Lögberg - 21.07.1938, Blaðsíða 5

Lögberg - 21.07.1938, Blaðsíða 5
LÖGrBERG, FIMTUDAGINN 21. JÚLÍ, 1938 5 6. Sungið — Ó GuÖ vors lands. 7. Ræða—Dan. Monkenberg, Markerville. 8. SungiÖ—Þótt þú langförull. 9. RæÖa—T. L. Gaetes, Red Deer 10. SungiÖ— Fánýtt var um fæÖing hans 11. RæÖa—Séra Pétur Hjálmsson, Markerville. 12. Stutt ávarp til yngri kynslóÖar, S. Guðmundson, Edmonton. 13. Ræða—Jóhann Björnsson, Innisfail. 14. RæÖa og upplestur— Bjarni Jónsson frá Auðnum. 15. Sungið—Maple Leaf for Ever. Einar P. Jónsson sendi bygðar- búum kvæði í tilefni af afmælis- fagnaðinum. Vrar John Johnson frá Edmonton aðalræðumaður dagsins. Hann var einn af fyrstu landnámsmönnum í þessari bygÖ, og er hann því per- sónulega kunnugur öllu þvi sem dreif á dagana á þeim tíma, og var þar um mikinn, sögulegan fróðleik að ræða. Var það augljóst að Mr. Johnson á þar ítök í minni margra þar, frá þeim tíma sem hann átti heima þar i bygðinni. Hann talaði á íslenzku, og þeir séra Pétur Hjálmsson, Jóhann Björnsson og Bjarni Jónsson. Höfðu allar ræður þessara manna mikinn sögulegan fróðleik að innilhalda, frá frumbýl- ingsárunum; en þar sem þeir allir töluðu blaðalaust, nenia Jóhann Björnsson, þá er ekki líklegt að neitt af þeim verði birt i blöðunum. Mjög líklegt er að Jóhann Bjömson sendi sína ræðu til íslenzku blaðanna, þar sem hann hefir uppkast að henni. Bjarni Jónsson frá Auðnum las upp kvæði eftir St. G., sem aldrei hefir komið á prent. Flutti skáld- ið þetta kvæði í samkvæmi, sem haldið var eitt vorið, þegar barna- skólanum var sagt upp. Var það snemma á tíma, þegar Jón Guð- mundson, sem nú býr i Calgary, var þar skólakennari. Má sjálfsagt telja þetta kvæði sem eitt af listaverkum Stefáns. Stakk eg upp á því við Bjarna Jónsson, að hann sendi ís- lenzku blöðunum afskrift af þessu kvæði, yrði það þá betur varðVeitt fyrir framtíðina. Eg vona hann gjöri það. . • Inni-íþróttir fóru fram eftir mið- daginn, og fjölsóttur dans um kvöldið. Söngflokkur Markervil'le-búa er fámennur, en þar er söngfólk, sem hefir mikla sönghæfileika, enda létu íslenzku ilögin vel í eyrum okkar landanna. W. S. Johnson verzlun- armaður í Markerville er söng- stjórinn. Mrs. W. S. Johnson er kona af canadiskum ættum', en hún tiltheyrir þessum íslenzka söng- flokk, og syngur íslenzku lögin full- um fetum. Það má með sanni segja, að þetta hátíðahald var hið skemtilegasta og ánægjulegasta í alla staði, og nefnd- inni sem fyrir því stóð til heiðurs og sóma. Var þar margt fólk sam- an komið og nokkrir frá Calgary, Edmonton, Red Deer og Sylvan Lake. Veðrið var hið ákjósanleg- asta og öll náttúran, hvert sem mað- ur leit, í sínum skrautlegasta sum- arskrúða. Fólkið alt glaðvært og alúðlegt, margir gamlir kunningjar og vinir frá yngri árunum hittust þar aftur, sem ekki höfðu sézt í fimtíu ár, þó flestir af frumherj- unum gömlu hvíli nú undir grænni torfu, þá eru samt nokkrir þeirra enn á lífi. “Ekki hefði eg þekt þig aftur,” var oftast viðkvæðið, er unglingarnir frá 1888 mættust þar, sem flestir höfðu þá átt 'heima við Mountain, N. Dak. Það er gleði- efni fyrir alla þá, sem nokkuð þekkja hér til, að þeir líta allir vel út, glaðir og ánægðir, þó nornin “Elli” hafi breytt útliti þeirra og öllum hreyfingum, frá því sem var á æskuárunum. Markerville-bygðin er fögur og frjóvænleg á þessum tíma ársins Akrar og engi hafa víst sjaldan litið eins vel út og nú. Tallsvert er þar stunduð griparækt og sauðf járrækt, því viða var að líta ihópa af naut- gripum og sauðfé á beit. Ekki er mér kunnugt um í hvað stórum stil það er. Einn bóndinn þar, Mr. Öfeigur Sigurðson á 125 ær og 160 lömb. Mun það vera stærsti fjár- hópurinn, sem einn bóndi á þar i bygðinni. V. Guðmundson. Hví grætur barnið Eftir Pétur Sigurðsson Börn gráta, er þau týna barna- gullunum ’sínum eða brjóta þau. — Gráta ekki æskumenn og aldraðir líka þetta mikla tap? Jú, en þeir gráta öðruvísi. iíörnin gráta frekast með augunum, en unglingar og full- orðnir gráta með hjartanu. “Hvað er sárast að syrgja?” spyr Jóhann Gunnar Sigurðsson, og svarar: — “Sakleysi horfið.” Sjálfsagt grætur margur maður- inn ihorfið sakleysi — grætur í leyni, grætur með hjartanu. Annað hygg eg að hjörtu manna gráti nú almennara: Traustið.— Traustið er barnsins mikla auð- legð, en barnagullin brotna og týn- ast. Með áriinum kemur lífs- reynslan, og lífsreynsfan kennir flestum það, að ekki er alt eins traust og örugt, eins og barnið heldur. Æskan - er jafnan umtalsefni manna. — “Cnga fólkið,”* segja menn. “Hvað finst þér um æsku- lýðinn ?” — Þegar mönnum líður illa eða gengur illa, þá kenna þeir jafnan einhverju um. Óánægð og klaufsk kynslóð kvartar jafnan um afturför hjá uppvaxandi kynslóð. Ef uppeldið hefir tekist illa, verður að kenna einhverju um. — Og er ekki barnið óþægt ? Er þar ekki altaf átylla? Eg geri stundum athugasemdir við æskulýðinn, en eg hefi iíka tek- ið málstað hans. Eg hefi stundum sagt betra um hann, en hann ef til vill á skilið, en stundum sennilega haft hann fyrir rangri sök. Mér lizt vel á æskumenn en þar hefir margur týnt dýrmætasta barnagullinu ^sínu — traustinu. Ætti eg að benda á veilur i lifi ungra manna þá mundi eg segja: — Skort- ur á lífsgleði og vinnugleði finst inér vera þar áberandi. — Hvi ekki ? Æskumenn hafa mist traustið á samtið sinni:: á stjórnum og stjórnmálaflokkum, á stefnum og einstökum mönnum, á verzlun, við- skiftum og atvinnufyrirtækjum: mist traustið á þjóðskipulaginu, traustið á framtíðinni, traustið á þessum heimi, og að mestu leyti traustið á öðrum heimi. 25 o*. 12.15 40 o*. ... $3.25 G&W OLD RYE WHISKY (Gamalt kornbrennivín) GCXJDERHAM & WORTS, LIMITED Btofnsett 1832 Elzta. fcíengrisgerB I Canad* Mikið hefir verið gert til þess að veikja traust æskumanna á Guði og mönnum, á öllu og öllurn. Alt er véfengt, alt er vægðarlaust gagn- rýnt, öllu velt um og bylt, sem hægt er að steypa af stóli, og óreyndri æsku sýnt lífið í hinum mislitu gler- augum og spéspeglum stjórnmála- öfganna. Með traustinu hefir svo tapast vinnugleðin og lífsgleðin, að mikl- um mun. Engin furða þótt hjörtu æskumanna gráti brotin og týnd barnaguilin sín, því þau eru dýr- mætari en alt tískuglingur fullorðins áranna, og turnaborgir svikullar samkepnis-menningar. Skortur á lífsgleði og vinnugleði fæðir af sér áhugaleysi og tómleika. Tómleikinn og vöntunin gerir aftur æskumanninn opinn fyrir hinu freka og áleitna, og f'ljótan til að hlaupa á eftir þeim, sem .hæst kallar og mestu lofar, hvort heldur er.á sviði stjórn- málanna eða nautna og skemtana. Þannig lendir mörg góð sál í rán- dýraklóm. “Hættu að gráta, hringagná, heyrðu ræðu mína. Eg skal gefa þér gull í tá, þótt Grímur taki þina.” — Þannig talar huggandi andi lifsins. Það er ekki ástæðulaust að menn gráta brotin og týnd barnagull sín. Það er ekki ástæðulaust, að traust manna fer forgörðum. Vonirnar bregðast, og margt er það, sem svíkur. Einu er þó altaf hægt að treysta: Næstu mjiljónir ájra mun sólin halda áfram að koma upp yfir f jallsbrúnina i austri og hella geislaflóði sínu yfir alla jörð, kyssa döggvota blórníð, grátin augu barn- anna og kveikja nýjar vonir í ung- um hjörtum, sem ihljóðlega gráta týndu barnagullin sin. Þannig mun halda áfram að rísa nýr og dýrð- legur dagur, nieð nýjum og glæsi- legum tækifærum. Hví þá ekki að hlakka til næsta dags og láta sér þykja gaman að lifa? Næsti dagur gefur efni í ný gull, því er altaf hægt að treysta, þótt margt bregðist í dag. —Visir 26. júní. Ríkiserfingi Englands Eldri dóttir brezku konungshjón- anna er nú 12 ára að aldri. Hún á enga bræður, og er því ríkiserfingi Bretlands. Siðan faðir hennar tók við ríkjum hefir hún fengið nafn- bótina “yðar konunglega tign.” Enn sem komið er hefir hún samt ekki öðlast þau konunglegu réttindi, að slíta samtali, þegar hana lystir. í barnaherberginu, á efstu hæð Bluckingham hallarinnar, ber þó harla lítið á valdi hennar. Þar ríkir Arla barnfóstra, harðri hendi. Vilja hennar verður hin unga konungs- dóttir að hlita. Þegar Arla gamla kemur inn í dagstofuna á kvöldin og segir í sín- um skipunarróm : “Elisabet og Mar- grét, komið þið strax! Það er kom- inn iháttatími!” Þá þýðir ekki fyrir hina “konunglegu tign” að mótmæla þessu boði. Elísabet konungsdóttur þykir lof gott, og það á alveg sérstaklega ve! við hana að koma opinberlega fram með foreldrum sínum og vera hylt af miklum mannfjölda. Einkakennarar annast um fræðslu hennar, og það er lagt mikið kapp á að hún sér þar fremri jafnöldrum ,sinumi. Hún er dugleg í sögu, landa- fræði og málum, skrifar vel, en reikningurinn, hann er nú svona og svona! Hún kann vel við sig á hestbaki og situr hesta mijög vel eftir aldri. "Að verða stór,” sem allra fyrst, er draumur hennar. Og að verða að ganga eins klædd og Margrét litla systir hennar er henni ekki að skapi. —Báðar systurnar eru skátar og fyrir starfsemi þeirra í skátamálum hafa þær fengið tækifæri til þess að kynnast jafnöldrum sfnum. Þegar Elísabet verður 21 árs, fær hún 170 þúsund krónur i lófana á ári, en ennþá fær hún enga pen- inga, ekki svo mikið sem vasaskild- inga. Uppeldi hennar er strangt og henni er kent að fara vel með tím- ann. Á fætur fer hún klukkan 7.30 að morgni og klæðir sig sjálf. Hún er mjög morgungóð, og oft hefir hún gengið góðan spöl mieð föður sínum áður en fjölskyldan neytir morgunverðar. Klukkan 10 byrja kenslustundir, sem standa yfir til 4, að öðru leyti en þvi, að Elísabet neytir matar einu sinni á þessu timabili. Klukkan að ganga fimm drekkur fjölskyldan te, og eru þá oft gestir til borðs. Þetta er skemtilegasta gtund dagsins finst Elísabet. Frá 5 til 7 eru systurnar með rnóður sinni. Klukkan sjö er miðdagur framreiddur. — En varla hafa þær systurnar fyr kingt matnum en Arla barnfóstra kemur inn í gættina: 'Háttatimi.” Og það þýðir ekki að setja upp “súran svip” jafnvel ekki fyrir hennar “konunglegu tign.” —Fálkinn 2. júlí. Robert Schumann Eitt tilfinninganæmasta tónskáld- ið, sem uppi hefir verið Robert Schumann fæddist í þennan heim 8. júní 1810 í bænum Zwickau i Sax- landi, en þar var faðir hans bóka- útgefandi. Bar fljótt á tónlistar- hneigðinni hjá Robert og fór hann snemima að læra á píanó, og gat ekki um annað hugsað en hljóðfærið, svo að móður hans var hugraun að því, því að Robert var undrabarn og þau eru sjaldan vön að lifa lengi. Þegar hann var tíu ára gamall stofn- aði hann hljómsveit með félögum sínum í skólanum og stjórnaði henni sjálfur. Hann fór jafnfraipt að semja tónsmíðar og útsetti þær jafnharðan fyrir hljóðfærin, sem kunningjar hans í hljómsveitinni léku á. Þannig liðu bernskuárin. En Rp'bert varð snemma fyrir þvi óhappi að eyðileggja á sér fingur, svo að hann varð að hætta við að verða píanósnillingur, eins og hann hafði ætlað sér, en helgaði sig nú allan tónsmiðum vog hljómsveitar- stjórn. Foreldrar hans voru vel efnuð og höfðu ekki fyrirhugað syni sínum hina erfiðu og brauðlausu braut listamannsins. Þau ætluðu að gera úr honum lögfræðing og í þvi skyni var ihann sendur i háskólann í Leip zig. Það fyrsta sem Robert Schu- mann gerði er þangað kom var að leigja sér fallega ibúð — og píanó Og 'hann leitaði uppi bezta hljóm- listarkennarann sem til var í borg- inni, Wieck, og sótti tíma hjá hon- um| af miklu kappi og áður en mán- uður var liðinn af veru hans i Leip zig hafði hann stofnað þar hjjóm- sveit, sem ihann stýrði sjálfur. For- eldrar hans borguðu stórfé fyrir laganámið en Schumann gleymdi alveg að sækja kenslustundirnar. Tók móðir hans sér þetta mjög nærri. Hann tifði listamannalífi í Leip- zig. Á kvöldin safnaði hann að sér kunningjum pinum og ræddu þeir um hljómlist og yfirleitt alt milli himiins og jarðar nema lögfræði, langt fram á nætur. Þeir vildu efla listirnar í Saxlandi og lyfta þeim úr því fásinni, sem þeim fanst þær vera í og Schumann var fremstur í flokki. Varð þessi klúbbur til þess að stofna nýtt tónlistartímarit, sem var merk nýjung i listarlífi þeirra ára og þótti ærið byltingasinnaður. Schunrann var útgefandi blaðsins og ritstjóri og skrifaði rnest í það. Rit- ið hét “Neue Zeitschrift fur Musik” og gekk í skrokk á ítölsku óperunni og frönsku “salonmúsíkinni,” sem þá réð hugumi manna í tónlistarlíf- inu. Útgáfa ritsins varð til þess að dýpka skilning Schumanns sjálfs á því hlutverki, sem honurn var ætlað sem brautryðjanda í tónlistarlífinu. Schumann gerði rnargar tónsmið- ar á þessurn árum, og nær eingöngu fyrir pianó. En nú bar það við, að hann varð ástfanginn af dóttur kennara síns, Clöru Wieck. \rar hún mjög listgefin og elskaði Schu- mann. En föður ihennar leist ekki á blikuna. Hann var frægur mað- ur og leit stórt á sig og hafði fyrir- hugað dóttur sinni annan ráðahag en að binda bagga sinum þessum ó- ráðsetta “tónatyrðil.” Þó gæti þftta komið til mála ef Schumann tæki aftur upp laganámið.. Og Schu-1 mann, sem vildi alt vinna til kon- unnar, fór að sökkva sér ofan í lög- fræðina. En ást hans til Cloru hafði þau áhrif á hann meðal ann- ars, að nu for hann að semja söng- lög. Árið 1840 komu út 150 söng- lög eftir hann, þar á meðal ýmsir gimsteinar, þar sem honunu þykir jafnvel takast betur en sjálfum meistaranum Schubert. Árið eftir gaf hann út þrjár hljómkviður. Þau Clara giftust nú þrátt fyrir að Schumann tæki ekki lagaprófið, og varð hann nú kennari við hinn nýja tónlistarskóla í Leipzig í fáein ár. En þaðan fluttust þau til Dres- den. Schumann var nú orðinn fræg- ur sem tónskáld og hafði franska tónskáldið Berlioz borið hróður hans til Frakklands. I Dresden varð vegur hans mestur. Hann stofnaði söngflokka og stýrði þeim Og hann gerði kynstrin öll af tón- smíðurn, þar á meðal óperu eina. Líka bjó hann til lög við ljóðin í Faust Goethes. Á árinu 1849 samdi hann um 30 stórar tónsmíðar. Hann gat ort alstaðar, á götunni, veitinga- húsinu og innan um hávaðasama krakkahópa. Árið 1850 var hann ráðinn hljóm- listarstjóri í Dusseldorff. En nú fór honum að hnigna, þó ekki væri liann nenta fertugur. Hann hafði fengið heilasjúkdóm rúmlega tvi- tugur og nú tók þessi sjúkdómur sig upp og ágerðist svo að Schu- mann varð vitskertur. Reyndi hann til að fyrirfara sér í Rín en náðist og var fluttur á geðveikrahæli og dó þar, árið 1856. —Fálkinn 25. júní. sakir árið 1930, hafi verið 35 ára, þegar hún kvaddi heiminn. Þess er einnig getið, að danska læðan hafi eignast ketlinga þremur árum áður en henni var lógað. — Tommy verður því að teljast barn að aldri ennþá, með allri virðingu fyrir hans 23 árum, segir danskt blað nýlega. Einu sinni sem oftar voru þeir Kristján Danakonungur og Gústaf Svíakonungur samtimis staddir suð- ur við Miðjarðarhaf. Amerískur blaðaljósmyndari óskaði eftir að ljósmynda Kristján og fékk sam- þykki hans til þess. Þegar mynda- takan skyldi fara fram, bað ljós- myndarinn mann einn, er þar var i grendinni, að aðstoða sig ofurlítið við myndatökuna. Maðurinn gerði það fúslega. Þegar búið var að mynda Kristján konung, sagði “að- stoðarmaðurinn” : —Þér hefðuð nú gjarna getaÖ myndað mig, því að eg er lika kon- ungur. Síðan var það gert og aðstoðaði Kristján við þá myndatöku. ♦’ TIL ATHUGUNAK: Kona óskar ekki fyrst og fremst eftir að vera kyst vegna kossins sjálfs, heldur miklu fremur vegna vitundarinnar um það, að karlmenn girnist að kyssa haná.—Elizabeth Hyatt-Woolf. —Nýja dagbl. 30. júm. Molar Dæturnar feta ekki síður i fótspor ’feðranna en synirnir. Sonja, dóttir j sænska sósíalistans Hjalmar Brant- ing, flutti ræðu á 1. maí hátíðahöld- unum í Stokkhölmi í vor. Maeg, dóttir Lloyd George, hefir tekið virkan þátt í stjórnmálum um lengri tima. Dóttir MacDonalds á sæti á þingi. Dóttir Mussolini lætur sig stjórnmál miklu skifta, enda er hún gift utaiyríkisráðherra föður síns, Ciano. Koo Chu Chen, tuttugu og eins árs gömul dóttir hins þekta kinverska stjórnmálamanns Well- ington Koo, semi nú er kínverskur sendiherra í París, er einnig farin að taka þátt í opinberum málum. Fyrir skömmu síðan hélt hún ræðu á fundi í London til þess að tala máli þjóðar sinnar. Hvatti hún Englendinga til að kaupa ekki jap- anskar vörur. ♦ Þegar skáldsaga Björnsons, “Á guðsvegum,” í islenzkri þýðingu, var uppseld i Reykjavík, fékk einn bóksalinn þar símskeyti frá umboðs- manni sínurn á Vestf jörðum, um að senda tafarlaust nokkur eintök bók- arinnar. Bóksalinn sendi svohljóð- andi simskeyti aftur umi hæl: “Enginn á guðsvegum eftir í Reykjavik. Reynið Akureyri.” ’ 4- Amerikumenn vilja ávalt hafa metið. Nú halda þeir þvi fram, að 23 ára gamall amerískur köttur, sem Tommy heitir, sé elzti köttur i heimi. Danir telja hinsvegar, að hér sé ekki um met að ræða, þvi dönsk læða, semi var lógað fyrir elli Walch ctylat changa tool A LIBERAL ALLOWANCE For Yowr OLD I watch! TRADE IT IN foe a N EW 17 (awalc *29™ ■9//e THORLAKSO’N and BALDWIN Watchmakers and Jcioellers 699 SARGENT AVE. WINNIPEG

x

Lögberg

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Lögberg
https://timarit.is/publication/132

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.