Lögberg - 12.04.1951, Síða 7

LÖGBERG, FIMTUDAGINN 12. APRÍL, 1951
7
Hugleiðingar almúgamanns
Til vina minna, velunnara og
allra, sem geta og vilja lesa
nokkrar hugleiðingar mínar; þó
ég sé ólærður og finni mig lítt
færann til að skrifa, en viljinn
er mikill og þörfin ekki minni:
„Því oft er þörf en nú er nauð-
syn“. Ef skeð gæti að við mann-
verurnar skyldum skilja hver
aðra betur og afstöðu okkar í
lífinu. Svo þyrfti ég að skrifa
svo mörgum, sem ég hef ekki
kringumstæður á að sjá, tala við
eða jafnvel skrifa. Svo ef annað
hvort íslenzka blaðið verður svo
gott og frjálst að taka þetta,
vona ég að einhver hafi heldur
gott en ilt af. Og af því að það
væri ekki fyrir að það smáa
væri lítið innan um það stóra.
Af því að ég er búinn aðhafa
töluverða örðugleika-reynslu og
fyrir mína getu, kringumstæður
og mikla vanheilsu á mér og
mínum, búinn að leggja mikið
á mig til að finna hvað að væri
í þessu félagsleysi okkar hér á
jarðarhnetti. Ég á við ósjálf-
stæði, ábyrgðarleysi og sam-
takaleysi fólks að láta leiða sig
út á refilsstigu.
Mig hefir lengi langað tiLað
ræða við fleiri og ýtarlegar, hvað
að væri í mannfélaginu, af því
að ég hef lagt mig eftir því að
vita helztu ástæðurnar fyrir því
hvers vegna einstaklingar, sem
reyna eftir beztu vitund og getu
(sem ég þekki margt vel gefið
fólk, því ég er nokkuð við ald-
ur) að vera sem bezt og gagn-
legast sér og öðrum, árangurs-
lítið.
Af því ég fann svo sárt til
þess 1917 og alla tíð síðan, hvað
þetta væri örðugt og meira að
segja illmögulegt, að lifa eftir
bróðurhugsjóninni eins og mig
vantaði og tók mjög alvarlega
löngun til að fylgja á lífsleið-
inni, sömuleiðis kenna börnum
mínum (sem voru þá þrjú) sem
mér fannst þá svo indæl innan
við sjö ára, eins og öll börn eru
eða að minnsta kosti ættu að
vera ef nokkurn veginn rétt
væri.
Jæja, vinir góðir! sem ég vil
að séu allir, því Kristur sagði:
„1 húsi mínu rúmast allir! allir!“
Ég tek það svo að það sé jörðin,
sem við erum orðin til af, sólar-
ljósið, veðrir og himnaríki, sem
jörðin er í. En sem svo mörg af
okkur kunnum svo aumlega að
fara með, fyrir vanþekking; of
margir fyrir áhugaleysi að skilja
eða vita betur, því þeir hafa
ekki tekið sér fyrir lífsstefnu:
„Leitið þá munuð þér finna“.
Kenndi Kristur okkur þó jafn-
framt að biðja um Guðsríki á
jörð og væri ekki nóg að biðja,
nema sýna það í framkvæmd
okkar eða verkum. — Svo ég er
nú að sjá betur og betur hvað
ánægður ég megi vera, að taka
þá stefnu, þó seint væri, 1917,
en betra er seint en aldrei. Mér
finnst að ég eigi það mikið að
þakka mannúðarvininum okkar,
Dr. Sig. Júl. Jóhannessyni. Mín-
ar beztu þakkir og vellíðan öll-
um fyrir viðleitni í þá átt, sem
hann byrjaði hér í Norður-
Ameríku með „Voröld“, þó sú
filraun sé ekki komin í fram-
kvæmd ennþá; það er ekki hon-
um að kenna. — Kemur fyrr en
^nargan varir, því einokunar
(monopolist) fyrirkomulagið er,
til allrar hamingju að drepa sig
sjálft, því það er andstætt bróð-
Urhugsjóninni, sem er það hag-
anlegasta og viturlegasta, sem
ennþá hefir verið kennt. Bel-
lamy sýnir auðveldlega fram á
hvernig það megi gjörast. Gæti
því orðið töluvert fyrr ef nógu
margt af okkur almúgafólki
vinna hyggilega á móti styrjöld-
um og orsökum þeirra og öllum
þeim hörmungum sem þeim
fyigja.
Erindi eftir Davíð Stefánsson
frá Fagraskógi finnst mér eiga
við tilraun Dr. S. J. Jóhannes-
sonar:
Hin æðsta list er að lifa
Og logana kynda í mannanna sál
Sumum er skylt að skrifa
Og skýra sitt hjartans mál
Sá snýr ekki við sem stefnuna
fann
En stundum andar kaldast um
þann,
Sem hugsar djarfast og heitast
ann.
Auðvitað á ég fleirum að
þakka þá stefnu, sem ég tók í
lífinu, svo sem eins og þolin-
mæði þeirrar konu, sem ég ólst
upp með og reyndi að vera mér
sem bezta móðir; byrjaði þá að
venjast við að sjá fyrir mér, að:
„Þolinmæðin þrautir vinnur
allar“ og með það betur og bgtur
eftir því sem reynslu-þekking
mín eykst, svo sem eins og að
kynnast allvel séra Agli Fáfnis
og séra Philip Péturssyni og
fleiru góðu fólki.
Ég er nýlega búinn að lesa
Abraham Lincoln eftir Bjarna
Jónsson; svoleiðis bækur auka
á víðsýni hvers, sem leitar eftir
sannleika og hvað að er í heim-
inum. Er ég hugsa um lífsferil
Lincolns og allt tilfinninganæmt
fólk kemur þessi vísa í hugann:
Ei vitkast sá sem verður aldrei
hryggur
Hvert vizkubarn á sorgarbrjóst-
um liggur.
Á sorgarhafsbotni sannleiks
perlan skín
Þann sjóinn máttu kafa ef hún
skal verða þín.
Það er ömurlegt að hlusta a
orðbragð ýmsra forustumanna
og sumra annara 1 heiminum.
Það er ekki að sjá eða heyra að
þeir, sem stjórna eða hafa völd-
in hafi tekið Lincoln og aðra
góða menn sér til fyrirmyndar,
eða kafað eftir sannleiksperlu
friðar, bræðralags og samkomu-
lags; eða fjöldinn af þeim sýnast
eins og fórnardýr kringum-
stæðnanna (victims of circum-
stances) sem ég get gjört mér
nokkra grein fyrir, því mér finst
flestir ef ekki allir vera það að
meira eða minna leyti. Minnsta
kosti hef ég verið það, án þess
að komast til metorða; vann að
fiskiveiðum og öðru framan af,
fyrir sjálfan mig og aðra, svo
búið við akuryrkju og skepnur.
Hef verið nokkuð stórhuga og
reynt að fylgjast með tækninni
og því orðið arðsamara fyrir
verzlunarfélög en mig og mína,
eins og margir bændur kannast
við, og eins þeir sem athugað
hafa ástæðurnar.
Látum okkur þá athuga nokkr
ar aðalorsakirnar að, hvað að
er. Finst mér þær vera, eftir 33
ára sannleiksleit.
1. „Að þjóðmegunarrfyrir-
komulagið og daglega athafna-
lífið, sem við lifum eftir, sé í
ósamræmi við bróðurhugsjón-
ina“. Er það ekki grátlegt hvað
fáir geta gjört sér grein fyrir því
ennþá; til dæmis við íslending-
ar, búnir að lesa og læra kenn-
ingar Krists í nærri 1000 ár.
Mundi hann ekki gráta yfir
skammsýni okkar enn? Hvað
ætlum við að verða lengi að átta
okkur? Eitt viðurkendasta skáld
ið í Canada sagði þó, ekki fyrir
svo löngu:
Ennþá getur góða menn
Og guðsspjöll eru skrifum enn
Hvert líf er jafnt að eðli og ætt
Sem eitthvað hefir veröld bætt.
Abraham Lincoln hefir sann-
arlega verið einn af þeim. Ann-
ar hefir verið Edward Bellamy
(dáinn 1898) sem skrifaði tvær
bækur, sem ég var svo lánsamur
að eignast fyrir ári og hálfu síð-
an, með beztu bókum sem ég
hef lesið, hann kallar þær
„Looking Backward“ og hina
„Equality“. Það minnir mig á
Upton Sinclair og bók hans
„They Call Me Carpenter", sem
Ragnar H. Kvaran var svo góð-
ur að þýða á íslenzku, „Smiður
er ég nefndur". Svo mætti lengi
telja, svo sem eins og sumt af
þeim fáu sem ég veit um: —
Eugene Debs í U. S. A., sem dó
löngu fyrir tímann (þó hann
væri ekki krossfestur líkam-
lega) fyrir það, að hann fórn-
aði lífi sínu fyrir velferð al-
múgans og á móti styrjöldum,
um og eftir fyrra veraldarstríð-
ið, sömuleiðis áður. Hefir hann,
eftir því sem ég hef lesið sögu,
komist næst því. að feta 1 fót-
spor meistarans í Norður-Ame-
ríku, af þeim sem ég hef lesið
um. Hvernig fór auðvaldið í
rangra manna höndum með
hann? Mest fyrir vanþekking
fjöldans, ósjálfstæða hugsun og
vanhugsað fyrirkomulag, sem
svo margir trúa á ennþá. Svo
voru Mooney og Billings á líku
tímabili. Hér í Canada (mikið í
Winnipeg) James S. Wodds-
worth, einn aðalstofnandi „Co-
operative Commonwealth Fe-
deration“ (C. C. F.) félagsskap-
arins og fleiri stuðningsmenn
þess í Winnipeg og víðar. Svo
Rev. A. E. Smith, dó 1947 um
aldur fram eftir ævilangt erfið-
leikastríð fyrir okkur, fólkið.
Ég á bók eftir' hann „All My
Life“ An Autobiographhy, sem
fleiri þyrftu að lesa. Flestir ís-
lendingar, sem nokkuð hafa
fylgst með kannast við tvo síðast
töldu.
Hafðu á perlu hugans vörð
Hygðu gjörla að vígi
Hér er á erli um alla jörð
Undirferli og lygi.
Ætlum við sem góðir Norður-
Ameríku-íslendingar að láta
fara með nokkra meðbræður
líkt og Lincoln, Eugene Debs,
Mahatma Gandhi, Nehru og ótal
ótal ffeiri í veraldarsögunni og
jafnvel í nútíð, (Nehru var í
fangelsi í mörg ár) án þess að
minsta kosti gjöra okkur far um
að leita eftir hvort hann sé rétt-
ur. Munið eftir: „Sá, sem ekki
er með mér, er á móti mér“.
Tilraunir allra slíkra manna
tel ég virðingarmeira hugrekki
heldur en að gefa sig í vopna-
stríð, án þess að víta mjög ýtar-
lega ástæðurnar; stríðum hefir
fram að þessu vanalega verið
komið á stað af miður heiðar-
legum hætti og valdafíkn af
heimsauðvald^inu (International
Finance). Kemur þá að því, sem
Kristur sagði, að: „Peningarnir
væri rót alls ills“. Peningarnir
eru látnir ráða að mestu leyti
þess sem við fólkið framleiðum
á jörðinni með hjálp náttúrunn-
ar (Nature).
Virðist það vera of mikið af
harðleikni í United Nations nú
og víðar. Þurfum við því al-
múgafólkið að nota hvert tæki-
færi þess frelsis, sem við höf-
um enn til að láta ekki leiða
okkur og heiminn út í voða,
heldur skora á og biðja sameig-
inlega alla okkar stjórnarfull-
trúa, leiðandi fólk og friðarvini
að vinna á móti styrjöldum.
Rökfræðileg hugsun.
1942 fann ég fyrst til þess al-
varlega og greinlega, hvað við
yfirleitt vanræktum að venja
okkur á að: „hugsa rökfærilega"
síðan hefi ég ævinlega haft svo
mikið betra gagn af því, sem
ég hef heyrt og lesið. Síður hætt
við að verða einhliða eða hleypi-
dómafullur, þó að ég varaðist
það áður, ég held af því eðlis-
fari og vana, haft sjálfstæðistil-
finningu samfara bróðurhug-
sjóninni. Við gjörum okkur ekki
að jafnaði nógu vel grein fyrir
hvað við erum mikið vani, hugs-
anlega og athafnalega, eftir því
hvernig reynslu við verðum fyr-
ir á lífsleiðinni, hvort við lát-
um berast með hugsunarhætti
umhverfisins, sem við lifum í,
hugsunarlítið um hvort það sé
haganlegt fyrir velferð mann-
félagsins .og um leið okkur
sjálfa.
Ég var svo lánsamur nýlega
að heyra séra Eric Sigmar hafa
aðdáanlega ræðu um þetta efni
(complacency). Vona að það
komi helzt í báðum íslenzku
blöðunum.
Vanhugsun og misvirðing.
„Vinur er sá, er til vamms
segir“, er gott íslenzkt máltæki.
Það er tilfinnanlegt hvað fólk
er yfirleitt óviljugt að leggja
nokkuð á sig að hugsa og leit-
ast við að skilja og styðja þá,
sem leggja meira og minna á sig
til velferðar mannfélaginu. Ég
hef haft töluverða reynslu við
að fá fólk til að lesa, fræðast,
vita betur fyrir sig sjálft, leita
og athuga með mér og okkur,
sem höfum séð þörfina svo
nauðsynlega, því: „Betur sjá
augu en auga“. „Margar hendur
vinna létt verk“; „Meira vinnur
vit en strit“, sérstaklega nú orð-
ið, og það sem einn sér ekki,
getur oft og tíðum annar séð.
Sameiginlegar hugsjónir (Co-
operation) er svo nauðsynleg í
hverju sem er.
Er það ekki raunalegt hvað
margt fólk og það að mörgu leyti
fjölhæft og ágætis fólk, hefir þá
yfirsjón að misvirða, jafnvel
lítilsvirða þá, sem því þykir of
róttækir í skoðunum, án þess
að rannsaka hvað réttir þeir
geta verið. Ég þekki góðan mann
í Sask., sem hefir fórnað sér of
mikið fyrir réttlætið, til að vera
misvirtur eins og hefir verið
fram að þessu; þó honum kann-
ske hafi yfirsést, hverjir eru
það, sem ekki hefir yfirsézt
meira og minna. Reynslan sýn-
ir að það er auðveldara að sjá
flísina í annara augum, en bjálk-
ann í síu eigin, sérstaklega ef
hugarsjónin er ekki á góðum
rökum bygð og ekki því gleggri.
Ég er farinn að taka eftir og
verið sagt við mig, að ég væri
of róttækur, sérstaklega síðan
að ég varð skárri að rökræða.
Svo þeir sem hafa virðingu fyr-
ir allvel grundaðri viðleitni okk-
ar og annara, þá athugið að það
eru róttækustu menn sinnar sam
tíðar, sem eru viðurkenndir bezt
og lengst í veraldarsögunni. Svo
það sem ég á eftir ólifað, vil ég
heldur lifa við sem rólegasta
samvizku að ég hafi reynt að
styðja hugsjóna- og forsjóna-
menn, sem hafa sýnt með rök-
um og vísindum hvernig við
ættum að lifa og álitið rétt vera;
heldur en mikinn auð, þó ekk-
ert líf væri eftir þetta. Ef það
er að vera of róttækur að vilja
reyna að fylgja bróðurhugsjón-
inni og reyna að fá aðra til þess,
er ég upp með mér af, hvað sem
vanhugsandi fólk hugsar og seg-
ir um mig. Eftir því sem ég get
bezt séð yfirsjónir sumra okkar,
var að trúa og treysta á að fólk
yrði meðtækilegra, fljótara og
viljugra til að skilja hvað veru-
leg bróðurhugsjón væri, svo að
við gætum öll sýnt það í verkun-
um og daglega lífinu.
Hafi vinum mínum og öðrum
sem líka stefnu hafa tekið, yfir-
sést ófyrirgefanlega, þá höfum
við ekki síður ástæðu til að
kvarta undan hluttekningar-
leysi og litlum vilja fólks til að
skilja okkur. Eftir því sem ég
hef bezt vit á, hefir það úttaug-
að mér meir en nokkuð annað,
fyrir aldur fram, því að ég byrj-
aði að trúa því og treysta 1921
að fólk hlyti að fara að sjá aðal
orsakirnar, þá og þegar, hvað
að væri í heiminum löngu, löngu
fyrr en raun hefir á orðið, því
það virðist ekki vera ennþá með
fjöldann hér í Norður-Ameríku
og víðar.
Að gamni okkar skulum við
rifja upp vísuna, sem gáfumað-
urinn Páll Ólafsson gjörði um
sjálfan sig:
Guð hann engri sæmdi sál
sem sýna aðra krakka
Tilbjó bara tómann Pál
Til að láta ’ann pjakka.
Það eru ofmargir pálarnir
hvaða nöfn sem þeir bera.
Margir spyrja, hvað get ég
gjört að þessum ósköpum, þetta
sé mannlegt eðli, breyskleiki o.
s. frv. —Þetta finst mér aumleg
athugun og spyr: (A) Hvað ætl-
um við lengi að láta illmannlega
eðlið ráða lögum og lofum í
okkur og mannfélaginu? (B)
Flestir vita að við erum öll orð-
in til sem saklaus börn. (C) Þá
er að finna orsakirnar hvað að
er. (D) Svo er fyrir hvert og eitt
af okkur að finna til siðferðis-
meðvitundar, ábyrgðar og
skyldu að reyna ýtarlega að
hjálpa til að útrýma orsökunum,
svo börn og saklaust mannfélag-
ið þurfi ekki að líða meira en
þörf gjörist, því að hörmungar
og stríð munu hafa verri áhrif
á komandi kýnslóðir en við gjör
um okkur grein fyrir. Því er ég
að reyna að: „Skýra mitt hjart-
ans mál“, eins og Davíð Ste-
fánsson segir í sínu góða erindi.
Ég er orðinn mjög þreyttur á
því ógæfusamlega áhugaleysi
fólks og afturhaldssemi í þvi að
styðja ekki þau heimsmál, sem
gætu útilokað mannlega eymd
og styrjaldir.
Við þurfum að reyna að láta
ekki gabba okkur, eins og gert
hefir verið fram að þessu, en til
þess verðum við að vita sem
flestar hliðar á svo margskiptu
mannfélagi, sem öllum virðist
yfirsjást meira og minna, það
gætum við bezt sameiginlega
(co-oper atively).
Nú á þessum hættutímum, er
ég að verða fyrir endurnýjuð-
um vonbrigðum EF vinir mínir
og fleira fólk en verið hefir,
vaknar nú ekki til að leitast bet-
ur við að losast við fyrrverandi
ógæfusamlega sjálfsánægju,
(complacency) sem svo iðulega
verður af því, að vera á móti
Guði og góðum mönnum, sem
svo margir hafa gefið líf sitt og
krafta bæði fyrr og nú. Björn-
stjerne Björnson segir í bók
sinni, „Á Guðsvegum“, „þar sem
góðir menn ganga eru Guðs-
vegir“.
Ef það væri ekki fyrir þá
„Von“, leit eftir sannleika; hafa
vanið mig á að athugun og gaum
gæfni og hafa lesið spámanns
bækurnar hans Edwards Bel-
lamy, væri mér ekki lífið eins
þolanlegt og það er nú.
Að endingu vil ég mælast til
af fólki, að þó það geti ekki fall-
ist á skoðanir mínar og minna
líka; að láta ekki börn, barna-
börn, náið fólk og vini okkar
gjalda þess í viðmóti eða á nokk-
urn annan hátt. Það er ekkert
örðugt fyrir reynslunnar fólk að
trúa að Kristur hafi sagt: „Það
sem þér gjörið hinum mínum
minnsta bróður, það gjörið þér
mér“.
Einnig þætti mér vænt um, ef
ég hef farið með eitthvað rangt
eða misskilning, að verða leið-
réttur með glöggum röksemd-
um.
Svo óska ég öllum sem beztr-
ar heilsu og ánægjulegra líf-
daga — einnig að svo margt gott
fólk þurfi ekki mikið lengur að
hugsa og segja eins og mamma
(fóstra mín) sagði stöku sinn-
um:
„Lífið alt er blóðrás og log-
andi und, sem læknast ekki fyrr
en á aldurtilastund“.
Vinsamlegast,
Paul S. Johnson,
Box 71, Glenboro, Man.
Æviminning
Á Skírdag, 22. marz síðastlið-
inn, lézt á gamalmennahælinu
„Betel“ sæmdarkonan Soffía
Sigfúsdóttir, bónda á Langhús-
um í Fljótsdal. Hún fæddist þar
árið 1865 og ólst upp með for-
eldrum sínum þar til hún gift-
ist 1887 Ellis Þórðarsyni á Vatt-
arnesi í Reyðarfirði; hann var
hinn mesti hagleiks- og myndar-
maður, og lifðu þau í ástríku
hjónabandi í 15 ár, en þá vildi
það slys til að Ellis féll í sjóinn
við bryggjusmíði á Reyðarfirði
og drukknaði árið 1902.
Þá voru harðindi mikil á ís-
landi, svo mörgum varð féfátt,
en Soffía var kjarkmikil kona
eins og hún átti kyn til, og réðst
í að sigla til Vesturheims með
börn sín 3 og kom þeim vel upp,
enda voru þau öll hraust og efni-
leg með afbrigðum.
Ein dóttir hennar, Sigurborg,
er látin fyrir nokkrum árum, en
-dóttir hennar Vilhelmína er gift
manni að nafni Georg Hender-
son búsettur í Brandonbæ í
Manitoba, mesta myndarmanni.
Einkasonur Soffíu, Þórður, er
sá fjölhæfasti maður, sem ég
þekki, afbragðs vélamaður og
sjómaður; hann sigldi í mörg ár
flutningaskipi á Winnipegvatni,
án þess að verða fyrir nokkru
minsta slysi. Hann var fram-
kvæmdarstjóri „The Armstrong
Fisheries“ nær 20 ár og hafði
jafnframt stóra fiskiútgerð sjálf-
ur, og græddi vel fé, en fyrir
þrem árum seldi hann útgerð
sína og flutningaskip fyrir hátt
verð og flutti til Vancouver B.C.
En er hann frétti lát móður sinn-
ar, tók hann flugvél austur
hingað og sá um og kostaði út-
för Soffíu, 26. marz. Séra Sig-
urður Ólafsson jarðsöng hana.
Hún var jörðuð í Gimli-grafreit.
Soffía var fríð kona og gjörfu-
leg og líktist mjög móður sinni
og ömmu, Soffíu Sigurðardótt-
ur bónda í Skógum í Axarfirði
og konu hans Rannveigu dóttur
Skíða-Gunnars, hún var föður-
systir séra Sigurðar Gunnars-
sonar á Hallormsstað þess merki
lega fræðimanns; hann var þing-
maður fyrir Múlasýslu langa
hríð, 1851 til 1873, en Þorsteinn
föðurbróðir hans var Þingmað-
ur fyrir N.-Múlasýslu 1845—50.
Móðir séra Sigurðar var einnig
dóttir Sigurðar bónda í Skógum
í Axarfirði, fæddur 1770. Móðir
hans var Þórdís dóttir Páls
bónda á Víkingavatni, Arngríms
sonar sýslumanns á Laugum,
Hrólfssonar sýslumanns, Sig-
urðssonar sýslumanns, Hrólfs-
sonar sterka Bjarnasonar, Skúla-
sonar í Goðdölum í Skagafirði,
ættföður Skúla fógeta. Móðir
Soffíu, Rannveig, var alsystir
föður míns, því er mér svo kunn-
ugt ætterni hennar. Hún var ó-
sköp hjartagóð og skemti sér
bezt við að heimsækja bág-
stadda, og gjöra þeim gott; en
er hún var 80 ára gömul vistað-
ist hún'á „Betel“ og dvaldi þar
5 síðustu æviár sín í ró og næði,
en var rúmföst síðasta hálft
annað ár. Blessuð sé minning
hennar.
Sigurður Baldvinson
You'll Profit This Year—
with a Stock of
PIONEER
“Bred for Production”
CHICKS
R.P.O. SIRED APPROVED
Barred Rocks Lieht Sussex Mixed
New Hampshires 100 50 25
Rhode Island Reds
Mixed 19.75 10.40 4.45
100 50 25 Pullets
18.75 9.85 5.20 34.00 17.50 9.00
Pullets 9.00 White Rocks Mixed
34.00 17.50 9.65 5.10
White Leghorns 18.25
17.25 9.10 4.85 Pullets
Pullets 34.00 17.50 9.00
35.00 18.00 9.25 HEAVY BREED
Cockerels COCKERELS
5.00 3.00 1.75 18.00 9.50 5.00
Live Arr. Gtd. Pullets 96% Accurate
To make sure of the chicks you want,
when you want them, place your order
now.
PIONEER HATCHERY
416 Corydon Ave. Winnippg, Man.
Producers of High Quality Chicks
Since 1910
KAUPENDUR LÖGBERGS
Á ÍSLANDI
Geríð svo vel að senda mér sem fyrst greiðslu fyrir
yfirstandandi árgang Lögbergs, kr. 75.00. Dragið
ekki að greiða andvirðið. Það léttir innheimtuna.
Æskilegt að gjaldið sé sent í póstávísun. Þeir sem
eiga ógreidda eldri árganga, eru vinsamlega beðnir
að snúa sér til mín.
BJÖRN GUÐMUNDSSON
BÁRUGATA 22 REYKJAVÍK