Lögberg - 30.12.1943, Síða 5

LÖGBERG, FIMTUDAGINN 30. DESEMBER 1943
5
S8BSBSS5
NEW YEAR TERM
MONDAY, JANUARY 3rd
Our New Year Term will>open on Monday, January 3ih, for boih Day and Evening
Classes. We invite you to begin your Course on ihai dale. Our office will be open for
enrollmenis every business day beiween Chrisimas and ihe New Year, from 9 a.m. io
6 p.m. You may arrange an appointmeni for a personal inierview by lelephoning 25 843.
RESERVE YOUR DESK EARLY!
If you cannot enroll on January 3rd, you may begin later, as our system
of personal and group instruction permits new students to commence at
any time and to start right at the beginning of each subject. We suggest,
bowever, that you advise us early in regard to the approximate date on
which you expect to enroll as our maximum attendance quota will be
reached very early in the New Year. A personal call at our office or a re-
mittance of $10.00 by mail, will reserve your desk for the date on which
you desire to commence.
Write Us, Call at our Office, or Phone 25 843
for a copy of our 40-page illustrated Prospectus, which contains detailed
information regarding our courses and the College. This is free, on request.
jWerrp Ctjriðmias to
THE AIR-CONDITIONED COLLEGE OF HIGHER STANDARDS
WINNIPEG, MANITOBA
Á mynd þessari gefur að líta fylkingu kaþólskra stúlkna i London, sem
gefið hafa sig fram til æfinga í herþjónustu.
alt að samhljómnum stefnir.
Hvern þann, sem vann þar um
æfi að
eilífa lífsbókin nefnir.”
Þetta laufblað frá íslenzku
skáldi má fylgja blómunum sem
skreyta þessa kveðjustund.
R. M.
Gömul kona í Paradis
Sýrlenzk þjóðsaga segir svo:
Þegar Zúleika, kona Pótifars,
var orðin öldruð ekkja og hafði
iðrast allrar léttúðar fyrri ára,
hitti hún Jósef aftur. Hann var
þá við æðstu völd og metorð hjá
Egyptum.
Grátandi bað hún hann fyrir-
gefningar, og hlaut hana. Er hún
nú sá hvað vel hafði ræzt úr fyr-
ir honum, og komst að raun um
bænrækni hans og góðvild, þá
mælti hún: “Bið þú Guð feðra
þinna að gefa mér ^iftur horfna
æsku mína.”
“Veiztu hvað þú biður um?”
svaraði Jósef. “Guð gefur eng-
um æskuna aftur nema einu
sinni. Hver góð kona verður ung
í annað sinn — og síðan að eilífu
— við hlið Paradísar. En ef þú
verður ung nú, og eldist að nýju
hér á jörðu, þá verður þú gömul
að eilífu.”
Frú Zúleika var bráðlát, —
eins og fyrri, — og kvaðst vilja
vinna þetta til: æskuna strax og
ellina um eilífð, heldur en elli
fáein ár — og æsku um eilífð.
Bað Jósef henni þá æsku, og
kvongaðist síðan. — En fyrir
bragðið er Zúleika eina gamla
konan í Paradís, — og verður
væntanlega — því að engin kona
hefir verið svona bráðlát og fávís
önnur en Zúleika.
“Hún er eina konan, sem allir
Paradísarbúar þekkja, af því að
hún eina er gömul í Paradís,” —
segir þjóðsagan.
S. G. Þýddi.
Dánarfregn
Þriðjudaginn 16. nóvember,
andaðist þessi mæta kona, í Van-
couver, B. C., á Chatham House
Private Hospital, sem Mrs. Alla
Reilly veitir forstöðu. Hún lá þar
rétt um tvær vikur.

Mrs. Ingibjörg Gíslason
Mr,s. Gíalaison var fædd að
Húsabakka í Skagafirði á ís-
landi, 12. apríl 1888. Foreldrar
hennar voru þau hjónin Sigmund
ur Jóhannsson frá Húsabakka og
Sigurbjörg Friðriksdóttir frá Vall
holti, einnig í Skagafirði. Friðrik
Stefánsson, faðir Sigurbjargar,
var mörg ár alþingismaður.
Bróðir hennar var Friðrik Steph
enson, sem um margra ára skeið
var ráðsmaður Columbia Press
félagsins, Vestur-íslendingum að
miklu og góðu kunnur.
Þegar Ingibjörg var á fyrsta
ári, fluttist hún með foreldrum
sínum vestur um haf. Þau sett-
ust að í Winnipeg og voru þar
allmörg ár. Þar ólst Ingibjörg
upp og naut skólagöngu. Er for-
eldrar hennar fluttu til Brown-
bygðarinnar í Suður Manitoba,
v^:ð hún eftir í Winnipeg, og
hafði heimili hjá móðurbróður
sínum, Mr. Stephenson.
Árið 1907 giftist hún Guð-
mundi Friðrik Gíslasyni, sem er
af Sleitustaðaættinni í Skagafirði
en fæddur í Norður-Dakota. Um
stutt skeið, áttu þau hjónin heima
í Pine Valley, sem nú nefnist
Piney í Suður-Manitoba. Þaðan
fóru þau til Green Bush í Minni-
sota, og þar voru þau þrjú ár.
Þaðan lá leiðin til Elfros í Sask.,
og þar var heimilið í 15 ár. Allan
þann tíma starfrækti Mr. Gísla-
son verzlun. Frá Elfros fluttu
þau til Winnipeg, og þar voru
þau 10 ár. Síðast liðin 10 ár hafa
þau átt heima vestur á Kyrra-
hafsströnd, lengst þess tíma í
Vancouver-borg í B. C., og hefir
Mr. Gíslason, hin síðari ár, haft
með höndum lífsábyrgðarstörf.
Skömmu áður en Mrs. Gísla-
son veiktist var hún glöð í hópi
samferðafólksins, og að því er
virtist, við góða heilsu. Hún var
aðeins 55 ára að aldri, og athafna
mikil í ýmsum störfum. Engum
datt í hug, að hún væri komin
að því að kveðja. Jafnvel þegar
hún fór á sjúkrahúsið, leit ekki
út fyrir, að ástandið væri alvar-
legt, en innan skamms tíma kom
það í ljós að hún hafði hættu-
legan hjartasjúkdóm, sem magn-
Y OUR Usecl Clothing
May Save a Greek Life!
’ Thousands of Greek men, women and children will
die from exposure this winter unJess they receive
warm clothing and shoes.
Have you any garments which have been outgrown
or discarded? A dress, a coat, a suit, or a pair of
shoes? Hand them in during the þresent drive for
used clothing to relieve the unspeakable suffering
of the brave Greek people.
Bring or send your gift of used clothing to your local GREEK
WAR RELIEF COMMITTEE, or to depots at following loca-
tions: Olympia Candy Co., Brandon; Royal Transportation
Co., Portage la Prairie or Emerson; or 423 Portage Ave.,
Winnipeg.
This space contributed by THE DR.EW S LIMITED
MD117
Innköllunarmenn LÖGBERGS
Amaranth, Man......................B. G. Kjartanson
Akra, N. Dakota ..................B. S. Thorvardson
Arborg, Man...........................Elías Elíasson
Arnes, Jlan......................K. N. S. Friðtinnson
Baldur, Man.............................O. Anderson
Bantry, N. Dakota ...............Einar J. Breiðfjörð
Bellingham, Wash...................Ami Simonarson
Blaine, Wash.......................Arnl Símonarsou
Brown, Man...............................J- S. Gillis
Cavalier. N. Dakota ..............B. S. Thorvaldson
Cypress River, Man.....................O. Anderson
Edinburg, N. Dakota .................Páll B. Olafson
Elfros, Sask....................Mrs. J. H. Goodman
Gurðar, N. Dakota ...................P&U B. Olafson
Gerald, Sask.............................Paulson
Geysir, Man......................K. N. S. Frlðfinnson
Gimli, Man.............................O. N. Kárdal
Glenboro, Man..........................O. Anderson
llallson, N. Dakota .................Páll B. Olafson
línausa, Man..........................Elías Elíasson
Husavick, Man....................K. N. S. Friðfinnson
Ivanhoe, Minn...................Miss Palina Bardal
Ijangruth, Man....................John Valdimarson
I.eslie, Sask..........................Jón ólafsson
Lundar, Man.............................Ban- Lindal
Mlnneota, Mina. ~ JMlss Palina Bardal
Mountain, N. Dakota .................Páll B. Olafson
Otto, Man...............................Dan. Lindal
Point Roberts, Wash....................S. J. Mýrdal
Reykjavík, Man.................................Arni Paulson
Riverton, Man...........;........K. N. S. Friðfinnson
Seattle, Wash..........................J. J. Middal
Selkirk, Man...........................S. W. Nordal
Tantallon, Sask.......................J. Kr. Johnson
Pphnm. N. Dakota ...............Einar J. Brciðfjörð
Víðir, Man.......................K. N. S. Friðfinnson
Westboume, Man....................Jón Valdimarsson
Winnipeg Beaeh, Man ................„...O N. Kárdal
aðist með geigvænlegum hraða,
þangað til hún fékk hina hinstu
hvíld.
Hún var jarðsungin föstudag-
inn 19. nóv. Athöfnin fór fram í
útfararstofu Simmons and Mc
Bride á Broadway stræti og í
Forest Lawn Memorial Park, þar
sem jarðnesku leyfarnar nú hvíla.
Útförin var mjög fjölmenn, og
dýrðlegt blómaskrúð bjó kist-
unni fagurt umhverfi. Tveir prest
ar fluttu kveðjumáiin, séra H.
S. Sigmar frá Seattle Wash., og
séra Runólfur Marteinsson í
Vancouver annar á ensku, hinn
á íslenzku. Tveir íslenzkir sálm-
ar voru sungnir og einn enskur.
Einnig voru einsöngvar fagur-
lega sungnir af konu, sem er í
þjónustu útfararstofnunarinnar.
Líkmenn voru: Frank Fredrick
son, L. H. Thorlaksson, Haildór
Bjarnason, Thordur Gunnarson,
Carl F. Friderickson, og Henry
Sumarliðason.
Börn þeirra hjóna eru þrjú:
Beatrice Sigurbjörg Gíslason,
sem hefir ábyrgðarmikla stöðu ,í
New York; Captain Haraldur
Egill Gíslason, herlæknir á Eng-
landi; Mrs. Thora Ólína Helga-
son, gift Flying Officer J. H.
Helgason, til heimilis í Toronto.
Dæturnar voru báðar við útför-
ina.
Móðir Mrs. Gíslason er enn á
lífi, Mrs. S. Johannáon í Eifros,
Sömuleiðis tveir bræður: F. S.
Jóhannson í Elfros og Arnór Jó-
hannson í Vancouver.
“Syrgja nú látna svanna prýði
eiginmaður, börn og ástmenni.
Deyi góð kona er sem daggeisli
hverfi úr húsum; verður húm
eftir.”
Daggeisli er unaðsríkt orð, en
ekki of fagurt fyrir Mrs. Gísla-
son. Hún var daggeisli á heimili
sínu. Hún unni heitt öllum ást-
vinum sínum og lagði þeim alt
í té sem kraftarnir leyfðu. Hún
átti mikið af smekkvísi og list-
fengi til að prýða heimilið sitt
og fúsleik til að láta heimilis-
mönnum og gestum líða þar vel.
Hún lagði haga hönd á marg-
vísleg störf einnig utan heimilis-
ins. Hún var auðug að glöðu
sinni sem -vakti ánægju í hópi
samferðafólksins. Hún hafði yndi
af sönglist, söng vel sjálf, og
tók góðan þátt í söng hvar sem
hún átti þess kost. Hún las mikið,
og hafði yndi af góðum bókum,
ekki sízt skáidskap. Hún var
ötul starfskona í kvenfélagi hvar
sem hún var, eftir að hún varð
fullorðin, ef nokkur þessháttar
félagsskapur var til þar sem hún
átti heima. Kristna kirkju lærði
hún að elska í árdegisbjarma
æskunnar, og það málefni studdi
hún af heilum hug með festu og
trúmensku til daganr.a enda. Hér
í Vancouver, var hún meðlimur
í nefndinni, sem veitt hefir, í
síðustu tíð, forstöðu hinu lúterska
kirkjustarfi hér í borg. Hún vann
gott dagsverk á heimilinu, í kirkj
unni, og í mannfélaginu, hvar
sem hún var. Það er því skarð
fyrir skildi þar sem hennar miss-
ir við. Hún átti fjölda vina og
er því mikill söknuður við brott-
för hennar. Hið seinasta verk
sem hún vann, áður en hún fór
í sjúkrahsið var verk fyrir Red
Cross, enda hafði hún áður gjört
mikið af þess háttar starfi. Það
var bjart yfir henni í hópi vina,
á heimili og annarsstaðar. Eg
hugsa um söng, þegar hún kem-
ur í hugann, ekki einungis “tóna-
regnið táramjúka” eða gleði-
þrungið heldur einnig þann
söng, sem fþlginn er í upplyft-
ing hjartans til Guðs.
“Alt sem á hjarta ber í sér þrá
upp í nöngvanna ríki;
herskara Drottins sálirnar hjá
syngjandi engla í líki.
Veikasta strengnum berst ómur
af
upp til sólkonungs hallar;
rétt eins og lindir renna í haf
raddir þar sameinast allar.
Alt á að mætast á efsta stað,