Lögberg - 29.04.1937, Page 5

LÖGBERG, FIMTUDAGINN 29. APRIL, 1937
5
Þetta eru aðaldrættirnir í félags-;
hugmyndinni.
Eg er einn af þessum fimm
nefndarmönnum ÞjóÖræknisfélags-
ins, sem hrinda eiga þessu máli af >
stokkunum. Og það er ein aðal- ^
orsök þess, að eg stend hér frammi j
fyrir ykkur í kvöld. Mig langaði!
að reyna að sýna, að hugur fylgdi
máli í þessu efni.
Eg er fæddur á Gimli, og þar af
leiðandi fékk eg alla skólamentun á
ensku. “En römm er sú taug er
rekka dregur föðurtúna til.” Þess
eldri, sem eg verð, þess meir dregst
eg að íslendingum og máli þeirra,
er eg lærði lítilsháttar í föðurhús-
um. Og því skal eg lofa ykkur og
mér, að ef eg kemst að þvi og sann-
færist um, ð mér hafi tekist þolan-
lega í kvöld með íslenzkuna, þá er
þetta aðeins byrjunin en ekki end-
irinn, ef mér endist aldur og heilsa.
Vil eg svo að endingu, í nafni hins
fyrirhugaða félags, skora á alla þá,
er mál mitt heyra — og hina líka—
að styðja þessa viðleitni okkar með
ráði og dáð, og sækja fundinn í
Goodtemplarahúsinu þann ii. mai
næstkomandi, því að—
“Fylkjum oss í flokki þjóða.
Fram, að lögum Guðs og manns.”
Draumsýn Guðrúnar
Brandsdóttir
á Stagley á Breiðafirði á
Islandi árið 1762.
enjoyiherich Nuny fuVor
OFHOME GROWN CELERY
Golden Supreme
The new, outstand-
ing variety bred by
Ferry-Morse and of-
fered for the flrst
time. A main crop
variety for use wher-
ever a larger Dwarf
Golden Self-Blanch-
ing is wanted. Many
critlcal growers and
buyers who watched it grow to maturity,
harvested and packed, pronounced it prac-
tically perfect. PoNtpaid: Pkt. (1/16-oz.)
15c; 2 pkts. 25c; y2-oz. $1.10; 1 oz. $2.00.
IW'CT
23 New Varieties of Vegetables, grown on our
own Seed Testlng Plant Breeding Farm, re-
ceived the Market Gardcncrs’ Award of Mcrit
1936. McFayden’s Secd List also contains the
All American Flower Awards. Keep your
garden up to date.
MjFAV DEN BiaOycfsiiePackeh
SEEDS Ónh3f-4$Pkt.
In addition to the newest varieties, not yet
in full production and necessarily sold at
higher prices McFaydcn’s Seed Company
offer.their regular stocks, trled and tested on
tbeir own riant Brecding and Seed Testing
íarm, at 3c to 4c per packet postpaid. Big
ove»,size packets, too. Every packet dated
day packed and guaranteed to full amount
of purchase price. Individual cultural direc-
tions. for Canadian conditions, on every
packet.
^^wbIfScketdatcd
you
BUY YOUR SEEDS DIRECT—It is impos-
sible for us to give in any Commission
Cabinet the wide assortment to choose from
found in our Seed List, conta’.nlng 281 varie-
ties of vegetables and over 500 varieties of
flowers.
IF—McFayden Seeds were sent out to
Stores in Commisslon Boxes, we would prob-
ably have a lot of seed on our hands at the
end of the season.
If this seed was thrown away it would be
a total loss, and we would have to charge
m^re for our seeds, or put less seed in a
packet to make up for it.
lf, on the other hand, we did not throw it
away, but kept it over and sent it out in
packages again, the tendency would be for
us to accumulate a lot of old seed.
We, therefore, seli direct to you only—NOT
through Commission Boxes — TESTED
8EEDS, and give you the beneflt of the sav-
ings made in this way.
'McFAYDENS FAMOUS
Uk, VEGETABLE COLLECTION
IOp°Æ25
—and you get your 25c
back on next order
Ten regular, full-size 6c and lOc packets,
25c postpaid, and you get the 25c back on
your first order of $2.00 or more by means
of a refund coupon good for 26c sent with
this collection. Money order preferred to
coin or stamps. Makes a nice gift. Costs so
Ilttle. Grotvs so much.
Order NOW. You will need seeds anyway.
McFayden’s Seeds have been the foundation
of good gardens since 1910.
Collection contains one regular full slze
packet each of the following:
nprT. Detroít Dark Red. The best all
Dtt 1 round Red Beet. Sufficient
seed for 25 ft. of row .
Ilalf Long Chantenay. The
rARROT^*— l,(‘st al1 rountl Carrot.
1 ° Enough seed for 40 to 50 ft.
of row.
Early Fortune. Pickles,
rfírííMRFR— sweet or sour, add zest
LULUIUULIX to any meal. Sufficient
for 25 ft. of row.
Grand Rapids. Loose Leaf
I FTTIirF— \ariety. Cool, crlsp, green
LiL«l 1 UUL lettuce. This packet will
sow 20 to 25 ft. of row.
nMlON— Vellow Globe Danvers. A splen-
did winter keeper.
AVhite PortugaJ. A popular
nNinN-M white onion for cooking or
pickles. Packet will sow 16 to
20 ft. of drill.
_ . ______ Half Long Guernsey. Suf-
PARSNIP— ficient s°w 40 to
°f drill.
French Itreakfast. Coo I,
crisp, quick-growing variety.
■^*1”**^*1 This packet W’ill sow 25 to 30
ft. of drill.
________ Whlte Summer Table. Early.
URNIP— quick-growing. Packet will
. sow 25 to 30 ft. of drill.
_______ Canadian Gem.
SWEDE TURNIP— °unce s°ws
of row.
£200°°Cash Pi izes$20000
in our W’heat Estimating Contest, open to
our customers. 54 prizes. Full particulars in
McF'ayden’s Seed List, sent with above seed
collection, or on request.
FREE—Clip this a<lvertlsement and get
Large Packet Beautiful Flowers FREE (L.)
Worth-VVhiIe Savings on Club
Orders described in Seed List.
McFAYDE
WINNIPEG
EED CO.
TORONTO
Eg þóttist koma út um nótt;
myrkur var yfir alt, svo ekki sást
til fjalla. Eg þóttist horfa upp til
austurs; þá sá eg renna upp á loft-
ið níu krossa, og fylgdi hverjum
þeirra vöndur. Þá þóttist eg horfa
til vesturs; þar sá eg renna upp niu
sólir. Þetta settist hvað gagnvart
öðru á háloftinu. Þá þótti mér eg
vefða óttaslegin og máttlaus og detta
niður á jörðina. Þá þóþti mér vera
hrært við mér og sagt: “Stattu upp
og sjá.” Eg sá mann; hann var í
hvítu rykkilini að yfirfati, með hvítt
hár; hann hafði yfrum sig hvitt líf-
stykki úr dýrum vefnaði. Á hægri
síðunni hafði hann sverð fest við
þetta belti, en á þeirri vinstri byssu,
en vönd á brjósti; í hægri hendi hélt
hann á skriffærum, en á bók í vinstri
hendi. Bókin var með steinspjöld-
um. Eg varð óttaslegin. Maðurinn
snerti við mér og sagði: “Óttastu
ekki; athuga heldur, því tíminn er
á förum, en það eftirkomandi byrj-
ast.” Eg sá í suðrinu stjörnur
margar í tveim flokkum; annar
flokkurinn var dimnuir, en hinn
fagur og skær. Þá sá eg eld með
öllu hafinu ógnarlega mikinn, þar
gaus upp reykur ógurlega dimmur
og mikill og eg sá einhvers konar
kindur koma upp i þessum reyk, og
detta niður aftur, sumar i eldinn,
sumar í kringum hann. Eg varð
mjög hrædd, svo eg tók að van-
megnast. Maðurinn sagði: “Ótt-
astu ekki, athuga heldur.” Eg þótt-
ist spyrja hann hver hann væri og
hvað hann hefði að útrétta. Hann
sagði að eg kynni ekki fullkomlega
að skilja það, en það hlyti seinna
að skýrast. “Eg er undanfari þess
er eftir kemur.” Eg spurði hann
aftur hvað hann hefði að útrétta.
Hann sagðist eiga að yfirganga alla
veröldina eða veraldarkringluna tii
að straffa þá óguðlegu, en viðrétta
þá, sem eiga viðréttingarvon, og að
skilja útvalin Guðs börn frá glötun-
arinnar sonum. Þá þóttist eg
spyrja hann livað þessir blóðkrossar
hefðu að þýða. Hann sagði þeir
hefðu að þýða níu tilkomandi plág-
ur, sem yfir skyldu ganga alt jarð-
ríkið, bæði á mönnum cvg fénaði, ó-
þekkjanlegar, með ýmsu móti, en
þær níu sólir, sem þú sérð hafa að
merkja réttlætingar Guðs barna. Og
eg spurði hvjað stjörnuflokkurinn
hefði að þýða. “Útvalda og for-
dæmda,” sagði hann, “því þeir út-
völdu munu skína sem sól í riki sins
föður, en þeir fordæmdu munu
standa bleikir af kvíða fyrir ’helvitis-
kvölum og rauðir af forsmán sinna
svívirðinga. Og eg varð hrædd.
Hann sagði: “Óttast ekki, athuga
heldur.” Eg spurði með hvaða
flokknum eg myndi verða. Hann
sagði: “Trú þú, efastu ekki; trú-
uðum er alt mögulegt; fyrir kross
og mótlæti byrjar oss inn að ganga
í Guðs ríki; náðin er vis þegar
neyðin er staðin. Eg spurði hann
hvað eldurinn hefði að þýða, sern eg
sæi. “Það er lítið uppkast af hel-
víti,” sagði hann, og hvað þær
kindur hefðu að þýða sem komu upp
úr eldinum og féllu ofan i hann
aftur. Hann svaraði. “Þeir for-
dæmdu íklæðast bölvaninni og dauð-
inn mun frá þeint flýja og þeir eiga
engrar endurlausnar von. Eg varð
rnjög hrædd. Hann segir: “Óttast
ekki, athuga heldur; þú átt mikið
eftir að sjá enn. Eg sá upp renna
í austri ský; það bar birtu líkt sem
tungl, það leið upp á loftið mitt á
milli þeirra hluta, sem eg hafði séð.
Þá formyrkvuðust allar sólirnar en
krossarnir urðu hvítir sem snjór.;
leið svo hvorttveggja undir skýið.
Eg sá i miðju skýinu sól með yfir-
máta miklum ljóma. Eg spurði
hvað það hefði að þýða. Hann
svaraði: “Útþýðing þeirra hluta,
sem þú séð hefir er þessi: fyrir þá
einu réttlætissól eru allir réttlátir
orðnir, sem sáluhjálp erfa skulu, og
þó að yðar syndir séu rauðar sem
blóð, skulu þær verða hvítar sem
snjór. Og mér þótti stjörnuflokk-
urinn líða sinn hvoru megin þessa
skýs, og eg sá enn kross eða kross-
mark og einn mann eða mannsmynd
hangandi. Mér þótti eg verða yfir-
máta hrædd. Eg þóttist vita hver
þessi var; eg sá leiftrandi geisla
ganga út frá þessum manni á allar
síður. Eig spurði hvað þetta hefði
að þýða. Hann svaraði, hvort eg
þekti hann ekki. Eg svaraði: “Jesús
Kristur, Guðs son, er það hann?”
Hann svaraði: “Þeir munu sjá hann
hvern þeir stungu.” Eg varð mátt-
laus og datt á jörðina. Hann reisti
mig upp. Þegar eg var upp staðin,
var alt farið og skýið tók hann og
leið til austurs. Hann sagði um leið
og hann fór: '“Svo mun verða til-
koma mannsins sonar á síðasta
degi.” Hann sagði mér að vakna af
svefni og segja sem flestum.
Svo vaknaði eg um nóttina og sá
glaða sólskin í húsinu, svo eg sá
hverja fjöl uppi yfir mér í húsinu;
en það var stutta stund. Þétta
dreymdi mig Annó 1762 eftir Krists
burð.
Stagley á Breiðafirði
á íslandi.
Guðrún Brandsdóttir.
Afskrifað hefir úr gömlu riti.
5. L.
Fyrsti þátturinn í æfin-
týri ioítskeytanna
Tiltölulega snemma komu loft-
skeytin á dagskrá hér á íslandi, Það
var vegna þeirrar deilu, sem hér reis
út af því, hvort leggja ætti sæsima
til landsins eða byggja símasam-
bandið við umheiminn á loftskeyt-
um. Þá vorú loftskeytin svo ný, að
margir áttu erfitt með að trúa því,
að trygt skeytasamband fengist
milli íslands og annara landa með
svo dularfullum hætti.
Hér var reist tilruanastöð loft-
skeyta eins og menn muna árið 1905.
Þegar fyrstu skeytin komu hingað
frá Englandi, héldu þeir vantrúuð-
ustu því fram, að skeytin væru send
frá skipi, sem lægi hér úti á flóan-
En um fyrsta þáttinn i Marconi-
æfintýrinu segir svo í blaðagrein:
Það var haustið 1896, að enskur
símaverkfræÖingur W. Preece að
nafni hélt veizlu að heimili sínu i
London og bauð þangað mörgum
mikilsvirtum stéttarbræðrum sínum.
Einn af gestunum sagði við kunn-
ingja sinn, að því er sagan segir:
“Preece hefir boðið mér til miðdeg-
•isverðar. Eg á þar að hitta mann
að nafni Marconi, sem fullyrðir að
hann geti sent símskeyti þráðlaust.
Það er djörf fyrirætfun.”
Það kom á daginn, að maðurinn
með “hina djörfu fyrirætlan” var
22 ára gamall ítali. Hafði Preece
fengið að kynn^st f} rirætlunum
hans og lofað honum stuÖningi sin-
um.
Ökukeningarnir fóru í
rafrnagnstœki.
ítalinn Guglielmo Marconi var
bóndasonur, Faðir hans átti jörð
rétt utan við Bologna. Móðir hans
var af irskunn ættum. Frá blautu
barnsbeini hafði Marconi áhuga
fyrir rafmagnstækjum, og tilraunum
með megnetisma. Notaði hann allar
frístundir sínar til að sýsla með þess
háttar tæki. — Hann átti æði langa
leiÖ í skólann og fékk ökupeninga
hjá föður sínum til þess að aka
þangað í áætlunarvagni. En piltur-
inn sparaði aurana og fór fótgang-
andi. Peningana notaði hann til þess
að kaupa fyrir þá raftæki, og annað,
sem hann þurfti til tilrauna sinna.
Hann hélt áfram athugunum sín-
um er hann stálpaðist. Um það
leyti varð það kunnugt að eðlisfræð-
ingurinn þýzki, Heinrich Hertz,
hafði komist að raun um, að raf-
magnsstraumur fór ekki einasta
eftir þeim koparþræði, sem hann var
leiddur eftir, heldur hélt áfram
gegnum loftið. Þessi uppgötvun
frjóvgaði imyndunarafl hins unga
Marconi.
Fyrstu loftskeytin.
Marconi byrjaði nú tilraunir sín-
ar undir berum himni/í garði föður
síns. Þar reyndi hann að setja
bylgjur í ljósvakann. Og mikill var
fögnuður hans, er hann einn góðan
veðurdag gat látið rafmagnsneista
ná áhrifum i fjarlægð gegnum loft-
Frah. á bls. 7
Minningarorð
Miss Una Herdís Eyjólfsson frá
Hóli við Riverton, andaðist i Win-
nipeg á Almenna sjúkrahúsinu nótt-
ina milli þess 14. og 15. apríl. Sár-
veik hafði hún verið flutt á sjúkra-
húsið; lækningatilraun gerð, en and-
aÖist stuttu síðar. Una heitin var
dóttir Þorsteins bónda Eyjólfsson-
ar fyr bónda á Hóli, og látinnar
konu hans, Lilju Halldórsdóttur;
var hún tíunda í aldursröð þrettán
barna þeirra. Uua heitin var fædd
13. sept. 1899, ólst upp að Hóli.
Átti um hríð við heilsuleysi að
stríða. Fyrir tiu árum siðan fékk
hún góða heilsu, og mun oftast síð-
an hafa notið sæmilegrar heilsu.
Hún veitti heimili foreldra sinna á-
gæta þjónustu, er þau tóku að eld-
ast, en eldri systkini að heiman far-
in og sum hinna yngri sömuleiðis.
Ljúf var sam-vinna hennar við
hræður og systur og aldraða ,for-
eldra. Hjúkraði hún af hagri mund
öldruöum föður, er rúmfastur hefir
verið hin síðari ,ár. Lilja móðir
hennar andaðist á síðastliðnu sumri,
eftir all-langt sjúkdómsstríð; naut
hún ágætrar umönnunar dætra sinna
er heima voru. Una heitin var starf-
andi meðlimur Bræðrasafnaðar í
Riverton, og einnig starfandi í ýms7
um félagsmálum umhverfisins. Við
snögglegan dauða hennar er þungur
harmur kveðinn að ástvinahópnum
öllum: öldruðum föður, systrum og
bræðrum, tengdasystkinum og stór-
um hópi frændaliðs, er sakna sárt
hinnar ljúfu, látnu stúlku, er var
þeim öllum hjartfólgin og heimilinu
á Hóli svo stór missir, sökum ljúfr-
ar þjónustu, umhyggjusemi og fórn-
fýsi, er einkendi hana of störf henn-
ar. Við langvarandi sjúkdómsstríð
hafði Una þjálfast og þroskast; átti
örugga og bjarta trú, er gerði henni
létt að gleyma sjálfri sér, í þjón-
ustu annara. Útför hennar fór
fram 19. apríl, frá heimili hennar og
kirkju Bræðrasafnaðar að viðstöddu
fjölmenni. Ensku blöðin fluttu
fregnina um lát Unu heitinnar, en
athygli skal að því leitt, að föður-
nafn hennar þar var Egilsson, í stað
hins rétt, Eyjólfsson.
Sigurður Ólafsson.
Hér í heirni er sorgin sára
Söm um lífsins stig;
Okkar hjartans undin blæðir
Af að missa þig.
Æ, þitt var yndi hreldum, hrjáðum
Hjálpar rétta mund;
Alt það háa, göfga og góða
Hið glaða dáði sprund.
Ekki tjáir um að kvarta,
Því alvalds höndin ræður;
Þó bera sára sorg i brjósti
Systur, faðir, bræður.
Samt er gleði í sorg að vita
Sannleika af þeim,
Að þín er sálin fleyga flogin
Til fegri landa heim.
• Viðstaddnr.
'WE'RE ALL NUTTY
HERE AND THERE
.By P. N. Britt.
Dagbókarblöð Reykvík-
ings
1 norsku blaði var komist að orði
á þessa leið, um Martein Lúter:
“Með annan fótinn stóð haijn í
miðju myrkri miðaldanna, en með
hinum veifaði hann til morgunroða
hins nýja tima og bauð hann vel-
kominn.
f Californíu hafa nienn fundið
ráð til þess að geyma epli óskemd
i tvö ár. Utanum eplin er sett vax-
himna, sem þægilegt er að strjúka
af, áður en eplin eru borðuÖ.
Pólskur efnafræðingur hefir
fundið upp aðferð til þess að gera
grammófónplötur úr súkkulaði.
Þegar menn eru orðnir leiðir á
“slögurunum” verður hægt að éta
plöturnar.
82 ára gamall maður hefir sent
mvndhöggvaraverk á Charlotten-
borgarsýninguna í Höfn og hefir
mynd hans verið tekin á sýninguna.
Er þetta byrjunarverk hans. Hann
er elzti sýnandinn. /Hann heitir
Julius Skov. En eftir því sem segir
i blaði einu, nefnir hann mynd sina:
“Kaþólskur prestur á íslandi.”
—Morgunbl.
FRIENDLY MEN.
BACK around the beginning of the
century and years before that
the West had a population of
friendly men. They were the pion-
eers of the country, had their ups
and downs, weathered the storms,
and in those men was a human touch
that filled the incoming stranger
with hope and courage. They were
genuine good fellows and their gen-
iality soon made the newcomer feel
right at home.
Brandon was one of the most
friendly places in the long ago—a
town of friendly men. Some of
4hem are there yet, very many have
göne. along through the years. Two
of the best of them — T. A.
(“Tommy”) Lockhart and Fred.
Johnston passed quietly to their last
long rest within the last ten days.
Both will be sadly missed by a very
large circle of old and sincere
friends. They were friendly men,
good sports and splendid citizens,
who did their part in making the
west a happy place to live.
These men made their start in
Brandon, Tommy Lockhart in the
book and stationery business, and
Fred. Johnston in men’s clothing and
furnishings. They were leaders in
lacrosse, baseball. hockey, and all
legitimate sports. Into other business
ventures they drifted—Mr. Lockhart
to Souris, where he was Mayor for
several terms, and Mr. Johnston to
Calgary, where he conducted a large
transfer business, and was owner of
many well-known running horses,
including Dumb Dora, Lady Marnock
and a very high-class horse, Arson,
which he ran at Detroit and other
eastern points. Mr. Lockhart was a
very prominent Liberal and was ac-
tive in all the election contests in
the last thirty years.
Both men were very popular
wherever they happened to be. They
were truly friendly men.
* * *
WHAT is the real good?”
I asked in musing mood.
Order, said the lav? court;
Knovjledge, said the school;
Truth, said the wise man;
Pleasure, said the fool;
Love, said the maiden;
Beauty, said the page;
Freedom, said the dreamer;
Home, said the sage;
Fame, said the solclier;
Equitý, the seer—
Spake my heart full sadly:
“The answer is not here.”
Then within my bosom
Softly this I heard:
“Each heart holds the secret:
Kindness is the word.”
-John Boyle O’Reily.
* * *
SOME SPORTS
THE day after the Red Wings beat
the Rangers, I saw a neighbor of
mine moving his radio out into
the garage. He did that regularly
every Spring, he told me. I had never
noticed it before. He said he just
kept the radio so that he could get
the hockev scores during the Winter
months. He said the “commentators”
and “announcers” generally gave
him a headache. In their harangues,
he said. he would not be interested,
even if most of them didn’t talk
through their noses or use dialects
peculiar to their home counties or
districts. He was a sort of odd fel-
low, that.
» * *
TOOTH BRUSH
IT was a rather busy evening in
the drug store when he came in.
While he was standing around,
waiting, he fingered over the
magazines. He was a burly fellow,
dour-looking, impatient. The clerk
was busy, and the girl at the soft-
drink counter noticed this customer
and walked around to wait on him.
He was glum all right. He asked for
a box of baby powder, and she got it
for him nicely. When he asked for
a tooth brush, she began to have
trouble with him. The bristles didn’t
suit him or something. The clerk
had got through with his customer,
and came over to help the girl out.
She was glad to be relieved. The
clerk tried to tell him that bristles
were just bristles and that any of
them would wear out after a fellow
had used them a year or two on his
teeth.
“And maybe a few times on his
shoes,” said the surly customer, as
he picked out one with the stiffest
bristles he could find. He did not
seem to care much for the clerk’s line
of talk. But, the clerk just laughed
it off.
NOT INTERESTED.
THEY had got into an argument
over the milk question, whether
milk prices should go up or
down. Same kind of talk as they
wasted a lot of time över at the Leg-
islature lately. Though she was as
smart and natty-looking as the pert-
est milkmaid I had ever seen, in per-
son or in pictures, she said smartly,
“This topic doesn’t interest me. We
never use milk in our house. Never
had a milkman as far as I know.
Never had taken milk in coffee or
tea or anything. She turned to me
and asked: “Do you use milk?” I
said that I took it ín tea and cof-
fee “For why?” she asked. I
couldn’t tell her, offhand. “Suppose
you use pepper, too-—-and for why?
she asked. We got off onto some
other topic.
* * *
SOMETHING AGAIN!
BEING Senior
Premier of the
British Em-
pire is some dis-
tinction. At t h e
m o m e n t, Lord
Craigavon, of
Northern Ireland,
holds the place.
Just one year be-
hind him in con-
tinuous service, is
t h e Premier of
Manitoba. Sir
James Craig (Lord
Craigavon) took office in 1921, Mr.
Bracken in 1922. These two Premiers
are still going strong and it would
be fitting if they could meet, at the
Coronation, or somewhere, to have
a game of golf or horseshoes, or
something—maybe curling.
VERY SIMILAR.
THERE is not much difference in
the spelling of Iceland and Ire-
land—just the “c” and the “r.”
That is maybe the reason why Ice-
landers and Irelanders often become
cronies and knock around together a
lot. In writing either of the names
it would be quite easy to use an “r”
or a “c” in error—even stenographers
make those, so I am told. An Ice-
lander told me the other day that he
always has to go cautiously in send-
ing remittance for Irish Sweepstakes
tickets, lest he send them to Iceland,
and I have heard of an Irishman
who checks over every envelope. He
says he is always afraid of the girls
writing “Iceland,” instead of “Ire-
land.” That, too, applies to sweep-
stakes tickets. Icelanders and Ire-
landers do not seem to have any
trouble in understanding each other.
I saw an Irishman and an Icelander
in a very hot argument the other day,
and each was quite wise to what the
other was saying. They were talk-
ing very loudly, and the topic was
“Joe Louis versus Jimmy Braddock.”
When they parted they were both
carrying their sticks high. Ice-
landers and Irelanders generally
break away like that—each is de-
termined to have the last word, but
that’s all.
Premier Bracken
Make it a Habit—Buy “Jíaton Special Value’
SILK HOSIERY
• Four thread silk-to-
thetop chiffon.
• Four thread knee-
highs
• Six thread, lisle top-
ped Brogue sheers
Buy a palr in eacli style’—
and your stocking sup-
ply’s complete! Chiffons
for dress wear — breezy
knee liig’hs for warm
weather and B r o g u e
sheers for durability! All
colors. Sizos 8(4 to 101/>.
Pair
69c
T. EATON C?
LIMITED