Lögberg - 21.03.1946, Blaðsíða 5

LÖGBERG, FIMTUDAGINN, 21. MARZ, 1946.
5

/ \ ÁH14 AiiÁI ItVENNA Ritstjóri: INGIBJÖRG JÓNSSON
FAGURT HÁR
Mikið og fagurt hár hefur á
öllum tímum verið talið hin
mesta prýði konunnar. Þegar
fögrum konum er lýst í forn-
sögum okkar, þá er oftast tekið
fram að þær hafi verið einstak-
lega hárprúðar. Þannig er sagt
frá lokkum Helgu fögru, og Hall-
gerður langbrók hafði hár, sem
var fagurt sem silki, og svo mik-
ið að hún mátti hylja sig í því.
Fáar nútíma konur munu hafa
svo mikið hár; það er ekki tízka,
enda hlýtur það að hafa verið
ónotalegt að burðast með svona
feikilega mikið hár, og erfitt að
hirða það og greiða.
Þótt nútíma konur hafi ekki
eins mikið hár eins og konur
fornaldarinnar, þá getur hár
þeirra verið alveg eins fallegt,
ef það er vel hirt, hraustlegt,
gljáandi og vel greitt. Háralit-
urinn er smekksatriði, sumum
þykir svart hár fallegast,, öðrum
glóbjart hár, brúnt hár eða rautt
hár. Hvítt hár getur líka verið
ljómandi fallegt og fer mörgum
konum einstaklega vel; það
mildar svipinn og gerir konuna
virðulegri ásýndum; þessvegna
aettu konur að hugsa sig um
tvisvar, áður en þær lita hár
sitt, þegar þær hærast. En grátt
eða hvítt hár þarf jafnvel meiri
umhirðu heldur en annað hár.
Hér fara á eftir nokkrar regl-
ur um hirðingu hársins:
1. Haltu hárinu og hársverð-
inurn hreinum. Ryk og óhreinka
sezt í hárið og hársvörðinn eins
°g annarstaðar á líkamann og
eru jafnvel meiri brögð að því
þar. Ekki myndi hálsinn og and-
litið verða fallegt ef það væri
ekki þvegið í lengri tíma, eins
er með hárið, ef vanrækt er að
þvo það. Höfuðatriði í hirðingu
hársins er því hárþvotturinn.
Yfirleitt er nægilegt að þvo hár-
ið á viku eða tíu dága fresti, en
ef það er mjög feitt, þarfnast
það tíðari þvotta. Hinsvegar
^etti ekki að þvo þurt hár oftar
en tvisvar í mánuði.
Hárið er þvegið með vanalegri
graensápu (liquid) eða þá sham-
Poo blöndu. Varast ætti að nota
sterka sápu eða nudda sápu-
stykki á hárið. Ef grænsápa eða
shampoo blanda er ekki við
hendina, má skafa af sápustykk-
mu og leysa sápuna upp í heitu
vatni og þvo síðan hárið úr þess-
ari sápublöndu. Afar nauðsyn-
^egt er að skola hárið úr mörg-
mn vötnum eftir sápuþvottinn.
Ágætt er að láta safa úr tveim
lernons eða hálfan bolla af ed-
'ki í síðasta skolunarvatnið —
lemon safa fyrir ljóst hár en
edik fyrir dökkt hár. Ef mögu-
^egt er, ætti að þurka hárið í
sólskini.
Sjálfsagt er að þvo nft greið-
Una og hárburstann og ekki má
§^eyma að binda klút um höfuðið
þegar verið er að sópa, dusta og
hreinsa húsið.
2. Aukið blóðrásina í hár-
sverðinum. Allar konur kannast
við ráðið, sem mæður hafa lengi
gefið dætrum sínum til þess að
þær verði hárprúðar: að bursta
, hundrað sinnum, bæði
völds og morgna. Þetta er
ag*tt ráð og hefir eins mikið
ghdi í dag eins og það hefir altaf
a t. Nota ætti grófann hár-
bursta
°g þar að auki nudda
vandlega hársvörðinn með fingur
gomunum. Þessi aðferð gerir
þrent í senn: örvar blóðrásina í
jmrsverðinum svo hann verður
raustur og hárið líflegt og gljá-
andi, hjálpar til að uppræta
osu (dandruff); og hreinsar
nokkuð af rykinu og óhreinind-
unum úr hárinu. Það er álitið
betra að bursta hárið frá vöng-
unum upp að hvirflinum.
3. Vertu ekki harðleikin.
Varastu að toga fast í hárið
eða greiða það hranalega og
slíta, þegar það er flókið; hætt
er þá við að sum hárin slitni
upp frá rótum og vaxi ekki aft-
ur. Hársvörðurinn þolir heldur
ekki of snöggar hitabreytingar,
það er því ekki ráðlegt að taka
kalt steypibað, þegar manni er
heitt, en nota heldur fyrst volgt
vatn og svo smámsaman kaldara
vatn. Eins og fyrr var sagt, er
ágætt að nudda hársvörðinn, og
því oftar því betra, ef að hárið
og hársvörðurinn þolir það. En
varast ætti að byrja me5 snögg-
um ákafa að nudda hársvörðinn.
Farðu varlega með hárið, það
getur orðið þín mesta prýði, ef þú
hefur vilja og stöðuglyndi til að
fylgja ofangreindum reglum.
* *
ÞÆR RAUÐHÆRÐU
(Framhald)
Elísabet rauða.
Elísabet Englandsdrotning varð
enn frægari en lafði Hamilton.
Hún var dóttir Hinriks áttunda,
sem stundum hefir verið kall-
aður bláskeggur, þó að skeggið á
honum væri ekki blátt heldur
eldrautt. Og dóttir hans erfði
háralitinn og varð frægasta
rauðhærða konan í heimi. Hún
fór sínar eigin götur og var ekki
eins og fólk er flest — afar hé-
gómagjörn og metorðagjörn,
dutlungafull en hafði snilligáfu í
stjórnmálum. Um hana hefir
verið ritað meira en nokkra
drottningu aðra, meðal annars
af sálfræðingum og læknum, en
eigi hefir ennþá fengist full skýr-
ing á eðli þessarar undarlegu
drotningar. Ýmsir hafa haldið
því fram að hún hafi verið herfi-
lega ljót, og að þetta sé skýringin
á hégómagirnd hennar og hinum
einkennilegu ástaræfintýrum
hennar. “Jómfrúdrotningin,” sem
alla sína ævi var að leita sér að
manni, gerði sitt bezta til að líta
vel út í augum karlmanna. Það
verður víst aldrei skýrt hvernig
samband hennar og jarisins af
Essex í rauninni var. En þernur
hennar sögðu, að hún hefði í
þann veginn verið að fyrirfara
sér daginn sem hún rak þennan
elskhuga sinn frá sér og undir-
skrifaði líflátsdóm hans. Hún
varð að láta drepa hann — af
stjórnmálaástæðum.
Hún undirritaði líka dauðadóm
Maríu Stúart, en jafn rólega og
hún undirritaði lögin, sem juku
vald Englendinga. Elísabet var
harðgerðari en nokkur karlmað-
ur og hégómagjarnari en flestar
konur. Hún hafði nánar gætur
á hirðmálurum, þegar þeir voru
að mála hana, og gerði athuga-
semdir við þá, þegar henni fund-
ust myndirnar ekki nógu falleg-
ar. Hún var rengluleg í vexti og
gat varla staðið undir hinum
þykku silkikjólum og öllu gull-
inu, sem hún skreytti sig með. í
æsku hafði hún haft mikið og
þétt rautt hár, en svo fór það að
þynnast — ein herbergisþernan
ber það meira að segja út að
drotningin nauðsköllótt — sýndi
sig aldrei öðruvísi en með rauða
hárkollu.
Annars var þeim orðrómi
aldrei hnekkt að fullu, að Elísa-
bet væri dulbúinn karlmaður!
Sú saga var sögð að Elísabet
hefði dáið úr svartadauða í
bernsku og að stráklingur einn
hefði verið látinn ganga í hennar
stað. En sagnfræðingar taka ekki
mark á þessari sögu. Lýsingin,
sem anieríski prófessorinn gefur
á rauðhærðu konunum, á ágæt-
lega við Elísabetu. Þar við bæt-
ist að hún var undantekning að
því leyti, að mannfélagsstaða
hennar gaf henni tækifæri til að
þroska hinu “rauðhærðu” eigin-
leika sína úr hófi fram: takmark-
alausa metorðagirnd, takmarka-
lausa refjalöngun og snilligáfu
í stjórnmálum.
Tízian og Tízianrautt.
Þegar nútímastúlka vill líkj-
ast Greer Garson, biður hún um
að láta lita hárið á sér “tizian-
rautt.” — Þessvegna verður að
minnast nokkrum orðum á stúlk-
una, sem á sök á þessu litarheiti.
Hún hét Lavinia og var dóttir
hins mikla málara Tizians. Hann
þreyttist aldrei á að mála myndir
af dóttur sinni, en frægust þeirra
varð “Lavinia með blómkörfuna.’
f fyrstu voru það aðeins list-
þekkjendur, sem töluðu um tiz-
ianrautt hár. Konur eiga með
þessu heiti við koparrautt hár,
en Lavinia hafði ekki þann hára-
lit! Það var gullrauður blær á
hári hennar, blær, sem aðeins
tveir hársnyrtimenn í Hollywood
hafa getað náð. En Tizian sjálf-
ur málaði aldrei þann lit, sem'
nú er kallaður “tizianrautt.”
Tizian var ekki eini málarinn,
sem hafði rauðhærðar fyrir-
myndir. Hér hefir verið minnst
á Romney, Englendinginn, sem
málaði lafði Hamilton. Líka
mætti nefna Rubens. Hann dáði
rauðhærðar konur með hvítt
hörund. Meðal þeirra var Helene
Fourment fremst.
Rubens var orðinn frægur
listamaður þegar honum var bent
á Helene sem fyrirmynd. Hún
var fimtán ára þá og þótti mikið
til um upphefðina. En meistarinn
varð svo hrifinn af henni, að
hann sagði öllum hinum fyrir-
myndunum sínum upp vistinni.
Þó að Helene væri ekki eldri en
15 ára virðast allar myndirnar
af henni sýna fullþroska konu.
Eftir eitt ár kvæntist Rubens
henni. En hún varð ekki lang-
líf, hún dó ung úr hjartasjúk-
dómi. Er hún grafin við hlið
Rubens í Antwerpen, undir alt-
aristöflu eftir meistarann. Maríu-
myndin á töflunni er með svip
Helene Fourment.
•
Rauða hárið í Hollywood.
Fyrst eftir aldamótin var rauða
hárið látið liggja milli hluta. Það
var litfilman og sjónvarpið, sem
gerðu það dýrmætt. Þó að Ka-
therine Hepburn væri rauðhærð
varð hún samt ekki til þess að
vinna rauða hárinu gengi, heldur
var það ljóshærð leiltkona, Gin-
ger Rogers. Hún sá hvað á spýt-
unni hékk og litaði hárið á sér
rautt. Og bezt klædda konan í
Hollywood, Rita Hayworth, í-
myndaði sér að hún hefði haft
rautt hár alla æfi. Viðgangur
Ann Sheridan er eigi sízt því að
þakka að hún hafði ljómandi
fallegt rautt hár, áður en það
komst í tísku, og Paulette God-
dard er öfunduð vegna þess að
hún þarf ekki að lita hárið á sér
rautt. Maureen O’Hara er rauð-
hærð, enda er hún írsk.
En fremst af öllum er Greer
Garson. Hárið á henni er jafn
ekta á litinn og leikur hennar er
í “Frú Miniver.” En það var
háraliturinn, sem olli því að hún
komst að kvikmyndunum, þó að
leikur hennar væri vitanlega
ekki þakkaður rauða hármu.
Greer Garson er komin af
prestum og vísindamönnum. Þeg-
ar hún sagðist vilja verða leik-
kona urðu foreldrar hennar æf
og sendu hana á kennaraskóla
til þess að koma fyrir hana vit-
inu. En Greer Garson vildi ekki
láta “koma fyrir sig vitinu.” Hún
lagðist veik og læknir sagði að
henni mundi ekki batna nema
hún fengi sínu framgengt. Þá
létu foreldrarnir undan og Greer
fór að nema leiklist. Kom fyrst
á leiksvið í Birmingham og fór
svo til London; hárið vakti at-
lcelandic Canadian
Evening School
Séra V. J. Eylands flytur fyrir-
lestur um Jón Vídalín 26. marz,
í Fyrstu Lútersku kirkju, kl.
8 e. h.
Dr. K. J. Austmann átti að
flytja erindi það kvöld, en sök-
um veikinda getur ekki orðið
af því. Nefndin vonar að lækn-
irinn verði aftur heill heilsu sem
allra fyrst.
Séra Valdimar, þó hann sé
mjög önnum kafinn um þessar
hygli og hún fór að koma fram
í sjónvarpi. Jafnframt lék hún
tólf stór hlutverk á þremur árum.
En Hollywood freistaði. Fyrsta
hlutverk hennar í filmu var í
“Verið þér sælir, herra Chips,”
en annað var “Frú Miniver.” Síð-
an er hún dáð meira en nokkur
önnur leikkona í Bandaríkjun-
um og enda í heiminum. Rauða
sólin með grænleitu augun yfir-
gnæfir Gretu Qarbo.
Loks má minnast á eina rauð-
hærða konu síðari tíma. gyðing-
inn madame Lupescu, fylgikonu
Carols Rúmenakonungs á sinni
tíð. Hún var bæði ófríð og frá-
munalega illa vaxin — en hún
var rauðhærð, og það hreif Carol
svo, að hann kaus heldur að sjá
af heilu konungsríki en henni.
Að vísu var það ríki ekki eins
stórt og það sem hertoginn af
Windsor gaf fyrir frú Simpson,
en þó er Rúmenia allsæmileg
borgun fyrir eina rauðhærða
gyðingsekkju.
—Fálkinn.
mundir tók góðfúslega að sér að
undirbúa sitt erindi, sem átti að
koma síðar í fyrirlestra röðinni,
og flytja það áminst kvöld.
Nefndin er honum sérstaklega
þakklát fyrir hjálpsemi hans
hvað þessu viðvíkur, og fyrir
áhuga hans og aðstóð skólanum
til handa frá því fyrsta.
Lætur af embætti
forsætisráðherrann í Canada, Mr.
King, hefir formlega tilkynt, að
Rt. Hon. Vincent Massey, sem
verið hefir í síðastliðin ellefu
ár yfirsendifulltrúi Canada í
London, hafi beiðst lausnar frá
embætti í maímánuði næstkom-
andi. Mr. Massey verður sex-
tugur í ár; hann er einn af eig-
endum Massey-Harris búnaðar-
verkfæra félagsins, og þykir lík-
legt, að hann taki að sér for-
stjórn þess á næstunni.
Enn er eigi vitað hver verði
eftirmaður Mr. Massey’s í Lon-
don, þó sá orðrómur sé á svemi,
að núverandi flugmálaráðherra
sambandsstjórnar, Col. Gibson,
sé líklegur til þess að verða skip-
aður í embættið.
Sæti Mr. Massey’s í London
verður vandfylt, því hann er-um
alt hinn merkasti áhrifamaður.
Huindrað manna vegavinnu-
flokkur var sendur út á land og
tvær konur voru með í förinni
til að annast matreiðslu.
Formaðurinn, sem fjekk orð
fyrir að vera stuttorður og gag-
norður, sendi skömmu síðar
eftirfarandi skeyti til bæjarins:
“2% af karlmönnunum hafa
kvænst 100% af konunum.
+
Dómarinn: — Þjer viðurkenn
ið að hafa tekið kartöflur úr
geymslunni. Hvað var það mik-
ið?
Ákærði: — Als 7 pokar, tveir
á fimtudag og þrír í gær.
Dómarinn: — Já, en það eru
ekki nema fimm.
Ákærðl: — En jteg hafði á-
kveðið að taka tvo í kvöld.
Sportsmen!
We now have a good selection
of fishing tackle:
Plugs, spinners, daredevife,
flatfish, rattlebugs, nylon and
silk lines up to 35-lb. test,
leaders, reels and rods. Get
your supply early and avoid
disappointment.
MANITOBA
SPORTING GOODS
293 Carllon St. Winnipeg
T
að vísinda^
Windsor.Ont’
iS8Wvöru.-svo
Ve88i
fW ar mámS flutt er ul
* <æ6'°ga '
ginbvin ' ZeaiandB. u ægari
e8t aí Vví f n°“ gengi® M*
Sa netir,ve”6rundvadar ca«Btic
io, f 1,868 weinsnnar
^rðat Taúða-
I