Lögberg - 21.07.1949, Blaðsíða 5

LÖGBERG, FIMTUDAGINN, 21. JÚLÍ, 1949.
6
/£n I I VH VI
IWCNNA
Ritstjóri: INGIBJÖRG JÓNSSON
STAÐA HÚSFREYJUNNAR
Kunningjakona mín var að
fylla inn skjal, þegar ég kom til
hennar. Hún lagði niður penn-
an og stundi:
„Ég kemst alltaf í slæmt skap
þegar ég verð að fylla inn þessi
stjórnarlaga- eða skattaskjöl. Ég
finn þá til óumræðilegrar lítil-
máttarkenndar. Það er spurning
in „atvinna?“ Og ég verð að
skrifa, „húsfreyja“. Þegar ég
skrifa þetta orð, finn ég til þess
að ég er hér, miðaldra kona, með
háskólamenntun og það hefir
ekkert orðið úr mér um æfina.
Ég er aðeins húsfreyja“.
Ég gat ekki annað en skelli-
hlegið. „Það eina, sem er að
þér“, sagði ég, „er það að þú
verður að finna eitt orð yfir
margskonar störf, sem þú leysir
prýðilega af hendi, og að meira
eða minna leyti samtímis. í stað
„húsfreyja“ gætir þú skrifað:
Forstjóri, matreiðslukona, hjúkr
unarkona, bílstjóri, saumakona,
hússnyrtingarkona, bókhaldari,
matarframleiðslukona, kennari,
einkaritari“, — eða bara skrifað
„mannvinur!“
„En mannvinir er fólk, sem
gefur öðrum peninga", sagði
hún.
„Það er ekki nákvæm þýðing
á því orði“, svaraði ég. Mann-
vinur er sá, sem elskar aðra
menn og gefur þeim þess vegna
ýmsar gjafir. Þú hefir alla þína
æfi verið að gefa. Þú hefir gef-
ið þeim, sem þú elskar, orku
þína, gáfur, hagleikni, þekkingu
og þjónustu11.
„Það er nú ekki alveg rétt að
ég hafi gefið þetta“, sagði hún.
„Það hefir verið séð fyrir mér,
og ég hefi notið ástar og kær-
leika annara í staðinn11. Hún var
glaðlegri á svip.
„Þú gætir líka skrifað: „Frjáls
kona!“
„Frjáls?“ svaraði hún. „Ég
hef svo mikið að gera, að ég
veit varla mitt rjúkandi ráð“.
„O, jú, þú getur það“, sagði
ég og var ákveðin, því þessi kona
var mikil vinkona mín og ég
þekkti hana vel. „Þú hefir alla
æfi framfylgt aðalskilyrðinu fyr
ir frjálsri tilveru — nefnilega, að
gera aldrei neitt aðeins fyrir
peninga“.
„Ef til vill er eitthvað til í
þessu“, sagði hún brosandi. „En
hér er ég, bráðum fimmtíu ára
gömul, og ég hefi aldrei gert
neitt af því, sem ég vonaðist til
að gera þegar ég var ung. —
Hljómlist. Ég lék betur á píanó
fyrir tuttugu og fimm árum síð-
an, heldur en ég geri nú. Ég
fékk háskólamenntun — kastað
á glæ“.
Kastað á glæ! Ef að þessi
kona hefði ekki haft þjálfun í að
einbeita hugsuninni, fást við
vandamál og leysa úr þeim, vega
málin frá öllum hliðum, skipu-
leggja notkun tímans, þá hefði
hún aldrei getað afkastað öllu
því, sem hún hefir gert. Hvað
hin listrænu og andlegu áhuga-
mál hennar snertu. —
„En börnin þín eru öll gefin
fyrir hljómlist. Og það aðeins
vegna þess að þú fluttir hljóm-
list inn í heimili þitt — er það
ekki?“
Vinkona mín brosti. „En þetta
allt er að lifa lífi sínu í því, sem
aðrir gera“ og hún stundi
aftur.
„Já, líkt og Napeleon Bona-
parte. Ég gerði gaman að henni.
„Eða eins og drottning". Ég
neita að taka þátt í sjálfsvork-
un þinni. Þú ert ein sú farsæl-
asta kona, sem ég þekki“.
Og ég sannarlega meinti það.
Þessi kona giftist, þegar hún
var tuttugu og eins árs, fátæk-
um skólakennara. Þau stofnuðu
heimili á $35 á viku. Þau eign-
uðust þrjú börn — tvo sonu og
eina dóttur. Tuttugu og fimm ár
liðu áður en maður hennar, náði
hárri stöðu á starfssviði sínu, og
fyrstu fimmtán árin — þangað
til maður hennar varð höfund-
ur að merkum og vinsælum sagn
fræðisbókum — urðu þau að
búa við mjög skorinn skammt,
en höfðu tilhneigingu til fág-
aðra lifnaðarhátta. Börnin voru
uppkomin áður en bækur hans
og kennsla gáfu af sér góðar
tekjur.
En vinkona mín hefði verið
engu að síður farsæl þótt þau
hefðu ekki orðið fyrir þessu
happi, það var einmitt á erfið-
leika árunum að hún afkastaði
mestu. Allan þann tíma bjó fjöl-
skyldan aldrei í öðru en vel
hirtu og aðlaðandi heimili. Heim
ilisfólk hennar hefir aldrei borð
að slæma máltíð. Það hefir á-
valt gengið snyrtilega til fara.
Öll börnin voru og eru dáð fyrir
prúðmannlega framkomu og fá
gætar gáfur og ástundun, — sem
hefir sparað foreldrum þeirra
mikið fé, því að þau hafa að
miklu leyti öðlast menntun
sína vegna námsverðlauna.
Þeim var einnig kennt að vera
kærleiksrík og taka tillit til ann
ara, því það var alltaf rúm fyrir
einn fleiri á þessu heimili;
flóttabörn fengu þar hæli í
fjölda mörg ár.
Að afkasta því, sem þessi kona
gerði með litlu fé á milli handa
var stjórnsemisafrek, sem sýndi
frábæra skipulagningar og
framkvæmdahæfileika. Hún var
Hið bezta
vindlinga
tóbak
Kaupið hinn
stóra
•25c
pakka
engu síður snillingur í höndun
um. Einu sinni þegar ég heim-
sótti hana, var hún að hengja
veggfóður á dagstofuna. „Það er
enginn vandi, þegar maður er
komin upp á Iagið“, sagði hún
ánægjulega.
Hún hefði getað fengið hátt
kaup hjá matsöluhúsum, sem
innkaupskona matvæla. Hún
hafði ávalt vakandi auga á mark
aðinum og framreiddi þannig á-
gætar máltíðir með lægstum til-
kostnaði. — Þegar börnin voru
lítil, saumaði hún öll föt þeirra
og mestöll sín eigin föt, pils,
jakka og yfirhafnir því mitt í
heimilisannríkinu hafði hún
sótt saumaskóla.
í tómstundum sínum, vélrit-
aði hún handrit manns síns og
las prófarkirnar af öllum bókum
hans; lék píanó„duets“ með
börnum sínum, svo að þau hefðu
meiri ánægju af að æfa sig, las
skólabækur þeirra svo að hún
gæti rætt við þau um námsgrein
ar þeirra. Og um leið og þau
náðu þeim þroska að fara burt
í háskólann, fór hún að taka mik
inn þátt í félagsmálum; tók sæti
í húsnæðisnefnd borgarinnar;
skipulagði hljómlistarsam-
keppni til arðs fyrir kirkjuna;
beitti sér fyrir umbótum í skóla
málum. í sannleika sagt, þá
þá hygg ég að fáar konur, sem
gefa sig eingöngu að störfum
utan heimilisins, komist til jafns
við þessa konu að mikilvægum
afrekum.
„En ég hefi aldrei innunnið
mér nokkra peninga“. Þetta er
harmasöngur margrar húsfreyj-
unnar.
— Kafli úr grein eftir hinn
heimsfræga fréttaritara, Dor-
othy Thompson.
Ladies’ Home Journal
ÁRSSKÝRSLA FORSETA 1949
Framhald af bls. 4
sinnar hafi verið gjöf til Glenboro kirkju frá Hans Jónssyni.
Byggir sú gjöf turn fagran og setur í hann „Electronic
Chimes“. Þetta verður vígt nú á sunnudaginn að gefandan-
um látnum.
Prestþjónusta Safnaðanna. — Um síðasta þing var þjón-
andi hjá Fyrsta lúterska söfnuði í Winnipeg Séra Eiríkur
Brynjólfsson frá Útskálum. I júlímánuði hvarf hann með
fjölskyldu sinni heim aftur. Var hann leystur út með vina-
samsætum og gjöfum að verðugu. Átti framkvæmdanefnd
Kirkjufélagsins og nokkrir vinir með honum og konu hans
inndæla stund að Fort Garry hótelinu, í Winnipeg, að skiln-
aði. Sama dag, að heita mátti, og séra Eiríkur fór kom vara-
forseti Kirkjufélagsins, Séra Valdimar J. Eylands, til baka
úr dvöl sinni á íslandi, ásamt fjölskyldu sinni. Tók hann
við starfi aftur og hefir síðan kynnt oss að nokkru kirkju-
starfið heima. En við óskum eftir meiri fróðleik úr reynslu
hans.
Séra Skúli Sigurgeirson hefir tekið köllun til Lundar-
Langruth prestakalls og flytur þangað í ágúst-lok. Enn er
þó prestlaust á Gimli. Séra Rúnólfur Marteinsson hefir
leyst mikið starf af hendi; er það sönn blessun í prestafæð
okkar hve Guð gefur honum þrek til starfs. Við þökkum
metum. Séra Sigurður Ólafsson hefir veitt þjónustu Guð-
brandssöfnuði. I öðrum prestaköllum hér eystra hefir engin
breyting orðið. Vestur á Kyrrahafsströndinni heyra allir
söfnuðirnir undir starfssvið trúðboðsnefndarinnar, og vísast
til skýrslu hennar sem fram verður lögð á þingi. Hið sama
gildir einnig um Saskatchewan héraðið.
Hr. Stefán Guttormsson, B.A., byrjar prestaskólanám
með haustinu á Northwestern Seminary, í Minneapolis. I
sumar mun han neinnig vera um stundarsakir við kristin
safnaðastörf í Churchbridge, Sask.
Vér þörfnumst fleiri presta, og þyrftum við að benda
ungum æskumönnum á þörf starfsmanna í víngarði Drottins.
Sunnudagaskólar og Æskulýðsstarf. — Skýrsla skrifara
mun benda á starf sunnudagaskólanna. En ég vil minnast á
félagskap Sunnudagsskólakennara, sem mætti í fyrra í Sun-
rise Camp. Þeir hafa bundist föstum félagsböndum með efl-
ing sunnudagaskólastarfs fyrir augum. Er hér um vakandi
áhuga að ræða og þakka.
í september síðastliðnum gekst Fyrsti lúterski söfnuður
fyrir því, ásamt öðrum lúterskum kirkjum í Winnipeg, og
undir leiðsögn Parish and Church School Board, U.L.C.Á.
að gjöra sérstakt átak til þess að innrita fleiri inn í söfnuð
og sunnudagaskóla sinn. Mættu fyrst til samtals, heimsóttu
svo líkleg heimiil og báru svo saman árangurinn. Þetta var
nýtt í okkar safnaðastarfi, og sýndist bera góðan árangur.
í haust komandi verður svipað átak gjört til að fá til ákveðn-
ara starfs æskulýð vorn, og hafa þessi prestaköll heitið sam-
vinnu: Arborg, Gimli, Selkirk, Lundar, Langruth, Argyle
og Mountain. Allir sunnudagaskólarnir ættu að njóta þessara
samfunda.
Síðastliðið sumar starfrækti Bandalag lúterskra kvenna
Sunrise Camp svo sem að undanförnu. Æskan og börnin
eru þeim kær, og má segja að þetta sumar hafi æskulýðs-
starf félagskaparins náð hæstu marki. Er oss öllum það ó-
segjanleg gleði. Látum oss styrkja það af öllum mætti.
Skýrsla mun fram koma um starf Sunrise Camp.
Einnig vinnur Bandalagið gullvægt starf á fleiri sviðum
kristinnar fræðslu. Og í félagskapnum sameinar kvenþjóð
kristin sitt starfsþrek og áhuga framtak. Frá því leggur
heilbrigða kristna strauma inn á okkar félagsstarf.
Kristinn félagskapur karlmanna er stór vöntun á í
Kirkjufélaginu. Öll þau kirkjufélög, sem stærstu starfi skila
fyrir kristnina, eiga með sér sterka, lifandi félagsstarfsemi
karlmanna. „Brotherhoods“ eru þeir nefndir. Leikmanna
félög, sem beita sér fyrir kristnu starfi, efla kristinn fórn-
aranda og líknarhug, vera Guðs ríki til eflingar. Konur
Kirkjufélagsins hafa hér tekið okkur fram. Vér ættum að
athuga á þessu þingi möguleika til stofnunar „Brotherhoods“
í prestaköllum vorum.
Þá hafa og ungmennafélög Synódunnar nú lengi ekki átt
með sér þing. Þetta setur dofa í unglingastarfið, og æskunni
finst sér gleymt milli sunnudagaskóla og safnaðarstarfs.
Vildi ég sjá félag vort hjálpa til að ungmennaþing yrði
haldið, þar sem vekjandi fyrirlestrar og leiðbeinandi sam-
talsfundir (forums) færu fram. Einhver kostnaður í sam-
bandi við þetta myndi fljótt endurgjaldast í auðugra safn-
aðarlífi heima fyrir.
Rit og Bækur Félagsins. — Sameiningin, hið elzta ís-
lenzkt kirkjublað gefið út, kom reglulega út á árinu.
Vegna vöntunar á íslenzkum stílsetjara í prentsmiðjunni
gekk verkið stundum seint. Ritsjórinn gjörði ritið að öllu
hið bezta úr garði. En kaupendum fækkar, og lesendum enn
meira á íslenzku máli. Hve lengi er hægt þannig áfram að
halda er undir ykkar dómi. Skýrslan sýnir fjárhag blaðsins.
Parish Messenger: Þetta blað ætti að eiga framtíð.
Tungumálið er ekki hér til fyrirstöðu kaupendum. Gagn-
semi kemur hér ekki að notum vegna þess að ekki er nógu
vel skipulögð útbreiðsla þess eða innheimta. Safnaðaráðin
gætu bezt bætt úr þessu, og myndi þá fórnfúst starf ritstjór-
ans betur metið og koma að meira gagni. Skýrsla fjárhags
blaðsins er fyrir hendi.
Gjörðabókin var gefin út á sama hátt og áður, nema nú
birtust í henni skýrslur embættismannanna. Gjörði það
bókina dýrari en líka fullkomnari. Hún kom einnig sæmi-
lega snemma í hendur safnaðanna. Þökkum við skrifaran-
um dugnað hans í þessu tilliti.
The Lutheran er rit sem aðalskirkjan U.L.C.A. gefur út.
Vikublað í smáu broti. Það er eitt af hinum betri kirkju-
blöðum á ensku máli hér í Vesturheimi. Til þess að kynnast
starfi kirkju okkar og heimsstarfi kristninnar, ætti blaðið að
útbreiðast meðal vor. Það myndi treysta samstarfið, öllum
til góðs.
Bækur, sem vér höfum gefið út, seljast í „smásölu“.
„Rit og Ræður“ er allstórt upplag. Halli mun enn á útgáfu
bókarinnar. Gleymum ekki þessari ágætu bók, heldur gjör-
um gangskör að sölu hennar.
„Lutherans in Canada“ er að miklu seld. Halli er einnig
á útgáfu þessarar bókar. Sala hennar gæti betur gengið,
ef vér gjörðum okkur ljóst þörfina í þessu tilliti.
Bækur og rit félagsins eru nú geymd á sérstökum stað,
í skipalegri röð og vel frá gengið. Á Mrs. B. S. Benson mikla
þökk skilið fyrir slíkt verk.
Kristniboðsstarf, Menntun Presta, Líknarstarf. — Það
kann að sýnast yfirgripsmikið að minnast alls þessa undir
einum málstað. En hér er átt við það starf okkar safnaða
sem vér látum peningagjafir okkar vinna, og eflum þannig
kristið starf út á við. Fyrir löngu síðan gátum vér ekki ein
staðið straum af einum trúboða, heldur þáðum hjálp bróð-
urkirkjunnar U.L.C.A. Aldrei höfum vér getað undirbúið
okkar eigin presta. Á náðir annara kirkjufélaga höfum vér
jafnan leitað. Þetta var eðlileg afleiðing þess hve smár fé-
lagsskapur vér erum. Hitt myndi óeðlilegra ef vér vildum
ekki gjalda þökk þar sem bæri og leggja fram okkar smáa
skerf til viðhalds og þroska þessa starfs og stofnana. Þetta
er það sem felst í samstarfi okkar við aðra stærri kirkju-
deild. En í því felst líka samvinna um kristna almenna
menntaskóla (colleges-, samstarf um spítala og líknarstarf,
og samstarf um alt það sem aðeins stærri heild getur tekist
á hendur.
Við kusum U.L.C.A. sem þá heild er vér vildum eiga
þetta samstarf við. Engin önnur Lútersk kirkja stóð okkur
nær. Og áldrei hefir sú deild látið oss kenna á smæð vorri,
heldur látið oss finna bróðurhug sinn og skilning á við-
fangsefnum vorum.
„The Income Objective“ er takmarkið sem hún setur sér
að ná með frjálsum gjöfum. Hún biður, laðar og leiðir. Bend-
ir á þörfina, neyðina. Og vér höfum heyrt. Og smátt og
smátt fer oss fram í gjafmildi og sjálfsfórn. Skýrslur fé-
hirðis sýna smáskrefa framför, en framför samt. Sumir
söfnuðir standa þegar við hlið bræðra vorra 1 gjafmildi, en
svo erum við hinir svo hægfara að vér drögum niður meðal-
tal gjafmildi Synódunnar. Ó að vér mættum ölÞfinna þörf-
ina og fórna meiru Guði til dýrðar.
Starf okkar „Stewardship Secretary“ er rödd hrópandans
í eyðimörkinni. Vekjandi, hvetjandi bendandi á þörf og
þraut. Látum oss heyra hann, er hann talar til vor eða send-
ir oss kveðju um þessi málefni.
Þetta þing ætti að skipuleggja betur en nú er sína frjálsu
innsöfnun á gjöfum til trúboðs og líknarstarfs, o. s. frv.,
„The Income Objective“, þar til hver einn einstaklingur
hefir fengið tækifæri til að gefa til Guðs starfs utan síns
eigin safnaðar. Það ætti þetta þing að gjöra.
Það er gamall og góður siður að minnast tímamóta í
lífi einstaklinga og félagsskapar. 1 þeim anda vil ég minna
kirkjuþingið á þessi tímamót. Bróðir okkar og aldursfor-
seti presta Kirkjufélagsins, séra Runólfur Marteinsson, á 50
ára vígsluafmæli þetta ár. Vér þökkum Drottni handleiðslu
hans og gæzku við þennan bróður, og biðjum honum bless-
unar og gleði. j
Lincoln söfnuður er 70 ára þetta ár. Fyrsti lúterski söfn-
uður var 60 ára í haust, og minntist þess atburðar með sér-
stöku hátíðahaldi. Var forseti viðstaddur kvöldguðsþjón-
ustu og flutti kveðjur Kirkjufélagsins. Þá átti líka 60 ára
afmæli hinn íslenzki söfnuður í Selkirk þ. 9. júní s.l. Var
sunnudagurinn 19. helgaður minningu þeirri og fór hið
bezta fram. Vígður var sérstakur gluggi til minningar um
frumherjana í Selkirk söfnuði. Vegna dauðsfalls í presta-
kallinu, gat forseti ekki verið viðstaddur, en sendi kveðjur
Kirkjufélagsins bréflega. E. H. FÁFNIS, Forseti
KAUPENDUR LÖGBERGS OG
HEIMSKRINGLU Á ISLANDI
Gerið svo vel að senda mér sem fyrst greiðslu fyrir
yfirstandandi árgang, kr. 25.00 fyrir hvort blað.
Dragið ekki að greiða blöðin. Það léttir innheimtuna.
Æskilegt að gjaldið sé sent í póstávísun. Þeir sem
eiga ógreidda eldri árganga, eru vinsamlega beðnir
að snúa sér til mín.
BJÖRN GUÐMUNDSSON
Mávahlíð 37, Reykjavík.
Business College Education
In these modern times Business College
Education is not only desirable but almost
imperative.
The demand for Business College Educa-
tion in industry and commerce is steadily
increasing from year to year.
Commence YourBusiness Traininglmmediately!
For Scholarships Consult
THE COLUMBIA PRESS LIMITED
PHONE 21 804 695 SARGENT AVE., WINNIPEG