Árnessýslu, 20. septem-
ber 1852, og ólst þar upp hjá for-
eldrum sínum til fullorðins ára,
flutti til Canada árið 1886. Kom
næsta ár til Pembina ; vann á ýmsum
stöðum þar i bygðinni til 1893, að
hann giftist Valgerði Kristjánsdótt-
ur, ættaðri úr Skagafirði; kom hann
sér þá upp heimili í bænum Pembina
og var þar ætíð síðan.
Einar var vel gefinn maður og
rnjög vandaður og hjálpfús þegar til
hans yar leitað, enda kom hann sér
vel við alla; góður heim að sækja,
enda var kona hans honum vel sam-
hent í Sllu: fylgdist vel með flestu
sem gerðist, þar til hann misti sjón-
ina.
Konu sína misti hann 15. júli
Í935. Var það sár söknuður fyrir
hann, því þá liafði hann verið blind-
ur í 7 ár; flutti hann þá til Ingi-
bjargar Leifur, sem annaðist og
stundaði hann með mestu nákvæmni
í veikindunum, og þar dó hann.
Hann var jarðaður frá islenzku
kirkjunni í Pembina þann 27. s. m.
og lagður til hvíldar v%ð hlið konu
sinnar i ísienzka grafreitnum þar, af
enskum presti.
Vin ur.
The digging had hardly commenc-
ed before half a dozen women in half
a dozen houses were peeking through
upstairs and downstairs windows to
see what was going on. The digging
of the hole didn’t seem to be any-
body’s business—because none of the
women knew anything about it, and
if it had been anybody’s business,
leave it to the ladies to know all
about it.
It seems that nobody had asked to
have the hole dug in the boulevard,
at least all the women asked each
other and none of them had asked to
have the drilling done in the boule-
vard.
The man who started the hole went
on digging, the other fellow had to
lean on his shovel and stand around
till the fellow got far enough in the
hole to throw up some stuff for the
other fellow to shovel away so that
it would not slip back into the hole
on top of the lad who was in the hole.
Later on in the day the fellow in the
hole got enough excavation out on
top to start the other fellow work-
ing. Several of the women had
phoned here and there to find out
what the big idea was, but it was
still nobody’s business for they had
not found out anything.
The man in the hole came up for
air or something once in a while and
an Eaton’s delivery man looked in
the hole, and all the dry cleaning rigs
stopped so that the drivers could
look in the hole, and all the bakery
rigs stopped, too, and the drivers
took a look—in the hole. A bad boy
shoved a Scotty pup into the hole,
and the fellow in the hole was very
mad when he threw the dog nut. The
bad boy ran away, laughing to him-
self. That seemed to bring other
dogs around the hole. A big New-
foundland dog snuffed around a bit
and. the fellow digging the hole
came up, quite angry, and chased
everybody away from around the
hole. He thought it had been rain-
ing, and he threw stones after the
big dog.
Then, they started digging another
hole not far from the first hole, and
that’s nobody’s business, too, for none
of the ladies looking out the windows
have found out anything about the
hole-digging business. The diggers
haven’t spoken to anybody, and the
hole-digging is not finished yet.
Seems something nutty about it all.
* * *
AGE LIMIT
LONDON (Ont.) eldermen are sug-
gesting making the age limit 45
when the city is employing men.
London has always been a pretty
dead town since the days of the old
Tecumseh baseball team. Men at 45
look 90, and so on. But Carling,
Beck, Labatt, Perrin and many other
London old-timers who made London
much of what it ever was—and, once
upon a time, it was a smart place—
were away over 45, and still going
strong when they retired. Poor
London!
♦ * *
WHAT A MESS!
Myself and Me
By George M. Cohen.
I’M the best pal that I ever had,
I like to be with me;
I like to sit and tell myself
Things confidentially.
I often sit and ask me
If I shouldn’t or I should,
And I find that my advice to me
Is always pretty good.
/
I never got acquainted with
Myself till here of late;
And I find myself a bully chum,
I treat me simply great.
I talk with me and walk with me,
And show me right and wrong;
I never knew how well myself
And I could get along.
I never try to cheat me;
I’m as trustful as can be
No matter what may come or go,
I’m on the square with me.
It’s great to know yourself and have
A pal that’s all your own;
To be such company for yourself,
You’re never left alone.
You’ll try to dodge the masses,
And you’ll find the crowds a joke,
If you only treat yourself as well
As you treat other folk.
I’Ve made a study of myself,
Compared with me the lot,
And I’ve finally concluded
I’m the best friend I’ve got.
Just get together with yourself
And trust yourself with you,
And you’ll be surprised how well
yourself
Will like you if you do.
* * *
THREE WOMEN
THEY drove up in a nice smart-
Uooking Ford V-8, two young
women. They were calling for
another, a friend of thirty years’
standing, a Sister of the Missions, an
older woman. She was a visitor
nere this day. Down through the
years, they had been meeting, when-
ever an opportunity offered. It was
always a chance for recounting old
recollections, remembrances of dear,
happy days down along since 4he be-
gin'ning of the century. The little
ride in the Ford was an hour of re-
freshing joy, such joy as comes only
on such happy reunions, all by them-
selves.
Two had come to Canada, from
Deal, England, thirty years ago, the
elder to teach, the other to learn and
live in the new Canadian west. The
third, a Canadian, one of the teacher’s
first Grade I. pupils in Canada.
The three have been teachers, and
there is all that is needed to show
they have taught truly and well in
their different spheres, helped little
ones to a good start in life, and have
been an inspiration to countless
grown-ups.
WHEN the screwy citizens of Al-
erta put together the Legisla-
ture they now have performing
out there, on the assurance that
every man, woman and child would
be handed at least $25 a month, they
did a fine job of it. They gathered
the boys from almost everywhere.
Every province in Canada is repre-
sented, excepting Manitoba and Bri-
ish Columbia. Other members of
the Legislature are from all over the
world, as follows:—
J. W. Hugill, England.
N. E. Tanner, Salt Lake City, Utah.
Chas Cockroft, England.
Fred Anderson, India.
James Hanson, Denmark.
J. L. Robinson, Ireland.
Rev. Peter Dawson, Scotland.
Selmer Berg, Minneapolis, Minn.
A. V. Bourcier, Northbridge, Mass.
D. M. Duggan, Wales.
Isaac McCune, Kansas.
H. E. Wright, Utah.
Mrs. Gostick, Wales.
A. W. Flamme, Newton, Iowa.
Herbert Ingrey, England.
N. B. James, London, England.
H. J. Ash, England.
Wm. Masson, Scotland.
A. J. Hooke, England.
J. A. Wingblade, Kansas, U.S.A.
Dr. Morris, England.
J. H. Unwin, England.
Albert Lester Blue, Berg, Neb.
W. J. Lampley, Burny, Tennessee.
Mr. Blue, one of the bolters from
Bible Bill, has eleven kids to sup-
port. They would drag down a lot
of money at $25 a month. No wonder
he bolted.
“That Legislature is like a minia-
ture League of Nations, which may
explain a whole lot,” says The Wind-
The three had their talk about
this one and that one of the school
days, where each had gone and how
each had fared, and the old teacher
had kept remarkable tab on most of
them, from all of whom there came
to her word often or maybe only
occasionally, but the general tidings
went to show that, by and large, hap-
py days had come to most of them.
But, there was none of the talk
about their own work, the work of
the three who were having a reunion,
a very happy meeting. As well as
teaching and administration work for
the Sisters of the Missions, the old
teacher had been largely instru-
mental in building splendid
academies at a dozen points in Mani-
toba and the west. The others are
just as successful in their own
spheres.
They were sorry to part, it had
been a happy day. The younger one
remarked laughingly: “Cheer up! the
first thirty years are the hardest.”
* * »
HE GOT CAUGHT
HOME Street man decided the
other day to leave off his over-
shoes and wear his rubbers. He
was hurrying and made a mad rush
to the attic closet. It was dark in
the closet. He reached in, got one
of the rubbers, but got ’his finger
caught in a mousetrap. It made him
mad. He grabbed the other rubber,
and got another finger caught in a
mousetrap. That made him madder.
Last fall he told his young brother
that he would give him ten cents for
each mouse he caught. The lad evi-
dently set the mousetraps in the
rubbers and then forgot all about
them.
/