Lögberg - 28.05.1942, Blaðsíða 5

LÖGBERG, FIMTUDAGINN 28. MAÍ, 1942
5
þektu hann bezt og nutu návist-
ar hans, voru lengi ekki á eitt
sáttir um það hver hann var.
En þó fór svo að lokum að þeir
þektu hann af verkunum, sem
þeir sáu hann vinna, og af þeim
verkum, sem þeir sjálfir leituð-
ust við að vinna í hans nafni.
Og Pétur túlkaði hug þeirra
ullra, er hann, undir það síð-
asta gjörði hina eftirminnilegu
játningu, sem var Kristi svo kær
að hann taldi Pétur hennar
vegna hæfan fyrir hina mestu
ábyrgð. Pétur mælti: “Þú ert
Kristur, sonur hins lifandi
Guðs.” Þannig reyndist það
satt samkvæmt reynslu læri-
sveinanna, sem Kristur hafði
sjálfur sagt nokkru áður:” Ef sá
er nokkur, sem vill gjöra vilja
hans, mun hann komast að raun
um hvort kenningin er frá Guði,
eða eg tala af sjálfum mér.” Og
þetta andlega þroskalögmál
stendur enn óhaggað. Þar sem
uienn fylgja því í fullri ein-
iaegni leiðast þeir ávalt hærra
°g hærra, og nær honum, sem
er höfundur og fullkomnari trú-
arinnar, vonarinnar og kærleik-
ans.
Eg gat þess í upphafi máls
uaíns að ölturu hefðu á ýmsum
úmum verið reist til minja, til
þess að síður skyldu gleymast
einhverjar sérstakar velgjörðir,
Sem menn hefðu orðið fyrir á
vegferð sinni. Þannig varð
altarið á ýmsum tímum, feins-
konar þakkarfórn til Guðs. Nú
stendur þannig á að þetta altari
er bygt, hingað flutt og afhent
yður í dag, mjög í þessum saftia
anda. Það er þakkarfórn eins
af sonum bygðarinnar, lögð fram
til minningar um kærleiksríka
kristna móður. Vissulega er það
hin mesta gæfa barnsins að eiga
slíka móður. Og hverja þá móð-
Ur má einnig telja gæfusama,
sem minst er með slíkri þakkar-
fórn sem þeirri er hér stendur
1 augsýn yðar. Auk alls þess.
sem fyr getur að því er áhrærir
sÖgu og táknmál altarisins, verð-
ur það yður bygðarmönnum því
sítalandi vottur um það sem
iofsvert má telja: áhrif og minn-
lngu góðrar móður, ræktarsemi
harna hennar, fórnarlund og
rausn eins af hennar mætu
sonum.
Bygðarmenn og konur! Sjáið
altari yðar. Lesið táknmál þess
°g látið það yður aldrei úr
uúnni líða.
Á borðinu standa ljósin tvö,
sem minna á opinberun Guðs:
lögmál Gamla Testamentisins,
°g fagnaðarboðskap hins nýja
siðar.
Ofar ljósunum, en þó á milli
þeirra í miðju altari er hin
uijallhvíta standmynd af Kristi
uieð upplyftum höndum til að
hjóða yður velkomin er þér
komið hingað inn til bæna, og
til að blessa yður er þér hverfið
ut héðan. Hinn hvíti litur tákn-
ar hreinleika hans, og þann
hreinleika, sem hann vill sjá í
hfi yðar. Haldið Krists mynd-
inni hreinni, kristnu vinir, bæði
þeirri sem hér stendur, en um-
fram alt þeirri Kristsmynd, sem
hfir í hjörtum yðar. Að Krists-
Uiyndin stendur í miðju altari
táknar það að hann er og hlýtur
avalt að verða þungamiðjan og
kjarninn í allri boðun þeirrar
trúar, sem við hann er kend.
Stafirnir, sem standa framan á
ultarinu eru fyrsti og síðasti
stafurinn í gríska stafrófinu
^etta tákn er bygt á ummælum
Krists um sjálfan sig, eins og
Jóhannes hefir þau eftir honurn
1 Opinberun sinni: “Eg er Alfa
°g Ómega, upphafið og endirinn.
Eg mun gefa þeim ókeypis, sem
þyrstur er, af lind lífsvatnsins.”
(21:6) “Fyrir þessu altari skulið
þér fram falla.”
the watch shop
Diamonds - Watchos - Jewelry
Agents for BULOVA Watches
Marriage Licenses Issued
Thorlakson & Baldwin
Watchmakers and Jetoellers
699 SARGENT AVE., WPG.
FráCampbell River,B.C.
21. mai, 1942.
Herra ritstjóri Lögbergs:—
Það er orðinn langur tími síð-
an eg hefi sent Lögbergi nokkra
fréttapistla héðan, og er orsökin
sú, að eg hefi haft við talsverðan
lasleika að stríða siðastliðinn
vetur og vor. Eg varð að vera
um tíma á sjúkrahúsi i Camp-
bell Rivier og er nýkominn h'eim
aftur og virðist eg vera á góðum
batavegi. Nú ætla eg að gefa
nokkurskonar yfirlit um það
helzta sem drifið hfeir á dagana
hér, siðan eg skrifaði seinast.
Sjálfsagt befir margt af því fall-
ið í gleymsku sem eg hefði átt
að minnast á, vil eg þvi biðja
hlutaðeigendur að virða það á
betri veg, undir þessum kring-
umstæðum.
Tíðarfarið i vetur og vor var
kaldara og meiri votviðri en hef-
ir átt sér stað um mörg undan-
farandi ár. Þó kom hér aðeins
einu sinni dálítill snjór. en var
allur horfinn eftir einn dag. Nú
er fyrir nokkru komið hér sól-
skin og hiti á hverjum degi, og
öllum jarðargróðri fer fram í
bezta lagi.
Heilsufar fólks hiefir verið
gott yfirleitt. Þó gekk hér ill-
kynjuð kvefveiki um líma í vet-
ur, sem lagðist illa á suma. Nú
eru samt allir búnir að ná sér
aftur, og eru við góða heilsu.
Eitt af þvi óvanalegasta, sem
hefir ltomið hér fyrir, var, að
vart varð við jarðskjálfta,
snemma í vor. Nokkrir snarpir
kippir komu svo að það skrölti i
gluggum, og leirtau fór að
glamra í skápunum. Þetta varði
aðiens stutta stund. Þetta kom
fyrir um kl. 11 að kvöldi til,
svo margir voru háttaðir, sem
stukku upp úr rúmunum með
andfælum, héldu að Japanar
væru komnir, og væru að
sprengja hér alt upp i kringum
okkur. Visindamennirnir, sem
alt vita, segja okkur að þessir
kippir hafi átt upptök sin af öld-
gosum einhversstaðar í þrjú
hundruð mílna fjarlægð.
Þann 4. marz s.l. vildi það
slys til að ungur landi, Bogi
Sigurdson klemdist á milli logga,
og meiddist voðalega vinstra
megin, handleggurinn margbrot-
inn, og öxlin mikið löskuð nokk-
ur rif brotin og svo meiddur í
mjöðminni. Var hann strax
fluttur á spítalann í Campbell
River, og lá hann þar nokkra
daga sem honum var ekki ætluð
nein lífsvon. Samt fór hann að
lifna við aftur eftir nokkra daga,
var handleggurinn og öxlin sett
í plaster cast, og er það á honum
ennþá. Það ier ekki hægt að
segja hvað þurfi að gjöra við
handlegginn fyr en, það er tekið
af, en það er búist við að þá
verði ftð skera upp handlegginn
til að laga beinbrotin, sem ekki
hafa komist í rétt lag.
Bogi er nú kominn á fætur
og fer allra sinna ferða, hann
fór þann 17. þ. m. til Vancouver
till að láta lækna þar skoða sig,
og gefa sitt álit um hvað þurfi
að gjöra við handlegginn á sér.
Mr. Jónas Lárusson kom frá
Victoria til að heimsækja vensla-
fólk sitt hér, Mr. og Mrs. Albert
Árnason. Stóð hann hér við að-
eins nokkra daga. Mr. Lárusson
hefir gengið í sjóherinn og bjóst
við að byrja þar strax og hann
færi til baka. Hann kom frá
Clair, Sask. fyrir ári síðan og
hefir haft atvinnu í Victoria sið-
an.
Mrs. Anna S. Gunnarsson fór
austur til Winnipeg i vor með
ungan son sinn til að heimsækja
foreldra sína, sem þar búa. Bjóst
hún við að dveljast þar í sumar.
í seinasta bréfi til manns sins,
gjörir hún honurn það kunnugt,
að hann hafi eignast annan erf-
ingja síðan hún kom austur, er
það stúlka í þetta sinn.
Gísili Lundal frá Deerhorn,
Man., var hér á ferðinni í vetur,
til að heimsækja gamla kunn-
ingja, sem hann á hér Leizt
honum vel á sig hér, og hefði
sjálfsagt viljað setjast hér að,
ihefði hann verið yngri, en hon-
um fanst hann vera orðinn oí
gamall til að flytja svo langt frá
átthögum sípum.
Mrs. O. T. Johnson frá Van-
couver var hér um tíma hjá
kunningjafólki sínu, Mr. og Mrs.
Albert Arnason. Nú er hún far-
in til baka til Vancouver.
Mr. og Mrs. Arnold Erikson
með tveimur börnum sínum fóru
til Sask. til að líta eftir búi sínu
þar í sumar. Sá, sem hafði leigt
það, var kallaður í herinn, varð
þvi Mr. Eiríksson að taka við
þvi aftur. Líka fór ungur mað-
ur, Stefán Arngrímsson austur
í vor, og er nú að hjálpa sínu
fólki við búskapinn þar.
Nýlega var hér á ferðinni
bændaöldungurinn Öfeigur Sig-
urdson frá Red Deer, Alta. Hef-
ir hann verið í Vancouver í vet-
ur, en tók sér skemtitúr hingað
og svo til Victoria, áður hann
legði á stað aftur til átthaganna
i Alberta. Fór Mr. Sigurdson
talsvert hér um og sá það helzta
sem er hér að sjá og kyntist
talswrt afkomu íslendinga hér.
Alt sem hann kemur til að segja
um þetta bygðarlag, þá veit eg
það verður skýrt og skorinort,
og hann gjörir það hlutdrægnis-
laust. Mega þvi landar treysta
því, sem hann hefir að segja um
þetta pláss.
Mrs. W. A. Grant frá Edmon-
ton kom hingað skyndiferð frá
Vancouver til að sjá frændfólk
sitt hér. Hún er bróðurdóttir
Mr. S. Loptson, og á hún hér
margt skyldfólk. Var hún aðeins
tvo daga.
Mr. og Mrs. ólafur Eiríksson
frá Peble Beach, Man., er hér nú
hjá skyldfólki sínu. Hefir hann
komið hér oft áður, og á blett af
landi við hliðina á sonum sin-
um, sem hér búa, Arnold og
Gordon.
Mr. Eyjólfur Gunnarsson yngri
og ifélagi hans Skalrud (hann er
ísilenzkur í móðurætt) sem ferð-
uðust um hér á eyjunni í vetur
með leikaraflokki, sem fór í
kring til áð sýna kúnstir sínar,
eru báðir farnir til baka aftur
til útthaga sinna í Sask.
Mrs. J. L. Essex hefir verið
hér með ungan son sinn, síðan í
vor. Mr. Essex hefir unnið við
að setja í stand rafurmagns
verksmiður norðariega á eyj
unni. Hann var búinn að ljúka
við það verk þar, og stanzaði
hann hér nokkra daga, hélt svo
áfrma til Vancouver. Bjóst hann
við að verða þar eftirleiðis.
Ekki höfum við orðið neitt
varir við Japana á þessum slóð-
um, en mikið er gjört til þess
að búa sig út til þess að geta
tekið á móti þeim, eins og þeir
eiga skilið, ef til þess kemur að
þeir gjöri vart við sig hér. Mikil
umferð er um spndið hér fyrir
framan af herskipum, loftförum
og iflutningaskipum; mun það
vera mest alt frá Bandaríkjun-
um á leið til Alaska, þar sem
þeir eru búnir áð búa vel um
sig. Þeir búast við að þar reyni
Japanir fyrst, til að ná landfestu
á vesturströndinni. Það er nú
komið það skrið á þennan hild-
arleik, að eitthvað fer að skríða
til skara, áður langt líður.
S. Guðmundson.
DÁNARFREGN
Óli Vilhjálmur ólafsson, fyr
eldsneytissali í Winnipeg, og um
allmörg ár ráðsmaður á Betel,
Gimli, og síðar vistmaður þar,
andaðist þann 11. maí, árdegis.
Hann var fæddur 19. maí 1855,
bjuggu hjónin foreldrar hans,
ólafur Indriðason og Margrét
Jónsdóttir um langa hríð að
Garði i Aðal-Reykjadal í Suður-
Þingeyjarsýslu. Voru þau hjón-
in foreldrar hans þremenningar
að frændseini; bæði komin af
góðum bændaættum, er lengi
höfðu dvaiið i Þingeyjarsýslu.
Unglingur að aldri fór óli til
Húsavikur og var árum saman i
þjónustu Þórðar Guðjohnsens,
verzlunarstjóra. Vestur um haf
fluttist óli 1885, ásamt bræðrum
sínum Sigtryggi Frimann og
Ásgeiri Eðvald; fluttust foreldrar
jeirra tveim árum síðar til Win-
nipeg, fyrir tilstilli sona sinna.
Dóu þau í Winnipeg borg all-
mörgum árum síðar. óli kvænt-
ist Elínu Maríu ólafsdóttur, syst-
ur Gísla kaupmanns ólafssonar,
er hún nú löngu látin. Þau
eignuðust sex börn, er öll dóu í
bernsku, aðeins eitt náði sjö ára
aldri.
Systkini hans voru:
Nanna Vilfríður, gift óla
Bjerring, nú látin fyrir nokkrum
árum. —
Ásgeir Eðvald, dó ungur.
Sigtrijggur Frímann, d. 1940.
Una Sigríður, til heimili i
Winnipeg. Systursynir hins
látna eru þeir bræður Sigtryggur
ög Fierdinand Bjerring í Winni-
peg, og Vilhjálmur Bjerring, er
var uppfóstraður af óla heitnum
og Elínu konu hans. —
Framan af árum mun óli hafa
stundað algenga erfiðisvinnu, en
snemma hóf hann eldsneytissölu
í félaginu við Sigtrygg bróðui
sinn, og farnaðist þeim vel, varði
sú félagsverzlun þeirra bræðra
um tug áira. Voru þeir sam-
rýmdir sem einn maður væri, og
mátti vart hvor af öðrum sjá.
Um 1916 — eða stuttu eftir að
Elliheimilið Betel var stofnað,
varð hann ráðsmaður þar, fram
til ársins 1930, ten dvaldi þar upp
frá því sem vistmaður og átti þar
ágæta elli.—
ÓIi W. Olafsson var enginn
hversdagsmaður, en einn í hópi
fálátra og styrkra manna, sem
ílitt eru auglýstir, lítið þektir út
á við, en eru með öllu ógleyman-
legir þeim, er náin kynni hafa af
þeim haft. Hann var maður
gæddur farsælum gáfum, sam-
fara þorsta eftir þekkingu, er
hann átti æfilangt, og svalaði
eins lengi og hann hafði óskerta
sjón. Hann dáði mjög þróttmikil
islenzk ljóð, munu þeir Dr.
Grímur Thomsen og Stephan G.
Stephansson hafa átt óskifta að-
dáun hans. Hið kjarnmikla og
styrka i hugarstefnum og mönn-
um, átti jafnan óskerta aðdáun
hans; aliur hálfleiki, kviklyndi og
kveifarskapur var honum and-
styggilegur, og sættu hörðum
dómum frá hans hálfu, hver sem
í hlut átti; það voru aldrei nein-
ir dagprisar á afstöðu hans,
gagnvart mönnum eða málefn-
um. Trygglyndi hans var frábært,
þar sem hann tók því, vinátta
hans traust og óbifanleg.
Á yngri árum kyntist hann
bókuin enska höfundarins
Samuels Smiles; fjalla þær bæk-
ur um framtak einstaklingsins,
um þjálfan til rnenta og fram-
taks, sparneytni og sjálfstæði.
Voru bækur Smiles mjög máttug
lyftistöng alþýðumönnum, og í
miklu uppáhaldi, fyrir beilbrigði
þeirra hugsjóna er þær fluttu;
dáðist bann mjög að þeim og
hafði teigað hugsjónir þeirra og
göfgandi áhrif. Hann var spar-
neytinn og kröfuharður við sjálf-
an sig, en höfðingi í lund og
stórgjöfull.
Með æfilangri trygð studdi
hann stofnanir Lúterska kirkju-
félagsins með persónulegu fylgi
og fjárgjöfum; var árum saman
meðlimur Fyrsta lúterska safn-
aðar í Winnipeg, stuðningsmiað-
ur Jóns Bjarnasonar skólans og
Betel, — voru gjafir hans ó-
venjulega stórar — og án þess
að nafns hans væri getið. Hon
um var Betel, heimili aldraða
fólksins einkar kært, lagði hann
alt sitt fram til þess að hagur
stofnunarinnar yrði siem bezt
'trygður fjárhagslega, á hinum
fyrri og erfiðari árum. Um 8
ára bil, í stjórnartíð hgns þjón-
aði eg sem prestur á stofnuninni,
og eignaðist náin kynni af hon-
um, sannfærðist eg um réttlæti
ihnas gagnvart öðrum mönnum,
kröfur, er hann gerði fyrst til
sjálfs sín, en einnig til annara,
og löngun til þess að pllum vist
mönnum mætti líða sem bezt.
Einn af allra merkustu mönn-
um þjóðarbrotsins islenzka, vest-
an hafs, er þekti óla um s.l.
40—50 ár, og hafði nána kynn-
ingu af honum og samstarf um
mörg ár, lét svo unnnælt við mig,
að hann væri sá allra íslenzk-
asti maður að skapgerð og upp-
lagi, er hann hefði kynst; mun
það rétt mælt; — og undir það
tökum við margir, er honum
kyntuinst að ineira eða minna
leyti. Persónulega þakka eg
honum trygga vináttu í garð
min og ininna, er var sönn og
djúp, máttug þess i senn að bera
blak af mér, — en gat einnig
með fullri hreinskilni fundið að,
ef svo bar undir, —- slík vinátta
er fágæt, —r- og er okkur, jarð-
neskum vegfarendum — brot af
gæzku Guðs. —
óli hafði lítt hvellisjúkur ver-
ið, var heilsteypt hraustmenni
lengst af æfinni, oft hafði hann
æskt þess, að hinzta för yrði
fyrirvaralítil og án langs aðdrag-
anda, varð honum að þeirri ósk
sinni, því hann var bráðkvadd-
ur árdegis þann 11. maí. — Hin
góðkunnu merkishjón Mr. og
Mrs. S. O. Bjerring (Mr. Bjerring
er systursonur hins látna) önn-
uðust um útför hans; fór fram
kveðjuathöfn á Betel, á dánar-
dægri hans, síðdegis, og frá út-
fararstofu Mr. A. S. Bardal í
Winnipeg, þann 14. maí, að við-
stöddu frændfólki hins látna,
systir hans og tengdasyst^r og
mörgum fornvinum. Sá er línur
þessar ritar flutti kveðjumál.
Jarðsett var í Brookside grafreit.
-i f °
Far vel sanni og drenglund-
aði íslendingur-
“Vertu sæll, við söknum þín.”
S. ólafsson.
Blaðamaður einn kom á skrif-
stoluna eftir að hafa verið send-
ur út af örkinni eftir frétt.
“Drukkinn aftur,” sagði rit-
stjórinn, sem hafði orð fyrir að
honum þætti sopinn góður.
“Eg Mka,” sagði blaðamaður-
inn og skjögraðist að borði sinu.
•
Aldrei hefir verið sagður neinn
mikilsverður sannleikur, er eigi
hafi þótt öfgar einhvern tiina.
Aldrei hefir neitt það stórvirki
verið unnið, er eigi hafi verið
talið óvinnandi einhvern tíma.
Opportunity . . .
Are YOU making
the most of yours?
Attendance at the MANITOBA day school or evening
classes will help YOU to obtain gainful employment or pro-
motion.
THE DEMAND FOR TRAINED OFFICE HELP NOW
EXCEEDS THE SUPPLY
and the demand is steadily increasing.
t
Why not make the most of this opportunity? Write, call
or telephone for a copy of our prospectus giving full infor-
mation.
Day and Evening
Classes
Evenings:
Mondays and
Thursdays
7.30 to 10 p.m.
m
finiTOBfl
comm£RciflL
COLL€G£
Premises giving
the most spacious
accommodation
Iii per student in
VI Western Canada.
Originaters of Grade XI Admission Standnrd
334 PORTAGE AVE.
ENTRANCE 4TH DOOR
WEST OF EATON’S
Phone 2 65 65