Lögberg - 26.08.1943, Blaðsíða 5

LÖGBERG, FIMTUDAGINN 26. ÁGÚST 1943.
6
Með kolaskort framundan horfast Can-
adabúar í augu við ný vetrarharðindi
Nokkur perlubrot úr djúpi tímans
Vegna hámarks stríðsiðnaðar-
ins og takmarkaðra flutnings-
tækja, verður erfitt að fá kol
næsta vetur. Þjóðin horfir fram
a kolaskort, sem nemur miljón-
nni smálesta. Járnbrautirnar
nota 30% af kolaframleiðslunni,
°g þær geta ekki dregið úr þörf-
sínum nema með sínum
eigin sparnaðaraðferðum. Þá
getur stjórnin ekki lækkað kola
birgðir skipa, sem þurfa 4%
framieiðslunnar, auk þess ' sem
námurnar þurfnast 3% til þess
að framleiða meiri kol. Þá þarf
13% til þess að framleiða koke,
til stálframleiðslunnar. Og enn
þsrf 30% til fyrirtækja og iðn-
stofnana, sem stjórnin fer fram
a að spari eldsneyti eins og
hugsanlegt er.
Farið verður fram á það við
húsráðendur, að þeir SPARI
EINA SMÁLEST AF FIMM.
Miklu má koma til vegar í
sparnaðarátt, ef vel er dytt að
heimilum undir veturinn, og
komið í veg fyrir súg sem fram-
ast má verða. Þess vegna er
áríðandi, að almenningur búi
vel um hurðir og glugga, og
gæti þess, að pípur og mið-
stöðvarhitunartæki séu í góðu
ásigkomulagi. Súgræmur ætti að
setja við hurðir og glugga í
tæka tíð áður en veturinn drep-
ur á dyr, með þessu. og mörgu
fleira, má spara eldsneyti, án
þess að heilsu almennings sé á
nokkurn minsta hátt stofrað í
hættu vegna ofkaldra íbúða.
Kaflar úr erindum
MYNDASTYTTAN í
ANDESFJÖLLUM.
Andesfjöllin er merkjalónan milli
Argentínu og Chile ríkjanna i Suöur-
Ameríku. ÁriS 1900 vofði ófriöar-
blika yfir þessum löndum, sökum á-
greinings út af landamerkjanlinunni
í fjöllunum. Stríösviöbúnaöur var
hafinn, en kvenfólkið í ríkjunum var
ákveðiö á móti stríði, og fyrir áhrif
þeirra, og tveggja biskupa var þrætu-
rnálin skotiö undir dóm Viktoríu Eng-
landsdrotningar. Báöar þjóðirnar
samþyktu skilmálana og báöar voru á-
nægðar.
Til minningar um þennan þýðing-
armikla atburö gekkst kvenþjóð
beggja ríkjanna fyrir því að reist var
friöar minnismerki á hæsta fjallinu,
sem aðskilur ríkin, 14,000 fet yfir
sjávarmál. Það var mynd af Kristi
smiðuð úr gamalli fallbyssu, í annari
hendinni heldur hann á krossmarki, en
hin hendin er útrétt til blessunar.
Myndin hvílir á linetti, sem á að
tákna jarðarkringluna. Á spjaldi sem
myndinni fylgir eru þessi orð rituð:
“Fyr skulu fjöll þessi hrynja til
grunna heldur en að fólkiö í Argen-
tínu og Chile svíkur það friðarheit,
sem hátíðlega hefir veriö loforðum
bundið við fótskör friðarhöföingjans,
Krists.”
a vegamótum lífs og dauða að sjá að
l'fið hefir verið sigurganga, að æfi-
starfig hefir verið einhvers nýtt, jafn-
vel þó leiðin hafi legið um eggjagrjót
°g þrautfær klungur.
Eg vil benda ykkur á orð Jesú
Krists þar sem hann’ segir: Biðjið og
yður mun veitast, leitið og þér mun-
l>ð finna, knýið á og fyrir yður mun
"Pplokið verða.” Geymið þessi orð í
ykkar. gleymið ekki að biðja i
réttum anda, það auðgar lífið óum-
r*ðilega. Sá, sem er sterkur í bæn
°g lotningu, verður sterkur í lífinu.
íbeitið og knýið á í lífsbaráttunni, með
v,lja og trú, þá munu huliðsheimar
tækifæranna opnast fyrir ykkur, og
utarkinu, sem þið stefnið að munuð
Þlð ná fyr eða síðar. Víkið aldrei frá
braut sannleikans, standið eða fallið
tieð sannleikanum; sigur, sem unninn
er með röngu er hefndargjöf, með-
v,tundin um slíkan sigur eitrar lífið
°g hugsunina til æfiloka, bíðið ósigur
beldur en að víkja hársbreidd frá réttu
marki, slíkur ósigur skapar sælutil-
finningu jafnvel þó þú standir einn á
móti þúsund. Kjósið Jesúm fyrir
leiðtoga, reynið að þekkja hann og
skilja, reynið að feta í hans fótspor
og fylgja hans kenningu, og breytið
við mepnina eins og þið viljið að
þeir breyti við ykkur; trúið á lífið
og möguleikana; sækið fram með
djörfung og verið menn með mönn-
um í hvaða verkahring sem þið starf
ir; hirðið ekki þó ekki sé blásið í
lúður fyrir ykkur; vinnið í kyrþey og
með trúmensku, og vinnið öll ykkar
verk vel. Treystið Guði og biðjið
hann að gefa ykkur trú, sem fjöllin
flytur.
“Sú trú scm fjöllni flytur
oss fári þyngstu ver.
Ei skad' askeyti bitur
þann skjöld ef berum vér.
1 stormi lífs hún styður
og styrkir hjörtur þreytt.
1 henni er fólginn friður,
scm fœr ei heimur veitt.
eflir G. J. Oleson.
þorpinu, þú hlýtur að hafa farið
fram hjá henni. Því fékkstu þér
ekki brauð þar? Burt með þig
eða eg siga hundunum á þig,
sagði maðurinn sem til dyra
kom. Kóngurinn reyndi hvert
húsið af öðru en alstaðar mætti
hann sama kærleiksleysinu.
Augu hans fylltust af tárum er
honum hafði verið borin leti á
brýn. “Við vinnum fyrir okkur
því gerir þú það ekki, farðu
ræfillinn þinn og gerðu eitthvað
þarflegt”, sögðu þeir.
Er þetta var sagt lyfti píla-
grímurinn hendinni til að þurka
tár af augunum, yfirklæðin féllu
frá svo 'það skein í konungs-
skrúðann. Það var ekki ókunn-
ugur maður, það var kóngurinn
héýin hafði beðið líknar
árangurslaust. Vinarþel fólksins
var ekki einlægt, kærleikurinn
var aðeins á yfirborðinu. Menn
skriðu í duftinu fyrir heldri
mönnum og stórmennum oft og
eínatt ekki fyrir kærleiksþel eða
velvildarhug, heldur til þess að
vegsama sjálfa sig, og það eru
margar myndir af slíku meðal
Qslendinga. Vér skyldum kapp-
kosta að forðast öll óheilindi.

Hér eru Indverjar búnir eins og hermenn í Royal Armoured Corps.
lenda Bibliufélagsins. Fyrst er vísir-
in og svo er berið. Af litlu fræi vex
oft stór jurt.
All yfir Canada og innan vébanda sam-
einuðu þjóðanna. vinnur síminn hlið
við hlið fyrir sigri. Á vígvelli, heima.
í verksmiðjum, umlykur síminn fjar-
lægðir í snatri — og sparar þúsundir
dollara með flýtlum samböndum milli
forustumanna stríðsins, vopnaverk-
smiðja og hins mikla stríðsiðnaðar. Já.
síminn er kominn í stríð, og vinnur að
sigri. — Síminn kemur sér líka vel við
búnað. Þér getið
sparað benzín og
hjólbarða, með því
að i versla, heim-
sækja og gera við-
skipti
MEÐ SÍMANUMl
KONUNGURINN
OG ÞEGNARNIR.
Einu sinni var konungur, sem
var mjög vinsæll og elskaður
af þjóð sinni. Á hverjum degi
sendi fólkið fullar körfur af
blómum til konungshallarinnar.
Þrátt fyrir það að hallargarð-
urinn var logandi af blómskrúði,
með blómasendjingunum voru
vel skrifuð skeyti til konungs-
ins, en hann var samt ekki
ánægður. Honum fanst eitthvað
óheilt í sambandi við þetta.
Skyldi fólkið annars vera svona
vingjarnlegt í raun og veru eins
og það er á yfirborðinu? Skyldi
fólkið hafa kærleika til mín í
hjarta sínu? Ef að hjarta þeirra
' er þrungið kærleika til mín eins
og sýnist þá nær það t'l allra
manna. Eg skal ganga úr skugga
um sannleikann í þessu.
Yfir konungsskrúðann klædd-
ist hann nú hversdagsfötum frá
hvirfli til ilja, hafði hatt á
höfði sem almenningur og gerði
sig torkennilegann og lagði svo
á stað út meðal þegna sinna,
brátt leit hann út sem pílagrím-
ur, rykið á veginum var mikið,
og hann var allur rykugur. Loks
kom hann að húsi einu og drap
á dyr, hann sagði: Eg er bæði
þyrstur og þreyttur, geturðu
ekki gefið mér glas af mjólk.
Konan horfði á hann og sá
hann var umkomulítil og sagði:
Ó. nei, eg hef ekkert fyrir þig,
það er uppsprettulind lengra
niður með veginum, settu þig
niður þar hvíldu þig og fáðu
þér að drekka. Og hún lokaði
dyrunum. Konungurinn hugsaði
til vinar kveðjunnar, sem hann
hafði fengið frá þessari konu
daginn áður.
I næsta húsi bað hann um
brauðbita. Það er brauðbúð í
MARÍA JONES
OG BIBLÍUFÉLAGIÐ.
María Jones, hún var glöð og létt-
lynd og söng vanalega við verk sitt.
Hún var sérstaklega glöð, því þegar
verki hennar var lokið, ætlaði hún
að fara fjögra niílna leið til þess að
geta lesið Biblíuna um stund. Hún
hraðaði sér fótgangandi yfir hólana,
þar gat hún lesið í næði þar til timi
varð að fara heim. En að lesa Biblí-
una eina dagstund á viku var henni
ekki nægilegt, svo hún fór að draga
saman hvern skilding og á sex árum
tókst henni að safna nægu fé til að
kaupa Biblíu sjálf.
í Bala átti presturinn heima, sem
hafði Biblíuna til sölu á velskri tungu,
eit það var í 25 mílna f jarlægð, en það
skifti engu máli fyrir Maríu, hún
treysti sér að ganga yfir fjöllin, þeg-
ar til svona mikils var að vinna, þeg-
ar ferðinni væri lokið.
Þegar hún kom til prestsins og sagði
honum sögu sina, hvað heldur þú
hann hafi sagt ? “Eg hefi ekki eitt
einasta eintak óselt.” Hvað gerði
María þá ? Andlit hennar bar vott um
vonbrigðin, hún gat ekki tára bundist,
presturinn komst við af raunum henn-
ar. “Taktu Biblíuna mína, þegar eg
fer til Lundúnaborgar get eg fengið
aðra.”
Það hýrnaði yfir svip hennar og
með gleði í hjarta sínu sneri hún
heim á leið þennan 25 mílna leiðar-
spotta, með fenginn fjársjóð í handar-
krika sínum.
Þegar presturinn fór til Lundúna,
sagði hann sögu litlu velsku stúlkunn-
ar, sem leit svo á að sex ára sparsemi
og 25 mílna göngutúr væri ekki of
mikið að leggja í sölurnar til þess að
eignast Biblíu, og hann bætti við: því
ekki að mynda félagskap til þess að
Wales-búar geti fengið fleiri Bibliur.
En annar svaraði: Ef mynda skal fé-
lagsskap fyrir Wales, þvt þá ekki fvrir
alla veröldina? Og það var gert.
/Þetta var grundvöllur Brezka og Er
A Humming-Bird
By Helen Swinburne
Wrought from wild nectar and dew,
A plaything of sun and of shade,
He flickers from green into blue,
From gold into fire;—
He hovers and hums unafraid
Where blossom is rife,
A miracle, misty æith motion,
A jewel awakened to life.
Skyward he darts and away
He is borne like drifting down,
Or a fragment of rainbow gleaming,
Over the meadow’s gay
And lacy-kirtled gown.
He has glown with his golden dust
Bestrewn by an elfin hand,
And we are left here dreaming
Of a glimpse of Fairyland.
Athugasemd við
leiðréttingu
Mér þótti vænt um skýringu J. J.
Bíldfells við “athugasemd” mina í
Lögbergi. Eg hélt að "Sam.” hefði
tekið það upp hjá sér að leiðrétta
J. J. B., og var eg tregur að trúa því
að gufræðingar gætu leiðrétt mann-
fræðinga. En skýring J. J. B. setur
þetta alt í annað horf.
Það var einmitt dr. Hitson sjálfur,
sem bar brigður á að hægt væri að
gefa nokkurt nafn því mannfólki, sem
uppi var á Palæolithic tímabilinu, af
þeirri ástæðu að það mannfólk myndi
aldrei hafa lifað það að ná inn í þáð
tímabil, sem nefnt er Neolithic eða
Polished Stone Age.
Færir hann til þess sterk og senni-
leg rök. Eitt af þeim er það að menn
sem um það mál rituðu, og gáfu í
mynduðum þjóðflokki nafnið “Innuit”,
án þess að hafa önnur rök en brot
úr kjálka með afar-stórum tönnum í,
sem líktust meira dýratönnum en
manna.
En hvað snertir^þekkingu dr. Hut-
sons, þá er afstaða hans alt önnur en
mannfræðinganna, sem sumir hverjir
fara út í öfgar, og má því álíta sumra
þeirra algjörða “speculation.” Kemur
hann með tvö dæmi upp á skáldskap
þeirra og illa rökstutt hugarflug.
í bók eftir Louis Figurier, franskan
höfund, sem nefndist: “Primitive
Man,” er þessu Palæolithic fólki lýst
sem hávöxnu yfirlitsbjörtu og vel
vöxnu. En Grant Allen í riti, sem nefnt
var: “Our Ancestors,” lýsir hann
þessu sama fólki svo: “Dökt yfirlits,
með lágt enni, afar stóra kjálka, hok-
invaxið, en lægri tegundar en Ástralíu-
negrar eða Andaman eyjar búar.”
Allar þessar misjöfnu lýsingar bygð-
ar á einu kjálkabroti, sem ekki er
einu sinni víst að sé af manni; og
enn síður víst að hann sé frá “The
earty stone age.”
Hutson er í riti sínu aðallega að
lýsa skoðunum og frásögnum ýmsra
rithöfunda, sem eru að gjöra grein
fýrir uppruna þjóða með tilliti til
uppruna mannlegrar siðmenningar
hinna ýmsu þjóða heimsins bæði að
fornu og nýju.
J. J. B. hleypur á sig þegar hann
segir að Hutson nefni þessa stein-
aldarmenn Innuit. Þvi í athugasemd
er það tekið fram með Hutsons eigin
orðum, að hann geti ekki séð að hægt
sé að gefa þessum mannflokki nokk-
urt nafn, þó sumir hafi klassað þá sem
Eskimóa. Og svo held eg að J. J. B.
hætti við að slengja saman fyrri og
siðari steinaldarmönnum. Þar sem þö
er álitið að afar-langt tímabil hafi
verið á milli þessara tímabila sem
nefnd eru Palæolithic og Neolithic.
Tarðfræðingat; hafa fundið að mikil
breyting hafi orðið á yfirborði Ev-
rópu frá því fyrra til hins síðara;
þar sem augljóst er að stórkostlegar
jarðbyltingar hafa átt sér stað í gegn-
um fleiri en eitt ísaldar tímabil.
G. H. Wells er augsýnilega að lýsa
fólki frá Neolithiska tímabilinu. Og
svo hafa ýmsir mannfræðingar gjört,
bæði fyr og síðar.
Það mætti kalla gleðilegt ef J. J. B.
gæti sett dr. Hutson á hné sér, þar
sem allur misskilningur og hundahlaup
væru fráskilin.
Eg var ekki að “glettast” til við
fornvin minn, J. J. B. Hefði hann
ekki ritað of mikið, þá hefðu þessar
línur mínar líka verið styttri.
Mér hefir líkað margt sem hann
hefir ritað. Hann hefir margt nyt-
samt ritað, þó það hafi ekki ávalt
verið vel þakkað.
S. B. Benedictsson.

SIIMMER CLASSES
THE DEMAND FOR OFFICE HELP FOR MILITARY
AND INDUSTRIAL OFFICES IS SO PRESSING THAT
WE HAVE INTRODUCED SPECIAL SUMMER
WAR EMERGENCY COURSES
You may study individual subjects or groups of
subjects from the following; Shorthand, Typewriting,
Bookkeeping, Comptometer, Correspondence, Spelling,
Arithmetic, Penmanship, Dictaphone, Elliott Fisher or
Telephone Switchboard.
IT IS PLEASANT STUDYING IN OUR
AIR-COOLED, AIR-CONDITIONED
CLASSROOMS
The “SUCCESS” is the only air-conditioned, air-
cooled private Commercial College in Winnipeg.
Educational Admittance Standard
To our day classes We admit only students of Grade
XI, Grade XII, and University standing, a policy to
which we strictly adhere. For evening classes we have
no educational admittance standard.
You may enroll at any time in Day or Evening
Classes, which will continue throughout the
summer without interruption.
55555S55S5555555S55S55S555555S5S5555555555Í5555555555555555555555S555555555555S
TELEPHONE 25 843
CALL OR WRITE FOR OUR FREE
40-PAGE PROSPECTUS.
S U C C E S S
BUSINESS COLLEGE
Portage Ave. at Edmonton St.
WINNIPEG.

I
I
|
j
s
Ll