Lögberg - 11.05.1950, Blaðsíða 2

2
LÖGBERG, FIMTUDAGINN, 11. MAI, 1950
Drottningin, sem varð bjarg-
vættur munaðarleysingjanna
„Fólksflóttinn úr sveitinni,
sem ég bý í, hefir stöðvast
Grísku konungshjónin eru
ástsæl af þegnum sínum
BANDARÍKJAMAÐUR hafði í
nokkrar mínútur beðið í setu-
stofu konugshallarinnar í Aþenu
þegar ung stúlka, búin léttum
klæðnaði, kom inn. — Hárskrýf-
ingin, uppbretta nefið og brosið
allt var í samræmi við hvað
annað.
Gesturinn endurgalt bros
hennar og heilsaði kankvíslega.
Hún svaraði kveðjunni með
gleðiblæ. „Eg á að fá áheyrn hjá
Grikklandsdrottningu“, — sagði
gesturinn nýkomni. — Stúlkan
hló glettnislega. „Eg er hún.“
Og það var sannarlega engin
furða, þótt gestinum skjátlaðist,
um hver komin var. Frederika
Louse Thyra Victoria Marguer-
ite Sophie Olga Cecilae Isabelle
Chriete, fædd prinsessa af Bruns
vick og þriggja barna móðir, lít-
ur hreint ekki út fyrir að vera
eldri en 25 ára, enda þótt hún sé
33. Hún var í Parísarfötum, reyt-
ir ekki augnabrúnirnar og hefír
þann yndisþokka og persónu-
leika, sem mörg filmdísin mætti
öfunda hana af.
Samt sem áður heldur hún há-
tílegl 11 ára hjúskaparafmæli
sitt um þessar mundir. Hún er
yngsta drottning Evrópu (Eng-
landsdrottning er 39 ára, Hol-
landsdrottning er 40, Danadrottn
ing er 39). Grikkir, sem ; fyrir
skömmu umbáru rétt kónung-
dóminn, eru hreyknir af honum
nú.
Frederika er undrið holdi
klætt í augum hinna stríðs
hrjáðu og sundurþykku Grikkja.
Bóndi hennar, Paul, tók við af
bróður sínum, Georg II, fyrir 2
árum. Þá hafði konungdómur í
Griklandi staðið á heljarþröm
síðan 1917, er útlegð Constan-
tines konugs olli ýmsum óhappa-
verkum. Paul og Frederika
breyttu þessu öllu.
Konungurinn, sem er hár
vexti, fríður og vingjarnlegur,
beitti allri orku sinni til að berj-
ast gegn kommúnistum. En
drottningin valdi sér það hlut-
verk að hugsa um grísku börnin.
þau sem kommúnistarnir höfðu
ekki komist höndum undir að
ræna, munaðarleysingjana. Eitt
sinn komst hún svo að orði í
útvarpsræðu: „Eg skora á grísku
þjóðina. Við verðum að bjarga
börnunum“. Fólkið hlýddi á
hana, sá mynd hennar á götun-
um og brást vel við.
Á hálfum mánuði var gefin yf-
ir ein miljón punda í sjóð drottn-
ingarinnar, sem hún stjórnaði
sjálf, og vann hún þá 18 tíma
á sólarhring. Verkalýðsfélögin í
Aþenu báðu félaga sína-að gefa
eins dags laun í sjóð drotnning-
arinnar, svo að hún gæti komið
ahugamáli sínu á rekspöl. Vá-
tryggingarfélag í borginni reit
henni: „Látið okkur vita, hve
mikið 200 börn þurfa til fæðis
og skæðis. Við skulum greiða
nauðsynlegan kostnað“.
Fyrir atbeina drottningarinn-
ar var tekið að safna börnunum
saman í sérstakar búðir, sem
komið var upp í snatri. Þess kon-
ar barnaborgir eru nú 54 um ger-
valt Grikkland, þar sem 18,000
börn eiga sér hæli. Drottningin
er ánægð með það, sem áunnist
hefur: „Þessu höfum við áorkað
án þess stjórnin legði fram græn-
an eyri. — Ekki höfum við held-
ur fegnið neina hjálp til þess
arna erlendis frá“, segir drottn-
ingin. í viku hverri heimsækir
Frederika að minnsta kosti eina
barnaborgina. Sjaldan fer hún
svo til baka, að einhver litli ang-
inn hafi ekki klístrað snyrting-
una hennar út með einhverju
sælgæti.
Drottningin hélt aftur útvarps
ræðu fyrir nokkru síðan til að
hjálpa særðum hermönnum.
Þessu sinni talaði hún til allra
þeirra, er vindlinga reykja. Lát-
ið mig fá verðmæti tveggja vindl
inga úr hverjum pakka, sem þið
reykið“, sagði hún. Aftur hlóðust
að henni peningarnir. Ýms fleiri
mál lætur hún sig skifta. Starf
hennar er þrungið ósjálfráðum
hlýleik og þeirri skipulagningar-
hæfni, sem ráðherrar dást oft
sð. Tsaldaris utanríkisráðherra
fórust orð á þessa leið: „Það er
hvort tveggja, að hún hefur skiln
ing og þekkingu til brunns að
bera.“
Þegar grísku hersveitirnar
brutust inn í Konista, þar sem
rauk úr húsarústunum og virkin
voru sundurskotin, þá lá Paul
konungur á sóttarsæng í Ioann-
ina. Þá gekk drottningin með tvo
herráðsmenn í för með sér í
þrjár stundir um grýtt fjalllendi
og fór síðan ríðandi á áburðar-
hesti nokkrar mílur í viðbót.
Þannig kom hún fyrst og sagði
við hermenn, sem aðra óbreyttra
borgara inn í Konitsa, meðan
skothríð kommúnista dundi enn
á borginni:
„Bóndi minn er veikur, og ég á
að standa honum við hlið. En ég
held helst, að hann elski ykkur
meir en mig, því að hann sendi
mig til að vera með ykkur.“
Gleggsti votturinn um vinsæld
ir Pauls og Frederiku kom fram
í haust, sem leið, þegar hjónin
fóru í heimsókn til eyjarinnar
Makroneses, en Grikkir kenna
þar þúsundum manna úr skæru-
liðssveitum kommúnista að
verða nýtir þegnar. —Þau skildu
jeppann (léttivagninn) sinn eft-
ir álengdar og gengu hjá þyrp-
ingu þessara þurru manna sem
áður voru skæruliðar. Þá voru
þau hafin upp og borin á gull-
stóli áleiðis, hermennirnir kváðu
þeim kvæði og buðu þau velkom
in.
Frederika, sem er í ætt við
b r e s k u konungsfjölskylduna,
hlaut menntun sína í kvenna-
skóla í Kent. Enn er hún minnug
þeirra áhyggjulausu daga, þeg-
ar hún sigldi þar og veiddi að
vild. Hún talar góða ensku, en
grískan var henni torsóttur
hjalli að klífa í þá daga, er hún
var nýgift. I styrjöldinni var hún
í útlegð í Suður-Afríku, og þá
lagði hún mikið kapp á grísku-
námið. Nú talar hún grísku með
lítilsháttar erlendum hreim.
Faðir hennar er hertoginn af
Brunsvick. Hann er 62 ára að
aldri og býr kyrrlátu lífi í fögr-
um kstala á hernámssvæði Breta
einu sinni komið til Grikklands.
í Þýskalandi. Hann hefur aðeins
Drottningin eyðir ekki mikl-
um tíma í eigin þarfir. Hárgreið-
sjan er einföld. Hún gengur oft-
ast berhöfðuð. Föt hennar eru
ekki íburðarmikil, en lagleg.
Hún klæðist einkum silki- eða
ullar- fötum þegar hún er í borg-
inni.
Hún er um of önnum kafin- við
málefni ríkisins til að geta lifað
venjulegu heimilislífi. — Hún
segir: „Eg ver deginum ekki eft-
ir neinum föstum reglum, en ég
reyni þó að vera með börunum
mínum, að minnsta kosti einu
sinni á dag, við miðdegisverð eða
kvöldverð“, Nú orðið hittir hún
litla ríkisarfann, Constantine,
sem er 8 ára, ekki nema einu
sinni eða tvisvar í viku hverri,
því að hann er í heimvistarskóla
fyrir drengi í Kifisia, sem er eitt
úthverfi Aþenu. Konungsdæturn
ar eru hinsvegar báðar með for-
eldrum sínum. Sophie er 11 ára,
en Irene 7 ára.
Um flestar helgar dvelst
gríska konungsfjölskyldan í
Tatio, sem er um 15 mílur frá
Aþenu. Tatoi, er í einkaeign
Grikkjakonungs og fékk staður-
inn hina verstu útreið, fyrst hjá
Þjóðverjum í styrjöldinni, og nú
seinna hjá uppreisnarmönnum,
svo að hann var seinast að mestu
brunninn til ösku. Húsin hafa
nú verið reist á ný, en eyðilegt
er þar nú samt enn, því að trjá-
grþðurinn hefur ekki náð sér.
Frederika, sem hefur mikið dá
læti á sveitalífinu og að fara í
útreiðartúra, gerði Tatio þegar
að sínu heimili. — Allsstaðar eru
arnar nema í borðstofunni. Og
þar sem hún hefur mesta yndi
af að sjá skíði loga á arni, þá
vill hún helst fá sér arinn í borð-
stofuna líka. Hún hefur búið her
bergin húsgögnum, svo að eng-
inn efast um heimilisbraginn og
hlýju hans og á gólfunum eru
handofnar gólfábreiður frá
Makedoníu.
I hinni stóru konungshöll í
Aþenu, þar er vítt til veggja að
vísu, én kalt. Þar getur andrúms-
loft heimilislífsins aldrei orðið
ríkjandi. En Frederika hefur
samt gert breytingar þar, svo að
þar er miklum mun hlýlegra en
áður var.
En Frederika vinnur verk sitt
Þá er nú veturinn liðinn og
apríl er á enda, en varla er hægt
að segja að vorið sé komið, því
apríl hefir verið mjög umhleyp-
ingasamur og snjóað við og við
allt að þessu, og að undanförnu
hafa verið sólarlitlir dagar. Vor-
vinna er því hvergi byrjuð hér
enn. Veturinn var allharður, en
þó skaplegur; í febrúar var góð-
ur kafli, en janúar og marz voru
harðir og frekir á fóðri og elds-
neyti, en menn voru vel við
vetrinum búnir, og ekki var
neinsstaðar tilfinnanlegur skort-
ur, og yfirleitt líður öllu fólki
hér sem bezt má verða, eins og
á að vera í frjálsu og góðu landi,
hafa menn lært mikið af margra
ára reynslu, og með því að hag-
nýta reynsluna er hægt að fyrir-
byggja mörg óhöpp. Annars
hygg ég að fólki líði óvíða í þess-
um heimi betur en hér og yfir-
leitt í Canada, nema ef vera
skyldi í Paradísinni handan við
„járntjaldið" eftir því sem að
sumum vitringunum segist frá,
en einhver var svo ósvífinn að
segja: „Sá segir mest af Ólafi
konungi, sem hvorki hefir heyrt
hann eða séð; annars er margt
skrítið í Harmoníum.
Altaf þykir mér vænt um ísl.
blöðin, og gaman af því þegar
þau koma. Þau eru sterkasta
tengitaugin, sem bindur íslend-
inga saman hér í dreyfingunni.
Þau koma ævinlega með eitt-
hvað nýtt af nálinni, þó þau séu
ekki eins herská og þau voru
hér fyrrum. Maður hefir gaman
af mörgu því sem skrifað er, jafn
vel þó maður sé ekki á sama
máli, já, jafnvel þó það sé lof-
söngur um helstefnuna.
Eitt það bezta, sem ég hefi séð
lengi, er greinin hans Jóns J.
Bíldfells í Lögbergi nýlega,
„Litið um öxl“. Það er fjörlega
og hressilega skrifuð grein og
lífræn — meira af því lífræna,
en minna af dauðum bókstaf. Þá
þótti mér allmerkileg ritgjörð
Stefáns Einarssonar ritstjóra í
Hkr. „Andrarímur og Passíu-
sálmarnir". Er þar vel á penna
haldið og viturlega. Annars er
það víst að séra Hallgrímur Pét-
ursson og Passíusálmarnir, þó
ékki séu að öllu gallalausir,
verði slegnir niður í einu höggi,
til þess hafa þeir of mikið trúar
og skáldskaparlegt gildi; og víða
held ég megi leita um bókmenta
heiminn til að finna fegurri og
lífrænni útfararsálm en „Alt
eins og blómstrið eina“ eftir
þann sama Hallgrím Pétursson,
jafnvel þó hann sé máske ekki
alveg gallalaus.
Þá er að minnast helztu frétta:
Þann 13. febrúar s.l. andaðist hér
í bænum, að heimili dóttur sinn
ar, önnu Johnson, Kristjana
Soffía Jóhannsdóttir Backman,
87 ára gömul ekkja eftir Giið-
mund Backman, er hér dó 1935.
Kristjana var vönduð kona og
vel látin, iðjusöm og trygglynd.
Hún var fædd á ísólfsstöðum á
Tjörnesi. Kom vestur snemma á
tíð, hefir lengi verið hér í bygð,
þó var hún nokkur ár í byrjun.
aldarinnar í Vatnabygðum Sask.
þar sem þau hjón voru frum-
herjar. Hún var jarðsungin af
séra E. H. Fáfnis 17. febrúar.
í febrúar fóru þau Mr. og Mrs.
C. Dalman úr Argyle-byggðinni
vestur á Kyrrahafsströnd og suð
ur um Bandaríki. Þau ferðuðust
í bíl og munu nú vera komin
heim aftur.
Hér voru á ferð í heimsókn til
af elju og alúð, hvort sem er í
hlutverki drottningar eða, hús-
móður. Eitt sinn sagði hún við
gest sinn: „Það er bæði æsandi
og skapandi starf, sem ég hefi í
hlutverki Grikklandsdrottning-
ar.“ Hún er sama sinni og Paul
um það, að heilbrigð konung-
stjórn, og hún ein, geti bjargað
Griklandi frá stjórnleysi. Með
bros á vör, hlýtt hjartalag og
hæfileikann til að hugsa í dag
það, sem þjóð hennar hugsar á
morgun, þá hefur henni á sinn
hátt orðið vel ágengt með að fá
Grikkjum aftur heilbrigði sálar
og líkanna. (Úr ,JIews Review)
ættingja Mr. og Mrs. W. J. Ánd-
erson frá Edmonton, eru þau
upphaflega héðan úr þessu
byggðarlagi, en hafa nú lengi bú
ið í Edmonton.
í byrjun marz voru hér á ferð
þau Mr. og Mrs. Thor Frede-
rickson, sem lengi hafa búið í
Jasper, þar sem þau hafa stjórn-
að matsöluhúsi. Áður fyr voru
þau í Melville, Sask. og Carman,
Man. (Tom er sonur þeirra 01-
geirs Frederickson og Vilborgar
konu hans, er lengi bjuggu í Ar-
gyle), kona Toms er hérlend.
Skapti Sigvaldason frá Minne-
sota var hér einnig á ferð seint í
marz í heimsókn til ættingja.
Hr. Goodie Einarsson bóndi í
Argyle fór til San Fransico
snemma í vetur og dvaldi þar í
nokkra mánuði hjá dóttúr sinni
(Mrs. Christopherson). Hann
er nýlega kominn heim aftur;
synir hans tveir fóru einnig í
kynnisferð til Bandaríkjanna,
Henry með föður sínum, en
Lloyd til Longmont, Colorado,
þar sem móðurbræður hans búa,
Frank og Jón Sigvaldasynir.
í byrjun marz kom séra Eric
H. Sigmar heim frá Vancouver,
B.C., þar sem hann dvaldi í
nokkrar vikur; h e f i r hann
átt mjög a n n r í k t síðan
hann kom heim og lagt mikla
rækt við starf sitt. Á páskunum
hafði h.mn mjög hátíðlega guðs-
þjónustu, var söngflokkurinn
sérstaklega æfður og söngurinn
hátíðlegur sem bezt gat verið,
var kirkjan fullskipuð.
Á mánudagskvöldið e f t i r
páska var samkoma í kirkjunni
þar sem söngflokkurinn söng
páska kantötuna, „Christ Vic-
torius“ við mikinn orðstír. Var
sérstaklega vandað til æfinga og
söngkraftar góðir. Auk safnaðar
söngflokksins voru nokkrir með
úr Frelsissöfnuðinum, og einir
tveir hérlendir. Síðan hefir kan-
tatan verið sungin í Cypress
River og Baldur, alls staðar við
góða aðsókn, þrátt fyrir vonda
vegi, og stendur til að hún verði
sungin í Ninette seinna í vor.
Þá hafa verið hér kærkomnir
gestir núna þessa síðustu daga
langt að komnir, þær frú Ben-
tína Hallgrímsson frá Reykjavík
og dóttir hennar frú Thóra
Fawdry með tvö börn sín. Þær
áttu heima í þessari byggð frá
1903—1925, það tímabil sem hinn
vinsæli og góði prestur, séra
Friðrik Hallgrímsson þjónaði í
Argyle prestakalli. Eftir fráfall
séra Friðriks á s.l. sumri kom
frú Bentína vestur og hefir dval
ið hjá dóttur sinni áðurnefndri í
Toronto vetrarmánuðina; er hún
bráðlega á förum aftur heim til
ættjarðarinnar.
Frú Thora er gift brezkum
manni sem nafnið bendir til,
hafði hann ábyrgðarstöðu í
brezka hernum á Islandi og víð-
ar á stríðsárunum, síðan þau
giftust hafa þau búið í London,
Gíbraltar og Toronto, eru þau
nú á förum aftur til Englands,
þar sem Col. Fawdry skipar
mikla ábyrgðarstöðu hjá stóru
verzlunarfélagi. Sem stendur er
hann í Suður-Ameríku í verzl-
unarerindum. Þessir góðu gestir
eiga fjölmarga vini hér, þó 25
ár séu liðin síðan þær fluttu til
Islands. Á þriðjudaginn 2. maí
voru þær á Baldur, slógu þau
Mr. og Mrs. S. A. Anderson húsi
sínu opnu og buðu íslendingum
og öðrum vinum þeirra allan síð-
og ég tel það mest að þakka
þeirri auknu bjargræðistrú,
sem menn hafa fengið við
tilkomu nýja fjárstofnsins“,
sagði Jóhannes E. Levý, odd-
viti í Þverárhreppi.
JÓHANNES E. LEVÝ, oddviti
í Hrísakoti í Þverárhreppi í
Vestur-Húnavatnssýslu hefir ver
ið hér í bænum undanfarna daga
i erindum sveitar sinnar, og hitti
tíðindamaður Tímans hann að
máli í gær. — Veturinn hefir
verið afburðagóður, sagði Jó-
hannes. Bændur hafa komizt af
með mjög lítil hey, en hins vegar
gefið talsverðan fóðurbæti.
—Þið skiptuð um fjárstofn
fyrir tveim árum. Hefir nýi stofn
inn ekki reynzt ykkur vel?
—Jú, ekki er hægt annað að
segja, og sums staðar er hann
þegar kominn hér um bil upp í
þá fjártölu, sem áður var, og
alls staðar er fjölgunin á góðum
vegi. Það er líka óhætt að full-
yrða, að þessi nýi og hrausti
stofn hefir gefið mönnum nýja
og aukna bjargræðistrú, og það
er áreiðanlega mest honum að
þakka, að fólki er hætt að fækka
í sveitinni. Það er komin stöð-
vun, þar sem áður var flótti, og
ef til vill má vona, að aftur fari
að fjölga. Það er varla hægt að
gera sér í hugarlund, hve mikið
vonleysi hinn sjúki fjárstofn
skapaði né hve lamandi áhrif
mæðiveikinnar voru á bjarg-
ræðistrú manna.
—Hafa margar jarðir farið
í eyði í sveit þinni síðustu ára-
tugina?
—Já, ekki er hægt annað að
segja. Síðustu tvo áratugina
munu ellefu jarðir í hreppnum
hafa farið í eyði og sumar þeirra
góðar jarðir. En nú er fólkinu
hætt að fækka, og vonandi byggj
ast sumar eða flestar þessar jarð
ir aftur. I vor mun hin fyrsta
þeirra byggjast á ný, og er það
fagnaðarefni.
Nauðsyn að halda fjárskiptum
áfram.
—En er nýi fjárstofninn ekki
i sýkingarhættu frá öðrum lands
hlutum, sem ekki hefir verið
skipt í?
—Jú, fé Húnvetninga og Borg-
firðinga hefir löngum gengið
saman suður á heiðum, þótt nú
sé það ekki lengur, og gerðar
ari hluta dags að mæta þeim þar
og endurnýja forna vináttu.
Heimsóttu þær um daginn um
70 menn og konur. Á fimtudags
kvöldið var gleðimót til að fagna
þeim í ísl. kirkjunni í Glenboro.
Þar var ofurlítið prógram, söng-
ur og stuttar ræður. Forsetar
safnaðanna, F. Frederickson
(Glenboro), H. S. Sveinsson
(Fríkirkju) og B. S. Johnson
(Frelsis), ávörpuðu frú Bentínu,
og S. A. Anderson (Immanuel
Baldur) sendi kveðju. Auk þess
töluðu Mrs. P. A. Anderson fyr-
ir hönd kvenfólksins og G. J.
Oleson fyrir hönd byggðarinnar.
Þeir séra Eric, A. Sigmar, O.
Josephson og O. Sigurðson
Bréf frá Glenboro 24B—26V2
sungu fjórraddað tvisvar. Séra
Eric söng einsöng og hafði sam-
komustjórn og flutti ræðu, bæði
á ensku og íslenzku. Frú Bentína
flutti ágæta ræðu að lokum og
mintist á margt frá liðinni tíð
og þakkaði fyrir þessa kvöld-
stund og alla vináttu. (Því mið-
ur gat frú Thóra ekki verið
þarna viðstödd, varð á síðustu
stundu að fara til baka til Win-
nipeg). Á milli þátta voru ætt-
jarðarsöngvar sungnir af öllum
með mikilli hrifningu. Þrátt fyr-
ir afskaplegt hrakviðri var kirkj
an alskipuð. Á eftir voru ljúf-
fengustu veitingar í neðri sal
kirkjunnar, og gafst frú Ben-
tínu þar tækifæri til að endur-
nýja fornan vinskap og heilsa
upp á nýja vini. Þessi kvöld-
stund vakti upp margar hugljúf-
ar endurminningar frá löngu lið
inni tíð og var í alla staði vel
skipulögð og hin ánægjulegasta.
G. J. Oleson
hafi verið girðingar milil afrétta.
Við þessar girðingar er auðvitað
reynt að hafa öflugar varnir, en
vafamál má telja, hvort hægt er
að tryggja slíkar varnir að fullu,
og mikið er í húfi. Eg tel því, að
fjárskiptum í þeim landshlutum,
sem enn búa við mæðiveiki,
verði að hraða mjög, bæði veg-
na afkomu þeirra héraða sjálfra
og sýkingarhættunnar, sem nýir
stofnar í öðrum héruðum eru í.
Hér er of mikið í húfi til þess að
nokkru megi hætta.
—Annars vil ég geta þess í
sambandi við endurbyggingu
jarða, sagði Jóhannes, að ég tel
nauðsyn bera til að breyta ábúð-
arlögunum á þá lund, að eigend-
ur jarða geti ekki haldið þeim ó-
nytjuðum að miklu eða öllu leyti
árum saman, þótt unga bændur
vanti jarð næði. Tel ég nauðsyn-
legt að gefa hreppsnefndum
rýrnri hendur til að ráðstafa
slíku jarðnæði, ef það er ónotað.
Það er óverjandi, að eigendur,
sem ekki búa á jörðunum, nytji
kannske aðeins veiðirétt þeirra,
en þær leggist í órækt og niður-
níðslu að öðru leyti. Þannig má
ekki halda jörðunum, ef til eru
bændur, sem vilja búa á þeim.
—Hvernig eruð þið staddir í
vegmálum?
Sæmilega að því er telja má.
Þó vantar nú herzlumuninn á,
að vegur komist umhverfis
Vatnsnes, en vonandi verður það
á næsta sumri. Með honum næði
saman hringur vegakerfis um
vestanverða sýsluna á því svæði,
sem sækir verzlun til Hvamms
tanga, og yrðu allir flutningar þá
miklu hagfelldari. Ef mjólkurbú
verður reist á Hvammstanga,
sem þegar hefir verið hreyft,
yrði hægt að ná til alls svæðisins
um flutninga að og frá verzlun-
arstaðnum í einni hringferð. Það
mundi og verða all-fjölfarin
ferðamannaleið, því að það er
fallegt og sérkennilegt á Vatns-
nesinu.
Annars vantar okkur nú að fá
bættan svokallaðan Ásbæjaveg,
sem nú er sýsluvegur. Þyrfti þá
brú á Víðidalsá gegnt Stóru-
Borg. Þessi vegur liggur fram
hjá Borgarvirki, sem nú er verið
að endurreisa, og verður það fjöl
sótt af ferðamönnum. Þarna er
talið ágætt brúarstæði á ánni.
—Vantar víða síma í hreppn-
um?
—Hann vantar enn á 10 bæi,
og er það nú eitt mesta áhugamál
okkar að fá hann, svo að sími
verði á hverjum bæ. Var ég að
reyna að þoka því máli áleiðis,
en í mörg horn virðist að líta í
því efni og því erfitt um vik. Þó
vil ég treysta því fastlega, að
það dragist ekki lengi úr þessu.
Síminn er ómisandi.
—Hefir mikið verið ræktað?
—Já, allmikið. Þó hefir verið
sá hængur á, að beltisdráttarvél
sú, sem við áttum að njóta, hef-
ir staðið aðgerða laus síðan
snemma í fyrrasumar, vegna
þess, að í hana vantar lítið vara-
stykki. Er slíkt óþolandi, og til
iítils að kaupa dýrar vélar, ef
ekki er hægt að halda þeim gang
andi. Ein skurðgrafa hefir starf-
að á þessu svæði, en það er of
lítið og stendur á framræslu. Lít-
ið er byggt, en margir hafa hug
á að byggja bæði íbúðarhús og
peningshús og hafa sótt um fjár
festingarleyfi, en enginn veit,
hvort þau fást.
—Hefir kaupfélagið staðið í
miklum framkvæmdum að und-
anförnu?
—Já, allmiklum. Það hefir lok
ið byggingu hraðfrystihúss og
og verið er nú að byggja íbúðar-
hús fyrir kaupfélagsstjóra. Nú
verður ekki lengur hjá því kom-
izt að byggja verzlunarhús, því
að starfsemi félagsins er vaxin
upp úr húsastakknum fyrir
löngu. Hinn nýi kaupfélagsstjóri,
Karl Hjálmarsson, sem kom að
félaginu fyrir tveim árum, er
mjög ötull maður og vel látinn,
og hefir verzlun héraðsmanna
við kaupfélagið vaxið mjög hin
síðari ár. —Tíminn, 4. apríl
Bréf fré Glenboro