Lögberg - 10.06.1943, Blaðsíða 3

LOGBERG. FIMTUDAGINN 10. JÚNÍ 1943.
gat ekki náð neinu samhengi
né skapað mér neitt kerfi við
hugsanir mínar. Stóru, brúnu
augun hennar Mrs. Gill. þrengdu
sér í gegnum alt það sem í
huga minn kom, ýmist brosandi
eða þá alvarleg, en altaf aðlað-
andi og heillandi fögur. Hver
var hún þessi fagra kona, sem
á einni kvöldstundu hafði svo
heillað huga minn með nær-
veru sinni, að eg gat um ekkert
annað hugsað? Hver voru kjör
hennar? Var hún ekkja, eða —
Hvers vegna hafði hún beðið
eftir mér fyrir utan sa'linn eftir
fyrirlesturinn? Gat það hafa átt
sér stað, að eg hefði hrifið huga
hennar með því sem eg hafði
sagt, eða voru þetta hennar vana
legu ástaglettur? Allar þessar
spurningar og margar aðrar
komu í huga minn, sundUrslitn-
ar og óreglulegar og án svars.
Þær báru mér ekki einu sinni
sitt eigið bergmál sem svar. —
ekkert hugboð um ráðningu gát-
unnar. Eg vildi hætta að hogsa
og sofa, en sofið gat eg ekki
og þarna störðu brúnu augun
hennar Mrs. Gill á mig. Ef til
vill var það þá best að láta
kylfu ráða kasti, taka seglin
niður og leggja árarnar upp og
fljóta fyrir stormi og vindi.
Ósjálfstæði! Eg sætti mig að
lokum við þá hugsun og sofn-
aði.
Eg vaknaði á vanalegum tíma
morguninn eftir þessi atvik. En
eg var nú ekki ánægður við
sjálfan mig. Mér fanst eitthvað
hafa komið fyrir sem var í
raun og veru mjög óþægileg.
Mér fanst mér vera þungt um
andardráttinn og hugsanir mín-
ar voru á reiki. Alt sem eg
gerði, gerði eg utan við mig og
eg gat ekki gert mér grein fyr~
ir því, að hvað eftir annað var
eg að hafa yfir erindi Einars
Benediktssonar skálds:
“Þau sáust og skildu á sama
kveldi,
sem segull og stál;
blönduð af rökkursins arineldi,
en eilíf minning batt þeirra
sál.”
Mér fanst það eiga svo vel
við, hvað sjálfan mig snerti, en
— hvað um hana? Var þetta
einhliða eða hugsaði hún til
mín á sama hátt? Eg huggaði
mig við það, að hún hafði yfir-
gefið salinn og félaga sína til
þegs að vera ein með mér. Eg
hafði kyst hana, — hún hafði
lagt armana um hálsinn á mér.
Mig langaði til þess að tala
við hana, síma til hennar heyra
mjúka málróminn hennar og
drekka fullvissu út úr hreimn-
um í orðum hennar um það,
að hún hefði ekki gleymt mér,
að hún hefði hugsað til mín, —
hugsað til mín í sambandi við
vornæturdraum elskendanna. —
Svo leit eg í símabókina. Eg
var ekki viss um númerið henn-
ar og svo kastaði eg bókinni
frá mér og hló. Hún var gift
kona! þetta var heimskulegt.
Gift kona. — — Eg sem hafði
gert samninga við José og fé-
iaga mína, um að vera þeim
hjálplegur og berja á einhverj-
um Edward, sem virtist vera í
ástum við Mrs. José! Eg þekkti
þennan Edward ekki. — Hvað
vissi eg um hann? Ef til vill
var hann líkur sjálfum mér. —
í ástum við kvenmann, gifta
konu, sem hann háfði rekist á,
ú götuhornum atvikanna. Hræði
leg heimska!
Nokkrir dagar liðu. Þessir
dagar voru allir endurtekningar
hver af öðrum, — endurtekning
ar. hvað mínar eigin athafnir
°g hugsanar snertu, — endur-
tekningar af ályktunum, efa-
semdum og ósamræmi. Brúnu,
fögru augun hennar Mrs. Gill,
fopuðu ekki töframagni sínu,
við glaum og annir dagsins. Þau
mistu ekki geislakast sitt, við
skugga næturinnar; þau fyltu
jafnvel drauma mína ráðgátum
sínum. —
Svo var það eitt kvöld, þegar
eg var að yfirgefa vinnu mína,
að eg rakst á Mrs. Gill á af-
greiðslustofunni minni. Hún sat
þar og starði á mig. I f jrstu hélt
eg að þetta væri aðeins draum-
ur, og því starði eg á hana og
sagði ekkert. Eg veit ekki hve
lengi eg stóð þannig, en eg
vaknaði upp við það, að hún
var að hlæja — hlæja að mér
fyrir það, hve glópslegur eg
■ var! Svo sagði hún:
“Svo, þú þekkir mig ekki?”
Eg áttaði mig fljótlega.
“Þekki þig ekki! — Fjarstæða
— var einmitt að hugsa um
þig — áleit þig vera draumsýn
— gat ekki áttað mig.”
Hún hló og í gegnum hlátur
hennar heyrði eg hana segja:
“Eg draumsýn!” Svo stóð hpn
upp og varð alt í einu alvár-
leg.
“Eg kom í nafni kvenfélags-
ins til þess að þakka þér fyrir
fyrirlestujrinn. Allir meðlimirnir
voru hrifnir, og eg hefi ekki
getað hugsað - um neitt annað,
síðan eg sá þig seinast, en lág-
nættissólskinið í landinu þínu”.
Hún hafði lagt einkennilega
áherzlu á orðið “seinast”.
Við áttum samleið út úr af-
greiðslustofunni og við gengum
saman upp götuna. Hún tók til-
boði mínu um að hafa kvöldverð
með mér, og mér til mikillar
ánægju, hafði eg nú tækifæri
til þess að vera einn með henni
um langan tíma og tala við hana
um heima og geyma. Semna er
eg bað um leiguvagn til þess
að flytja hana til heimilis henn-
skilið það, að hún bjóst við
því, að eg fylgdi henni. Þegar
vagninn nam staðar fyrir fram-
an húsið hennar, sem var utar-
lega í borginni, bjóst eg auð-
vitað við að fara til baka með
þessum vagni eftir að hafa að-
stoðað hana út úr vagninum
óg upp að húsinu, Svo fór þó
ekki, því áður en mig varði,
hafði hún borgað vagnstjóran-
um og bent honum á að ifara
leiðar sinnar. Og svo, á mjög
óþvingaðan og eðlilegan hátt,
hafði hún lagt hendi sína á
handlegg minn og eg fann að
við vorum nú að ganga upp
tröppurnar til hússins hennar.
Dyrnar opnaði hún með lykli
sem hún hafði haft í lófa sín-
um og áður en eg gat í raun
og veru áttað mig á, hvað eg
hafði gert, fann eg að eg var
staddur í vel hirtri, húsgagna-
ríkri setustofu. Hún kveikti á
dlálitlum lajmpa, sem stóð á
mahogniborði við endann á
skrautlegum legubekk. Ljósið
kastaði birtu sinni á tvær mynd-
ir sem stóðu á borðinu í vönd-
uðum römmum og sá eg fljót-
lega, að önnur myndin var af
henni sjálfri. Hina myndina sá
eg ekki greinilega, vegna stöðu
hennar á borðinu.
Svo tók Mrs. Gill hattinn
minn og lagði hann á borð við
dyrnar, um leið og hún benti
mér til sætis á legubekknum.
“Afsakið mig,” sagði hún svo,
og hvarf út úr herberginu.
Þetta hafði alt skeð á svo
stuttum tíma, að eg hafði tæp-
lega áttað mig á því sem komið
hafði fyrir. En þegar eg sat nú
þarna aleinn í herberginu, fann
eg til einkennilegs óróa í huga
mínum, sem stafaði af þessum
óvenjulegu ástæðum. Þrátt fyr-
ir þá óneitanlegu aðdáun og
virðingu sem eg hafði fyrir Mrs.
Gill, gat eg ekki að því gert,
að dálítill efi slæddist nú inn
í huga minn, sem sveið engil-
vængi hennar, og kastaði jafn-
vel móðu yfir töframagn augna
hennar. Eg hafði þekkt nægilega
mörg dæmi til þess, að mörg-
um hafði orðið það dýrt spaug,
að vera einn með giftum kon-
um á. heimili þeirra, sérstaklega
á þessum tíma kvölds. En eg
hafði ekki langan tírna til um-
hugsunar, því bráðlega kom
Mrs. Gill til baka, og hafði
með sér vínflösku og glös, sem
hún setti á kaffiborð nálægt
legubekknum.
Hún hló, og með hljómsveifl-
um hláturs hennar, hvarf óró-
inn og efinn úr huga mínum.
Hún fylti glösin og færði kaffi-
borðið nær legubekknum, og svo
settist hún niður við hliðina á
mér, um leið og hún sagði eins
og af tilviljun:
“Þjónustustúlkan mín er ekki
heima í kvöld.”
Svo rétti hún mér annað
glasið um leið og hún lyfti sínu
eigin glasi. En er hún sá að eg
var dálítið utan við mig, hló hún
stríðnislega um leið og hún
sagði:
“Ó, þú draumamaður. Þú
minnir mig á söguna um hann
Jósef og konuna hans Potip-
har’s.” Til þess að jafna um
sakir, drakk eg þá minni Mrs.
Potiphar’s. Hún hló.
“En ef maðurinn þinn kæmi
nú heim?” spurði eg.
“Ó”, sagði hún, og varð alt í
einu raunaleg á svipinn, “hann
er aldrei heima.”
Hér er þá önnur Mrs. José,
hugsaði eg en sagði þó ekkert.
En þögnin virtist verða Mrs.
Gill óþægileg svo hún sagði
brosandi:
“En ef hann kæmi nú heim?
Hvort mundir þú kjósa þér
heldur — sverðið eða byssuna?”
“Eg leik mér að báðum þess-
um hlutum,” sagði eg hreyknis-
lega.
“Hvers vegna ertu þá svona
órór,” sagði hún blátt áfram.
“Ef að eg væri maðurinn
þinn,” sagði eg, “mundi það
brenna tilfinningar mínar til
ösku, ef að eg vissi ti) þess,
að nokkur maður væri einn
með þér eins og eg er nú.” Eg
greip hönd hennar. Hún hló.
“En eg hefi aldrei lifað undir
vorhimni bjartrar nætur, í sól-
skini ásta og æsku. Því er það
líklega alveg eðlilegt, að eg geti
ekki skilið hvað þú átt við.” Það
var beiskju hreimur í rödd
hennar.
Eg starði á hana. Svo hún
hafði þá munað þessi orð mín,
sem eg hafði endað fyrirlestur-
inn minn með. Hún hafði mun-
að þau og án efa hugsað um
þetta efni. Hún hafði ef til vill
hugsað eins mikið um mig og
eg hafði hugsað um hana. Opnu,
hreinskilnislegu augun hennar
hvíldu á mér. Mér fanst sem
eg gæti lesið úr þeim hennar
eigin sögu, í leit hennar eftir
sælu og samræmi ásta og æsku,
sem hún hafði ékki fundið. Mér
fanst heita hendin hennar
brenna mig og svo fann eg
vermandi strauma vínsins sem
eg hafði drukkið, ólga í æðum
mér. Eg dró hendi hennar að
mér, en í mótspyrnuskyni hall-
að hún sér frá mér. Ljósið á
lampanum við enda legubekks-
ins féll nú beint í augun á mér
og eg sá nú greinilega hina
myndina sem stóð nálægt mynd-
inni af Mrs. Gill á maghogni-
borðinu undir lampanum. Það
var engum efa bundið. Eg þekkti
manninn sem myndin var af.
Þrátt fyrir það starði eg á mynd
ina um stund og í huga mínum
leitaði eg að öllum hugsanleg-
um rökum því til stuðnings,
að það sem eg sá væri aðeins
hugarburður sem hefði blossað
upp í huga mínum vegna æstra
tilfinninga. En nú hafði Mrs.
Gill séð svipbrigði mín og leiftur
hratt fylgdi hún stefnu augna
minna og svo fór hún að hlæja.
“Er það mögulegt — er það
mynd af José?” spurði eg.
“Þekkir þú José? Það er mað-
urinn minn,” sagði hún alvar-
lega.
“Ert þú Mrs. José?” spurði eg
og spratt á fætur.
“Nei, eg er Mrs. Gill!" sagði
hún. “Margir kalla mig þó Mrs.
José.”
“En þú varst einmitt að segja
mér, að maðurinn þinn væri
Mr. José, sem þessi mynd er
af.”
“Það er maðurinn minn! Nafn
hans er Josef Gill, en hann er
alment þektur undir nafninu
Josef José vegna viðskipta
hans.”
Viðræðurnar í klúbbnum
kvöldið eftir fyrirlesturinn, um
bréfið sem Herris hafði boðist
til að nota fyrir hagfelda skiln-
aðarsök, fyrir Mr. José, og samn
ingarnir um það að berja á
einhverjum Edward, til þess að
vernda sambúð þeirra hjóna eft-
ir tillögum Dunn’s, flugu nú í
gegnum huga minn. Þessu hafði
eg að miklu leiti gleymt vegna
minnar eigin örvinglunar. En nú
mundi eg greinilega að þetta
stefnumót hafði verið sett íyrir
20. ágúst klukkan 9, en sam-
kvæmt bréfi Edwards hafði
hann ekki búist við að líta inn
til Mrs. Gill fyr en 15 mínútur
eftir 9. Eg leit á úrið mitt. í
dag var 20. úgúst og eftir tvær
mínútur mundi klukkan verða
9. Ef til vill höfðu þeir félagar
mínir nú umkringt húsið og eg
gat búist við óþægilegum við-
tökum ef að eg leitaði til út-
göngu. En vegna Mrs. Gill og
í rauninni allra hluta vegna
varð eg að eiga það á hættu.
Ef til vill gæti mér tekist að
komast í burtu óþektur.
“Eg má ekki missa eirta mín-
útu,” sagði eg og þreif hatt-
inn minn.
“Hvað kom fyrir þig?” spurði
Mrs. Gill undrandi.
“Það er enginn tími til út-
skýringa. — Vertu varkár. —
Eg gleymdi.”
“Hverju gleymdir þú?” Hún
hafði nú staðið upp og starði á
mig.
“Eg gleymdi sögunni um hann
Jósef.”
“Jósef?”
“Josef og Potiphar!” sagði eg
og þaut út úr dyrunum, —
Eg fór hljóðlega niður tröpp-
urnar. Ef til vildi voru þeir
félagar mínir með togleðurs-
kylfurnar sínar, faldir í ein-
hverjum skugga þar í nágrenn-
inu tilbúnir til þess að hitta
sökudólginn, sem hafði ónáðað
Mrs. Gill, á höfuðið. Að minsta
kosti vildi eg vera við óllu
búinn. Eg læddist því frá ein-
um skugga til annars þar til
að eg var í dálítilli fjarlægð
frá húsinu. Þá nam eg staðar
undir tré sem þar stóð og beið
þar um stund. Frá trénu sá eg
að einhver kom niður götuna.
Hann fór hikandi. Þar sem eg
sá fljótlega, að það var enginn
af félögum mínum, datt mér í
hug, að það mundi vera Edward
sá er hafði ritað bréfið til Mrs.
Gill. Þegar hann fór fram hjá
mér hvíslaði eg því:
“Edward.”
Hann nam staðar. Að líkmd-
um hafði eg getið rétt tií.
“Mér stendur á sama þó þeir
drepi þig,” sagði eg, “en José
hefir lesið bréf þitt og bíður
eftir þér þarna við húsið.” Svo
hélt eg leiðar minnar. En þegar
eg leit við sá eg að þessi félagi
kom á eftir mér upp götuna.
Svo hvarf hann skyndilega í
aðra átt inn í hliðargötu. Eg fór
beint til klúbbsins. José og félag
ar hans voru þar ekki. Svo þeir
höfðu þá fylgt áætlunum sínum.
Mér var órótt innanbrjósts; skeð
gat að þeir hefðu haft njósnir
af ferðum mínum, þó að eg hefði
ekki orðið var við þá.
Það var áliðið kvölds þegar
Dunn kom inn. Hann settist við
borðið þar sem eg sat, og byrj-
aði strax á því að ausa yfir mig
skömmum fyrir það, að eg hefði
ekki staðið við loforð mín. Hann
sagði mér, að þeir félagar hefðu
beðið eftir mér meira en hálfa
klukkustund, áður en þeir hefðu
afráðið að fara að líta eftir þess-
um Edward. Þeir hefðu ekki
orðið varir við nokkurn mann
í námunda við húsið og svo eftir
langa bið hefði Jqsó afráðið að
eyða því sem eftir var af kvöld-
inu og nóttinni með konunni
sinni. Svo hló hann:
“Þá sem. guð hefir sameinað
— ha, ha, ha! Herris hefir bréf-
ið, ha, ha, — en málfærsla hans
í þessari skilnaðarsök er úr sög-
unni,” sagði hann.
Eftir að við höfðum drukkið
saman um stund, sagði eg hon-
um alla mína sögu frá byrjun
til enda.
Hann veltist um af hlátri.
“Jogef og Potiphar,” endurtók
hann. “Ha, ha, ha!”
En þá vildi eg ^fsaka það, að
hafa yfirgefið Mrs. José svona
klunnalega.
“Segðu mér ekkert meira um
það,” sagði hann. “Eg mundi
hafa hagað mér nákvæmlega
eins og þú í þínum sporum. Ha,
ha, ha. Nákvæmlega! En eg
mundi ekki ljúga til urn það.”
En nú varð eg gramur við
hann. Þetta var viðkvæmt mál
hvað mig Snerti. Beiskir dropar,
— eg mundi gæta tilíinninga
minna betur í framtíðinni.
“Gæta tilfinninga þinna bet-
ur,” át hann eftir mér. “Eg get
því nærri! Þú hefir stigið í eld-
inn og þú munt standa í honum
um tíma. Sagan byrjaði vel, en
hún er ekki enn þá enduð.
Hvernig hljóðar nú þetta boð-
orð sem svo margir brjóta. Þú
skalt ekki — þú skalt ekki —”
Svo leit hann ískyggilega á
mig um leið og hann tæmdi
glasið sitt og sagði:
“En — Herris má aldrei vita
neitt um það —.”
Business and Professional Cards
Drummondville CottonCo.
LTD.
55 Arthur St., Winnipeg:
Phone 21020
Manufacturers of
BLUENOSE Fish Nets
ar>.d Sein Twines
H. L. HANNESSON,
Branch Mgr.
MANITOBA FISHERIES
WINNIPEG, MAN.
T. Bercovitch, framkv.stj.
Verzla í heildsölu með nýjan og
frosinn fisk.
303 OWENA ST.
Skrifstofusími 25 355
Heimasími 55 463
Blóm siundvíslega afgreidd
THE
ROSERY
StofnaS 1905
427 Portape Ave.
Winnipeg.
LTD.
1Heyets
Sttulios JGtd.
(argesl Photo^caphic OwuutatsonBi Casuut
ÓHONE
96 647
G. F. Jonasson, Pres. & Man. Dir.
S. M. Baokman, See. Treas.
Keystone Fisheries
Limited
325 Main St.
Wholesale Distributors of
FRESH AND FROZEN FJSH
CANADIAN FISH
PRODUCERS, LTD.
J. H Parte, Managing Director
.Wholesale Distributors of
Fresh and Frozen Fish.
311 Chambers St.
Office Phone 86 651.
Res Phone 73 917.
H. A. BERGMAN, K.C.
íslenzkur lögfrœOinpvr
Skíitstofa: Room 811 McArthur
Building, Portage Ave.
P.O. Box 165«
Phones 95 052 og 39 043
Offiee Phone
87 293
Res. Phone
72 409
Dr. L. A. Sigurdson
109 MEDICAL ARTS BLDG.
Office Hours: 4 p.m.—6 p.m.
and by appointment
EYOLFSON’S DRUG
PARK RIVER, N.D.
fslenzkur lyfsali
Fólk getur pantað meðul og
annað með pósti.
Fljót afgreiðsla.
ANDREWS. ANDREWS
THORVALDSON AND
EGGERTSON
Lögfræöingar
209 Bank of Nova Scotia Bldg.
Portage og Garry St.
Simi 98 291
Dr. P. H. T. Thorlakson
Phone 22 866
•
WINNIPEG CLINIC
Vaughan & St. Mary's
•
Res. 114 GRENFELL BLVD.
Phone 62 200
DR. A. V. JOHNSON
Denttst
•
506 SOMERSET BLDG.
Telephone 88 124
Home Telephone 202 398
J. J. SWANSON & CO.
LIMITED
308 AVENUE BLDG., WPG.
•
Fasteignasalar. Leigja hös. Ot-
vega peningalán og eldsábyrgð.
bifreiðaAhyrgð, o. s. frv.
Phone 26 821
Peningar til útláns
Sölusamningar keyptir.
Bfljarðir til sölu.
INTERNATIONAL LOAN
COMPANY
304 TRUST & LOAN BLDG.
Winnipeg
DR. B. J. BRANDSON
308 Medical Arts Bldg
Cor. Graham og Kennedy Sts.
Phone 21 834—Office tlmar 3-4.30
•
Heimili: 214 WAVERLEY ST.
Phone 403 2 88
Winnipeg, Manitoba
Legsteinar
sem skara fram'úr
Orvals hlAgrýtí
og Manitoba marmari
Skrifiö eftir verSskrá
GILLIS QUARRIES, LTD.
14 00 SPRUCE ST.
Winnlpeg, Man.
DR. A. BLONDAL
Physician & Surgeon
60 2 MEDICAL ARTS BLDG.
Sími 22 296
Heimili: 108 Chataway
Stmi 61 023
ST. REGIS HOTEL
285 SMITH ST., WINNIPEG
•
Pægilegur og rólegur bústaöur
i miSbiki borgarinnar
Herbergi $2.00 og þar yftr; með
baðklefa $3.00 og þar yflr
Ágætar máltlðir 4 0c—60c
Free Parking for Ouests
DRS. H. R. and H. W.
TWEED
Tannlœknar
•
406 TORONTO GEN. TRCSTS
BUILDING
Cor. Portage Ave. og Smlth St.
PHONE 26 545 WINNI^EO
A. S. BARDAL
848 SHERBROOK ST.
Selur llkkistur og annast um út-
farir. Allur útbúnaður sá bezti.
Ennfremur selur hann allskonar
minnisvarða og legsteina.
Skrifstofu talslmi 86 607
Heimilis talsími 501 562
DR. ROBERT BLACK
Sérfræðingur I eyrna, augna, nef
og h&lssjflkdðmum
416 Medical Arts Bldg.
Cor. Graham & Kennedv
Viðtalstlmi — 11 til 1 og 2 ttl 5
Skrifstofustmi 22 2 51
Heimilisslmi 401 991
Dr. S. J. Johannesson
215 RUBY STREET
(Beint suður af Banning)
. Talslmi 30 877
Viðtalstími 3—5 e. h.