Lögberg - 21.10.1943, Blaðsíða 2

2
LÖGBERG, FIMTUDAGINN 21. OKTÓBER 1943.
Mannalát í Nýja íslandi
Fourth of a Series of Advertisements Explaining the Reasons
for Beer Rationing
HOARDING ULTIMATELY HURTS YOURSELF!
E ACH and every hotel in Manitoba is rationed on a
monthly basis, and is receiving 90% of the beer sold
through the hotel during the corresponding month of
the year ending October 31st, 1942. When purchasing,
buy only what you need at the time, and don’t buy for
the future—this will make available some beer for all
who want it.
DREWRYS
LIMITED
MD 107
Kynslóðir koma,
kynslóðir fara,
allar sömu æfigöng.”
Einn og einn hverfa þeir af
sjónarsviði mannlífsins landnem
arnir gömlu, sem lögðu traustan
grundvöll undir framþróun hins
ný-íslenzka mannfélags. Vér sökn
um þeirra og minnumst með
þakklæti fyrir vel unnið starf, —
og uppskerum þar sem þeir hafa
sáð.
Hér fylgja æfisögubrot nokk-
urra þessara landnema, og ann-
ara er síðar komu til Nýja ís-
lands, sem hafa á yfirstandandi
ári siglt burt frá ströndum tíma
og rúms til landnámsins hinzta
fyrir handan dauðans haf.
Sigríður Metúsalemsdóttir.
Dó 20. des. s. 1. í Mikley, var
fædd 6. febr. 1853 á Klvppstað
í Loðmundarfirði í Norður Múla-
sýslu. Foreldrar hennar voru
Metúsalem Guttormsson og Guð
rún Sigfúsdóttir, hjón sem lengst
af bjuggu á Hjálmarsströnd í
Loðmundarfirði.
Til Canada kom Sigþrúður
sumarið 1913, með Hallgrími
bróður ^'num, konu hans og
börnum. Hjá þemi var hún að
Lundar, Man., þar til haustið
1924, er hún gekk í vist hjá
Vilhjálmi Asbjörnssyni í Mikl-
ey sem ráðskona. Þótt hún þá
væri orðin 71 árs, vann hún
dvggilega og vel í þeirri þjón-
ustu í tólf ár, en þá hætti Vil-
hjálmur búskap. Síðan voru þau
bæði til daganna enda á heim-
ili hjónanna Ernest og Lovísu
Bell í Mikley. Þar bar andlát
þeirra beggja að með örfárra
daga millibili. Sigþrúður og Vil-
hjálmur voru samdægurs til
moldar" borin, 8. janúar s. 1.,
frá kirkju Mikleyjarsafnaðar.
Séra Bjarni A. Bjarnason jarð-
söng.
Vilhjálmur Ásbjörnsson.
Vilhjálmur dó á nýársdag 1943,
var jarðsunginn eins og að ofan
er greint 8. janúar s. 1. Hann
var fæddur 16. nóv. 1854 í Dal-
húsum á Langanesi í Norður-
Múlasýslu; en þaðan fór hann
ársgamall til Þistilfjarðar í N,-
Þingeyjarsýslu, og ólst þar upp
hjá foreldrum sínum, sem voru
Ásbjörn Tómasson og Rósa Vil-
hjálmsdóttir.
Systkini Vilh]álms voru fjög-
ur, öll nú dáin. Bræður hans
tveir, Tómas og Helgi, voru á-
samt Vilhjálmi landnemar í Mikl
ey, og dóu þar fyrir allmörgum
árum.
Vilhjálmur giftist árið 1878
Sigfríði Tómasdóttur. Eignuðust
þau fimm börn. sem nú eru öll
dáin nema ein dóttir; hún er
Sigríður, ekkja Eggerts Ólafs
Thordarsonar að Höfða í Mikley.
Hin börnin hétu: Kristín, Gunn-
ar, Ásbjörn og Helga; hin síð-
astnefnda, dáin 1936, var kona
Ingólfs Pálsson í Mikley.
Með fjölskyldu sína flutti Vil-
hjálmur vestur um haf til Mikl-
eyjar árið 1887. Fyrsta árið þar
var hann hjá föðurbróður sínum,
bygðarleiðtoganum Helga Tómas
syni á Reynistað; en síðan keypti
hann land, nefnt Helgastaðir, og
hjó þar þangað til hann aldurs
vegna lagði niður búskap árið
1936.
Vilhjálmur tók virkan og góð-
an þátt í velferðarmálum bygðar
sinnar; var skrifari Mikleyjar
safnaðar í sextán ár, og tilheyrði
söngflokki safnaðarins svo lengi
sem heilsa leyfði. Síðustu árin
var hann blindur, en sálarsjónin
bilaði aldrei.
Kristmundur Kristmundsson.
Kristmundur er fæddur 10.
júlí 1894 að' Hafnarnesi í Horna-
firði í Nesjasveit í Austur-Skafta
fellssýslu. Foreldrar hans voru
Kristmundur Kristmundsson frá
Rafnseyri við Arnarfjörð og
Halldóra Högnadóttir frá Suður-
hóli í Hornafirði. Halldóra gift-
ist síðar Þórði Pálssyni, og
bjuggu þau á Horni í Árnesbygð
í Nýja íslandi; þau eru bæði
dáin fyrir nokkrum árum. Börn
þeirra, hálfsystkini Kristmundar
sál., eru átta á lífi. Að undan-
teknum Þórði, sem lifir á íslandi,
og Halldóru til heimilis í Winni-
pegosis, Man., eru þau systkini
öll búsett í Árnes og Breiðuvik-
ur-bygðum í Nýja Islandi. Þau
heita: Gunnar, Anna Þórdis,
Björgvin, Hallbera Lovísa, Pál-
ína Guðrún og Einar.
Kristmundur kom til Canada
árið 1904 með fósturforeldrum
sínum, Einari og Lovísu Einars-
son, sem síðar bjuggu í Fram-
nesbygð í Nýja íslandi, en eru
ríú bæði dáin.
Kristmundur innritaðist í 90.
herdeildina (Little Black Devils)
haustið 1915, og tók þátt í or-
ustunum við Somme, Ypres,
Vimy Ridge og Passchendale.
Þrisvar sýktist hann af eitur-
gasi og særðist einu sinni. Til
Canada kom hann aftur um
miðsumar 1919. Síðan hefir hann
verið vinnumaður hjá ýmsum;
en síðustu sjö árin hafði hann
fiskiútgerð við Rabbit Point á
Winnipeg-vatni.
Haustið 1942 var hann orðinn
mjög heilsutæpur, svo að hann
kom til Gimli og lá þar þungt
haldinn í nokkra mánuði, eða
þar til andlát hans bar að 2.
febr. s. 1. Jarðarför hans fór
frma 6. febr. með húskveðju frá
heimili Gunnars Pálssonar, hálf-
bróður Kristmundar sál., á
Horni í Árnesbygð. Hinztu hvíld
ar nýtur Kristmundur við hlið
móður sinnar í grafreitnum að
Hnausa, Man. Séra Bjarni A.
Bjarnason jarðsöng.
Kristmundur barðist sem hetja
í stríðinu á Frakklandi, í stríði
lífsins, og í hinzta sjúkdóms-
stríði. Hann var góður vinur
vina sinna, og kvaddi þetta líf
í sátt við alt og alla.
Ingveldur Jóseísdóltir
Guðmundsson.
Hún dó á heimili sínu í Fram-
nesbygð 6. febr. s. 1., nálega 85
ára gömul. Hún var fædd 9.
febr. 1858 á Súluvöllum í Vatns-
nesi í Húnavatnssýslu. Faðir
hennar, Jósef Tómasson, var um
tíma bóndi á Auðnastöðum;
móðir hennar hét Jóhanna Jóns-
dóttir.
Ingveldur giftist árið' 1858, en
flutti tál Canada fimm árum
síðar með manni sínum, Sigurði
Guðmundssyni. Þau settust að á
Skógum við íslendingafljót, og
bjuggu þar í tuttugu ár. Vestur
í Framnesbygð fluttu þau 1903,
og tóku sér land til heimilis-
réttar í suðurhluta bygðarinn-
ar. Þar dó Sigurður 6. marz 1920.
Börn Sigurðar og Ingveldar
urðu þrettán alls, en fimm dóu
í æsku. Þau sem komust til full-
orðinsára eru hér nefnd: Jóhanna
(Mrs. Thorlákur Schram), dó í
Wynyard, Sask., Ragnheiður
(Mrs. Kristján Thorsteinsson), dó
á Hnausum 1904; Ingibjörg (Mrs.
Jón Karvelson), lifir í Framnes-
bygð; Sigurður, dó í Wvnyard;
Jósefína (Mrs. Dagmar Thorláks-
son), dó í Wynyard; Sigurrós
(Mrs. Bjarni Jóhannesson), bú-
sett við Wynyard; Óskar Guð-
mundur, býr á föðurleifð siríni,
giftur Kate Florence Densley;
Ragnheiður, Mrs. Guðmundur
Paulson, í Framnes-bygð.
Eftir lát manns síns, bjó Ing-
veldur með tveimur yngstu börn-
um sínum, þar til Ragnheiður
giftist og flutti með manni sín-
um á land sitt árið 1925. Þá um
haustið brá Ingveldur búi, en
Guðmundur sonur hennar tók
við landinu, og hefir búið á því
síðan. Næsta vor flutti hún á
land Guðmundar og Ragnheiðar
Paulson með hús sitt. Þar var
hún eftirleiðis til daganna enda;
en með henni í heimili var dótt-
urdóttir hennar. Sigurlín Paul-
son, sem hún hafði tekið til sín
í bersku og uppalið.
Sjúkdómslega Ingveldar var
löng og þjáningasöm; en Sigur-
lín stundaði ömmu sína með
sóma til hinztu stundar. Þrek-
mikil dugnaðarkona, sem barð-
ist trúarinnar góðu baráttu gegn
um sextíu ára landnámsstríð
hefir nú hafið nýtt landnám í
dýrðarlöndum.
Hin látna var jarðsungin af
sóknarpresti, séra B. A. Bjarna-
syni, 11. febr. s. 1., frá heimili
og kirkju Árdalssafnaðar. Hún
var lögð til hinztu hvíldar í Ár-
dals grafreit.
Gunnar Helgason.
Gunnar, bóndi á Gunnarstöð-
um í Breiðuvík í Nýja Islandi,
andaðist á heimili sínu 13. marz
s. 1., 84 ára gamall. Hann var
fæddur á Steinkirkju í Fnjóska-
dal í Suður-Þingeyjarsýslu 11.
nóv. 1858. Faðir hans var Helgi
Guðlaugsson, fyrrum bóndi á
Hólsseli á Fjöllum en síðast á
Haugsstöðum í Vopnafirði; en
móðir Gunnars var Guðrún Gunn
arsdóttir bónda og hreppstjóra
í Grímsey,
Gunnar var uppalinn í foreldra
húsum til sextán ára aldurs, en
fór þá í vinnu til annara. Tvö
ár gekk hann í Möðruvallaskóla.
Gunnar Helgason giftist 14.
nóv. 1884 Benediktu Maríu Helga
dóttur frá Barnafelli í Kinn. Tvö
ár bjuggu þau í Svínadal í Keldu
hverfi, en fluttu vestur um haf
1887. Næsta ár tóku þau heimil-
isréttarland í Hnausabygð, og
nefndu Gunnarsstaði. Þar lifði
Gunnar til dauðadags.
Benedikta lifir mann sinn, og
nýtur í elli sinni umönnunar dótt
ur sinnar, sem heitir Sigurlaug
Guðrún ög býr á Gunnarsstöð-’
um með manni sínum Helgai
Sigurðssyni. Tveir synir Gunn-
ars og Benediktu eru á lífi: Helgi,
kvæntur Sigurrós Finnson, er
bóndi í grend við Gunnarsstaði;
og Haraldur Herbert, eigandi
Gimli Garage í samnefndum bæ,
kvæntur Ethel Jónasson. Guð-
laugur Benedikt, bróðir þeirra
systkina, dó 17. apríl 1942, á
fimtugasta árinu.
Jarðarför Gunnars var haldin
23. marz s. 1. frá heimilinu og
kirkju Breiðuvíkursafnaðar. Séra
Bjarni A. Bjarnason jarðsöng.
Með Gunnari á Gunnársstöð-
um er genginn. grafarveg góður
drengur og karlmannlegur ís-
lendingur, sem var þéttur á villi
og þéttur í lund. Vel og trúlega
unnið æfistarf blessar minningu
hans.
Steíanía Sigríður Stefánsson.
Stefanía, kona Jóns Stefáns-
sonar í Ásgarði við Hnausa, Man.,
dó á heimili sínu eftir langt stríð
sjúkdóms og þjáninga þ. 21. maí
s. 1.
Hún var fædd 23. maí 1874 að
Seljamýri í Loðmundarfirði í
Norður-Múlasýslu dóttir Jóhanns
Sveinssonar og Guðrúnar Péturs
dóttur. Uppeldi sitt fékk hún í
foreldrahúsum til tíu ára aldurs,
en þá dó faðir hennar; var hun
eftirleiðis með móður sinni á
ýmsum stöðum. Hálfsystkini
hennar voru: Sveinn, dáinn á Is-
landi; Sæbjörn, búsettur við
^iney, Man.; Guðný, dó á íslandi;
Jóhann, átti héima við Mountain,
N.-Dak., er nú dáinn.
Rétt fyrir aldamótin giftist
Stefanía Jóni Einarssyni; komu
þau til þessa lands árið 1902, og
lifðu í Winnipeg til 1920. Fluttu
þau þá til Nýja Islands, og sett-
ust að við Grenimörk norðar-
lega í Breiðuvík. Þar dó Jón 23.
maí 1922. Af þeirra börnum lif-
iir einn sonujr, Jóharín, giftur
Mabel Kristínu Smith. Jóhann er
búsettur með fjölskyldu sinni í
nágrenni við heimili móður sinn-
ar.
Stefanía giftist aftur 12. maí
1927, og gekk þá að eiga Jon
Stefánsson, bónda á Ásgarði í
Breiðuvík. Fyrir nokkrum árum
hættu þau búskap, og settust í
helgan stein, áranna og heiis-
unnar vegna.
Stefanía sál. gekk ætíð heil en
ekki hálf að verki. Hún var vel
starfandi í söfnuði og kvenfél-
agi; var lengi vel kvenfélags for-
seti, um tíma í djáknanefnd
Breiðuvíkursafnaðar, einnig um
eitt skeið gjaldkeri safnaðarins.
í Winnipeg, áður fyr, hafði hún
starfað vel í Tjaldbúðarsöfnuði.
Hún var trygglynd og vinföst,
stöðuglynd og staðföst. Dauð-
anum mætti hún eins og lífinu
með kristilegri hetjulund. Henn-
ar síðustu orð voru þessi bænar-
orð:
Svo að lifa að sofna hægt,
svo að deyja að kvöl sé bægt,
svo að greftrast sem Guðs börn
hér,
gef þú sætasti Jesú mér.
Stefanía sál. var til moldar bor
in á afmælisdegi hennar, 23. maí
s. 1., frá heimilinu og kirkju
Breiðuvíkur safnaðar. Séra B. A.
Bjarnason jarðsöng.
Percy Chaloner Jónasson.
Percy skildi við þetta líf á
sviplegan hátt 1. júlí s. 1., á heim-
ili sínu í Árborg1, Man. Hann var
uppeldissonur landnámshöfðingj
ans Capt. Sigtryggs og frú Rann-
veigar Jónasson. En foreldrar
hans voru Edward og Ada McGie,
í Digby, N. S.; þar var Percy
fæddur 21. maí 1879. Uppeldi
sitt fékk hann í Winnipeg, og
öðlaðist nokkra skólamentun.
Percy starfaði nokkur ár í
stjórnar þjónustu sem “homest-
ead inspector”; en lengst af var
hann við verzlunarstörf. Um
tíma var hann forstjóri bænda-
verzlunarinnar í Árborg. Frá
1911 var hann búsettur í Árborg.
Percy giftist 7. nóv. 1918. Kona
hans, Thorey Sigríður, er dóttir
Gests sál. og Þóreyjar Oddleifs-
sonar í Haga í Nýja íslandi. Á-
! samt ekkjunni lifa fjögur börn
| Percy og Thoreyjar Jónasson;
þau eru: Percy Theodore, Rann-
veig Thorey, Laura May og
Arthur Willard. Einn bróðir hins
látna, Arthur McGie, lifir í Win-
nipeg, en tvær hálf-systur eru
austur í fylkjum.
Percy Jónasson var hæfileika
maður, vel að sér, og fróður
um margt. Hann var hneigður
fyrir bókina, og las mikið og
vel.
Jarðarförin fór fram frá heim-
ilinu og kirkju Árdals lúterska
safnaðar 3. júlí s. 1. Jarðsett var
í grafreitnum að Haga. Sóknar-
presturinn, séra B. A. Bjarnason
talaði yfir moldum hins látna.
Kristinn Sigurbjörn Marvin
Guðmundson.
Kristinn Sigurbjörn frá River-
ton, Man., druknaði í Winnipeg-
vatni 21. október s. 1., er hann
féll útbyrðis af póstflutninga-
bátnum, á útsiglingu frá Mani-
gotagan til Mikleyjar og River-
ton. Líkið fanst ekki fyr en 10.
júlí s. 1. Jarðarförin fór fram 12.
júlí frá kirkju Bræðrasafnaðar
Hittið næsta liðssöfnunarmann að máli
/r&'pcíp moM/ry
OF CANADIAN
H0GSa.dBAG0N
Quality has always been of ffirst importance in strengthen-
ing our Swine Industry.
Quality is still vitally important.
Bacon quality is founded on the use of breeding stock of the
right kind. Breed sows to pure bred boars only.
Boars of Advanced Registry breeding offer the best guarantee
of success. A good pure bred boar is a sound investment.
To obtain a pure bred boar
get in touch with your nearest breeder or Provincial
or Dominion Livestock Representative.
AGRICULTURAL SUPPLIES BOARD
Dominion Department of Agriculture, Ottawa
Honourable James G. Gardiner, M inister
183S