Lögberg - 26.01.1950, Qupperneq 2

2
LÖGBERG, FIMTUDAGINN, 26. JANÚAR, 1949.
Fréttir frá Betel
Það er nú orðið alllangt síðan
að nokkuð hefir sést í íslenzku
blöðunum um viðburði eða á-
stæður heimilisins. Væri því má-
ske ekki fjarri, að geta þess
helzta af því tagi, sem til tíðinda
má teljast og skeð hefir, síðan
seinast var skrifað héðan, til
þess að almenningur verði var
lítilsháttar lífsmarks. Viðburðir
hér eru auðvitað ekki margir, en
þess helzta -mun reynt að geta
í þessum línum. —
Fyrst er þess að geta, að síð-
ast í okt. f. á. heimsótti okkur
Mrs. Lauga Jóhannesson frá
Argyle. Hún hafði fyrir nokkru
komið heim úr kynnisför til vina
og vandapianna á íslandi. Sagði
hún okkur undan og ofan af,
viðtökum, ferðalögum og áhrif-
um þeim, er hún varð fyrir í
þeirri för. Sagði hún vel frá og
til ánægju fyrir gamla fólkið, og
jafnvel til fróðleiks fyrir þá hér,
sem kunnugir voru, að fornu,
á þeim slóðum, er hún heimsótti.
Framkoma Mrs. Jóhannesson
var til mikillar ánægju, og stór-
lega þakkarverð. —
í öðru lagi: Það sem af er
vetri, hefir hér vérið með meira
móti lasleiki meðal vistfólks,
mest auðvitað eðlileg ellimörk
og afleiðingar þeirra. Hefir það
reynt á fórnfýsi og þolinmæði
húsmóður og hjúkrunarkvenna,
en hvorttveggja hefir verið ríku-
lega úti látið, og af alhuga reynt
að láta hinum hjálparþurfandi
líða sem bezt. —
I þriðia lagi: Þegar hér fór að
líða að jólunum, virtist það vera
áhugamál umsjónarkonu, og
jafnvel alls þjónustu fólks, að
láta jólahátíðina verða eins á-
nægjulega og unnt væri. Þótt
það kosti ætíð allmikla auka
vinnu, að skreyta og laga fyrir
Einu
sinni a
öld
Á sunnudaginn var vígði bis-
kup Islands, herra Sigurgeir Sig-
urðsson, Laugnarneskirkju. Þar
með var vígð fyrsta fullgerða
kirkjan innan þjóðkirkjunnar í
höfuðstaðnum um rúmlega ald-
ar skeið. Má því segja, að þörf
hafi verið nýrrar kirkju því að
1846, þegar Dómkirkjan var vígð,
voru aðeins um 1000 manns í
Reykjavík.
Var mjög hátíðlegt að sjá 16
kennimenn í fullum skrúða
ganga til kirkjunnar með bisk-
up og vígslubiskup í broddi fylk-
ingar. Fóru þar prestar Reykja-
víkurprófastsdæmis og nokkrir
úr Kjalarnesprófastsdæmi að
auki.
í ræðu sinni kvað biskup hafa
verið ánægjulegt að veita því
athygli, hve mikill vinarhugar
hefir staðið um það mál, að koma
hinni nýju kirkju upp.
Má segja, að þarna sé Laug-
arneskirkja endurborin, því að
ekki eru nema um 150 4r síðan
kirkja var seinast í Laugarnesi.
Hinn 13. des. 1936 eða fyrir rösk-
um 13 árum, hóf sér Garðar
Svavarsson, sóknarprestur, guðs
þjónustur í Laugarnesskóla á
vegum Dómkirkjunnar og undir
yfirumsjón presta hennar. Þar
fóru messugjörðir fram þar til
um jólin 1943, að kjallarasalur
hins nýja húss var tekinn í notk
un. í þessu sambandi sagði sókn-
arpresturinn í ræðu sinni. „Til-
beiðslurúmið þarf ekki að vera
stórt, hjarta einstaklingsins er
nógu stórt.“
Valdi hann að einkunnarorðum
ræðu sinnar þessi orð úr sálm-
um Davíðs: „Ef drottinn byggir
ekki húsið, erfiða smiðirnir til
ónýtis“.----„Því að ég trúi því
sagði séra Garðar, „ að hér hafi
verið að verki hans andi, hans
kraftur, því að kirkja verður
ekki reist af einum saman steini.
— Hún er líf af lífi margra ein-
staklinga."
Auk ræðu biskups og sóknar-
prestsins, þá lásu 4 prestar upp
úr heilagri ritningu. öll var víg-
sluathöfnin hátíðleg og var kom-
inn saman múgur og margmenni,
svo að sumir urðu frá kirkjunni
að hverfa. Mbl. 20. des.
hátíð þá, heyrðist hvergi kvört-
un, ^né sást hik í því efni. Auð-
vitað var þar ekki beint stórt í
borið, en sá er þetta ritar, og
hefir nú verið hér vistfastur í
nokkur ár, minnist naumast
jafnfagurs jólaútlits. Sérstak-
lega var jólatréð og skreyting
þess fögur og ánægjuleg.
I fjórða lagi: Jólakvöldið hafði
Rev. Dr. Rúnólfur Marteinsson
tekið af tíma sínum, til þess að
fórna heimilinu. Prédikaði hann
á jólanóttina, og las upp og
minntist hins gamla — síunga —
jólaviðburðar í Belehem, og einn
ig messaði hann á jóladag. Var
það með þakklæti þegið, sérstak-
lega, þar sem nú er hér prests-
laust og guðsþjónustur því fá-
ar. Þess er vert að geta, áð fyr-
verandi prestur hér, Rev. Skúli
Sigurgeirsson og kona hans
sendu heimilinu bréf, með jóla-
kveðju og hamingjuóskum. Var
það bréf lesið upp á jólakvöldið,
og mun hlýhugur margra af vist-
fólkinu hafa svifið til þeirra með
þökk.
í fimmta lagk Margir hér
Gimli, og víðar að, sendu vist-
og þjónustufólki gjafir, mest
ýmiskonar góðgæti, bæði hópar
og einstaklingar. T. d. komu til
allra á heimilinu snotrir smá-
pakkar, frá Sunnudagaskóla-
börnum. Var í hverjum pakka
einhver lítill, nytsamur hlutur,
og svo góðgæti. Var sú gjöf með
tekin með stórri gleði og þökk
af öllum. Fleiri einstakir hér á
Gimli sendu fólkinu einnig á-
nægjulegar gjafir. Nöfnin þýðir
ekki að greina, en þökk sé þeim
öllum! Og eins verður að minn
ast, sem einnig má teljast til
góðfýsi og gjafa. — Um jólin
kom hingað, sem víðar, afar
mikill póstur, pakkar og bréf.
Gamla fólkið á víða ættingja og
vini, sem minnast þess, um jól-
in ekki síst. Það er hlutverk næt-
urhjúkrunarkonu að deila út
póstinum til gamla fólksins, en
þau kvöld, er það var þyngst og
erfiðast, unnu þjónustustúlkur,
sem sjálfboðaliðar, við að út
deila, svo allir gætu sem fyrst
og reglulegast notið ánægju af
bréfum og sendingum. Sýnir
það alúð og hugulsemi, sem er
þakkarverð.
í sjötta lagi: Til skemmtunar
komu hingað eitt kvöld, allmarg
ir karlar og konur' úr söngflokk-
um beggja kóranna, undir stjórn
Miss önnu Nordal. Sú stund
þótti flestum of stutt!
Milli jóla og nýárs urðum við
fyrir því láni að fá heimsókn
söngvarans Óla N. Kardal, konu
hans og lítillar dóttur. Skemmti
Mr. Kardal um stund með sín-
um yndæla söng. Mrs. Kardal
var við hljóðfærið, en litla stúlk-
an útbýtti góðgjörða gjöf til
fólksins. Mr. Kardal er allvel
þekktur fyrir sína ágætu söng-
rödd og Mrs. Kardal er listfeng,
bæði við Harmoníum og Píanó.
Það var sajmarleg unaðsstund!
Ritari þessara lína minnist
ekki að hafa séð jafn almennan
ánægjusvip á heimilisfólki, eins
og þegar það var auglýst, að
þeirra Kardals væri von. íslend-
ingar eru söngelskir, og Betel-
búar eru engin undantekning
þess. —
Að kvöldi þrettánda dags, kom
til okkar Mrs. Clifford Stevens,
með hóp kvenna, æfðan af henni.
Skemmtu þær um stund með
fjörugum söng, en Miss Þórunn
Pálsson las upp nokkur ljóð til
skemmtunar. Var alment gjörð-
ur góður rómur að framkomu
þeirra. —
Hið eina sem dró úr almenn-
um unaði um jólin og nýárið var
að Mrs. Ásdís Hinriksson, sem
eina tíð var hér forstöðukona,
varð rétt fyrir jól fyrir því ó-
happi, að detta og handleggs-
brotna, en hún er nú á góðum
batavegi. Samúð og vinátta milli
vistfólks og milli gömlu barn-
anna og þjónustufólks er í góðu
lagi, og húsmóðirin nýtur verð-
ugrar virðingar allra.
Vistmaður
Íslenzki fræðimaðurinn í British Museum
f>
AÐ KANN AÐ þykja heldur
ótrúlegt, að bekkjarbróðir
Niels R. Finsen og maður-
inn, sem Jón Hjatalín, landlækn-
ir, studdist við á troðningum
Reykjavíkur á efri árum sínum,
hlaupi enn við fót meðal okkar
í dag, á malikuðum götum höf-
uðborgarinnar. En samt er þetta
satt og maðurinn er dr. Jón
Stefánsson, aldraður er hann að
árum, en ungur í anda og athöfn-
um, kvikur á fæti og léttur í
lund.
Rúmlega 6 ár eru milli dr.
Jóns og George Bernard Shaw
og hefur Shaw þetta betur. Er
þeir ræddust við fyrir skömmu,
gaf Shaw í skyn, að Jón hefði
sennilega getað náð háum aldri,
ef hann hefði ekki verið „mann-
æta“, það er neytt kjöts, um æv-
ina. Shaw lifir hinsvegar ein-
göngu á jurtafæðu og ætlar að
verða 1Ö0 ára að minnstakosti.
En þrátt fyrir mismuninn í mat-
arræði er óvíst enn hvor annan
grefur.
Víðförlasti fræðimaður
á Islandi
I vikunni sem leið komu út
æviminningar dr. Jóns Stefáns-
sonar hjá Bókfellsútg. Er það
stór bók, á fjórða hundrað blað-
síður, en þó er þar ekki skráð,
nema lítið brot af því, sem Jón
hefur frá að segja af ferðum sín-
um til þriggja heims álfa og ótal
landa, viðkynningu sinni af
kunnustu fræðimönnum og
stjórnmálamönnum, innlendum
og útlendum, serh uppi hafa ver-
ið s.l. 60—70 ár. 1 67 ár hefur
hann dvalið utan íslands og þar
af „átt heima“ í British Museum
í hálfa öld. Hann segir svo sjálf-
ur frá: „Eg tel mig hafa átt
heima í British Museum, þótt ég
hafi sofið annarsstaðar“.— Bók
sína skrifaði dr. Jón á þremur
mánuðum í sumar og vann að
henni aðallega kl. 5—6 árdegis
daglega.
Það þyrfti stóra bók til að
rúma alla þá visku og lífsreyn-
slu, sem dr. Jón hefur til að bera.
En í bók hans „Úti í heimi“ eru
skínandi frásagnarperlur, sem
þeir einir geta á borð borið fyr-
ir lesendur sína, sem hlutu frá-
sagnargáfuna í vöggugjöf. Jón
hefur ekki farið varhluta í þess-
um efnum.
Dr. Jón Stefánsson segir
frá 67 ára dvöl sinni
erlendis
Ætlar að hjálpa Churchill við
næstu kosningar
Á dögunum hitti ég dr. Jón
í Elliheimilinu Grund, þar sem
hann nú er búsettur, til að ganga
eftir gömlu loforði um viðtal, er
bók hans kæmi út. Svo hafði ver-
ið um talað okkar í milli, í Þing-
vallaför í fyrrasumar, er við
kynntumst fyrst að nokkru ráði.
Áður hafði ég að sjálfsögðu vit-
að nafn hans og að hann var „ís-
lenski fræðimaðurinn í British
Museum“. Eg sá hann skjótast
milli strætanna í rústum Lund-
únaborgar 1941 og var þá vitni
að því, að hann labbaði einn
heim til sín um myrkvuð stræti,
seint um nótt, eftir gleðifund
nokkra íslendinga. Neitaði gist-
ingu, sem í boði var þótt von
væri á sprengjuárás þýskra á
hverri stundu. En þeir, sem yngri
voru kúrðu sig þar sem þeir voru
komnir.
Og nú, er við höfðum kveikt
í sígarettum okkar, í bókaher-
berginu á Elliheimilinu, og ég
ætlaði að hefja viðtalið um bók-
ina, þurfti dr. Jón fyrst að segja
mér frá framtíðarfyrirætlunum
sínum.
„1 febrúarlok ætla ég til Lund-
úna. Eg þarf að koma í British
Museum til að safna fleiri gögn-
um um Hróðólf í Bæ. Hann var
af ætt Rúðujarla og var uppi á
11. öld. Normannar rituðu sögu á
undan íslendingum.
„En í leiðinni vonast ég til að
geta komið því við að hjálpa
Churchill til að vinna kosning-
arnar. Eg á marga vini í London,
t.d. meðal ítala, sem nú hafa
unnið sér kosningarétt í Bret-
landi. Þeir kusu hinn flokkinn
síðast, en eru nú búnir að sjá
yfirsjón sína og kjósa flokk
Churchills. Eg get líklega útveg-
að 50—60 atkvæði að minnsta
kosti.
Á heimboð hjá Churchill eftir
kosningar
Er ég spurði hvort hann væri
viss um sigur Churchills, kvaðst
dr. Jón tilbúninn að taka veð-
máli um það.
„Annars á ég heimboð hjá
Churchill eftir kosningarnar. Við
höfum skrifast á og ég hefi fund-
ið uppruna nafns hans. Kirkju
Ullr hét forfaðir hans.—En hvað
eigum við að tala um fleira?
Kannski British Museum?“
Þeir eru ekki á hverju strái,
menn, sem þekkja þá miklu og
merku stofnun, eins vel og dr.
Jón Stefánsson, því sennilega
hefur enginn núlífandi maður
dvalið jafn lengi innan um þann
vísdóm, sem þar er að finna og
Jón.
„Þar koma margir merkir
fræðimenn, söguritarar austan
frá Kína, sem eru að skrifa sögu
þjóðar sinnar, sækja þangað
heimildir og Indverjar grúska
þar í gömlum ritum. Þegar gesti
bar að garði vísuðu yfirmenn
safnsins oft á mig, sem leiðsögu-
mann.
En þar voru líka skrítnir menn
innan um meðal safngesta, eins
og t.d. írinn O’Connor. Hann átti
það til, að kalla safngesti á eintal
og láta, sem hann ætti við þá
mikilvægt erindi. „Talaðu við
mig í eina, eða tvær mínútur“,
sagði hann stundum, en sú mín-
úta gat orðið að hálftíma, eða
klukkutíma, eftir atvikum. Er-
indi hans var jafnan, að segja
hvernig hægt væri að vinna auð-
veldar, að því, sem þessi eða hinn
var að rannsaka. Og játa skal ég
það, að ég vann betur og skjótar
eftir ráðleggingar O’Connors.
Hann gerði þetta að gamni sínu
og eyddi stundum peningum í
veitingar handa þeim, sem hann
kallaði á eintal, til að gefa góð
ráð“.
Ekki kvað Jón styrjöldina og
loftárásirnar á London hafa vald-
ið neinni verulegri truflun á
á rannsóknum og vinnu manna
í British Museum. Þótt sprengja
og sprengja hitti safnabyggingar.
„Það brunnu rúm 200,000 bindi
bóka í loftárásum, en það var
eins og dropi í hafinu og flestar
bækurnar hefur safnið aflað sér
á ný.“
Ljótur landstjóri Frakka og
undraeyjan Mauritíus.
Og nú berst talið að fjarlæg-
um löndum, sem dr. Jón hefur
gist. Atlasfjöllunum, þar sem
cedrusviður og skrautblóm vaxa
í 4000 metra hæð, en f jallkollarn-
ir eru þakktir eilífum jökli.
Undraeyjunni Mauritius í Ind-
landshafi, þar sem Jón bjó með
konu sinni, sem var af göfugum
frönskum ættum. „Sú eyja er
svo gróðursæl og þar vaxa ilm
andi blóm í slíkri mergð“, segir
Jón, „að sigli maður á skipi að
eynni, þegar aflandsvindur er,
þá finnur maður blómaangan áð-
ur en maður fær landsýn af eyj-
unni. — Þar er Paradís á jörð.
í Capetown talaði dr. Jón við
bróðurson Botha Búahetju, sem
sigraði hversveitir Breta æ ofaní
æ. Hann fullyrti, að Vasco da
Gama og Columbus hafi hittst
við hirð Portugalskonungs,
skömmu áður en þeir gerðu sína
merku landafundi, sitt í hvorri
áttinni.
1 Marokko kyntist Jón Lyaut-
ey, landsstjóra, sem hann segir
að kalla mætti Ljót á íslenzku,
vegna nanfsins. Hann átti í stríði
við Araba, en fór með þá eins og
sigurvegara, er hann hafði sjálf-
ur sigrað þá í orustum. Lytautey,
landsstjóri verndaði siði og venj-
ur Araba. Hann lét af hendi her
sinn er Frakkar þurftu á hon-
um að halda heima fyrir, í heims-
styrjöldinni fyrri. „Gegn mér
gera þeir ekki uppreisn“, sagði
landsstjórinn, er hann var að því
spurður, hvort ekki væri hættu-
legt, að senda herinn úr nýlend-
unni. Þegar hann war gerður að
hermálaráðherra Frakklands, lét
hann af því starfi eftir tvo mán-
uði, er hann komst að því, að
þingmenn og aðrir valdamenn
ætluðu að nota hann til að koma
vinum og ættingjum í góðar stöð-
ur, en kærðu sig kollótta um
hag landsins.
En um þetta og ótal margt
fleira, má lesa í bók Jóns „Úti
í heimi“ og verður því ekki meira
af þessum hluta samtalsins end-
urtekið hér.
Andlegur skyldleiki með
ítölsku skáldi — og Jónasi
Hallgrímssyni
Einn af yfirmönnum British
Museum, Ellis að nafni, er skáld.
Hann sýndi Jóni kvæði sín og
varð það til þess að Jón lét hann
sjá og heyra kvæði, sem hann
hafði sjálfur ort og þýtt úr
sænsku, ítölsku og frönsku á
enska tungu. Ellis bað um kvæði
þessi vélrituð og hefur haft á orði
að gefa þau út. Jón tekur þátt
í kostnaðinum „ þótt ekkert sé
upp úr kvæðabókaútgáfum að
hafa“, segir hann. Dr. Jón sendi
Ellis nýlega 100 kvæði eftir sig,
40 frumort og 60 þýdd.
I sambandi við þetta sagði Jón
mér frá ítalska skáldinu Leo-
pardi. Hann var samtíðamaður
Jónasar Hallgrímssonar. Þá var
ítalíu skipt í yfiráðasvæði marg-
ra þjóða. Leopardi orti, um
sama leyti og Jónas, sem minnti
Jón á „Island farsældar frón“,
svo að hann undraðist stórum,
þann andlega skyldleika, sem var
milli þessara tveggja stórskálda,
sem hvorugt vissi af hinu. Leo-
pardi segir: „Hver er þín forn-
aldarfrægð? Frelsið og mann-
dáðin best? — Sömu orð.“
Blindi maðurinn, sem ætlar að
kaupa „Úti í heimi“
Þegar talað er við dr. Jón
Stefánsson í ró og næði gleymist
stund og staður og eins er þegar
farið er að færa í letur eftir hon-
um. En alt verður að taka enda,
jafnvel viðtal við Jón Stefánsson
og því tilfæri ég að lokum aðeins
eina sögu, sem hann sagði mér
og honum þótti vænt um. Það
var núna á dögunum, eftir að
„Úti í heimi“ kom á markaðinn,
að Jón mætti samvistarmanni
einum á gangi í Elliheimilinu.
—Hann er blindur.
„Eg ætla að kaupa bókina
þína“, sagði blindi maðurinn.
„Hvað ætlar þú að gera við
hana, sem ekki getur lesið á
bók“, spurði Jón.
„Eg ætla að láta lesa hana
fyrir mig“, svaraði maðurinn.
Meiri viðurkenningu getur
bókarhöfundur varla fengið. En
dr. Jón Stefánsson á hana skilið.
Í.G. —Mbl. 18. des
islendingur lýkur kennaraprófum
við tónlistarskólann í Zurich
Tónverk eftir Hallgrím Helgason verða
gefin út í 4 löndum á næstunni
Hallgrímur Helgason tónskáld hefur nýlega lokið kennarapróf-
um, annarsvegar í kontrapunkti og tónlistarfræðum, en hinsvegar
í fiðluleik. Báðum þessum prófum lauk hann í Zurich í Sviss og
á miklu skemmri tíma en venja er til.
Hið fyrra próf sitt, þ. e. í kon-
trapunkti og tónlistarfræðum
tók Hallgrímur s.l. vor eftir
skemmsta námstíma sem yfir-
leitt er leyfður, en það er 1 ár.
Prófverkin í tónsmíði
doppelfúga við eigin stef fyrir
strokkvartett og mótetta fyrir
blandaðan kór. Lauk hann báð-
um á þremur mánuðum. Mótett-
una samdi hann við gamalt þjóð-
lag úr sálma bók Guðbrands
biskups Þorlákssonar „í Jesú
nafni hefjum hér“. Annars var
prófið margþætt með formgrein-
ingu, hlj ómgreiningu, útsetningu
á continuo-rödd, kennsla , hljóm-
fræði, þrískipt heyrnarprófun,
skrifleg lausn á tvíradda kanon
með frjálsum bassa, partitur-spil
í gömlum lyklum, generalbassa-
spil, prima-vista-útsetning á ó-
tölusettum bassa, hljómferð við
gefna laglínu, söngur eftir göml-
um lyklum og formgreining á
fúgu.
Síðara prófið, diplom-próf í
fiðluleik tók Hallgrímur í sumar
með helmingi styttri undirbún-
ingi en venjulega tíðkast, sex
vikum (annars þrír mánuðir).
Verkin, sem uppgefin voru til
undirbúnings, voru eftir Bach,
Mozart, Lalo og Bruch. Auk þess
var óundirbúið samspil með
píanói, kvartettleikur og undir-
leikur við fiðlu (á píanó) ásamt
hljóm- og forma-annalýsu.
Á árinu 1949 hefir Hallgrímur
lokið átta handritum til prentun-
ar, sem bráðlega munu koma á
markaðinn. Eru þessi verk prent-
uð í Oslo, Kaupmananahöfn,
Milano, Torino, Basel og St.
Gallen. Eru það tónsmíðar fyrir
píanó, (íslenzkur dans við gam-
alt rímnalag, önnur sónata
(arctica) í þremur köflum,
blandaðan kór (madrigal, föður-
minning Guðmundar á Sandi og
mótetta við þjóðlag síra Sig-
tryggs á Núpi „Svo elskaði guð
auman heim“), einsöng (Smala-
stúlka Matthíasar og Nú afhjúp-
ast ljósin eftir Jón Helgason) og
söng og hljóðfæri (alþýðulegt
safn með 55 lögum, er Hallgrím-
ur hefir safnað heima á styrjald-
arárunum víðsvegar um landið;
heitir hefti þetta „Vakna þú, ís-
land“ og er fyrsta hefti í safn,
er ber nafn fyrstu fjölröddunar
Islendinga, tvísöngsins, nefnilega
„Organum“.
Að lokum má geta þess að
voru Hallgrímur hefir tvívegis hald-
ið fyrirlestra um land og þjóð
og jafnframt flutt íslenzka tón-
list. Annað þessara erinda
flutti Hallgrímur á þingi
tónlistarkennara að Herzberg í
Aargau, en hitt hjá alþjóða æsku
lýðssamtökum í Zurich <(cercle
internationale de jeunesse).
Hallgrímur dvelur enn við tón
listarskólanám í Zurich og legg-
ur þar stund á stjórn kórs og
hljómsveitar. Hann vinnur einn-
ig að undirbúningi frekari út-
gáfna tónverka sinna.
Vísir, 19. des.
JOHN J. ARKLIE
Optometrigt and. Optician
(Eyes Examined)
Phone 95 650
MITCHELL COPP LTD.
PORTAGE AT HARGRAVE
NÝ
MONT ROSA
STYRK OG STÁLHRAUST
DVERG-RUNNA
JARÐARBER
Avextir frá fyrsta árs frœl;
auðræktuti, sterk og varanleg;
þroskast ágætlega fyrripart
sumars unz þau deyja af
frosti eru sérlega bragðgðð og
líkjast safaríkum, villijarð-
berjum; þau eru mjög falleg
fltlits, engu slður en nytsöm,
og prýða hvaða stað sem er,
P6 þau séu smærri en algeng
jarðarber, sem höfð eru að
verzlunarvöru, eru þau þð
stærst sinnar tegundar og
skera sig úr, og skreyta garða,
Vegna þess hve fræsýnishorn
eru takmörkuð, er vissara að
panta snemma, (Pakki 25c) (3
pakkar — 60c) pðst frítt,
Vor stðra 1949
fræ og ræktunarbðk