Lögberg - 23.09.1948, Page 3

LÖGBERG, FIMTUDAGINN, 23. SEPTEMBER, 1948
3
Œttmaðurinn
Eftir
THOMAS DIXON Jr.
Stoneman leit til Howle efablöndnu
augnaráði; veðjaði enn fimmtíu dollur-
um á ásinn og tapaði. Hann sneri sér að
Howle og sagði með ískaldri ró:
“Howle, þú skuldar mér fimm cent”.
Þegar að Stoneman sneri sér frá
spilaborðinu, sá hann ritstjórann og
fylgdarmenn hans, sem voru iðnhöldur
úr Vesturríkjunum og bankastjóri frá
Wall-Stræti í New York. Þeir gengu all-
ir fjórir til samtals í prívat herbergi
sem var áfast við spilaherbergin, þar
sem þeim var borin bæði matur og vín.
Aðkomumennirnir fluttu mál sitt
skörulega og með áhuga, en það var
krafa um hlé á sókn Stonemans á hend-
ur forsetanum, þar til að æsingunni á
meðal fólksins linti.
Stoneman hlustaði á þá, án þess að
segja orð. En svarið, þegar það kom, sór
sig í ættina:
“Vilji fólksins, herrar mínir, er æðsta
úrskurðarvaldið. Við erum fólkið. Mað-
urinn í hinum enda götunnar, hefir leyft
sér að virða vilja þingsins að vettugi.
Hann verður að víkja. Ef að dómararn-
ir í æðsta réttinum leggja orð til þessa
máls, þá víkjum við þeim úr vegi, eða
færum tölu þeirra upp í tuttugu eftir
okkar eigin vilja og þörfum”.
“En stjórnarskráin —” stundi rit-
stjórinn upp.
“Það eru til æðri lög en þau sem skráð
eru á bókfell. Við erum sigurvegarar,
sem erum að ráðstafa framtíö ríkja sem
hafa verið hertekin. Vilji okkar eru
einu ráðandi lögin. Fyllirafturinn, sem
segist vera forseti, er í rauninni ekki
annað en útlendingur frá yfirunnu
ríki”. —
“Við mótmælum þessu”, sagði banka
stjórinn. “Enginn maður hefir rétt til
að viðhafa slík orð um æðsta valds-
mann þjóðarinnar!”
“Og hversvegna ekki?” spurði Stone-
man kuldalega.
“í nafni almenns siðgæðis, laga og
reglu, þá er forsetinn valdhafi þjóðar-
innar, þó að hann lærði ekki að lesa fyr
en eftir að hann gifti sig. Hann er eins
og margir aðrir Ameríkumenn, sjálf-
mentaður —”,
“Það gleður mig”, hreytti Stoneman
fram úr sér. “Það léttir ósegjanlega
mikilli ábyrgð af guði almáttugum.
Nefndarmennirnir skildu við Stone-
man í styttingi og með óhug.
X. KAPÍTULI
Á milli vonar og ótta
Eftir því sem sóknin óx á milli Stone-
man og forsetans, fann Elsie æ meir til
þess, hve máttvana að hún sjálf var í
því ölduróti.
Eina hugarhvíldin sem hún fann var
í bréfum frá Phil bróður sínum, sem þó
fjölluðu mest um ást hans á Margréti
Cameron. Hann spurði systur sína ótal
fánýtra spurninga um, hvað henni segð-
ist hugur um tækifæri sín í því máli. Að
því er ástamál hennar sjálfrar snerti,
þá var hann þeim af alhug vinveittur.
“Eg hata hefndarhugs fyrirætlanir
föður okkar í garð Sunnanmanna”,
skrifaði hann, “og umhugsunin um þær
gerir mig veikann. Eg hata þær sökum
þess, að þær eru hugsanafræðilega
rangar, að ég nú tali ekki um þær í sam-
bandi við stúlku, sem ég þekki. Eg er
sannfærður um að stefna Grants hers-
höfðingja í þeim málum, um frið og sátt,
sé sú rétta og ég fylgi henni. Hvað segir
kærastinn þinn um þetta allt sáman?
Eg skil hugarstríð þitt. Frumvarpið um
að valdnema allar landeignir í Suður-
ríkjunum, sem ég heyri að sé í undir-
búningi, hlyti að senda kærastann þinn
og kærustuna mína, sem óvini okkar í
útlegð og armæðu. Hvað kemur fyrir í
Suðurríkjunum, ef þetta frumvarp
verður að lögum? Upphlaup, blóðsút-
hellingar, áreiðanlega. Máske skæru-
orustur svo grimmar og ægilegar að
manni hrýs hugur við að hugsa um það.
Eg er hræddur um að stríðið hafi haft
slæm áhrif á föður okkar, að sömu
leyti. Hann var of gamall til að fara í
það; stórskota-byssu-hvellur, hefði
hreinsað andrúmsloftið, og mildað skap
hans, en sú lækning náði ekki fram að
ganga. Eg held að gul-mórauða pardurs
dýrs-ynjan, sem stjórnar húsi hans,
eggji hann út í þessa óhæfu. Eg gæti
snúið hana úr hálsliðnum með mestu
ánægju. Eg skil ekki hvers vegna að
hann lætur þann pylsavarg varpa
skugga á nafn sitt, með umtali því sem
um hana hefir spunnist”.
Daginn eftir að faðir hennar hafði
flutt frumvarpið, um eignaránið í Suð-
urríkjunum, sem auðvitað gat ekki náð
gildi, fyr en búið var að víkja forsetan-
um úr embætti sínu, sat Elsie í lysti-
garðinum á þinghússhæðinni ásamt
Ben, og reyndi aftur að komast. að
stjórnmálaskoðunum hans. Og nú beið
hún eftir svari hans með sárum kvíða,
eða þá stæltum metnaði, ef svar hans
yrði reiðiþrungið og þá gæti líka verið
úti um allt á milli þeirra.
“Hvað ég hugsa um stjórnmálin?”
spurði Ben. “Eg hugsa aldeilis ekkert
um þau. Þegar Lee gaf upp sóknina, þá
fannst mér það svo yfirgnæfandi við-
burður, að hugur minn hefir ekki getað
komist framhjá honum síðan. Eftir að
svo fór, getur ekki mikið markvert kom-
ið fyrir, svo það gerir hvorki til né frá”.
“Hafa Negra-atkvæðin enga þýð-
ingu?”
“Nei. Við getum ráðið við Negrana”,
sagði Ben alvarlega.
“Þó að þúsundir af ykkar eigin fólki
verði svift atkvæðisrétti?”
“Negramir greiða okkur atkvæði,
eins og afTþeir unnu fyrir okkur á með-
an á stríðinu stóð. Ef að þeir gefa þeim
atkvæði, þá sjá þeir eftir því”.
Ben leit blíðlega til Elsie, beygði sig
nær henni og hvíslaði:
“Vertu ekki með áhyggjur út af
þessu. Takmörk stjórnmálamanna að
norðan, eru tvö amburaugu, að sunnan
kunnar með kinnum með spékoppum
og að austan og vestan með rósrauðum
kinnum. Yfir þau ná engin orð. — Mál
þeirra er aðeins merki þrýsting vara
— en töframagni þeirra, fá engin orð
lýst”.
Elsie hallaði sér að honum, leit í átt-
ina til þinghússins og sagði heldur
raunalega:
“Eg held þú vitir ekkert um það, sem
fram fer þarna í marmarabyggingunni”.
“Jú, ég veit hvað kom þar fyrir í gær”.
“Þú heiðraðir hana með því að stíga
fæti þínunVþar inn. Eg sá alla marmara
hrúguna blika ylríka, eins og sólina þeg-
ar þú steigst inn í hana”.
Elsie hreiðraði sig nær honum, og
fann að hún var máttvana í því Niagara
flóði, sem fossaði í kringum þau og
hreif þau vægðarlaust með sér.
En í svipinn gleymdi hún sjálfri sér
og því, í návist og hlýju handtaki unn-
usta síns.
XI. KAPÍTULI
Höfuðáttir
Það er vegsemd lýðveldi Bandaríkj-
anna, að hver einasti maður, sem setið
hefir í forsetasæti þjóðarinnar hefir
vaxið í því, að valdi, dáð og mannvirð-
ingu og þannig sýnt að þeir væru verð-
ugir traust þess, sem þeir nutu hjá
þjóðinni. Það er og okkar æðsti réttur
til kröfu um alþjóðavirðing og örugg
sönnun þess, að maðurinn getur stjórn-
að sjálfum sér.
Klögun þessi á hendur forsetanum
Andrew Johnson, boðaði tvent, annað
hvort lægsta stig armæðu og auðnu-
leysis, sem hægt var fyrir þjóðina að
falla niður á, eða upplausn þjóðfélags-
ins. í málsókninni sem fyrir lág, var ó-
hjákvæmilegt að þjóðfélagsfyrirkomu-
lagið yrði að ganga í gegnum hina bitr-
ustu eldraun. Ef að meiri hluta flokþ-
urinn á þingi gæti vikið forsetanum frá
embætti og vírt að vettugi vilja og úr-
skurði æðsta réttar landsins, þá var alt
öryggi þjóðfélagsins fallið um koll, en
múgviljinn orðinn ráðandi lög. Þingið
hafði lagt til síðustu virðingarmerki sín,
í viðskiftum sínum við forsetann. Stone
man var þar forsprakkinn að svívirð-
ingar áróðri á hendur honum, sem staf-
aði ekki aöeins frá óvinahug, sem
hann bar til hans, heldur sá hann, að ef
nóg væri af því góðgæti á borð borið, að
þá mundi forsetinn naumast geta kom-
ist hjá því að verða sakfeldur í Senat-
inu. —
Nokkur orð úr vestri —
Staddur að Alta Lake, B. C.,
1. september 1948
Fer kornvara hækkandi?
Eg hefi tekið eftir því í blöð-
unum, að kornvara hefir smá
lækkaz í verði undanfarandi
mánuði, og munu góðar uppskeru
horfur hafa valdið verðfallinu,
en enginn skyldi ætla að verð-
fallið haldi áfram í það enda-
lausa, ég er eindregið á þeirri
skoðun að verð kornvöru fari
innan skamms hækkandi og það
meira en margan grunar nú. —
Draumar mínir benda mér í þá
átt að eitthvað komi fyrir til
þess að hækka verðlagið aftur,
hvort það verður stríð eða eitt-
hvað annað, veit ég ekki, — stríð
virðist nú als ekki óhugsanlegt',
eins og sakir standa nú í heim-
inum, og mér virðist að margt
benda til að altaf dragist nær því
að stríðsdraumar mínir rætist,
sem birtust í Lögbergi haustið
1946. Eg vil ráðleggja löndum
heima að byrgja- sig upp með
kornvöru nú á þessu hausti, ég
tel afar ólíklegt að hægt verði að
kaupa hana ódýrari næstu mán
uði, en einmitt nú; stríðshættan
vofir yfir, og enginn veit, hversu
erfiðleikarnir kunna að verða
miklir við að viða að sér nauð-
synjum í næsta heimsstríði, —
en það mun einhvern tíma
koma eins og þjófur á nóttu, og
þá getur svo farið að allar bjarg
ir verði bannaðar fyrir einangr-
uð smáríki, eins og ísland.
Jæja, herra ritstjóri, ég ætla
ekki að sinni að skrifa langt bréf,
það, sem kom mér til að skrifa
þetta, voru mínir “bullish”
draumar, þ. e. tákn styrkleikans;
— ég tel engan efa á að verðlag
á kornvöru fari aftur hækkandi
að miklum mun, með tíð og
tíma. —
Eg er nýlega kominn hingað
til Alta Lake; var undanfarna
mánuði að Creekside, sem er 30
mílur norðar í dal þessum, sem
liggur upp af hafnarbænum
Sqamish, við þann bæ er Indíána
kynflokkurinn hér nefndur,
Sqamish-Indíánar eru ekki ólík-
ir því að vera mitt á milli þess
að vera Japanir eða JKínverjar;
það veit enginn um uppruna
þeirra; þeir eru ekki ósnotrir, og
sumar Indíánastúlkurnar lag-
legar. Sqamish er 40 mílur norð-
ur af Vancouvérborg; sam-
göngutækin á milli staðanna
eru allstór farþegaskip, oftast
troðfull af fólki og flutningi. Eg
er nú sem stendur 35 mílur norð
ur af Sqamish, en veit ekki hvað
ég verð hér lengi; ég hefi verið
að matreiða fyrir flokk manna,
sem vinnur við að leiða rafmagn
frá orkuverinn að Bridge River
til Vancouver borgar. — Vega-
lengdin er nokkuð á annað
hundrað mílur, kostnaður er
þegar kominn upp á 70 miljónir
dala; fyrirtækið er talið með því
stærsta samskonar tegundar á
meginlandi Norður-Ameríku, —
það voru grafin göng í gegnum
fjall til þess að mynda 1200 feta
háan foss, hann er kallaður
“Litli Niagara”. Það er áætlað
að verkinu verði lokið í október
í haust, og þegar því lýkur, fær
Vancouverborg ógurlega mikla
raforku til viðbótar því, sem
hún þegar hefir.
Eg ætla ekki að verða langorð
ur um veðráttuna hér um slóðir.
Skal þó geta þess að snjókoma
var ógurlega mikil s. 1. vetur hér
í dalnum, og þá ekki síður uppi
í fjöllunum. Svo komu sterkir
hitar, skyndilega með vorkom-
unni, alt fossaði niður með óg-
urlegum brestum og gauragangi
en tjónið hér um slóðir var lít-
ið í samanburði við þann usla,
sem flóðin gerðu í Fraser-ár-
dalnum, — nálægt Vancouver.
— þar urðu um 1900 fjölskvldur
heimilislausar á tímbaili. Eigna-
og uppskerutjón ómetanlegt, en
almenningur og stjórnin hljóp
undir bagga með öllu þessu nauð
stadda fólki, og nú munu víst
(Framh. á bls. 4)
Business and Professional Cards
SELKIRK METAL PRODUCTS LTD.
Reykháfar, öruggasta eldsvörn,
og ávalt hreinir. Hitaeining, ný
uppfynding, sparar eldiviÖ,
heldur hita. ,
KET.LV SVEINSSON
Stmi 54 358.
187 Sutherland Ave., Wlnnápeg.
S. O. BJERRING
Canadian Stamp Co.
RUBBER & METAL STAMPS
NOTARY & CORPORATE SEALS
CELLULOID BUTTONS
324 Smilh Sl. Winnipeg
Office Ph. 95 668 Res. 404 319
N0RMAN S.BER6MAN, B.A..LL.B.
Barrister, Solidtor, etc.
411 Childs Bldg,
WINNIPEG CANADA
Aho
123
TENTH ST.
BRAN00N
447 Portage Ave. Winnipeg
Manitoba Fisheries
WINNIPEG, MAN.
T. Bercovitch, 1ram.kv.atj.
Verzla I heildsölu meö nýjan og
frosinn fisk.
303 OWENA STREET
Skrifst.sími 25 355 Heima 65 462
DR. A. V. JOHNSON
Dentiat
606 SOMERSET BUILDING
Telephone 97 932
Home Teiephone 202 398
Taislmi 95 826 Heimilis 63 893
DR. K. J. AUSTMANN
SérfrœOlngur i augna, eyma, nef
og kverka ajúkdómum.
209 Medical Arts Bldg.
Stofutlmi: 2.00 til 5.00 e. h.
DR. ROBERT BLACK
BérfrœOingur l augna, eyrna,
nef og hdlaajúkdómum.
401 MEDICAL ARTS BLDG
Graham and Kennedy St.
Skrifstofuslmi 93 851
Helmasími 403 794
EYOLFSON’S DRUG
PARK RIVER, N. DAK.
ialenzkur lyfaali
Pólk getur pantað meöul og
annaö meö pósti.
Fljót afgreiösla.
A. S. B A R D A L
848 SHERBROOK STREET
Selur ltkkistur og annast um Ot-
farlr. Allur útbúnaður sá bezti.
Ennfremur selur hann allskonar
minnisvarða og legsteina.
Skrifstofu talstml 27 324
Helmilis talsfmi 26 444
Geo. R. Waldren, M. D.
Phyaician and Burgeon
Cavaller, N. D.
Offlce Phone 95. House 108.
G. F. Jonasson, Pres. & Man. Dtr
Keystone Fisheries
Limited
404 SCOTT BLOCK SlMI 95 227
Wholeaale Diatributora of
FRESH AND FROZEN FISH
Phone 49 469
Radlo Service Specialists
ELECTRONIC LABS.
B. THORKELBON, Prop.
The most up-to-date Sound
Ecjuipinent System.
130 OSBORNE ST„ WINNIPEO
Bus. Phone 27 989 Res. Phone 3« 151
Rovaizos Flower Shop
Our Speclalties
WEDDING CORSAGES
COLONIAL BOUQUETS
FUNERAL DESIGNS
Mrs. S. i. Rovatzos, Proprietreaa
Formerly Robinson & Co.
253 Notre Dame Ave.
WINNIPEG MANITOBA
PHONE 94 981
H. J. H. PALMASON
and Company
Ohartered Accountanta
219 Mc INTYRE BLOCK
Winnipeg*, Canada
JOHN A. HILLSMAN.
M.D., Ch. M.
627 Medical Arts. Bldg.
Office-99 349 Home-403 233
PHONE 87493
Dr. S. J. Jóhannesson
SUITE 7 VINBORG APT8.
594 Agnes 8t
ViÖtalstfmi 3—5 eftir hádegl
DR. E. JOHNSON
304 EVELINE STREET
Selkirk, Man.
Offlee hrs. 2.30—6 p.m.
Phones: Office 26 — Res. 280
Offlce Phone Res Phone
94 762 72 409
Dr. L. A. Sigurdson
528 MEDICAL ARTS BLDG.
Offtce Hours: 4 p.m.—6 p.m.
and by appointment
Drs. H. R. and H. W.
TWEED
Tannlœknar
406 TORONTO GEN. TRUSTS
BUILDING
Cor. Portage Ave. og Smith St.
PHONE 96 952 WINNIPEG
Dr. Charles R. Oke
Tannlœknir
For Appolntments Phone 94 908
Offiee Hours 9—6
404 TORONTO GEN. TRUST8
BUILDING
283 PORTAGE AVE.
Winnipeg, Man.
SARGENT TAXI
Phone 76 001
FOR QUICK RELIABLE
SERVICE
J. J. SWANSON & CO.
LIMITED
308 AVENUE BLDG WPG.
Fasteignasalar. Leigja hús. Ot-
vega peningalán og eldsábyrgö.
bifreiöaábyrgö, o. s. frv.
PHONE 97 538
Andrews, Andrews,
Thorvaldson and
Eggertson
Lögfræðingar
209BANK OF NOVA SCOTIA BG.
Portage og Garry St.
Simi 98 291
GUNDRY pymore
Limited
Britiah Quality Fiah Nettlng
68 VICTORIA ST„ WINNIPEG
Phone 98 211
Manager T. R. THORVALDBON
íour patronage will be appreciated
CANADIAN FISH
PRODUCERS, LTD.
J. H. PAOE, Managing Director
Wholesale Distributors of Frash
and Frozen Flsh.
311 CHAMBERS STREET
Office Ph. 26 328 Res. Ph. 73 917