Lögberg - 21.07.1938, Qupperneq 7

LÖGrBERG, FIMTUDAGINN 21. JÚLÍ, 1938
7
Fáein orð um ljóðmæii
Einars H. Kvaran
Eftir Guðmund Friðjónsson
ipuv£ puj
Á útfarardegi Einars H. Kvaran
reikaði hugurinn víða um þau lönd.
eða álfur, sem andi skáldsins ferð-
aðist um, árdegis og á síðkvöldum.
Eg hefi heyrt fótatak hans og and-
ardrátt í hálfa öld og væri margs
að minnast, ef eg tæki það ráð, að
“sgeja söguna alla.”
En það geri eg eigi. En eg ætla
að nefna tvö dæmi úr ljóðagerð
hans sem endurmnning mín bar fyr-
ir brjósti daginn sem hann var
kvaddur í dagblöðum, kirkju og út-
varpi.
Kvæðið Konungurinn. í Svörtu-
eyjunutn varð til á þeim tíma, þegar
Einar Hjörleifsson var blaðamaður,
hneptur í fjötra þess umstangs og
annríkis, sem þeirri stöðu fylgir.
Hugur skáldsin vill vera frjáls og
laus við dægurþrasið, en er bundinn
við að vinna fyrir þörfum lífsins.
Þá fæðist þetta andvarp — þessi
þunga stuna.
Ein saga mér vöku oft valdið gat:
Það var fyrir mörgum öldum —
að fylkir í skrúðanum fastur sat
með fætur úr marmara köldum.
Fylkir — konungur! Hann er
hneptur í þessa heljarfjötra. Kon-
ungar eru á ýmsum stöðum, þ. e.
a. s. konungshugur — úti á hafi við
veiðiskap, bæði við öldustokkinn og
í lyftingunni, í skrifstofu og úti á
engi, bundnir við það að vinna sér
til lífs. Þorsteinn Erlingsson segir
um Bólu-Hjálmar:
“Og vittu, þó heimskingjar hræki’ á
þann svörð,
þar Hjálmar i Bólu var grafinn í
jörð,
að konungur Hggur þar liðinn.”
Einar segir um konunginn í
Svörtu eyjunum1::
Til frægðar og sigurs hann fæddur
var,
sá frækinn og göfugur sjóli
og ægishjálm yfir öllum bar
á öflugum veldisstóli.
Svo er sagt um Sigurð Fáfnis-
bana, að hann hefði haft ægishjálm
i augum. Þetta er tákn yfirburða-
mannsins og í öndverðu komið frá
hjálmi sem geislaði af gulli, en var
þó mikilfenglegur i sjón og raun.
Til eldlheitra faðmlaga elskandi vifs
á enni sér réttinn bar hann—
til fagnaðarauka frjálsborins lífs.
því fagur sem engill var hann.
En konungssonurinn situr í miðri
borg, sem er öll helstorknuð í mar-
mara. Dauðakyrðin drúpir yfjr
kulnuðu lifi. Þar verður vitund
komumannsins (skáldsins sem sög-
una segir og hins skáldsins, sem
kvæðið yrkir) — í heljargreipum.
Hann átti að ljóma sem landsins sól
á lávarða dýrðlegum þingum.
Og þó er svo kyrlátt um Þorgils stól,
sem þögnin ein læðist hann kringum.
Þarna eru andstæðurnar svo
glöggar sem verið geta, milli þess
sem vera skyldi og raun varð á,
málaðar í fáum, reyndar tveim
dráttum. Þá er listin heima hjá
sjálfri sér, þegar hún er jafnvíg
báðum höndum, eða jafn hög á
hendurnar báðar, þá vinstri sem
hægri.
Af örvænting knýtast æðarnar
á öðling, er sundur er kraminn,
og kappinn til frægðar sem fæddur
var
af flagðkonu er svipum laminn.
Þessi kona er sögð í sögunni (i
iooi nótt) eiginkona konungsins.
(Eg get ekki nefnt hana drotningu).
En í rauninni er þarna að verki
örlaganornin sjálf, sú sem er fylgja
ntannsins, einkanlega þeirra manna,
sem eru mikillar náttúru — kyn-
bornir atgerfismenn, gæfulitlir ménn
en gæddir hæfileikum. Það er eigi
undarlegt að slíkur fangi finni til.
Og hjartað er logandi af hatri og
þrá
og hrellingum gömlum og ungum.
Þeim getur hann aldregi flúið frá
með fætur úr marmara þungum.
Þ. e. a. s. hann örvæntir um lausn
sina — þó að úr rættist, vegna þess
að kraftaverk hvítra töfra kom
honum til viðreisnar, að tilstuðlan
frábærrar konu. í vorum sögum
komast skáldin svo að orði, að menn
í álögum komist úr dýrsham vegna
þess að konur brenna hann í eldi.
Marmarinn er austrænni bergteg-
und. Og hver þjóð eða einstakling-
ar hennar grípa til þeirra líkinga í
skáldskap, sem eru hendi næstar.
Nú kemur síðasta vísan í kvæð-
inu og þar með heimfærslan :
Fyrir þúsundum alda austur frá,
á æfintýranna vegi,
hún gerðist sagan, er greini eg frá.
Hún gerist á hverjum degi.
Það er örðugt að yrkja upp skáld-
sögu eða æfintýr. En þarna er það
gert svo vel, að þó að ekkert kvæði
væri til eftir höf. annað en þetta,
væri hann samt tvímælalaust ljóð-
skáld. Ejöldamargir menn yrkja
laglega. En i ótal þess háttar kvæði
vantar þann herslumun, sem er
merkilinan milli hagmælsku og
skáldskapar. Eg fer eigi lengra út í
þá sálma að þessu sinni, enda eigi
löggiltur dómari um þessi mál.
Svo má að orði kveða, að Einar
Hjörleifsson hafi verið niðurlútur,
þegar hann kvað um konunginn í
svörtu eyjunum. Nú stekk eg yfir
langt tímabil og hitti Einar H.
Kvaran þar sem hann yrkir um
drenginn litla sejji dó” og hefir með
höndum þá fögru skáldskaparperlu,
sem glitrar eins og gimsteinn i dögg-
falli sorgar og vonar.
Þá lyftir hann höfði og litur til
himins.
Tónskáld hefir gefið því ljóði
vængi. Og það hefir flogið svo vitt,
sem íslenzk tungu nær. Eg þarf
eigi að endurtaka það hér, það væri
að bera í bakkafullan læk. En það
verð eg að segja, að i því kvæði
grætur föðurtregi og móðursorg
með öðru auganu en brosir með
hinu — í samræmi við tungutakið.
sem ber kvæðið.
Annar klerkurinn, sem talaði yfir
lokrekkju E. H. K., hafði yfir þrjár
visur, sem skáldið gerði á bana-
sænginni. Mér virtist sem í þeim
væri samskonar andvari, sem er í
kvæðinu um “Drenginn litla sem
dó.” Eg hálf-öfunda Einar H.
Kvaran af þvi að geta kvatt svona
vel og fagurlega þenna blóðuga
heim, sem vér búum í — svo frið-
samlega og skáldlega. Þetta litla
(þ. e. a. s. stutta) ljóð veldur þvi,
að eg tók mig til að skrifa þessa
grein (i morgunsárinu). Ljóðabók-
in hans var mér auðvitað til stuðn-
ings — þó að eg kynni kvæðið um
konunginn í svörtu eyjúnum, eins og
faðirvorið, og sömuleiðis kvæðið
um systkinin.
En nú þegar E. H. K. er fallinn
í valinn og ritstörf hans gaumgæfð.
blaðamenska og sagnagerð — má
eigi gleyma ljóðagerðinni hans, sem
litla bókin geymir. Þar dregur
hann andann svo hlýtt og þýtt, og
þar má sjá inn i hugskot hans á
einni kvöldvöku, án þess að kosta
til miklum tima eða fé, að enginn
ætti að neita sér um þá sálubót, sem
vill hirða um innri mann sinn —
vitsmuni og göfgi.
31. mai 1938.
Guðm. Friðjónsson.
—Morgunbl.
imikið grætt andlega við að kynnast
rækilega bókmentum og andlegri
starfsemi enska heimsins. Aftur á
móti telja mikilsmetandi enskir
mentamenn sig græða mikið á að
kynnast íslenzkum fornbókmentum,
og er það í sjálfu sér heiður og
mikið hrós fyrir þjóð vora, svo smá
sem hún er á heimslegan mæli-
kvarða. — — Já, sem hefur enga
hermenn og engin drápstæki. En . .
er það menning eða menningarleg
framþróun að drepa menn?
Það er sérstaklega eitt tímarit
heiman að, sem mér hefir fyrir
nokkru borist í 'hendur, að eg vildi
vekja athygli á; það er tímaritið
“Gangleri.” Nú rétt fyrir skömmu
hefir mér borist ellefti árgangur
þess, og er það prýðilega úr garði
gert í alla staði. Því miður hefi eg
ekki haft tækifæri til að fylgjast
með hollustu straumum “Ganglera”
á undanförnum árum. Mér er að-
eins kunnugt unr að ágætismenn og
konur hafa að ritstjórninni staðið.
Til dæmis var um eitt skeið ritstjóri
“Ganglera” séra Jakob Kristinsson,
sem um nokkurn tíma var prestur
hér vestra, vinsæll og rómaður fyrir
gáfur og prúðmensku. Um nokk-
urn tíma var frú Kristín .Matthías-
son ritstjóri “Ganglera” afburða
skýr og vel mentuð kona, núverandi
ritstjóri er hið snjalla ljóðksáld
Grétar Fells. I fyrra hefti ellefta
árgangs er ritgjörð ein, sem kölluð
er “\Hð jmlinn og rekuna." Sú
ræða er eitt af því allra hagnýtasta
og um leið hógværasta, sem eg hefi
lengi séð á pólitísku sviði. í hinu
siðara hefti vildi eg benda á bind-
indisræðu eftir ritsjtórann, mjög
fróleg ritgerð. ' Stingur þar í stúf
við hið venjulega, þar er ekkert
æsingaglamur, grunntónn ritgerð-
arinnar þrunginn kærleiksríkum
samúðaanda. Nokkuð af því máli
er í ljóðum og set eg hér eitt er-
indið:
Þú ert einn af þeim sem illa
þola lífsins svipuhögg,
Vonirnar á tá sér tylla
til þess eins að glepja og vilfe.
Verður mörgum vín að hylla
vanti aðra gróðrardögg.
Alt innihald “Ganglera” er skrif-
að af heilbrigðu viti, hógværð og
stillingu. Enginn efi er á að það rit
hefir svo mikið af andlegum verð-
mætum til brunns að bera að það
verðskuldar að fá mikla útbreiðslu
hjá oss Vestujr-Islendingum, og ekki
get eg hugsað mér að nokkur sæmi-
lega skynsamur maður eða kona,
geti lesið “Ganglera” án þess að
verða fyrir betrandi áhrifum að ein-
hverju leyti. Og vildi eg óska að
sem flestum mætti auðnast að ná í
ritið sér til andlegrar heilsnbótar.
M. Ingimarsson.
Gott og nytsamt tímarit
Það er að minsta kosti sumum af
oss hér vestra kunnugt, að landar
vorir heima á ættjörðinni, gefa út
árlega geysimikið af bókum, blöðum
og tímaritum og er þar vitanlega
ritað og rætt um flest, sem við ber
eða á sér stað milli himins og jarð-
ar. Hver sá sem nokkuð er kunn
ur andlegum áhugamálum og and-
Íegri starfsemi hjá miljónaþjóðun-
urn, hlýtur að furða sig á hve afat
mikil ritframleiðsla er hjá íslend-
ingum með tilliti til fólksfjölda og
fjárhags. Að þessi mikla ritfram-
leiðsla hjá islenzku þjóðinni sé mis-
jofn að gæðum, er alls ekkert til-
tökumál. Það mun vera misjafn
sauður í mörgu fé, á því sviði hjá
flestum þjóðum jarðar vorrar. En
ekki dylst það, að Islendingar hafa
Bændaförin
För sunnlenzku bændanna til
Norðurlands er nú lokið. Ferða-
fólkið kom á Þingvöll, um KaldadaJ,
um ellefu-leytið í fyrrakvöld. Þar
var dvalið við borðhald og ræðu-
flutning til kl. 4 f. h. í gærmorgun,
en þá skildu þátttakendur og hver
hélt heim til sín.
Nýja dagblaðið hefir snúið sér
til fararstjórans, Steingrims Stein-
þórssonar búnaðarmálastjóra og
spurt hann tiðinda úr förinni.
—Ferðin gekk mjög vel,.byrjar
Steingrímur frásögn sína. .Enginn
óhöpp komu fyrir. Fngin slys,
engin veikindi meðal þátttakenda
og ekki teljandi bilun á bílum.
—En veðrið ?
—Það er misjafnt, eins og vænta
mátti. Fyrsta daginn hreptum við
rigningu og nutum því ekki rrtsýnis
fyrir Hvalfjörð og að Hvanneyri.
En næstu þrjá daga, á leið okkar
um Húnavatnssýslu, Skagafjörð og
að Akuryeri, fengum við gott og
yfirleitt bjart veður. Daginn, sem
við dvöldum á Akureyri, var rign-
ing, og austan Vaðlaheiðar skiftist
á bjart veður og rigning. Þannig
fengum við allgott veður í \ agla-
skógi, rigningu í Mývatnssveit, en
glaða sólskin í Ásbyrgi og Norður-
Þingeyjarsýslu.
___Hvað vorit þátttakendur marg-
ir ?
NUGA-TONE ENDURNVJAK
HEILSUNA
NUGA-TONE styrkír hin einstöku
lfffæri, eykur matarlyst, skerpir melt-
inguna og annað þar að lútandi. Veitir
vöðvunum nýtt starfsþrek og stuðlar að
almennri vellfðan. Hefir oft hjúlpað
er annað brást. Nokkurra daga notkun
veitir bata. NUGA-TONE fæst hjá lyf-
sölum. Gætið þess að kaupa aðeins ekta
NUGA-TONE.
Notið UGA-SOL við stýflu. petta
úrvals hægðalyf. 50c.
—Um 140. Auk þess voru bíl-
stjórar og aðrir starfsmenn um 10
talsins, svo að alls voru í förinni urn
150 manns.
—I förinni hefir auðvitað mest
borið á fullorðnum og ráðsettúm
bændum' ?
—Þar gaf að líta fólk á öllum
aldrið karla og konur, því að meðal
þátttakenda voru um 30 konur.
Þarna var ungt fólk, miðaldra fólk
og menn á áttræðisaldri. Elzti þátt-
takandinn var formaður Búnaðar-
sambands Suðurlands, Guðmundur
Þorbjarnarson að Stóra-Hofi. Hann
er 75 ára að aldri.
—Þið hafið fylgt ferðaáætluninni
nákvæmlega ?
—Já, að öðru leyti en því, að ekki
var farið að Dettifossi.
—Hverjir tóku á móti ykkur á
hinum ýmsu stöðum ?
—Það gerðu aðallega Búnaðar-
samböndin og samvinnufélögin.
—Telur þú að ferðin hafi náð
tilgangi sinum?
—Já, það vil eg hiklaust fullyrða.
Fyrir Búnaðarsambandi Suðurlands
og þátttakendum vakti það tvent
með þessari ferð, að auka þekkingu
sína á landi og þjóð, og skemta sér.
Hvað kynninguna snerti, þá voru
skilyrði hin beztu til þess að hún
yrði góð. Heimamenn í þeim hér-
uðum, sem við ferðuðumst um,
komu jafnan fjöknennir til móts
við okkur og lögðu síðan til kunnuga
leiðsögumenn til næsta héraðs.
—Og skemtunin?
—Fólkið virtist vera mjög ánægt
með ferðina. Fjör og glaðværð
var ávalt ríkjandi í hópnum, og því
meiri, sem lengur leið.
—Þið munið hafa séð ýmislegt á
ferðalaginu, sem vakið hefir athygli
ykkar ?
—Tvímælalaust gerðum við það.
Trjágarðinn á Akureyri, Vaglaskóg
og Ásbyrgi mun þó þátttakendum
yfirleitt hafa fundist mest til um.
—Sáuð þið mikið af búnaðar-
framkvæmdum ?
—Okkur gafst ekki timi til að
skoða verulega mikið af því tagi.
Við kyntumst allýtarlega búrekstri
bændaskólanna að Hvanneyri og
Hólum, skoðuðum tilraunastöð
Ræktunarfél. Norðurlands á Akur-
eyri og ræktun og búnaðarhætti á
einstökum bændabýlum eftir því,
sem við varð komið. — Auk þess
skoðuðum við fyrirtæki og verk-
smiðjur Kaupfélags Eyfirðinga á
Akureyri.
—Hvernig voru móttökurnar?
—Þær voru allsstaðar hinar beztu,
og verður ekki gert upp á milli
hinna einstöku staða i því efni.
Yfirleitt var alt gert til þess að
gera okkur förina sem ánægjuleg-
asta, segir Steingrímur að lokum.
Og eg er þess fullviss að J>átttak-
endur munu minnast allra þeirra,
sem við kyntumst á ferðalaginu,
með hlýhug og þakklæti.
—Nýja dagbl. 26. júní.
Eimskipafél. undirbýr
endurnýjun skipastólsins
Aðalfuudur Eimskipafélags ís-
lands var haldinn í gær í kaup-
þingssalnum.
Afkoma félagsins síðastliðið ár
var mjög góð, eða yfir 435 þús.
krónum betri en árið áður. Tekju-
afgangur nam 405 þús. kr. og var
þá þúið að afskrifa fasteignir og
skip um nál. 592 þús. kr.
Formaður félagsstjórnarinnar,
• Eggert Claessetn hrm., setti fund-
inn og mintist Ólafs G. Eyjólfsson-
ar, sem lézt s.l; vetur, en hann hafði
verið endurskoðandi félagsins frá
stofnun þess. Fundarmenn mintust
i hans með því að rísa úr sætum.
Fundarstjóri var kjörinn Jóhann-
es Jóhannesson fyrv. bæjarfógeti,
ritari Tómas Jónsson borgarritari.
Atkvæðum hafði verið útbýtt
fyrir fundinn þannig. Ríkissjóður
fyrir 100 þús. kr. hlutafé, aðrir
hluthafar kr. 519,575 hlutafé. En
alt hlutafá félagsins er kr. 1,680,750.
Voru því á fundinum atkvæði fyrir
36.9% hlutafjárins. Hlubhafar eru
yfir 14 þús. talsins.
Formaður skýrði frá því, að
Torfi Jóhannsson fulltrúi færi með
atkvæði ríkissjóðs og Ásm. P. Jó-
hannson atkvæði Vestur-íslendinga.
Formaður bauð þá Emil Nielsen
framkvæmdarstjóra og Ásm. P. Jó-
hannsson velkomna. á fundinn.
Þessu næst gaf formaður yfirlit
um-hag félagsins og framkvæmdir á
liðnu starfsári. Studdist hann þar
við prentaða skýrslu, sem útbýtt var
á fundinum. Útdráttur úr skýrslunni
birtist á öðrum stað í blaðinu.
Gjaldkeri félagsins, Halldór Kr.
Þorsteinsson skýrði reikningana.
Sigurjón Jónsson fyrv. barrkastjóri
mintist á nokkur atriði í sambandi
við reikningana, en þeir voru síðan
samþyktir í einu hljóði. Mintist
Sigurjón m. a. á nauðsyn þess, að
féfegið kæmi sér upp fleiri sjóð-
um; nefndi í því sambandi á endur-
nýjunarsjóð og arðjöfnunarsjóð.
Fékk þetta góðar undirtektir.
Another example of self-control is
the case of the man who can afford
to buy a new car every year but
doesn’t.
-f
Father: “Isn’t it time you were
entertaining the prospect of matri-
mony?” s
Daughter: “Not quite, dad. He
won’t be here till eight o’clock.”
-f
Young Husband (breáthless): “I
got your phone message at the of-
fice and came at once. What’s hap-
pened?”
Young Wife: “You’re too late.
Baby had his toes in his mouth and
he looked so pretty.”
+
She: “We were at the art gallery
this afternoon and Fred explained a
modernistic picture to me.”
He: “Did you learn anything from
his explanation?”
She: “Yes, I realized that things
are not as bad as they are sometimes
painted.”
4% arður.
Félagsstjórnin lagði til, að hlut-
höfum verði greiddur 4% arður af
hlutafénu og var það samþ. í einu
hljóði.
Emil Nielsen framkv.stj. ávarpaði
fundinn nokkrum orðuim, þar sem
hann fagnaði velgengni félagsins.
Flutti hann fundinum kveðju frá
Sveini Björnssyni sendiherra. Loks
árnaði hann félaginu og þjóðinni
heilla og blessunar í framtíðinni.
Stjórn arkosnin g
í stjórn voru kosnir Eggert
Claessen með 11,000 atkv., Richard
Thors með 10,606 atkv. og Guðm.
Ásbjörnsson með 10,970 atkv., allir
endurkosnir. Ásm. P. Jóhannsson
var og endurkosinn í stjórnina af
hálfu Vestur-ilsltendinga með 13,-
330 atkv. Endurskoðandi var kjör-
inn Guðm. Böðvarsson. Til vara:
Sigurjón Jónsson.
Stjórn félagsins flutti svohljóð-
andi tillögu:
“Jafnframt þvi, sem fundurinn
endurnýjar heimild þá, sem félags-
stjórninni var veitt á aðalfundi 1936
til þess að láta smíða skip, sem sé
stærra og hraðskreiðara en skip þau,
sem félagið á nú og veitir félags-
stjórninni heimild til þess að kaupa
slíkt skip, þá heimilast féfegsstjóm-
inni einnig að kaupa eða láta smiða
eitt eða tvö flutningaskip, og selja
eitt eða tvö af skipum félagsins.”
Nokkrar umræður urðu um til-
löguna, en hún var siðan samþykt
með samhljóða atkvæðum.
Þá flutti stjórn félagsins -tvær
tillögur aðrar. Önnur var um að
leita viðurkenningar Tryggingar-
stofnunar rikisins á starfsemi eftir-
launasjóðs félagsins. Hin var við-
víkjandi verkfalli stýrimanna og
eftirlaunarétti þeirra; var farið
fram á að fundurinn samþykti, að
allar sakir á hendur stýrimönnum
mættu niður falla. Báðar tillögurn-
ar voru samþyktar.
Ásmundur P. Jóhannsson flutti
fundinum kveðju hluthafa í Vestur-
heimi og sérstaka kveðju frá Árna
Eggertssyni. —Mbl. 19. júní.

INNKÖLLUNAR-MENN LÖGBERGS
Amaranth, Man..............B. G. Kjartanson
Akra, N. Dakota..........B. S. Thorvardson
Árborg, Man..............Tryggvi Ingjaldson
Árnes, Man.................Sumarliði Kárdal
Baldur, Man....................O. Anderson
Bantry, N. Dakota.......Einar J. Breiðfjörð
Bellingham, Wash.............Ami Simonarson
Blaine, Wash. .............Arni Slmonarson
Bredenbury, Sask................ S. Loptson
Brown, Man. .....................J. S. Gillis
Cavalier, N. Dakota......B. S. Thorvardson
Churchbridge, Sask...............S. Loptson
Cypress River, Man.............O. Anderson
Dafoe, Sask..................J. G. Stephanson
Edinburg, N. Dakota.........Jónas S. Bergmann
Elfros, Sask.......Mrs. J. H. Goodmundson
Foam Lake, Sask..........J. J. Sveinbjörnsson
Garðar, N. Dakota..........Jónas S. Bergmann
Gérald, Sask.....................C. Paulson
Geysir, Man..............Tryggvi Ingjaldsson
Gimli, Man....................F. O. Lyngdal
Glenboro, Man..................O. Anderson
Hallson, N. Dakota.......S. J. Hallgrímsson
Hayland, P.O., Man........Magnús Jóhannesson
Hecla, Man.................Gunnar Tómasson
Hensel, N. Dakota(............John Norman
Husavick, Man.................F. O. Lyngda!
Ivanhoe, Minn......................B. Jones
Kandahar, Sask.............J. G. Stephanson
Langruth, Man...........................John Valdimarson
Leslie, Sask...................Jón Ólafsson
Lundar, Man..................Jón Halldórsson
Markerville, Alta........................O. Sigurdson
Minneota, Minn.....................B. Jones
Mountain, N. Dak..........S. J. Hallgrímson
Mozart, Sask. ..........J. J. Sveinbjörnsson
Oak Point, Man................A. J. Skagfeld
Oakview, Man.................Búi Thorlacius
Otto, Man...................-Jón Halldórsson
Point Roberts, Wash..............S. J. Mýrdal
Red Deer, Alta................O. Sigurdson
Reykjavík, Man................Árni Paulson
Riverton, Man............Björn Hjörleifsson
Seattle, Wash...................J. J. Middal
Selkirk, Man.............................Th. Thorsteinsson
Siglunes P.O., Man........Magnús Jóhannesson
Silver Bay, Man...............Búi Thorlacius
Svold, N. Dak............B. S. Thorvardson
Tantallon, Sask. ... J Kr. Tohnson &
|A Upham, N. Dakota .
Viðir. Man ... .Tryggvi Ingjaldsson
Vogar, Man ...Magnús Tóhannesson
£ Westbourne, Man. .
I Winnipegosis, Man.. . .Finnbogi Hjálmarssor
Winnipeg Beach • F. O. Lyngdal |
I Wynyard, Sask