Lögberg - 18.06.1942, Blaðsíða 3

LÖGBERG. FIMTUDAGINN 18. JÚNÍ. 1942
3
svo seni Klaas nefndi göng iþan
er við höfðum komið um nokkuð
•einkennileg, þá var það hring-
svið, sem við vorum nú staddir
a- engu síður Við getum hugsað
okkur ákaflega víðáttumikið
hringleikhús, og gólfið úr sam-
anblönduðum sandi og möl, og
heildarliturinn rauðgulur, og
hetta leikhús umgirt af ákaflega
háum veggjum, með sama rauð-
hrúna litnum, sem við sáum i
perludalnum, og sem hér var um
1000 feta hátt, þá höfum við
myndina. í miðjum klettaveggn-
ll>u lá breiður horði er Ijómaði
1 aHa vega og óumræðilega skýr-
um litum af dásamlegustu blik-
audi fjallakrystalli, er skaut út
niarglitum geislum, eins og til að
niæta ofsafengnum kossum sól-
argeislanna. Þessi logandi
hrystalsborði var þúsund sinn-
uni fegurri en skrautlegustu
ópalar eður hlik af nýveiddum
niakríl eður indælustu blæbrigð-
um í perlumóður. Eg get að-
e>ns jafnað þessu skrauti við
'egnhogann sein birtist yfir foss-
unum á Zmlberi-fljótinu, sem eg
heli séð nokkrum sinnum, sá
hogi lá láréttur og nam að
núnsta kosti 2/3 af þvi geisla-
handi sem umkringdi okkur.
hað var undraverð og dýrðleg
sjón, og eg hield hún taki fram
öllu — og það er margt, — sem
eg hefi séð um dagana í megin-
landi Afriku.
Við sátum um stund hug-
•angnir af þessum unaðslega
hrystals regnboga, svo stóðum
við upp og tókum að litast urn
eftir demöntunum. Eg leitaði i
vatnsrásunum sem rigningar-
'atnið hafði þvegið sandinn í
hurtu, og komst undir eins að
j'ví, að við myndum finna
steina”. Sandurinn var sá sami
°g í Vaal River námunum, en
hér var hann meir blandaður
iárni, rauðum sandi eða kalki.
Eg veitti og fljótlega eftirtekt
agotunum, jaspisum og kalsidon-
UnV Þar var inikið af þeim stein-
Um, einnig brá fyrir skrítnum
band-dom steinum, sem er svo
ankið af innan um demantana
við Vaal River, eru þeir oft á-
litnir af námumönnum órækt
oierki um steinana. Víða hafði
vatn þvegið sandinn og mölina
a< klettunum og borið saman i
dyngjur í lægðunum, þar var
einnig mikið af þessum dýrmætu
gnnsteinum. Við leituðuin í
mesta ákafa i iy2 klukkutima
°g tundum 33 dýrmæta demanta
a stærð við lítil dúfuegg og 1/3
at nögl á litlafingri mínum. Þeir
'°ru allir ga'llalausir og nokkrir
Þeirra — það er hverju orði
sannara — gulir eður strálitaðir,
aðrir voru tærir sein hreinasta
vatn — það vitnaðist seinna —
'iö iundum þá fyrirhafnarlaust
Þö við gengjum ekki yfir nema
tnttugasta hluta af dalnuin. Eg
sá undir eins þó Jítill væri tími
lil rannsókna, að hér var um ó-
Þrotlega auðlegð að ræða ofan-
Jarðar og að líkum sama niðri í
Jörðunni. Eg skildi ]>á ekki, og
Þeli aldrei haft löngun eður
Þringumstæður til að ráða þann
'eyndardóm, hvernig gat staðið
a að þarna var samankomið
s'Ona óhóflega mikið i einn stað
af demöntum, hvort þeir hafa
i'oi ist í fyrndinni í dalinn með
lioðum úr Orange ánni, um ein-
hverjar rifur, er síðar hafi lokast
1 eldsumbrotum, eða hvort sem
niér þykir sennilegra — hring-
s'iðið hafi lyftst upp af umbrot-
Ul« elds 4 iðrum jarðarinnar á
°ngu liðnum jarðlagstímabilum,
'’g Það reynist óráðin gáta. Eg
'allast fremur að síðari tilgát-
anm, og trúi þvi að svo sem
hiniberleys “pípan” — eins og
Oainuniennirnir komast að orði,
afi shotið upp sem turnþ þar
seni þessi demantalög voru í
Jörðunni og að flóð og rigningat
afi um takmarkalausan tíma
‘'egið alt út, en skilið eftir möl-
nia 0g sandinn, sem eg sá á yfir-
Þorðinu.
Eftir því sem eg gat mér til,
Var eS ekki í vafa um, að væri
eg þarna í tvær vikur, þá yrði
eg orðinn miljónar ieigandi,- eða
um það bil. Loksins var eg þá
orðinn ánægður, og komið að
sólarlagi, svo eg léttur í hug og
spori ásamt Klaas sneri til heim-
ferðar. Geðshræringin við fund
þenna hafði þurkað út allan
kviða fyrir ferðalaginu um þessi
hræðilegu göng, sem við svo ný-
legat höfðum smogið eftir.
“Við skulum snúa við Klaas,”
sagði eg, þér getið sofið í kofa
afa yðar.”
Klukkan hálf-sex skriðum við
aftur inn í göngin. Það var
geigvæn tilhugsun, en bótin var
að hún stóð ekki lengi Klaas
fór á undan sem fyr, og b'ar ekk-
ert til tíðinda til þess við kom-
um á miðja leið. Þegar við kom-
um þar í göngin sem sandurinn
var, heyrði eg alt i einu risking-
ar framundan, og grimdar orð-
bragð á Búskmanna máli, svo
æpti Klaas í ofsa geðshræringu.
“Snákur hefir bitið mig!” Þvi-
likt hræðilegt voða ástand, að
vera lokaður þarna inni í þreif-
andi svartnætti, innan um eitr-
aða höggorma, sem höfðu bitið
félaga minn. Aftur kom kall
frá Klaas, og var nú korr-hljóð i
rómnum: “Herra, eg hefi náð
í hnakkann á honum, það er
blástursnaðra og heldur sérfastri
á kjaftinum á herðablaðinu, við
getum unnið sigur á henni með
því móti að þér skríðið fast að
mér og náið haldi á halanum,
sem er yðar megin, en eg get
ekki losað tennurnar án hjálpar
yðar.”
Eg skreið nú áfram, og þreif-
aði( fyrir mér með dofnum fing-
urgómunum af ótta. Eg fann
fótinn á Klaas, hreyfði svo hægt
vinstri hendina, en varð um leið
gagntekinn af voðategum iðandi
hala; eg þreif til hans ineð báð-
um höndum, og náði haldi á
þessari íhræðilegu nöðru; eg fann
að hún var útblásin af heiftar-
hug svo sem er venja hennar.
Eg hafði þrifið hana dauðataki.
Þá fann eg í biksvörtu myrkrinu
að Klaas hafði náð nýju taki í
hnakka þessa andstyggilega
skriðdýrs og gat með mestu
þraut slitið banvænt kjafthaldið
úr sárinu. Samstundis varð eg
var við að hann þreif hníf sinn,
og eftir mikil umhrot sargað
hausinn af benni. Svo þeytti
hann hausnum svo langt úr leið
okkar sem honum var auðið, þá
dróg eg iðandi búkinn til mín og
fleygði honum sem lengst aftur
fyrir okkur.
Næsta augnablik fanst mér eg
falla í dvala eður meðvitundar-
leysi, þáð fyrsta á æfi minni, en
jafnskjótt mintist «g þess að
tryggi þjónninn minn var særð-
ur, og mælti því til hans eins
þýðlega og mér var auðið:
“Flýtið þér yður áfram, Klaas,
eins og iþér eigið lífið að leysa,
og guð gefi að okkur takist að
lækna yður.”
Aldrei hefi eg dáðst jafnmikið
að grimdar hugrekki Búsk-
mannsins en þá. Flestir hefðu
hnigið niður vonlausir og gefið
upp andann. En hér var ríkara
frumhúaeðlið. “Já, herra,”
sagði hann aðeins. Við bröltum
áfram en þó ekki án hvíldar, því
banvænt eitrið gagntók Klaas.
Loksins sáum við dagsglætuna,
og þegar aumingja Búskmaður
inn ininn gerðist þróttminni, gat
eg skriðið fram hjá honum og
dnegið hann á eftir mér út úr
göngunum, svo reisti eg hann
upp við klettinn og æpti á Ares-
sep, íneðan eg iilés ofurlítið mæð-
inni andartak. Sólin var að
ganga undir fjöllin í allri sinni
blóðrauðu dýrð og hliðar gilsins
voru sem í einum loga. Nátt-
úran var fögur í kyrðinni, og
þaggaði með yndisleik sínum ó-
samræmið siem fór fram fyrir
utan innganginn. öllu þessu brá
fyrir mig er eg hrópaði á gamla
manninn. Klaas dró andann
þungt og var magnþrota og rænu-
lítill Eg tók hann í fangið og
bar hann inn í kofann, þegar
Aressep ætlaði að koma út.
KJaas herti sig og gat í fiýti sagt
honum hvað komið hafði fyrir,
sneri þá karlinn inn í kofann
ettir einhverju, en þá luktust
augnalokin á Klaas og seig á
ann svefnmók og því nær með-
vitundarlaus. Það hafði enga
þýðingu þó eg reyndi til að láta
hann standa í fæturna og ganga,
ef það gæti veitt eitrinu mót-
stöðu, er nú barðist um yfirráð-
in í blóði hans, en hann var of
ilangt leiddur. Aressep kom með
dálitinn skinnpung, tók þar úr
skítugt duft. Hann skar svo með
gömlum hníf holdið kringum
sárið, og neri svo dut^inu ofan í.
Eg 'hafði hvorki brennivín né
amóníu, og því varð .eg að láta
mér linda tilraun gamla manns-
ins, þó mér kæmi ekki í hug að
iþað kæmi að liði. Það reyndist
líka svo, hvort sem meðal þetta,
sem eg held að Búskmenn lækni
illkynjuð sár eða það var ónýtt,
eða eitrið hafði náð svo sterku
taki á Mffærunum, þá fékk aum-
ingja Rlaas minn ekki meðvit-
und aftur. Þó fanst mér hann
þekkja mig, áður eii hann dó,
því varirnar bærðust einu sinni
er hann sneri að mér. Að hálfum
öðrum klukkutíma liðnum frá
því hann var bitinn var hann
dáinn.
Þannig dó þessi förunautui
minn, • tryggasti og hugaðasti
maður, s'em sól Afríku nokkurn
tíma hefir skinið á. Við lögðum
hann ofan í djúpa sandgröf og
þöktum hana með iþungum stein-
um, til að verja hana fyrir villi-
dýrum, svo lagði eg mig niður í
garðnn úti fvrir kofa Aresseps
og beið morgunsins. Þegar eg
reis upp morguninn eftir, kallaði
eg á Aresstep út úr kofa sínum
og kvaddi hann sem bezt eg gat,
en hvorugur skildi annan. Eg
'hafði gætur á hvort eg sæi merki
til saknaðar, en atburðurinn
sýndist engin áhrif hafa á hann.
gamla manninn. Hann var orð-
inn svo gamall, og hafði séð og
reynt svo margt um æfina af
slíku, að honum he.fi r verið
saina.
Saga mín er nú bráðum á
enda. Eg fór til félaga minna i
áningarstaðnum, og sagði þeim
fréttirnar, tók suma þeirra með
mér til baka, þangað sem Klaas
var jarðaður, og ,lét þá skoða
Mkið, til þess að varpa af mér
öllum grun, því menn þessir eru
tortryggnir. Svo gengum við frá
gröfinni siem áður.
íig sneri aftur til gömlu ný-
lendunnr, seldi eigur mínar og
fór 'heiin. Gimste'inarnir, sem eg
tók með mér reyndust að vera i
Englandi 22 þúsund punda virði.
Aldriei hefir mér dottið i hug að
vitja þessa óhappadals aftur, og
enginn fengi mig til þess, eftir
slík slysaferð, er reyndist mér
svo þungbær af fráfalli Klaas o£
Amazi Bechuana drengsins, og
hvað göngunum viðkemur, ynni
ieg ekki tii að skriða um þau
framar, þó eg ætti i vændum
alla demanta Afríku, þó þeir lægi
í dyngju við innri enda hans. Eg
kom nokkru af þessum 22 þús-
und pundum í ýms arðvænleg
fyrirtæki til arðs ættingjum inín-
um, og afganginn lagði eg við
fyrri eigur mínar og sá að mér
nægði í framtiðinni. Að þessu
gerðu sneri ieg enn til minnar
ástkæru Suður-Afriku i siðasta
sinni, og fáum áruin seinna fór
e£ til Ghobe River og þar var
mér bjargað í vatnslausu eyði-
mörkinni.
Svona var sagan okkur sögð af
iþessum ferðamanni. Sögumað-
urinn sagði einnig að Mowbrav
hefði gefið sér glögga lýsingu af
demanitadalnum, en hann bætti
því við: Eg hefi ekki komið
þangað og engar Mkur fyrir að
eg komi þar í framtíðinni. En
einhvern tima áður en eg kveð
Höfða getur skeð að eg fari til
Orange árinnar og ofan með
henni, en eg er ekkert sólginn
i að kanna þessi undirgöng eftir
reynslu aumingja Mowbreys.
—(Ghambers’ Journal). E. G.
Frú Mínerva Olson
Frómasta fegruð gefíi,
foreldra sinna glefíi
öllum ástsæl var,
frjáls og frár var andi
sem firtur væri bandi
moldar mannlegrar.
(Bjarni Thorarensen).
Þessar fögru ljóðlínur virðast
næstum þvf kjörnar til þess að
koma á undan stuttri æfiminn-
íngu hinnar látnu konu, sem var
ein af afkomendum frú Ragn-
heiðar Thorarensen, elztu systur
skáldsins.
Laugardaginn 30. mai þ. á.
andaðist að heimili sínu í Mont-
rose í Suður-Californíu, Mrs.
Minerva Olsen. Var hún fædd á
Sauðárkróki í Skagafjarðarsýslu
(i. desember 1904, en dóttir hinna
öldnu sæmdarhjóna Þorvaldar
Gunnarssonar og Jóhönnu Soffíu
Jóhannesdóttur Thorwald, sem
búið hafa í Stillwater, Minnesota
lí nær fjörutíu ár. Sex mánaða
gömul fluttist hún með móður
sinni til Canada, en eftir stutta
dvöl þar flutti Thorwald fjöl-
skyldan til Stillwater. Þar óx
litla stúlkan frá íslandi upp með
ihrafnsvörtu lokkana og fögru
brúnu augun í rótgrónu og al-
amerísku umhverfi, á góðu beim-
ili i guðsótta og góðum siðum
undir verndarvæng hinnar kat-
ólsku kirkju. í hinum nýja
heinii var hún augnayndi for-
eldra sinna og eftirlæti fimm
eldri systra sinna. Minerva var
komin af ramm-íslenzku og
merku fólki í báðar ættir. Móðir
hennar komin af hinni kunnu
Thorarensens-ætt, en faðir henn-
ar af svonefndri Skíðastaða-ætt,
sór hún sig mjög í báðar ættir
sinar hvað fjölhæfar gáfur,
dugnað og drenglund snerti. í
heimahögum sdnum fékk hún á-
gæta mentun til munns og
handa, og að verzlunarskólanámi
Idknu fékk hún stöðu hjá North-
ern Pacific Railway Co. í St.
Paul, Minnesota, þar sem hún
vann árum saman. Þann 23.
maí, 1930, git'tist hún fríðum og
ágætum manni af norskum ætt-
um, A1 Olsen, og eignuðust þau
tvo sonu, Robert og Thorwald,
sein ennþá erp of ungir til þess
að skilja að hinar mjúku móður-
hendur eru horfnar og koma
aldrei aftur. Fyrir tveimur árum
síðan heimsóttu þau hjónin átt-
hagana í Minnesota, en á þeirri
ferð mun Minerva fyrst hafa
orðið vör við hinn ólæknandi
sjúkdóm, sem að nú hefir svift
hanai lífinu á bezta aldursskeiði.
Minerva bar gæfu til þess að
eiga manninn, sem hún unni
heitast, og sem bar hana á hönd-
um sér i mótlæti sem meðlæti.
Við, sem áttum svo margar gleði-
stundir með Minervu og alvar-
legar líka, inunum seint gleyma
þessari kátu, fjörugu og skemti-
legu konu, sem var hrókur alls
fagnaðar, orðheijpin en orðvör,
og sáttfús við menn og málefni
alt fram í dauðann. Hún var
mjög amerísk i anda, en þó
kynii hún, sig ætíð sein hina
trygglyndu dóttur fslands.
útför hennar1 fór fram 2. júní
fi'á The VVee Kirk of the Heather
í b’orest Lawn Memorial Park,
í Glendale, California, þar sem
alt minnir á lífið fremur en á
dauðann. Var hún jarðsett sól-
armegin 4 iðgrænni, hlið, þar
sem angurblíðir tónar snilling-
anna óma ajla daga, og sjaldan
dregur fyrir sól. Auk foreldra
sinna, eiginmanns og sona, lætur
hún eftir sig fimm systur, sem
eru þær Amalia Hinds, Matthild-
ur Flowers, Maria Blaine, allar
búsettar í Wisconsin, Sigrún
Olsen i Stillwater, Minnesota og
Laufey Parks i San Francisco,
California. Þjáningar sinar bar
hún með þvi sálanþreki sem að-
eins 'þeir, sem einlæga trú eiga.
geta sýnt. Öllum vinum henn-
ar er það fróun að hin langa
þraut er liðin og alt er orðið
hljótt. Skuli G. Bjarnason.
,SEEDTIMEr
a/>tcL
’HARVEST*
Dr. K. W. Neatby
DirteUr, Afrienttural Dtpartwunl
Nortb-W««t LIm EI«Tstora Araodatloa
Line Elevators’ Exhibit
A brightly lighted mechanic-
ally operated panorama to em-
phasize the tremendous import-
ance of agriculture in Canada’s
war program will form the
main portion of the line eleva-
tor companies’ exhibit on the
fair circuit this summer. The
entire back part of the 30x15 ft.
booth will be divided into three
sections. The first will be a
western Canadian rural scene.
This will illustrate the produc-
tion of those farm commodities
which are urgently needed for
war. The second scene shows
an industrial area. From one
end of this scene essential farm
products will be seen moving to
the factories. This movement
will be effected by means of an
endless belt. At the other end
of the scene another endless belt
will carry the processed farm
products to seaboard for ship-
ment to Britain and the fighting
fronts. The third scene will
shovv a convoy of ships actually
moving out to sea. Merchant
ships carrying precious food
from prairie farms will be es-
corted by warships arranged in
proper convoy order.
One of the sides of the exhibit
will be used to illustrate the
amazing things which are being
done to foods to conserve ship-
ping space. Exhibits will tæ in-
cluded to showr how much space
is saved by drying eggs, evapor-
ating and powdering milk, and
dehydrating fruits and vege-
tables. The opposite side will
illustrate how yields of crops
needed for war can be improved
by controlling weeds, insects
and diseases.
A pamphlet entitled “Your
Farm Has a War Job” will be
distributed from the exhibit.
Sound moving pictures will also
be shown. All farmers and
other fair visitors are cordially
invited to visit the line eleva-
tor companies’ display. It will
be shown at the Swift Current
frontier celebration and the fol-
lowing exhibitions: Estevan,
Calgar.v, Portage la Prairie,
Yorkton, Melfort, Lloydminis-
ter, Vermilion, Vegreville, Red
Deer, North Battleford and
Prince Albert.—Contributed by
T. B. Pickerskill. (44)
Business and Professional Cards
Dr. P. H. T. Thorlakson SELKIRK LUMBER
2 05 Medical Arts Bldg. Company
Cor. Graham og Kennedy Sts. Verzla með
Phone 22 866 HAsaviO og allar tegundir af byggingarefni
o Kostnaðaráætla nir veittar ðkeypis
Res. 114 GRENFELL BLVD. Sími 254 P.O. Box 362
Phone 62 200 SELKIRK, MAN.
J. J. SWANSON & CO.
LIMITED
308 AVENUE BLDG., WPG.
•
Fasteignasalar. Leigja hús. Út-
vega peningalán og eldsábyrgð.
bifreiðaábyrgð, o. s. frv.
Phone 26 821
EYOLFSON’S DRUG
PARK RIVER, N.D.
lslenzkur lyfsali
Fðlk getur pantað meðul og
annað með pðsti.
Fljðt afgreiðsla.
Peningar til útláns
Sölusamningar keyptir.
Bfljarðir til sölu.
INTERNATIONAL LOAN
COMPANY
304 TRUST & LOAN BLDG.
Winnipeg
DR. B. J. BRANDSON
216-220 Medieal Arts Bldg.
Cor. Graham og Kennedy Sts.
Phone 21 834—Office tlmar 3-4.30
•
Heimili: 214 WAVERLEY ST.
Phone 403 288
Winnipeg, Manitoba
Thorvaldson &
Eggertson
Lögfrœðingar
300 NANTON BLDG.
Talsimi 97 024
DR. A. V. JOHNSON
Dentist
•
506 SOMERSET BLDG.
Telephone 88 124
Home Telephone 27 702
ST. REGIS HOTEL
285 SMITH ST.( WINNIPEG
•
pœgilegur og rólegur bústaóur
í miðbiki borgarinnar
Herbergi $2.00 og þar yfh-; með
baðklefa $3.00 og þar yfir
Agætar máltíðir 40c—60c
Free Parking for Ouests
DRS. H. R. and H. W.
TWEED
Tannlæknar
•
406 TORONTO GEN. TRCSTS
BUILDING
Cor. Portage Ave. og Smith St.
PHONE 26 545 WINNIPEO
Legsteinar
sem skara framúr
Úrvals blágrýti
og Manitoba marmari
* SkrifiO eftir verOskrá
GILLIS QUARRIES, LTD.
1400 SPRUCE ST.
Winnipeg, Man.
A. S. BARDAL
848 SHERBROOK ST.
Selur líkkistur og annast um ót-
farir. Allur útbúnaður sá bezti.
Ennfremur selur hann allskonar
minnisvarða og legsteina.
Skrifstofu talsíml 86 607
Heimilis talsími 501 562
DR. A. BLONDAL Physician & Surgeon 602 MEDICAL ARTS BLDG. Sími 22 296 Heimili: 108 Chataway Sími 61 023 DR. ROBERT BLACK Sérfræðingur 1 eyrna, augna, nef og hálssjúkdðmum 216-220 Medical Arts Bldg. Cor. Graham & Kennedy Viðtaistfmi — 11 til 1 og 2 til 5 Skrifstofusfmi 22 261 Heimilisslmi 401 991

Arthur R. Birt, M.D. 605 MEDICAL ARTS BLDG. Winnipeg Lækningastofu-slmi 23 703 Heimilissími 46 341 Sérfræöingur í öllu, er a0 húOsjúkdómum lýtur Viðtalstiipi: 12-1 og 2.30 til 6 e. h. • Dr. S. J. Johannesson 215 RUBY STREET (Beint suður af Banning) Talslmi 30 877 • Viðtalstími 3—5 e. h.

H. A. BERGMAN, K.C. Office Phone Res. Phone 87 293 72 409
islenzkur lögfrœOingur • Dr. L. A. Sigurdson
Skrifstofa: Room 811 McArthur Building, Portage Ave. P.O. Box 1666 Phones 95 052 og 39 043 109 MEDICAL ARTS BLDG. Office Hours: 4 p.m.—6 p.m. and by appointment