Lögberg - 14.09.1939, Blaðsíða 2

2
LÖGBERG, FIMTUDAGINN 14. SEPTEMBER 1939
SALMON SANDWICH

\

J.ax-smtirninjfar De I.uxe
TakiS beinin úr og notiS litla
könnu af laxi. BlandiS meS
tveim matskeiSum af sterkri
næpu-mayonnaise t e g u n d.
SmyrJiS vel mllli brauSsnelS-
anna, makiS smJSri aS utan
ft bftSar hltSar, ng brúniS vlS
hægan hlta; heillS síSan yfir
smurningana bræddri ostsðsu.
pað eru svo margar ljöffengar teg-
undir af canadiskum FISKI ár inn
og íi.r út, hvar sem þér eigið heima,
að 6r nægu er ávalt að velja til
þess að auka á fagnað fjölskyldu-
máltlðarinnar.
Og munis, aS fiskur er nærandi og
auSmeltur. SpyrjiS matsalann um þær
fisktegundir, sem hann hefir, og neytiS
oft fiskjar meS fjölskyldu ySar.
DEPARTMENT OF FISHERIES,
OTTAWA
Kartöflu og Fiskkökur
FlaklS pund af niSUrsoBnum
eSa soSnum fiskl og látiS 1
skaftpott. BræBiS hægt %
pd. af ostl ! tvíseySara, og
blandlS meS % bolla mjólk;
heiliS þessu yfir fiskinn; mak-
IS sfSan yflr þenna jafning
kartöflumauki og fóSriS-skaft
pottlnn aS ofan meB óbök-
uSu smftkökuefnl. BaklS síS-
an I 425° heitum ofni þar
til kökurnar eru bakaSar.
Department of Fisheries, Ottawa.
Please send me your 52-page ---------.
Booklet, “100 Tempting Fish Recipes’’.
155 |
Name.................................. ■
(PLEASE PRINT LETTERS PLAINLY) (
Address.............................- I
FL-16 |
■ I
KONXJR . ■ . Skrifið
eftir ókcypis bœklingi
—Eg er altaf að tapa og
senn verð eg eignalaus!
—Hvernig víkur því við —
þú ert þó einhleypur maður?
—Ja — þú segir það! En
gáðu að einu: Eg hefi legið
í sífeldu trúlofana-braski síð-
an í hitt eð fyrra. Og það
tekur upp á budduna, lasm!
G&W
OLD RYE
WHISKY
(Gamalt kornbrennivín)
12 oz....$1.00
25 oz. $2.15
40 oz....$3.25
GOODERHAM & WORTS, LIMITED
Stofnsett 1832
Elzta ftionifisgerö í Canada
This atlvertiwement is not inserted by the Government Liiquor Control Com-
mÍHHÍon. The Commlssion is not responflible for statements made as to quality of
products advertised.
Námskeið Bandalagsins
Bandalag lúterskra kvenna
var að vinna að því síðastliðið
ár að koma á fót námsskeiði
fyrir ungt fólk i ánægjulegu
umhverfi meðan, sumarið réði
rikjum. Konurnar unnu að
þessu með iniklum áhuga, en
einnig með nokkrum ótta að
þetta kynni að mishepnast.
Þær vissu að vísu að fcumar-
dvalir stærri eða minni hópa
fólks til líkamlegrar hressing-
ar og andlegrar hvatningar
tíðkuðust mjóg bæði í Banda-
ríkjunum og Canada, og að
þess háttar mót hafa farið
mjög í vöxt á síðari árum;
en þetta var nýtt meðal Vest-
ur-íslendinga. Ekki var víst,
að við næðum réttum tökum
á þessu starfi, og ekki var
heldur vist, að vestur-íslenzk
æska hefði löngun til að sinna
þessari viðleitni. Það hafði
jafnvel fengið fremur daufar
undirtektir á fundum ungs-
fólks. Ennfremur var bent á
að tíminn, sem valinn var í
ágúst-mánuði, væri ekki hent-
ugur fyrir hveitibygðirnar
sökum anna, sem þá stæðu
yfir. Við þetta varð ekki ráð-
ið, þvi staðurinn, sem valinn
var, fékst ekki annan tíma.
Hvað um það, undirbúning-
urinn hélt áfram. Konurnar
kusu nefnd presta sér til að-
stoðar í þessu máli. f henni
voru: Valdimar Eylands, Egill
Fáfnis, Haraldur Sigmar,
Bjarni Bjarnason og Búnólf-
ur Marteinsson. Þeir lögðu
nokkuð til með umræðuefni
og kennaraval.
Nú er námsskeiðið liðið hjá,
að þessu sinni, hófst um miðj-
an dag laugardaginn 12. ág. og
lauk starfi sinu á hádegi
mánudaginn 21. ág.
Hvernig hepnaðist þá þessi
fyrsta tilraun? Fram yfir
heztu vonir. Eg hygg reyndin
hafi verið betri en nokkur
þorði að vona.
Fyrsta samkoma mótsins
var haldin á laugardagskvöld,
og hófst kl. 8. Samkomunni
stýrði séra Sigurður ólafsson;
flutti hann fagurt ávarp. Sami
hlýi andinn kom fram i ræð-
um hinna sem ávörpuðu ung-
mennahópinn, en það voru
þær Miss Kristín Skúlason,
eftirlitskona stúlknanna, Mrs.
H. F. Danielson skrásetjari og
féhirðir fyrirtækisins og Mrs.
Ingibjörg ólafsson, forseti
Bandalags lúterskra kvenna.
Næsta dag, sunnudaginn 13.
ágúst fór fram guðsþjónusta
og var séra Sigurður ólafsson
prédikarinn. Um kvöldið var
samkoma, sem ungmennin
sjálf önnuðust að nokkru
leyti. Eitt þeirra flutti erindi
um Lúter. Ennfremur sýndi
séra Egill H. Fáfnis myndir.
Næsta dag hófst aðalstarfið,
og var alla virka daga þeirrar
viku fylgt sömu niðurröðun
hlutverka. Var starfsskráin
eitthvað á þessa leið:
Kl. 7.30 f. h., klukku hringt
til fótaferðar; kl. 8, morgun-
verður; kl. 9, söngflokksæfing;
kl. 9.30—-9.40, guðræknis-
stund; kl. 9.40—10.20, kensla;
kl. 10.20—10.40, frístund; kl.
10.40—11.20, kensla; kl. 11.20
—12, söngur; kl. 12—12.30
e. h., iniðdagsverður; kl. 12.30
—2, hvíld og skemtun; kl. 2—
2.45, fyrirlestur; kl. 2.45—5,
sund og aðrar iþróttir; kl. 5—
5.30, kvöldverður; kl. 5.30—8,
söngur og aðrar skemtanir;
kl. 8—9.30, samkoma unga
fólksins; kl. 9.30—10, kaffi-
hressing og samtal; kl. 10.30,
allir komnir til náða.
Þannig liðu dagarnir frá
mánudegi til laugardags. Nið-
urröðun þessi hafði það sem
aðal augnamið að láta hlut-
fallið milli skemtunar og and-
legrar fræðslu vera sem rétt-
ast. Ef öllum deginum hefði
verið varið til andlegra starfa
er líklegt, að veran hefði verið
þreytandi. Ef öllum tímanum
hefði verið varið t illíkams-
æfinga, hefði andlega gagnið
orðið lítið, og jafnvel skemt-
anirnar sjálfar hefðu mist eitt-
hvað af eldi áhugans. En með
þessari tilhögun gátu allar
stundir dagsins orðið unaðs-
legar. Þegar menn voru bún-
ir að þreyta hugann við and-
leg viðfangsefni, var það svo
dásamlegt að fara út að leika
sér. Lífið svall í æðum af
unaði yfir því að vera lifandi.
Frá skemtunum komu menn
til kenslunnar hvíldir og
hrestir með yndi af því að eiga
kost á fræðslu um eitthvað
guðlegt og gott. Skynsamleg
niðurröðun á hlutverkum og
viðfangsefnum í lífi manna á
jörðunni gæti verið markverð-
ur þáttur í því að gjöra æfi
þeirra unaðsríka og nytsama.
Mark Hopkins hét frægur
kennari í Bandaríkjunum á
síðastliðinni öld. Sú spurning
var einu sinni lögð fyrir mann
nokkurn: hvað er skóli? Svar-
ið var: Skóli verður til hvar
sem Mark Hopkins fær sér
sæti ef lærisveinn situr við
hlið hans. Beztu eiginleikar
skóla koma stundum í ljós,
þar sem útbúnaðurinn er hinn
fátæklegasti. Það er kennar-
inn sem mestu varðar, lifandi
persóna sem vill fræða og
þroska, og hefir náð í eldinn
frá hinu helga altari guðlegrar
og mannlegrar þekkingar og
hefir mátt til að kveikja þann
eld hjá öðrum.
Ekkert skal hér sagt um
hve mikil var glóðin hjá þeim,
sem kendu og fluttu erindi á
þessu sæludalsmóti; en eg
hygg að þeir hafi allir gefið
fúslega af þeim andans gæð-
um, sem þeir höfðu eignast.
Skal nú sagt frá því, hverjir
þeir voru og um hvað þeir
ræddu. Séra Sigurður ólafsson
talaði um kristindóminn: (a)
á heimilinu, (b) í fermingunni
og uppvextinum, (c) hjá
æskumanninum þegar hann
fer út í heiminn. Séra Bjarni
A. Bjarnason ræddi um Biblí-
una: (a) hvernig hún varð til,
(b) ljós það, sem gröftur í
fornum rústum hefir varpað á
hana (c) staða hennar í nú-
tíðar menningunni. Séra Egill
H. Fáfnis flutti erindi um
sunnudagaskólakenslu og ung-
mennafélög. Séra Rúnólfur
Marteinsson tók til meðferðar
örfá atriði úr kirkjusögunni:
(a) Ágústínus kirkjuföður,
(b) Franz frá Assissi, (c) brot
úr kirkjusögu íslands sérstak-
lega að því er snerti biskup-
ana Jón ögmundsson og Guð-
brand Þorláksson. Séra Har-
aldur Sigmar talaði um áhrif
og gildi safnaðarsöngs. Séra
Carl Olson dró upp myndir af
hinni örfandi, ögrandi hönd,
sem lífið réttir að æskunni.
Séra Jóhann Bjarnason sýndi
fram á dýrð hins dýpra trú-
arlífs og nauðsyn þess. Séra
Valdimar Eylands ræddi um
þau andlegu einkenni, sem
fylgt hafa lúterskri kirkju á
öllum tímum; sál lútersku
kirkjunnar. Miss Sella John-
son snerti hjarta tilheyrend-
anna með glóðþrungnum orð-
um um kristindóminn og hvöt
hans til æskunnar.
Að vaða eða synda í vatn-
inu var dagleg skemtun. Mr.
Oscar Sólmundson, kennari
frá Gimli, kom einum tvisvar
sinnum á staðinn og veitti á-
gæta tilsögn í sundi. Á landi
var stundum farið í boltaleik
og á hverjum degi höfðu ung-
lingarnir gaman af því að vega
salt. Einn daginn var farin
skemtiför til Camp Morton.
Sá staður er við ströndina ein-
um þremur mílum norðar,
sumarbústaður fyrir börn,
starfræktur af rómversk-ka-
þólsku kirkjunni. Það sem
merkilegast er við staðinn er
hið dásamlega skraut sem
kirkjan hefir þar bætt við
fegurðina, sem þar var áður.
Eitt kvöldið fór allur hópur-
inn ofan í fjöru, kynti þar
mikið bál, sat svo kringum
eldinn, borðaði soðna langa,
söng og sagði sögur.
Á fðstudagskvöldið í þessari
viku kom kvenfélagið á Gimli
færandi hendi og hresti alla á
kaffi og öðru góðgæti. Á sam-
komunni það kvöld fóru prest-
árnir úr alvöruskrúðanum og
sögðu ýmislegt sem vakti hlát-
ur og gleði.