Lögberg - 02.08.1951, Blaðsíða 5

LÖGBERG, FIMTUDAGINN, 2. ÁGÚST, 1951
13
BÆJARHRAFNINN SPÁIR FEIGD MANNA
Árni Óla skráði eftir frásögn
STEFÁNS FILIPPUSSONAR
IllÆRINN Glettingsnes er eitt af
” afskektustu býlum hér á
landi. Stendur hann á örlitlum
tanga sunnan við Hvalvík, en yf-
ir gnæfir Glettingurinn snar-
brattur og himinhár, svo að sum-
um finst hann slúta yfir bæinn.
Og ef menn standa á hlaðinu í-
Glettingsnesi og ætla að horfa
til fjallstindsins, verða þeir að
keyra hnakka á bak aftur. Eina
leiðin frá bænum á landi liggur
upp snarbrattar skriðurnar
þarna, og má heita að hún sé al-
gjörlega ófær í vetrarharðindum.
*Á nesinu bjó um nokkurra ára
skeið mágur minn, norskur mað-
ur, sem Óli hét. Hann var kvænt-
ur Jóhönnu systur minni. Hann
aði sjóróðra af kappi á sumrin.
var alflamaður mikill og stund-
Svo átti hann nokkrar fallegar
kindur og eina og tvær kýr, en
aldrei hest, því að þar er ekkert
við hest að gera.
Maður er nefndur Þóroddur og
var ættaður af Suðurlandi. Hann
hafði trúlofast myndarlegri
stúlku og átt með henni barn, en
foreldrar "hennar aftóku að þau
fengi að ganga í hjónaband. Varð
það til þess að Þóroddur flæmd-
ist af Suðurlandi og réðist austur
á fjörðu. Var hann um skeið hjá
Sigurði í Liverpool á Seyðisfirði,
6n gerðist svo heimamaður á
Glettingsnesi. Hann var góð-
menni og fáskiftinn, trúr og
tryggur, og allfjölfróður væri eft
ir því leitað hjá honum.
Eg átti heima í Brúnavík,
næstu bygð þar fyrir norðan, um
þetta leyti. Og nú var það
snemma vetrar 1917 að ég fór
suður á nes að heimsækja þau
Óla og systur mína. Óli fer þá
að segja mér frá því, að undar-
legt sé með bæjarhrafninn þar,
hann láti öllum illum látum og
sé engu líkara en að hann sé
orðinn brjálaður.
— Eg var niður við sjó hérna
um daginn, segir Óli, og þá er
krummi þar. En er ég gekk heim
flögraði hann altaf rétt á undan
mér og ýfði sig allan og gargaði
í ákafa. Þetta lét hann ganga alla
leiðina. Og þegar ég átti fáa fað-
ma heim að bænum, settist hann
á húsið yfir útidyrum og reifst
þar eins og hann væri að ganga
af göflunum. Seinast fleygði
hann sér niður á bæarstéttina,
rétt fyrir framan fæturna á mér,
veltist þar um, baðaði vængjun-
um og gargaði ámátlega og af
tryllingi. Hvað heldurðu nú að
•þetta boði?
Eg sagði að ekki væri neinn
vafi á því, að eitthvað legðist illa
í krumma, líklega vissi hann á
sig vont veður.
Þá tók Jóhann systir mín und-
ir og sagði að sér þætti það ó-
hugnanlegt að krummi væri tek-
inn upp á því að rífast við sjálf-
an sig uppi í Gletting, eftir að
dimt væri orðið á kvöldin, og all-
ir almennilegir hrafnar hefði
stungið nefinu undir væng sinn.
Kvað hún það fara í gegnum
merg og bein að hlusta á þessi
ámátlegu garghljóð utan úr
myrkrinu.
Svo var sú saga ekki lengri.
Nokkru seinna var það svo að
Þóroddur afræður að skreppa til
Brúnavíkur, til þess að fá hjá
okkur tóbak, því að hann var þá
vita tóbakslaus. Veður var þá
gott, en mikið frost og talsverð
hálka í fjöllum. Sá fólkið á efl^r
honum þar sem hann klöngraðist
upp klettaskoru og komst upp á
hábrún, en einmitt í þessari
klettaskoru hafði krummi látið
verst á kvöldin.
Svo liðu tveir eða þrír dagar.
Þá kemur Sigurður bróðir minn
að Glettingsnesi til þess að vita
hvernig fólkinu þar liði, því að
þaðan bárust engar fréttir tím-
unum saman að vetrarlagi. Þeg-
ar hann kemur þar er hann spurð
ur hvers vegna Þóroddur hafi
ekki komið með honum. Sigurð-
ur sagði þá sem var, að ekki hef-
ði hann til Brúnavíkur komið.
Sagði þá Óli eitthvað á þá leið,
að hann mundi hafa hrapað og
drepið sig og bað Sigurð blessað-
an að leita að honum. Sigurður
tafði því ekki en lagði þegar á
stað 1 leitina. Fann hann svo lík
Þórodds upp af Hvalvík. Hafði
Þóroddur hrapað í norðanverð-
um Gletting og brátt steinrotast,
því að gat var á höfðinu. Kom
Sigurður svo heim og sagði frétt
irnar.
Daginn eftir fórum við Sigurð-
ur til þess að sækja líkið og koma
því til Hornafjarðar. Var það
hin mesta glæfraför. Lögðum við
á stað með hest og sleða yfir
fjallið, sem er á milli Brúnavíkur
og Hvalvíkur, en þar var víða
glæra hálka og lá við sjálft að
hesturinn hrapaði hvað eftir anií
að úr höndunum á okkur, vegna
þess að hann náði ekki fótfestu,
þar sem hann var ekki með
táskafla. Eftir mikið erfiði tókst
okkur þó að komast yfir í Hval-
vík og þangað sem líkið var.
Vöfðum við það innan í striga
og rígbundum það svo á sleð-
ann. En nú urðum við að fara
aðra leið til baka, upp svo kallað
Kjólsvíkurskarð, því að hvergi
var fært með æki nema þar. Far-
ið var að skyggja er við komum
upp á háskarðið. En þá var eftir
að komast niður, og var nú úr
vöndu að ráða, því að þar varð
ekki farið með hest og sleða.
-Tókum við kaldir og ákveðnir
þann kost, að leysa sleðann frá
hestinum, binda upp aktaumana
og sleppa sleðanum niður fjallið.
Báðum við Þórodd vel fara, en
kviðum því helst að sleðinn
mundi geta brotnað, ef hann
rækist á stein með þeirri fleygi-
ferð, sem á honum var. Líkið
hefði þolað alt, því að það var
gaddfreðið.
Síðan klöngruðumst við niður
skarðið og ofan í svokallaðan
Engidal, því að þangað höfðum
við stefnt sleðanum. Fundum við
hann ekki fljótt, því að hann haf-
ði farið með ofsahraða niður all-
an dal. En þar var hann þó með
sömu ummerkjum og þegar við
sendum hann í þetta ferðalag.
Náðum við í myrkri til Borgar-
fjarðar og gistum á Jökulsá, en
daginn eftir fluttum við líkið til
Bakkagerðis, þar sem það skyldi
jarðsett. Ristum við utan af því
fötin og gengum sómasamlega
frá því, og heldum því næst heim
til Brúnavíkur.
Þá var Sigfús Sigfússon þjóð-
sagnaritari heimiliskennari hjá
okkur. Honum brá mjög í brún,
er hann frétti afdrif Þórodds.
Helt Sigfús statt og stöðugt að
Þóroddur mundi ganga aftur og
sækja að sér. En sú var ástæða
til þess, að eitthvað þremur vik-
um áður hafði Þóroddur gist hjá
okkur, og hafði þá lent í orða-
sennu milli hans og Sigfúsar. Var
Sigfús nú svo hræddur, að hann
þorði ekki þverfótar, og ekki
þorði hann að sofa einn. Kona
mín sagði að þannig hefndist hon
um fyrir það að vera að segja
Svipmikil nýtízka . . .
Vegna úrvals skófatnaðar og vís-
indalegrar gerðar, er tryggir hin
fullkomnustu þægindi, skuluð þér
ávalt heimsækja Macdonalds.
Macdonalds flytur Canadaþegnum
aí íslenzkum stofni innilegar
árnaðaróskir.
MACDONALD
SHOE STORE LIMITED
492-4 Main Slreel
“Just South of the City Hall”
Minnumst
sameiginlegra erfða
á íslendingadeginum
á Gimli, 6. ágúst, 1951
CHESTERFIELD HOUSE
SérfræSingar í nýtizku húsbúnaSi búa til nýja
stoppaSa stóla\ og legubekki. Dekkja og
gjöra viC.
639 Portage Ave„ Winnipeg Phone 33 362
Minnumst
sameiginlegra erfða
á íslendingadeginum
á Gimli, 6. ágúst, 1951
Minnist íslendingar í Argyle byggð
að ég hefi á reiðum höndum
allslags Akureyrkju Verkfæri
ferða- og flutningsbíla og aðra
nauðsynjavöru, sem þið þurfið á
að halda.
Helgi Helgason
SIMI 11
Cypress River Maniioba. Canada
Minnumst
sameiginlegra erfða
á íslendingadeginum
á Gimli, 6. ágúst, 1951
Frá
VINI OG VELUNNARA
ÍSLENDINGA
krökkunum draugasögur og gera
þau myrkfælin, nú væri hann
sjálfur orðinn verri en þau.
Þóroddur var jarðsettur fyrst-
ur manna í nýum grafreit í
Bakkagerði. Sumarið eftir dó Óli
á Glettingsnesi. Mér er nær að
halda að bæarhrafninn þar hafi
vitað fyrir feigð beggja, og þess
vegna hafi hann látið svo ein-
kennilega um veturinn. —
En sögunni er ekki þar með
lokið.
Áður en Þóroddur legði upp í
feigðarför sína, hafði hann orð á
því við þau hjónin, að sig lang-
aði til þess að fá að dveljast hjá
Framhald á bls. 16
BIGGAR BROS. LIMITED
• Highway Freighting
• Fuel Dealers
• Local Cartage
★
425 Gertrude Ave. Phone 425 311
Með innilegum kveðjum
í tilefni af
íslendingadeginum
6. ágúst 1951
★
G. J. OLESON & SON
G. J. OLESON ' T. E. OLESON
Umboðsmenn fyrir
INTEHX ATIONA L IIARVESTER COMPANY
GLENBORO MANITOBA
H>t $aul’ö Collegc
ðHinntpes iWanitoba
Háskóladeild í samvinnu meS Háskóla Manitobafylkis
(I) 1. 2. 3. og 4. háskólaár
(II) 1 og 2 ár í vísindum (Science)
Undirbúnings háskólakennsla fyrir nemendur í Architecture
fræði, verzlunarfrægi, h æ r r i menntun, mælingafræði,
læknisfræði og guðfræði.
Gagnfræðaskóladeild IX. X. XI. og XII. bekkur.
1 XI. deildinni er auk hins vanalega námshraða veitt til-
sögn í hraðverzlunarfræði.
Aðkomandi námsfólk aðstoðað með dvalarstaði í borginni.
Skrifið eftir upplýsingum og námsskrá.
Minnumst
sameiginlegra erfða
á íslendingadeginum
á Gimli, 6. ágúst, 1951
Tilvalið og tilbúið
heimili
!