Lögberg - 11.11.1954, Blaðsíða 5

LÖGBERG, FIMMTUDAGINN 11. NÓVEMBER 1954
5
X ÍIK AMVI
KVENNA
Ritstjóri: INGIBJÖRG JÓNSSON
ELIZABETH EKKJUDROTTNING
Þegar George V. var krýndur
árið 1911 réðu 17 konungar
n'kjum í Evrópu, en þeir féllu
smám saman úr sögunni, og nú
eru ekki eftir nema 7 konung-
dæmi í álfunni, og eitt af þeim
er Bretland. Vafalaust er það
vegna þess trausts og þeirrar
virðingar, er brezka konungs-
fjölskyldan nýtur hjá almenn-
ingi hvarvetna, að Bretar
fylgdu ekki dæmi annara þjóða
í því að afnema konungdóminn.
Jafnframt því, að lýðræðinu óx
fiskur um hrygg, hefir brezka
konungsfjölskyldan lært að
samlaga sig breyttum aðstæð-
um, færast nær fólkinu bæði í
anda og athöfnum; þetta hefir
ekki sízt orðið til að auka vin-
sældir hennar og traust.
Hins vegar virtust konungs-
fjölskyldurnar margar hverjar
á meginlandinu, ekki skilja að
tímarnir voru að breytast og
sjónarmið þeirra yrðu að breyt-
ast jafnframt. Þetta varð til
þess að þær urðu einangraðar
frá rás þjóðíelagsþróunarinnar
og kollvörpuðust að lokum.
Á síðari stjórnarárum Viktoríu
drottningar varð þess vart, að
djúp var að myndast milli
brezku konungsfjölskyldunnar
og konungafólksins á megin-
landinu. Fram að þeim tíma
voru það óskrifuð lög, að synir
og dætur konungshjóna skyldu
eingöngu tengjast fólki af kon-
ungaættum og það höfðu eldri
börn Viktoríu drottningar gert.
En svo kom að því, að Viktoríu
þótti fullmikið um stærilæti
þeirra og mikilmensku. Til
dæmis ávítaði hún elztu dóttur
sína, sem varð hnóðir Vilhjálms
keisara, fyrir að hún væri að
verða af mikill „Prússi“ og of
mikillát í framkomu. Og árið
1878 komst hún að þeirri niður-
stöðu, að það væri betra að yngri
dætur hennar giftust brezkum
aðalsmönnum fremur en prins-
um af meginlandinu, sem ekki
væru við þeirra hæfi. Og hefir
sú regla í hjúskaparmálum
brezku konungsfjölskyldunnar
haldist að miklu leyti síðan.
George V. kvæntist Maríu
prinsessu af Teck, og það vakti
fögnuð í ríkinu þegar næst elzti
sonur þeirra, sem seinna varð
George VI., kvæntist stúlku af
skozkum aðalsættum, Lady
Elizabeth Bowes-Lyon. Þegar
þau voru krýnd 1938 ,er sögð
saga, sem sýnir gjörla þann
miðaldahugsunarhátt, er enn
ríkti hjá sumu konungafólki á
meginlandinu. Brezkur maður
heimsótti Maríu drottningu í
Rúmaníu, og hafði hann þetta
eftir henni: „Hin unga drottning
ykkar virðist mjög vinsæl, en
það er slæmt að hún er ekki
af konungaættum. Mér er sagt,
að þegar hún sat í hásætinu í
Westminster Abbey, hafi hún
ýtt fótaskemmlinum til með
fætinum; þetta hefði hún ekki
gert hefði hún verið konung-
borin“.
Sem hertogainnan af York,
aflaði Elizabeth ekkjudrottning
sér brátt mikilla vinsælda á
Bretlandi. Hún var blátt áfram
en þó tíguleg í framkomu og
hin skozka sjálfstæðistilfinning
hennar varnaði því að hún léti
steypa sig í sérstakt mót hvað
athafnir og hugsunarhátt snerti.
Hið vingjarnlega og ljómandi
bros hennar, sem allir kannast
við, sem séð hana hafa, eða
myndir af henni, laðaði alla að
henni. Brosið er ekki tilgerð;
það lýsir hennar innra manni.
Enda segir dóttir hennar, Eliza-
beth II., þegar hún minnist
mskuáranna: „Sólin virtist skína
alla daga“. — Hún er framúr-
skarandi taktvís, skjót í svör-
um og virðist vita ósjálfrátt
hvað bezt á við í það og það
skiptið. Þegar þau hertoga
hjónin ferðuðust til Suður-
Afríku, var sagt frá skemmti-
legu atviki: Hún mætti þar
Búa nokkrum, heldur súrum á
svipinn, er sagði henni, að þótt
hann hefði mikla ánægju af
að vera kyntur henni, þá yrði
hann að kannast við, að sér félli
illa að lúta yfirráðunum frá
Whitehall. Sagt er að hún hafi
brosað og svarað: „O, ég skil
þetta; við finnum til þess líka
á Skotlandi“.
öllum er kunnugt um hinar
vaxandi vinsældir þeirra hjóna
eftir að þau komu til ríkis á
Bretlandi. Öllum hér mun enn
í fersku minni heimsókn þeirra
1939 til Canada og Bandaríkj-
anna; fólkið dáði þau. Síðan
hefir margt á dagana drifið.
Eftir að George VI. lézt varð
ekkja hans að laga sig eftir
breyttum aðstæðum. Nú varð
hún að draga sig í hlé, þannig
að hinn bjarti persónuleiki
hennar skyggði ekki á hina ungu
drottningu , dóttur hennar. En
hins vegar mátti hún ekki af-
rækja neinar skyldur er féllu
í hennar hlut. Þetta hefir henni
tekizt á virðulegan hátt. Hún
kom aftur um stund fram á hið
konunglega svið meðan Eliza-
beth drottning II. og Hertoginn
af Edinburgh ferðuðust í kring
um hnöttinn, og dró sig aftur í
hlé þegar þau komu heim.
Elizabeth ekkjudrottning hef-
ir keypt sér fornan kastala við
nyrzstu strönd Skotlands við
Pentland-fjörð. Er þar mikil-
fenglegt og fagurt útsýni, en
staðurinn er afskekktur; hann er
nær Islandi heldur en London.
Þaðan flýgur hún suður þegar
skyldustörfin kalla að, því enn
verður hún að taka þátt í að
heimsækja ýmissar stofnanir,
spítala, ný fyrirtæki o. s. frv.
Um þessar mundir er Eliza-
beth ekkjudrottning í heimsókn
í Bandaríkjunum; en kemur til
Ottawa 12. nóvember og siglir
síðan heimleiðis frá New York
17. nóvember. Er þetta lengsta
ferð hennar, síðan maður henn-
ar dó. 1 þetta skipti er hún ein
á ferð.
Henni hefir verið tekið með
kostum og kynjum þar syðra.
Manni verður á að hugsa, að
Bandaríkjamönnum myndi ekk-
ert þykja að því, að eiga kon-
ungsfjölskyldu sjálfum, svo
mikið láta þeir með alla með-
limi brezku konungsfjölskyld-
unnar, er heimsækja þá. Er
sagt frá heimsókn hennar í
tímaritinu Time þessa viku.
Hvar sem hún kemur eða fer, er
viðkvæði fólksins þetta: „Er hún
ekki yndisleg?“ Undrast er yfir
þolgæði hennar. Tími hennar er
skiplagður þannig að hún er
altaf á ferðinni; á sýningum; í
verzlunum eða í veizlum, en
ekkert af þessu virðist vera
henni um megn; í lok vikunnar
var bros hennar eins óþvingað
og ljómandi, eins og þegar hún
steig á land. Síðastliðna viku
fóru fram hátíðahöld við
Columbia háskólann í tilefni 200
ára afmælis hans. Var hennar
hátign sæmd heiðursdoktors-
nafnbót í lögum við það tæki-
færi. 1 greinargerðinni fyrir
veitingu nafnbótarinnar, var
þess getið, að Elizabeth væri
meir en drottning, hún væri
gædd miklum tónlistarhæfi-
leikum, ágæt tungumálakona og
hefði næman skilning á listum.
Þessi ferð hennar mun rifja
upp margar minningar frá heim-
sókn þeirra hjóna til þessarar
álfu 1939, er að sjálfsögðu
munu verða henni saknaðar-
kenndar, en kjarkur hefir jafn-
an einkennt þessa tignu konu;
hún mun leyna þeim tilfinning-
um og þær munu ekki skyggja
á þá ánægju, er fólk hefir af
| heimsókn hennar, bæði þar
syðra og þá ekki síður í hennar
eigin ríki, Canada.
Kaupið Lögberg
VIÐLESNESTA
ISLENZKA BLAÐIÐ
Bezto munntóbak
heimsins
HVAÐ ER í FRÉTTUM HJÁ INCO?
VELSKDFLAN. SEM

Ein sprenging af annari opnar
göng um hina rammbyggi-
legu og þykku klöpp
niður í Levacknámu Inco-félagsins.
Eftir sprenginguna kemur hin
hagkvæma hleðsluvél til sögunnar
og safnar til sín klapparmolum
og öðru rusli eftir sprenginguna. Vél
þessi nýtur lítillar hvíldar — og
jafnvel staðnæmist ekki
meðan bílar, sem málmæðarnar
flytja, annast um hleðsluna.
Þessi voldugi vélakostur ber því fagurt
vitni hve Inco gerir sér mikið far
um að auðvelda námustörfin.
peir, sem vilja fá ókcypis 75 blaOsíðna
bœklinginn “The Romance of Nickel," áriti
pantanir sínar þannig:
M P A N Y
OF CANADA, LIMITED
25 KING STREET WEST# TORONTO